Επίδομα Αμνησίας.

Ilias Karavolias

Να ξεχνάς: είναι σημαντικό στην εποχή αυτή (ειδικά προς το τέλος κάθε μέρας και πριν γείρεις το κεφάλι στο μαξιλάρι) να ξεχνάς.
Να κάνεις delete σε όσα ακούς και όσα βλέπεις, σε όσα σε αναγκάζει η εξάρτηση απο το smartphone να δέχεσαι απαθής.
Τον θεατρικό πόλεμο, τους φόνους γυναικών, τον άδικο χαμό ανθρώπων στους δρόμους, τους τσακωμούς για ασήμαντη συχνά αφορμή.
Τις σχιζοφρενικές ειδήσεις που παράγουν τρόμο και πανικό. Που αναδύουν την ασημαντότητα ατόμων χωρίς προσωπικότητα και που πασπαλίζουν με χρυσόσκονη την σκουριά.
Το ζητούμενο είναι να ξεχνάς την παράνοια και την μαζική νεύρωση, να βλέπεις πίσω από τις μάσκες των ψυχοπαθών γύρω σου.
Το σημαντικό είναι να μην γυρνάνε στον ύπνο σου το βράδυ όλα αυτά τα νούμερα που περνούσες όλη την ημέρα στον υπολογιστή, εκείνα τα στοιχεία που έκανες συνεχώς upload στο cloud του myData, τα ψηφιακά αποτυπώματα των εσόδων, των εξόδων, των τιμολογίων, του ΦΠΑ.
Την αναπαράσταση δηλαδή εκείνου του μόνιμου νοητικού λογιστηρίου που εγκαταστάθηκε αθόρυβα, από την βιοεξουσία του συστήματος, στον προμετωπιαίο λοβό σου.
Να ξεχνάς το ύφος του υπαλλήλου στην υπηρεσία που δεν έβγαλες άκρη, το ύφος της φωνής της κοπέλας από το call center για τις απλήρωτες δόσεις.
Να ξεχνάς τις τιμές στο super market και στο κρεοπωλείο, τον μισθό που τελειώνει στις δυο εβδομάδες( αλλά και το φιρμάτο παπούτσι που σε γνέφει απο την βιτρίνα και αναρωτιέσαι πως το παίρνει ο πιτσιρικάς με τα 800 ευρώ αποδοχές)
Το ακριβό γεύμα στο εστιατόριο που σε έκανε να νιώσεις ότι ήσουν με την παρέα σου στο Παρίσι ή στη Νέα Υόρκη, ειδικά όταν μπαίνεις μετά στο ακριβό σου SUV ( και που σε έκαναν οι διαφημίσεις να μην σε νοιάζει αν θα το ξεχρεώσεις κάποτε)
Και φυσικά ξέρεις ότι δεν μπορείς να τα σβήσεις εύκολα από το νου σου, όλα αυτά, κάθε βράδυ που βλέπεις τα παιδιά σου και σκέφτεσαι ότι πρέπει να τα αναθρέψεις χωρίς να τους στερήσεις τίποτα, ασχέτως αν αυτά σε υποκαθιστούν με το κινητό και το tik tok.
Και αναρωτιέσαι : πως να τα ξεγράψεις όλα τούτα τα τοξικά από το μυαλό σου όταν σου πετάγεται η φάτσα του κάθε τυχαίου πολιτικού στην τηλεόραση ή στο Internet, με το ναπολεόντειο σύνδρομο, να γελάει και να κοκορεύεται ότι «κάτι προσφέρει» και αυτός στον αγώνα σου, μήπως και αρπάξει την συμπάθεια και την ψήφο σου ( αλλά τελικά αρπάζει από τους φόρους σου πέντε-έξι χιλιάρικα το μήνα που δεν θα τα έβρισκε πουθενά στην αγορά)
Το μόνο που μένει είναι να κάνεις μια επιπλέον αίτηση στο gov.gr όπως αυτές για τα vouchers της κοροϊδίας και της εξαγοράς συνειδήσεων.
Αυτά τα αισχρά υποκατάστατα κοινωνικής πολιτικής ( από τα δικά σου λεφτά), τα δήθεν υποστηρικτικά του ακριβού βίου επιδόματα που μοιράζουν (για θέρμανση, ρεύμα, ανεργία, διακοπές, Internet) με το γνωστό τους χαμόγελο οι της εξουσίας.
Αυτή όμως η επιπλέον αίτηση πρέπει να είναι για κάτι σαν «επίδομα αμνησίας» . Που αν κάποτε το θεσπίσουν οι δήθεν άριστοι, ίσως και να σωθείς από την τοξικότητα που φροντίζουν να κατακάθεται μέσα σου και να ξεχνάς ότι διαφέρεις από τον διπλανό σου, να μην αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχουν και μεγαλώνουν οι ανισότητες....

============

Blogger:

.... Και νάμαστε στον πυρήνα του προβλήματος. Όντας με ρηχή μνήμη, δεν μπορούμε δεν θέλουμε να οικοδομήσουμε την μακρά μνήμη που δημιουργεί στέρεες απόψεις. Δεν υπάρχουν τέτοιες, όλα είναι ρευστά, έχουμε μετατραπεί σε αερόφυτα που απλά αφήνονται στα ρεύματα.

==============