Ο μοιραίος Μητσοτάκης και οι Σαμαράς, Τσίπρας και Καρυστιανού

Ήδη από το 2017, δηλαδή στο αποκορύφωμα της κυβέρνησης των συριζανέλ, κυκλοφορεί το προφητικό (;) βιβλίο “Ο μοιραίος Αλέξης” στο οποίο καταγράφω όλο το χρονικό της τραγωδίας που ζήσαμε αλλά και τον σχεδόν προδιαγεγραμμένο “εκτσογλανισμό” της Αριστεράς.

Ο Τσίπρας, το ξέρουμε πια, ήρθε για να υλοποιήσει ό,τι αδυνατούσαν να κάνουν οι “αστικές” κυβερνήσεις: Τα δύο, ακόμη πιο ανάλγητα, μνημόνια με την αιωνόβια υποθήκη της χώρας, τη συμφωνία των Πρεσπών και κυρίως την υπερ-βάση των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη. Βλέπετε, ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν ante portas. Τον Τσίπρα όθεν αγάπησαν με πάθος, λίγο πριν εκπαραθυρώσουν, και η Μέρκελ και ο Τραμπ! Περίεργο; Καθόλου. Έπειτα το πολιτικό τραμπολίνο της χώρας έφερε στην εξουσία, πάλι σχεδόν νομοτελειακά, τον Μητσοτάκη και το “καθεστώς” του επειδή η φύση μισεί το κενό.

Σήμερα, έξι χρόνια μετά, η εικόνα ενός πρωθυπουργού “προσκυνητή” που προχωράει αμήχανος απέναντι στις αδηφάγες κάμερες υποκρινόμενος ότι μιλάει στον πλανητάρχη που όμως τον αγνοεί επιδεικτικά, στοίχειωσε στη συλλογική μας συνείδηση και θα παίξει καταλυτικό ρόλο στις προσεχείς εκλογές. 

Η χιονοστιβάδα των εξελίξεων δεν μπορεί πλέον να ελεγχθεί από μία κυβέρνηση που έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία επιλέγοντας να λειτουργεί καθεστωτικά και να γράφει το Σύνταγμα στα παλαιότερα των, πανάκριβων, υποδημάτων της. Ο κ. Μητσοτάκης δεν ελέγχει το κόμμα του που βράζει βουβά – κουφόβραση! – ενώ συγχρόνως είναι όμηρος των άμεσων του συνεργατών οι οποίοι τον “κρατάνε” αρνούμενοι να επωμισθούν ατομικά μιαν ευθύνη που είναι συλλογική και που πρωτίστως βαρύνει τον ίδιο.

Είναι τέλος ενδεικτικό ότι, ενώ παλιότερα η κοινή γνώμη πίστευε ότι η ψήφος προς την ΝΔ είναι μονόδρομος λόγω της ηχηρής απουσίας αντιπολίτευσης, σήμερα αυτό που κυριαρχεί στη λαϊκή συνείδηση είναι ότι πρέπει να απομακρυνθεί το ταχύτερο δυνατόν το “καθεστώς” για το καλό όλων. Πόσο μάλλον όταν και τα δύο-τρία μεγάλα κεφάλια της χώρας και βασικοί, οικονομικοί υποστηρικτές της ΝΔ παραδέχονται ότι “Ο κ. Μητσοτάκης είναι πια πολύ ακριβός”.

Προσεχώς εκλογές… 

Άρα, μετά τις εξαγγελίες στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο Μητσοτάκης αν δεν προκηρύξει άμεσα εκλογές, θα τις προδιαγράψει για το εγγύς μέλλον. Τρεις είναι οι λόγοι που το επιβάλλουν: Πρώτον, για να ανακόψει την περαιτέρω ραγδαία φθορά της κυβερνητικής παράταξης, δεύτερον για να προλάβει τα καινούργια σκάνδαλα που μελετώνται τώρα στις Βρυξέλλες και τρίτον, για να υπερκεράσει τα υπό εκκόλαψη κόμματα πριν οργανωθούν στοιχειωδώς. Δηλαδή, την κίνηση Τσίπρα που ήδη ενεργοποιείται δυναμικά σ’ ένα ευρύ, πολιτικό φάσμα πέραν της Αριστεράς έχοντας εξασφαλίσει και χρηματοδότηση αλλά και… άφεση αμαρτιών. Επίσης την πρωτοβουλία των 91 οι οποίοι με κύριο το πατριωτικό πρόταγμα και την ανησυχία των για την επισφαλή θέση της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή, στοχεύουν σ’ ένα δεξιό μεν ακροατήριο που όμως δεν καλύπτεται από τα νυν πολιτικά σχήματα.

Το ότι στο κάδρο εξουσίας “ιχνογραφούν” τον Σαμαρά δεν είναι παράδοξο. Κυρίως γιατί ο Μεσσήνιος τέως πρωθυπουργός μπορεί να λειτουργήσει ιδανικά ως πρόσωπο που συμβολικά θα σημάνει τη μετάβαση από το σημερινό αδιέξοδο κι επειδή, παρά τα λάθη του, διαθέτει διεισδυτικότητα στο κεντροδεξιό κοινό. Ας σημειωθεί τέλος ότι ο κ. Σαμαράς μίλησε έγκαιρα εναντίον της woke ατζέντας, προειδοποίησε για την εντελώς λανθασμένη, εξωτερική πολιτική ενώ παράλληλα διατηρεί καλές σχέσεις και με τον Τραμπ και τον Πούτιν. Εκεί δηλαδή που εντοπίζεται το μεγαλύτερο κενό στο κυβερνόν “σύστημα”.

Ο Μητσοτάκης και το “κίνημα” Καρυστιανού

Προσωπικά πάντως, βλέπω ως κύριο αντίπαλο της κυβέρνησης το “κίνημα” της κ. Καρυστιανού η οποία με ελάχιστα μέσα και υποτυπώδη οργάνωση κατάφερε να ενεργοποιήσει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες σε μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις που διεκδικούσαν την αξιοπρέπεια του πολίτη. Η γυναίκα αυτή δεν είναι τυχαία. Και δεν έχει να χάσει τίποτε διεκδικώντας την κάθαρση παντού ενώ δικαιούται να πολιτεύεται όσο και οι κληρονομικοί-επαγγελματίες πολιτικοί. Επειδή η ίδια διαθέτει εκείνο τον λόγο που οι άλλοι έχουν απολέσει ή ξεπουλήσει. Το αίτημα όλων των “ανώνυμων” πολιτών που την ακολουθούν, είναι απλό και μακριά από κομματικές εξαρτήσεις:

Μέσω της άμεσης αναθεώρησης του Συντάγματος, αποκατάσταση του κύρους της δικαιοσύνης, του κύρους των θεσμών και, εν τέλει, του κύρους της δημοκρατίας. Κάτω από μία τέτοια σημαία θα συστρατευθούν οι πάντες – και ιδιαίτερα οι νέοι και οι πολύ νέοι – πρόθυμα και ομόθυμα. Όλα τα άλλα έπονται. Επειδή στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ούτε επιτρέπονται οι μεσσιανισμοί. Ιδιαίτερα των… μοιραίων γόνων.

ΥΓ 1. Γνωρίζω καλύτερα τα θέματα πολιτισμού και παιδείας όπου συντελούνται εγκλήματα κι όπου λείπει το στοιχειώδες όραμα, πλην των επενδύσεων και των… ΕΣΠΑ χωρίς να ενοχλείται κανείς. Κυρίως γιατί κανείς δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος της συμφοράς από την τηβεννοφόρο αγραμματοσύνη που πλήττει κυρίως τις νεότερες γενιές. Κι αυτό είναι το χειρότερο για τους προγλωσσικούς του Χάρβαρντ και τους “προσκυνητές” της πιο ανιστόρητης εξουσίας.

ΥΓ 2. Αλλά και τα λοιπά ζητήματα προκαλούν τρόμο: Το σκάνδαλο των οπεκεπέδων σημαίνει την άμεση, περαιτέρω συρρίκνωση, έως εξαφανίσεως του ζωτικού, πρωτογενούς τομέα με άμεσες συνέπειες την τελική ερήμωση της υπαίθρου και τον “αφελληνισμό” των πληθυσμών που από παραγωγοί, δεμένοι με τη γη τους και κοινωνοί μίας παράδοσης ακόμη ζωντανής, όπως ας πούμε ανέκαθεν οι Κρητικοί, μεταλλάσσονται σε υπηρέτες των ξένων – αυτό επιτάσσει ο υπερτουρισμός – στον τόπο τους τον ίδιο.

Την καταστροφή, την συνειδητοποιήσαμε αργά με την στρεβλή λειτουργία των Airbnb που αλλοίωσαν την κοινωνική στρωματογραφία του αθηναϊκού κέντρου και των συνοικιών “ξεσπιτώνοντας” οικειοθελώς, στο όνομα του εύκολου, άμεσου κέρδους, τους μικροϊδιοκτήτες και δημιουργώντας τεράστιο πρόβλημα στους πολυπληθείς ενοικιαστές. Ξένοι στην πατρίδα μας την ίδια και ξεπούλημα των πάντων στο όνομα του πιο ιδιοτελούς, του πιο χυδαίου κέρδους. Αυτού που κατακαίει τα βουνά και τα δάση μετατρέποντας τα προκατακλυσμιαία νησιά με τη φρυγμένη γη, την άγρια θάλασσα και το ξεροβόρι σε χολιγουντιανή σκηνογραφία. Η ανάπτυξη υπό το regime Μητσοτάκη.

==============

 --------------------

 -------------------

 ---------------

 
--------------------------
 ----------------------------
 

 ---------------

===========

----------------------

 -------------------

--------------------------------------

 --------------------

--------------------------------------
Από Ilias Karavolias
 
«Δεν είναι υποχρεωτικό να κάνετε διακοπές σε ακριβούς προορισμούς » διαβάζουμε στην Athens Voice( Βουλαρινός).
Και ακολουθεί ανάλυση για το πόσο σημαντικό είναι για την οικονομία να έρχονται VIP τουρίστες σε Μύκονο, Σαντορίνη, κ.α
Ξέρετε, αυτό ακριβώς είναι ο νεοφιλελευθερισμός : δεν είσαι υποχρεωμένος να ξοδεύεις όπως ξοδεύουν οι πλούσιοι.
Και πρέπει οπωσδήποτε να πιστέψεις στην αποτελεσματική αγορά που «φροντίζει» για την διάχυση της ωφέλειας.
Αυτή η λογική σου υπαγορεύει να μην αντιδράς επειδή η κατανάλωση των πλουσίων ανεβάζει τις τιμές και για τους υπόλοιπους (οπότε και αποχωρούν τουρίστες μεσαίας τάξης).
Κοιτάξτε : το μόνιμο πλέον σκηνικό της VIP τουριστικής βιομηχανίας, με τις εξωφρενικές τιμές που πληρώνουν οι celebrities σε συγκεκριμένα μέρη, αρχίζει ήδη να οδηγεί σε σταδιακή υποχώρηση των εσόδων για τους πολλούς.
Δεν έχουμε μάθει σε αυτό τον τόπο το μυστικό πίσω από την υπερσυσσώρευση σε κάποιους κλάδους αιχμής.
Όταν μια ευαίσθητη, μαζική και εποχική αγορά υπηρεσιών και προϊόντων (και όχι μόνο η τουριστική) κατακερματίζεται ταξικά, στην πραγματικότητα καταστρέφεται μεσομακροπρόθεσμα.
Ο λόγος ; Η ακριβή κατανάλωση που συντηρεί ολιγοπωλιακά κέρδη τελικά θα σπρώξει ανοδικά τις τιμές σχεδόν στο σύνολο του κλάδου. Aυτή είναι η ρωγμή της αισχροκέρδειας.
Και αφού δεν είσαι «υποχρεωμένος» να επιλέξεις αστακομακαρονάδα και πολυτελή βίλα στη Μύκονο, πληρώνεις κάπως ακριβότερα το ενοικιαζόμενο δωμάτιο και το καλαμαράκι, κάπου αλλού.
Καπιταλισμός είναι το να ακριβαίνουν μόνο λίγα πράγματα στην αρχή ώστε να μην είναι υποχρεωμένοι όλοι να τα αγοράζουν.
Για να αυξηθεί όμως το κέρδος περισσότερων, πρέπει να σηκωθούν οι τιμές και στα υπόλοιπα αγαθά!
Άσχετα αν αυτό εκτοπίζει τελικά τους πολλούς καταναλωτές καθώς περιορίζει την αγοραστική τους δύναμη…
Αλλά «ελεύθερη αγορά» έχουμε, οπότε όποιος αντέξει …
ΥΓ. Οι περισσότεροι τουρίστες γνωρίζουν ότι ο πληθωρισμός και η ακρίβεια φέτος είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Αλλά δεν είναι όλοι τους ηλίθιοι για να πληρώνουν πανάκριβα την ελληνική σαλάτα και το ούζο…
Βασίλης Βιλιάρδος
Η παγίδα του τουρισμού
Ο τουρισμός μάλλον δεν πάει καλά, όπως έχουμε επισημάνει πολύ πριν, ευχόμενοι να κάνουμε λάθος - ειδικά όσον αφορά τα παράπλευρα έσοδα του, από τη μαζική εστίαση κλπ. Φαίνεται τελικά πως οι ξένοι δεν είναι τόσο ανόητοι, ώστε να πληρώσουν τον υπερβολικά υψηλό ΦΠΑ, όπως αιτιολόγησε η κυβέρνηση τη μη μείωση του – ενώ τα προβλήματα, λόγω της μεγάλης επιβάρυνσης των «απαρχαιωμένων» υποδομών σε πολλές περιοχές, με επίκεντρο τα νησιά του Αιγαίου, όπως η Μύκονος και η Σαντορίνη, αλλά και σε άλλες περιοχές όπως η Καλαμάτα, έχουν επιδεινωθεί.
Εν προκειμένω, το χάσμα μεταξύ του επιπέδου των τιμών και του τουριστικού μας προϊόντος, παράλληλα με την υποβάθμιση των φυσικών τοπίων, προκαλούν μεγάλες ανησυχίες – ενώ οι συνεχείς αυξήσεις των τιμών, έχουν καταστήσει αδύνατες τις καλοκαιρινές διακοπές για έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων. Ακριβώς δηλαδή όπως συμβαίνει σε τουριστικούς προορισμούς του τρίτου κόσμου – οι οποίοι είναι απαγορευτικοί για τον εγχώριο πληθυσμό που εξαθλιώνεται μέρα με την ημέρα επί 13 χρόνια, σήμερα από την τριπλή ληστεία που υφίσταται με ευθύνη της κυβέρνησης.
Δηλαδή (α) από τους υψηλούς φόρους μέσω της διατήρησης των ίδιων φορολογικών συντελεστών στις αυξημένες τιμές, (β) από τη μείωση της αγοραστικής αξίας των μισθών και των συντάξεων λόγω του πληθωρισμού, καθώς επίσης (γ) από την απώλεια άνω των 18 δις €, όσον αφορά τις τραπεζικές καταθέσεις.
Τέλος ο ανταγωνισμός, κυρίως από τη γειτονική Τουρκία, ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της ισοτιμίας της λίρας, είναι τεράστιος – τεκμηριώνοντας πως είναι θανατηφόρο για μία χώρα της Ευρωζώνης να εξαρτάται σε τέτοιο βαθμό από τα τουριστικά της έσοδα, ιδίως όταν δεν έχει συνδέσει τον τουρισμό με την εγχώρια παραγωγή της.

==================

Stamatiadis Nikos

Έπεσαν λέει οι αφίξεις των τουριστών και η χρονιά δεν θα βγει όπως φαντάζονταν όλοι. Εγώ θα έλεγα να το πάρουμε το έργο από την αρχή. Δεν θα βγει γενικώς. Τίποτα δεν βγαίνει που έχει αυτή την πίεση και τον εξαναγκασμό. Έζησα τον τουρισμό με ανθρώπινο πρόσημο. (Όχι το 1950 μα το '80 και αρχές '90!) Που δεν ζούσαμε για να εξυπηρετούμε τους τουρίστες. Απλά κάναμε τη δουλειά μας. Δεν ανοίγαμε τις Κυριακές ούτε μέναμε ανοιχτά μέχρι τα ξημερώματα. Δεν υπήρχαν μπιτσόμπαρα με ξαπλώστρες να καταλαμβάνουν τις παραλίες, ούτε παντού εστιατόρια και μπαρ. Δεν σνομπάραμε τον Έλληνα τουρίστα και οι περισσότεροι κάναμε αξιοπρεπώς μια δουλειά σε τουριστικό μέρος. Τελεία. Δεν χρειαζόταν να κάνουμε τους καραγκιόζηδες ούτε να στήνουμε μαγαζιά για κάθε εθνικότητα. Και τότε η Μύκονος ήταν πιο ακριβή, μα κρατούσε κάτι αυθεντικό. Στην Κέρκυρα που έζησα εγώ, οι παραλίες ήταν ελεύθερες, δεν είχαν αποκλείσει τεράστιες ξενοδοχ. μονάδες την πρόσβαση στην παραλία. Ακόμη και τα ακριβά ξενοδοχεία είχαν συνάρτηση τιμής και ποιότητας. Τα clubs ήταν όντως μυθικά. Όπως η Bora Bora πχ. Γιατί απλά τα έφτιαχναν άνθρωποι με κέφι και γούστο για να περνάν και οι ίδιοι καλά. Δεν φτιάχνονταν για Άραβες νεόπλουτους με στόχο μόνο το υπερκέρδος. Δεν ήταν όλα ξεπουλημένα και δήθεν. Δεν υπήρχε ανάγκη να είσαι brand. Η δουλειά σου σε έκανε και η ποιότητα. Και ο τόπος. Ο "Τρύπας" ήταν ένα μπακάλικο ταβέρνα που έτρωγες καταπληκτικά από χαβιάρι μπελούγκα, μέχρι και κόκορα παστιτσάδα με χοντρό μακαρόνι, κάτω από σκονισμένα ράφια με μπουκάλια και παλιές κονσέρβες και δίπλα σου μπορεί να έτρωγε ο Ανιέλι, σε ένα μαγαζί μια σταλιά που έρχονταν από την άλλη ακρη του κόσμου για να φάνε.
 Στου "Φίλιππα" την οικογ. Ταβέρνα διασκέδαζε η Χριστίνα Ω.τρώγοντας χωριάτικη, κανονική και όχι αποδομημένη. Αυτή ήταν η μαγεία αυτής της χώρας. Η αυθεντικότητα και η απλότητα της. Δεν θυμάμαι ποτέ Δεκαπενταύγουστο να είμαστε ανοιχτά κι ας ήταν μέσα στη σεζόν. Στο " Μιραμαρε" τρώγαμε πάνω στο γκαζόν στα φέρ φορζέ τραπέζια με τα γκαρσόνια με τα λευκά σακάκια να σερβίρουν, χωρίς να δίνεις μια περιουσία, χαιρετώντας την κυρία Πατρονικόλα, την ιδιοκτήτρια, στο διπλανό μόνιμο τραπέζι της. Κι ας ήταν λίγο παλιομοδίτικο αυτό. Αυτή ήταν και η ομορφιά του. Δεν ήταν υποχρεωτικό να αποπνέουν όλα καινουργία πολυτέλεια και τρεντιά! Στον "Ζήσιμο" στην πλατεία έτρωγες τη γνωστή ποικιλία και τα παγωτά που παρέμεναν τα ίδια για χρόνια, σταθερά σε ποιότητα και τιμές. Δεν χρειαζόσουν σεβίτσε και σούσι! Υπήρχαν παραλίες παρθένες, άχτιστες, ήσυχες. Δεν έκαναν όλοι τα σπίτια τους airbnb. Τα ζούσαν οι ίδιοι. Σε αυτή τη χώρα που από μόνη της είναι brand, νομίζω πως πρέπει να ξαναγυρίσουμε στα βασικά, χωρίς φιοριτούρες και φύκια για μεταξωτές κορδέλλες. Αλλιώς την κάτσαμε τη βάρκα. Και τώρα πια θα είναι ολοκληρωτικό το βούλιαγμα. Ποιότητα και μέτρο απέναντι στην ασυδοσία του "δήθεν" και το ξεπούλημα στη μαζικότητα.
( Η φώτο είναι από τον "Τρύπα". Τον πρόλαβα τον γέρο Τρύπα. Να μου κάνει μαγικό αφέψημα με σύκο και οινόπνευμα, σε μπρίκι σε καμινέτο, γιατί είχα σκάσει από το φαί)
Οι άνθρωποι κάνουν τους τόπους και οι άνθρωποι τους ξεκάνουν.
(N.S.06/23)

 

Σχόλια