Τα γεγονότα βρίσκονται σήμερα σε κατάσταση πολιορκίας γράφει στην εφημερίδα Guardian ο Ρόμπερτ Ράιχ επισημαίνοντας πως αν αρκετός κόσμος αρχίσει πραγματικά να πιστεύει αυτά που λέει ο Ντόναλντ Τραμπ και να αγνοεί τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης τότε εκείνος θα αποκτήσει τη δύναμη να κάνει ο,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Ο Ράιχ γράφει για τον συνήθη ύποπτο και απρόβλεπτο αμερικανό πρόεδρο αλλά αυτό που επισημαίνει δεν αφορά μόνο τον Τραμπ ή τον Μπόρις Τζόνσον ή τον Ματέο Σαλβίνι. Αφορά στον έλεγχο της εκάστοτε εξουσίας σε κάθε πολιτισμένη και δημοκρατική χώρα. Η περιφρούρηση της ανεξαρτησίας του τύπου είναι απαραίτητη αν θέλουμε η αλήθεια να παραμείνει κοινό αγαθό. Και η αλήθεια είναι αναγκαία σε μία δημοκρατία. Ο Τόμας Τζέφερσον έγραψε πως αν είχε να επιλέξει ανάμεσα σε μια κυβέρνηση χωρίς εφημερίδες και σε εφημερίδες χωρίς κυβέρνηση, δεν θα δίσταζε ούτε στιγμή να επιλέξει το δεύτερο. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ο Τζέφερσον, ο τρίτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών το είπε αυτό ενώ δεχόταν σκληρές επιθέσεις από τις εφημερίδες και πολλοί τον συμβούλευαν να πάρει μέτρα εναντίον του τύπου. Πριν από 44 χρόνια το 1972, λίγο πριν αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια για τον πόλεμο του Βιετνάμ, την ανάμειξη Νίξον και ξεσπάσει το σκάνδαλο του Watergate, το 72% των Αμερικανών δήλωνε πως εμπιστεύεται απολύτως τον τύπο. Το 2016, ακόμα και πριν τη δημαγωγία του Ντόναλντ Τραμπ, δημοσκόπηση του Ερευνητικού Κέντρου Pew έδειξε πως μόνο το 16% των Αμερικανών εμπιστεύεται τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Το 68% των Αμερικανών ενημερώνεται πια σχεδόν αποκλειστικά από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Εν μέρει την ευθύνη για αυτό έχει ο ίδιος ο τύπος. Η ανάγκη μεγιστοποίησης των κερδών οδήγησε στη δημοσιοποίηση δημοφιλών ή εντυπωσιακών ειδήσεων εις βάρος της ενημέρωσης που πρέπει να έχει ο πολίτης . Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως στις προεδρικές εκλογές του 2008 τα μεγάλα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα αφιέρωσαν 220 λεπτά στα προγράμματα δημόσιας πολιτικής των υποψηφίων. Στις εκλογές του 2012 114 λεπτά και τέσσερα χρόνια μετά το 2016 μόλις 32 λεπτά!
Όπως παραδέχτηκε κυνικά ο διευθύνων σύμβουλος του CBS Λέσλι Μούνβες το φαινόμενο Τραμπ μπορεί να μην κάνει καλό στην Αμερική αλλά σίγουρα είναι εξαιρετικό για το CBS (γιατί συγκεντρώνει υψηλά νούμερα τηλεθέασης ). Αυτή την εβδομάδα υπάρχει η κρίσιμη σύνοδος του ΝΑΤΟ, την άλλη οι βρετανικές εκλογές και διαπιστώνει κανείς πόσο δύσκολο είναι πια να διαβάσει, να ακούσει, να παρακολουθήσει την ουσία των γεγονότων αυτών.
Πόσο δύσκολη υπόθεση έχει γίνει η ουσιαστική ενημέρωση. Όλα καλύπτονται, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, από τις κραυγές, τα προκλητικά τουίτ και το σόου που δίνουν οι λαϊκιστές πολιτικοί. Για αυτό και μόνο γέλια προκαλεί ο τρόμος του Μπόρις Τζόνσον να μην κάνει κάποια προκλητική δήλωση υπέρ του ο απρόβλεπτος Ντόναλντ Τραμπ και τον... χαντακώσει.
Γιατί ο βρετανός πρωθυπουργός γνωρίζει καλά το παιχνίδι των εντυπώσεων και ξέρει πως αυτή η δήλωση θα κυριαρχήσει τελικά και όχι η ασπίδα των Βαλτικών χωρών και της Πολωνίας ή η στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία. Θα κυριαρχήσει η σαχλαμάρα μέχρι οι πολίτες να καταστούν εγκεφαλικά νεκροί ως προς την αλήθεια. ΠΗΓΗ
===================
blogger: Mυξοκλάματα από την Οντίν!
Ξεχνά να μας πει ότι ήδη τα ΜΜΕ έχουν καταστεί εδώ και χρόνια εργαλεία χειραγώγησης των μαζών στα χέρια συγκεκριμένων συμφερόντων. Δεν θα μπορούσε εξ' 'αλλου να το κάνει. "Ποτέ δεν δαγκώνεις το χέρι που σε ταϊζει!". Το βέβαιο είναι ένα: Τα ΜΜΕ μόνο την αλήθεια δεν υπηρετούν. Το αντίθετο οικοδομούν πραγματικότητα με βάση ψευδογεγονότα που τα ίδια επινονούν. Σιγά σιγά υπάρχει ένα τμήμα του πληθυσμού αντιδρά στην απροκάλλυπτη χειραγώγηση και ψευδολογία και δεν πιστεύει τίποτα. Αλλά έτσι χάνουν τα ΜΜΕ που εμφανίζονται ανίκανα να κατευθύνουν εξελίξεις και άρα δεν μπορούν να αμοίβονται ως Ηρακλείς - σκυλιά των συστημικών δυνάμεων. Η δημοσιογφραφία έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι ελεύθερη - εκτός από ελάχιστες φωνές που δυσκολεύονται να επιβιώσουν. Ας αφήσει λοιπόν τα κλάματα η Οντίν. Δεν φταίει ούτε ο Τραμπ, ούτε ο Τζόνσον, φταίει η μηδενική αξιοπιστία των ΜΜΕ.
Σχόλια