Τραπεζικός Τραγέλαφος

Του Κώστα Κόλμερ

-Τι είναι επικινδυνοδέστερο ληστείας Τραπέζης; Η ίδρυσις της, απήντησε αδίστακτα ο Μπέρτολντ Μπρέχτ. Πράγματι, η περίπτωση των Ελληνικών Τραπεζών μετά το 2010, το αποδεικνύει. Έχασαν όλα τα κεφάλαια των. Ανακεφαλαιώθηκαν με 60 δισ., ευρώ από τον Έλληνα φορολογούμενο. Από 17 μειώθηκαν σε τέσσαρες «συστημικές» (ΣΤ, όρος παραπλανητικός). Οι μέτοχοι των έχασαν όλα τα λεφτά των και Μητροπόλεις, Ορφανοτροφεία κι Ιδρύματα  απώλεσαν δια παντός τα μερίσματα εκ κληρονομιών από της εποχής του Γεωργίου Σταύρου, με τα οποία χρηματοδοτούσαν το κοινωφελές τους έργο. Η διοίκηση των ΣΤ έπαυσε να ορίζεται από την Ελληνική κυβέρνηση και τις γενικές συνελεύσεις των μετόχων, που υποκατεστάθησαν από το Ευρωπαϊκό Ταμείο… ξεπουλήματος της Ελληνικής περιουσίας (ΤΑΙΠΕΔ).  Εν άλλοις λόγοις, σωστός Τραπεζικός τραγέλαφος (*). ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Προενταξιακώς του ευρώ, οι Ελληνικές Τράπεζες ήσαν οικονομικώς ισχυρές, πρωταγωνιστούσαν στην οικονομική ανάπτυξη, απασχολούσαν περί τις 17.000 υπαλλήλους, αδρά αμειβομένους και απέδιδαν σημαντικά μερίσματα και φόρους στο Κοινό και το Δημόσιο. Είχαν επεκταθεί στα Βαλκάνια και στην Κύπρο και διακινούσαν σημαντικά κεφάλαια διεθνώς. Προς μεγάλο κακοφανισμό του τότε υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος ως επικεφαλής του παράτυπου ΓΙΟΥΡΩΓΚΡΟΥΠ απαίτησε την καταστροφή των, για να μην ανταγωνίζονται τις Γερμανικές Τράπεζες.

Κατόπιν της χρηματοπιστωτικής κρίσεως του 2009 και μέχρις του 2016 , το απομείναν Συστημικό Τραπεζικό (ΣΤ) της χώρας απεδύθη εις ένα φρενήρη αγώνα εισπράξεως των στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων τα που είχε χορηγήσει μετά την υιοθέτηση του ευρώ, ως ανυποτιμημένου «εθνικού νομίσματος» και με χαμηλά Ελβετικά επιτόκια. Εκ της αντιστρόφου εξελίξεως των προσδοκιών τα τελευταία 5 έτη, το ΣΤ ξεσπίτωσε χιλιάδες Έλληνες ιδιοκτήτες, από την αύξηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών/ μείωση του εθνικού εισοδήματος κατά 25% είτε ρευστοποίησε το χαρτοφυλάκιο των… Ελβετικών «κόκκινων δανείων» τους σε ξένα κονδύλια (Φαντ) που τ’ αγόρασαν στο 5% της αξίας των.

Σήμερα, το «Τραπεζικό σύστημα» της χώρας (ΤΣ) υπολειτουργεί και εκδίδει ομόλογα με επιτόκιο πάνω από 6,5% που συνεπάγεται απαγορευτικό κόστος χορηγήσεων στους πελάτες τους. Για να κάνει πλασματικά κέρδη παρέχει ισχνά επιτόκια στους καταθέτες , που μη έχοντας άλλον τρόπον να προστατεύσουν τα αποταμιευτικά των κεφάλαια σε αξιόπιστες Τράπεζες, υποβάλλονται σε αρνητικούς τόκους, τρεις φορές κάτω του εγχωρίου πληθωρισμού (25% των τροφίμων και της ενεργείας). Οι φόροι του ΤΣ αναβάλλονται όταν φόροι επιτηδεύματος επιβάλλονται αναδρομικώς.

Για την καταστροφή των μετόχων του Ελληνικού ΤΣ ευθύνονται αδίστακτοι «διοικητές» της Τραπέζης της Ελλάδος, οι  Γ. Προβόπουλος, Γιαννάκης Στουρνάρας και Λουκάς Παπαδήμος (διετέλεσε και «πρωθυπουργός»). Την πολιτική ευθύνη φέρουν οι ηγέτες της Νέας Δημοκρατίας, του Πασόκ και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που τους διόρισαν στην περίοδο 2005-2016 κατ’ εντολήν της ΕΚΤ. Από ουδένα όμως ανεζητήθησαν ευθύνες υπό της Ελληνικής Δικαιοσύνη και ουδενός απηγορεύθη η έξοδος απ’ την χώρα, όπως εις οιονδήποτε καταστροφέα Τραπεζών σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα..

Οι εναπομείνασες «Συστημικές Τράπεζες» (ΣΤ) από την πιστωτική λαίλαπα 2009-16 δεν επιτελούν σήμερα τον ρόλο ως χρηματοδότες της οικονομικής δραστηριότητος, προσφέρουσες κεφάλαια κινήσεως και ανανεώσεως του παραγωγικού δυναμικού, μ’ αποτέλεσμα τους ανεπαρκείς ρυθμούς αναπτύξεως της οικονομίας, η οποία εξακολουθεί να συντηρείται με δάνεια της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αυξάνοντας το δημόσιο χρέος. Ο πλούτος της εκχωρήθη στα ποικίλα «Φάντ» κι εγχώρια «Καρτέλ» που τον αγόρασαν «μπιρ-παρά» (βλ. άρθρον του Στέφανου Μάνου στην οικονομική «Καθημερινή» της 28.11.23)

Το διοικητικό και υπαλληλικό προσωπικό  των ΣΤ είναι ανεπαρκέστατο, δεν αναλαμβάνει επιχειρηματικούς κινδύνους, συχνά εχθρικό προς τους πελάτες και αρνείται να παράσχει πιστώσεις στην οικονομία, πέραν του ένα τοις εκατόν ετησίως.

Συνεπώς, ο τραγέλαφος των Τραπεζών συνεχίζεται ακάθεκτος ακόμη και μετά είκοσιν έτη από της πιστωτικής κρίσεως που προκάλεσαν η Ρωσόφιλος Μέρκελ και ο απατεών Σαρκοζί για να «σώσουν» τις Γερμανικές και Γαλλικές Τράπεζες που είχαν κερδοσκοπήσει αγοράζοντας Ελληνικά ομόλογα. 

  • Εξ αιτίας της τιμωρητικής επιθέσεως αυτής, η Ελλάς έχασε εγχώριο πληθυσμό ενός εκατομμυρίου Ελλήνων που μετανάστευσαν στην Εσπερία  να βρουν εργασία  και σήμερα αντιμετωπίζει οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, που αδυνατεί  να αντιληφθεί ο Κυρ. Μητσοτάκης, ασχολούμενος περί όνου… Σουνάκ.

 

(*) Τραγέλαφος = μυθικό κτήνος, με σώμα τράγου και κεφαλή με κέρατα ελάφου .Μτφ. Καθετί το αλλόκοτο

και τερατώδες. Εν προκειμένω τραγικό, αφού κατεστράφησαν οι Ελληνικές  Τράπεζες.

===================

================

 ------------------

-----------------------

Η καταδολίευση Σημίτη και η καταστροφή της χώρας με το ευρώ
*"Από τον πίνακα παρατηρούμε ότι η Ελλάδα στις 31 Δεκεμβρίου του 2001, στις 12 την νύχτα ακριβώς, είχε χρέος 151,8 δις ευρώ, δηλαδή 103,7% του ΑΕΠ, με ΑΕΠ 146,4 δις ευρώ. Από τα 151,8 δις ευρώ που ήταν το συνολικό χρέος της χώρας, μόλις το 37,9 δις ευρώ ήταν σε ξένο νόμισμα, και σε ποσοστό ως προς το ΑΕΠ ήταν 25,88%. Το υπόλοιπο χρέος ήταν σε δραχμές που η χώρα εξέδιδε υπό το δίκαιο της, και άρα το χρέος αυτό ήταν και εθνική αποταμίευση και άνευ κινδύνου, γιατί μια χώρα που εκδίδει το νόμισμα της ποτέ δεν πτωχεύει. Άρα επί της ουσίας το πραγματικό χρέος της χώρας έως τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου 2001, ήταν μόλις το 25,88 % του ΑΕΠ ή 37,9 δις ευρώ. Οίκοθεν νοείται ότι εκείνο το χρέος ήταν πλήρως βιώσιμο. Επίσης τι παρατηρούμε από το παραπανω γράφημα; Ότι ο προϋπολογισμός ήταν ελλειμματικός, το ιδιωτικό χρέος ειχε φθάσει τα 95 δις ευρω, πρωτόγνωρο για την Ελλάδα από την εποχή που έγινε κράτος, όπως επίσης ελλειμματικό ηταν και το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών.
Αλλά στις 12 η ώρα την νύχτα και 1 δευτερόλεπτο, μπήκε το 2002 και η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωζώνη. Εκείνη την στιγμή ακριβώς, ένα χρέος ύψους 151,8 δις ευρώ μετατράπηκε εξ ολοκλήρου, σε χρέος σε ξένο νόμισμα, το ευρώ. Όπως και όλα τα άλλα ελλείμματα και ο δανεισμός του ιδιωτικού τομέα μετατράπηκαν σε ξενο νόμισμα.
Ουδέποτε στην νεότερη ιστορία της Ελλάδος δεν υπήρξε τέτοια ομοψυχία, τέτοια ενότητα του Λαού και της ηγεσίας με στόχο η Ελλάδα να εισέλθει στην Ευρωζώνη. Ποιός δεν θυμάται το χαμόγελο του κυρίου Σημίτη να επιδεικνύει τα ευρώ που μόλις είχε πάρει από ένα ΑΤΜ, τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, τον κύριο Παπαδήμο, να κλαίει από χαρά και οι τραπεζίτες, λίγο πιο πέρα, να αλληλοσυγχαίρονται".
Επειδή ορισμένα θέματα είναι πολύ σημαντικά και πρέπει να εκλείψει πάσα αμφιβολία, ακολουθεί μια σύντομη επεξήγηση, πώς ως κεραυνός εν αιθρία κατέρρευσε το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και μαζί η οικονομία. Η τεράστια τραπεζική φούσκα που δημιουργήθηκε στα go-go years της ανέμελης δεκαετίας της πιστωτικής επέκτασης 1998- 2008, και η οποία έσκασε στα κεφάλια των ελλήνων φορολογουμένων δημιουργήθηκε από πιστώσεις των ιδίων των τραπεζών με βάση όχι τις καταθέσεις των πελατών, αλλά τον ζεστό αέρα. Αυτά γράφτηκαν στην Εποχή του Ατομικισμού, πριν 5 χρόνια, αλλά - ο έλληνας ατυχώς είναι δύσπιστος και συνήθως δεν διαβάζει τι γράφει ο άλλος, κυρίως, λόγω τρομερών πολιτικών προκαταλήψεων - έτσι χρειάζεται μια πιο αξιόπιστη πηγή : «Στη σύγχρονη οικονομία, το περισσότερο χρήμα παίρνει τη μορφή των τραπεζικών καταθέσεων. Εντούτοις, πώς αυτές οι τραπεζικές καταθέσεις δημιουργούνται είναι συχνά εσφαλμένα αντιληπτό: ο πρωταρχικός τρόπος [δημιουργίας] είναι δια μέσου των εμπορικών τραπεζών με τη χορήγηση δανείων. Οποτεδήποτε μια τράπεζα χορηγεί ένα δάνειο, αυτή ταυτόχρονα δημιουργεί μια αντίστοιχη ισόποση κατάθεση στον τραπεζικό λογαριασμό του δανειολήπτη, και μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται νέο χρήμα». (Bank of England , Money Creation in the Modern Economy, McLeay, M., Radia, A., & Thomas R., members of the Bank’s Monetary Analysis Directorate, Quarterly Bulletin, First Quarter 2014). Επιπρόσθετα, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα με καθαρά κεφάλαια ( μετοχικό κεφάλαιο γύρω στα € 30 δις) ήταν υπερβολικά εκτεθειμένο σε ριψοκίνδυνα δάνεια και επενδύσεις (των οποίων τα 'κεφάλαια' δημιουργούνται πάλι από δάνεια από αέρα κοπανιστό στους ίδιους λογαριασμούς τους). Το ποσό των πιστώσεων ανήρχετο άνω των € 500 δις το 2009. Γι αυτό τον λόγο, με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του προηγούμενου έτους, χάσανε «τα αυγά και τα πασχάλια». Και χωρίς καμία ηθική συστολή και περισσή ανευθυνότητα, (είναι ο ηθικός κίνδυνος, Moral Hazard) και με την αναίσχυντη σύμπραξη των ελλήνων πολιτικών μεταβίβασαν άνω των € 240 δις στους λογαριασμούς του δημοσίου για να πληρώνουμε εμείς τις ζημιές τους με φόρους και κατασχέσεις. Επειδή, αυτά μπορεί να μην είναι πιστευτά παραθέτω : «Το συνολικό ενεργητικό των πιστωτικών ιδρυμάτων που λειτουργούσαν στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2009, ανέρχονταν στα 489 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 6% σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 2008. Η ποσοστιαία συμμετοχή των πιστωτικών ιδρυμάτων στο συνολικό ενεργητικό του χρηματοπιστωτικού συστήματος ( 563,3 δισ. ευρώ) ανήλθε στο 86.8%». Τώρα θα μου πείτε τι έγινε το υπόλοιπο 13.2%; Απάντηση, οι ελληνικές τράπεζες είχαν δραστηριοποιηθεί σε 16 χώρες , κυρίως στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, μέσω θυγατρικών τραπεζών και υποκαταστημάτων με ένα δίκτυο 3.400 καταστημάτων! ( Το Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα το 2009, πρώτη έκδοση, Ιούνιος 2010, Ελληνική Ένωση Τραπεζών). Κι αυτή την απληστία και πρωτοφανή κερδοσκοπία των τραπεζών για τη μεγιστοποίηση του ιδιωτικού κέρδους, την πληρώνει αποκλειστικά Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ με ΑΚΡΙΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ και ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ!!!

Σχόλια