Ποια δημοκρατία

Χωρίς Σύνταγμα. Με θεσμούς χειραγωγούμενους.

Ελένη Παπαδοπούλου

Στη δημοκρατία κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Αυτό τουλάχιστον ορίζει το Σύνταγμα. Στη δημοκρατία ο λαός εκλέγει τους εκπροσώπους του διά της ψήφου του. Η δημοκρατία έχει θεσμούς, και οι θεσμοί προστατεύουν το πολίτευμα και διασφαλίζουν την εκλογική διαδικασία. Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία λειτουργίας της δημοκρατίας, τα οποία διδάσκεται και ένα παιδάκι στο δημοτικό και οφείλει να γνωρίζει κάθε πολίτης. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Ξάφνου, πριν από τις εκλογές, η δική μας δημοκρατία, στην οποία έχουμε δώσει καινούργιο νόημα με τις συνεχείς παραβιάσεις του Συντάγματος, αποφάσισε ότι μπορεί να τροποποιεί τους νόμους κατά το δοκούν προκειμένου να αποκλείει υποψηφίους και κομματικούς σχηματισμούς που δεν είναι της αρεσκείας της. Ολως τυχαίως τα κόμματα αυτά και οι υποψήφιοί τους λαμβάνουν υψηλά ποσοστά και απειλούν την αυτοδυναμία του κυβερνώντος κόμματος.

Οι κακές γλώσσες λένε για πολύ υψηλότερα ποσοστά από αυτά που ανακοινώνονται επισήμως, με αποτέλεσμα οι ανεπιθύμητοι να εισέρχονται στη Βουλή και να πριονίζουν όποιες δυνατότητες σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης. Επειδή φυσικά δεν μπορούν να ομολογήσουν τα πραγματικά αίτια της πρωτοφανούς στα χρονικά απόφασής τους περί αποκλεισμού κόμματος, έχουν προφασιστεί τις γνωστές αρλούμπες ότι «κινδυνεύει η δημοκρατία» και «να θωρακίσουμε τη δημοκρατία» και «δεν παίζουμε με τη δημοκρατία». Οπως εννοούν αυτοί τη δημοκρατία. Χωρίς Σύνταγμα. Με χειραγωγούμενους θεσμούς και κατευθυνόμενη ψήφο προς τα εκεί που τους βολεύει.

Εάν η δημοκρατία λειτουργούσε πραγματικά, μπορούσε να αντιμετωπίσει τους κινδύνους. Σε τελική ανάλυση, ο λαός επιλέγει αυτόν που θα τον εκπροσωπεί. Αν επιλέξει τον Αλφα, θέλει τον Αλφα και δεν θέλει τον Βήτα, και αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό. Ας βγουν και ο Βήτα και ο Γάμα να αντιπαρατεθούν και να πείσουν τον κόσμο να τους ψηφίσει. Αυτό είθισται να γίνεται στις δημοκρατίες. Δεν είθισται να αποκλείουν κόμματα και υποψηφίους με τροπολογίες και νομικά τερτίπια. Διότι τότε κάτι πάει πολύ στραβά.

Να υποθέσουμε ότι όσοι υπερήφανα ψήφισαν τη συνταγματική εκτροπή θεωρούν τον λαό ανώριμο, ηλίθιο, προβληματικό, φοβούνται μην κάνει λάθος και ψηφίσει κάτι που δεν πρέπει. «Αφού λοιπόν ο λαός κάνει λάθη, ας τον διευκολύνουμε λίγο» θα σκέφτηκαν «ας του μειώσουμε τις επιλογές, ας του δείξουμε ποια είναι η σωστή ψήφος και ποια η λανθασμένη». Εριξαν και την ευθύνη της τελικής απόφασης στους δικαστές και το έλυσαν το πρόβλημά τους. Νομίζουν.

*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle

====================

"...μεῖζον ζήτημα εἶναι ὅτι οἱ πολιτικὰ καὶ οἰκονομικὰ κυρίαρχοι, δὲν πιστεύουν σὲ τίποτε. Γι' αὐτὸ ἄλλωστε δὲν εἶναι πλέον εὐδιάκριτη ἡ διαφορὰ μεταξὺ κοσμιότητος καὶ ὑποκόσμου.

Ὕστερα ἀπὸ τόσες δοκιμασίες, ὕστερα ἀπὸ τέτοια τραγωδία καὶ καταστροφὴ ποὺ ζοῦμε, διότι ζοῦμε συντελεσμένη καταστροφή, ἔχει καταστεῖ πλέον σαφές ὅτι οἱ τύραννοι δὲν ἐνδιαφέρονται οὔτε γιά τὴν ἀνάπτυξη, οὔτε γιά τὸ φρόνημα, οὔτε γιὰ τὸ ἠθικὸ τῶν Ἑλλήνων. Περί Παιδείας οὔτε λέξη. Καὶ περιμένουμε αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι νὰ σώσουν τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὴν ἔχουν συνθλίψει;

Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνουν διακριτὲς οἱ διαφορὲς ἢ οἱ ὁμοιότητες, χρειάζονται κριτήρια ποιότητας. Πῶς θὰ ἀνακάμψουμε οἰκονομικὰ καὶ πολιτικὰ ὅταν ἔχουμε παραιτηθεῖ ἀπὸ κάθε ἀξιολόγηση ποιότητας;

Πῶς θὰ ἐπιβιώσουμε ἐὰν δὲν μποροῦμε νὰ κρίνουμε, ποιὸς ἀπειλεῖ καὶ ποιὸς ὠφελεῖ αὐτόν τὸν τόπο;

Ἀξιολύπητες καρικατοῦρες, ψοφοδεεῖς πολιτικάντηδες καὶ ποταποί διανοούμενοι, ντυμένοι τὴν μισθωτὴ τήβεννο τῆς σοφίας, παίζουν ἀνεύθυνα μὲ τὰ ἔθνη, μὲ τὸν ἄνθρωπο καὶ μὲ τὸν κρυμμένο μέσα του Θεό.

Ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι ποὺ στὴ ζωή τους ἔλαμψε γιὰ μιὰ στιγμὴ κάτι ποὺ ἔμοιαζε μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ ἰδανικοῦ, σήμερα κάθονται φρόνιμα στὸ οἰκουμενικὸ σκαμνὶ τῆς μετριότητος. Οἱ σκέψεις καὶ οἱ πράξεις μιᾶς θλιβερῆς μειοψηφίας ὁδηγοῦν μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια τὴν Πατρίδα πρὸς τὴν καταστροφή. Διὰ τῆς βαρβαρότητας."

ΑΠΟ ΕΔΩ

================