Σύμφωνα με ρεπορτάζ της καλής συναδέλφου Χρύσας Λιάγγου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (21.11.23 σελ.25), και του Energia.gr (εδώ), «η βιομηχανία σιδηρονικελίου «ΛΑΡΚΟ» στη Λάρυμνα, κλειστή από του Ιουλίου 2022, έχει συσσωρεύσει ζημίες €109 εκατομ., διαρκούσης της «επιτελικής κυβέρνησης» του Κυρ. Μητσοτάκη κι άλλα € 480 εκατ., οφείλει στη ΔΕΗ απ’ την κατανάλωση ηλεκτρισμού, απ’ το παρελθόν. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Συνολικώς, μετά την μεταπολίτευση, η διατήρηση της δημοσίας ΛΑΡΚΟ εν λειτουργία έχει κοστίσει στο Ελληνικό δημόσιο κάπου 6 δισ., ευρώ σε τιμές του 2015 (*) κι ακόμη δεν λέει να κλείσει.
Ο εποπτεύων τα οικονομικά της χώρας και της ΛΑΡΚΟ υπουργός κ. Κ.Χατζηδάκης έχει υπαγάγει την εταιρία στην «ειδική μίσθωση» του δημοσίου απ’ το αμαρτωλό Ταμείο εκποιήσεως της δημοσίας περιουσίας (ΤΑΙΠΕΔ), για να την μεταβιβάσει στην κοινοπραξία της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ και Σία, που σχετίζεται με υπουργό της ΝΔ. Αλλά τα «μισθά» των «απασχολουμένων-αέργων» στη ΛΑΡΚΟ επιβαρύνουν τον ΄Ελληνα φορολογούμενο κι όχι τον νέο ιδιοκτήτη της. Το εντεύθεν δημοσιονομικό κόστος καλείται τώρα να πληρώσει ο ελεύθερος επιτηδευματίας – εργάζεται ή δεν εργάζεται - με το νέο φόρο επιτηδεύματος, τεκμαρτό εισόδημα, «προείσπραξη» φόρου και ασφαλιστικές εισφορές.
Μόνον τα πρόστιμα της Κομισιόν, τα περιβαλλοντικά έξοδα και η ανάκτηση των των επιδοτήσεων, υπερβαίνουν τα όσα καλούνται να καταβάλλουν οι ελεύθεροι επιτηδευματίες ως εισόδημα το προσεχές έτος, όταν «εκσυχρονισθεί» η φορολογικής νομοθεσία του κ. Χατζηδάκη κι η ΛΑΡΚΟ θα συνεχίσει να συσσωρεύει ζημίες…
Η ιστορία της ΛΑΡΚΟ είναι γνωστή από της εποχής της «επαράτου». Το σιδηρονικέλιο, που παρήγε ο μακαρίτης Μποδοσάκης, που έλεγε «Τζάνεμ, η βιομηχανία είναι με το δοβλέτι», απέφερε στο εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδος 2,6 δισ. δρχ. ετησίως, ήγουν 7,6 εκατομ. σημερινά ευρώ. Το σιδηρονικέλιο ήταν κι είναι χρηματιστηριακό εμπόρευμα. Η τιμή του είναι ελευθερά και διακυμαίνεται στην διεθνή αγορά. Όταν η ζήτηση της αυτοκινητοβιομηχανίας είναι ζωηρή, το νικέλιο γίνεται ακριβό, όταν πέσει, η παραγωγή του καθίσταται ασύμφορη - ιδίως όταν το κόστος της ηλεκτρικής ενεργείας ανεβαίνει, όπως στην χώρα μας.
Η ΛΑΡΚΟ παρήγε «χελώνες» σιδερονικελίου με περιεχόμενο 25-30% . Στη μονάδα της Λαρύμνης η δυναμικότητα είναι 27.000 τόννων ισοδυνάμου νικελίου ετησίως κι όταν το μέταλλο είχε «τιμή» τα κέρδη ήσαν εξασφαλισμένα. Μετά το 1979 , οι εξαγωγές 100% της παραγωγής ΛΑΡΚΟ εμειώθησαν. Αργότερα τα προβλήματα της εντάθησαν και από τετραετίας η εταιρία είναι ζημιογόνος αλλά συνεχίζει να «λειτουργεί».
Στον ιδιωτικό τομέα, όταν μια επιχείρηση κάνει ζημίες κλείνει. Στο δημόσιο συνεχίζει την «λειτουργία» της δηλ. ο κρατρικός προϋπολογισμός πληρώνει το προσωπικό, τους εργολάβους και τους εργατοπατέρες - «πελάτες» του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος – δηλ. ο φορολογούμενος.
Κατά την Γεωλογία, η ανατολική Ελλάδα είναι πλουσία σε «σιδερομεταλλεύματα» από «την λατεριτική αποσάθρωση των οφειαλών πετρωμάτων της». Το νικέλιο χρησιμεύει στην δημιουργία ανοξείδωτων χαλύβων με αναλογία 1 στα 1000 αλλά με ηλεκτρική ενέργεια που είναι ο αποφασιστικότερος παράγων διαμόρφωσης του κόστους παραγωγής. Για την τήξη ενός τόνου σιδηρομεταλλεύματος με νικέλιο 1,2% χρειάζονται 500 KWh περίπου.
- Συνεπώς, μετά το κλείσιμο των λιγνιτωρυχείων από την «πράσινη»
κυβέρνηση της ΝΔ και την ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο, η ΛΑΡΚΟ
κατέστη αυτόχρημα ζημιογόνος. (Blogger: να μια άλλη παρενέργεια των λαθών στα περί την ενέργεια..)
Άρα η χώρα πρέπει να στραφεί στην ατομική ενέργεια για φθηνό ηλεκτρικό ή πρέπει να ξεχάσει τ’ αποθέματα 200 εκατομ. τόνων λατεριτών.
Εν τούτοις, η σύγχρονη τεχνολογία χρειάζεται και κοβάλτιο που συμπαράγεται με το κράμα σιδερονικελίου. Η υπάρχουσα τεχνογνωσία είναι επαρκής δια την εγχωρία εκμετάλλευση. Όχι όμως από δημόσιες επιχειρήσεις που είναι εξ ορισμού ζημιογόνες, στη χώρα μας. Μόνον ένας ιδιώτης επιχειρηματίας είναι σε θέση ν’αναπτύξει τα μεγάλα αποθέματα σιδηρονικελίου, κοβαλτίου και σιδήρου. Με απεριόριστο δικαίωμα «ανοιγοκλεισίματος» του εργοστασίου αλλά ένας τέτοιος δεν είναι ο πολιτικός κ. Χατζηγάκης. Αν η ΛΑΡΚΟ δεν ιδιωτικοποιηθεί θα πλανάται πάντοτε η υποψία ότι «κάποιο λάκκο έχει η Λάρκο».
(*) Μελέτη των Γεωργίου Μπήτρου και Κων/νου Σαραβάκου υπελόγισε το δημοσιονοπμικό κόστος στηρίξεως της Λάρκο στα 6 δις. ευρώ , μέχρις του 2019 «πρίν μπεί στην ειδική διαχείρηση».
===============
Για ακούστε πρώτα εδώ
.... έγραφα (15-2-2022) Blogger:
Είναι αλήθεια ότι όλες οι διοικήσεις της ΛΑΡΚΟ, διορισμένες από κομματικά επιτελεία, το μόνο που έκαναν με αποτελεσματικότητα ήταν να πλιατσικολογογούν και να γεμίζουν το πουγκί της "οικογένειας" και των κομμάτων. Δεν υπήρξε σοβαρή διοίκηση με σχέδιο και όραμα. (Τί άλλο να σημαίνει όταν τοποθετείς έναν απόστρατο αξιωματικό στην κορυφή της διοίκησης; Λες και λείψανε τα βιογραφικά για να αναλάβουν την οργάνωση και εκτέλεση ενός αναπτυξιακού σχεδίου! Οι καταγγελίες που κάνει εδώ ο κ.Λύκος για τον πατέρα του Υπουργού, κάποτε θα ρίχνανε Κυβερνήσεις, τώρα δεν συμβαίνει τίποτα... τα ΜΜΕ ασχολούνται με κάποιν ..πουστριώτη... δεν θυμάμαι τ΄όνομά του...)
Αυτό που βλέπουμε είναι η κορύφωση του πλιάτσικου. Το δράμα είναι ότι χάνοντας την ΛΑΡΚΟ - πωλείται η Ελλάς. Και χάνετε έτσι κάθε δυνατότητα ενδογενούς ανάπτυξης, αφού ο λαός - ιθαγενείς αυτού του τρόπου μετατρέπονται στην πράξη ξένοι - παρείσακτοι - σε ένα τόπο που αξιοποιείται από ξένα συμφέροντα. Ένας λαός που θα μοιράζεται τα ψίχουλα από το τραπέζει της "ανάπτυξης" μαζί με τους νεοφερμένους δούλους - μετανάστες.
Δυστυχώς η ιστορία της χώρας δείχνει ότι αυτός ο λαός είχε να "διαλέξει" μεταξύ του πλιάτσικου από ντόπιους αλήτες και πλιάτσικου από διεθνείς εταιρείες. Ο λαός ζαλισμένος στη μέση μπορεί και να λέει. "Να γλυτώσουμε απ΄αυτούς και βλέπουμε! Το ίδιο δεν έλεγε όταν στη Βυζαντινή περίοδο καλοδεχόταν ή τουλάχιστον δεν αντιστέκονταν στους Θθωμανούς που ως κατοχή τους εμφανιζόταν πιο πολιτισμένη, από ομόθρησμους διεφθαρμένους ηγεμονίσκους...
Κατά πως πάμε, αυτό που οικοδομείται μέρα με τη μέρα, είναι η ανάπτυξη τύπου Γουατεμάλας ...
Σχόλια