Ούτε για δεύτερους ρόλους δεν είναι άξιες οι ελληνικές ελίτ

την

Αποστολόπουλος Απόστολος

Προϋπόθεση ανεξαρτησίας των μικρών και αδύναμων χωρών είναι η εξασθένηση των ισχυρών παικτών οπότε αποδυναμώνεται ο έλεγχός τους. Με τους απελευθερωτικούς αγώνες απαλλάχθηκαν οι χώρες του Τρίτου Κόσμου από τις ευρωπαϊκές αποικιακές Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία κ.α.) αλλά αρχικά επωφελήθηκαν οι ΗΠΑ που εμφανίστηκαν ως αντι-αποικιοκράτες, "ελευθερωτές των λαών". ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Μετά το Βιετνάμ και την αποτυχία τους να ελέγξουν τη Ρωσία, όταν έπεσε η ΕΣΣΔ, αποδυναμώθηκαν, σχετικά, και οι ΗΠΑ. Για τους Αμερικανούς, όταν έφτιαχναν το ΝΑΤΟ, η Ελλάδα και η Τουρκία ήταν ένας ενιαίος στρατηγικός χώρος, στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία ήταν στην πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι στην ΕΣΣΔ (Ρωσία) και η Ελλάδα στα μετόπισθεν με το αντίστοιχο, δευτερεύον, βάρος.

  • Ο έλεγχος των ΗΠΑ και στις δυο χώρες ήταν απόλυτος. Η πειθαρχία τους ήταν η πρώτη προϋπόθεση για να λειτουργεί ομαλά στην περιοχή το αμυντικό σύστημα.
  • Η δεύτερη προϋπόθεση ήταν οι δυο xώρες να μην τρέφουν ιδιoτελείς, "προσωπικές" φιλοδοξίες, για ανεξάρτητη πολιτική από την αμερικανική στρατηγική. Στην Τουρκία για να το πετύχουν κρέμασαν τον πρωθυπουργό Μεντερές. Στην Ελλάδα έγινε η Χούντα.
  • Η τρίτη προϋπόθεση ήταν οι ΗΠΑ να διατηρήσουν αλώβητη την επιβολή τους και στην παγκόσμια σκακιέρα. Όπως η δεύτερη έτσι και η τρίτη προϋπόθεση δεν τηρήθηκε.

Ανεπαισθήτως αλλά αναπότρεπτα οι ΗΠΑ από μοναδική υπερδύναμη διολίσθησαν σε ένα καθεστώς "πρώτος μεταξύ ίσων" με ροπή προς την εξίσωση με έως χθες παρακατιανούς.
Αναδύθηκε, κραταιά εκ του μηδενός, ή Κίνα. Οι ΗΠΑ ήθελαν τη Ρωσία το πολύ με περιφερειακή ισχύ (Μπρζεζίνσκι), αλλά η Μόσχα στερεώθηκε (όπως η ΕΣΣΔ) ως Μεγάλη Παγκόσμια Δύναμη ενώ χώρες δευτερεύουσας δυναμικότητας διεκδικούν θέση παίκτη ισχύος με πιο αξιοπρόσεκτη την Τουρκία.

Στο τείχος του τάφου

  1. Η ελληνική ελίτ από την ένταξη της χώρας στη Δύση, με τη συμφωνία της Γιάλτας, κατανόησε μόνο ότι κρατήθηκε στην εξουσία. Θεώρησε ότι για όλα τα άλλα δεν χρειάζεται να κουράζει το μυαλό της, θα σκέφτονται οι Αμερικάνοι. Την ελληνική ελίτ χαρακτηρίζει πνευματική νωχέλεια, αντίστοιχη με τη διανοητική νάρκωση της ιστορικής Αριστεράς. Αυτή προσκολλήθηκε στην ΕΣΣΔ και εξέπνευσε πρώτη.
  2. Η ελίτ υποτίμησε ότι η Ελλάδα, από την εποχή Μεταξά, ή μάλλον ήδη από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, δεν ανήκει γενικώς στη Δύση αλλά συγκεκριμένα είναι υπό τον έλεγχο χωρών που εξουσιάζουν τις θάλασσες, ΗΠΑ και Βρετανία και όχι της Γερμανίας ή της Τουρκίας. Η Ελλάδα διαχρονικά ήταν με τις πρώτες και αντίπαλος με τις δεύτερες. Ο Στάλιν το ήξερε, το αποδέχθηκε και άφησε εύκολα την Ελλάδα στη Δύση.
  3. Η ελληνική ελίτ ούτε καν υποψιάζεται ότι πρέπει να υπερασπίζεται στο διηνεκές, η ίδια, με νύχια και με δόντια, τον ειδικό χώρο της, τη θάλασσα, γιατί αν τον χάσει, χάνεται. Με δυο λόγια η ελληνική ελίτ δεν καταλαβαίνει ότι οι απαιτήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, με τη στήριξη της Γερμανίας, έχουν ανοίξει τον τάφο της και τη σπρώχνουν να πέσει μέσα. Θα πρόκειται για κυριολεκτικά θεμελιώδη, ιστορική ανατροπή. Η καταστροφή της Σμύρνης θα μοιάζει με παιδικό παιχνίδι. Θα το πληρώσουν "λαός και Κολωνάκι". Αλλά τουλάχιστον ο κόσμος έχει καταλάβει το παιχνίδι και αντιδρά. Το "Κολωνάκι" είναι δεμένο χειροπόδαρα και ζει με θανατηφόρες αυταπάτες. (blogger: βλέπε σχετικά εδώ)

Τα υπόλοιπα είναι σημαντικά, αλλά απλώς συμπληρώνουν την εικόνα όπως π.χ. ότι η ελίτ εκφυλίστηκε από την ίδια τη διαφθορά της, την πρόσκαιρη χλιδή της, διατηρώντας, όμως, οξυμένο, το χαρακτηριστικό του "ανασφαλούς αρπακτικού". Κι αυτό, επειδή ξέρει ότι δεν απόκτησε δικαίως, με τις δικές της δυνάμεις, την εξουσία και τον πλούτο που κατέχει, αλλά τα οφείλει στην προστασία τρίτων που ανά πάσα στιγμή μπορεί να αποσύρουν την υποστήριξή τους. Εξ ου η αέναη ανάγκη να τους κάνει τεμενάδες.

Με αποτέλεσμα π.χ. να χάσει την ευκαιρία να εδραιωθεί στα Βαλκάνια, όταν έπεσαν τα καθεστώτα του "Υπαρκτού Σοσιαλισμού", σκορπώντας όσα κέρδιζε "στα χαρτιά και στις γυναίκες", επ’ ωφελεία των Τούρκων. Ανίκανη, επί πλέον, να συγκροτήσει μια βαλκανική στρατηγική λαμβάνοντας υπόψη το ρόλο των ισχυρότερων Δυτικών χωρών, όπως π.χ. Γερμανίας.

Η Ελλάδα αντίβαρο στην Τουρκία

Με αυτή τη νοοτροπία ήταν πρακτικά αδύνατον να καταλάβουν οι άρχοντες της χώρας ότι ο ρόλος οπισθοφυλακής που ανατέθηκε στην Ελλάδα από τους Αμερικανούς ήταν διπλής όψεως: Η Ελλάδα οπισθοφύλακας, επιβάλλονταν να είναι ταυτόχρονα αντίβαρο στην Τουρκία αν παρουσίαζε διαθέσεις ανεξαρτησίας έναντι των ΗΠΑ. 

  • Η Ελλάδα όφειλε να είναι ισχυρή όχι μόνο για την αυτοπροστασία της, αλλά για να είναι χρήσιμη στον επικυρίαρχο, στις ΗΠΑ, εμποδίζοντας την Τουρκία να αναπτύξει τάσεις ανεξαρτησίας.

Έτσι ώστε ο επικυρίαρχος να θέλει να είναι όχι μόνο ονομαστικός αλλά και πραγματικός προστάτης της. (Παρένθεση: δεν με απασχολούν εδώ οι σημαντικές ιδεολογικές και άλλες κρίσιμες πλευρές αλλά μόνο οι γεωπολιτικές όψεις και κινήσεις που υποχρεούται να κάνει κάθε τοπική ελίτ, όπως έκανε η τουρκική, για τα συμφέροντά της). Με απλά λόγια: η ελληνική ελίτ δεν φαντάστηκε ποτέ τον εαυτό της ως ηγέτη της χώρας και φύλακα της Δύσης, αντίβαρο στην Τουρκία. Αν είχε συναίσθηση, θα είχε προστασία επειδή θα ήταν χρήσιμη και όχι επειδή θα είχε τη γλώσσα της για ξεσκονόπανο. Η Δεξιά δεν το έκανε και η Αριστερά φρόντισε να διαλυθεί εγκαίρως, ώστε να μην αντιμετωπίσει τέτοια ασφυκτικά διλήμματα...

=========


 ---------------------

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΕΛΙΤ ΚΑΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ


Παρουσίαση

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ο ισπανός στοχαστής Ortega y Gasset εξέδωσε το βιβλίο του «Η εξέγερση των μαζών». Υποστήριζε σ' αυτό ότι η δημοκρατία κινδύνευε από τις μάζες, από τον απλό κόσμο που εισέβαλλε στη σκηνή της ιστορίας. Εξήντα χρόνια αργότερα, ο Κρίστοφερ Λας υποστηρίζει ότι η απειλή για τη δημοκρατία σήμερα προέρχεται από τις ελίτ των επαγγελματιών και των διευθυντικών στελεχών. Οι ελίτ αυτές, ευκίνητες και εξωτερικά ολοένα πιο παγκοσμιοποιημένες, αρνούνται να δεχθούν περιορισμούς ή δεσμούς με τον τόπο ή το έθνος τους. Απομονώνονται στα δίκτυα και τους θύλακές τους, εγκαταλείπουν τη μεσαία τάξη και προδίδουν την ιδέα της δημοκρατίας για όλους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένα καταπληκτικό και καθοριστικό βιβλίο σύγχρονης σκέψης για την προδοσία και την απειλή της Δημοκρατίας, του πολιτεύματος που γεννήθηκε πριν 2.500 στην Ελλάδα, για να λάμψει σαν φωτεινό μετέωρο λίγα χρόνια στο κατασκότεινο αντι-δημοκρατικό στερέωμα της εξουσιαστικής βαρβαρότητας σ' Ανατολή και Δύση, σε Βορρά και Νότο. Το οποίο αλλοιώθηκε αντιπροσωπευτικά στη Δύση και παραμορφώθηκε δυναστικά στην Ανατολή, για να ψυχθεί στον Βορρά και να πυρακτωθεί στον Νότο, ώσπου τώρα προδόθηκε από την "εξέγερση των ελίτ" της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης Δημοκρατίας του τρόμου, της ανισότητας, της ξέφρενης επιζήτησης κερδών. Των ελίτ που έχουν σημαία τους την υπέρτατη αγνωμοσύνη προς τους προκατόχους τους με την κοινωνική ευαισθησία, αλλά και στις κοινότητες που καθοδηγούν. Οι ελίτ αυτές βρίσκονται στις κορυφές της κοινωνικής ιεραρχίας, οι υπηρέτες, λειτουργοί και εξουσιαστές του Θεού Χρήμα. Έχουν προδώσει την ιδέα της Δημοκρατίας για όλους. (Δημήτρης Κακαβελάκης, ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ, 8/9/2008)
 
 
Ξενόγλωσσος τίτλοςTHE REVOLT OF THE ELITES AND THE BETRAYAL OF DEMOCRACY
ISBN139789608263383
ΕκδότηςΝΗΣΙΔΕΣ
Χρονολογία ΈκδοσηςΙανουάριος 2006
Αριθμός σελίδων202
Διαστάσεις24x17
ΜετάφρασηΤΟΜΑΝΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά)ΛΑΣ ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ
Κωδικός Πολιτείας3000-0128
Λεπτομέρειες

==========

 

 


 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου