Ύποπτοι και τουλάχιστον συνένοχοι της πολιτικής και των συμφερόντων. Μια κοινή γνώμη που στέκεται απέναντί τους ολοένα και πιο δύσπιστη έχει στερήσει από τους δημοσιογράφους την αξιοπιστία τους. Έχει άδικο; Ναι, απαντούν με μια φωνή οι περισσότεροι από αυτούς.
Κάποιες φωνές...
... από το παρελθόν, όμως, είχαν ήδη δώσει προκαταβολικά δίκιο στην κοινή γνώμη. Όπως ο συγγραφέας Ζιλιάν Μπεντά, που σε ένα περίφημο φυλλάδιό του έγραφε το 1927 πως «οι άνθρωποι που το λειτούργημά τους είναι να υπερασπίζονται τις αιώνιες και ανιδιοτελείς αξίες, όπως τη δικαιοσύνη και το δίκιο, έχουν προδώσει αυτό το λειτούργημα προς όφελος ιδιοτελών συμφερόντων». Πέντε χρόνια αργότερα, ο συγγραφέας Πολ Νιζάν στηλίτευε την ευκολία με την οποία αυτοί οι άνθρωποι αφήνονται να πλανηθούν από τη γοητεία του κατεστημένου. Στα χρόνια μας, ο δημοσιογράφος και πολιτειολόγος Σερζ Χαλιμί σηκώνει τη δική του σημαία ενάντια σε αυτούς τους θεομπαίχτες, που «με μια μακιγιέζ κι ένα μικρόφωνο υπηρετούν τα συμφέροντα των αφεντικών του κόσμου». Όσο για τον φιλόσοφο Πιερ Μπουρντιέ, με ακόμη πιο κοφτερή γλώσσα, στο μικρό του δοκίμιο
- «Η κυριαρχία της δημοσιογραφίας» θα καταγγείλει τις δημαγωγικές και εμπορευματικές εκτροπές του επαγγέλματος και τις συνέπειές τους στη λογοτεχνία, την πολιτική, τη φιλοσοφία, τις επιστήμες.
- Τι είναι εκείνο που ενώνει όλες αυτές τις οργισμένες κραυγές, τις θλιβερές διαπιστώσεις; Ίσως η βεβαιότητα μιας προδοσίας, μιας εγκατάλειψης των βασικών αρχών, που υποχρεώνει πολλούς διανοητές να κάνουν σήμερα αυτό που δεν είναι σε θέση να κάνουν οι κοινοί θνητοί που πέφτουν θύματα της κακής δημοσιογραφίας: να ανακαλέσουν τους ενόχους στην τάξη.
Το ίδιο...
...ακριβώς κάνει και ένας αναγνώστης, με επιστολή του προς την εφημερίδα «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», καταγγέλλοντας τη διαπλοκή: «Γιατί η δημοσιογραφία απέτυχε; Φτάνει να ρίξει κανείς μια ματιά στα περίτεχνα προγράμματα της τραπεζικής βιομηχανίας για την καλλιέργεια σχέσεων με τα μέσα ενημέρωσης, για να καταλάβει γιατί οι δημοσιογράφοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τεράστιες συγκρούσεις συμφερόντων. Οι τραπεζίτες προσεγγίζουν τους δημοσιογράφους με τον ίδιο τρόπο που προσεγγίζουν τους πελάτες τους: με δημόσιες σχέσεις, συναντήσεις, μάρκετινγκ. Οι δημοσιογράφοι χρειάζονται προσβάσεις και πληροφορίες. Προσκαλούνται σε συσκέψεις, συνέδρια, δείπνα. Ποιος δημοσιογράφος θα αντιστεκόταν σε έναν μηχανισμό που του φέρεται τόσο καλά;». Κάπως έτσι οι ασθενείς συνειδήσεις αφήνονται να πλανηθούν από αμφίβολα θέλγητρα, μετατρέποντας το μικρόφωνο ή τη γραφίδα τους σε ένα πλυντήριο για βρώμικους επιχειρηματίες και πολιτικούς.
Κι όσοι...
... από τους δημοσιογράφους αντιστέκονται; Δεν είναι υποχρεωτικό να γίνουν Ροβεσπιέροι και να κρατούν στο ένα τους χέρι τη γραφίδα και στο άλλο την γκιλοτίνα. Φτάνει να ξέρουν πως η δημοσιογραφία είναι ένα κατ΄ εξοχήν σισύφειο έργο. Μπορεί να μην ξέρουν ποια ακριβώς είναι αλήθεια, όπως άλλωστε δεν ήξερε ούτε εκείνος ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του «Σισύφου». Όμως ξέρουν ποιο είναι το ψέμα. Φτάνει να μπορούν να λένε σαν τον Αλμπέρ Καμύ: «Δεν είπαμε ψέματα».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4513821&ct=2
- Πρέπει να δείτε και την προγεννέστερη εγγραφή για τα ΜΜΕ----->
- Αλλά και εδώ------->
- Επίσης θέλω να δείτε και μια άλλη παράμετρο της επίθεσης που δέχεται ο Σανιδάς από το σύνολο σχεδόν του τύπου. Ο κ. Σανιδάς είναι αυτός που απέτρεψε την αθώωση των υπευθύνων της ΔΕΚΑ, ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα (με τον τρόπο αυτό απέκτησε φυσικά πολλούς εχθρούς ...και τους βρίσκει τώρα μπροστά του...) δείτε εδώ----->
- Δεν μπορεί να βγάλει κανείς εύκολα αποτέλεσμα σχετικά με τις συμπεριφορές πολιτικών ή πολιτειακών παραγόντων (Εκείνο που κατευθύνει τη συμπεριφορά τους είναι μόνο το προσωπικό τους συμφέρον και σε καμιά περίπτωση η τήρηση όποιων κανόνων. Οι κανόνες γίνονται λάστιχο για να χωρέσουν νοητικά κατασκευάσματα και εξηγήσεις που δεν αντέχουν σε καμιά σοβαρή κριτική. Η δε αντιφατικότητα των συμπεριφορών εξηγείται στο βαθμό που αυτές υπηρετούν απλά το προσωπικό όφελος. Νομιμότητα - ηθική και άλλα τέτοια αφορούν όλους τους άλλους πλην ημών!! ("Εμείς απλά κάνουμε τη δουλειά μας μαζεύοντας πλούτη", αυτή κάλλιστα θα ήταν μια ειλικρινής απάντηση ενός σημερινού παράγοντα...) Δείτε εδώ------->
- Σχετικά επίσης με τον ύποπτο ρόλο των ΜΜΕ είναι η αποσιώπιση του μεγάλου σκανδάλου της Siemens, είναι που πολλά τα λεφτά που έχουν πέσει, αλλά και μεγάλα τα κεφάλια που έχουν εμπλακεί. Δεν μπορεί π.χ. ένα κολοψυγείο να καταστρέψει μια καριέρα. ( Βλέπε εδώ , εδώ--------> και εδώ)
Mεταγεννέστερη προσθήκη. 10/3/2010
Σύμφωνα με εκτιμήσεις μετά τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα η απώλεια εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων θα ανέλθει έως και 15-20% ετησίως. Μπορεί οι υπάλληλοι του...
ευρύτερου δημόσιου τομέα να "πόνεσαν" εις το άκουσμα των μέτρων αυτών, κανείς άλλος όμως δεν αισθάνθηκε συμπάθεια για τα μελλούμενα "δεινά" που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Της ανακοινώσεως είχε προηγηθεί μία άνευ προηγουμένου εκστρατεία "στοχοποίησης" των εργαζομένων εις το δημόσιο τομέα από την Κυβέρνηση μέσω των Μ.Μ.Ε. Προκλητικά και υπέρογκα επιδόματα, τα οποία χορηγούνταν επί χρόνια, "ξαφνικά" ανακαλύπτονταν από τα Μ.Μ.Ε. μέσω επιλεγμένων διαρροών, προκειμένου να προκαλέσουν θυμό και οργή εις την κοινή γνώμη εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων. Η Αμερική αναλύφθηκε σε ένα ακόμη θέμα από τα εγχώρια Μ.Μ.Ε.
Ο στόχος ήταν σαφής και απλός. Να εκνευριστεί μαζί τους το κομμάτι του ελληνικού λαού που εργάζεται εις τον ιδιωτικό τομέα, το οποίο αποτελεί τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων. Και φυσικά τα μέτρα να περάσουν όσο το δυνατό πιο ανώδυνα. Η αλήθειά είναι ότι δεν χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια για να στοχοποιηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεδομένων των προνομίων που απολαμβάνουν και κυρίως αυτό της μονιμότητας, της ελλείψεως παραγωγικότητας που τους διακρίνει, της διαφθοράς αρκετών εξ αυτών, αλλά και της συμπεριφοράς που επιδεικνύουν εν πολλοίς εις τους υπόλοιπους πολίτες. Γι' αυτό και ελάχιστοι συμπαρίστανται εις τις κινητοποιήσεις τους.
Όμως, αποτελεί κοινό τόπο ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν και τους καλύτερους και πιο φερέγγυους πελάτες των προϊόντων και υπηρεσιών που παράγει - προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας. Οι τράπεζες άλλωστε μόνο εις τους δημόσιους υπαλλήλους χορηγούν δάνεια τον τελευταίο καιρό. Συνεπώς, η απώλεια εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων της τάξεως 15-20% ετησίως είναι βέβαιο, ότι θα περάσει και εις τον ιδιωτικό τομέα, καθώς θα πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι να μειώσουν αντίστοιχα και τις δαπάνες τους για να αντισταθμίσουν τις απώλειες. Δεν θα τους είναι πια ευχερές να ξοδεύουν όπως πριν.
Η μείωση κατανάλωσης από περίπου 800.000 - 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους (κανείς δεν ξέρει πόσοι ακριβώς είναι, και αυτό μόνο εις την Ελλάδα μπορεί να συμβαίνει) είναι βέβαιο ότι θα επηρρεάσει καταστρεπτικά τον ιδιωτικό τομέα. Ενώ λοιπόν το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων θα αυξάνεται (μισθοδοσία, αυξημένος ΦΠΑ, έκτακτοι φόροι κλπ), τα έσοδα τους θα βαίνουν μειούμενα κατά τουλάχιστον 15-20% ετησίως μόνο από τη μη κατανάλωση των δημοσίων υπαλλήλων.
Αναπόφευκτα οι επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να μειώσουν το λειτουργικό κόστος τους για να ανταπεξέλθουν. Μείωση κόστους για τις επιχειρήσεις σημαίνει συνήθως μείωση του προσωπικού τους και μείωση ή πάγωμα των μισθών. Ήδη πολύ μεγάλες εταιρείες (πολύ γνωστές και "επώνυμες") έχουν αναγγείλει προγράμματα εθελουσίας εξόδου και μειώσεις προσωπικού κατά 30%. Δίχως πρόθεση κινδυνολογίας, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι εις τον ιδιωτικό τομέα θα χάσουν την δουλειά τους μέσα εις τους επόμενους μήνες. Αν μάλιστα συνεχιστεί και φέτος η μείωση των τουριστών κατά 10-15% το καλοκαίρι (που είναι και το πιο πιθανό), το τοπίο θα είναι εφιαλτικό.
Συγχρόνως δε, ήδη προλειαίνεται το έδαφος για την επιβολή των αυτών οικονομικών μέτρων εις τους δημοσίους υπαλλήλους και εις τον ιδιωτικό τομέα, παρά τις μέχρι σήμερα αντίθετες διαβεβαιώσεις αρμοδίων και μη. Άλλωστε άλλες αι βουλαί της Ε.Ε.
Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα βρεθούν σε δεινή θέση. Έχοντας χάσει μεγάλο μέρος της αγοραστικής τους δύναμης και όντας κάτω από την αβεβαιότητα της απόλυσης, το βιοτικό τους επίπεδο θα τεθεί εν κινδύνω.
Αν μάλιστα τα ανωτέρω λάβουν χώρα σε γενικευμένη μορφή, είναι πλέον βέβαιο ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν μαζικά και οργισμένα. Δεν θα έχουν τίποτε να χάσουν, αφού αυτοί δεν είναι οι βολεμένοι, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι που υπηρετούν τη στασιμότητα. Τότε θα ομιλούμε για το "προλετεριάτο" του ιδιωτικού τομέα. Οι αναταραχές του Δεκεμβρίου του 2008 από μία χούφτα αλητών θα είναι παρωνυχίδα σε αυτά που θα δούμε, όταν η κρίση θα αγγίξει έκαστο εξ ημών.
Καθώς τα υπάρχοντα κόμματα με τη σημερινή μορφή της έχουν προ πολλού ηθικά και πολιτικά χρεωκοπήσει, η κοινωνία των πολιτών ίσως έχει έλθει η στιγμή να πάρει τα ηνία εις τα χέρια της, ενδεχόμενως και με βίαιο τρόπο. Όπως άλλωστε έχει πει ο Μαρξ "Η βία αποτελεί τη μαμμή της ιστορίας"...
Ενδεχόμενως σε κάποιους τα ανωτέρω να ακούγονται υπερβολικά και κινδυνολογικά, όμως τα σημερινά δεδομένα δεν θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένα επ' άπειρον a priori. Τα μελλούμενα ενδέχεται να μας εκπλήξουν για την ανατρεπτικότητά τους.
(η φωτογραφία είναι από την έφοδο εις τα Χειμερινά Ανάκτορα)
Της ανακοινώσεως είχε προηγηθεί μία άνευ προηγουμένου εκστρατεία "στοχοποίησης" των εργαζομένων εις το δημόσιο τομέα από την Κυβέρνηση μέσω των Μ.Μ.Ε. Προκλητικά και υπέρογκα επιδόματα, τα οποία χορηγούνταν επί χρόνια, "ξαφνικά" ανακαλύπτονταν από τα Μ.Μ.Ε. μέσω επιλεγμένων διαρροών, προκειμένου να προκαλέσουν θυμό και οργή εις την κοινή γνώμη εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων. Η Αμερική αναλύφθηκε σε ένα ακόμη θέμα από τα εγχώρια Μ.Μ.Ε.Ο στόχος ήταν σαφής και απλός. Να εκνευριστεί μαζί τους το κομμάτι του ελληνικού λαού που εργάζεται εις τον ιδιωτικό τομέα, το οποίο αποτελεί τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων. Και φυσικά τα μέτρα να περάσουν όσο το δυνατό πιο ανώδυνα. Η αλήθειά είναι ότι δεν χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια για να στοχοποιηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεδομένων των προνομίων που απολαμβάνουν και κυρίως αυτό της μονιμότητας, της ελλείψεως παραγωγικότητας που τους διακρίνει, της διαφθοράς αρκετών εξ αυτών, αλλά και της συμπεριφοράς που επιδεικνύουν εν πολλοίς εις τους υπόλοιπους πολίτες. Γι' αυτό και ελάχιστοι συμπαρίστανται εις τις κινητοποιήσεις τους.
Όμως, αποτελεί κοινό τόπο ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν και τους καλύτερους και πιο φερέγγυους πελάτες των προϊόντων και υπηρεσιών που παράγει - προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας. Οι τράπεζες άλλωστε μόνο εις τους δημόσιους υπαλλήλους χορηγούν δάνεια τον τελευταίο καιρό. Συνεπώς, η απώλεια εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων της τάξεως 15-20% ετησίως είναι βέβαιο, ότι θα περάσει και εις τον ιδιωτικό τομέα, καθώς θα πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι να μειώσουν αντίστοιχα και τις δαπάνες τους για να αντισταθμίσουν τις απώλειες. Δεν θα τους είναι πια ευχερές να ξοδεύουν όπως πριν.
Η μείωση κατανάλωσης από περίπου 800.000 - 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους (κανείς δεν ξέρει πόσοι ακριβώς είναι, και αυτό μόνο εις την Ελλάδα μπορεί να συμβαίνει) είναι βέβαιο ότι θα επηρρεάσει καταστρεπτικά τον ιδιωτικό τομέα. Ενώ λοιπόν το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων θα αυξάνεται (μισθοδοσία, αυξημένος ΦΠΑ, έκτακτοι φόροι κλπ), τα έσοδα τους θα βαίνουν μειούμενα κατά τουλάχιστον 15-20% ετησίως μόνο από τη μη κατανάλωση των δημοσίων υπαλλήλων.
Αναπόφευκτα οι επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να μειώσουν το λειτουργικό κόστος τους για να ανταπεξέλθουν. Μείωση κόστους για τις επιχειρήσεις σημαίνει συνήθως μείωση του προσωπικού τους και μείωση ή πάγωμα των μισθών. Ήδη πολύ μεγάλες εταιρείες (πολύ γνωστές και "επώνυμες") έχουν αναγγείλει προγράμματα εθελουσίας εξόδου και μειώσεις προσωπικού κατά 30%. Δίχως πρόθεση κινδυνολογίας, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι εις τον ιδιωτικό τομέα θα χάσουν την δουλειά τους μέσα εις τους επόμενους μήνες. Αν μάλιστα συνεχιστεί και φέτος η μείωση των τουριστών κατά 10-15% το καλοκαίρι (που είναι και το πιο πιθανό), το τοπίο θα είναι εφιαλτικό.
Συγχρόνως δε, ήδη προλειαίνεται το έδαφος για την επιβολή των αυτών οικονομικών μέτρων εις τους δημοσίους υπαλλήλους και εις τον ιδιωτικό τομέα, παρά τις μέχρι σήμερα αντίθετες διαβεβαιώσεις αρμοδίων και μη. Άλλωστε άλλες αι βουλαί της Ε.Ε.
Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα βρεθούν σε δεινή θέση. Έχοντας χάσει μεγάλο μέρος της αγοραστικής τους δύναμης και όντας κάτω από την αβεβαιότητα της απόλυσης, το βιοτικό τους επίπεδο θα τεθεί εν κινδύνω.
Αν μάλιστα τα ανωτέρω λάβουν χώρα σε γενικευμένη μορφή, είναι πλέον βέβαιο ότι οι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν μαζικά και οργισμένα. Δεν θα έχουν τίποτε να χάσουν, αφού αυτοί δεν είναι οι βολεμένοι, όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι που υπηρετούν τη στασιμότητα. Τότε θα ομιλούμε για το "προλετεριάτο" του ιδιωτικού τομέα. Οι αναταραχές του Δεκεμβρίου του 2008 από μία χούφτα αλητών θα είναι παρωνυχίδα σε αυτά που θα δούμε, όταν η κρίση θα αγγίξει έκαστο εξ ημών.
Καθώς τα υπάρχοντα κόμματα με τη σημερινή μορφή της έχουν προ πολλού ηθικά και πολιτικά χρεωκοπήσει, η κοινωνία των πολιτών ίσως έχει έλθει η στιγμή να πάρει τα ηνία εις τα χέρια της, ενδεχόμενως και με βίαιο τρόπο. Όπως άλλωστε έχει πει ο Μαρξ "Η βία αποτελεί τη μαμμή της ιστορίας"...
Ενδεχόμενως σε κάποιους τα ανωτέρω να ακούγονται υπερβολικά και κινδυνολογικά, όμως τα σημερινά δεδομένα δεν θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένα επ' άπειρον a priori. Τα μελλούμενα ενδέχεται να μας εκπλήξουν για την ανατρεπτικότητά τους.
(η φωτογραφία είναι από την έφοδο εις τα Χειμερινά Ανάκτορα)
Σχόλια