Πεθαίνοντας σαν Χώρα – Ο Κατακερματισμός του Ελληνικού Πληθυσμού: Γήρανση, Μείωση, Μετανάστευση, Αλλοίωση και Γενοκτονία

του Γιώργου Γιαγκίδη*

i. Η Φυσική Μείωση του Πληθυσμού στην Ελλάδα

Με την έλευση των μνημονίων άρχισε να σημειώνεται μια πελώρια μείωση του πληθυσμού των Ελλήνων, η οποία μόνο με μία ελάττωση του πληθυσμού σε συνθήκες πολέμου μπορεί να συγκριθεί, όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Βάσει των δεδομένων της Eurostat, από το μνημονιακό 2011 που ήταν η τελευταία χρονιά που ο πληθυσμός αυξανόταν σταθερά το κάθε έτος και σημειώθηκε τότε στα 11,123,392 εκ, από εκεί και έπειτα φτάσαμε στο σημείο το 2018 να σημειώνουμε μόλις 10,741,165 εκ, με μια μείωση σταθερού ρυθμού που ανήλθε συνολικά στα 382.227 χιλιάδων ατόμων για την περίοδο 2011-2018 (1).
Εδώ επισυνάπτουμε και δύο (2) γραφήματα της μείωσης, αυτή τη φορά αποκλειστικά μέσω του αρνητικού ισοζυγίου της διαφοράς γεννήσεων – θανάτων στην Ελλάδα στα χρόνια της μνημονιακής και μη περιόδου αντίστοιχα, βλέποντας την τρομακτική μείωση στις γεννήσεις και την ταυτόχρονη αύξηση στους θανάτους:

Οσο για το 2019 είχαμε μείωση κατά 31.054 άτομα (88.811 θάνατοι και 57.757 γεννήσεις), μόνο έως τις 9 Σεπτεμβρίου του έτους (4) !

Ενδεικτικό και το σχήμα της Eurostat με το συνολικό ελληνικό πληθυσμό:

Βλέπουμε πως οι χώρες Ουκρανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Βουλγαρία, Κροατία, Βοσνία, Γεωργία, Αρμενία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Αλβανία και Σερβία αντιμετωπίζουν επίσης μια σοβαρή και σταθερή μείωση πληθυσμού, με την Ελλάδα να έχει από τους υψηλότερους και διαχρονικότερους ρυθμούς μείωσης.
Να τονίσουμε εδώ πως η μείωση έρχεται φυσικά με την αύξηση των θανάτων στην Ελλάδα και την παράλληλη πτώση των γεννήσεων, ως διαφορά.

Στατιστικό Ληξιαρχικών Πράξεων ΠΣΜΗΠΟΛ

Η τραγική εικόνα αναδεικνύεται και στο παρακάτω γράφημα που δείχνει πως με τα υπάρχοντα δεδομένα –αν δεν μεταβληθεί η κατάσταση δηλαδή- το 2090 ο πληθυσμός στη χώρα θα μειωθεί στα 6,89 εκ, έναν αριθμό που είχαμε να δούμε από περιόδους πολεμικών συρράξεων στην Ελλάδα:

Στο παρόν σχήμα βλέπουμε πάλι την αύξηση στους θανάτους και τη μείωση στις γεννήσεις στο διάστημα 1932 – 2018:

Σχόλιο: Η επονομαζόμενη «λιτότητα» μειώνει σταθερά τον πληθυσμό από το 2011 και έπειτα με τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας.

ii. Μετανάστευση και αλλοίωση του πληθυσμού στην Ελλάδα

Παραπάνω από 610.000 οι Ελληνες μετανάστες που στράφηκαν στην έξοδο από την πατρίδα τους, με προορισμό περισσότερο άλλες χώρες της Ε.Ε, έως την έναρξη του 2016, με την Ελλάδα κυριολεκτικά να ερημώνει από το ελληνικό στοιχείο (6).

Παρακάτω βλέπουμε σε δύο (2) γραφήματα τις χώρες εισόδου των Ελλήνων Μεταναστών:

Εδώ πρέπει να αναφέρουμε πως είχαμε μια ουσιαστική αναπλήρωση αυτό του χαμένου πληθυσμού μέσω των μεταναστών και προσφύγων που δέχτηκε η Ελλάδα, με την έκρηξη της σχετικής ροής, περισσότερο φυσικά από την εμπόλεμη Συρία, κρατώντας το συνολικό πληθυσμό σε σταθερότερα επίπεδα συνολικά.
Από το 2015 έως το Μάρτιο του 2018 >1 εκ προσφύγων & μεταναστών έφτασαν στην Ελλάδα, με >60.000 αυτών να βρίσκονται αυτή την στιγμή στη χώρα, πάντα σε ανοδική κλίμακα.
Επιπρόσθετα, ενδιαφέρον είναι πως μέχρι το 2016 σημειώθηκαν 577.000 νόμιμοι μετανάστες στην Ελλάδα, κυρίως από Αλβανία, Ουκρανία, Ρωσία, Γεωργία και Πακιστάν, ενώ το ποσοστό των μεταναστών στη χώρα είναι 10,4 ανά 1.000 Ελληνες (7).
Πρόσφατη μελέτη της Eurostat, αναφέρει πως η Ελλάδα μαζί με τη Γερμάνια, Γαλλία και Ισπανία έχουν δεχτεί 68% των συνολικών λαθρομεταναστών από τις χώρες που ανήκουν στην Ε.Ε. Δεν χρειάζεται φυσικά να σχολιάσουμε την άδικη εξίσωση της πληθυσμιακά περιορισμένης και ασθμαίνουσας γενικότερα Ελλάδας με τις υπόλοιπες χώρες-γίγαντες στο μεταναστευτικό & προσφυγικό ζήτημα (8).
Aρα σε μεγάλο βαθμό έχουμε αυτή την εικόνα στο ποσοστό του πληθυσμού, επειδή η απώλειες σε ελληνικό πληθυσμό αντικαθίστανται μερικώς από εισαγόμενες πληθυσμιακές οντότητες.
Εδώ βλέπουμε πως μόνο για το 2018 η συμμετοχή των αλλοδαπών μητέρων στη σύνθεση του πληθυσμού στην Ελλάδα έφτασε τα 14,3% με 12.319 γεννήσεις. Οσο για τις Ελληνίδες μητέρες η σχετική συμμετοχή άγγιξε το 85,7% και τις 74.121 γεννήσεις, με το ποσοστό συμμετοχής και ειδικότερα το σύνολο των γεννήσεων να μην μπορούν να ανατρέψουν τη συνολική κατηφορική πορεία…

Το παραπάνω στατιστικό είναι απόλυτα κατανοητό, όταν οι Έλληνες αντιμετωπίζουν τρομερές δυσκολίες ως προς τη δημιουργία οικογένειας (υπερφορολόγηση, έξοδα, εξαντλητικά ωράρια εργασίας ή ανεργία κ.α), ενώ η κατάσταση για τους μετανάστες ή πρόσφυγες είναι κάπως πιο διαχειρίσιμο, όταν έχουμε να κάνουμε με πιο σκληραγωγημένους πληθυσμούς από τα θέατρα πολεμικών σπαραγμών και απόλυτης φτώχειας που προέρχονται, πλάι στην τυπική στήριξη τους πολλές φορές από το κράτος, ΜΚΟ κ.α, όταν φυσικά δεν διαμένουν στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σχεδόν κρεματόρια…

iii. Πληθυσμιακή Γήρανση του Πληθυσμού στην Ελλάδα

Μια ακόμη μάστιγα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι η γήρανση του μέσου όρο του πληθυσμού της, άλλο ένα στατιστικό με πολλή αρνητική εξέλιξη μέσα στα
μνημονιακά χρόνια και μάλιστα με πολλή χειρότερη πρόβλεψη για το μέλλον, κάτι το οποίο ισχύει για την πλειοψηφία των χωρών της Ευρώπης (2).

Στο σχήμα παρακάτω λοιπόν παρατηρούμε τη θλιβερή εικόνα της γήρανσης μιας Ελλάδας ως μια χώρα γερόντων, με τους Ελληνες μετανάστες να απαρτίζονται κυρίως από νεαρά άτομα, απομένοντας και απαρτίζοντας τη χώρα ως αποτέλεσμα οι γηραιότεροι.

Μόνο στο διάστημα 2007-2017 το ποσοστό των υπερήλικων >65 ετών αυξήθηκε κατά 2,9% στη χώρα (3)!

Ακόμη τραγικότερη εικόνα θα δούμε και το σχήμα με τις ηλικίες που οι Ελληνίδες Μητέρες γεννάνε, όταν παλαιότερα η πλειοψηφία της ηλικίας γεννήσεων βρισκόταν στο διάστημα 20-34 ετών για να καταλήξει σήμερα στα 25-39 έτη, πάντα με ακόμα αρνητικότερη πρόβλεψη στην υπάρχουσα συνθήκη:

iv. Γενοκτονία ή Μείωση του Πληθυσμού στην Ελλάδα;

Αρχικά σκόπιμο είναι να δούμε πως χαρακτηρίζει και κρίνει τη γενοκτονία η Υπηρεσία Οργανισμού Hνωμένων Eθνών (ΟΗΕ) για την πρόληψη των γενοκτονιών και την υπευθυνότητα για προστασία (9):
Στην παρούσα σύμβαση, γενοκτονία σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση να καταστραφούν, εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα.
Το άρθρο ΙΙ της Σύμβασης για τη γενοκτονία περιέχει ένα στενό ορισμό του εγκλήματος της γενοκτονίας, το οποίο περιλαμβάνει δύο (2) βασικά στοιχεία:
Ένα πνευματικό στοιχείο: η «πρόθεση να καταστρέψει κάποιος, εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα, ως τέτοια».
Ένα φυσικό στοιχείο, το οποίο περιλαμβάνει τις ακόλουθες πέντε (5) πράξεις:

Θανάτωση μελών της ομάδας.
Να προκαλέσει σοβαρές σωματικές ή πνευματικές βλάβες στα μέλη της ομάδας.
Να επιβάλλει σκόπιμα στην ομάδα συνθήκες ζωής που επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει.
Επιβολή μέτρων για την πρόληψη γεννήσεων εντός της ομάδας.
Βίαιη μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα.

Σχόλιο: Παρατηρούμε λοιπόν πως στην υπόθεση της σημερινής Ελλάδας, οι πράξεις 3 & 4 εφάπτονται απολύτως ως προς τον ορισμό βάσει του ΟΗΕ. Σε ό,τι αφορά το 3 το βλέπουμε με τη βίαιη πολιτική «λιτότητας» που ωθεί το λαό σε εξαθλίωση και αδυναμία για τα προς το ζην, και για το 4 με την υπέρβαση των θανάτων κατά δεκάδες χιλιάδες έναντι των γεννήσεων στην Ελλάδα, όπως θα δούμε πιο κάτω.
O J. Waller περί ανίχνευσης της γενοκτονίας

Ο Δρ James E. Waller είναι καθηγητής αναφορικά με το Ολοκαύτωμα και τη Γενοκτονία στο Keene State College, γνωστός διεθνώς για τον αγώνα και μελέτη στο συγκεκριμένο φαινόμενο (5) .
Οικονομικές συνθήκες
Ο Waller αναφέρει πως τα κράτη με χαμηλά επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης είναι πιο πιθανό να έχουν προβλήματα, επειδή δημιουργούν χαμηλό κόστος ευκαιρίας προς μαζική βία, καθώς οι ζωές των πολιτών δεν αποτιμώνται τόσο όσο σε μια οικονομία που έχει υψηλά επίπεδα. Τα κράτη που ασκούν οικονομικές διακρίσεις, το κάνουν ώστε μια ομάδα ανθρώπων να έχει τη μεγαλύτερη οικονομική πρόσβαση, αναγκάζοντας την άλλη ομάδα να είναι άνεργη ή και να υπάρχουν οριζόντιες οικονομικές ανισότητες, όταν η οικονομία μιας χώρας βασίζεται σε ένα μικρό αριθμό ευκαιριών. Αυτές οι συνθήκες, με την προσθήκη υψηλών ποσοστών ανεργίας, εξωτερικού χρέους και ανεπίσημων οικονομιών, όπως οι αναπτυσσόμενες μαύρες αγορές, ενισχύουν τους παράγοντες κινδύνου για τη γενοκτονία.
Κοινωνικός κατακερματισμός
Κατά τον Waller o κοινωνικός κατακερματισμός αποτέλεσε ένα κρίσημο παράγοντα ως προς τη γενοκτονία και αυτός μπορεί να πραγματοποιηθεί από πέντε (5) μεγάλες υποκατηγορίες (5):

Οι κοινωνικές διαιρέσεις που βασίζονται στην ταυτότητα συνιστούν τη διαφορική πρόσβαση στην εξουσία, τον πλούτο, την κοινωνική θέση και τους πόρους, πράγμα που σημαίνει ότι ορισμένοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση σε ό,τι χρειάζονται ώστε να ζήσουν συγκριτικά με άλλους, ή και όταν ένα κράτος ασκεί ρητορική μίσους όπως το RTLMC στη Ρουάντα.
Οι δημογραφικές πιέσεις μπορεί να αντιμετωπιστούν σε μια κατάσταση με υψηλή πυκνότητα πληθυσμού, μαζικές μετακινήσεις προσφύγων ή εσωτερικών εκτοπισμένων λαών, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει υψηλός πληθυσμός που είναι άνεργος και άεργος πολλές φορές.
Η άνιση πρόσβαση στα βασικά αγαθά και υπηρεσίες, που μπορεί να αποδειχθεί από τα υψηλά ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας, καθώς οι μητέρες και τα παιδιά δεν παίρνουν τη σωστή φροντίδα που χρειάζονται για να αναπτυχθούν και να είναι υγιείς.
Οι ανισότητες μεταξύ ανδρών και γυναικών εμφανίζονται σε ποσοστό βίας κατά των γυναικών, καθώς αυτές είναι συνήθως ένας δείκτης του τρόπου με τον οποίο η χώρα βλέπει τις γυναίκες της και αν είναι χαμηλός, συνήθως τις βλέπουν περισσότερο ως ίσες.
Η πολιτική αστάθεια μπορεί να αποκαλυφθεί από τις βίαιες αλλαγές του καθεστώτος, τις ένοπλες συγκρούσεις, τις αναλογίες των ενόπλων πληθυσμών και τη θέση όπου η χώρα βρίσκεται στον κόσμο και αν οι γειτονικές της χώρες έχουν συγκρούσεις, ενισχύουν και αυτά τους παράγοντες κινδύνου για γενοκτονία.

Συμπέρασμα: Εάν ένα έθνος έχει έναν ή περισσότερους από αυτούς τους παράγοντες κινδύνου, δεν σημαίνει ότι θα υπάρξει γενοκτονία, αλλά είναι απλώς πρόσθετοι παράγοντες που όταν εναρμονιστούν δύναται να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στην πρόβλεψη και την εξουδετέρωση μιας τεταμένης ή επικίνδυνης κατάστασης.
Σχόλιο: Παρατηρούμε και πάλι πως βάσει του Waller μπορούμε να ανιχνεύσουμε μια αυξημένη πιθανότητα γενοκτονίας στην Ελλάδα, καθώς η ανισότητα πρόσβασης (3) στα βασικά αγαθά και υπηρεσίες, όπως το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα (2) στη χώρα μας, καθιστούν ικανές τις προϋποθέσεις να κάνουμε λόγο για γενοκτονία. Τέλος, ως προς την ανισότητα μεταξύ φύλων (4), οφείλουμε να σχολιάσουμε πως ουσιαστικά δεν υπάρχει στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες, ωστόσο στην περίοδο των μνημονίων τα ευρύτερου τύπου περιστατικά βίας έχουν περίπου διπλασιαστεί, όπως διαβάζουμε αναλυτικότερα εδώ.

Εδω μια συγκεκριμένη εκπομπή για το ζήτημα της γενοκτονίας στην Ελλάδα

v. Εν κατακλείδι

Μια τέτοια συνολική εικόνα θα ήταν εύλογο να την αναμένουμε σε συνθήκες πολέμου, αλλά είναι τουλάχιστον ενδεικτικό πως αυτή η σιωπηρή μορφή αφανισμού του ελληνικού πληθυσμού λαμβάνει χώρα σε συνθήκες, τουλάχιστον τυπικά στρατιωτικής έως σήμερα, ειρήνης.
Η εικόνα φυσικά αυτή δεν είναι πρωτοφανής, ούτε συναντάται μόνο στη χώρα μας, αλλά σε ένα ευρύ σύνολο χωρών της Ευρώπης που έχουν θυματοποιηθεί στο βωμό του υπερκέρδους και της «λιτότητας», καθώς τουλάχιστον στην Ελλάδα έναρξη του πληθυσμιακού αφανισμού έχουμε από την εποχή εγκαθίδρυσης των μνημονίων, όταν χρήματα περικόπτονται από τα δημόσια ταμεία (σχολεία, νοσοκομεία κ.τ.λ), οι μισθοί αποτελούν πολυτέλεια και ο πληθωρισμός εκτοξεύεται, με τους Έλληνες πολίτες να αμελούν και να αδυνατούν να φυλάξουν την υγεία τους, έστω και στη βασική μορφή κάλυψης της.
Ο πλούτος πάλι υπερσυσσωρεύεται σε ελάχιστα υποκείμενα, όταν στην Ελλάδα το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του συνολικού πλούτου στην Ελλάδα, το 2007 το 48,6%, ενώ το μνημονιακό 2014 το 56,1% (Credit Suisse, 2014), ενώ παγκοσμίως (10,11):

8 άτομα κατέχουν τόσο πλούτο όσο κατέχει το 50% του πληθυσμού παγκόσμια.
Σε 4 ημέρες ένας CEO των 5 κορυφαίων Brands μόδας αποκτά τόσο χρήμα όσο αποκτά ένας εργάτης στο Μπανγκλαντές παράγει σε όλη του τη ζωή.
Στις ΗΠΑ χρειάζεται λίγο παραπάνω από 1 μέρα για έναν CEO ώστε να αποκτήσει τόσα χρήματα όσο ένας απλός εργάτης στις ΗΠΑ.
Στο Βιετνάμ ο πλουσιότερος άνθρωπος αποκτά σε 1 μέρα όσο πλούτο αποκτά ένας εργάτης σε 10 χρόνια.
26 άνθρωποι (περισσότεροι από τις ΗΠΑ) για το 2018 κέρδισαν 1,4 τρις $, όσο 3,8 δις ανθρώπων του παγκόσμιου πληθυσμού.

(OXFAM, 2017–2019).

Δεν είναι παράλογο να μιλάμε σήμερα για μια γενοκτονία του ελληνικού πληθυσμού, κοιτώντας έστω τους πραγματικούς αριθμούς, όταν οι θάνατοι αυξάνονται σημαντικά, με την παράλληλη μάλιστα πτώση των γεννήσεων και φυσικά τη μαζική γήρανση του πληθυσμού.
Η σύμπλευση όλων αυτών των παραγόντων, ταυτόχρονα με τους δείκτες που παραθέσαμε στην αρχή της μελέτης, καθιστά την Ελλάδα ως μια ευρεία χώρα γερόντων, με σημαντικά μειωμένο το πληθυσμό της και όλες τις άλλες συνέπειες που πρέπει να περιμένουμε.
Επομένως, βάσει πολλών θεωρητικών της γενοκτονίας και βάσει του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) στο συγκεκριμένο ζήτημα, βλέπουμε πως μπορούμε να ανιχνεύσουμε πολλούς παράγοντες κινδύνου και χαση που επικρατεί με την προσωπίδα της «λιτότητας».
Είναι ένα θέμα που πρέπει να τεθεί από όλες τις πραγματικά ανατρεπτικές πολιτικές δυνάμεις και όχι μόνο το Ε.ΠΑ.Μ ως γίνεται τώρα, όταν αυτοί οι αριθμοί μείωσης του πληθυσμού συναντώνται μόνο σε εμπόλεμη κατάσταση και είναι εντελώς παράδοξο να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε περίοδο ειρήνης.
Η Ελλάδα αποτελεί ένα παγκόσμιο φαινόμενο κράτους που αυτοδιαλύεται υπό την ανοχή και υπογραφή του ιδίου του κράτους, αυτό όμως το «παράδοξο» και εγκληματικό γεγονός το πληρώνει ο ελληνικός λαός σε φόρο αίματος, με εμάς να έχουμε το δίκαιο και χρέος της ανατροπής με το μέρος μας.
Επομένως οφείλουμε να σπάσουμε το σκληρό κέλυφος σιωπής που έχει επιβληθεί κατά του φαινομένου, μιλώντας και αναλύοντας τελικά αν και πως αυτή η χώρα και ο λαός της βιώνουν μια γενοκτονία, γιατί μόνο με αντίληψη των προβλημάτων μας μπορούμε να περάσουμε στα επόμενα στάδια με πορεία προς την επίλυση τους.
Είτε λοιπόν σε αυτόν τον τόπο λαμβάνει χώρα γενοκτονία ή όχι, το γεγονός είναι πως βιώνουμε μια άδικη και τυραννική δυστυχία που μάλιστα μεταφράζεται πεντακάθαρα σε πραγματικούς αριθμούς, την οποία δυστυχία πρέπει να αναστρέψουμε ως λαός και κράτος, υπό τα πλαίσια μιας αληθινής και άρρηκτης δημοκρατίας που προασπίζει τη λαϊκή κυριαχία και ευημερία.

Γιατί πεθαίνουμε σαν χώρα, επομένως «Αλλαξε τον Κόσμο, το ΄χει ανάγκη (Μ.Μ)».

Βιβλιογραφία:

* Ο Γώργος Γιαγκίδης είναι BSc Διαιτολόγος – Διατροφολόγος ΑΤΕΙ Κρήτης & MSc Φοιτητής Ιατρικής ΑΠΘ, μέλος της Τ.Ο. Θεσσαλονίκης του Ε.ΠΑ.Μ.
ΠΗΓΗ
===============

Λιβανοποίηση! - Ο Λίβανος είναι εδώ!

Προσφυγικό: Οι αμείλικτοι αριθμοί και η μοναδική διέξοδος

...όλα έχουν την ουρά τους...

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου