---------------
Δρ. Άρης Πετάσης*
Αρκετά χρόνια πριν είχα λάβει πρόσκληση σε εκδήλωση πρεσβείας σημαντικής Δυτικής χώρας. Γνώριζα τον πρέσβη μέσω της επαγγελματικής μου ενασχόλησης τον οποίο και περιγράφω ως καλοπροαίρετο, ψηλής μόρφωσης και με εντυπωσιακή δυνατότητα να ακούει το αντίθετο από αυτό που ο ρόλος του του επέβαλλε να λέγει. Κατά την δεξίωση, με ρώτησε πως πάω. Του είπα: ‘όχι και τόσο καλά βλέποντας τον δουλικό τρόπο και το σκύψιμο μερίδας της αστικής τάξης όταν σε χαιρετούσαν στην είσοδο.’ Ο πρέσβης πήρε την παρατήρηση μου σαν αστείο και γέλασε. Ακολούθως τον ρώτησα: ‘Γιατί δεν τους θύμισες πως ο Έλληνας, από χρέος στην ιστορία του, οφείλει πάντα να κρατά το κεφάλι του ψηλά;’ Το αναφέρω για να εξηγήσω την ροπή μέρους της αστικής τάξης για ‘εξέλιξη’ και ‘ενσωμάτωση’ στην Αγγλοσαξονική ελίτ.
Η Δύση (γνωστή ως Collective West) διαιρείται σε δύο ξεχωριστές ομάδες: Στην κατηγορία ‘Α’ των Αγγλοσαξονικών χωρών του ΝΑΤΟ-ΕΕ, πολλές από τις οποίες υπήρξαν αποικιοκρατικές, με ορισμένες, όπως την Βρετανία, να συνεχίζουν νέο-αποικιοκρατικές πρακτικές, και στην κατηγορία ‘Β’ όπου βρίσκονται οι υπόλοιπες χώρες. Στην ‘B’ κατηγορία Δυτικών χωρών ΝΑΤΟ-ΕΕ βρίσκονται χώρες όπως: Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία, κοκ τις ελίτ των οποίων η ‘Α’ κατηγορία θεωρεί μόνο κατά καιρούς ‘Ευρωπαϊκές’ και ανάλογα με την περίπτωση και τις ανάγκες ΝΑΤΟ-ΕΕ. Μάταια κάθε προσπάθεια της ‘Β’ ελίτ να ανελιχθεί στην ‘Α’ κατηγορία. Μπορεί’ να φθάσει μέχρι και τα προπύλαια αλλά όχι όμως να μπει στο στρατόπεδο της Αγγλοσαξονικού ελίτ.
Το ‘Ανήκουμε στην Δύση’ (που ακουγόταν και παράξενα εφόσον οι ελεύθεροι Έλληνες δεν είναι ιδιοκτησία κανενός) και αργότερα το ‘οφείλουμε να εξευρωπαϊστούμε’ (1996-2004) αποτελούσαν προσπάθεια της τότε ελληνικής πολιτικής ελίτ να εντυπωσιάσει την ελίτ της ‘Α’ με συνθήματα. Με το ‘οφείλουμε να εκσυγχρονιστούμε’ η ελληνική ελίτ καλούσε, τότε, τους Έλληνες που έχουν ιστορία 5,000 ετών, να υιοθετήσουν ‘Δυτικές πρακτικές και παραδόσεις’ ώστε μέλη αυτής της ελίτ να εισαχθούν εις τα ‘ άγια των αγίων’ της Αγγλοσαξονικής λέσχης. Ακόμα και η σπουδή της τότε ελίτ για να ενταχθεί η Ελλάδα το 2000 στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), πρόωρα και με ψευδής παραστάσεις, αποτελούσε προσπάθεια μελών της συγκεκριμένης ελληνικής πολιτικής ομάδας να σκαρφαλώσουν τα μέλη της στην ‘Α’ κατηγορία (το γνωστό, ‘we made it’!). Μάταια όμως, γιατί η ‘Α’ είναι ερμητικά κλειστή για την ‘Β’.
Για να επιτευχθεί κάποιας μορφής αποδοχή της ελληνικής πολιτικής ελίτ, ακόμα και να φθάσει στα προπύλαια της ‘Α’ κατηγορίας, θα πρέπει πρώτα να υπάρξει απόδειξη πως αυτή πέρασε τις εξετάσεις που, στο παρελθόν, έπρεπε να περάσουν οι τοπικές ελίτ των πρώην αποικισμένων χωρών στην Ασία, Αφρική, Μέση Ανατολή αλλά και στην Κύπρο, κοκ. Η ελίτ των γηγενών έπρεπε πρώτα να αποδείξει πως μπορούσε να συμπεριφερθεί ‘ευρωπαϊκά’: ως Βέλγοι, Γάλλοι, Άγγλοι, κοκ και πως είχε ‘εξελιχθεί’ και αφομοιωθεί με τις ‘ανώτερες ευρωπαϊκές αξίες.’ Γι’ αυτό, στην αποικισμένη Κύπρο, όσοι από την αστική ελίτ ένοιωθαν αρκούντως ‘εξελιγμένοι’, ας πούμε σε επίπεδο χαμηλόβαθμου δημοσίου υπαλλήλου, αλλά Άγγλου, οδηγούσαν αγγλικής μάρκας αυτοκίνητο (π.χ. Humber), εκτός εργασίας φορούσαν και safari suit και τις Κυριακές κασμιρένιο κοστούμι made in England, έπαιζαν τένις στο field club (ιδρύθηκε από Βρετανούς το 1913) και έπαιρναν το τσάι τους στις πέντε το απόγευμα (high tea). H πορεία των γηγενών ελίτ προς την ‘εξέλιξη’, στα γαλλικά αναφερόταν ως Évolué.
Στη σημερινή εποχή, για να μπορέσει η ελληνική πολιτική ελίτ να φθάσεις στα προπύλαια του Αγγλοσαξονικού κλαμπ της κατηγορίας ‘Α’ υποχρεούται να αποδείξει πως έχει πετύχει στο Évolué με πράξεις, όπως: χορήγηση άδειας για εγκατάσταση πλήθους Νατοϊκών βάσεων στην ελληνική γη, εκδίωξη από την Ελλάδα Ρώσσων διπλωματών, αρνητική ρητορική ενάντια στους Κινέζους, αποδοχή όσον ξενοκατευθυνόμενων ΜΚΟ επηρεάζουν και καθοδηγούν την πολιτική ελίτ, κοκ.
Με κριτήρια Évolué, ενέργειες όπως η υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών αποτελούν πιστοποιητικό με βαθμό άριστα. Η ελληνική ελίτ που, μη κακόν, θα υπογράψει, στο μέλλον, τις ‘Πρέσπες του Αιγαίου’ θα τύχει δοξασίας ως πρωτεύσασα στο Évolué. Για να συνεχίσει όμως να εισπράττει Αγγλοσαξονικές πιστωτικές μονάδες θα πρέπει και να αποδείξει πως έχει αποβάλει τον ‘εθνικισμό’. Αυτό αποδεικνύεται με την αποδοχή του ΝΑΤΟ/ΕΕ σαν την νέα της πατρίδα απορρίπτοντας σιωπηρά την μάνα Ελλάδα. Θα πρέπει, επίσης, να διαγράψει κάθε αναφορά σε αυτό που αναφέρει για τον πατριωτισμό ο Samuel Johnson στο έργο του, ‘Western Islands’: «καμιά αξία δεν έχει ο άνθρωπος του οποίου ο πατριωτισμός δεν διεγείρεται όταν αντικρίσει τον Μαραθώνα». Στην πορεία προς τα προπύλαια της κατηγορίας ‘Α’, θα πρέπει να δώσει επιτυχώς εξετάσεις πως κατάργησε τα ορόσημα που έθεσαν στους σημερινούς Έλληνες οι ένδοξοι πρόγονοι τους. Και τώρα στο πιο δύσκολο για ένα καθόλα ολοκληρωμένο Évolué: να δεχθεί η ελληνική ελίτ να μετατραπεί ο Παρθενώνας στην Ακρόπολη σε κτίριο των κεντρικών γραφείων ΝΑΤΟ-ΕΕ. Θα πρέπει, επίσης, να αποδείξει πως ‘εκσυγχρονίστηκε’ σε σημείο που να μην πιστεύει στον θεσμό της οικογένειας, πατρίδας, θρησκείας και ελεύθερης έκφρασης και πως μπορεί να χρησιμοποιήσει πιστά το εγκεκριμένο από την Αγγλοσαξονική ελίτ γλωσσάριο. Για παράδειγμα, να αναφέρει την τουρκική στρατιωτική κατοχή στην Κύπρο σαν ‘ειρηνική παρουσία τουρκικών στρατευμάτων’. Θα πρέπει επίσης, για παράδειγμα, να τονίζει πως η καθόλα ευεργετική Ορθόδοξη άσκησης της νηστείας αποτελεί μορφή σκοταδισμού και οπισθοδρόμησης ή στην καλύτερη περίπτωση αποτελεί δίαιτα αποτοξίνωσης. Μέσα σε αυτή την κατρακύλα προς τον ‘εκσυγχρονισμό’ και το Évolué πρόσφατα ακούσαμε στην Κύπρο από επίσημα χείλη το απειλητικό «τα παιδιά δεν ανήκουν στους γονείς τους» που μας θύμισε πορεία πίσω προς στο παιδομάζωμα και τους γενίτσαρους.
Πλέον επιρρεπείς για να μπουν σε πορεία Évolué και ‘εκσυγχρονισμού’, μας λέει ο Γάλλος ποιητής Aimé Césaire, είναι αυτοί στους οποίους «επιδέξια έχει εγχυθεί ο φόβος, τα συμπλέγματα κατωτερότητας, ο τρόμος, η δουλοπρέπεια, η απόγνωση, και η ταπείνωση.» Το υπέρμετρο ελληνικό οικονομικό χρέος, για παράδειγμα, αποτελεί ένα τέτοιο εργαλείο δημιουργίας συμπλέγματος κατωτερότητας—είναι γνωστό πως όποιος είναι βυθισμένος στα χρέη παύει να είναι ελεύθερος. Ο Césaire θα μπορούσε να προσθέσει και την μωροφιλοδοξία, το κυνήγι κίβδηλων εγκωμίων από ξένους και τις ψευδαισθήσεις πως Νατοϊκοί στρατοί θα σώσουν τους Έλληνες, κοκ.
Κατά την περίοδο του σχεδίου Ανάν το 2004 η Κύπρος σώθηκε από πολίτες που δεν έπασχαν από τα συμπλέγματα που αναφέρει ο Césaire. Εδώ μνημονεύω ιδιαιτέρως, τον εκλιπόντα Άντη Χριστοφορίδη. Η Κύπρος σώθηκε από τους ταπεινούς και άσημους: τους αγρότες, τους τεχνίτες, τους επαγγελματίες, τους αρτοποιούς, τους κουρείς, κ.α. Αντίθετα, πολλά μέλη της ‘εκσυγχρονισμένης’ αστικής τάξης συντάχθηκαν, τότε, με τον εμπνευστή του Σχεδίου Ανάν, Άγγλο διπλωμάτη που έφερε τίτλο Sir’ με την ψευδαίσθηση πως, μέσω ώσμωσης, το ‘Sir ‘του Άγγλου διπλωμάτη θα τους ανέβαζε κλάση. Το μάταιο παιχνίδι της μωροφιλοδοξίας, η ζοφερή αυταπάτη περί εαυτού και ο ναρκισσισμός είχαν μετατραπεί τότε σε φονικά όπλα.
Παρόλα αυτά υπάρχει ελπίδα και φως. Σωρεία ερευνών δείχνουν τον Έλληνα να είναι πρώτος σε υπερηφάνεια για την καταβολή, έθνος , φυλή και ιστορία του. «Οι Έλληνες είναι πιο περήφανοι για την ταυτότητα τους από τους ομολόγους τους στην ΕΕ» (πηγή: IPSOS). Μια τελευταία δημοσκόπηση δείχνει τους κύπριους να πιστεύουν, σχεδόν καθολικά, στον γάμο και στην οικογένεια απόλυτα, όπως εξάλλου πιστεύει και ο υπόλοιπος ελληνισμός. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις αποδεικνύεται πως ο Έλληνας δεν πάσχει από συμπλέγματα κατωτερότητας ούτε έχει ανάγκη από Évolué. Του είναι αρκετό το κλέος της ελληνικής καταγωγής τους. Κλείνοντας: Μένουμε με την ελπίδα πως μια μέρα θα ξαναζήσουμε τον ανόθευτο ελιτισμό του Κίμωνα και του Αριστείδη και όχι αυτό του Évolué.
*Scholar | Organisational Strategy
=====================
Σχόλια