Νέα Ζηλανδία: Σχεδόν τριπλασιάζει την εισφορά στους διεθνείς τουρίστες

την

Ο Σύνδεσμος Τουριστικής Βιομηχανίας στη Νέα Ζηλανδία εκτιμά ότι τα υψηλότερα τέλη εισόδου θα αποθαρρύνουν τους επισκέπτες. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

 Η κυβέρνηση στη Νέα Ζηλανδία ανακοίνωσε ότι θα τριπλασιάσει σχεδόν τα τέλη εισόδου για τους τουρίστες σε 100 τοπικά δολάρια (62,20 δολάρια ΗΠΑ) σε μια προσπάθειά της να αντιμετωπίσει τον υπερτουρισμό αλλά το μέτρο αυτό φαίνεται ότι προκαλεί αντιδράσεις στην εγχώρι τουριστική βιομηχανία.

Οι αρχές υποστήριξαν ότι στόχος της είναι να εξασφαλίσει ότι οι επισκέπτες θα συνεισφέρουν σε δημόσιες υπηρεσίες και εμπειρίες υψηλής ποιότητας κατά την επίσκεψή τους στη χώρα.

    Η κυβέρνηση της χώρας θεωρεί ότι το τέλος είναι ανταγωνιστικό και πως η Νέα Ζηλανδία θα συνεχίσει να θεωρείται ένας ελκυστικός προορισμός για επισκέπτες.

Όπως και άλλοι δημοφιλείς προορισμοί του παγκόσμιου τουρισμού, έτσι και η Νέα Ζηλανδία προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον αντίκτυπο του τουριστικού κύματος στο φυσικό περιβάλλον, με τις υποδομές  της χώρας να δέχονται μεγάλες πιέσεις από τον εκτεταμένο αριθμό τουριστών που επισκέπτονται τη χώρα. Το πρώτο τέλος ύψους  35 δολαρίων ΗΠΑ εισήχθη τον Ιούλιο του 2019, αλλά αυτό δεν ήταν τελικά αρκετό για να καλύψει το κόστος που σχετίζεται με τόσους πολλούς επισκέπτες.

Η κυβέρνηση της χώρας τόνισε ότι το τέλος είναι ανταγωνιστικό και πως είναι πεπεισμένη ότι η Νέα Ζηλανδία θα συνεχίσει να θεωρείται ένας ελκυστικός προορισμός για επισκέπτες.
Αντιδράσεις της τουριστικής βιομηχανίας στη Νέα Ζηλανδία

Ωστόσο, ο Σύνδεσμος Τουριστικής Βιομηχανίας της χώρας πιστεύει ότι τα υψηλότερα τέλη θα αποθαρρύνουν τους επισκέπτες να τεξιδεύουν στη Νέα Ζηλανδία, ειδικά καθώς ο κλάδος του τουρισμού, κάποτε ο μεγαλύτερος εξαγωγικός τομέας της χώρας, εξακολουθεί να αγωνίζεται να ανακάμψει από το αυστηρό κλείσιμο των συνόρων που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19.

«Η ανάκαμψη του τουρισμού της Νέας Ζηλανδίας υπολείπεται του υπόλοιπου κόσμου και αυτό θα επηρεάσει περαιτέρω την παγκόσμια ανταγωνιστικότητά μας», δήλωσε η Rebecca Ingram, διευθύνουσα σύμβουλος του Συνδέσμου.

Τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της Νέας Ζηλανδίας που δημοσιεύθηκαν την Τρίτη έδειξαν ότι οι εισπράξεις από τον ταξιδωτικό κλάδο για το έτος που έληξε στις 30 Ιουνίου ήταν 14,96 δισεκατομμύρια δολάρια NZ, μειωμένες κατά 5% σε σχέση με πριν από την πανδημία. Ο αριθμός των επισκεπτών, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία, είναι περίπου στο 80% των επιπέδων τουριστικής επισκεψιμότητας πριν από το κλείσιμο των συνόρων.

Η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας αύξησε επίσης πρόσφατα το κόστος των βίζας επισκεπτών και υπάρχει πρόταση για αύξηση των τελών στα περιφερειακά αεροδρόμια.

Είναι «τριπλό κακό για τον κλάδο μας, ο οποίος προσπαθεί να εργαστεί σκληρά για την οικονομική ανάκαμψη της Νέας Ζηλανδίας», δήλωσε η Billie Moore, διευθύνουσα σύμβουλος της NZ Airports.

==============

την

-------------------

την

--------------------

την

 ---------------

την

 ------------------

την

 -------------

την

 -----------------------

την

 ----------------

την

 ---------------

την
την

===========

την

----------------------

την

 -------------------

την
την
την
την
--------------------------------------
την
την
την
την
την

 --------------------

την
την
την
την
--------------------------------------
την
την
την
την
την
Από Ilias Karavolias
 
«Δεν είναι υποχρεωτικό να κάνετε διακοπές σε ακριβούς προορισμούς » διαβάζουμε στην Athens Voice( Βουλαρινός).
Και ακολουθεί ανάλυση για το πόσο σημαντικό είναι για την οικονομία να έρχονται VIP τουρίστες σε Μύκονο, Σαντορίνη, κ.α
Ξέρετε, αυτό ακριβώς είναι ο νεοφιλελευθερισμός : δεν είσαι υποχρεωμένος να ξοδεύεις όπως ξοδεύουν οι πλούσιοι.
Και πρέπει οπωσδήποτε να πιστέψεις στην αποτελεσματική αγορά που «φροντίζει» για την διάχυση της ωφέλειας.
Αυτή η λογική σου υπαγορεύει να μην αντιδράς επειδή η κατανάλωση των πλουσίων ανεβάζει τις τιμές και για τους υπόλοιπους (οπότε και αποχωρούν τουρίστες μεσαίας τάξης).
Κοιτάξτε : το μόνιμο πλέον σκηνικό της VIP τουριστικής βιομηχανίας, με τις εξωφρενικές τιμές που πληρώνουν οι celebrities σε συγκεκριμένα μέρη, αρχίζει ήδη να οδηγεί σε σταδιακή υποχώρηση των εσόδων για τους πολλούς.
Δεν έχουμε μάθει σε αυτό τον τόπο το μυστικό πίσω από την υπερσυσσώρευση σε κάποιους κλάδους αιχμής.
Όταν μια ευαίσθητη, μαζική και εποχική αγορά υπηρεσιών και προϊόντων (και όχι μόνο η τουριστική) κατακερματίζεται ταξικά, στην πραγματικότητα καταστρέφεται μεσομακροπρόθεσμα.
Ο λόγος ; Η ακριβή κατανάλωση που συντηρεί ολιγοπωλιακά κέρδη τελικά θα σπρώξει ανοδικά τις τιμές σχεδόν στο σύνολο του κλάδου. Aυτή είναι η ρωγμή της αισχροκέρδειας.
Και αφού δεν είσαι «υποχρεωμένος» να επιλέξεις αστακομακαρονάδα και πολυτελή βίλα στη Μύκονο, πληρώνεις κάπως ακριβότερα το ενοικιαζόμενο δωμάτιο και το καλαμαράκι, κάπου αλλού.
Καπιταλισμός είναι το να ακριβαίνουν μόνο λίγα πράγματα στην αρχή ώστε να μην είναι υποχρεωμένοι όλοι να τα αγοράζουν.
Για να αυξηθεί όμως το κέρδος περισσότερων, πρέπει να σηκωθούν οι τιμές και στα υπόλοιπα αγαθά!
Άσχετα αν αυτό εκτοπίζει τελικά τους πολλούς καταναλωτές καθώς περιορίζει την αγοραστική τους δύναμη…
Αλλά «ελεύθερη αγορά» έχουμε, οπότε όποιος αντέξει …
ΥΓ. Οι περισσότεροι τουρίστες γνωρίζουν ότι ο πληθωρισμός και η ακρίβεια φέτος είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Αλλά δεν είναι όλοι τους ηλίθιοι για να πληρώνουν πανάκριβα την ελληνική σαλάτα και το ούζο…
Βασίλης Βιλιάρδος
Η παγίδα του τουρισμού
Ο τουρισμός μάλλον δεν πάει καλά, όπως έχουμε επισημάνει πολύ πριν, ευχόμενοι να κάνουμε λάθος - ειδικά όσον αφορά τα παράπλευρα έσοδα του, από τη μαζική εστίαση κλπ. Φαίνεται τελικά πως οι ξένοι δεν είναι τόσο ανόητοι, ώστε να πληρώσουν τον υπερβολικά υψηλό ΦΠΑ, όπως αιτιολόγησε η κυβέρνηση τη μη μείωση του – ενώ τα προβλήματα, λόγω της μεγάλης επιβάρυνσης των «απαρχαιωμένων» υποδομών σε πολλές περιοχές, με επίκεντρο τα νησιά του Αιγαίου, όπως η Μύκονος και η Σαντορίνη, αλλά και σε άλλες περιοχές όπως η Καλαμάτα, έχουν επιδεινωθεί.
Εν προκειμένω, το χάσμα μεταξύ του επιπέδου των τιμών και του τουριστικού μας προϊόντος, παράλληλα με την υποβάθμιση των φυσικών τοπίων, προκαλούν μεγάλες ανησυχίες – ενώ οι συνεχείς αυξήσεις των τιμών, έχουν καταστήσει αδύνατες τις καλοκαιρινές διακοπές για έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων. Ακριβώς δηλαδή όπως συμβαίνει σε τουριστικούς προορισμούς του τρίτου κόσμου – οι οποίοι είναι απαγορευτικοί για τον εγχώριο πληθυσμό που εξαθλιώνεται μέρα με την ημέρα επί 13 χρόνια, σήμερα από την τριπλή ληστεία που υφίσταται με ευθύνη της κυβέρνησης.
Δηλαδή (α) από τους υψηλούς φόρους μέσω της διατήρησης των ίδιων φορολογικών συντελεστών στις αυξημένες τιμές, (β) από τη μείωση της αγοραστικής αξίας των μισθών και των συντάξεων λόγω του πληθωρισμού, καθώς επίσης (γ) από την απώλεια άνω των 18 δις €, όσον αφορά τις τραπεζικές καταθέσεις.
Τέλος ο ανταγωνισμός, κυρίως από τη γειτονική Τουρκία, ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της ισοτιμίας της λίρας, είναι τεράστιος – τεκμηριώνοντας πως είναι θανατηφόρο για μία χώρα της Ευρωζώνης να εξαρτάται σε τέτοιο βαθμό από τα τουριστικά της έσοδα, ιδίως όταν δεν έχει συνδέσει τον τουρισμό με την εγχώρια παραγωγή της.

==================

Stamatiadis Nikos

Έπεσαν λέει οι αφίξεις των τουριστών και η χρονιά δεν θα βγει όπως φαντάζονταν όλοι. Εγώ θα έλεγα να το πάρουμε το έργο από την αρχή. Δεν θα βγει γενικώς. Τίποτα δεν βγαίνει που έχει αυτή την πίεση και τον εξαναγκασμό. Έζησα τον τουρισμό με ανθρώπινο πρόσημο. (Όχι το 1950 μα το '80 και αρχές '90!) Που δεν ζούσαμε για να εξυπηρετούμε τους τουρίστες. Απλά κάναμε τη δουλειά μας. Δεν ανοίγαμε τις Κυριακές ούτε μέναμε ανοιχτά μέχρι τα ξημερώματα. Δεν υπήρχαν μπιτσόμπαρα με ξαπλώστρες να καταλαμβάνουν τις παραλίες, ούτε παντού εστιατόρια και μπαρ. Δεν σνομπάραμε τον Έλληνα τουρίστα και οι περισσότεροι κάναμε αξιοπρεπώς μια δουλειά σε τουριστικό μέρος. Τελεία. Δεν χρειαζόταν να κάνουμε τους καραγκιόζηδες ούτε να στήνουμε μαγαζιά για κάθε εθνικότητα. Και τότε η Μύκονος ήταν πιο ακριβή, μα κρατούσε κάτι αυθεντικό. Στην Κέρκυρα που έζησα εγώ, οι παραλίες ήταν ελεύθερες, δεν είχαν αποκλείσει τεράστιες ξενοδοχ. μονάδες την πρόσβαση στην παραλία. Ακόμη και τα ακριβά ξενοδοχεία είχαν συνάρτηση τιμής και ποιότητας. Τα clubs ήταν όντως μυθικά. Όπως η Bora Bora πχ. Γιατί απλά τα έφτιαχναν άνθρωποι με κέφι και γούστο για να περνάν και οι ίδιοι καλά. Δεν φτιάχνονταν για Άραβες νεόπλουτους με στόχο μόνο το υπερκέρδος. Δεν ήταν όλα ξεπουλημένα και δήθεν. Δεν υπήρχε ανάγκη να είσαι brand. Η δουλειά σου σε έκανε και η ποιότητα. Και ο τόπος. Ο "Τρύπας" ήταν ένα μπακάλικο ταβέρνα που έτρωγες καταπληκτικά από χαβιάρι μπελούγκα, μέχρι και κόκορα παστιτσάδα με χοντρό μακαρόνι, κάτω από σκονισμένα ράφια με μπουκάλια και παλιές κονσέρβες και δίπλα σου μπορεί να έτρωγε ο Ανιέλι, σε ένα μαγαζί μια σταλιά που έρχονταν από την άλλη ακρη του κόσμου για να φάνε.
 Στου "Φίλιππα" την οικογ. Ταβέρνα διασκέδαζε η Χριστίνα Ω.τρώγοντας χωριάτικη, κανονική και όχι αποδομημένη. Αυτή ήταν η μαγεία αυτής της χώρας. Η αυθεντικότητα και η απλότητα της. Δεν θυμάμαι ποτέ Δεκαπενταύγουστο να είμαστε ανοιχτά κι ας ήταν μέσα στη σεζόν. Στο " Μιραμαρε" τρώγαμε πάνω στο γκαζόν στα φέρ φορζέ τραπέζια με τα γκαρσόνια με τα λευκά σακάκια να σερβίρουν, χωρίς να δίνεις μια περιουσία, χαιρετώντας την κυρία Πατρονικόλα, την ιδιοκτήτρια, στο διπλανό μόνιμο τραπέζι της. Κι ας ήταν λίγο παλιομοδίτικο αυτό. Αυτή ήταν και η ομορφιά του. Δεν ήταν υποχρεωτικό να αποπνέουν όλα καινουργία πολυτέλεια και τρεντιά! Στον "Ζήσιμο" στην πλατεία έτρωγες τη γνωστή ποικιλία και τα παγωτά που παρέμεναν τα ίδια για χρόνια, σταθερά σε ποιότητα και τιμές. Δεν χρειαζόσουν σεβίτσε και σούσι! Υπήρχαν παραλίες παρθένες, άχτιστες, ήσυχες. Δεν έκαναν όλοι τα σπίτια τους airbnb. Τα ζούσαν οι ίδιοι. Σε αυτή τη χώρα που από μόνη της είναι brand, νομίζω πως πρέπει να ξαναγυρίσουμε στα βασικά, χωρίς φιοριτούρες και φύκια για μεταξωτές κορδέλλες. Αλλιώς την κάτσαμε τη βάρκα. Και τώρα πια θα είναι ολοκληρωτικό το βούλιαγμα. Ποιότητα και μέτρο απέναντι στην ασυδοσία του "δήθεν" και το ξεπούλημα στη μαζικότητα.
( Η φώτο είναι από τον "Τρύπα". Τον πρόλαβα τον γέρο Τρύπα. Να μου κάνει μαγικό αφέψημα με σύκο και οινόπνευμα, σε μπρίκι σε καμινέτο, γιατί είχα σκάσει από το φαί)
Οι άνθρωποι κάνουν τους τόπους και οι άνθρωποι τους ξεκάνουν.
(N.S.06/23)

 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου