Με αφετηρία τη Βόρεια Αμερική κερδίζει έδαφος, στις μεγάλες κυρίως εταιρείες, η δήθεν προοδευτική κουλτούρα της «αφύπνισης». Πώς τελικά οδηγεί στην καταστροφή του πολιτισμού.
Γράφει ο Αθ. Χ. Παπανδρόπουλος.
Τελικά ο αείμνηστος Γιόζεφ Σουμπέτερ θα δικαιωθεί; Ο καπιταλισμός είναι μεν χωρίς αντίπαλο, κατά τον Μπράνκο Μιλάνοβιτς, αλλά δεν θα καταρρεύσει ούτε από το προλεταριάτο ούτε από τις «κατά Μαρξ» «φθίνουσες αποδόσεις». Θα πέσει ως ώριμο φρούτο, λόγω ενοχών και... βλακείας.
Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, το φιλοσοφικό και αναπτυξιακό σύστημα που έβγαλε τον άνθρωπο από τα σπήλαια και τον έφερε στην τεχνητή νοημοσύνη βάλλεται από όλους αυτούς που προσπάθησαν να το ανατρέψουν, πραγματοποιώντας τα χειρότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Πίσω δε από τις επιθέσεις αυτές, στην ουσία, υπάρχει άσβεστο μίσος κατά της ελληνικής πρωτοπορίας στην ανάδειξη του ορθού λόγου ως κυρίαρχης μεθόδου λύσης προβλημάτων που βασίζεται στη λογική. Αυτή η τελευταία, ως φαίνεται, αποτελεί εμπόδιο σε όσους επιδιώκουν να δολοφονήσουν τον πολιτισμό, με σημαντικό εργαλείο τους... τον καπιταλισμό!
Έτσι σε ένα εντυπωσιακό βιβλίο του, στο «Φυλετιστική Επανάσταση και άλλα ιδεολογικά ζιζάνια» (Εναλλακτικές Εκδόσεις 2022), ο Καναδός κοινωνιολόγος και διανοούμενος Ματιέ Μποκ-Κοτέ αναφέρεται στο αμερικανικό κίνημα Woke (αφύπνιση), το οποίο στις ΗΠΑ άρχισε να διαδίδεται στις αρχές της δεκαετίας του 2010, δηλαδή αμέσως μετά τη χρηματοοικονομική κρίση του 2008. Επρόκειτο δε για ένα κίνημα εναντίον των κοινωνικών ανισοτήτων όπως αυτές εκφράζονται μέσω του σεξισμού και της ομοφοβίας.
Με αφετηρία λοιπόν το γεγονός αυτό, άρχισε να αναπτύσσεται στις ΗΠΑ ένα νέο είδος επαγγέλματος, οι περίφημοι «ευαίσθητοι αναγνώστες», στην ουσία «νέοι λογοκριτές», οι οποίοι προσλαμβάνονταν από εκδοτικούς οίκους για να εντοπίζουν με την ανάγνωση ενός συγγραφικού έργου τυχόν προσβλητικά σημεία.
Συνέβαινε, όμως, αυτοί οι νέοι λογοκριτές να ανήκουν συνήθως σε κάποια συγκεκριμένη κοινότητα Αφροαμερικανών, Μουσουλμάνων, ΛΟΑΤΚΙ (Λεσβία, Ομοφυλόφιλος, Αμφιφυλόφιλος κ.λπ.), οι οποίοι ήταν επιφορτισμένοι να εντοπίζουν στα κείμενα προκαταλήψεις, σεξισμό, ρατσισμό και άλλα παρόμοια.
Προέκυψε ο όρος woke (αφύπνιση), ο οποίος εξαπλώθηκε διεθνώς και προστέθηκε, όπως ανέφερε σε ομιλία του ο κ. Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης, στο Λεξικό της Οξφόρδης το 2017. Έκτοτε, έχουμε γίνει μάρτυρες πολλών ευτράπελων και αδιανόητων καταστάσεων.
Σε πολλές περιπτώσεις καταργούνται, σε διάφορες εκπαιδευτικές βαθμίδες, τα κλασικά γράμματα, ακυρώνονται και ενοχοποιούνται εμβληματικά έργα της λογοτεχνίας, γκρεμίζονται αγάλματα και μνημεία, αποκαθηλώνονται ζωγραφικά έργα που απεικονίζουν για παράδειγμα αποικιοκράτες ή προσβάλλουν τις γενετήσιες ευαισθησίες ενός απίστευτου ατόμου... Γενικά, προβάλλεται η ανάγκη να ακυρωθεί όλος ο δυτικός πολιτισμός.
Με τη woke υστερία (γράφει η Figaro), έχουμε να κάνουμε με μια νέα θρησκεία. Κάποιοι είναι πεπεισμένοι ότι αυτή είναι η «επόμενη αμερικανική θρησκεία» που θέλει να σβήσει όλη την ιστορική μνήμη του πολιτισμού. «Οι άντρες μπορεί να μείνουν έγκυοι», «οι γυναίκες έχουν πέη», «όλοι οι λευκοί είναι ρατσιστές», «όλοι οι μαύροι είναι θύματα», «τα μαθηματικά είναι ρατσιστικά», «ο Τσόρτσιλ είναι ρατσιστής» κ.λπ. κ.λπ.
Τέτοιες διακηρύξεις είναι εντελώς παράλογες. Ωστόσο, είναι συνηθισμένες woke διατυπώσεις αυτού του ρεύματος της «αφύπνισης» που τείνει να επιβληθεί σε όλες τις δυτικές κοινωνίες και έχουν γίνει ευαγγέλια στα πανεπιστήμιά μας.
Στη Γαλλία για παράδειγμα, η woke κουλτούρα έχει διαδοθεί με ταχύτατο ρυθμό και ήδη αποτελεί σοβαρό πρόβλημα στη διαδρομή της γαλλικής ιστορίας, που κάποιοι επιδιώκουν να την προσαρμόσουν στην οργάνωση της... ανοησίας. Ακόμα χειρότερα, τα MME και αρκετοί πολιτικοί ασπάζονται με ενθουσιασμό αυτές τις θεωρίες και αυτό που κάποτε ήταν ένα αμερικανικό αξιοπερίεργο έγινε, με μεγάλη ταχύτητα, ο επίσημος λόγος των ελίτ. Οι δυτικές ελίτ, που έγιναν ακτιβιστές κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, διαδίδουν τώρα αυτές τις ιδέες στα κοινωνικά δίκτυα, στα μέσα ενημέρωσης, στις εκδοτικές και πολιτιστικές βιομηχανίες.
Στις μεγάλες εταιρείες αναπτύσσεται έτσι ένας woke καπιταλισμός που για λόγους μάρκετινγκ εφαρμόζει πολιτικές «διαφορετικότητας, ισότητας και συμπεριληπτικότητας». To Netflix και τα κοινωνικά δίκτυα προωθούν μαζικά όλο αυτό το ρεύμα.
Το κίνημα woke δεν έχει καμία συμπάθεια για τους καταπιεσμένους. Αν είχε, θα ήταν καπιταλιστικό και φιλελεύθερο. Ο καπιταλισμός έβγαλε ολόκληρο τον πλανήτη από τη φτώχεια. Τα στοιχεία είναι συντριπτικά, περισσότερο σήμερα από ποτέ άλλοτε. Από τότε που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, το επίπεδο της απόλυτης φτώχειας έχει μειωθεί, από την Υποσαχάρια Αφρική μέχρι την Κίνα.
«Τι επιπλέον στοιχεία χρειαζόμαστε; Το κίνημα woke, όπως και ο κομμουνισμός, επενδύουν στη μνησικακία και σε μία επίμονη επιθυμία καταστροφής», αναφέρει ο Μποκ Κοτέ.
Υπογραμμίζει δε ότι στις μεγάλες εταιρείες, η διάδοση αυτής της κουλτούρας «ακύρωσης» χρησιμοποιείται και ως εργαλείο ανοίγματος νέων αγορών, ιδιαίτερα σε κατηγορίες νέων καταναλωτών. Χωρίς κάποιοι βαρύγδουποι μάνατζερ να συνειδητοποιούν ότι ουσιαστικά ξεριζώνουν το δέντρο πάνω στο οποίο κάθονται και πλουτίζουν, προκλητικά μάλιστα.
=====================
Σχόλια