από μια ανάρτηση του Γιάννη Ανδρουλιδάκη
“Το 2010 ήμουν 34 ετών, είχα επιστρέψει στην Ελλάδα, είχα αρχίσει να εργάζομαι και είχα μόλις αποκτήσει παιδιά. Μπροστά μου, πέρα από τον στρατηγικό στόχο του ελευθεριακού σοσιαλισμού, ανοιγόταν μια ζωή στην οποία θα μπορούσα να ζω από τη δουλειά μου, να ταξιδεύω πολύ, να δημιουργώ στον ελεύθερο χρόνο μου. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Αντί για αυτό, πέρασα τα καλύτερα μου χρόνια μέσα σε έναν ζουρλομανδύα οικονομικής ασφυκτικής επιτήρησης, έμενα μήνες απλήρωτος, μετακόμιζα σε μικρότερα σπίτια για να μπορώ να τα πληρώνω και έμενα παραπάνω από όσο θα ήθελα μέσα σε αυτά με αποτέλεσμα οι σχέσεις που αναπτύσσονταν εκεί να είναι εξ αρχής υποθηκευμένες, δεν έκανα ούτε το ένα δέκατο από τα ταξίδια που ονειρευόμουν, ξόδευα τη δημιουργικότητά μου στο να κυνηγάω ένα ακόμα χαρτζιλίκι για να βγει ο μήνας, γέμισα με τις νευρώσεις της δύσκολης επιβίωσης και είδα τους φίλους μου να παθαίνουν το ίδιο.
Σε λιγότερο από ένα μήνα γίνομαι 48 και όσο δύσκολο κι αν είναι να παραδεχτεί κανείς τέτοια πράγματα, η καλύτερη ηλικία μου πέρασε κιόλας και πέρασε με κατεστραμμένη τη δυνατότητα να κάνω όσα θα μπορούσα -κι αυτό ισχύει για όλη τη γενιά μου.
Ο Σόιμπλε που πέθανε σήμερα υπήρξε όχι απλά αρχιτέκτονας αλλά και μανιακός χτίστης αυτής της συνθήκης.
Θέλω να είμαι σαφής ότι εδώ δεν υπάρχει καμία σχετικοποίηση: Δεν υπάρχει ούτε μισό δάκρυ.
===============
Blogger:
... κατανοητή η πίκρα και η ένταση που δηλώνει ο κ. Ανδρουλιδάκης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Σόιμπλε υπήρξε ένα στενόμυαλο κάθαρμα, όπως όλα τα καθάρματα εξ' άλλου. Από την πλευρά του λεηλατώντας την Ελλάδα, υπηρέτησε πιστά το δικό του συμφέρον (η χώρα του μέσω των εταιρειών- που είναι κατά βάση κρατικές - του Γερμανικού κράτους - πήρε τα φιλέτα της Ελληνικής επικράτειας). Αυτό που δυσκολεύεται να ονομάσει ο κ. Ανδρουλιδάκης είναι οι ευθύνες της εγχώριας πολιτικής και οικονομικής ελίτ, η οποία εντέχνως αποδίδει όλες της ευθύνες της καταστροφής της χώρας στον "κακό" Σόϊμπλε κρύβοντας έτσι τις δικές της αβελτηρίες, πάντα ιδιοτελείς! Στην κλίμακα του 100 για το ποιος ευθύνεται για την καταστροφή ο Σόϊμπλε παίρνει το πολύ 10% και το υπόλοιπο 90% ανήκει εξ' ολοκλήρου στην ντόπια πολιτικο-οικονομική ελίτ - με όλα τα ολιγαρχικά χαρακτηριστικά - που λυμαίνεται τη χώρα. (Ας μην μιλάμε για κόμματα, αυτά είναι απολήξεις - κατασκευές των ίδιων ολιγαρχικών συμφερόντων...)
Δεν εμπόδισε ο Σόιμπλε την αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ, ούτε φαντάζομαι να επέβαλλε στις ελληνικές κυβερνήσεις την προστασία πάσει θυσία των ολιγαρχικών συμφερόντων! Αυτές ήταν και είναι ευθύνη της ντόπιας νομεκλατούρας και μόνο.
Ας βγάλουμε λοιπόν από το κάδρο τον Σόιμπλε, όπως εντέχνως τον τοποθετεί η ολιγαρχική ελίτ για να θολώσει τα πράγματα και να κρύψει τις δικές της ευθύνες και ας δούμε κατάματα τους πραγματικούς υπεύθυνους.
------------
-------------
-------------
-------------
----------------
---------------
============
=============
==========
---------
----------
----------
=================
Aρνούμενος να σχολιάσω τα πολιτικά πράγματα στο προτεκτοράτο....
«Η Ελλάδα χωρίς ελίτ»!_2
Η σάπια ελίτ της Ελλάδας.
Η ανύπαρκτη στρατηγική των ελληνικών πολιτικών ελίτ
Οι άρχουσες ελίτ είναι ο Κρόνος του σήμερα…
Βάλτε τέλος στην ασυδοσία των ελίτ της Δύσης
Επιχείρηση μετάλλαξης της κοινωνίας
Οι προδοσίες των διανοουμένων ή η «ομάδα που έγλειψε το μελάνι»: Συμβάδισαν, επωφελήθηκαν…
Το δημοσιογραφικό ιερατείο
«Η αποστασία των διανοουμένων»
Οι διανοούμενοι και ο κουβάς
Το «πρόβλημα» της πνευματικής ελίτ στην Ελλάδα: Εξαφανίστηκε την ώρα της κρίσης
Χ.Ζιρού: Οι συστημικοί διανοούμενοι αγοράζονται και πουλιούνται από τη χρηματοπιστωτική ελίτ
Πολιτική ορθότητα, διανοούμενοι και καθεστώτα. Μια ιστορική προσέγγιση
Η ελλαδική πνευματική ελίτ ενδιαφέρεται μόνο για το βόλεμά της: Μία μαρτυρία-κόλαφος…
Ολιγαρχική κομματοκρατία και δυναστικό κράτος
Σχόλια