Ανάξια εμπιστοσύνης τα ελληνικά ΜΜΕ – Τελευταία στη λίστα 47 χωρών του κόσμου η Ελλάδα

 

Νέο «χαστούκι» για την Ελλάδα και τα εγχώρια ΜΜΕ αποτελεί η τελευταία θέση στη λίστα του Ινστιτούτου Ρόιτερς.

Η Ελλάδα συγκέντρωσε τη χαμηλότερη βαθμολογία (23%) στην ετήσια έκθεση του έγκριτου ερευνητικού οργανισμού του πανεπιστημίου της Οξφόρδης για τη δημοσιογραφία, σε σύνολο 47 χωρών του κόσμου και ισοβάθμισε με την Ουγγαρία του Όρμπαν. Το υψηλότερο ποσοστό (69%) συγκέντρωσαν τα ΜΜΕ της Φινλανδίας.ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

 

Πάντως ο βαθμός εμπιστοσύνης των Ελλήνων στα ΜΜΕ ήταν φέτος βελτιωμένος κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με πέρσι.

Η κοινή γνώμη, παγκοσμίως μόλις σε ποσοστό 40% δείχνει να εμπιστεύεται τις ειδήσεις. Η ερευνητική ομάδα του ινστιτούτου Ρόιτερς διευκρινίζει πως εμπιστοσύνη και αξιοπιστία δεν είναι ταυτόσημες έννοιες στην έρευνα.

Πιο έντονη είναι αμφισβήτηση των ειδήσεων στους νέους (έως 35 ετών) – μόλις το 37% του συγκεκριμένου ηλικιακού γκρουπ δήλωσε εμπιστοσύνη στην ενημέρωση που λαμβάνει- σε εκείνους με χαμηλό εισόδημα και σε ανθρώπους με επίπεδο μόρφωσης κατώτερο του τυπικού.

Η ελληνική κοινή γνώμη εμφανίζεται διχασμένη στην έρευνα. Μόλις το 52% των Ελλήνων, ανεξαρτήτως φύλου, πιστεύει ότι τα ΜΜΕ καταφέρνουν να το κρατά ενήμερο για τις εξελίξεις, έδειξε το σκέλος της παγκόσμιας έρευνας για την Ελλάδα αναλυτικότερα ευρήματα του οποίου παρουσίασε ο οργανισμός έρευνας διαΝΕΟσις.

Η φετινή παγκόσμια έρευνα έθεσε στο μικροσκόπιο οκτώ δημοσιογραφικούς ρόλους των ΜΜΕ, αναζητώντας τον βαθμό στον οποίον επιτελούν καθέναν ξεχωριστά απέναντι στους πολίτες. Στην Ελλάδα, με εξαίρεση τον ενημερωτικό ρόλο, στους υπόλοιπους επτά τα ΜΜΕ κατάφεραν ποσοστά αρκετά κάτω του 50% και σημαντικά κάτω από από τον παγκόσμιο μέσο όρο, ανά κατηγορία.

Η μεγαλύτερη διαφορά παρατηρείται στον επεξηγηματικό ρόλο των ΜΜΕ (να βοηθούν το κοινό να καταλάβει τι συμβαίνει στην επικαιρότητα: 42% στην Ελλάδα, έναντι 59% μεταξύ 47 χωρών. Στην Ελλάδα απουσιάζει η κουλτούρα επεξηγηματικής δημοσιογραφίας και, πλην εξαιρέσεων, οι ειδήσεις παρουσιάζονται με αποσπασματικό τρόπο.

Η έρευνα «έτρεξε» στο δεύτερο 15ήμερο του Ιανουαρίου, όταν στην ελληνική επικαιρότητα βρίσκονταν, μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο και οι κινητοποιήσεις για το νομοσχέδιο σχετικά με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Διενεργήθηκε με τη μέθοδο του ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου σε αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού (άνω των 2000 ατόμων) που έχει σύνδεση με το διαδίκτυο και όπως τονίζεται δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό του συνολικού πληθυσμού. Επισημαίνεται ωστόσο ότι ποσοστό 79% του πληθυσμού της χώρας έχει σύνδεση στο ίντερνετ.

============

Πρωτιά😁
Κάθε χρόνο, το Reuters Institute for the Study of Journalism δημοσιεύει μια έκθεση με θέμα την εμπιστοσύνη των πολιτών στα ΜΜΕ. Η τελευταία έκδοση, βασίζεται σε έρευνα του YouGov σε περισσότερους από 95.000 ανθρώπους σε 47 χώρες και περιοχές,.
Μεταξύ των χωρών που συμμετείχαν στην έρευνα, η Φινλανδία με 69 % παραμένει η χώρα με το υψηλότερο επίπεδο εμπιστοσύνης, ενώ η Ελλάδα και η Ουγγαρία με 23 % έχουν το χαμηλότερο
.

 ===============

 ----------------------

 -------------------------

 ------------------------

 =================

 ===============

 ---------------------

---------------------------

 -----------------

 ================

 -----------------------------

Και που θα οδηγήσει όλος αυτός ο παραλογισμός;

Η κατάληξη είναι δυσάρεστη.

Κείμενο_4:
Κατά την φυσιολογία, ακόμα και φλυαρία έχει τα όριά της. Εντούτοις, δεν υπάρχει νόμος της φύσης που να περιορίζει την ανοησία των όσων λέγονται. Μπορώ κάλλιστα να ξεστομίσω την μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου: ούτε σπυρί στη γλώσσα θα βγάλω, ούτε θα πάθω κρίση επιληψίας. Δικαιούμαι άραξε άλλης τιμωρίας; Κατά κανόνα, όχι. Ακόμα κι να επιβληθεί μια τέτοια τιμωρία, δεν πρόκειται να είναι αυστηρή.
Πρώτα απ' όλα είναι σπάνιο το να επισημάνει κανείς μια βλακεία. Ακόμα κι αν την επισημάνει, δεν θα ' χει ούτε το χρόνο, ούτε την όρεξη, ούτε την ευκαιρία να την αποδείξει. Ακόμα κι αν προσκομίσει αποδείξεις, ελάχιστοι θα είναι εκείνοι που θα προσέξουν τις ενστάσεις του. Κι ακόμα κι αν τις προσέξει κάποιος, δεν πρόκειται να τις αξιοποιήσει.
Τα ίδια ισχύουν και ως προς το ψεύδος. Βεβαίως, αν το ψεύδος αφορά σε συγκεκριμένα γεγονότα, μπορεί και να έχει αλγεινές συνέπειες για τον ψεύτη. Το ψεύδος αυτού του είδους αποκαλείται συκοφαντία, απάτη, ψευδομαρτυρία. Μπορεί ακόμα να καταλήξει στο δικαστήριο, αν και δεν είναι διόλου αναγκαίο. Αντιθέτως, αν το ψεύδος αφορά σε μια ιδέα, σ' ένα πράγμα δηλαδή που δεν μπορούμε να τ' αγγίξουμε ούτε να το δούμε, μένει ατιμώρητο. Ακριβώς όπως μένει και η βλακεία.
Ονειρεύομαι ένα νέο νόμο της φύσης, εις εφαρμογήν του οποίου κάθε άτομο θα εδικαιούτο μιας περιορισμένης καθημερινής μερίδας λέξεων. Τόσες λέξεις την ημέρα - ούτε μια παραπάνω. Κι όταν θα τις έχει πει κανείς αυτές τις λέξεις που δικαιούται, να μένει μουγκός ίσαμε το άλλο πρωί.
Μια θανατερή σιωπή θα βασίλευε εκεί γύρω στο μεσημέρι, μια σιωπή που θα διακοπτόταν που και που από φράσεις όλο νόημα εκ μέρους εκείνων που έχουν ικανότητα να σκέφτονται πριν μιλήσουν ή που, γι άλλους λόγους, φείδονται των λέξεών τους. Και όπως τα λόγια αυτά θα διατρυπούσαν τη σιωπή, θα μπορούσαν επιτέλους να ακουστούν.
Πώς και σε ποιόν κάνει κακό η βλακεία;
Η πληροφόρηση είναι ο σύνδεσμός μας με την πραγματικότητα. Από την πιο απλή μορφή της ("Ο αμανίτης ο μυοκτόνος είναι δηλητηριώδης", "Τα πορτοκάλια είναι φαγώσιμα") ως λογοτεχνία, που είναι κι αυτή πληροφόρηση, αλλά πιο σύνθετη.
Η πληροφόρηση είναι η βάση των πράξεών μας. Μια λανθασμένη πληροφόρηση οδηγεί σε άφρονες πράξεις, κάτι που οδηγεί που γνωρίζουν όσοι να φάνε αμανίτες μυοκτόνους επειδή τους είχαν πει ότι ήταν πορτοκάλια. Ένα κακό ποίημα δεν είναι θανατηφόρο, είναι όμως, με τον τρόπο του βλαβερό.
Πώς και σε ποιόν κάνει κακό το ψεύδος;
Προφανώς σ' αυτόν κατά του οποίου στρέφεται, εμμέσως όμως βλάπτει κι όλους εμάς, αφού διαλύει το θεμελιώδες συστατικό της πληροφόρησης: την εμπιστοσύνη. Το ψεύδος, δηλαδή η παραπληροφόρηση, χαρίζει στον ψεύτη ένα άμεσο προσωπικό πλεονέκτημα, εις βάρος της κοινότητας. Ο ψεύτης είναι παράσιτο. Αποδυναμώνει τον οργανισμό εντός του οποίου παρασιτεί, και μπορεί να τον οδηγήσει σε αφανισμό.
Όταν δεν θα υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν θα υπάρχουν ψεύτες, αλλά ούτε και πληροφορίες - με λίγα λόγια, δεν θα υπάρχει τίποτα. Θα χάσουμε την επαφή με την πραγματικότητα να προσαρμόζουμε τις πράξεις μας και, επομένως, να εξελισσόμαστε. Ο βλαξ και ο ψεύτης θα μας αφανίσουν.
Κι ύστερα, δεν θα μείνει παρά ο βλαξ.
Κείμενο του ΣΛΑΒΟΜΙΡ ΜΡΟΖΕΚ από το περιοδικό Lettre International. Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης. !
=============

 


Σχόλια