Gaslighting: Όταν θέλουν να μας… βγάλουν τρελούς – Γιατί στις ΗΠΑ χρησιμοποιείται πλέον σχεδόν καθημερινά

Πριν από ενάμισι χρόνο το αμερικανικό λεξικό Merriam-Webster έχρισε τον όρο gaslighting ως τη λέξη της χρονιάς.

“Gaslighting” σημαίνει στην ψυχολογία ότι κάποιος χειραγωγεί κάποιον άλλον με ψέματα, με αποτέλεσμα το θύμα να καταλήγει να αμφιβάλλει για την ίδια τη λογική του, τις αναμνήσεις και τις εντυπώσεις του. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει μία διαπροσωπική σχέση – μαζί με άλλες έννοιες όπως το “ghosting”

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πώς προέκυψε ο όρος;

Έμπνευση για τον όρο gaslighting αποτέλεσε το θεατρικό έργο “Gas Light” του Πάτρικ Χάμιλτον (1904-1962), το οποίο έχει γυριστεί πολλές φορές και σε ταινία. Πριν από 80 χρόνια – το καλοκαίρι του 1944 – προβλήθηκε η πλέον διάσημη κινηματογραφική διασκευή: το Gaslight («Εφιάλτης» ο ελληνικός τίτλος) με την  Ίνγκριντ Μπέργκμαν και την Άντζελα Λάνσμπερι, η οποία έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση στο ψυχολογικό αυτό θρίλερ και ήταν και υποψήφια για Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου.

Στην κλασική αυτή ταινία ο Γκρέγκορι Άντον (Σαρλ Μπουαγιέ) κάνει το παν για να βγάλει τη γυναίκα του, την Πόλα Άλκβιστ (Μπέργκμαν), τρελή. Τρελή από την αγάπη της για εκείνον η Πόλα δεν θέλει να πιστέψει πως ο άντρας της είναι ένας κλέφτης και δολοφόνος, πως σκότωσε τη θεία της, πως έχει ως μοναδικό σκοπό να της πάρει τα κοσμήματα. Τα βράδια που η Πόλα μένει μόνη της συμβαίνουν διάφορα παράξενα πράγματα στο σπίτι, όπως μία λάμπα αερίου που τρεμοπαίζει και σβήνει μυστηριωδώς (σε αυτήν τη λάμπα αναφέρεται και ο τίτλος της ταινίας), πράγματα που η Πόλα δεν μπορεί να εξηγήσει – και ο άντρας της την πείθει πως είναι όλα αποκύημα της φαντασίας της. Με τον ρόλο της Πόλα Άλκβιστ η Μπέργκμαν κέρδισε στα 29 της χρόνια το πρώτο από τα συνολικά τρία Όσκαρ της καριέρας της.

Η ψυχολογική κακοποίηση του gaslighting συμβαίνει – όπως και στην ταινία – συχνά στα πλαίσια μίας στενότερης σχέσης και για αρκετό καιρό. Το θύμα είναι αρχικά μπερδεμένο και μετά από λίγο αρχίζει να αμφιβάλλει για τη διαύγειά του – και ενίοτε καταλήγει ακόμη και να υιοθετεί την πραγματικότητα του gaslighter.

Πού εμφανίζεται το gaslighting;

Πριν από ενάμισι χρόνο το αμερικανικό λεξικό Merriam-Webster έχρισε τον όρο gaslighting ως τη λέξη της χρονιάς. Η ένωση ψυχολόγων APA (American Psychological Association) τονίζει πως το gaslighting είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται μάλλον στην καθομιλουμένη, αν και εμφανίζεται ορισμένες φορές και στη βιβλιογραφία του κλάδου.

Τακτικές του gaslighting ακολουθούν συνήθως άνθρωποι με αντικοινωνικές (ακόμη και ναρκισσιστικές) διαταραχές προσωπικότητας, ενώ οι ψυχολογικές επιπτώσεις ενδέχεται να είναι πολύ σοβαρές για τα θύματα. Το gaslighting αποτελεί ένα φαινόμενο που μπορεί να εμφανιστεί σχεδόν παντού: σε ερωτικές, φιλικές και οικογενειακές σχέσεις, αλλά και στα μέσα ενημέρωσης και την πολιτική, ακόμη και στην ιατρική – όταν για παράδειγμα οι νοσηλευτές ή ο γιατρός θεωρούν πως όλα τα συμπτώματα που αναφέρει ένας ασθενής «είναι απλώς στο μυαλό του».

Ο ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας μπεστ σέλερ Μπράιαντ Γουέλτς παρατήρησε από νωρίς πως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα gaslighting είναι οι τακτικές που ακολουθεί ο Τραμπ. Όπως αναλύει στο βιβλίο του με τίτλο State of Confusion: Political Manipulation and the Assault on the American Mind, ο Τραμπ επιδιώκει μονίμως να προκαλέσει σύγχυση, να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη στα συστημικά μέσα και προωθεί διαρκώς τη δική του κοσμοθεωρία, περνώντας εμμέσως στον κόσμο και την κοινή γνώμη μία ψεύτικη εκδοχή της πραγματικότητας.

Από τα sitcoms στην καθομιλουμένη

Το 2017 ο καθηγητής δημοσιογραφίας Μπεν Γιαγκόντα διερεύνησε την ιστορία του όρου gaslighting, διαπιστώνοντας πως η λέξη χρησιμοποιούνταν σε διάφορα sitcoms της δεκαετίας του 1950, σε συνάρτηση με τη συμπεριφορά του Μπουαγιέ στο Gaslight. Μέσα στα επόμενα χρόνια ο όρος άρχισε να χρησιμοποιείται και από επιστήμονες, ενώ από τη δεκαετία του 1980 διευρύνθηκε η χρήση του όρου και στην καθομιλουμένη.

Ο Γιαγκόντα άκουσε τη λέξη για πρώτη φορά το 1989, όταν πήρε συνέντευξη από τη 19χρονη Ούμα Θέρμαν για το Rolling Stone. Τα τελευταία οκτώ χρόνια και απ’ όταν εξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ στην αμερικανική προεδρία, ο όρος χρησιμοποιείται πλέον σχεδόν καθημερινά.

Πηγή: Deutsche Welle

=====================

 ===============

 -------------------------

 ------------------------

 =================

 ===============

 ---------------------

---------------------------

 -----------------

 ================

 -----------------------------

 

Και που θα οδηγήσει όλος αυτός ο παραλογισμός;

Η κατάληξη είναι δυσάρεστη.

Κείμενο_4:
Κατά την φυσιολογία, ακόμα και φλυαρία έχει τα όριά της. Εντούτοις, δεν υπάρχει νόμος της φύσης που να περιορίζει την ανοησία των όσων λέγονται. Μπορώ κάλλιστα να ξεστομίσω την μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου: ούτε σπυρί στη γλώσσα θα βγάλω, ούτε θα πάθω κρίση επιληψίας. Δικαιούμαι άραξε άλλης τιμωρίας; Κατά κανόνα, όχι. Ακόμα κι να επιβληθεί μια τέτοια τιμωρία, δεν πρόκειται να είναι αυστηρή.
Πρώτα απ' όλα είναι σπάνιο το να επισημάνει κανείς μια βλακεία. Ακόμα κι αν την επισημάνει, δεν θα ' χει ούτε το χρόνο, ούτε την όρεξη, ούτε την ευκαιρία να την αποδείξει. Ακόμα κι αν προσκομίσει αποδείξεις, ελάχιστοι θα είναι εκείνοι που θα προσέξουν τις ενστάσεις του. Κι ακόμα κι αν τις προσέξει κάποιος, δεν πρόκειται να τις αξιοποιήσει.
Τα ίδια ισχύουν και ως προς το ψεύδος. Βεβαίως, αν το ψεύδος αφορά σε συγκεκριμένα γεγονότα, μπορεί και να έχει αλγεινές συνέπειες για τον ψεύτη. Το ψεύδος αυτού του είδους αποκαλείται συκοφαντία, απάτη, ψευδομαρτυρία. Μπορεί ακόμα να καταλήξει στο δικαστήριο, αν και δεν είναι διόλου αναγκαίο. Αντιθέτως, αν το ψεύδος αφορά σε μια ιδέα, σ' ένα πράγμα δηλαδή που δεν μπορούμε να τ' αγγίξουμε ούτε να το δούμε, μένει ατιμώρητο. Ακριβώς όπως μένει και η βλακεία.
Ονειρεύομαι ένα νέο νόμο της φύσης, εις εφαρμογήν του οποίου κάθε άτομο θα εδικαιούτο μιας περιορισμένης καθημερινής μερίδας λέξεων. Τόσες λέξεις την ημέρα - ούτε μια παραπάνω. Κι όταν θα τις έχει πει κανείς αυτές τις λέξεις που δικαιούται, να μένει μουγκός ίσαμε το άλλο πρωί.
Μια θανατερή σιωπή θα βασίλευε εκεί γύρω στο μεσημέρι, μια σιωπή που θα διακοπτόταν που και που από φράσεις όλο νόημα εκ μέρους εκείνων που έχουν ικανότητα να σκέφτονται πριν μιλήσουν ή που, γι άλλους λόγους, φείδονται των λέξεών τους. Και όπως τα λόγια αυτά θα διατρυπούσαν τη σιωπή, θα μπορούσαν επιτέλους να ακουστούν.
Πώς και σε ποιόν κάνει κακό η βλακεία;
Η πληροφόρηση είναι ο σύνδεσμός μας με την πραγματικότητα. Από την πιο απλή μορφή της ("Ο αμανίτης ο μυοκτόνος είναι δηλητηριώδης", "Τα πορτοκάλια είναι φαγώσιμα") ως λογοτεχνία, που είναι κι αυτή πληροφόρηση, αλλά πιο σύνθετη.
Η πληροφόρηση είναι η βάση των πράξεών μας. Μια λανθασμένη πληροφόρηση οδηγεί σε άφρονες πράξεις, κάτι που οδηγεί που γνωρίζουν όσοι να φάνε αμανίτες μυοκτόνους επειδή τους είχαν πει ότι ήταν πορτοκάλια. Ένα κακό ποίημα δεν είναι θανατηφόρο, είναι όμως, με τον τρόπο του βλαβερό.
Πώς και σε ποιόν κάνει κακό το ψεύδος;
Προφανώς σ' αυτόν κατά του οποίου στρέφεται, εμμέσως όμως βλάπτει κι όλους εμάς, αφού διαλύει το θεμελιώδες συστατικό της πληροφόρησης: την εμπιστοσύνη. Το ψεύδος, δηλαδή η παραπληροφόρηση, χαρίζει στον ψεύτη ένα άμεσο προσωπικό πλεονέκτημα, εις βάρος της κοινότητας. Ο ψεύτης είναι παράσιτο. Αποδυναμώνει τον οργανισμό εντός του οποίου παρασιτεί, και μπορεί να τον οδηγήσει σε αφανισμό.
Όταν δεν θα υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν θα υπάρχουν ψεύτες, αλλά ούτε και πληροφορίες - με λίγα λόγια, δεν θα υπάρχει τίποτα. Θα χάσουμε την επαφή με την πραγματικότητα να προσαρμόζουμε τις πράξεις μας και, επομένως, να εξελισσόμαστε. Ο βλαξ και ο ψεύτης θα μας αφανίσουν.
Κι ύστερα, δεν θα μείνει παρά ο βλαξ.
Κείμενο του ΣΛΑΒΟΜΙΡ ΜΡΟΖΕΚ από το περιοδικό Lettre International. Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης. !
=============

Ιωάννης Μπάκνης

-Ο Πούτιν κακός ο Ζελενσκι καλός
-Η Λεπέν κακιά ο Μακρόν καλός
-Οι γραμμές στον ουρανό είναι καυσαέρια
-Όλοι οι λαθρομετανάστες τού κόσμου χωράνε στην Ελλάδα
-Οι ανεμογεννήτριες και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα προστατεύουν το περιβάλλον
-Η ΛΟΑΤΚΙ ατζέντα δεν έχει στόχο να καταστρέψει την οικογένεια
-Η κλιματική κρίση είναι υπαρκτή, δεν είναι φτιαχτή και τα έντομα στην τροφή σου είναι μια λύση
-Οι Big Pharma νοιάζονται περισσότερο για την υγεία σου παρά για το κέρδος τους, τα εμβόλια ήταν ασφαλή και αποτελεσματικά και η ιατρική κοινότητα μαζί με τους πολιτικούς μάς είπαν την αλήθεια
-Οι παγκόσμιοι και εγχώριοι τραπεζίτες θέλουν το καλό μας, δεν μας ετοιμάζουν ψηφιακή φυλακή και δεν θέλουν να ελέγξουν την τροφή, το νερό και τον αέρα που αναπνέεις
-Η κατάργηση του χρήματος γίνεται για την πάταξη της φοροδιαφυγής
-Το Ισλάμ σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των γυναικών και μπορεί να ενσωματωθεί στις δυτικές κοινωνίες
-Οι κυβερνώντες μας είναι Έλληνες και αγαπούν την Ελλάδα
Αν σήμερα μετά από τόσες αποκαλύψεις πιστεύεις ακόμα κάτι από τα παραπάνω, έχεις υποστεί βαθιά λοβοτομή, πλύση εγκεφάλου και μέσα στο κεφάλι σου υπάρχει μόνο μία μεγάλη τηλεόραση, τίποτα άλλο.
Πριν αμφισβητήσεις ή χλευάσεις αυτά που λέω, να θυμάσαι ότι ΣΕ ΟΛΑ ΕΙΧΑΜΕ ΔΙΚΙΟ!

Σχόλια