Ολοταχώς προς μια δικτατορία νέου τύπου

Ρούντι Ρινάλντι 

Σήμερα το πρωί (3/9) συνόδευσα μια νέα κοπέλα 18 ετών για να εμβολιαστεί. Δεν ήθελε να είναι υποχρεωμένη να κάνει σελφ ή ράπιντ τεστ για να μπορεί να μετακινείται και να πηγαίνει σε χώρους που θέλει. Δεν θα αποφύγει τους ελέγχους, αλλά θα περνά στους χώρους των εμβολιασμένων. Η κοπέλα αυτή είχε νοσήσει τον περασμένο Οκτώβριο και θα χρειαστεί μία μόνο δόση εμβολίου. Όσο με αφορά, αν και επίσης νόσησα, έκανα και τις δύο δόσεις του εμβολίου, επειδή τότε (Μάιος 2021) τα πρωτόκολλα των επιτροπών και ειδικών δεν είχαν καταλήξει ότι αρκεί η μία δόση. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Αυτή η εισαγωγή γίνεται για τους ανθρώπους που με μεγάλη ευκολία θεωρούν πως κάθε κριτική σκέψη, κάθε αναφορά στην κοινή λογική, κάθε αναφορά σε παρενέργειες και προβλήματα που παρουσιάζουν τα εμβολιαστικά προγράμματα, τείνουν να αποδυναμώνουν την «πορεία Ελευθερίας» μέσω του εμβολιασμού. Μάλιστα ο φανατισμός έχει κυριεύσει πολλές ψυχές που θα έπρεπε να τηρούν μια τουλάχιστον πιο κριτική στάση για όσα γίνονται. Σημεία των καιρών, που γρήγορα (πιστεύω) θα δώσουν τη θέση τους σε νέες διαφοροποιήσεις εντός της κοινωνίας, εντός των συλλογικοτήτων, εντός των κινημάτων κ.λπ.

Στο παρόν σημείωμα θέλω να επικεντρώσω σε ένα ζήτημα που αφορά τη «μεγάλη εικόνα», το γενικό πλαίσιο των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων – μέρος του οποίου είναι και η αντιμετώπιση της πανδημίας ή, αν θέλετε, η εργαλειοποίηση της πανδημίας από τις ελίτ της παγκοσμιοποίησης.
Η πανδημία ως επιταχυντής μεγάλων μετασχηματισμών: ολοταχώς προς μια δικτατορία νέου τύπου

• Δεν ήθελε και πολύ για τις πολιτικές ελίτ και τα βασικά κέντρα τους στον δυτικό κόσμο να βγάλουν από το συρτάρι σχεδιασμούς και προτάσεις για την εγκαθίδρυση καθεστώτων έκτακτης ανάγκης με πρόσχημα την καταπολέμηση της πανδημίας.

Τα νέα καθεστώτα διαχείρισης μεγάλων πληθυσμών και λαών, σε περίοδο που η δομική κρίση του καπιταλισμού παίρνει μεγάλες διαστάσεις, τους είναι απολύτως απαραίτητα για την προώθηση των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων ενός μεγάλου μετασχηματισμού. Η λεγόμενη «4η Βιομηχανική Επανάσταση», η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» που θέλουν, η μετάλλαξη των λαών σε ανδράποδα μέσω του φόβου και τρόμου, χρειάζονται ένα νέο καθεστώς – και αυτό θα έχει τα χαρακτηριστικά της μόνιμης και κατά περίσταση κατάστασης έκτακτης ανάγκης.

• Αυτό το υπό διαμόρφωση νέο καθεστώς (που οι ρίζες του είναι παλιότερες από την πανδημία) είναι το καταλληλότερο πολιτικο-κοινωνικό εποικοδόμημα για τον έλεγχο και την αποτροπή αντιδράσεων και κοινωνικών εκρήξεων, για την εκκαθάριση του εδάφους ώστε να περάσουν ως οδοστρωτήρας αναδιαρθρώσεις που αφορούν όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής (οικονομία, παιδεία, υγεία, περιβάλλον, πολιτισμό κ.λπ.), και, όχι έλασσον, να αποκρυβεί η μεγάλη κρίση, η παν-κρίση που διαπερνά όλον τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό κόσμο.

Είναι προφανές ότι το νέο καθεστώς έχει και ειδικά χαρακτηριστικά: Α) ανοίγει δρόμο στο όνομα της υγείας και της επιστήμης (επιστήμη που χαρίζει δώρα στην ανθρωπότητα), Β) θεωρεί την οικολογική κρίση ως το νέο φυσικό περιβάλλον το οποίο διαρκώς θα αντιμετωπίζουμε, Γ) ενεργοποιεί στο έπακρο μηχανισμούς βιοπολιτικού ελέγχου, Δ) αναπαράγεται με την αναφορά πως έρχονται πιο δύσκολες και μεγάλες καταστροφές.

Έχουμε περάσει από τον προθάλαμο αυτής της δικτατορίας και τώρα οδεύουμε στους κυρίως χώρους του οικοδομήματος. Οι πειραματισμοί που έγιναν σε παγκόσμια κλίμακα –όχι με το εμβόλιο– αφορούσαν τον εγκλεισμό και τα ειδικά μέτρα επί των πληθυσμών. Και μετρήθηκαν τα αντανακλαστικά των ανθρώπων σε συνθήκες φόβου και τρόμου, ζωής και θανάτου. Το συμπέρασμα που βγήκε ήταν ότι δεν υπάρχει πιο ιδανική συνθήκη από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και εγκλεισμού-περιορισμού του δημόσιου χώρου και αποκλεισμού από κάθε κοινωνική έκφραση. Η νέου τύπου δικτατορία δεν έχει ανάγκη να καταργήσει την πολιτική και επιστημονική σφαίρα, αλλά να τις ενσωματώσει στο νέο Λόγο, προς μια κοινωνία που θα είναι άλλο πράγμα από την έννοια κοινωνία.

Στη χώρα μας η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά και όλος ο πολιτικός κόσμος, τρέχουν στην πίστα αυτής της νέας δικτατορίας, της οποίας οι προδιαγραφές συντάσσονται σε υπερεθνικά κέντρα ισχύος και διαχείρισης. Δεν κάνουν του κεφαλιού τους: ακολουθούν οδηγίες που πλασάρονται σε ολόκληρο τον κόσμο (ή τουλάχιστον στον δυτικό). Έτσι ζήσαμε τα μεγαλύτερα λοκντάουν της Ευρώπης, καταπατήθηκαν ελευθερίες που ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένες, καταργήθηκε ο δημόσιος χώρος και απαγορεύτηκαν συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις. Στη συνέχεια ήρθε η «υποχρεωτικότητα» και από 1/9 είχαμε μαζικές απολύσεις των ανεμβολίαστων στο χώρο της Υγείας. Ενάντια σε κάθε επιστημονική παραδοχή, οι ανεμβολίαστοι κηρύσσονται εχθροί της κοινωνίας, «εσωτερικός εχθρός», ενώ γνωρίζουν όλοι –ελίτ, κόμματα, επιστημονικές οργανώσεις– ότι δεν θα εμβολιαστεί όλος ο πληθυσμός. Κι αφού δεν εμβολιαστεί ένα 20-30 ή 40% (μπορεί και παραπάνω) του πληθυσμού, κηρύττουμε εκτός πλαισίου, εκτός κοινωνίας κ.λπ. όλους τους ανεμβολίαστους. Τα μέτρα που εξήγγειλε ο Κικίλιας (ως υπουργός Υγείας) αποτελούν ένα διάταγμα κήρυξης της νέας δικτατορίας επί του μισού της κοινωνίας.

Πολιτικός κόσμος, κόμματα και οργανώσεις, συνδικάτα, διανοούμενοι, γιατροί και επιστήμονες ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ τι είναι η κήρυξη της νέας καθεστωτικής φάσης, η νέα δικτατορία. Μιλάνε μόνο για εμβόλια, όταν το κύριο θέμα είναι άλλο. Διότι αυτή η νέα δικτατορία θα πλήξει ΟΛΗ την κοινωνία, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους.
Η υγεία ως πρόσχημα από τις ελίτ της παγκοσμιοποίησης

Η νέα δικτατορία και το νέο καθεστώς διαχείρισης πληθυσμών μέσω μιας συνεχιζόμενης και ανανεούμενης κατάστασης έκτακτης ανάγκης, χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα κυρίως τον τομέα της υγείας και της προστασίας της από έναν «φυσικό» εχθρό, τον ιό, και από μια μειοψηφία, τους «αντιεμβολιαστές». Σε αυτό το δίπολο έχει εγκλωβίσει την πλειοψηφία του επιστημονικού κόσμου στον τομέα της υγείας. Οι λόγοι και οι όροι αυτής της επιτυχίας μπορούν να αναλυθούν, δεν είναι μυστήριο. Άλλο επιστήμη, άλλο επιστημονισμός. Χρειαζόμαστε όχι μόνο την Επιστήμη, αλλά και την κριτική της Επιστήμης, γιατί αυτή τελεί σε κατάσταση εγκλεισμού και φυλάκισης. 

• Ο κυρίαρχος επιστημονικός λόγος κηρύσσει εκτός νόμου κάθε αμφισβήτηση και κάθε κριτική. Ήδη στήνονται οι πυρές για ενοχλητικούς αντιπολιτευόμενους επιστήμονες.
  

Οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης ενδιαφέρονται να εγκαθιδρύσουν ένα νέο καθεστώς, κι όχι να σώσουν την ανθρωπότητα από την πανδημία ή τις πανδημίες. Άλλωστε μας προειδοποιούν ότι θα ζήσουμε εν μέσω πανδημιών… Ενδιαφέρονται μόνο να είναι ικανό ένα μέρος της διαθέσιμης εργατικής δύναμης για να λειτουργεί το παραγωγικό σύστημα και να μην μπλοκάρεται η αλυσίδα εκμετάλλευσης και αρπαγής της όποιας υπεραξίας παράγεται. Η κοινωνία, μεγάλο μέρος της, μπορεί να είναι φυλακισμένο, περιορισμένο και διαρκώς ελεγχόμενο. Αυτός είναι ο στόχος.

Να το πω και με άλλα λόγια: το γενικό επίπεδο της κοινωνίας όσον αφορά την υγεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αντίσταση και το γκρέμισμα της νέας δικτατορίας, της νέας πλανητικής (υγειονομικής) δικτατορίας. Γιατί μόνο αν γκρεμιστεί αυτό το αντιδραστικό, ανορθολογικό, βαθιά σκοταδιστικό νέο καθεστώς μπορούν να ανοίξουν οι δρόμοι για μια υγεία που θα αφορά όλους τους πολίτες του κόσμου, όπου δεν θα πετιέται έξω από το δημόσιο σύστημα υγείας το μισό του πληθυσμού, όπου δεν θα υπάρχουν οι διαιρετικές πολιτικές και οι κοινωνικοί αυτοματισμοί.
Κεντρικό καθήκον ο αγώνας ενάντια στο νέο καθεστώς

Το εμβόλιο από μόνο του δεν είναι η λύση: το παραδέχονται και οι πιο ακραιφνείς υποστηρικτές του μαζικού εμβολιασμού. Επομένως έχει τεράστια σημασία το γενικό πλαίσιο άσκησης της υγειονομικής πολιτικής (που χαράσσεται όχι από τον Πλεύρη, τον Κικίλια, ή μια ad hoc διορισμένη επιστημονική επιτροπή, αφού πρώτα θωρακιστεί με το «ακαταδίωκτο»). 

• Η διάλυση του ΕΣΥ, που περνά και μέσα από την απόλυση 10.000 υγειονομικών (σε συνθήκες που η διαίρεση γιατρών και υγειονομικών κτυπά κόκκινο, με αποτέλεσμα κάποιοι να επιχαίρουν που διώχνεται η ασυνείδητη «πλέμπα»…), ανοίγει το δρόμο στις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, στην παραπέρα ιδιωτικοποίησή των δομών υγείας. 
• Μάλιστα το «διάταγμα Κικίλια» αποκλείει από τις δομές υγείας τους ανεμβολίαστους (ο ανεμβολίαστος πρέπει να πληρώσει τα έξοδα όποιας νοσηλείας του – αυτό είναι το σλόγκαν σε όλο τον ευρωπαϊκό συστημικό Τύπο).
  

Συμπερασματικά: κεντρικό καθήκον είναι ο αγώνας ενάντια στο νέο καθεστώς και τη δικτατορική μορφή που αυτό παίρνει. Ο αγώνας αυτός είναι ο πλέον αποτελεσματικός και για την υπεράσπιση της υγείας του πληθυσμού με όλα τα όπλα που διαθέτουμε. Γιατί εμβόλιο α, μετά β, μετά γ, μετά κάτι άλλο χωρίς δημοκρατία και κοινωνικό έλεγχο, είναι άκρως επικίνδυνη κατάσταση.

Τέλος, να θυμίσω ορισμένους αριθμούς: Πληθυσμός της Γης: 7,89 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Εμβολιασμένοι: 2,16 δισεκατομμύρια άνθρωποι (Σεπτέμβριος 2021), ποσοστό 27,6%. Κρούσματα κορωνοϊού: 220.049.243. Θάνατοι: 4.558.572. Ανάρρωσαν: 194.993.473. Πάλι οι ανεμβολίαστοι είναι τεράστια πλειοψηφία, και δεν πρόκειται να εμβολιαστούν, και το ξέρουν όλοι. Τι θα γίνει με αυτούς, και τι θα γίνει με τις πανδημίες; Η δικτατορία των υγιών ελίτ αφορά μόνο μια μειοψηφία του πλανητικού πληθυσμού. Όποιος θέλει ας σκεφθεί για το τι οικοδομείται εντός του παγκοσμιοποιημένου ειδικού καθεστώτος καπιταλισμού…

================

πριν απ' όλα:

• Eντουάρντο Γκαλεάνο: Η διδασκαλία του φόβου

...και μετά πάμε παρακάτω:

1. Το – επικίνδυνο – δόγμα της «αδιαμφισβήτητης» Επιστήμης

2. Επιστήμη και εξουσία

3. Μέτρα "εκτάκτου ανάγκης" .... (ή αλλιώς: να σας πάρουμε τα μέτρα;) 

4. Πως αποφασίζουμε; Ποιός και πως ορίζεται το καθεστώς έκτακτης ανάγκης...

5. Χρ. Λιονής: Διαφάνεια στα εμβόλια, ταχύτητα στις μελέτες επιπολασμού και ο νέος Πατερναλισμός

   • Από τον Carl Schmitt στον Giorgio Agamben: μερικές κριτικές παρατηρήσεις πάνω στη «κατάσταση εξαίρεσης» και την «πολιτική της επιδημίας» – Μέρος Α’
   • Από τον Carl Schmitt στον Giorgio Agamben: μερικές κριτικές παρατηρήσεις πάνω στη «κατάσταση εξαίρεσης» και την «πολιτική της επιδημίας» – Μέρος Β
   • Η σήψη της μεταδημοκρατίας
   • Το καθεστώς εξαίρεσης και η «κατάσταση αυθαιρεσίας»
   • Το Πείραμα της Συμμόρφωσης & 150Euro

• Νέος Φασισμός.

  -----------------------

  

  Από εδώ και πέρα...

  Από εδώ και πέρα θα ζήσης με επιχειρήματα χαμηλού προβληματισμού, με διατυπώσεις-θέσφατα-φετφάδες διαφόρων "ιατρογνωμόνων" και ειδικών στον "νομικοβιολογισμό", με "συστάσεις" οι οποίες θα πάσχουν από την συλλογιστική τους ανακολουθία. Γιατί ουσιαστικά επιθυμούν να συνδέσουν τη συμμόρφωση με τους κανόνες εξουσίας. Ο "νομικοβιολογισμός" θα υπεισέλθη επισήμως σαν τρόπος εξουσίας και επιβολής, στο μέτρο που δεν αρκεί πλέον η διατύπωση νομικών και "συνταγματικών" επιχειρημάτων, γιά να δικαιολογήση τα εκάστοτε αποφασιζόμενα. ΄Ε "να μήν βάλουμε στούς "φετφάδες" και ένα λούστρο επιστήμης;", θα μπορούσε να πή κανείς... λίγο από μοντέρνα βιολογία, λίγο από κβαντικούς υπολογιστές και λίγο από "πόλεμο των άστρων";

  Θα προσπαθούν εφεξής να προτάξουν αξιώσεις μέσω μιας δικαιολογήσεως όχι με όρους συναινέσεως και της αναλογικότητος, αλλά μέσω μια εκτάκτου δικαιοδοτικής επιβολής.

  Το κύκλωμα ελέγχου της νέας πολιτικής μας εξελίξεως, οργανώνεται τώρα πια στη διαδικασία μιας θεραπευτικής προσανατολιστικής, όπου ο γιατρός γίνεται ο διαχειριστής των συμπτωμάτων και των σωμάτων και παράλληλα θα είναι εκείνος που θα ευοδώνει τη θεραπεία και την ελευθερία. "Είσαι καλά;". Θα σού πώ εγώ άν είσαι καλά και γιά πόσο θα είσαι καλά και πότε θα πρέπει να σε επανεξετάσω. Εγώ θα προσδιορίσω γιά πόσο χρόνο θα είσαι καλά... Το σύστημα που θα προβλέπη και θα μεριμνά "πρίν από εμάς, γιά εμάς"...

  Νομίζεις ότι είσαι καλά... πώς πιστεύεις ότι είσαι καλά και δεν χρειάζεσαι Ιατρική παρέμβαση, αφού δεν σού το έχω πεί εγώ;

  Εγώ καθορίζω πότε και γιά πόσο χρόνο μπορεί να θεωρείται ότι είσαι καλά.

  Και στη συνέχεια πάντα στο ίδιο πλαίσιο του κυκλώματος το δίκαιο θα πρέπει να καθίσταται εύπλαστο εργαλείο για να δικαιολογή τις τεχνικές ελέγχου και την κανονιστικότητα.

  Εδώ θα υπεισέρχεται η "Βιολογία" ως απαραίτητο συμπλήρωμα της Νομικής Επιστήμης [αλήθεια η Νομική είναι επιστήμη; Από πότε άραγε; Mάλλον "απιστήμη είναι"].

  Έτσι ο "νομικοβιολογισμός" θα αποτελεί τη σύγχρονη θεώρηση της μετα-δημοκρατίας. Δεν υπάρχει πλέον Δημοκρατία και Δίκαιον εάν δεν προσυπογράψη και η "Βιολογία"... ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ, ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΣΥΜΒΟΥΝ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΜΑΣ.

  Καί έτσι, αντί να Κοινωνικοποιούμε την Ιατρική, Ιατρικοποιούμε την Κοινωνία. Λάθος, μέγα λάθος...

  Από την Επιστήμη στον Επιστημονισμό.

  Η Ιατρική Τέχνη η οποία δεν είναι Επιστήμη, αλλά είναι εφαρμογή Επιστημονικών Αρχών σε περιστατικά τα οποία κάθε φορά είναι διαφορετικά με βάση ενέργειες που προκύπτουν από την εμπειρία και από το πείραμα, φαίνεται ότι έχει αρνηθεί την Φρόνησή της, στο όνομα ενός "Ιερατείου", το οποίο κατήντησε να είναι ένας Δογματισμός στο όριο της Δεισιδαιμονίας.

  Προσοχή, μή μπερδεύουμε την Ιατρική και τις Φυσικές Επιστήμες με την Μαθηματική Λογική. Τις πιό πολλές φορές ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους. Είναι λάθος να επιχειρούμε "την λογικοποίηση των Φυσικών Επιστημών". Είναι σαν να φορτώνουμε με ανθρώπινα ελαττώματα τούς Θεούς μας (όπως έχει κάνει πάντα ο άνθρωπος στην ιστορική του διαδρομή). Η Φύσις ακολουθεί τούς δικούς της ανεξάρτητους δρόμους, οι οποίοι εκφεύγουν από την "λογική" και την "μαθηματική συνέπεια".

  Η αύρα της αλάνθαστης γνώμης των λοιμωξιολόγων μού την έχει δώσει κυριολεκτικά.