Ο δημοσιογράφος- ερευνητής Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης, η ψυχολόγος Ευγενία Σαρηγιαννίδη και ο καθ. γεωπολιτικής Γ. Φίλης, αναφέρθηκαν και ανέλυσαν πολλές πτυχές του θέματος σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του Α. Μαζαράκη στα Παραπολιτικά FM, όπως μπορείτε να παρακολουθήσετε στο τέλος του άρθρου.
Επειδή ο υπόψη όρος παραμένει, ως όρος, άγνωστος προς το παρόν στο πλατύ κοινό των Ελλήνων, θεωρούμε ότι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να δούμε βασικά σημεία του.
Το «woke» προκύπτει από τον αόριστο του ρήματος «wake», που σημαίνει «ξυπνώ, είμαι αφυπνισμένος/η».
Η κουλτούρα «woke» σημαίνει νέες μόδες, νέα προϊόντα, καινούργιες διαφημιστικές καμπάνιες για τα φύλα και το περιβάλλον κι ένα σωρό φθηνά σλόγκαν (αντί για επαναστατικές αλλαγές που απειλούν το σύστημα) όπως: ομοφοβία, τρανσφοβία, ισλαμοφοβία, Gay Pride, ΛΟΑΤΚΙ, BlackLives Matter κ.ο.κ.
Μια-μια οι μεγάλες επιχειρήσεις προσπαθούν να ικανοποιήσουν το καταναλωτικό κοινό των millennials από φόβο μήπως υποστούν μποϊκοτάζ.
Τον όρο χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ο Ross Douthat σε ένα άρθρο του στους New York Times για να περιγράψει πώς απευθύνονται στους millennials οι επιχειρήσεις και το μάρκετινγκ που τις συνοδεύει.
Η κουλτούρα woke, όπως παλιότερα η κουλτούρα του ροκ, της ποπ, των χίπις κτλ. σημαίνει καινούργιες μόδες, καινούργια προϊόντα, άρα καινούργιες διαφημιστικές καμπάνιες οι οποίες πρέπει να ταιριάζουν στις σημερινές δύσκαμπτες απόψεις για το περιβάλλον, τα φύλα, τις φυλές και την ισότητα.
Πριν από το 1950, ο καπιταλισμός αφορούσε κυρίως τους ενηλίκους: εκείνοι ήταν οι εργαζόμενοι, εκείνοι ήταν οι καταναλωτές ―οι «μεγάλοι» αποφάσιζαν τι θα αγοραστεί και θα χρησιμοποιηθεί.
Στη συνέχεια, η νεολαία βρέθηκε στο κέντρο του καταναλωτισμού και έκτοτε κάθε καινούργια γενιά προβάλλει τις προτιμήσεις της οι οποίες εξαρτώνται από το πώς βλέπει τον κόσμο και ποιες αλλαγές ζητάει.
Σήμερα, η γενιά woke σημαδεύει τον «αφυπνισμένο καπιταλισμό» ο οποίος βγάζει στην αγορά προϊόντα που διαφημίζονται ως απαραίτητα για τις δήθεν περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες: μουσουλμανικές μαντίλες π.χ. ειδικές για τα σπορ, παιδικές transexual κούκλες ή κρέμες προσώπου χωρίς λευκαντικές ουσίες από φόβο μήπως θεωρηθεί ότι η λευκότητα παρουσιάζεται ως κυρίαρχο πρότυπο ομορφιάς.
Ο woke καπιταλισμός δεν πολυ-ενδιαφέρεται για την ουσία: σκαρώνει ή υιοθετεί φτηνά μηνύματα ως υποκατάστατο οποιασδήποτε γνήσιας μεταρρύθμισης. Πολλές επιχειρήσεις έχουν αποκτήσει τη συνήθεια να ζητούν συγνώμη για πταίσματα σχετικά με την πολιτική ορθότητα: διότι, λόγου χάρη, χρησιμοποίησαν στις διαφημίσεις τους ξανθά παιδάκια ή ετερόφυλα ζευγάρια.
Πολλές επιχειρήσεις κάνουν κάτι που ονομάζεται "wake-washing": επεξεργάζονται μια δημόσια εικόνα που χειροκροτεί την cancel culture με σκοπό να αυξήσουν τις πωλήσεις τους στον πληθυσμό των woke.
Επιχειρήσεις σαπουνιών, απορρυπαντικών και μαγιονέζας γλιστράνε διαφημιστικά συνθήματα υπέρ των ομοφυλοφίλων, των τρανς, των μουσουλμάνων που υπόκεινται «ισλαμοφοβία», ενώ λανσάρουν προϊόντα που μπορούν να καταναλωθούν, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της Gay Pride ή του ραμαζανιού.
Πριν από ένα-δυο χρόνια η εφημερίδα Guardian αποκάλυψε ότι τα μπλουζάκια των Spice Girls που πωλήθηκαν για να συγκεντρωθούν χρήματα για την εκστρατεία «δικαιοσύνη των φύλων» της Comic Relief είχαν κατασκευαστεί σε εργοστάσιο στο Μπαγκλαντές όπου οι γυναίκες πληρώνονταν 50 σεντς την ώρα.
Το πράγμα αρχίζει να παίρνει διεστραμμένη μορφή όταν οι woke απαιτούν από τις επιχειρήσεις να μη χρησιμοποιούν ωραίες γυναίκες στις διαφημίσεις τους, να δείχνουν περισσότερα «μεικτά» ζευγάρια (κάτι που φυσικά συμβαίνει ήδη) ή να απαιτούν από πλατφόρμες όπως το Facebook και η Google, να εξαλείφουν το εξτρεμιστικό περιεχόμενο ως όρο για να συνεργαστούν μαζί τους.
Ποιο είναι όμως αυτό το «εξτρεμιστικό» περιεχόμενο; Ποιος το κρίνει; Τα social media: οι επιχειρήσεις μετρούν τον σφυγμό των μέσων κοινωνικών δικτύωσης και πράττουν αναλόγως.
================
Σχόλια