Μελέτης Μελετόπουλος
Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως επανεκκίνηση με όραμα και σχέδιο
Οι υπογράφοντες, ενεργοί πολίτες, Έλληνες και Ελληνίδες, διαπιστώνουμε τα εξής:
1. Σε περίοδο πρωτοφανών γεωπολιτικών ανατροπών, πολεμικών συρράξεων και αλλαγών συνόρων, η Ελλάδα αντιμετωπίζει απροκάλυπτη και άμεση αμφισβήτηση της εδαφικής της ακεραιότητας, καθώς και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Διακυβεύεται η σταθερότητα της περιοχής και ο ρόλος της χώρας μας ως παράγοντα σταθερότητας. Η πολιτική της υποτιθέμενης «ελληνοτουρκικής φιλίας» έχει αποδειχθεί ολέθρια για την χώρα μας και επωφελής μόνον για την Τουρκία, καθώς ο ατέρμονος και χωρίς αποτέλεσμα διάλογος νομιμοποιεί τις παράνομες τουρκικές αξιώσεις. Το ελληνικό κράτος παραιτείται από νόμιμα δικαιώματά του όταν η Τουρκία απειλεί με αντίποινα. Η μαζική και ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών από άλλες ηπείρους, που έχει προσλάβει το τελευταίο διάστημα εικόνα οργανωμένης υβριδικής εισβολής, με διαφορετικά πολιτιστικά χαρακτηριστικά, θέτει σε κίνδυνο την εθνική και κοινωνική συνοχή. Η εξαγορά υποδομών, γης και ακινήτων από αλλοδαπούς σε ακριτικές περιοχές οδηγεί σε επικίνδυνη απώλεια ελέγχου της χώρας. Η ασκούμενη τα τελευταία χρόνια εξωτερική πολιτική έχει οδηγήσει την χώρα μας σε γεωπολιτικό αδιέξοδο και σε καταρράκωση της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
2. Εσωτερικά, η Ελλάδα βιώνει μία περίοδο καθίζησης, χωρίς προηγούμενο:
-Δημογραφικά, καταρρέει στην κυριολεξία, ενώ η νεολαία μεταναστεύει μαζικά στο εξωτερικό.
-Η ύπαιθρος ερημώνει, η γεωργία, η βιοτεχνία και η βιομηχανία φθίνουν.
-Η δημόσια εκπαίδευση και η δημόσια υγεία έχουν υποβαθμιστεί ανησυχητικά.
-Η ανομία, η εγκληματικότητα και η βία έχουν εκτοξευθεί σε πρωτοφανή ύψη.
-Η οικολογική καταστροφή ολόκληρων περιοχών στην Εύβοια, στην Θράκη, στην Θεσσαλία, στην Αττική, στην Χίο και αλλού δημιουργεί πλήγματα χωρίς προηγούμενο.
-Η βεβιασμένη "πράσινη μετάβαση" εκτόξευσε το κόστος ενέργειας σε περίοδο μείωσης των διεθνών τιμών πετρελαίου, πλήττοντας τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
-Το κύμα ακρίβειας απαξιώνει (ίδιο κατά κεφαλήν εισόδημα με το 2009 αλλά 40% χαμηλότερη αγοραστική δύναμη, λόγω πληθωρισμού) το εισόδημα μισθωτών και συνταξιούχων.
-Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που είναι η σπονδυλική στήλη της οικονομίας και που κράτησαν την χώρα όρθια στα χρόνια της κρίσης, έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο με την εξοντωτική φορολογία και με τις εξαντλητικές ρυθμίσεις και κανονισμούς.
-Οι εξαγορές υποδομών εθνικής και κοινωνικής σημασίας (ενέργεια, αεροδρόμια, λιμάνια, σιδηρόδρομοι, επικοινωνίες κ.λπ.) δεν δημιούργησαν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά οδήγησαν την χώρα σε απώλεια ελέγχου των υποδομών της. Θα πρέπει να σημειωθεί ιδιαίτερα η συρρίκνωση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας, καθώς και της ναυπηγικής βιομηχανίας, παρά το ότι τα ελληνικών συμφερόντων πλοία αντιπροσωπεύουν το 59% του στόλου των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
-Η οικονομική πολιτική, μείγμα επιδομάτων, επιδοτήσεων, «προγραμμάτων» κλπ., δίχως παραγωγικές επενδύσεις και αναπτυξιακό σχέδιο, οδηγεί στην διαιώνιση της οικονομικής καχεξίας.
-H μη εκμετάλλευση του τεράστιου δυναμικού υδρογονανθράκων που διαθέτει η Ελληνική Αποκλειστική Ζώνη, αλλά και των κρίσιμων για την σύγχρονη τεχνολογία ορυκτών του Ελληνικού χώρου προκαλεί τεράστια απώλεια δυνητικού εθνικού προϊόντος και γεωπολιτικής ισχύος, κάτι που η κυβέρνηση αποκρύπτει.
3. Η σημερινή κυβέρνηση ιδεολογικά βρίσκεται στον αντίποδα της ελληνικής κοινωνίας, έχοντας υιοθετήσει την γραμμή της «πολυπολιτισμικότητας» και του (ήδη απαξιωμένου διεθνώς) κινήματος woke. Η ελληνική ταυτότητα, η παράδοση, η γλώσσα, η ιστορία, η οικογένεια, ο πατριωτισμός, η θρησκεία μας, δεν ανήκουν στις προτεραιότητές της, και μάλιστα προκαλούν απέχθεια σε κορυφαία στελέχη της. Η κριτική σκέψη και η αμφισβήτηση του κυρίαρχου κυβερνητικού αφηγήματος διώκεται. Υποκλοπές, προσπάθεια ελέγχου των μμε και των μκδ, υπονομεύουν τα θεμέλια της δημόσιας ζωής.
4. Το λεγόμενο «επιτελικό κράτος» απαξιώθηκε πολιτικά με την τραγωδία των Τεμπών και ηθικά με όσα την ακολούθησαν. Η αδυναμία απόδοσης δικαιοσύνης ανατρέπει τα θεμέλια του κράτους δικαίου και ακυρώνει το κοινωνικό συμβόλαιο επί του οποίου συγκροτείται το πολιτικό οικοδόμημα. Η χώρα βιώνει ένα πρωτοφανές στην ελληνική ιστορία κύμα οργής, που έγινε ανάγλυφο με τις τεράστιες διαδηλώσεις σε όλον τον κόσμο. Τα Τέμπη υπήρξαν ο καταλύτης για την συνειδητοποίηση της συνολικής εθνικής παρακμής, που απειλεί το ίδιο το μέλλον της χώρας. Τώρα έρχεται να προστεθεί το κύμα σκανδάλων του ΟΠΕΚΕΠΕ, ίσως το μεγαλύτερο των τελευταίων δεκαετιών, που δημιουργεί γενικευμένη οργή και αποστροφή στην κοινή γνώμη. Το αίτημα της κάθαρσης και της επανεκκίνησης προβάλει ως επιτακτικό και γενικό αίτημα.
5. Όχι μόνον η σημερινή κυβέρνηση, αλλά και το πολιτικό σύστημα συνολικά, αδυνατεί να δώσει πειστικές απαντήσεις στην υπαρξιακών διαστάσεων κρίση. Δεν έχει όραμα για το μέλλον, δεν παράγει πολιτικές προτάσεις. Περιορίζεται στην διαχείριση της αποσύνθεσης της χώρας, μέσα από προπαγάνδα, επικοινωνιακές ασκήσεις και ξύλινη γλώσσα. Αδυνατεί να εμπνεύσει και να εμψυχώσει την κοινωνία. Τα σημερινά κόμματα, μικρά, μεσαία και μεγάλα, είναι μέρος του προβλήματος και αντανακλούν τις παθογένειές του. Δημοσκοπικά κυριαρχεί ο «κανένας». Ζητείται ρεαλιστική και πειστική απάντηση στο αδιέξοδο.
ΤΙ ΖΗΤΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Στην ελληνική κοινωνία αξίζει ένα καλύτερο μέλλον από την προβληματική κατάσταση που βιώνει σήμερα. Οι σύγχρονοι Έλληνες, φορείς ενός σπουδαίου πολιτισμού, διαπρέπουν σε όλες τις χώρες του κόσμου στην επιστήμη, στην οικονομία, στην ναυτιλία, στον πολιτισμό, παντού εκτός από την πατρίδα τους.
-Απαιτούνται επειγόντως βαθιές και τολμηρές πολιτικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις σε όλα τα επίπεδα, ώστε η δημοκρατία μας να ανακτήσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Ζητείται όραμα που να εμπνεύσει την ελληνική κοινωνία και σχέδιο πραγματοποίησής του για την αναγέννηση της πατρίδας μας.
-Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ανακτήσει την παραγωγική της ικανότητα. Με τα κατάλληλα χρηματοπιστωτικά εργαλεία, σύγχρονη τεχνογνωσία και κρατική αρωγή, μπορεί να αναγεννηθεί η ελληνική γεωργία, η βιοτεχνία και η βιομηχανία, ώστε η χώρα να αποκτήσει διατροφική ασφάλεια, κάλυψη των βασικών της αναγκών και εξαγωγική δυναμική. Μόνον με την παραγωγική ανασυγκρότηση και τις εξειδικευμένες θέσεις εργασίας που αυτή θα δημιουργήσει, θα γίνει εφικτή η παλιννόστηση της ελληνικής νεολαίας στην πατρίδα μας.
-Η ανασυγκρότηση της δημόσιας εκπαίδευσης και η μεταμόρφωσή της σε ένα σύγχρονο, υψηλού επιπέδου και διεθνών προδιαγραφών εκπαιδευτικό σύστημα, στην βάση της ελληνικής παράδοσης και κλασσικής παιδείας, με εκπαιδευτικούς με κύρος, κοινωνική αναγνώριση και αξιοπρεπείς αμοιβές, μπορεί να διαμορφώσει ολοκληρωμένους και ώριμους πολίτες με κριτική σκέψη και ικανότητα επιτυχημένης δράσης στον σύγχρονο κόσμο. Η συστηματική αντιμετώπιση της παραβατικότητας και της βίας στον χώρο της νεολαίας θα αντιμετωπισθεί με την διαμόρφωση πλαισίου αξιών και ιδανικών και την προβολή κατάλληλων προτύπων.
-Η εξωτερική πολιτική πρέπει να ανασυνταχθεί στην βάση της εθνικής αξιοπρέπειας, της εθνικής κυριαρχίας και της ενεργού προσήλωσης στην διεθνή νομιμότητα. Η συνεννόηση με συμμάχους και αντιπάλους πρέπει να γίνεται με σοβαρότητα, αξιοπρέπεια και με βάση τα αμοιβαία συμφέροντα. Η Ελλάδα, ως οργανικό μέλος του δυτικού κόσμου, πρέπει να καταστεί, από ουραγός που είναι σήμερα, πρωταγωνιστής και πρωτοπόρος στις διεθνείς εξελίξεις. Η ανάκτηση γεωπολιτικής επιρροής και ισχύος είναι η βασική προϋπόθεση.
7. Απαιτείται ριζική ανασύνταξη του πολιτικού σκηνικού, ανανέωσή του με ακέραια και ικανά πρόσωπα από την κοινωνία, την οικονομία, την επιστήμη και την νέα γενιά. Χωρίς ιδεολογικούς αποκλεισμούς, εξαιρουμένων των άκρων του πολιτικού φάσματος, όλοι οι Έλληνες καλούνται να συμμετάσχουν στην αναγέννηση της χώρας. Ασφαλώς στο νέο σκηνικό θα συμμετέχουν και τα στελέχη των σημερινών δημοκρατικών κομμάτων που πιστεύουν στις πατριωτικές και δημοκρατικές αξίες και επιμένουν να πολιτεύονται με ακεραιότητα και αξιοπρέπεια.
Όμως, την ανασύνταξη της χώρας και την δημιουργία αξιόπιστης εναλλακτικής δύναμης διακυβέρνησης δεν μπορούν να την αναλάβουν ούτε τα διαρκώς συρρικνούμενα κόμματα εξουσίας ούτε τα μικρομεσαία κόμματα διαμαρτυρίας. Μπορούν, όμως, να την αναλάβουν ηγετικές πολιτικές προσωπικότητες με κυβερνητική εμπειρία, ακεραιότητα, παιδεία και αποδεδειγμένο πατριωτισμό, που διαθέτουν το απαιτούμενο κύρος στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Προσωπικότητες που έχουν πίστη στην ευρωπαϊκή παράδοση και στον δυτικό προσανατολισμό της χώρας αλλά και έχουν έμπρακτα αποδείξει ότι βλέπουν την Ελλάδα ως ισότιμο μέλος της Δύσης και όχι ως ουραγό, που αντιλαμβάνονται τις διεθνείς συμμαχίες της Ελλάδας ως πλαίσιο προώθησης του εθνικού της συμφέροντος, όπως, άλλωστε λειτουργούν όλες οι κυρίαρχες χώρες. Που να έχουν αυτοτελές όραμα και σχέδιο για την Ελλάδα, δίχως να παραδίδονται στο εκάστοτε έξωθεν εισαγόμενο αφήγημα. Που να γνωρίζουν να οικοδομούν συμμαχίες και να διαμορφώνουν στόχους. Προσωπικότητες που μπορούν να εξασφαλίσουν την ασφάλεια του μέλλοντος των νεώτερων γενεών και των γενεών που έρχονται. Που να έχουν την ικανότητα να δρομολογήσουν μία νέα εποχή για την Ελλάδα.
Αυτές οι προσωπικότητες, ακόμη και εάν δεν υπήρχαν, θα έπρεπε να "εφευρεθούν". Αλλά ευτυχώς υπάρχουν και πρέπει να επιστρατευθούν! Εμείς, οι ενεργοί και αγωνιζόμενοι πολίτες που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, τους καλούμε να ενεργοποιηθούν, να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Η συγκυρία το επιβάλλει και η κοινωνία το χρειάζεται επειγόντως.
ΥΠΟΓΡΑΦEΣ
1. Aγουρίδης Δημήτριος, CEO INTUS SMARTCITIES, CANADA
2. Αλικάκος Νικόλαος, Υποστράτηγος ε.α., Πρόεδρος Συνδέσμου Εθνικής Ενότητος
3. Ανεψιού Γεώργιος, Ταξίαρχος Πολεμικής αεροπορίας ε.α., Δρ Διεθνούς Δικαίου,
4. Αργυρόπουλος Κωνσταντίνος, αξιωματικός ε.α., συγγραφέας, Βετεράνος πολέμου Κύπρου 1974
5. Αϋφαντής Γεώργιος, πρέσβυς ε.τ.
6. Βάρσος Χρόνης, φιλόλογος, ιστορικός ερευνητής, ΜΑ νεώτερης και σύγχρονης ιστορίας Πανεπιστημίου Νεάπολης Πάφου
7. Βεργή Μαργαρίτα, Μαθηματικός
8. Βερούτης Αγησίλαος, Επιχειρηματίας, Οικονομικός Αναλυτής
9. Βλασακίδης Ευστράτιος, Λέκτωρ Πληροφορικής
10. Βλασακίδης Χρήστος, Φοιτητής ΠΑΜΑΚ
11. Γαϊτάνης Μιχαήλ, Υποπτέραρχος Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.
12. Γερογλής Παναγιώτης, Υποστράτηγος ε.α.
13. Γιαβάσογλου Κωνσταντίνος, νομικός, πρ. στέλεχος τραπέζης, πρ. κοινοτικός σύμβουλος Φιλοθέης, Πρόεδρος Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Φιλοθέης
14. Γιακουβάκη Γλυκερία, Επιχειρηματίας
15. Γρίβας Κωνσταντίνος, Καθηγητής Γεωπολιτικής Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων
16. Δημητρόπουλος Παναγιώτης, Φαρμακοποιός
17. Άννα Δοντά, Δημοσιογράφος, Μέλος Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
18. Δουδούμης Γεώργιος, πρ. πληρ. Υπουργός Οικονομικών και Εμπορικών υποθέσεων, συγγραφέας
19. Ζαρκαλή Ιουλία, Αρχιτέκτων Μηχανικός
20. Ζηκόπουλος Ευστράτιος, cand. PhD Geopolitics,, MSc Geopolitics, NKUA
21. Ζωγράφου Αναστασία, Βιοτέχνης
22. Θεοφιλόπουλος Θεόφιλος, Οικονομολόγος
23. Θεοφιλοπούλου Βιργινία, Ψυχολόγος
24. Θωμαΐδου Χαρίκλεια, Στέλεχος ΟΣΕ
25. Καζάρα Αγγελική, Φιλόλογος
26. Καλεντερίδης Σάββας, Αξιωματικός ε.α., εκδότης, συγγραφέας
27. Καλικάκης Γεώργιος, Ταξίαρχος ε.α.
28. Καπακλής, Νικόλαος, MSc Human Ressources Management
29. Καψάσκης Πέτρος-Διονύσιος, Διδάκτωρ Πολιτιστικής Διπλωματίας
30. Καραβίδας Στέφανος, ΜSc Διεθνών Σχέσεων, υπ. Δρ ΕΚΠΑ, Επισμηναγός (Ι) ε.α.
31. Καραγιαννακίδης Νικόλαος, Δικηγόρος
32. Καραφωτιάς Παναγιώτης, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων.
33. Κατσαρός Παναγιώτης, Αντιπτέραρχος ε.α.
34. Κομνηνός Λάκης, Ηθοποιός
35. Κοντράρου Τζώρτζια, Δημοσιογράφος
36. Κουκούτσης Σπυρίδων, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
37. Κουρούσης Γεώργιος, Ελαιοπαραγωγός
38. Κυπριανίδης Επαμεινώνδας, Νευροχειρουργός
39. Κωνσταντάκη, Ειρήνη, αγρότισσα
40. Λαυρέντζος Αναστάσιος, Οικονομολόγος
41. Λεβέντη Αντωνία, Φιλόλογος-Εκπαιδευτικός
42. Λεφάκης Νικόλαος, Σμήναρχος ε.α., Μέλος ΕΛΙΣΜΕ
43. Λιβάνης Ηλίας του Αντώνη, Εκδότης
44. Μάζης Ιωάννης Θ., ομ. Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας & Γεωπολιτικής Θεωρίας ΕΚΠΑ
45. Μανωλά Άννα, Καθηγήτρια Δημοσίων Σχέσεων
46. Μαρτζούκος Βασίλειος, αντιναύαρχος (ε.α.), Επίτιμος Διοικητής ΣΝΔ
47. Μελετόπουλος Μελέτιος-Ταΰγετος Η., Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης, Διδάκτωρ Ιστορίας ΕΚΠΑ, Διευθυντής Λυκείου
48. Μπαλτζώης Ιωάννης, Αντιστράτηγος ε.α., Πρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ
49. Μπασκαλής Αντώνης, Σπουδαστής Σχολής Εμπορικού Ναυτικού
50. Μπέζας Εμμανουήλ, Μηχανικός Ορυκτών Πόρων, Γεωπολιτικός Αναλυτής
51. Μπιτσακτσή Ειρήνη, φοιτήτρια Ψυχικής Υγείας
52. Μπούτος Γεώργιος, ε.τ. Διευθυντής Διεύθυνσης Δ/νσης Επεξεργασίας Νομοθετικών Πράξεων του Γ.Λ.Κ.
53. Νεάρχου Περικλής, Πρέσβης ε.τ., π. Πρόεδρος Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών
54. Νούκα Αριάδνη, Δικηγόρος
55. Ντάβρης Γεώργιος, Αντιπτέραρχος ε.α.
56. Ντίνος Κωνσταντίνος, Ψυχίατρος
57. Οικονομίδης Πέτρος, Επιχειρηματίας
58. Παναγιώτου Σταύρος, Καθηγητής ΕΜΠ
59. Παντζαρίδου Δέσποινα, Προϊσταμένη Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης
60. Παπαγκότσης Θεόδωρος, Επισμηναγός ε.α.
61. Παπαδοπούλου Θωμαή-Αντρια, Ψυχολόγος, Στέλεχος Επιχειρήσεων.
62. Παπανικολάου Ευγενία (Τζένη), Εκπαιδευτικός
63. Παπανικολάου Κυριάκος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου ΑΠΘ
64. Παππά Δήμητρα, Υποδιευθύντρια PNC/USA
65. Πατσόγιαννης Ευάγγελος, Γεωπόνος, π. Πρόεδρος ΝΟΔΕ Αρκαδίας
66. Παυλόπουλος Ευστάθιος, Γεωπόνος MSc, Eπιχειρηματίας
67. Παυλόπουλος Ιωάννης, Ναύαρχος ε.α., Επίτιμος Αρχηγός Στόλου
68. Παύλος Παναγιώτης, Καθηγητής Φιλοσοφίας, Οslo University
69. Πύργαρης Γεώργιος, οικονομολόγος, ιστορικός ερευνητής, συγγραφέας
70. Πουκαμισάς Γιώργος, Πρέσβυς ε.τ.
71. Ρολόγης Δημήτριος, Νευροχειρουργός
72. Ρωμανός Κωνσταντίνος, ομ. καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αιγαίου
73. Σαρήπαπας Ανάργυρος, Αντιστράτηγος ε.α., Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Εθνικής Ενότητος
74. Σιδηροπούλου Χαρίκλεια, Θρησκειολόγος-Ψυχολόγος
75. Σπίνος Αντώνης, Επιχειρηματίας
76. Στρούμπος Βασίλειος, Ιατρός
77. Τασιός Πέτρος, Διεθνολόγος με ειδίκευση στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, στέλεχος ναυτιλίας
78. Tζούμης Λάμπρος, Αντιστράτηγος ε.α.
79. Τζωρτζίνης Δημήτρης, Γυναικολόγος, Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Καλαμάτας
80. Τσαπρούνης Νικόλαος, Καθηγητής Σ.Α.
81. Τσελέντης Διονύσης, φιλόλογος, πρώην Συνδιευθυντής Κολλεγίου Αθηνών
82. Τσικόπουλος Γεώργιος, Παιδοχειρουργός
83. Τσιότος Γρηγόρης, Επίκουρος Καθηγητής Ιατρικής, Missouri Cansas, USA
84. Φαλούκας Αθανάσιος, Φυσικός, πρώην Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Αντιπρόεδρος Πανελλήνιας Παιδαγωγικής Εταιρείας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
85. Φαράκλας Ιωάννης, Εκδότης ALL ABOUT SHIPPING, London
86. Φίλης Γεώργιος, Καθηγητής, Γεωπολιτικός Αναλυτής
87. Φραγκούδης Γεώργιος, συντ. Καθηγητής Μ.Ε., Εκδότης
88. Φωτόπουλος, Αθανάσιος, Ιστορικός, Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
89. Χαραλαμπίδης Γιάννος, Νομικός, Δρ Διεθνών Σχέσεων
90. Χατζηδημητρίου Νάσος, Χρηματιστής
=============== ============== =============
Lavrentzos Anastasios
ΚΙΝΗΣΗ 91 ΠΟΛΙΤΩΝ - ΑΝΑΛΑΒΕΤΕ ΟΛΟΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΑΣ
Βλέπω γενικά μια πολύ καλή υποδοχή της σημερινής διακήρυξης της ομάδας 91 πολιτών. Υπάρχουν όμως και μερικοί που γκρινιάζουν. Ίσως μάλιστα μερικοί από αυτούς να γκρινιάζουν σε κάθε περίπτωση ή αναμένουν να κινηθούν μόνο αν τα πράγματα είναι ιδανικά, δηλαδή ποτέ. Αρχίστε όμως να σκέφτεστε επί τέλους:
1. Στην κίνηση αυτή μετέχουν ΟΛΟΙ όσοι θα θέλατε, μα ΟΛΟΙ. Να εύχεστε λοιπόν να καταλήξει σε κομματικό φορέα που θα σας δώσει μια καθαρή επιλογή σε αυτές τις εκλογές. Τέτοια ευκαιρία δεν θα ξαναδοθεί.
2. Η συμμετοχή σε αυτή την κίνηση εκφράζει - τουλάχιστον από πλευράς μου (και υποθέτω κι άλλων) - την αγωνία να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της παρακμής. Πρέπει να καταλάβετε όλοι ότι η χώρα δεν έχει άλλο χρόνο. Πρέπει να προλάβουμε την ανάγκη προτού μας προλάβει αυτή (και δεν ξέρω αν έχουμε χρόνο...). Δεν υπάρχει λοιπόν χρονικό περιθώριο αναμονής για το "ιδανικό", όπως το φαντάζεται ο καθένας. Ούτε όμως και να καλλιεργείτε υπερβολικές προσδοκίες.
3. Ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο πώς θα εξελιχθεί αυτή η εύθραστη πρωτοβουλία, η οποία πρέπει να δομηθεί. Και σίγουρα πρέπει να προχωρήσει σε αποτέλεσμα και να μην μείνει σε διακηρύξεις. Και αυτή είναι και η προσωπική μου αγωνία: να μην κάψουμε την ελπίδα και να μην καταστραφεί ένα καθαρό πολιτικό κεφάλαιο.
4. Συχνά πολλοί από εσάς ζητάτε ανθρώπους που έχουν σπουδές, έχουν ασκήσει επάγγελμα, δεν προέρχονται από τον κομματικό σωλήνα, δεν σπρώχνονται από κάποιο σύστημα. Ε, λοιπόν οι περισσότεροι άνθρωποι που μετέχουν σε αυτή την κίνηση είναι τέτοιοι τύποι. Ξέρετε όμως κάτι; αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Έχουν τις δουλείες τους, τις υποχρεώσεις τους, τις οικογένείες τους, αρκετοί από αυτούς έχουν ενεργές καριέρες. Δεν είναι λοιπόν εύκολο να γίνει η πλήρης μετάβασή τους σε πολιτική λειτουργία. Χρειάζονται ένα πολιτικό όχημα για να δώσουν το παρόν στην Βουλή. Και μακάρι να φτάσουμε εκεί. Εσάς δεν πρέπει να σας νοιάζει αν θα μπουν στη Βουλή με λιμουζίνα, με αυτοσχέδιο όχημα ή με παπάκι. Σκεφτείτε όμως πράγματι να γίνει κάτι τέτοιο. Δεν θα είναι μια πολιτική κοσμογονία;
5. Αν κάποιοι διαφωνείτε, τα πράγματα είναι απλά: συνεχίζετε να ψηφίζετε ό,τι έως τώρα ψηφίζατε ή "τιμωρείτε" το σύστημα με αποχή, ελπίζοντας ότι θα τους πιάσει το φιλότιμο, επειδή δεν ψηφίζετε τίποτε και αυτοαξαιρείστε. Πρέπει όμως να απαντήσετε σε ένα βασικό ερώτημα: γιατί έως τώρα κανένα πατριωτικό κόμμα δεν κάλεσε κανένα από αυτούς τους ανθρώπους στα ψηφοδέλτιά του. Σας λέει τίποτε αυτό;
Αυτά, και η συμβουλή είναι να σκέφτεστε, να καταλαβαίνετε την ανάγκη για δράση και να μην "πετάτε" στο προσωπικό σας σύννεφο. Τίποτε δεν γίνεται υπό ιδανικές συνθήκες ή όπως ακριβώς θα το θέλαμε. Προέχει η επιβίωση της χώρας. Είναι καλύτερο να ρισκάρουμε να τσαλακωθούμε, παρά να μείνουμε αδρανείς.
===============
ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ 91 από τον Γ. Κοντογιώργη.
Η σημερινή παρουσίαση του βιβλίου μου, στην έκθεση βιβλίου της παραλίας στη Θεσσαλονίκη, απέναντι από το άγαλμα Μ. Αλεξάνδρου, συμπίπτει με την εξαγγελία 91 Ελλήνων, που προτείνουν την πολυπόθητη πολιτική επανεκκίνηση.
Και, που σύμφωνα με το σημερινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “Δημοκρατία”, προτίθενται να κάνουν έκκληση σε δύο τ. πρωθυπουργούς να αναλάβουν την επιχείρηση σωτηρίας μας. Ποιος θα είχε αντίρρηση για το ότι εδώ, στο έσχατο σκαλοπάτι που βρισκόμαστε, ο καθένας μας προσεύχεται για την αλλαγή.
Ωστόσο, υποθέτω να μην υπάρχει αντίρρηση, για το ότι ορισμένα εδάφια των Μνημονίων (στα οποία ανέτρεξα ήδη κατά κόρον προφορικώς και γραπτώς, γι’αυτό και περιττεύει η εδώ επανάληψή τους) έχουν σφραγίσει την καταστροφή μας για απεριόριστο αριθμό δεκαετιών.
Έχουν φτωχοποιήσει και εξαθλιώσει τον ελληνικό λαό. Έχουν ξεπουλήσει αλύπητα την εθνική του περιουσία. Βρίσκονται πίσω από το έγκλημα των Τεμπών, την τριτοκοσμική κατάσταση, που επικρατεί στην υγεία και στην παιδεία, αλλά και ευθύνονται σε συντριπτικό βαθμό για το κατάντημα της εξωτερικής μας πολιτικής στα “ήρεμα νερά”, ως αποτέλεσμα της απύθμενης υποτέλειας, που απορρόφησε η υπογραφή των Μνημονίων.
Συνεπώς, παρότι στη Δημοκρατία (όση ακόμη υπάρχει στον τόπο μας) ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει κόμμα, το ίδιο και ο κάθε Έλληνας μπορεί να εκφράζει τη γνώμη του, έρχομαι να επαναλάβω τα όσα ήδη είπα και έγραψα, όταν ακόμη η υπόθεση επανεκκίνησης προλειαίνετo.
Στο μεταξύ, όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω σήμερα στο Διαδίκτυο, οι απόψεις μου, σχετικά με τη διάσωσή μας, βρήκαν πολυάριθμη παρέα.
Και γίνομαι για ακόμη μια φορά συγκεκριμένη, επαναλαμβάνοντας τα όσα είπα και έγραψα σχετικά. Δηλαδή, η “σωτηρία μας” είναι αγωνιωδώς επιθυμητή. Ωστόσο, είμαι πεπεισμένη ότι αν αυτή μας προσφερθεί από πρωτεργάτες της υπογραφής των επαίσχυντων Μνημονίων, πριν αναλάβουν τη διάσωσή μας, οφείλουν να μας εξηγήσουν τι ακριβώς συνέβη και προχώρησαν στο χαρακίρι της Ελλάδας.
Τους απείλησαν; Πώς και με τι μεθοδεύσεις; Υπέκυψαν μετά από τι είδους μαρτύρια; Ο μαρτυρικός ελληνικός λαός έχει δικαίωμα να μάθει τι, ακριβώς συνέβη, με το πρώτο, με το δεύτερο και με το τρίτο Μνημόνιο, και πως δέθηκε χειροπόδαρα στην καταστροφή του.
Και στη συνέχεια, όσοι ευθύνονται με υπογραφές Μνημονίων και, βέβαια, με τις απάνθρωπες συνέπειές τους, οφείλουν γονυπετείς να ζητήσουν μια τεράστια ΣΥΓΓΝΏΜΗ από τον κατακρεουργημένο ελληνικό λαό.
Και στη συνέχεια, ναι να συζητηθεί η “σωτηρία μας”, που αναπόφευκτα θα πρέπει να περιλαμβάνει ριζική αναθεώρηση των εγκληματικού περιεχομένου μνημονιακών εδαφίων, καθώς και ξεκάθαρη βροντερή φωνή απαίτησης των γερμανικών κατοχικών χρεών.
Τελειώνοντας, είμαι πεπεισμένη, ότι η δυτική μας προσέγγιση θεωρείται δεδομένη, ώστε να μην υπάρχει ανάγκη συνεχούς επιβεβαίωσης, αλλά κυρίως να μην συντρέχουν λόγοι αλλεπάλληλων καταστροφών μας, προκειμένου να την κατοχυρώνουμε. Και αν η κατοχύρωσή της σημαίνει τον πλήρη εθνικό μας εξευτελισμό, εξυπακούεται ότι οφείλουμε να την επανατοποθετησουμε σε στοιχειωδώς αξιοπρεπή όρια.
Όθων Ιακωβίδης
ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ
Οι "91", οι "Δύο" και η "Μία
⦁ Οι "91" είναι οι προσωπικότητες που προχθές διακήρυξαν την ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΑΝΑΓΚΗ για μία "άλλη" διακυβέρνηση της Χώρας
⦁ η "Μία" είναι η Μαρία Καρυστιανού.
Η εμφάνιση 91 προσωπικοτήτων (πολλές εκ των οποίων είναι εγνωσμένης αξίας επάνω στην ειδικότητα τους) σε ένα ενιαίο σώμα πολιτών, με κοινό στόχο, χωρίς καμία κομματική εξάρτηση και με καταγεγραμμένες θέσεις ενός υγιούς πατριωτισμού και αντιWOKE ατζέντας, δεν μπορεί παρά να είναι ένα ΠΟΛΥ ΘΕΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.
Θα έλεγα, μάλιστα, πως θα μπορούσε (αυτό το σώμα) να αποτελέσει τη βάση μίας ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ που έχει ανάγκη η Ελλάδα μας, ευρισκόμενη σε ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. (Σημειώνω - off the record - πως αυτά τα πρόσωπα τα έχω προτείνει για τον σκοπό αυτό, πριν 4 χρόνια, με την πρόταση της "ΠΝΥΚΑ-21).
'Όμως, το πολύ θετικό γεγονός της κινητοποίησης και σύμπραξης των 91, θολώνει από δύο λανθασμένες (κατά τη δική μου κρίση) επιλογές τους:
⦁ 1η λανθασμένη επιλογή) Η επίκληση τους προς τους δύο πρώην πρωθυπουργούς (Καραμανλή και Σαμαρά) να τεθούν επικεφαλής τους, καθώς και οι δύο (ο καθένας για δικούς του λόγους, που δεν θα αναλύσουμε τώρα εδώ) ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΟΙΚΤΡΑ, συμβάλλοντας τα μέγιστα στη δημιουργία του σημερινού υπαρξιακού προβλήματος που οι 91 θέλουν να αντιμετωπίσουν σήμερα.. Οπότε, βρίσκω πως δεν είναι και πολύ λογικό να περιμένεις από τον αποτυχημένο και τον δημιουργό του προβλήματος, να το λύσει. Άλλωστε, "το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού" λέει η αρχαία λαϊκή σοφία, την οποία δεν θα έπρεπε να παρακούσει η σοφία των 91, υπονομεύοντας έτσι, οι ίδιοι, τον στόχο τους.
⦁ Η πρωθυπουργική πείρα, που προβλήθηκε ως δικαιολόγηση της επιλογής των δύο πρώην, είναι έωλη, καθώς το κύρος ενός πρωθυπουργού, στις διεθνείς του επαφές, δεν εξαρτάται από τίποτε άλλο, παρά από το βάρος της λαϊκής υποστήριξης που έχει στη Χώρα του.
⦁ 2η λανθασμένη επιλογή) Θεωρούν και περιμένουν (όπως γράφουν στη Διακήρυξη τους) ότι το στοιχείο που θα δημιουργήσει τη λαϊκη συσπείρωση στην Κίνηση των 91, ώστε να ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή της καταστροφικής πορείας της Χώρας, είναι η αρχηγία της Κίνησης από τον Σαμαρά ή τον Καραμανλή, και αγνούν πως, την ίδια στιγμή, τον λαό τον έχει ξεσηκώσει και τον έχει "ετοιμοπόλεμο", ένα άλλο πρόσωπο μέ άσπιλο πολιτικό παρελθόν, που έχει αναδειχθεί από τον λαό και όχι από κάποια κομματική καμαρίλα. Η Μαρία Καρυστιανού! Η οποία, με ένα προσκλητήριό της, μαζεύει 10πλάσιο αριθμό πολιτών από όσους μαζεύουν μαζί οι αποτυχημένοι δύο πρώην πρωθυπουργοί, μαζί με τους 91...
Η Μαρία Καρυστιανού, σε όλες τις ομιλίες της, μιλά πολιτικά/όχι κομματικά και αναφέρεται στον ίδιο στόχο που έχουν και οι 91: Την ανατροπή του πολιτικού κατεστημένου που καταστρέφει την κοινωνία και τη Χώρα, ως απαραίτητη προϋπόθεση για να ελευθερωθεί η δέσμια, σήμερα, Δικαιοσύνη, ώστε να δικαιωθούν τα θύματα του πολιτικού εγκλήματος των Τεμπών.
Εκείνο που η ΜΚ έχει αφήσει ανοιχτό, μέχρι σήμερα, είναι το αν θέλει ή όχι, να λάβει ενεργά μέρος στα πολιτικά πράγματα.
⦁ Οι 91 (χωρίς την πρόσκληση τους προς τους "Δύο") έχουν να προσφέρουν στη Μαρία Καρυστιανού αυτό που η ίδια δεν έχει, για να πετύχει τον στόχο της: Μία επίλεκτη ομάδα ικανών, κομματικά ανεξάρτητων πολιτών, που μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει τη βάση μίας ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ, για την αντικατάσταση των σημερινών μαριονετών.
⦁ Η Μαρία Καρυστιανού έχει να προσφέρει στους 91 αυτό που δεν έχουν, για να πετύχουν τον στόχο τους: Τη ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ που δεν μπορεί να δημιουργήσει η προσωπικότητα κανενός εκ των δύο πρώην πρωθυπουργών.
⦁ Οπότε, ο ένας έχει να προσφέρει στον άλλο, αυτό που του λείπει, ώστε να πετύχει τον στόχο του, που είναι ο ίδιος με του άλλου! Η ανατροπή της καταστροφικής πορείας της Χώρας μας.
Είναι, λοιπόν, μοναδική ευκαιρία, να συναντηθούν στην ίδια στόχευση, η ομάδα των 91 κομματικά ανεξάρτητων προσωπικοτήτων, ικανών να επανδρώσουν μία ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ και το μεγάλο παλλαϊκό μέτωπο που, με μπροστάρισα την ΜΚ ζητά επιτακτικά ΟΞΥΓΟΝΟ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, δηλαδή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Επειδή γνωρίζομαι με αρκετούς από τους 91 και είμαι πεπεισμένος για τα δημοκρατικά και πατριωτικά κίνητρα τους, τους καλώ να αποσύρουν το κάλεσμα τους προς τους δύο πρώην πρωθυπουργούς (που είναι και αμφίβολο αν δεχθούν) και να ζητήσουν άμεσα τη σύμπραξη με τη Μαρία Καρυστιανού, είτε θέλει να ενεργοποιηθεί προσωπικά, οπότε θα πρέπει να της προταθεί η αρχηγία, είτε δεν το θέλει, οπότε την αρχηγία της Κίνησης θα την αναλάβει μία τριανδρία μεταξύ τους, που θα εκλεγεί από τον λαό.
Εμμονή των 91 στην αρχική τους επιλογή για αρχηγία Σαμαρά ή Καραμανλή, θα εγείρει πολλές υποψίες στον ήδη φιλύποτο λαό, για το πραγματικό ζητούμενο της Κίνησης τους...
Και θα είναι κρίμα ν καταστραφεί μία ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!...
Καλοκαιρινές διεργασίες εσωτερικού:
Οι τρεις πλύσεις του «πλυντηρίου»
του Ρούντι Ρινάλντι
Οι διεργασίες «εσωτερικού» (ας τις ορίσουμε έτσι, εντοπίζοντάς τες στην πολιτική σκηνή και στην κοινωνία) δεν μπορούν να ξεκοπούν από αυτές που θα ορίζαμε ως διεργασίες «εξωτερικού» – δηλαδή του άμεσου περίγυρού μας, των στοχεύσεων διαφόρων μεγάλων δυνάμεων για την περιοχή μας, του εν εξελίξει γεωπολιτικού αναδασμού.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν λόγοι που οι διεργασίες εσωτερικού έχουν τη σημασία τους: είτε για εσωτερική κατανάλωση και χειραγώγηση μιας κρισιακής (πολιτικής και κοινωνικής) κατάστασης, είτε επειδή το διαφαινόμενο τέλος του Μητσοτάκη μπορεί να συμβεί χωρίς να έχει προετοιμαστεί μια διάδοχη κατάσταση.
Χωρίς να θέλουμε να επεκταθούμε στην πρόσφατη κρίση με τη Λιβύη και την αυξημένη είσοδο στην Κρήτη χιλιάδων μεταναστών (βλέπε και πολύ καλή ανάλυση στο άρθρο του Δημήτρη Γκάζη, στις σελίδες 2-3 του παρόντος φύλλου), η κυβέρνηση, εντελώς απροετοίμαστη και κάτω από το βάρος του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ, αντικατέστησε τον κ. Βορίδη με τον έτερο ακροδεξιό κ. Πλεύρη στο πόστο του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Μάλλον ακολουθεί μια σκλήρυνση στο ζήτημα για να αντισταθμίσει τις πιέσεις που έχει από τα δεξιά της (Σαμαράς, Βελόπουλος, Νίκη κ.λπ.). Οι δομές θα κτιστούν στην Κρήτη, αλλά κεντρική γραμμή μοιάζει να είναι η… αλλαγή του σιτηρεσίου! Όπως δήλωσε ο κ. Πλεύρης: «Δεν μπορεί να τρώνε 4 φορές κρέας και μία ψάρι την εβδομάδα και να πληρώνει ο Έλληνας και ο Ευρωπαίος φορολογούμενος»! Όποιος έρχεται «θα έχει να διαλέξει 5 χρόνια φυλακή ή άμεση επαναπροώθηση», κ.ο.κ.
Πρόκειται βεβαίως για ρητορικά σχήματα, που δεν αλλάζουν το κεντρικό μότο στο ζήτημα: Η Ελλάδα θα είναι μια πύλη εισόδου προς Ευρώπη, θα είναι και ένας «φράκτης» για να μην φθάσουν στην «ευημερούσα» Ευρώπη. Και κάτι ακόμη, που ξεχνούν αυτές τις μέρες οι αναλυτές και τα ΜΜΕ: ήδη από Γερμανία θα μας αποσταλούν «πίσω» περίπου 80.000 μετανάστες.
Πρώτη πλύση, πάντα σε χαμηλές θερμοκρασίες: Πλύση Τσίπρα
Η εβδομάδα που πέρασε, με τη συμπλήρωση 10 χρόνων από το Δημοψήφισμα και τη Σύνοδο αρχηγών κομμάτων (βλ. και σημείωμα «Μέρες Ιουλίου 2015: Τι λέγεται, τι έγινε, πού βρισκόμαστε 10 χρόνια μετά» φύλλο 738), ξεκίνησε μια διαδικασία «κάθαρσης» και «ολικής επαναφοράς» του Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική διαδικασία. Η βασική «μπουγάδα» έγινε από το in.gr του ομίλου Μαρινάκη, που παρουσίασε μια νέα εκδοχή. Βάσει αυτής, ο Τσίπρας, αναλογιζόμενος την κρίσιμη κατάσταση και για να πετύχει «καλή συμφωνία», προχώρησε σε ένα ΕΝΑΙΟ σχέδιο: Δημοψήφισμα για πίεση της ευρωκρατίας, και Σύνοδο αρχηγών κομμάτων για μεγαλύτερη διαπραγματευτή ισχύ για την «καλή συμφωνία». Άρα ουδεμία «κωλοτούμπα», κανένα πραξικόπημα από μεριάς ευρωκρατίας, κανένα τελεσίγραφο τρόικας και δανειστών, και επίτευξη στις 12/7, μετά από 17 ώρες διαπραγματεύσεων, της «καλής συμφωνίας». Ένα μήνα μετά η Βουλή (το μεγάλο πλυντήριο), αφού ψήφισε όλα τα προαπαιτούμενα, θα επικύρωνε πανηγυρικά με 222 ψήφους υπέρ την «καλή συμφωνία». Δηλαδή το 3ο Μνημόνιο (μακρύτερο και χειρότερο από τα προηγούμενα δύο, όσα και να λένε οι Συριζαίοι μνημονιοφύλακες).
Μέσα στις «αποκαλύψεις» για το τι έγινε εκείνες τις μέρες, αρχίζουν και οι φιλοφρονήσεις προς τον Τσίπρα από την κα Μέρκελ επί ελληνικού εδάφους (στη Λυρική του Ιδρύματος Νιάρχος, εκεί όπου παλιά βρισκόταν ο Ιππόδρομος και σύχναζαν οι αλογομούρηδες, και τώρα είναι η απαρχή της Νέας Ελληνικής Ριβιέρας μέχρι Σούνιο). Ακολουθούν επίσης φιλοφρονήσεις ανάμεσα σε Τσίπρα και Παυλόπουλο για το πώς ξεπέρασαν από κοινού τις «δύσκολες μέρες». Ο Τσίπρας, που τώρα έχει ανακαλύψει τον «νέο πατριωτισμό» (βρισκόμαστε στην εποχή Τραμπ και το ξέρει), δηλώνει εντυπωσιασμένος από τον «βαθύτατο πατριωτισμό» του κ. Παυλόπουλου. Στην πραγματικότητα όλα αυτά αφορούν ένα «πουσάρισμα» (από το αγγλικό push – σπρώξιμο / σπρώχνω) του Τσίπρα στην πολιτική σκηνή από κύκλους και παράγοντες που θέλουν μια αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, και δεν βλέπουν τον κεντροαριστερό χώρο να μπορεί να ορθοποδήσει. Μια δοκιμή λοιπόν, για να δουν αν και τι μπορεί να περιμαζέψει το «παιδί». Λέγεται δε ότι αυτή τη διερεύνηση την επικροτεί και η Πρεσβεία, διότι δεν θέλει καθόλου τον Μητσοτάκη και κατανοεί πως δεν μπορεί να στηριχθεί ένα πολιτικό σύστημα μόνο στον δεξιό του πυλώνα. Πρέπει να τροφοδοτηθεί και ο κεντροαριστερός. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι βασικοί ολιγάρχες που ανακατεύονται με τα ΜΜΕ και την πολιτική τροφοδοτούν συχνά και τους δύο χώρους, ή και όλα τα κόμματα, για παν ενδεχόμενο.
Δεύτερη πλύση: Πρόγραμμα «Σαμαρά κάνε την κίνηση!»
Στις 10/7 στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ «ομάδα πολιτών», με επικεφαλής τους κκ Μελετόπουλο και Μάζη, έδωσε στη δημοσιότητα Διακήρυξη που υπογράφονταν από 91 πολίτες οι οποίοι ανησυχούν σφόδρα για την πορεία της χώρας, δεν μπορούν άλλο τον κ. Μητσοτάκη και τα μικρά κόμματα διαμαρτυρίας, και ανυπομονούν να δουν επιτέλους μια «δύναμης διακυβέρνησης» με «σοβαρό πρόγραμμα και άξια στελέχη». Δηλαδή κάτι ανάλογο με «αυτό που έκανε ο Παπάγος όταν έφτιαξε τον Εθνικό Συναγερμό το 1951, ή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974» (όπως δήλωσε ο κ. Μελετόπουλος στη ραδιοφωνική εκπομπή του Γιώργου Σαχίνη, 11/7/2025). Αναζητείται δηλαδή προσωπικότητα εγνωσμένου κύρους και ικανοτήτων, με πρότερη πρωθυπουργική εμπειρία, με διεισδυτικότητα στα ΜΜΕ, με καλές σχέσεις με σύμμαχες χώρες (αυτά ειπώθηκαν στην ίδια συνέντευξη). Στην ερώτηση ποιους εννοούν, η απάντηση είναι: Κ. Καραμανλής και Α. Σαμαράς. Κύκλοι του κ. Καραμανλή διευκρινίζουν ότι το θέμα δεν τους αφορά, επομένως απομένει ο κ. Σαμαράς.
Η δεύτερη πλύση αφορά δηλαδή την εμφάνιση του Α. Σαμαρά ως λύσης που μπορεί να οδηγήσει στην απαλλαγή από τον Μητσοτάκη. Πώς; Αν φτιάξει κόμμα, κατέβει στις εκλογές (όποτε κι αν γίνουν), και πάρει ένα ποσοστό που θα αφαιρέσει την αυτοδυναμία της Ν.Δ., θα οδηγήσει σε παραίτηση του Μητσοτάκη ή αντικατάστασή του από άλλον της Ν.Δ., και επομένως θα δρομολογηθούν άλλες εξελίξεις. Τουτέστιν η κίνηση δεν πάει ακριβώς για να βγάλει ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ τον Σαμαρά, αλλά μέσω αυτού να επιδιώξει την εκπαραθύρωση του Μητσοτάκη, και μετά ίδωμεν. Βέβαια όλα αυτά παρουσιάζονται ως το «καινούριο» στην πολιτική ζωή του τόπου, ως μια πολιτική που «εφευρίσκει» και προσωπικότητες και πολιτικές για τη χώρα, και άλλα τέτοια φαιδρά. Η όλη κίνηση μοιάζει σαν προάγγελος κάποιας πρωτοβουλίας του Σαμαρά, τίποτα παραπάνω. Τα υπόλοιπα είναι σάλτσες της στιγμής, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί. Αφού γίνεται το βήμα των 91 πολιτών για να στρώσουν το δρόμο για τον Σαμαρά, μετά ταπεινά και σεμνά δηλώνουν ότι «δεν είμαστε πολιτικοί, αλλά νοιαζόμαστε για την χώρα» κ.ο.κ., με επιστέγασμα «Τι ωραίος που είναι ο Αντώνης, λεβέντης, πατριώτης και της αντρικής σχολής»! Άλλωστε το έχει δηλώσει ο ίδιος μέσα στη Βουλή…
Για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, παραθέτουμε από το σημείο 7 της Διακήρυξης των 91 πολιτών: «Όμως, την ανασύνταξη της χώρας και τη δημιουργία αξιόπιστης εναλλακτικής δύναμης διακυβέρνησης δεν μπορούν να την αναλάβουν ούτε τα διαρκώς συρρικνωμένα κόμματα εξουσίας ούτε τα μικρομεσαία κόμματα διαμαρτυρίας. Μπορούν, όμως, να την αναλάβουν ηγετικές πολιτικές προσωπικότητες με κυβερνητική εμπειρία, ακεραιότητα, παιδεία και αποδεδειγμένο πατριωτισμό, που διαθέτουν το απαιτούμενο κύρος στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Προσωπικότητες που έχουν πίστη στην ευρωπαϊκή παράδοση και στον δυτικό προσανατολισμό της χώρας, αλλά και έχουν έμπρακτα αποδείξει ότι βλέπουν την Ελλάδα ως ισότιμο μέλος της Δύσης και όχι ως ουραγό, που αντιλαμβάνονται τις διεθνείς συμμαχίες της Ελλάδας ως πλαίσιο προώθησης του εθνικού της συμφέροντος, όπως, άλλωστε λειτουργούν όλες οι κυρίαρχες χώρες. Που να έχουν αυτοτελές όραμα και σχέδιο για την Ελλάδα, δίχως να παραδίδονται στο εκάστοτε έξωθεν εισαγόμενο αφήγημα. Που να γνωρίζουν να οικοδομούν συμμαχίες και να διαμορφώνουν στόχους. Προσωπικότητες που μπορούν να εξασφαλίσουν την ασφάλεια του μέλλοντος των νεώτερων γενεών και των γενεών που έρχονται. Που να έχουν την ικανότητα να δρομολογήσουν μία νέα εποχή για την Ελλάδα. Αυτές οι προσωπικότητες, ακόμη και εάν δεν υπήρχαν, θα έπρεπε να “εφευρεθούν”. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν, και πρέπει να επιστρατευθούν!»
Το πρώτο μισό της τελευταίας φράσης, «ευτυχώς υπάρχουν», μας καθησυχάζει εντελώς, γιατί ίσως «ευτυχώς θα σωθούμε». Το δεύτερο μισό «πρέπει να επιστρατευθούν» μοιάζει με κάλεσμα ή άνωθεν παραγγελία για τις επόμενες κινήσεις του Ανδρός, που θα εισακούσει την έκκληση και θα πράξει τα «δέοντα». Η «πλύση» συνεχίζεται και ο «ολίγον» μνημονιακός Σαμαράς, που όταν ανέλαβε πρωθυπουργός δήλωσε ότι «όλοι κάνουμε λάθη» (για την πρότερη αντιμνημονιακή θέση της Ν.Δ. επί ΠΑΣΟΚ), αναμένεται τώρα να «σώσει» την Ελλάδα. Ή απλά να συμβάλλει στην απομάκρυνση του Μητσοτάκη, που δεν ισοδυναμεί με σωτηρία εντός του ίδιου και απαράλλακτου συστημικού-δυτικού πλαισίου.
Τρίτη πλύση: Το υπερπλυντήριο-στεγνωτήριο της Βουλής απέναντι στο έγκλημα των Τεμπών και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ
Αυτές τις μέρες το Στεγνοκαθαριστήριο «Η Βουλή των Ελλήνων» δίνει ρεσιτάλ πλύσης ολόκληρης της Ν.Δ. για το έγκλημα των Τεμπών, και προσπαθεί να βρει τρόπο να «καθαρίσει» και τον τεράστιο λεκέ του ΟΠΕΚΕΠΕ, ενώ μάλλον έρχονται και νέες δικογραφίες. Αρκούσε μία από τις δύο αυτές υποθέσεις για να παραιτηθεί μια ολόκληρη κυβέρνηση και όχι απλά κάποιος υφυπουργός. Τώρα, με ενεργές και τις δύο υποθέσεις, έπρεπε να γκρεμιστεί το καθεστώς Μητσοτάκη και όλο το επίσημο παρακράτος που έχει θέσει σε λειτουργία. Κι όμως, αυτό δεν συμβαίνει. Η Βουλή, ως υπερπλυντήριο κρατικών σκανδάλων και εγκλημάτων, έχει βρει τρόπους, διαδικασίες, κωλυσιεργίες, ώστε να προστατεύει τους υπεύθυνους και να εξουδετερώνει κάθε πρωτοβουλία και έρευνα για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.
Η κατάθεση της πρότασης του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων για προανακριτική πριν λίγο καιρό απορρίφθηκε μετ’ επαίνων, πάλι από την πλευρά της Ν.Δ.! Η Αριστερά σύσσωμη (ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Α.) δεν ψήφισε την πρόταση του Συλλόγου. Ακολούθησε η μήνυση σε 14 βουλευτές της Ν.Δ. που πήραν μέρος στο «μοντέλο προανακριτικής Τριαντόπουλου», που κι αυτή καταψηφίστηκε από τη Ν.Δ. Αυτή την φορά ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-Ν.Α. βρήκαν καταφύγιο στην ωραία και βολική θέση «παρών». Στις 7 Ιουλίου η κυρία Καρυστιανού κατέθεσε τις 1.350.000 υπογραφές πολιτών που ζητούσαν να καταργηθεί ο νόμος περί ασυλίας υπουργών και βουλευτών: ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ της πρωτοβουλίας αυτής από τα παραπάνω κόμματα! Στην πράξη θα καταστρατηγηθεί το δικαίωμα νομοθετικής πρωτοβουλίας πολιτών με 500.000 υπογραφές. Είπαμε, η Βουλή είναι το υπερπλυντήριο!
Κάπως έτσι, με κεντρικό πρωταγωνιστή τους υπεύθυνους εγκλημάτων και κατάφωρων σκανδάλων, με συνεργό ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό σύστημα, και με την απουσία οποιασδήποτε σοβαρής και σχεδιασμένης κινητοποίησης της κοινωνίας και του λαϊκού παράγοντα, οι διαδικασίες «πλύσης» προχωρούν χωρίς σημαντικά προσκόμματα. Για να εξηγηθούμε με σαφήνεια: Μόνο κάτω από μια ασφυκτική πίεση μιας μεγάλης εξωκοινοβουλευτικής κινητοποίησης είναι δυνατό να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα, τόσο για την καταδίκη των υπευθύνων του εγκλήματος των Τεμπών όσο και για τα σκάνδαλα πλιάτσικου σε όλα τα επίπεδα (ΟΠΕΚΕΠΕ, ΤΑΑ κ.λπ.). Από τις 28 Φεβρουαρίου, μετά το μεγαλειώδες συλλαλητήριο, έπρεπε να ήταν διαφορετική η πορεία, ιδιαίτερα με αυτό που μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «κίνημα των Τεμπών». Αν αμέσως μετά την κινητοποίηση κατατίθονταν στη Βουλή οι 1.350.000 υπογραφές και απαιτούνταν άμεσα να γίνει συζήτηση και ψηφοφορία, και παράλληλα απευθυνόταν κάλεσμα από τη φυσική ηγεσία του κινήματος ο λαός να αυτοοργανωθεί στο «κίνημα των Τεμπών» μέσα από συλλόγους, επιτροπές και συνελεύσεις, θα είχε δημιουργηθεί μια άλλη δυναμική, απαραίτητη για μια άλλη πορεία.
Μια τέτοια εξέλιξη θα δημιουργούσε άλλους –θετικούς– όρους και θα ασκούσε μεγάλη πίεση στην κυβέρνηση και τη δικαιοσύνη. Θα συνέβαλε και στην πολιτικοποίηση του ακηδεμόνευτου κινήματος. Θα του έδινε ζωή, διαδικασίες, φωνή, στόχους. Υπήρχε αντικειμενικά αυτή η δυνατότητα, θα την ακολουθούσε ο κόσμος. Ναι, αλλά φαίνεται ότι αυτό δεν ήταν αντιληπτό, οπότε έγιναν άλλες επιλογές και ιεραρχήσεις. Γενικά, δεν μπορεί ένας λαός να περιμένει από μία εισαγγελέα της Ε.Ε. να τον σώσει. Το κράτος δικαίου δεν υπάρχει ούτε στην Ευρώπη, αλλά εμείς περιμένουμε μια μαγική μεταλαμπάδευσή του στην Ελλάδα… Το σαθρό παρακράτος που έχει στηθεί τα τελευταία 5-6 χρόνια πρέπει να γκρεμιστεί. Ο δικαστικός δρόμος είναι μια πτυχή μόνο του αγώνα. Δεν μπορεί να είναι ο κεντρικός δρόμος, δεν μπορεί αυτός και μόνο να φέρει αποτελέσματα, ιδίως αν αποσυνδεθεί από τη λαϊκή κινητοποίηση.
Σύνοψη
Σε ένα περιβάλλον μεγάλων γεωπολιτικών αναδασμών και πολεμικών προετοιμασιών, σε ένα περιβάλλον έντονων διεργασιών στο πολιτικό σκηνικό, το κοινωνικό και εθνικό ζήτημα στην ενότητά του καθίσταται πιο σύνθετο και δύσκολο προς επίλυση. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από Μεσσίες. Η καθήλωση του λαϊκού παράγοντα, η μετατροπή του σε παθητικό θεατή, η μη ενασχόληση με το πώς μπορεί και πρέπει να ενεργοποιηθεί, οι αυταπάτες γύρω από θεσμούς ευρωπαϊκούς και ελλαδικούς, η ενασχόληση με τις εκλογικές διαδικασίες και τα ποσοστά των κομμάτων, είναι όροι για συνέχιση της ίδιας πτωτικής πορείας.
Τα «πλυντήρια» που λειτουργούν, και άλλα που στήνονται, δεν οδηγούν πουθενά θετικά. Περνάμε μια από τις χειρότερες στιγμές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου. Η αντίδραση και η αντίσταση σε αυτήν την κατάσταση απαιτούν άλλα πράγματα, άλλα πρότυπα, άλλους ρυθμούς, άλλους τρόπους.
Αλλιώς, καλοκαίρι είναι και θα περάσει; Όχι ακριβώς, είναι περίεργο καλοκαίρι. Θα προετοιμαστούμε για ποιο πράγμα; Για την «μπουγάδα» που μας προσφέρουν ή για κάτι άλλο; Το «ποια Ελλάδα θέλουμε» δεν θα το πουν τα πλυντήρια, το υπάρχον πολιτικό σύστημα ή ακόμα και η Τεχνητή Νοημοσύνη. Θα το πει ένας ενεργοποιημένος λαός. Που πρώτο βήμα έχει τη συνειδητοποίηση του τι συμβαίνει και τι θέλει ο ίδιος. Αν τον έχουν φθάσει σε σημείο να «μην θέλει τίποτα», ή να μην μπορεί να θέλει τίποτα πέρα από μια ήπια προσαρμογή, χρειάζεται κι αυτό ερμηνεία, ανάλυση και αντιμετώπιση.
Προσέξτε, Ιούλιος μήνας εν αναμονή σημαντικών εξελίξεων που θα ’ρθουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο…
(Δρόμος, φύλλο 739, 12/7/25)
Σχόλια