ΛΑΡΚΟ, πως ο δημόσιος πλούτος βγαίνει στο σφυρί.

Στην σημερινή εκπομπή του 98.4 μίλησε ο Δρ. Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης πανεπιστημίου Κρήτης, Βασίλης Λύκος για την ΛΑΡΚΟ δίνοντας και την διάσταση των «σπάνιων γαιών»

Ο Βασίλης Λύκος, Δρ. Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης πανεπιστημίου Κρήτης, μίλησε σήμερα Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου, στον ραδιοφωνικό σταθμό 98.4 για την ΛΑΚΡΟ, δίνοντας και την διάσταση των «σπάνιων γαιών» που ουσιαστικά αν και δημόσια περιουσία στρατηγικής σημασίας για τους Έλληνες πολίτες, βγαίνουν στο «σφυρί», με την τιμαριο-ποίηση και πώληση της ΛΑΡΚΟ.  Όπως είπε, βασικές ορυκτές πρώτες ύλες για την κατασκευή των μπαταριών των ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι το λίθιο, το κοβάλτιο, ο γραφίτης, το νικέλιο και το μαγγάνιο, οι οποίες ονομάζονται και ύλες μπαταρίας.

Μόνο που αυτές οι ύλες και κυρίως το κοβάλτιο βρίσκονται σε πολύ μικρά κοιτάσματα στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να την καθιστούν εξαρτώμενη από τρίτες χώρες, κυρίως την Κίνα, η οποία έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρη την εφοδιαστική αλυσίδα της κατασκευής μπαταριών κυρίως ιόντων λιθίου (έχουν τη μεγαλύτερη συσσώρευση ενέργειας ανά μονάδα μάζας). Και πρώτα απ’ όλα έχει επικρατήσει στη σπάνια πρώτη ύλη των μπαταριών, το κοβάλτιο, αφού ναι μεν η μεγαλύτερη χώρα παραγωγής στον κόσμο είναι η ασταθής και πάμπτωχη (;) Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (κατέχει παγκοσμίως το 68% της εξόρυξης κοβαλτίου), όμως τα οκτώ από τα 14 ορυχεία της (το 40% της παραγωγής) ελέγχονται από την Κίνα…

Την ώρα λοιπόν που η Ευρώπη στρέφει την οικονομία της προς την ηλεκτροκίνηση επιδοτώντας ή και δανείζοντας χώρες-πελάτες όπως η Ελλάδα προς την κατεύθυνση αυτή και τη στιγμή που η εξόρυξη, μεταλλουργία και παραγωγή των υλών μπαταρίας καθίστανται στρατηγικής ευρωπαϊκής σημασίας, εμείς απαξιώνουμε και ιδιωτικοποιούμε με τον ν. 4664 μοναδικές πανευρωπαϊκά και «σπάνιες» βιομηχανίες όπως η ΛΑΡΚΟ, η οποία παράγει σιδηρονικέλιο, το οποίο περιέχει νικέλιο και κοβάλτιο.

Εάν όμως η ΛΑΡΚΟ επενδύσει στην υδρομεταλλουργία, θα είναι σε θέση να παράγει 2.000-3.000 τόνους κοβάλτιο τον χρόνο, καλύπτοντας συνολικά το 10% των αναγκών της ΕΕ μαζί με τη Φινλανδία. Υπενθυμίζεται ότι το κοβάλτιο έχει τριπλάσια τιμή από το νικέλιο. Η δε τιμή του κοβαλτίου είχε εκτιναχτεί στα 80.000 δολάρια ο τόνος το 2019, από μόλις 20.000 δολάρια ο τόνος πριν από δύο έτη.

Αλλά εμείς αντί να την ενισχύσουμε και να την αναγάγουμε σε στρατηγικής σημασίας εταιρεία για τη χώρα μας (με έρευνα και ανάπτυξη), που θα παίξει μοναδικό ρόλο στον κύκλο παραγωγής των μπαταριών στην Ευρώπη και παγκοσμίως, τη δίνουμε όσο- όσο και μάλλον «σκοτωμένη». Τώρα που γνωρίζουμε ότι η ΕΕ πρόκειται να επενδύσει δισεκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή μπαταριών στο άμεσο μέλλον και τη στιγμή που το κοβάλτιο εξελίσσεται στον νέο μαύρο χρυσό της εποχής.

ΠΗΓΗ

Blogger:

Είναι αλήθεια ότι όλες οι διοικήσεις της ΛΑΡΚΟ, διορισμένες από κομματικά επιτελεία, το μόνο που έκαναν με αποτελεσματικότητα ήταν να πλιατσικολογογούν και να γεμίζουν το πουγκί της "οικογένειας" και των κομμάτων. Δεν υπήρξε σοβαρή διοίκηση με σχέδιο και όραμα. (Τί άλλο να σημαίνει όταν τοποθετείς έναν απόστρατο αξιωματικό στην κορυφή της διοίκησης; Λες και λείψανε τα βιογραφικά για να αναλάβουν την οργάνωση και εκτέλεση ενός αναπτυξιακού σχεδίου! Οι καταγγελίες που κάνει εδώ ο κ.Λύκος για τον πατέρα του Υπουργού, κάποτε θα ρίχνανε Κυβερνήσεις, τώρα δεν συμβαίνει τίποτα... τα ΜΜΕ ασχολούνται με κάποιν  ..πουστριώτη... δεν θυμάμαι τ΄όνομά του...)

Αυτό που βλέπουμε είναι η κορύφωση του πλιάτσικου. Το δράμα είναι ότι χάνοντας την ΛΑΡΚΟ - πωλείται η Ελλάς. Και χάνετε έτσι κάθε δυνατότητα ενδογενούς ανάπτυξης, αφού ο λαός - ιθαγενείς αυτού του τρόπου μετατρέπονται στην πράξη ξένοι - παρείσακτοι - σε ένα τόπο που αξιοποιείται από ξένα συμφέροντα.  Ένας λαός που θα μοιράζεται τα ψίχουλα από το τραπέζει της "ανάπτυξης"  μαζί με τους νεοφερμένους δούλους - μετανάστες.

Δυστυχώς η ιστορία της χώρας δείχνει ότι αυτός ο λαός είχε να "διαλάξει" μεταξύ του πλιάτσικου από ντόπιους αλήτες και πλιάτσικου από διεθνείς εταιρείες. Ο λαός ζαλισμένος στη μέση μπορεί και να λέει. "Να γλυτώσουμε απ΄αυτούς και βλέπουμε! Το ίδιο δεν έλεγε όταν στη Βυζαντινή περίοδο καλοδεχόταν ή τουλάχιστον δεν αντιστέκονταν στους Θθωμανούς που ως κατοχή τους εμφανιζόταν πιο πολιτισμένη, από ομόθρησμους διεφθαρμένους ηγεμονίσκους...

Κατά πως πάμε, αυτό που οικοδομείται μέρα με τη μέρα, είναι η ανάπτυξη τύπου Γουατεμάλας ...

 -------------------

  1. «ΧΡΩΠΕΙ» Σωτήριος Σοφιανόπουλος

  2. Πολιτική Ύστατη ευκαιρία για Ελλάδα οι πόροι από ΕΕ – Παραγωγική ανασυγκρότηση ή νέο πλιάτσικο;

  3. Η εγκληματική οργάνωση του ευρωπατριωτισμού

 -------------------------------

ΛΑΡΚΟ, ένα σκάνδαλο 60 χρόνων


Η ιστορία της ΛΑΡΚΟ είναι η ιστορία της βιομηχανικής ακμής και παρακμής της χώρας. Ο ιδρυτής της, ο Μποδοσάκης, πριν από 60 χρόνια, είχε κάθε δυνατή διευκόλυνση τόσο από τις προδικτατορικές κυβερνήσεις όσο και από τη χούντα για να στήσει τη μεγαλύτερη καθετοποιημένη μεταλλουργία στη χώρα. Από την εξόρυξη της πρώτης ύλης μέχρι την παραγωγή του πολύτιμου σιδηρονικελίου, που είναι ο «σκληρός πυρήνας» της χαλυβουργίας.

Τεράστιες περιοχές στη Φθιώτιδα και την ευρύτερη Στερεά Ελλάδα διατέθηκαν από το κράτος στον όμιλο Μποδοσάκη για να διαμορφωθεί η σημαντικότερη επιχείρηση παραγωγής σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο.

Οσοι αναρωτιούνται πώς αυτή η πολύτιμη μεταλλουργία με το παγκόσμια εξαγόμενο προϊόν είναι φορτωμένη σήμερα με ένα βουνό από χρέη πρέπει να πάνε πίσω, σε αυτήν τη «χρυσή εποχή» της: όταν ο ιδιοκτήτης της, παρά τη γενναιοδωρία των διαδοχικών κυβερνήσεων –σε χρήμα, σε φοροαπαλλαγές, σε δωρεάν γη, σε αστυνομική καταστολή κατά των εργαζόμενων–, την εγκατέλειψε στο κράτος, στις τράπεζες και στη ΔΕΗ, φορτωμένη μόνο με οφειλές.

Από το 1989, οπότε η ΛΑΡΚΟ τίθεται σε ιδιότυπο καθεστώς κρατικής διαχείρισης, ξεκινά μια περιπέτεια διακύμανσης από τα κέρδη στις τεράστιες ζημιές, με σκανδαλώδη κακοδιαχείριση, καταστροφική τιμολογιακή πολιτική και ένα κυνηγητό από αφανείς ανταγωνιστές και επίδοξους νέους ιδιοκτήτες, που κατέληξε στο να καθίσει η επιχείρηση στο «εδώλιο» του ευρωδικαστηρίου και να φορτωθεί με τη ρετσινιά παράνομων κρατικών ενισχύσεων.

Και όμως, όλες αυτές τις δεκαετίες, παρά τις «αμαρτίες» των διαδοχικών κυβερνήσεων που φόρτωναν με προβλήματα τη ΛΑΡΚΟ, κανείς δεν διανοήθηκε να σταματήσει τη λειτουργία της. Γιατί; Γιατί αυτό που παράγει είναι μεταφορικά και κυριολεκτικά «χρυσός» για την ευρωπαϊκή και διεθνή βιομηχανία.

Μπορούμε, λοιπόν, βάσιμα να ισχυριστούμε ότι το μείζον σκάνδαλο στην υπόθεση της ΛΑΡΚΟ είναι ότι οδηγείται σε πώληση σε ιδιώτες όχι γιατί είναι ζημιογόνα μεταλλουργία, αλλά ακριβώς για το αντίθετο: είναι μια πολύτιμη και προοπτικά κερδοφόρα επιχείρηση, που την ορέγονται εδώ και χρόνια εγχώριοι και ξένοι όμιλοι.

Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη –καμιά έκπληξη σε αυτό– έχει τον κυνισμό να τους την προσφέρει στο πιάτο, απαλλαγμένη από οφειλές και ενοχλητικούς εργαζόμενους. Η ΛΑΡΚΟ είναι η επιτομή του νεοφιλελεύθερου δόγματος που πρεσβεύει την κοινωνικοποίηση των ζημιών και την ιδιωτικοποίηση των κερδών.

Πηγή:

--------------------

Του Πέτρου Μαγγανιάρη

Μεταλλειολόγου Μηχανικού

Στα τέλη του 2020 ο ιδρυτής της Tesla Ελον Μασκ, μιλώντας σε επενδυτές δήλωνε:

«Το νικέλιο είναι ίσως το πιο σημαντικό μεταλλικό στοιχείο στην κατασκευή μπαταριών. Εκεί αποθηκεύεται όλη η ενέργεια και ολοένα και περισσότερο οι χημικές ουσίες της μπαταρίας βελτιώνονται ώστε να επιτρέπεται η συμπερίληψη όσο το δυνατόν περισσότερου νικελίου. Όσο περισσότερο νικέλιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ενεργειακή πυκνότητα της μπαταρίας… Θα ήθελα απλώς να τονίσω εκ νέου, σε όλες τις εταιρείες εξόρυξης εκεί έξω, παρακαλώ εξορύξτε περισσότερο νικέλιο. Όπου κι αν βρίσκεστε στον κόσμο, παρακαλώ εξορύξτε περισσότερο νικέλιο».

Αν και όλα τα μέταλλα καταγράφουν άνοδο τιμών από την αρχή αυτής της εβδομάδας, το νικέλιο, που χρησιμοποιείται ιδίως για την παραγωγή μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων ανεβαίνει με αληθινά ιλιγγιώδη ρυθμό, καθώς η Ρωσία  είναι από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς του. Η απαγόρευση ουσιαστικά των εξαγωγών της Ρωσίας, με τα μέτρα που πήρε η Δύση ως αντίποινα για την Ουκρανία, αυξάνει τις ανησυχίες για  το κατά πόσο η προσφορά από πλευράς Ρωσίας στη διεθνή αγορά θα συνεχιστεί ή όχι απρόσκοπτα.

Από την 1η Μαρτίου μέχρι και χθες η τιμή του μετάλλου τετραπλασιάστηκε στα 80.025 δολάρια ο τόνος και σήμερα το πρωί η τιμή του νικέλιου έπιασε  το απόλυτο ιστορικό της υψηλό, στα 101.365 δολάρια ο τόνος!!! Το Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου ανέστειλε τις συναλλαγές στην αγορά του νικελίου.

Η ΛΑΡΚΟ είναι η μοναδική παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ε.Ε. και μία από τους πέντε μεγαλύτερους παραγωγούς παγκοσμίως.

Η ΛΑΡΚΟ έχει δυνατότητα να παράγει 60 τόνους νικελίου την ημέρα.

Με τις τρέχουσες τιμές στα 80.000 δολάρια ο τόνος, αυτό μεταφράζεται σε 4,8 εκ. δολάρια ημερησίως και σε 1,75  δις ετησίως!

Αυτή η διεθνής συγκυρία θα αποτελούσε μια χρυσή ευκαιρία για τον αυτοχρηματοδοτούμενο εκσυγχρονισμό της ΛΑΡΚΟ, με δυνατότητα ανάκτησης και του κοβάλτιου, έτσι ώστε αυτή να καταστεί οριστικά βιώσιμη, περιβαλλοντολογικά φιλική  και να συνεισφέρει σημαντικά στην ελληνική οικονομία.

Αντίθετα η διαδικασία εκκαθάρισης και πώλησης που πρόσφατα ανακοίνωσε και επιμένει να υλοποιήσει  η κυβέρνηση, οδηγεί ουσιαστικά στο οριστικό κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ καθώς οι υποψήφιοι επενδυτές, το πολύτιμο μετάλλευμα μπορούν να το επεξεργαστούν και εκτός Ελλάδας, χωρίς υποχρεώσεις επένδυσης εκσυγχρονισμού της μεταλλουργίας, όπως ορίζει το σχέδιο σύμβασης.

Και χωρίς φυσικά να νοιάζεται η κυβέρνηση αν οι 1.080 εργαζόμενοι και άλλοι 3.000 – 4.000 που δουλεύουν άμεσα ή έμμεσα για τη ΛΑΡΚΟ, βρεθούν στον δρόμο.

Όπως και με την απολιγνιτοποίηση, έτσι και με την απονικελοποίηση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη σπάει κάθε ρεκόρ αντεθνικής, κοινωνικά ανάλγητης και υποταγμένης σε εξω-ελληνικά κέντρα άσκηση πολιτικής.

11 Μαρτίου, 2022

Σχόλια