Τα ερωτήματα για τα οφέλη του ελληνικού δημοσίου και την παρακολούθηση της πολύπλοκης σύμβασης παραχώρησης
Ακόμα και τα πιο ευφάνταστα σενάρια καθώς και τις επίσημες
μελέτες μελλοντικής επιβατικής κίνησης έχουν ξεπεράσει οι επιδόσεις της
Fraport, η οποία φαίνεται να ανακάλυψε στην Ελλάδα φλέβα χρυσού με τη
συμφωνία που υπέγραψε με το ελληνικό δημόσιο καθώς η τελική
καταγεγραμμένη επιβατική κίνηση για το έτος 2018 υπερβαίνει τους στόχους
που είχαν τεθεί για το 2036 σε πέντε αεροδρόμια.
Το ερώτημα βέβαια που τίθεται είναι κατά πόσο επωφελείται το δημόσιο από αυτές τις επιδόσεις και αν παρακολουθείται η σύμβαση η οποία έχει ιδιαίτερα πολύπλοκα χαρακτηριστικά.
Χαρακτηριστικό του ράλι αφίξεων είναι το γεγονός πως το Αεροδρόμιο της Κέρκυρας με συνολική επιβατική κίνηση 3,36 εκ. επιβάτες στο έτος 2018, πέτυχε αύξηση δηλαδή σε ποσοστό άνω του 30% σε σχέση με το 2016 και ξεπέρασε κατά 60.000 επιβάτες από τον στόχο των 3,3 εκ επιβατών για το έτος 2036.
Αντίστοιχη κάλυψη των προσδοκώμενων στόχων του έτους 2036 προκύπτει και στα αεροδρόμια Καβάλας, Κεφαλονιάς, Σαντορίνης και Μυκόνου.
Είναι δε εντυπωσιακό το γεγονός ότι η επίτευξη των στόχων έγινε παρά το ότι μεσούσης της τουριστικής περιόδου 2018, υπήρχε έντονη κατασκευαστική δραστηριότητα και στα 14 αεροδρόμια διαχείρισης FRAPORT
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει σήμερα το bankingnews προκύπτει εντυπωσιακή αύξηση επιβατικής κίνησης στα αεροδρόμια που διαχειρίζεται η FRAPORT από το 2017 με κάποια μάλιστα ‘’πρωτοκλασάτα’’ αεροδρόμια να έχουν φτάσει στα επίπεδα του 30% - 40% όπως τα αεροδρόμια Μυκόνου και Σαντορίνης.
Επίσης άλλοι προορισμοί που παρουσιάζουν ακόμα μεγαλύτερη αύξηση που ξεπερνάει το 40% σε σχέση με τα επίσημα στοιχεία του 2016, είναι το αεροδρόμιο της Καβάλας καθώς και της Κεφαλονιάς.
Επισημαίνεται ότι στη Θεσσαλονίκη φαίνεται να υπάρχει αύξηση στη διετία 2016 έως 2018 μόλις 17% αλλά θα πρέπει να ληφθούν υπό όψιν τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν το 2018.
Νίκος Καρούτζος
nkaroutzos@gmail.com
www.bankingnews.gr ΠΗΓΗ
=====================
Το ερώτημα βέβαια που τίθεται είναι κατά πόσο επωφελείται το δημόσιο από αυτές τις επιδόσεις και αν παρακολουθείται η σύμβαση η οποία έχει ιδιαίτερα πολύπλοκα χαρακτηριστικά.
Χαρακτηριστικό του ράλι αφίξεων είναι το γεγονός πως το Αεροδρόμιο της Κέρκυρας με συνολική επιβατική κίνηση 3,36 εκ. επιβάτες στο έτος 2018, πέτυχε αύξηση δηλαδή σε ποσοστό άνω του 30% σε σχέση με το 2016 και ξεπέρασε κατά 60.000 επιβάτες από τον στόχο των 3,3 εκ επιβατών για το έτος 2036.
Αντίστοιχη κάλυψη των προσδοκώμενων στόχων του έτους 2036 προκύπτει και στα αεροδρόμια Καβάλας, Κεφαλονιάς, Σαντορίνης και Μυκόνου.
Είναι δε εντυπωσιακό το γεγονός ότι η επίτευξη των στόχων έγινε παρά το ότι μεσούσης της τουριστικής περιόδου 2018, υπήρχε έντονη κατασκευαστική δραστηριότητα και στα 14 αεροδρόμια διαχείρισης FRAPORT
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει σήμερα το bankingnews προκύπτει εντυπωσιακή αύξηση επιβατικής κίνησης στα αεροδρόμια που διαχειρίζεται η FRAPORT από το 2017 με κάποια μάλιστα ‘’πρωτοκλασάτα’’ αεροδρόμια να έχουν φτάσει στα επίπεδα του 30% - 40% όπως τα αεροδρόμια Μυκόνου και Σαντορίνης.
Επίσης άλλοι προορισμοί που παρουσιάζουν ακόμα μεγαλύτερη αύξηση που ξεπερνάει το 40% σε σχέση με τα επίσημα στοιχεία του 2016, είναι το αεροδρόμιο της Καβάλας καθώς και της Κεφαλονιάς.
Επισημαίνεται ότι στη Θεσσαλονίκη φαίνεται να υπάρχει αύξηση στη διετία 2016 έως 2018 μόλις 17% αλλά θα πρέπει να ληφθούν υπό όψιν τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν το 2018.
Νίκος Καρούτζος
nkaroutzos@gmail.com
www.bankingnews.gr ΠΗΓΗ
=====================
Το 80% των εισπράξεων από τον ελληνικό τουρισμό παραμένει στο εξωτερικό
Τουρισμός εναντίον τουρισμού
Πως αντί για έσοδα οι ιδιωτικοποιήσεις φέρνουν έξοδα
Fraport: η αποικιοκρατική σύμβαση (Up)
Το μέγα σκάνδαλο των δήθεν επενδύσεων της Fraport
«Χαρίσαμε» τα περιφερειακά μας αεροδρόμια και δώσαμε και δάνειο!!
Τα κέρδη της Fraport ζημιά για το Δημόσιο
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΣΥΠΑ ΓΙΑ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ FRAPORT: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ !
Το... Γερμανικό Δημόσιο αγόρασε το αεροδρόμιο Κέρκυρας!
“Η Fraport εισέπραξε κέρδη στην Ελλάδα ίσα με το 1/8 των συνολικών κερδών της σε όλο τον κόσμο
«Σκάνδαλο η παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στη FRAPORT» καταγγέλουν 29 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αφελληνισμός του παραγωγικού ιστού ή τα γκαρσόνια της Ευρώπης
Φάκελος FRAPORT (μέρος 1ο):
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Με ένα αποκαλυπτικό άρθρο του στο www.new-economy.gr, ο οικονομολόγος Τάκης Μυλωνάς αποκαλύπτει μεταξύ άλλων ότι, το 80% των εισπράξεων από το ελληνικό τουριστικό προϊόν παραμένει στο εξωτερικό. Αυτό οφείλεται κυρίως στο σύστημα του All inclusive,στην ασυδοσία των ξένων πρακτόρων, στην παραχώρηση των αεροδρομίων σε γερμανική εταιρεία κλπ, με αποτέλεσμα από το σύνολο των εισπράξεων από τον ελληνικό τουρισμό, η χώρα μας να καρπώνεται μόνο το 20%, έναντι 75% που εισπράττει η γειτονική μας Ιταλία.
ΟΔΟΣ ΔΡΑΧΜΗΣ
Παναγιώτης Μυλωνά
Για την αξιολογική επισκόπηση του ελληνικού τουρισμού και των πολιτικών που ασκήθηκαν σε αυτόν, θα αποτελούσε μια αδικαιολόγητη «στρουθοκαμηλοειδή περιφρόνηση» στην ίδια την πραγματικότητα, η αγνόηση των -συνεχώς επαναλαμβανόμενων- νέων ρεκόρ, των ετήσιων αφίξεων των τουριστών στη χώρα μας.
Ωστόσο, εκτιμούμε πως, αυτή η γενικότερη εξωστρέφεια στη χώρα μας, με την επέκταση του τουρισμού -αν αυτή σημειώθηκε ποτέ, καθ’ όλη την μνημονιακή μας περίοδο- περιορίστηκε σε μια -απολύτως ασαφή- «διάθεση προς εξωστρέφεια», και μόνο στον τουριστικό κλάδο. Σε εκείνο ακριβώς τον κλάδο στον οποίο, διογκώνονταν ολοένα, τα χρόνια προβλήματά του, που μας καθήλωναν αναπτυξιακά, όλη αυτή την μνημονιακή περίοδο. Προβλήματα που ήταν εκρηκτικά, μα κι εκλεκτικώς παραλειπόμενα, στην αντιμετώπισή τους, παρ’ ότι είχαν σχέση, τόσο με την παραοικονομική λειτουργία του κλάδου, την παράνομη απασχόληση των εργαζομένων του, τη στενή εποχικότητα της λειτουργίας του, όσο και ιδίως, στην πολλή χαμηλή οικονομική αποδοτικότητά του. Τα φαινόμενα αυτά, αν και διαχρονικά, επιδεινώθηκαν κι άλλο μέσα στην περίοδο των Μνημονίων.
Μια επιδείνωση που κατέστη δυνατή υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
Με την εγκατάλειψη του τουριστικού κλάδου στις αθέμιτες πρακτικές των Tour Operators.
Με την παραχώρηση -μέσω εξαγοράς τους, την οποία και δανειοδότησε η χώρα μας, από το ήδη «στεγνό» ελληνικό τραπεζικό σύστημα- των 14 αεροδρομίων μας, για τον έλεγχο των τουριστικών ροών και για τη στρατηγική υποταγή μας, στα σκοτεινά συμφέροντα των Tour Operators.
Με διατήρηση του καθεστώτος προκλητικής προνομιακής μεταχείρισης στους επιχειρηματίες του τουρισμού, με την ελαστική επιτήρηση της παραβίασης των περιβαλλοντικών όρων και της αγνόησης των εργασιακών συνθηκών «Γαλέρας», με την μη τήρησης της εργατικής νομοθεσίας για τους εργαζόμενους στον τουρισμό.
Με την παράβλεψη των αρμοδίων, σε κάθε είδους παραβίαση της δεοντολογίας, των ορθών τουριστικών πρακτικών (νοθεία ποτών, παραμέληση προστασίας του περιβάλλοντος κ.λπ.), έως και της όλης νομιμότητας, στη λειτουργία του κλάδου.
Με την χωρίς ανακοπή -λόγω και της γενικότερης οικονομικής κρίσης- χορήγηση δανείων, προς χρηματοδότηση τουριστικών επενδύσεων, όταν οι άλλοι κλάδοι και τομείς της οικονομίας μας στέναζαν.
Και κυρίως, με την άσκηση πολιτικών και παραλείψεών της, που έφεραν τη δραματική αλλοίωση και αλλοτρίωση, στην παραγωγική διαδικασία της τουριστικής μας βιομηχανίας.
Ως συνέχεια και συνάρτηση, επίσης, της εξάπλωσης του All Inclusive, συστήματος λειτουργίας των ξενοδοχείων, από ένα υπερβολικά υψηλό ποσοστό μεγάλων τουριστικών μονάδων. Κι όπου, η πλειονότητα των εισροών -για την παραγωγή ή το «χτίσιμο», του τελικώς προσφερόμενου τουριστικού προϊόντος εκεί- αποκαλύπτεται -με στοιχεία- πως: συνίσταται ή/και προέρχεται, μέχρι και ποσοστού 85%, κατά μέσο όρο, από εισαγόμενους συντελεστές παραγωγής. Εισαγωγές, δηλαδή, που αναιρούν, σε μεγάλο βαθμό και την ωφέλεια του τουρισμού, στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών. Ενώ επιτείνουν και την εξωστρέφειά μας, πράγματι, αλλά κυρίως, στην αρνητική της όψη. Εκείνη την όψη, της ολοένα αυξανόμενης εξάρτησής μας, από τις εισαγωγές, παρά απ’ την εγχώρια παραγωγή και τη λοιπή εγχώρια προστιθέμενη αξία.
Το All Inclusive, επίσης, είναι ένα είδος «αλλοτρίωσης της παραγωγικής διαδικασίας» στον τουρισμό, το οποίο, όχι μόνο απομονώνει τους τουρίστες από το περιβάλλον που επισκέπτονται, μα αλλοτριώνει και τους παραγωγούς του τουριστικού προϊόντος από την παραγωγή τους, ενώ τους αποξενώνει, συνάμα, σε μεγάλο βαθμό, από την ανθρώπινη επαφή με τους πελάτες τους, τουρίστες.
Ταυτόχρονα, συνθλίβει και το βαθμό που μπορεί να καταστεί ωφέλιμο το τουριστικό φαινόμενο και αυξάνει την κλίση της «οριακής» απόδοσης των επενδύσεων στον τουρισμό, εξ αιτίας των οικονομικών και κοινωνικών παραμέτρων που επηρεάζουν ανάλογα και τη συνάρτηση: «κόστους/οφέλους», στα κατώτερα δυνατά επίπεδα οικονομικής διαχείρισης, χαμηλού κόστους παραγωγής κι αντίστοιχης ποιότητας υπηρεσιών του.
Καθιστώντας όμως έτσι και εκ του αποτελέσματος, τις επιχειρήσεις του τουριστικού τομέα, ως τις πιο υπερχρεωμένες επιχειρήσεις της -ιδιαίτερα χειμαζόμενης- ελληνικής οικονομίας. Αλλά επίσης, αξίζει να υπογραμμίσει κανείς ότι: αυτή η αρνητικότητα της εξάρτησης, στην παραγωγή του τουριστικού προϊόντος από τις εισαγωγές, κατά ένα τόσο -εξωφρενικό- ποσοστό, με μέσο όρο. το: 85%, θρυμματίζει -μέχρι γελοιότητας- το δήθεν επιχείρημα ή και το δήθεν «θεώρημα», των αβανταδόρων της τουριστικής οικονομικής λεηλασίας που διαχρονικά σημειώνεται στη χώρα μας, όταν, οι εκπρόσωποι του τουρισμού, αναφέρονται κι επιχειρηματολογούν, για τον τριπλασιασμό της συνεισφοράς του στην εθνική μας οικονομία.
Οι ίδιοι αυτοί, παριστάνουν πως συγκλονίζονται, μιλώντας κι αναλύοντας, δήθεν, για το «συντελεστή του πολλαπλασιαστή ανάπτυξης απ’ τον τουρισμό» στη χώρα μας, τον οποίο κι εκτιμούν να κινείται μεταξύ: 2,4 και 3,5. Συντελεστής, δηλαδή, που τριπλασιάζει -κατ’ αυτούς- τη συμβολή του τουρισμού στη δημιουργία του Α.Ε.Π. της χώρας μας. Και την ίδια στιγμή, που ισχυρίζονται αυτά τα «ανιστόρητα» ομολογείται, με δελτίο τύπου, απ’ τη διοίκηση του Σ.Ε.Τ.Ε., πως: «Έχουμε μια συνεχόμενη πτώση των “κατά κεφαλή εσόδων, ανά τουρίστα”, η οποία, την τελευταία 10ετία, συμποσούται σε μείωση κατά [-35%], περίπου»!
Σημειώνονται εδώ, τα εξής συγκριτικά στοιχεία, ότι: (α) στο τουριστικό προϊόν της Ιταλίας, τα εισαγόμενα συστατικά του αντιπροσωπεύουν μόλις το 25% του συνολικού κόστους παραγωγής του και (β) ταυτόχρονα, η Πορτογαλία, το 2017, με 20 εκατομμύρια τουρίστες, είχε 17,3 δις ευρώ, έσοδα, απ’ τον τουρισμό της και η Ελλάδα, στον ίδιο χρόνο, με 27 εκατομμύρια τουρίστες, είχε 14,5 δις ευρώ, τουριστικά έσοδα. Ενώ και η παρατηρούμενη, επίσης, απότομη μεγάλη αύξηση, της οικοδομικής δραστηριότητας στη χώρα μας και μόνο στον τουριστικό κλάδο, είναι έως και υπερδιπλάσια της αύξησης των αφίξεων των τουριστών. Γεγονός που θα συνεπιφέρει μεγάλη αύξηση των προσφερόμενων κλινών.
New-Economy.gr
Σχόλια