Γερμανία, 2023: Αποβιομηχάνιση

την


Νίκος Αλεξάτος

 Το 2023 αποτέλεσε για τη Γερμανία ένα έτος καμπής σε όλα τα επίπεδα, πρωτίστως στη βιομηχανία. 

ο 2023 αποτέλεσε για τη Γερμανία ένα έτος καμπής σε όλα τα επίπεδα, πρωτίστως στη βιομηχανία. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Στην οικονομία: η χρονιά που μας άφησε έφερε στην επιφάνεια τα τεράστια προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί με τα χρόνια πάνω στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης. Ύφεση ή και κρίση είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν την κατάσταση μέσα στην οποία κινήθηκε η γερμανική οικονομία και που δίνουν την εικόνα της δραστηριότητας αυτής της οικονομίας. Αν επιλέγαμε τη λέξη της χρονιάς που πέρασε σχετικά με την οικονομία τότε θα επιλέγαμε την αδιανόητη: αποβιομηχάνιση.

Χαρακτηρίζουμε τη λέξη «αποβιομηχάνιση» για τη Γερμανία με το επίθετο «αδιανόητη» καθώς η βιομηχανική δραστηριότητα είναι ο παραγωγικός τομέας νούμερο 1 ιστορικά για τη χώρα των 84 εκατομμυρίων ανθρώπων στην καρδιά της Ευρώπης και στη κορυφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι όταν λέμε ιστορικά, εννοούμε τη φύση της γερμανικής οικονομίας από το 1850 περίπου. Ανθρακωρυχεία και βιομηχανία μετάλλου, πρώτα απ’ όλα του χάλυβα, αποτέλεσαν τη βάση της βιομηχανικής ανάπτυξης της χώρας. Αυτό συνέβαινε ακόμα τότε που δεν ήταν μία ενιαία χώρα, αλλά ένα σύνολο κρατών και κρατιδίων. Αυτά ενώθηκαν κάτω από τη θέληση της πλειοψηφίας των υπηκόων αυτών των κρατών και κρατιδίων για εθνική ολοκλήρωση και την ισχύ των  -βιομηχανικά κατασκευασμένων- όπλων της Πρωσίας που ενώνοντας τη Γερμανία κάτω από την ισχύ του βασιλιά του Βερολίνου. Απότοκο αυτής της ένωσης ήταν και η ήττα της Γαλλίας στον πόλεμο του 1870.

Η ένωση αυτή ενεργοποίησε τέτοιου μεγέθους δυνάμεις που είκοσι χρόνια μετά ο γερμανικός χώρος ήταν στην κορυφή της βιομηχανικής παραγωγής και επίσης στην κορυφή της καινοτομίας όχι πια με τα κάρβουνα, τα σίδερα και τα ατσάλια, αλλά σε κάθε σχεδόν τομέα. Χημική βιομηχανία, σιδηρόδρομοι, αυτοκίνηση και ναυπηγική, εφαρμογές του ηλεκτρισμού και παραπέρα, ιατρική πρόοδος, αγροτική παραγωγή, πολεοδομία. Αν αυτή η εκτίναξη σας θυμίζει για παράδειγμα την Κίνα του σήμερα, δεν κάνετε λάθος. Βέβαια, για το πως ο πλούτος που παράγονταν από αυτήν την ορμητική ανάπτυξη μοιράζονταν στο σύνολο του πληθυσμού, εκεί θα πρέπει να δούμε τους αγώνες των σοσιαλδημοκρατών. Πλούτος δε σήμαινε αναγκαστικά και ευημερία για όλους ή για όσους περισσότερους γίνεται, εν αντιθέσει με την Κίνα του σήμερα. Ας αφήσουμε όμως εδώ την ιστορία και το θέμα της κοινωνικής συνοχής και ας επιστρέψουμε στη βιομηχανία των πραγμάτων και των κεφαλαίων.

Αυτή λοιπόν η βιομηχανία, που εντυπωσίαζε το 1890 και το 1930 και το 1990, είναι σε ύφεση. Σε τέτοια ύφεση, μάλιστα, που οδηγεί ειδικούς και μη να μιλούν για «αποβιομηχάνιση». Για την ασθενική χώρα μας, το εστιατόριο και το ξενοδοχείο της Ευρώπης, θα ήταν σα να μιλάμε για «αποτουριστικοποίηση». Ο συνδυασμός που οδηγεί σε αυτήν την τάση για μείωση της βιομηχανικής παραγωγής είναι πολλαπλός. Έχει να κάνει πρώτα απ’ όλα με την ανάγκη των επιχειρηματιών να φέρνουν στην αγορά προϊόντα σε ανταγωνιστικές τιμές ώστε να τα πωλούν και να βγάζουν κέρδος. Γι’ αυτό ήδη από το 1990 και μετά οι επιχειρήσεις σταδιακά άνοιγαν εργοστάσια εκεί που οι μισθοί ήταν και είναι χαμηλοί. Στην Ανατολική Ευρώπη πρώτα, στην Ασία στη συνέχεια.

Κι όμως αυτό δεν οδήγησε τότε σε αποβιομηχάνιση καθώς παρά τις μετεγκαταστάσεις παρέμενε μεγάλος, τεράστιος αριθμός βιομηχανικών μονάδων σε γερμανικό έδαφος. Και παραμένει. Δείτε το γάλα που πίνετε ή το κρέας που τρώτε: συχνά είναι Μade in Germany και είναι βιομηχανικά παραγμένο. Αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν η πανδημία. Εκεί η Γερμανία, πρωτοπόρα κάποτε στην παραγωγή ιατρικού υλικού (χανζαπλάστ έχετε στο σπίτι;) είδε τη βιομηχανία της να μην παράγει μάσκες και να πρέπει να τις φέρει από την Κίνα. Κι όταν η Κίνα είχε την άνεση να λέει στους εργάτες της «μην πάτε στο εργοστάσιο και κολλήσετε κόβιντ, θα δουλέψετε αργότερα» είδε η Γερμανία τις εφοδιαστικές αλυσίδες να μπλοκάρουν και να της λείπουν κάθε λογής υλικά, εξαρτήματα, προϊόντα. Ο Covid ως πανδημία πέρασε και το εργοστάσιο που λέγεται Κίνα ξαναπήρε μπρος. Η ανάγκη σε ενέργεια ήταν τεράστια και αυτό ώθησε τις τιμές προς τα πάνω. Ήρθε η ενεργειακή κρίση και ο πληθωρισμός.

Η βιομηχανία για να δουλέψει θέλει ενέργεια, ρεύμα, αέριο, πετρέλαιο, κάρβουνο. Κι εκεί η Γερμανία είδε τις δικές της πηγές να μην επαρκούν. Εντωμεταξύ, το παλιό στρατηγικό όνειρο του γερμανικού επεκτατισμού (αν θεωρήσουμε πως κάθε ισχυρό έθνος έχει ένα τέτοιο όνειρο, βρείτε μου αυτό που δεν έχει), η ουκρανική πεδιάδα με τα δημητριακά, τον άνθρακα και ανατολικά με την τεράστια βιομηχανία του Ντονμπάς, είχε ήδη ξαναζωντανέψει από το 2013-14 και οδήγησε τελικά, μετά τον χαμηλής έντασης πόλεμο σε ανοικτή, αν και υβριδική, ένοπλη αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Όμως η Ρωσία τροφοδοτούσε τη γερμανική οικονομία και κοινωνία με φθηνή ενέργεια και με πρώτες ύλες για τον τομέα π.χ. των κατασκευών. Οι εξαγωγές από τη Ρωσία προς τη Γερμανία μειώθηκαν. Σα να αφαιρέθηκε ένας πνεύμονας. Βιομηχανίες γυαλιού έκλεισαν, η παραγωγή χάλυβα γίνεται ασύμφορη (δείτε τα μαχαιροπήρουνά σας ή άλλα ανοξείδωτα σκεύη στο σπίτι σας, κάποια θα γράφουν πάνω «Edelstahl»)

Ταυτόχρονα, άρχισαν διάφοροι λεονταρισμοί προς το εργοστάσιο του κόσμου, την Κίνα. Η Κίνα χαρακτηρίζεται ως πρόκληση ασφαλείας και ανταγωνιστής και η σύνδεση των δύο οικονομιών πρέπει να μειωθεί, λένε οι πολιτικοί που κυβερνούν στο Βερολίνο, μαζί με μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης. Κι είπαν για παράδειγμα, να μην δίνουμε πια δουλειές στη Huawei σχετικά με το δίκτυο 5G. Για να διαπιστώσουν στη συνέχεια πως χωρίς την κινέζικη τεχνολογία δεν είναι δυνατόν να αναπτύξεις δίκτυο 5G. Και οι χιλιάδες επιχειρήσεις, μικρές, μεσαίες και μεγάλες που ζουν από τις σχέσεις με την Κίνα, τι θα κάνουν; Πρόκληση ασφάλειας η Κίνα, λοιπόν, και ανταγωνιστής σύμφωνα με την πολιτική ρητορική αλλά πνεύμονας κι αυτή και έδρα παραγωγική για γερμανικές επιχειρήσεις. Αδιέξοδο.

Και είδε η χρονιά που πέρασε γερμανικές επιχειρήσεις να στρέφονται στο να δραστηριοποιηθούν στις ΗΠΑ, ακόμα και να ανοίξουν εργοστάσιο, γιατί αυτές μπορούν και εκεί συμφέρει. Τα ονόματά τους σας είναι γνωστά: Opel, BMW, Siemens,BASF. Οι ΗΠΑ δεν είπαν εξάλλου στον εαυτό τους «Μου δίνω φτηνή ενέργεια και πρώτες ύλες, ας στείλω τα τανκς μου και τους πυραύλους μου να με βομβαρδίσουν» όπως έκανε η Γερμανία με τη Ρωσία.

Τέλος, υπάρχει η κλιματική κρίση. Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η βορειοδυτική Γερμανία έχει εικόνα παρόμοια με αυτή της Θεσσαλίας τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε. Κι από Τρίτη περιμένουν κι άλλες βροχές. Λειτουργούν τα πλημμυρισμένα εργοστάσια; Πάντως το καλοκαίρι που μας πέρασε, όπως και το προηγούμενο, όπως και τα προηγούμενα εδώ και μια δεκαετία, η κοίτη του Ρήνου είδε τη στάθμη του νερού να πέφτει τόσο που δεν μπορούσαν να κινηθούν πια οι φορτηγίδες, τα εμπορικά ποταμόπλοια. Και δεν μπορούσαν να μεταφέρουν τις πρώτες ύλες στα εργοστάσια ούτε τα προϊόντα από τα εργοστάσια στις αγορές. Όμως, αυτά τα εργοστάσια φτιάχτηκαν εκεί για να μπορούν να κάνουν μεταφορές με τις φορτηγίδες. Και τα εργοστάσια δεν είναι καρέκλες να της πάρεις από δω, να της πας πιο κει. Ειρήσθω εν παρόδω, το αυτό ισχύει και με τα εργοστάσια που έχουν οι Γερμανοί στην Κίνα.

Η αποβιομηχάνιση της Γερμανίας δεν είναι ένας ξαφνικός θάνατος, αλλά μια διαδικασία που σβήνει ένα φωτάκι εδώ, μια λαμπίτσα εκεί. Οι ΗΠΑ μαζεύουν την μπάνκα. Σιγά σιγά, λίγο λίγο. Και οι εργάτες στα εργοστάσια χάνουν τη δουλειά τους. 50 εδώ, 100 εκεί, 3000 αλλού, 15 παραπέρα. Αντιπρόταση δεν υπάρχει, πέρα από την AfD, η οποία μιμείται τον Ντόναλντ Τραμπ και το σύνθημά του «Πρώτα η Αμερική».

Ο Τραμπ χάραξε την πολιτική του με βάση αυτό το σύνθημα και ο διάδοχός του και αντίπαλός του Μπάιντεν τη συνεχίζει. Η πολιτική αυτή έχει αποτελέσματα για τη βιομηχανία των ΗΠΑ. Η AfD αντίστοιχα θέλει μια πολιτική με σύνθημα «Πρώτα η Γερμανία». Κι εκφράζει πολύ κόσμο και από τη βιομηχανία (εδώ, εννοούμε βιομηχάνους). Αυτό το τελευταίο, το τι λέει η AfD, θα έπρεπε να μας απασχολεί εδώ στη ασθενική Ελλάδα. Γιατί τα ΕΣΠΑ τα πληρώνει (και ή κυρίως) η Γερμανία. Κι αν, για να σταματήσει η αποβιομηχάνιση, πει η Γερμανία, φέτος 2024 ή το 2025, πως δεν πληρώνει πια για το μετρό που θα φτάσει στη Νέα Ερυθραία ή για τη  υποθαλάσσια στη Θεσσαλονίκη ή για την ενεργειακή αναβάθμιση των ιδιωτικών κτιρίων που εξάλλου γίνεται με κινέζικα υλικά;

=============

την

 --------------------------

την
την
την
την

Blogger: Μαΐου 27, 2023

 για να μην παριστάνετε τον ανήξερο....

 με τις λιγοστές πληροφορίες που φθάνουν στο ευρύ κοινό....άρα και σε μας:
---------------------
    ...όποιοι κι' αν ήταν οι σχεδιασμοί για τον Ουκρανικό πόλεμο, ένα πράγμα φαίνεται καθαρά ότι ήταν στόχος (...δεύτερος ή και πρώτος!;) η ποδηγέτηση της Ευρώπης και η επαναφορά του project (EE) στην αρχική του κοίτη.  την Ιουλίου 03, 2022 
-----------------------
    Οι Αμερικανοί κατάφεραν να κερδίσουν αρκετά δισ. από την πώληση ενεργειακών προϊόντων στην Ευρώπη.

--------------------------
    Ξεδόντιασαν την "πανίσχυρη" Γερμανία που στην εποχή τους Τραμπ, έβγαζε γλώσσα στην υπερδύναμη. (Η «ατμομηχανή» της κρίσης: Γερμανία και φυσικό αέριο φύτεψαν μια «σφαίρα» στην ευρωπαϊκή οικονομία για να αυτοκτονήσει )
--------------------

    Αύξησε τις επενδύσεις στις ΗΠΑ από ευρωπαϊκούς κολοσσούς αφού μόνο στις ΗΠΑ μπορούν να έχουν φθηνή ενέργεια...

--------------------

    Η Ουκρανία ήδη χρησιμοποιείται σαν χώρος καταστροφής πολεμικού υλικού της Δύσης με δυο σημαντικές παρατηρήσεις:

        Α.  Θα χρειασθεί να ξαναγεμίσουν (χαρά το στρατιωτικόβιομηχανικό σύμπλεγμα - που ταϊζει και το πολιτικό...)
        Β. Καταστρέφεται όλος ο  Ρωσικός εξοπλισμός των χωρών της Δύσης μαζί με τα πυρομαχικά (Ελλάδα, Πολωνία, Τσεχία, Βουλγαρία κ.ά. δίνουν εξοπλισμό και πυρομαχικά στην Ουκρανία). Όλος αυτός ο εξοπλισμός θα αντικατασταθεί από τις ΗΠΑ με ότι αυτό σημαίνει. (Κέρδη, πολιτική χειραγώγηση - ρυμούλκηση..)

============= 

Χωρίς βαθειά μνήμη, πάμε από έκπληξη σε έκπληξη...

την

 -----------

την

 ===========

την
την
την
την

blogger:

 (ΈΓΡΑΦΑ ΠΡΙΝ ΈΝΑ ΧΡΌΝΟ..)
Είναι αργά για δάκρυα ...Γκάμπριελ.
Η Γερμανία αποφάσισε να διαλύσει την Ευρώπη - για την ακρίβεια να την καταστήσει αποικία, με ότι αυτό σημαίνει - από τον τρόπο που αντιμετώπισε τα χρέη του Νότου. Δεν λειτούργησε σαν πολιτική δύναμη με όραμα, αλλά στενά λογιστικά βρήκε την ευκαιρία να εμπεδώσει την κυριαρχία της και να την μετατρέψει και σε πολιτική, αλλά και πάλι έκανε λάθος. Η Ευρώπη σαπίζει επειδή η Γερμανία δεν μπόρεσε να ενσωματώσει - να προτείνει  ένα Ευρωπαϊκό όραμα, αλλά είδε μια Γερμανική Ευρώπη. 

Δεν φταίει λοιπόν ο "αναιδής" Τράμπ που ρίχνει κλωτσιές στην ετοιμόρροπη "Ευρωπαϊκή" παράγκα. Φταίει που το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι σαθρό και υπηρετεί μόνο συγκεκριμένες ελίτ. Κανείς δεν θα κλάψει που κάποιες καλοταϊσμένες ελιτ εκλείψουν! Σίγουρα όχι εγώ!
Υ.Γ1. Γιατί ο κ. Γκάμπριελ δεν ζητά τα φώτα του Σόϊμπλε; 
ΥΓ2. έγραφα πριν ένα εξάμηνο:

Βlogger:
Ώρα να θυμηθούν όλοι την μεγάλη δικηγοράντζα με τις ρόδες που κουνούσε το δάκτυλο στον Αμερικανό Υπουργό Οικονομικών. Να το θυμηθούν διπλά όσοι - και είναι πολλοί - 'Ελληνες πολιτικοί συμφώνησαν με τον μοντέλο του Σόιμπλε - και μετατράπηκαν σε πειθήνια σκυλάκια του. (Ένας Σόϊμλπε που και οι Γερμανοί σε λίγο θα θέλουν να ξεχάσουν, αφού θα τους θυμίζει τη μα.. κακία που έκαναν να αφήσουν τον έλεγχο της οικονομίας σε έναν στενοκέφαλο δικηγόρο που βλέπει παντού υπόχρεους του νόμου και οφειλέτες. Βέβαια ως δικηγοράντζα, ουδέποτε σκέφτηκε ότι και ο ίδιος παρανομεί - στο δικό του νομικό σύμπαν! - όταν  έχει ως χώρα πλεονάσματα πάνω από 6% του ΑΕΠ σε βάρος φυσικά όλων των εταίρων-υποτελών).
Mεταγενέστερη  εγγραφή: 30-1-2018: Ο Σόιμπλε εξαπάτησε τους Γερμανούς!...  

  1. Το δίκαιο εμπόριο του Τραμπ... 

  2. Το «δίκαιο» εμπόριο του Τραμπ εναντίον του «ελεύθερου» εμπορίου της Μέρκελ 

  3. ..και ελεύθερο εμπόριο της Μέρκελ

  4. Ο Τραμπ και το «δίκαιο» διεθνές εμπόριο εναντίον Μέρκελ και «ελεύθερου» εμπορίου. 

  5. Τι κερδίζουν και τι χάνουν τα κράτη από τους δασμούς

  6. Παράδεισος και κόλαση στις αγορές της παγκοσμιοποίησης

  7. Επιβεβαιώνει κοινή θέση και διαφορές η Μέρκελ

  8. Σωσσίβιο ο κεϋνσιανισμός και προστατευτισμός του Τραμπ

  9. Σφοδρή επίθεση Τραμπ στη Γερμανία με αφορμή το ΝΑΤΟ 

  10. Γερμανία: Ο Τραμπ απομακρύνεται από τις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου.

  Ώρα για φρεκάρισμα της μνήμης.

  1. IFO institute: Τι συμβαίνει με τα πλεονάσματα της Γερμανίας…γιατί συγκεντρώνει πλούτο;

  2.  Οι Γερμανοί ξέχασαν γρήγορα: Η ώρα της ωριμότητας για τη γερμανική εξωτερική πολιτική έφτασε 

  3. Πως η Γερμανία εξόντωσε την μισή Ευρώπη σε μόλις 15 χρόνια με τη ΄Συνθήκη σταθερότητας’ και το σκληρό ΕΥΡΩ

  4. ΗΠΑ-Γαλλία να κηρύξουν πόλεμο στα γερμανικά πλεονάσματα

  5. Η Γερμανία βαδίζει στον δρόμο του Τσαουσέσκου

  6. Η Γερμανία προ των ευθυνών της για το κατοχικό δάνειο: Νέες δίκες μπορούν να ανοιχθούν

  7. Deutsche Welle: Πρότυπο ή εχθρός της Γαλλίας η πολιτική της Γερμανίας - Θέλει ο Hollande να γίνει Schroeder;

  8. Πόσο αποτυχημένη είναι η Γαλλία και πόσο επιτυχημένη η Γερμανία;

  9. Γερμανία-Ρωσία: μεταξύ γεωπολιτικής και γεωοικονομίας

  10. Το Δίκαιο του Πολέμου και οι μεταπολεμικές ευθύνες της Γερμανίας: Δεν πρέπει να ξεχαστεί το ζήτημα

  11. Το "σύνδρομο Χίντενμπουργκ" πέφτει πάνω στη γερμανική οικονομική ηγεμονία

  12. Το Βερολίνο, τοIFO institute: Τι συμβαίνει με τα πλεονάσματα της Γερμανίας…γιατί συγκεντρώνει πλούτο;

την

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου