Η είδηση πέρασε στα ψιλά (*b). Σωστά υπό μία έννοια. Το ότι οι Γερμανοί απαιτούν πλήρη κατάργηση του βέτο στην Ευρωπαική Ενωση δεν αποτελεί είδηση από οποιαδήποτε άποψη κι αν το πάρει κανείς. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Πρώτον, γιατί η εμμονή τους να κάνουν την Ευρώπη απέραντο γερμανικό τσιφλίκι, υφίσταται από την εποχή του Φρειδερίκου του Μεγάλου.
Και δεύτερον επειδή η έννοια του βέτο δεν υπάρχει στα σημερινά ευρωπαικά όργανα. Εχει προ πολλού καταργηθεί ντε φάκτο, προς όφελος της Γερμανίας. Απλά το Βερολίνο θέλει μια επίσημη υπογραφή προς αυτή την κατεύθυνση και φυσικά η Κομισιόν θα τρέξει να ικανοποιήσει την απαίτηση του.
- Αυτά λοιπόν δεν αποτελούν «ειδήσεις» . Δρομολογημένες εξελίξεις είναι. Τις οποίες όλοι οι υπόλοιποι θα κάτσουν να παρακολουθήσουν σαν υπνωτισμένοι. Χωρίς να είναι σε θέση να πουν το παραμικρό.
Οσοι πίστεψαν ότι η επιβολή του Βερολίνου θα περιοριζόταν μόνο σε θέματα οικονομικής και νομισματικής φύσεως επειδή «οι Γερμανοί ενδιαφέρονται μόνο για τη τσέπη τους», έκαναν τεράστιο λάθος. Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται να κυριαρχήσουν. Και να αποφασίζουν από το πως θα ρυθμίζουμε τα ρολόγια μας, μέχρι το αν θα πληρώνουμε στο μπακάλικο με κάρτα ή μετρητά. Και αν στο ταμείο θα κάθεται Σομαλός ή Πακιστανός…
Θα ήταν αφελής αν θεωρούσε κάποιος ότι η Γερμανία δεν έχει την τελευταία δεκαετία τον απόλυτο έλεγχο στην διαδικασία λήψης αποφάσεων για θέματα που θεωρεί κρίσιμα ως προς τα συμφέροντα της. Το σύστημα της ψηφοφορίας στην Ευρώπη είναι πλέον απολύτως ναρκοθετημένο.
Γι αυτό και πολύ σπάνια οι ενδιαφερόμενες χώρες καταφεύγουν σε αυτό. Προτιμούν να παρακαλούν παρασκηνιακά το «διευθυντήριο», τους Γερμανούς δηλαδή, να αλλάξουν δυο-τρεις λέξεις στα κείμενα συμπερασμάτων, γιατί ξέρουν ότι αν φτάσουν στην «ύβρη» της ψηφοφορίας θα είναι αδύνατο να υπερκεράσουν το γερμανικό «μπλοκ».
Η σημερινή Ευρώπη, λοιπόν, δεν αφήνει κανένα περιθώριο σε μεμονωμένα κράτη να υπερασπιστούν τα συμφέροντα τους, ακόμη κι όταν αγγίζουν ζητήματα εθνικής επιβίωσης. Αν τα κράτη αυτά είναι και «ανάδελφα», δεν διαθέτουν δηλαδή εκλεκτικές συγγένειες ή κοινούς δεσμούς με άλλους μέσα στην Ευρωζώνη, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, τα εμπόδια γίνονται ανυπέρβλητα. Το διαπιστώσαμε και στο ζήτημα των κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας.
Για τα περισσότερα ζητήματα σήμερα εφαρμόζεται ο (γερμανικής επινόησης)κανόνας της «διπλής πλειοψηφίας». Χρειάζονται δηλαδή τουλάχιστον 4 χώρες που να αντιπροσωπεύουν πάνω από το 35% του πληθυσμού της ΕΕ για να μπλοκάρουν μία πρωτοβουλία του Βερολίνου. Πρακτικά αδύνατο, αν το σκεφτείτε. Κι από την άλλη η Γερμανία των 80 εκατομμυρίων μπορεί πανεύκολα με 3 από τους δορυφόρους της να μπλοκάρει οποιοδήποτε απόφαση δεν της αρέσει.
- Όμως αυτά δεν φτάνουν στους αχόρταγους Γερμανούς. Θέλουν τον απόλυτο έλεγχο και στους ελάχιστους τομείς(όπως εξωτερικής πολιτικής και άμυνας) όπου θεωρητικά χρειάζεται ομοφωνία.
- Το είπε χωρίς περιστροφές ο αγαπημένος υπουργός εξωτερικών της Μέρκελ, ο Χάικο Μάας: «Το βέτο πρέπει να φύγει. Για να μην γίνεται η ΕΕ όμηρος εκείνων που παραλύουν την εξωτερική πολιτική».
Την «εξωτερική πολιτική του Βερολίνου» εννοούσε βέβαια, αυτός ο αναιδής Γερμανός πολιτικός που έχει το και το θράσος να μας κοροιδεύει κατάμουτρα, λέγοντας πως αν υιοθετηθεί αυτή η…ανιδιοτελής πρωτοβουλία, θα μπορούσε ακόμη να καταψηφιστεί και μία γερμανική πρόταση. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας για όλους τους λόγους που προαναφέραμε.
Η ιδέα για την πλήρη κατάργηση του βέτο πάντως, δεν είναι καινούργια. Πρωτοέπεσε στο τραπέζι πριν μερικά χρόνια από τον Γιούγκερ ο οποίος ήθελε, σώνει και καλά, να καταργήσει την ομοφωνία στα συμβούλια εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Κατά την γνώμη του ήταν αντιπαραγωγικό να «κολλάνε» τα θέματα στις αντιρρήσεις ολίγων. Λες και είχε διαβάσει, ο μπαγάσας, το μυαλό του Χάικο Μάας.
Την σκυτάλη πήρε φυσικά η «θεία Ούρσουλα». Στην πρώτη της ομιλία ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου, αυτή η πρώην υπουργός άμυνας με τις τραγικές επιδόσεις, έθεσε ως ύψιστη προτεραιότητα την επέκταση της «ειδικής πλειοψηφίας» και στους τομείς των κυρώσεων προς τρίτες χώρες.
Πρακτικά δηλαδή έναντι χωρών, όπως η Ρωσία και η Κίνα για τις οποίες η Γερμανία θέλει μόνη της να κρατάει το καρότο και το μαστίγιο, με τους Γάλλους να παριστάνουν τους…χρήσιμους ηλίθιους, νομίζοντας ότι «συναποφασίζουν».
Χθες ήταν ο «αντικαθεστωτικός Ναβάλνι», σήμερα η Λευκορωσία του Λουκασένκο ,μεθαύριο οι Ουιγούροι που καταπιέζονται από την Κίνα και πάει λέγοντας. Ολο και κάτι θα βρίσκει το Βερολίνο για να εργαλειοποιεί τις κυρώσεις στο βωμό της εξωτερικής πολιτικής, είτε για να διαφοροποιείται, είτε για να ταυτίζεται με αυτή των ΗΠΑ.
Ας μην θρέφουμε αυταπάτες. Οι «κυρώσεις» για τις οποίες κόπτεται σήμερα η Γερμανίδα πρόεδρος της Κομισιόν δεν έχουν καμία σχέση με ευαισθησίες για το παγκόσμιο έλλειμμα δημοκρατίας και πολύ περισσότερο τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να είχαν επιβληθεί σε δεκάδες άλλα καταπιεστικά καθεστώτα αυτού του πλανήτη με πρώτο και καλύτερο το γειτονικό μας. Κι όταν, ας πούμε, το φθινόπωρο του 2020, το Αζερμπαιτζάν εισέβαλε ύπουλα και απρόκλητα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, η Ευρώπη έπρεπε να είναι στα κάγκελα, στο όνομα, αν μη τι άλλο, του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, του αμιγώς αρμενικού πληθυσμού αυτού του ανεξάρτητου θύλακα.
- Θα μπορούσα να επεκταθώ σε πλείστα όσα παραδείγματα για να αποδείξω ότι η Γερμανία κάνει, εδώ και δεκαετίες, «ότι θέλει» σε όλα τα πεδία της ευρωπαικής πολιτικής συμπεριλαμβανομένης και της εξωτερικής.
Δεν χρειάζεται καν την τυπική κατάργηση του βέτο για την οποία τώρα πιέζει. Ολοι το ξέρουν εκτός-όπως είπαμε- από τους Γάλλους που νομίζουν, οι δύστυχοι, ότι έχουν λόγο στο ευρωπαικό γίγνεσθαι. Αλήθεια όμως, όταν έρθει η ώρα να συζητηθεί το «τέλος της ομοφωνίας», η ελληνική θέση ποια θα είναι;…
------------------
(*b)
Blogger:
...εμείς δεν αφήσαμε να περάσει στα ψιλά...
Τι σημαίνει η κατάργηση του βέτο που ζητά η Γερμανία
Πρόταση Schaeuble προς χώρες Νότιας Ευρώπης: Δημοσιονομική ένωση και αυστηρότεροι όροι - Τι τον ενοχλεί;
Blogger:
Για το πως βλέπουν την ΕΕ και τα κράτη οι Γερμανοί...
Τα εξαγορασμένα ΜΜΕ κάνουν αυτό που κάνουν εδώ και χρόνια. Προσπαθούν να συσκοτίσουν και να κατασκευάσουν πραγματικότητα που υπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Ως απάντηση σ' αυτήν την πληροφοριακή ομίχλη, ας δούμε μια παλιότερη, αλλά ζουμερή, εγγραφή:
Süddeutsche Zeitung: Η ιδέα της Βρετανίας περί εθνικής κυριαρχίας δεν συνάδει με τον σύγχρονο κόσμο
«Η ιδέα της Μ. Βρετανίας περί εθνικής κυριαρχίας δεν συνάδει με τον σύγχρονο κόσμο, όπου η ιδέα της αυτοκρατορίας έχει πεθάνει και τα μεγάλα έθνη έχουν κατατροπωθεί από νέους γίγαντες, όπως η Κίνα.
- Οι Βρετανοί χρειάζονται την Ευρώπη, όπως η Ευρώπη χρειάζεται τους Βρετανούς.
- Η πρόσληψη της έννοιας της εθνικής κυριαρχίας από τους υπέρμαχους του Brexit είναι παιδαριώδης. Η πρόσληψη αυτή αγνοεί την επιρροή των Βρετανών στην ΕΕ και αποδυναμώνει εν τέλει τη χώρα.» υπογραμμίζει η γερμανική εφημερίδα.
----------------------
Η παράνοια των Βρυξελλών αποδομεί την Ευρώπη
Fischer (πρώην ΥΠΕΞ) – Το ελληνικό πείραμα απέδειξε ότι Γερμανία θέλει μια Γερμανική Ευρώπη
Noμπελίστες οικονομολόγοι επικρίνουν την γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη (Up)
Η ενωμένη Ευρώπη του Γ' Ράιχ
Legrain: Είναι συμβατό το ευρώ με τη Δημοκρατία;
Γιούργκεν Χάμπερμας: Η ευρωπαϊκή αποτυχία της Μέρκελ
Η Γερμανία Αντιμέτωπη με την Μοίρα της
Όταν οι αγορές υποκαθιστούν την δημοκρατία.
======================
..και για να σχηματίσετε μια ολοκληρωμένη εικόνα, δείτε και τα παρακάτω....
Η προφητεία της Μάργκαρετ Θάτσερ: Είχε πει το 1988 για τη Γερμανία όσα λένε οι υπόλοιποι σήμερα
Ευρωζώνη: Το τέλος της μεγάλης αυταπάτης
Καθώς πλησιάζει η καταιγίδα τo Βερολίνο γερμανοποιεί το Ευρωπαικό Δίκαιο: "Ναπολέων" η Γερμανία!
Noμπελίστες οικονομολόγοι επικρίνουν την γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη (Up)
Πρόταση Schaeuble προς χώρες Νότιας Ευρώπης: Δημοσιονομική ένωση και αυστηρότεροι όροι - Τι τον ενοχλεί;
Όμηρος του γερμανικού μεγαλοϊδεατισμού η Ευρώπη
Τα γερμανικά «πάντσερ» δεν έχουν αισθήματα
Η Γερμανία οδηγεί για μία ακόμα φορά την Ευρώπη στον γκρεμό
Σχόλια