[Το σημερινό άρθρο ενός παγκόσμια αναγνωρισμένου Γάλλου οικονομολόγου, επιτυχημένου επιχειρηματία και συγγραφέα, με πλούσιο βιογραφικό σε διάφορες εγκυκλοπαίδειες, προσφέρει –εν μέσω καταιγιστικής παραπληροφόρησης και συστηματικής συσκότισης- ταυτόχρονα πολύτιμο βοήθημα προσανατολισμού στην διεθνή πραγματικότητα -όπως πράγματι είναι και εξελίσσεται- και διδακτικό, σπινθηροβόλο και απολαυστικό ανάγνωσμα. Ακόμη και πολιτικοί εγκέφαλοι κάτι θα αποκόμιζαν διαβάζοντάς το]
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Πόλεμοι ανεξιλέωτοι έφεραν ανέκαθεν αντιμέτωπες χώρες που έλεγχαν την θάλασσα με χώρες που κυβερνούσαν την ξηρά. Θυμόμαστε Αθήνα εναντίον Σπάρτης, Ελλάδα εναντίον Περσίας, Καρχηδόνα εναντίον Ρώμης, Βρετανία εναντίον (στη σειρά) Φιλίππου Β’ της Ισπανίας, Λουδοβίκου 14ου, Ναπολέοντα, Γουλιέλμου Β΄, Χίτλερ και τέλος ΗΠΑ εναντίον Σοβιετικής ΄Ενωσης.
Από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι ΗΠΑ ελέγχουν απεριόριστα τις θάλασσες του πλανήτη με έναν στόλο του οποίου την κυριαρχία δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει, λόγω της συντριπτικής υπεροχής του. Αυτός ο έλεγχος των θαλασσών μετέβαλε τις ΗΠΑ σε «καθολικόν ηγεμόνα», λόγω της κατάρρευσης το 1990 της ηπειρωτικής δύναμης που τις αμφισβητούσε από το 1945,της Σοβιετικής ΄Ενωσης. Από το 1990 και την άνοδο στην εξουσία της Κίνας του κ.Ξι, κανένας «αμφισβητίας» δεν είχε προβάλει στον ορίζοντα και οι αμερικανικές κυβερνήσεις, μεθύουσες από την παντοδυναμία τους, βάλθηκαν να κυριαρχήσουν όχι μόνο στις θάλασσες αλλά και στην ξηρά -πράγμα που έχει άλλου είδους μεγάλες δυσκολίες.
Και τώρα αντιμετωπίζουν την αποτυχία τους.
- Αυτό ήταν τόσο προβλέψιμο όσο είχε αρχίσει να προβάλλει μια νέα «χερσαία» δύναμη με τις απαιτούμενες ανθρώπινες, οικονομικές και τεχνικές ικανότητες για να «κυριαρχήσει» -τουλάχιστον εμπορικά σε ένα μεγάλο μέρος των αναδυομένων χωρών –και εννοώ φυσικά την Κίνα. Κοιτάξτε οποιονδήποτε χάρτη.
Για να συνδέσουν την Κίνα με τον υπόλοιπο κόσμο, οι έμποροι χρησιμοποιούσαν επί χιλιετίες τους «δρόμους» του μεταξιού, τον ένα χερσαίο, περνώντας στα βόρεια των Ιμαλαίων και τον άλλο θαλάσσιο, περνώντας από την Ινδία, την Μέση Ανατολή και φθάνοντας στη Ευρώπη από την Μεσοποταμία και την Συρία.
Η εμφάνιση των ατμόπλοιων και η διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ αχρήστεψε μέσα σε λίγες δεκαετίες αυτούς του δυο δρόμους του μεταξιού και ξαφνικά η Κίνα δεν έλεγχε το εμπόριό της ούτε με την Ευρώπη, ούτε με την υπόλοιπη Ασία και ακόμη λιγότερο με τον υπόλοιπο κόσμο.
Και να που τώρα αυτό αλλάζει.
- Το σχέδιο του κυρίου Ξι είναι πολύ απλό: Θέλει απλούστατα να ξανανοίξει τους δυο δρόμους του μεταξιού.
Και έτσι ο έλεγχος της θάλασσας θα γίνεται ολοένα δυσκολότερος για την αμερικανική ναυτική δύναμη.
Και παρεμπιπτόντως όλες αυτές οι περιοχές θα μπορέσουν να εξειδικευθούν σε ό,τι η κάθε μια μπορεί να παράγει καλύτερα και θα μπούμε σε μια περίοδο ανάπτυξης χωρίς προηγούμενο στα νότια των Ιμαλαίων, για την μεγαλύτερη άνθηση της Κίνας και όλου του κόσμου γύρω από αυτήν.
Στο Βορρά τα καραβάνια άλλων εποχών θα αντικατασταθούν από σιδηροδρόμους που θα διασυνδέσουν την βόρεια Κίνα με την Ελλάδα και την Γερμανία (Ντούϊσμπουργκ).
Ήδη οι κινεζικές αρχές έχουν αγοράσει το λιμάνι του Πειραιά για να αποστέλλουν τα προϊόντα τους από τον Πειραιά προς όλη τη Νότια Ευρώπη. Αυτές οι σιδηροδρομικές γραμμές θα εισαγάγουν στον σύγχρονο κόσμο όλους τους πληθυσμούς των περιοχών βορείως των Ιμαλαίων, που σιγά-σιγά θα ξαναγίνουν παραγωγικοί όπως ήταν οι πρόγονοί τους. Και αυτοί οι πληθυσμοί θα έχουν ανάγκη από όλα, πράγμα που θα προσφέρει ευκαιρίες στις κινεζικές εταιρείες έργων υποδομής, που τώρα βρίσκονται με κάπως πλεονάζουσες δυνατότητες. (Θα συμβούλευα με όλες τις δυνάμεις μου τους αναγνώστες να αγοράσουν ακίνητα πέριξ της Τραπεζούντας, από όπου άλλοτε ξεκινούσαν και κατέφθαναν όλα τα καραβάνια προς και από την Κίνα.)
΄Ενας ελαφρός δισταγμός, ωστόσο, σ’ αυτόν το δρόμο του Βορρά, τον μόνο που θα είναι πάντοτε απρόσιτος στους αμερικανικούς στόλους: ένα πολύ μεγάλο μέρος της διαδρομής περνά από τα εδάφη της Ρωσίας.
Θα πρέπει κατά συνέπεια η Κίνα να συνδεθεί με σχέσεις μεγάλης αντοχής με την Ρωσία, με κοινή επιδίωξη να θέσουν υπό έλεγχο τον Αμερικανό ηγεμόνα.
- Μια τέτοια συμμαχία θα όφειλε να είναι ο εφιάλτης της αμερικανικής διπλωματίας για λόγους ευκολονόητους και ωστόσο αυτή η διπλωματία (;) των Αμερικανών κάνει απολύτως τα πάντα για να ρίξει τους Ρώσους στην αγκαλιά των Κινέζων. Μας φέρνει στον νου την Γαλλία να καταστρέφει την Αυστροουγγαρία με την Συνθήκη των Βερσαλλιών (παλαιός στόχος της γαλλικής διπλωματίας από την εποχή του Ρισελιέ), για να βρεθεί μόνη απέναντι στην Γερμανία και την Ρωσία το 1940 και να τσακιστεί.
- Και αυτή η σινο-ρωσική συμμαχία ενισχύεται κάθε μέρα που περνά, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου.
- Πρώτο τρομερό πλήγμα κατά του δολαρίου.
- Δεύτερο βαρύ πλήγμα κατά του δολαρίου:
Αλλά αυτά είναι γνωστά και τα έχω περιγράψει σε προηγούμενα χρονικά μου. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει από εδώ και εμπρός είναι κάτι άλλο: Πως θα αντιδράσει η Γερμανία μπροστά στην ανάδυση αυτής της σινο-ρωσικής συγκυριαρχίας στο μισό των παρθένων περιοχών του πλανήτη;
Η Γερμανία πάντοτε ήταν μια ηπειρωτική χώρα και ποτέ μια ναυτική δύναμη. Νικήθηκε δυο φορές στην πρόσφατη ιστορία της από μια συμμαχία ναυτικών δυνάμεων, κάτι που αφήνει σημάδια.
Η ανάλυσή μου είναι λοιπόν πολύ απλή: Όλα και το τονίζω, όλα δείχνουν πως η Γερμανία έχει συμφέρον να εγκαταλείψει την σε πλήρη παρακμή ναυτική συμμαχία για να ενταχτεί στην χερσαία συμμαχία σε πλήρη ανάπτυξη. Όπως έλεγε (και)ο Στρατηγός Ντε Γκωλ: «Τα έθνη δεν έχουν φίλους. Έχουν μόνο συμφέροντα.»
Σχεδόν το σύνολο της οικονομικής ανάπτυξης στα χρόνια που έρχονται θα πραγματοποιηθεί γύρω από το κέντρο αυτής της «χερσαίας συμμαχίας» και όλη αυτή η ζώνη θα έχει ανάγκη τα γερμανικά προϊόντα, με την Γερμανία να γίνεται εκ των πραγμάτων ο παραγωγός των προϊόντων ισχυρής προστιθέμενης αξίας γι’ αυτές τις περιοχές.
–Η Ευρωζώνη βρίσκεται σε πολύ κακή θέση, όντας -και κατά πολύ- η περιοχή του κόσμου με το χαμηλότερο ποσοστό ανάπτυξης από δεκαεπταετίας, αλλά επίσης και με το υψηλότερο ποσοστό χρέους του δημόσιου τομέα, την χειρότερη δημογραφία και το υψηλότερο ποσοστό κοινωνικών δαπανών. Η μόνη ελπίδα ( του κυρίου Μακρόν, όπως και του Πουανκαρέ πριν από αυτόν) είναι ότι «η Γερμανία θα πληρώσει». Μπορούν πάντα να ονειρεύονται…
–Η αμερικανική στρατιωτική προστασία γίνεται ολοένα και πιο «αμφίβολη», με ένα υπερατλαντικό πολιτικό σύστημα σε πλήρη αγκύλωση, μεταξύ των «ελίτ» που δεν αντιπροσωπεύουν πια παρά μόνο τον εαυτό τους και ένα λαό αφημένον στην εγκατάλειψη.
- –Το να συνταχτείς με την Ρωσία και την Κίνα συνεπάγεται επίσης και έλεγχο της Τουρκίας, που δεν φαίνεται πια αξιόπιστος σύμμαχος του ΝΑΤΟ και επομένως να συμβάλεις έτσι στον έλεγχο των τουρκικών πληθυσμών που διαμένουν στην Γερμανία ή που θέλουν να εγκατασταθούν σ’ αυτήν.
- –Το να συνταχτείς με τη Ρωσία σημαίνει επίσης να την αφήσεις να ασχοληθεί με την Μέση Ανατολή, στηριζόμενη αναμφίβολα στο Ιράν, ξαναθέτοντας σε ημερήσια διάταξη την παλαιά συμμαχία Ρωσίας και Περσίας για την στρατιωτική εξουδετέρωση της Τουρκίας.
Η Μαντάμ Μέρκελ έχει καταστεί αυτό που οι Αμερικανοί λένε «μια κουτσή πάπια», δηλαδή κάποιος πού κανείς δεν τον ακούει, αφού όλοι ξέρουν πως εδώ τελειώνει η καριέρα του.
Ας υποθέσουμε πως η μια ή η άλλη μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα (Ιταλία, Γαλλία)αντιμετωπίζει δεινά προβλήματα, οικονομικά και κοινωνικά και αποφασίζει (ή εξαναγκάζεται) να βγει από το Ευρώ. Η γερμανική οικονομία και ιδιαίτερα ο χρηματοπιστωτικός τομέας θα βρεθεί σε κατάσταση σχεδόν χρεωκοπίας, με τις απώλειες που θα υποστεί από τα δάνεια αυτών των χωρών από τις γερμανικές τράπεζες. Δεν απαιτείται να είσαι διάνοια για να φανταστείς πως σε τέτοια περίπτωση Ρωσία και Κίνα θα πρόσφεραν την «ανιδιοτελή» βοήθειά τους στην Γερμανία για να ξεπεράσει αυτή την δύσκολη στιγμή - βοήθεια που ασφαλώς θα γινόταν με ευγνωμοσύνη δεκτή από τους γείτονές μας. Και όλα θα ήταν θαυμάσια στον καλύτερο των κόσμων.
΄Αν ο αναγνώστης φρονεί πως γράφω υπερβολές, τότε θα πρέπει να θέσει στο εαυτό του ορισμένα ερωτήματα:
- Γιατί η κινεζική κυβέρνηση θα εγκαθιδρύσει στην Σαγκάη ένα νέο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;
- Γιατί η Αυστροουγγαρία προχωρεί στην αναγέννησή της υπό την επωνυμία «Group Visegrad», αν δεν είναι για να εμποδίσει την εδαφική σύνδεση της Γερμανίας με την Ρωσία;
- Γιατί ο κ. Τραμπ θέλησε να προσφέρει μιαν ενισχυμένη συμμαχία στην Πολωνία με την ομιλία του στην Βαρσοβία, και γιατί κατ’ αρχήν πήγε στη Βαρσοβία;
- Γιατί τα αμερικανικά στρατεύματα στη Συρία προσπαθούν με όλα τα μέσα να εμποδίσουν την παραμονή στην εξουσία της οικογένειας ΄Ασαντ, ακόμα και πυροβολώντας εναντίον Ρώσων… εάν δεν είναι για να εμποδίσουν την δημιουργία ενός Σιϊτικού τόξου, που θα εκτείνεται από τη Λαοδικεία (Λατάκια), που ελέγχει την ανατολική Μεσόγειο έως το Μπαχρέϊν, που ελέγχει τον Περσικό Κόλπο και όπου αγκυροβολεί ο 5ος Αμερικανικός Στόλος;
- ΄Ηδη οι΄Αγγλοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την ηπειρωτική συμμαχία που πάει σε ναυάγιο (η Ευρώπη) για να ξαναγυρίσουν στην ναυτική συμμαχία της οποίας ήσαν πάντοτε μέρος σε δύσκολους καιρούς. Αλλά καλού-κακού δήλωσαν και συμμετοχή στο κινεζικό Δ.Ν.Τ. και στην κινεζική Παγκόσμια Τράπεζα, παράλληλα εισάγοντας και τις συναλλαγές σε Γιουάν στο χρηματιστήριο του Λονδίνου. Κάλλιο διπλοκλείδωνε, δηλαδή.
Αν ήμουν ένας Γάλλος αναγνώστης, θα αγόραζα ρωσικά και κινεζικά κρατικά ομόλογα για να διαφοροποιήσω το χαρτοφυλάκιό μου. Ασφαλώς δεν θα ήταν δεκτά σαν έντοκο κεφάλαιο στην ασφάλεια ζωής, αλλά αυτά που γίνονται σήμερα δεκτά, δεν θα αξίζουν αύριο τίποτα το αξιόλογο, σε κάθε περίπτωση.
Σου εύχομαι να ζήσεις σε εποχές ενδιαφέρουσες, λέει μια παλιά κινεζική κατάρα.
Είναι φανερό πως μπαίνουμε πλησίστιοι σε εποχές συναρπαστικές.
ΠΗΓΗ
-----------------
Τζέιμς Πέτρας, Αμερικανός διανοούμενος: «Ο Τραμπ φέρεται στην Ελλάδα όπως η Τρόικα και ο Τσίπρας δεν ζητά ούτε νοίκι»
Ο Τζέιμς Πέτρας είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο State University της Νέας Υόρκης και συγγραφέας πολλών βιβλίων, αλλά και σύμβουλος κοινωνικών κινημάτων, μεταξύ των οποίων το βραζιλιάνικο κίνημα ακτημόνων MST. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 διατέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μεσογειακών Σπουδών στην Αθήνα και σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου, παραιτήθηκε όμως το 1984, όταν το ΠΑΣΟΚ διέγραψε συνδικαλιστές επειδή οργάνωσαν μια γενική απεργία. Πρόκειται λοιπόν για έναν αναλυτή από τους καταλληλότερους να εκφράσουν μια εκτίμηση για το πρόσφατο ταξίδι Τσίπρα στις ΗΠΑ και ο Δρόμος, που τακτικά συνεργάζεται μαζί του, δεν έχασε την ευκαιρία για μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Ο Πέτρας αναλύει τις οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειες της συνάντησης στην Ουάσιγκτον και αμφισβητεί ευθέως όσα υποστηρίζουν η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ στην Ελλάδα.
Πως είδατε τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Ντόναλντ Τραμπ;
Το βασικό που πρέπει να συνειδητοποιηθεί είναι ότι το ταξίδι του Τσίπρα έρχεται σε μία στιγμή κατά την οποία ο Τραμπ δέχεται μεγάλη επίθεση στο εσωτερικό των ΗΠΑ και ψάχνει σε διάφορα επίπεδα να εμφανίσει κάποιο επίτευγμα, αλλά δεν μπορεί να κερδίσει κάτι από τις άλλες μεγάλες δυνάμεις. Ο Τραμπ είναι πολύ απαξιωμένος και το γεγονός της επίσκεψης Τσίπρα φάνηκε παράταιρο τη στιγμή που όλα τα μεγάλα ΜΜΕ, οι πολιτικοί ηγέτες συμπεριλαμβανομένων Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατών, αλλά και οι Ευρωπαίοι, είναι κριτικοί και καταδικάζουν τον Τραμπ. Έτσι, ο Τσίπρας φάνηκε υπέρμετρα υποτακτικός και αυτό τον κάνει να απαξιώνεται κι αυτός σε ένα μεγάλο κοινό στις ΗΠΑ, το οποίο έχει κακή γνώμη για τον Τραμπ. Θα λέγαμε ότι είναι ένας ταιριαστός γάμος, από την άποψη ότι πρόκειται για δυο μάλλον απαξιωμένους πολιτικούς που φαίνεται να έχουν πάρει την κατιούσα αν κρίνουμε και από τις δημοσκοπήσεις.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πώς σχολιάζεται η επίσκεψη Τσίπρα;
Οι περισσότεροι παρατηρητές υποστηρίζουν ότι ο Τσίπρας έδωσε πολύ περισσότερα απ’ όσα έλαβε στο επίπεδο των συμφωνιών. Δεν είναι σαφές τι ακριβώς συμφώνησε ο Τσίπρας σε σχέση με την οικονομική βοήθεια ή τις επενδύσεις. Από την άλλη, ο Τραμπ εξασφάλισε να πουλήσει 2,4 δισ. δολάρια εξοπλισμούς σε μια φτωχή χώρα που αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα σε όλους τους τομείς. Συμφώνησε, ακόμα, να συνεχιστεί και να επεκταθεί το καθεστώς στη βάση της Σούδας. Αν συνυπολογιστεί μάλιστα η πολιτική επιθετικότητας του Τραμπ, τότε θα δούμε ότι αυξάνονται οι πιθανότητες να εμπλακεί η Ελλάδα σε δύσκολες καταστάσεις με τη Ρωσία, την Κίνα και άλλες χώρες με τις οποίες ο Τραμπ έχει εχθρικές σχέσεις. Βέβαια, ο Τύπος εδώ αστειεύεται, θυμίζοντας στον Τσίπρα όσα έλεγε πριν εκλεγεί ο Τραμπ. Λένε ότι δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης και ότι κάνει τον εαυτό του να μοιάζει με κλόουν όταν διαρκώς λέει άλλα και πράττει διαφορετικά. Νομίζω ότι κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά αυτά που λέει, ειδικά αν σκεφτεί κανείς όσα έλεγε στο παρελθόν και όσα κάνει τώρα.
Η ελληνική κυβέρνηση και κάποια ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι η χώρα κερδίζει την προστασία των ΗΠΑ. Τι λέτε;
Πρόκειται για γελοίο επιχείρημα, είναι ξεκάθαρο. Στις ΗΠΑ, κανένα Μέσο Ενημέρωσης δεν πιστεύει ότι ο Τραμπ θα προσφέρει προστασία στην Ελλάδα. Εδώ δεν μπορεί να προστατεύσει την αμερικανική βιομηχανία. Έλεγε προεκλογικά ότι θα το κάνει, αλλά οπισθοχωρεί στα πάντα. Έχει θέσει σε κίνδυνο τη NAFTA και την αντίστοιχη συμφωνία με την Ασία, δεν είναι επιτυχημένος σε κανένα επενδυτικό και εμπορικό πρόγραμμα. Πού βασίζουν τα ελληνικά ΜΜΕ τον ισχυρισμό ότι ο Τραμπ θα προσφέρει στην Ελλάδα ένα οικονομικό πρόγραμμα που θα την ωφελήσει και θα φέρει ανάπτυξη; Ο Τσίπρας έχει ιδιωτικοποιήσει τους βασικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας και δεν υπάρχει κάτι άλλο που να μπορεί να δώσει. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους Αμερικάνους να επενδύσουν σε μία χώρα που ανήκει ήδη σε ξένους επενδυτές, έχει μηδενικό ρυθμό ανάπτυξης και η οικονομία της θα είναι για πολύ ακόμα πλήρως συνδεδεμένη με την Ε.Ε. Ο Τσίπρας έχει πολύ λίγα να προσφέρει σ’ αυτό τον τομέα.
Πώς κρίνετε τους ισχυρισμούς ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε προνομιακό εταίρο των ΗΠΑ στη γεωπολιτική σκακιέρα;
Ο Τσίπρας προσφέρει την Ελλάδα χωρίς να εξασφαλίσει έστω κάποιο νοίκι! Δεν είναι η πιο έξυπνη ιδέα να γίνει η Ελλάδα σήμερα προνομιακός γεωπολιτικός και στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ, όταν η Ευρώπη επιτίθεται στην Αμερική για παραβίαση της συνθήκης με το Ιράν για τα πυρηνικά, όταν ο Τραμπ υποστηρίζει την επιθετικότητα στη Ρωσία και αναμιγνύεται με τέτοιο τρόπο στη Συρία. Ο Τσίπρας συμμαχεί με τη λιγότερο δυναμική πλευρά αυτή τη στιγμή, αλλά και με τη λιγότερη ειρηνόφιλη χώρα του κόσμου. Με τις επιλογές που κάνει, δεν μπορεί να ελπίζει σε μια επιτυχία, να έχει μια ειρηνόφιλη πολιτική, να έχει σχέσεις με κάποιες χώρες όπως για παράδειγμα το Ιράν. Έχει επιλέξει τις χειρότερες δυνατές επιλογές και κατευθύνσεις. Μπορούμε να πούμε ότι τα κάνει όλα ανάποδα…
Και η Ευρώπη;
Αντικειμενικά, όλα αυτά οδηγούν σε διαταραχή στις σχέσεις του Τσίπρα με την Ευρώπη. Γιατί αυτή τη στιγμή ο Τραμπ έχει κακές σχέσεις με την Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα. Όταν ο Τσίπρας λέει ότι είναι στρατηγικοί εταίροι με τον Τραμπ, μιλά από θέση αδυναμίας.
Ποια θεωρείτε ότι είναι τα οφέλη του Τραμπ από το πρόσφατο ταξίδι;
Ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει κάτι να δώσει στον Τραμπ, σε επίπεδο μιας τακτικής κίνησης. Ο Τσίπρας προσφέρει στον Αμερικανό πρόεδρο ενίσχυση στις επιδιώξεις του απέναντι στο Ιράν, συμφωνεί να ευθυγραμμιστεί με το Ισραήλ και δυνητικά να μετακινηθεί σε εχθρική στάση απέναντι στη Βενεζουέλα, την Β. Κορέα, την Κίνα και τη Ρωσία. Ο Τραμπ διασφάλισε ότι ο Τσίπρας θα αγοράσει αέριο και πετρέλαιο από τις ΗΠΑ. Αυτό είναι εντελώς παράλογο. Μου φαίνεται ότι ο Τραμπ φέρεται στην Ελλάδα όπως η Τρόικα που επέβαλε αυστηρούς όρους στην οικονομία της χώρας. Έτσι κι ο Τραμπ, δένει την Ελλάδα σε μία επικίνδυνη θέση σχετικά με τη Μέση Ανατολή. Νομίζω ότι η επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ ήταν ένα σημαντικό παιχνίδι για μία αποτυχημένη κυβέρνηση όπως αυτή του Τραμπ. Ενώ ο Τσίπρας δεν πήρε τίποτα, πρόσφερε πολλά σε επίπεδο βασικών πόρων και στρατιωτικών υποχρεώσεων.
Ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα και πρώην υφυπουργός Νίκολας Μπερνς δήλωσε ότι οι ελληνοαμερικάνικες σχέσεις «είναι καλύτερες τώρα από ό,τι πριν από μερικές δεκαετίες όταν ο έντονος αντιαμερικανισμός κυριαρχούσε στην ελληνική πολιτική».
Έχει δίκιο. Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση είναι η πιο συνεργάσιμη. Ο Τσίπρας είναι εντελώς υποτακτικός απέναντι στις ΗΠΑ με τρόπο που ούτε οι προηγούμενες δεξιές κυβερνήσεις θα το έκαναν. Για παράδειγμα, πάντα η Ελλάδα ήταν φιλική προς τον αγώνα της Παλαιστίνης, ενώ τώρα τη βλέπουμε να αναβαθμίζει τους στρατιωτικούς της δεσμούς με το Ισραήλ. Ο Τσίπρας εκπροσωπεί έναν δορυφόρο σε τιμή ευκαιρίας. Η κυβέρνησή του φαίνεται διατεθειμένη να πουλήσει την εθνική κυριαρχία για το τίποτα. Προσφέρει τα πάντα για να έχει μια συνεργασία με την Ουάσινγκτον, ο Τραμπ την ευχαριστεί και δεν δίνει τίποτα πίσω. Πρόκειται για μία από τις χειρότερες συμφωνίες που έχουν γίνει τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια.
----------------
Σοβαρή κρίση στις ελληνορωσικές σχέσεις: Γιατί η Ρωσία απαγόρευσε σε 3 Ελληνες υπουργούς να ταξιδέψουν στην Μόσχα
Καταφεύγουμε στο Ισραήλ - «Περαιτέρω σύσφιγξη» σχέσεων εξήγγειλαν Π.Καμμένος και Α.Λίμπερμαν
Σχόλια