==========================
ο Ναύαρχος Λυμπέρης
https://www.facebook.com/1072712774/videos/pcb.10231582800047746/713080874736963
-------------
------------------------
------------------------------
ΜΗΠΩΣ στην διεθνή πολιτική ισχύει ότι «η
έσχατη πραγματικότητα» συνίσταται στο γεγονός ότι έχουμε κράτη τα οποία
«αγωνίζονται για την αυτοσυντήρησή τους και μαζί αναγκαστικά, για τη
διεύρυνση της ισχύος τους. Γι’ αυτό συναντώνται ως φίλοι ή ως εχθροί και
αλλάζουν φίλους και εχθρούς ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα για την
αυτοσυντήρησή τους και τη διεύρυνση της ισχύος τους» (Κονδύλης Ισχύς και απόφαση)
===============
------------------------
=================
--------------------------
===================
-------------------------------
-------------------------
==================
==========
Για µένα υπάρχει η Ελλάδα η δική µου.
Δεν είναι η Ελλάδα η τρέχουσα.
Και το έργο µου έρχεται σαν βράχος στο κύµα που τη χτυπά.
Αντιστέκεται. Και η αντίσταση είναι ουσιαστική.
Βγαίνει έµµεσα µε κάτι που διαρκεί – αυτό είναι και το ουσιώδες του δηµιουργού.
Διότι η Ελλάδα µπορεί να είναι και εκατό χρόνια σε πτώση κι εγώ
γράφω ένα ποίηµα που έχει αντίκρισµα στην Ελλάδα την παντοτινή»
Ο. Ελύτης
=============
και μετά παρακάτω...
.....Το ότι οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει μιά πολιτική η οποία θέλει την Τουρκία
βασικό παίχτη στην Μέση Ανατολή δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Εδώ και
25-30 χρόνια τα περίφημα Think Tanks που επεξεργάζονται την
μακροπρόθεσμη στραγητική των Αμερικανών προωθούν συστηματικά την θεωρία
ότι ' η μόνη εποχή που οι Αραβες ήταν ήσυχοι ήταν όταν βρισκόντουσαν
κάτω από τον έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας'. Είναι γνωστο σε εμάς
που δεν έχουμε κανένα ειδικό κανάλι πληροφόρησης, τις διαλέξεις τους
ακούμε και τα κείμενα που δημοσιεύουν διαβάζουμε, πηγές δημόσιες και
χωρίς κόστος. Γιά παράδειγμα αρκεί να δείς τις πρό 20-ετίας και βάλε
αναλύσεις του ουγκρικής καταγωγής Εβραίου George Friedman της Stratfor
όπου εκθέτει ακριβώς το γιατί μιά νεο-Οθωμανική αυτοκρατορία θα ήταν ότι
το καλύτερο γιά τις ΗΠΑ στην περιοχή, ή τα βιβλία του 'δικού μας'
Robert D. Kaplan ( εμεινε χρόνια στην Ελλάδα σαν ανταποκριτής του
Associated Press και είναι παντρεμένος με Ελληνίδα) όπου πενθεί τον
'θάνατο των αυτοκρατοριών' επειδή οι αυτοκρατορίες κουμαντάριζαν
καλύτερα τις αντιθέσεις των 'φυλών-κρατών' που πάνω τους κυριαρχούσαν.
Δεν είναι τυχαίο οτι ο Κλίντον δήλωσε ότι η απόφασή του να βομβαρδίσει
τους Σέρβους επηρρεάστηκε από το βιβλίο Balkan Ghosts του Robert D.
Kaplan.
Οι Αμερικάνοι θέλουν την παγκόσμια κυριαρχία, αλλά προτιμούν να την έχουν με το μικρότερο κόστος. Το έχουν μετρήσει και βλέπουν ότι τους συμφέρει αντί αυτοί οι ίδιοι να 'καθαρίζουν' όλες τις απειλές εναντίον τους να αναθέτουν το ρόλο του Βεληγκέκα σε 'τοπικούς ηγεμόνες' με τους οποίους μπορούν να κόψουν ένα ντήλι και μετά οι 'τοπικοί' υποτίθεται ότι θα κάνουν κουμάντο στην περιοχή τους, πάντοτε χωρίς να εναντιώνονται στα συμφέροντα των ΗΠΑ ( τα σοβαρά συμφέροντα φυσικά).
Βεβαίως οι ΄τοπικοί' σε αυτό το παζάρι κοιτάνε να ξεκολλήσουν όσα περισσότερα μπορούν γιά το ΄ρουσφέτι' που προσφέρουν στην αυτοκρατορία. Σε αυτό το σκηνικό κινούμαστε εδώ και τρείς δεκαετίες. Ούτε η Πολωνία αναπτύχθηκε τόσο γερά τυχαία, ούτε η Ρουμανία, ούτε φυσικά η Τουρκία, ούτε τα Εμιράτα, ακόμη και το Βιετνάμ κατάπιε τέτοιο πόλεμο και τώρα χτίζει βάσεις γιά το αμερικάνικο ναυτικό.
Εμείς πρός το παρόν το παλεύουμε όσο μπορούμε, και μέχρι τώρα είμαστε τυχεροί που δεν χάσαμε τίποτε . Το ότι η Τουρκία ασκεί μιά πολιτική Terain Interdiction με το να προσπαθεί να μας στερήσει το δικαίωμα να έχουμε λόγο στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι μεγάλο πράγμα, γιατί απλούστατα δεν έχουμε ούτε την στατιωτική δομή-ισχύ, ούτε την οικονομική ευρωστία, ούτε την κοινωνική συναίνεση γιά να εμπλακούμε σοβαρά και να αυξήσουμε την ένταση με ότι αυτό σημαίνει . Η Ελλάδα σχεδόν από πάντα, αλλά με έμφαση από το 1974 και μετά εγκατέλειψε de facto κάθε ουσιαστική φιλοδοξία γιά την Ανατολική Μεσόγειο. Ο Καραμανλής είπε ότι η ΄Κύπρος κείται μακράν', και αν θέλεις να καταλάβεις τι σημαίνει αυτό άντε ρώτα τους Ελληνες πόσοι είναι διατεθειμένοι να πάνε σε πόλεμο γιά να υπερασπίσουν την ΑΟΖ της Κύπρου. Ρώτα τους και θα έχει ενδιαφέρον η απάντηση.
Ετσι και αλλιώς, ο ανταγωνισμός γιά την Ανατολική Μεσόγειο και η εκεί ανάσχεση της Τουρκίας είναι αλλων μεγάλη προτεραιότητα. Οι Αιγύπτιοι καίγονται το Σουέζ να μην μπορεί να μπλοκαριστεί από την Τουρκία, το Ισραήλ τρέμει να πρέπει τα καράβια που το κρατάν ζωντανό να πρέπει να πάρουν άδεια από τον Ερντογκάν να πλεύσουν ανατολική της Ρόδου, και οι Ευρωπαίοι επίσης δεν θέλουν ο διάδρομος του Σουέζ γιά το εμπόριό τους να εξαρτάται από τα κέφια του Σουλτάνου. Είναι πολλοί και αρκετά δυνατοί, άστους να τα βγάλουν πέρα με τον Ταγίπ.
Μένει το Αιγαίο, στο οποίο πρός το παρόν δεν χάσαμε τίποτε και αν είμαστε ελάχιστα έξυπνοι δεν πρόκειται να χάσουμε τίποτε. Αν απέδειξαν κάτι οι Ουκρανοί είναι ότι μιά χώρα χωρίς κάν ναυτικό, χωρίς κάν εκατοντάδες νησιά-ορμητήρια, κατάφεραν να απωθήσουν τον Ρώσσικο στόλο της Μαύρης θάλασσας στο Ροστόβ Να Ντονού αφού τον σακάτεψαν. Αλλοίμονό μας αν εμείς με τόσες γεωγραφικές δυνατότητες δεν μπορούμε να φοβίσουμε τους Τούρκους ώστε να μην κουνηθούνε εκεί.
Η κυβέρνηση καλά το πάει μέχρι τώρα. Αντώνη μου αυτό που ζητάς, να πάμε εθελοντές να ανεβάσουμε την ένταση και να γίνουμε σημαντικό και οξύ μέρος του προβλήματος είναι αυτό που λένε στο χωριό μου ότι 'πάς και ξύνεσαι στου τσοπάνη τη γκλίτσα'. Αν εμείς κινηθούμε δυναμικά προκαλούμε εξελίξεις που δεν είναι στο σχεδιασμό τους. Ο Ερτογκάν ζητάει κοκκαλάκι από το ΑΙγαίο , δεν σημαίνει ότι θα του το δώσουνε, ούτε οι ΗΠΑ ούτε οι Ευρωπαίοι θέλουν μιά κρίση στο Αιγαίο με απροσδιόριστες συνέπειες. Δεν θα του το δώσουνε το κοκκαλάκι όσο εμείς δεν προκαλούμε και ταυτόχρονα ετοιμαζόμαστε σοβαρά γιά να είμαστε πειστικοί ότι θα πουλήσουμε το πετσί μας ακριβά.
Αν όμως πάμε γυρεύοντας τότε τους φέρνουμε μόνοι μας στη θέση να διαλέξουν, και δεν είναι σίγουρο ότι αυτό που θα διαλέξουν θα μας αρέσει.
Οι Αμερικάνοι θέλουν την παγκόσμια κυριαρχία, αλλά προτιμούν να την έχουν με το μικρότερο κόστος. Το έχουν μετρήσει και βλέπουν ότι τους συμφέρει αντί αυτοί οι ίδιοι να 'καθαρίζουν' όλες τις απειλές εναντίον τους να αναθέτουν το ρόλο του Βεληγκέκα σε 'τοπικούς ηγεμόνες' με τους οποίους μπορούν να κόψουν ένα ντήλι και μετά οι 'τοπικοί' υποτίθεται ότι θα κάνουν κουμάντο στην περιοχή τους, πάντοτε χωρίς να εναντιώνονται στα συμφέροντα των ΗΠΑ ( τα σοβαρά συμφέροντα φυσικά).
Βεβαίως οι ΄τοπικοί' σε αυτό το παζάρι κοιτάνε να ξεκολλήσουν όσα περισσότερα μπορούν γιά το ΄ρουσφέτι' που προσφέρουν στην αυτοκρατορία. Σε αυτό το σκηνικό κινούμαστε εδώ και τρείς δεκαετίες. Ούτε η Πολωνία αναπτύχθηκε τόσο γερά τυχαία, ούτε η Ρουμανία, ούτε φυσικά η Τουρκία, ούτε τα Εμιράτα, ακόμη και το Βιετνάμ κατάπιε τέτοιο πόλεμο και τώρα χτίζει βάσεις γιά το αμερικάνικο ναυτικό.
Εμείς πρός το παρόν το παλεύουμε όσο μπορούμε, και μέχρι τώρα είμαστε τυχεροί που δεν χάσαμε τίποτε . Το ότι η Τουρκία ασκεί μιά πολιτική Terain Interdiction με το να προσπαθεί να μας στερήσει το δικαίωμα να έχουμε λόγο στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι μεγάλο πράγμα, γιατί απλούστατα δεν έχουμε ούτε την στατιωτική δομή-ισχύ, ούτε την οικονομική ευρωστία, ούτε την κοινωνική συναίνεση γιά να εμπλακούμε σοβαρά και να αυξήσουμε την ένταση με ότι αυτό σημαίνει . Η Ελλάδα σχεδόν από πάντα, αλλά με έμφαση από το 1974 και μετά εγκατέλειψε de facto κάθε ουσιαστική φιλοδοξία γιά την Ανατολική Μεσόγειο. Ο Καραμανλής είπε ότι η ΄Κύπρος κείται μακράν', και αν θέλεις να καταλάβεις τι σημαίνει αυτό άντε ρώτα τους Ελληνες πόσοι είναι διατεθειμένοι να πάνε σε πόλεμο γιά να υπερασπίσουν την ΑΟΖ της Κύπρου. Ρώτα τους και θα έχει ενδιαφέρον η απάντηση.
Ετσι και αλλιώς, ο ανταγωνισμός γιά την Ανατολική Μεσόγειο και η εκεί ανάσχεση της Τουρκίας είναι αλλων μεγάλη προτεραιότητα. Οι Αιγύπτιοι καίγονται το Σουέζ να μην μπορεί να μπλοκαριστεί από την Τουρκία, το Ισραήλ τρέμει να πρέπει τα καράβια που το κρατάν ζωντανό να πρέπει να πάρουν άδεια από τον Ερντογκάν να πλεύσουν ανατολική της Ρόδου, και οι Ευρωπαίοι επίσης δεν θέλουν ο διάδρομος του Σουέζ γιά το εμπόριό τους να εξαρτάται από τα κέφια του Σουλτάνου. Είναι πολλοί και αρκετά δυνατοί, άστους να τα βγάλουν πέρα με τον Ταγίπ.
Μένει το Αιγαίο, στο οποίο πρός το παρόν δεν χάσαμε τίποτε και αν είμαστε ελάχιστα έξυπνοι δεν πρόκειται να χάσουμε τίποτε. Αν απέδειξαν κάτι οι Ουκρανοί είναι ότι μιά χώρα χωρίς κάν ναυτικό, χωρίς κάν εκατοντάδες νησιά-ορμητήρια, κατάφεραν να απωθήσουν τον Ρώσσικο στόλο της Μαύρης θάλασσας στο Ροστόβ Να Ντονού αφού τον σακάτεψαν. Αλλοίμονό μας αν εμείς με τόσες γεωγραφικές δυνατότητες δεν μπορούμε να φοβίσουμε τους Τούρκους ώστε να μην κουνηθούνε εκεί.
Η κυβέρνηση καλά το πάει μέχρι τώρα. Αντώνη μου αυτό που ζητάς, να πάμε εθελοντές να ανεβάσουμε την ένταση και να γίνουμε σημαντικό και οξύ μέρος του προβλήματος είναι αυτό που λένε στο χωριό μου ότι 'πάς και ξύνεσαι στου τσοπάνη τη γκλίτσα'. Αν εμείς κινηθούμε δυναμικά προκαλούμε εξελίξεις που δεν είναι στο σχεδιασμό τους. Ο Ερτογκάν ζητάει κοκκαλάκι από το ΑΙγαίο , δεν σημαίνει ότι θα του το δώσουνε, ούτε οι ΗΠΑ ούτε οι Ευρωπαίοι θέλουν μιά κρίση στο Αιγαίο με απροσδιόριστες συνέπειες. Δεν θα του το δώσουνε το κοκκαλάκι όσο εμείς δεν προκαλούμε και ταυτόχρονα ετοιμαζόμαστε σοβαρά γιά να είμαστε πειστικοί ότι θα πουλήσουμε το πετσί μας ακριβά.
Αν όμως πάμε γυρεύοντας τότε τους φέρνουμε μόνοι μας στη θέση να διαλέξουν, και δεν είναι σίγουρο ότι αυτό που θα διαλέξουν θα μας αρέσει.
Αλιευμένο....
Σχόλια