Λοιπόν πουλάκια μου τα βλέπετε.
Με μοχλό της διαφημιστικές δαπάνες, που μεταφράζεται σε πακτωλό χρημάτων, η εκάστοτε πολιτική ηγεσία μπαίνει στον πειρασμό να έρθει σε συναλαγή με τα μέσα. Όσο για τα ΜΜΕ, δεν θέλουν και πολύ ...πίεση, σαν έτοιμα από καιρό - ή καλύτερα φτιαγμένα γι' αυτή τη δουλειά, αναλαμβάνουν εργολαβικά να εξωραϊσουν καταστάσεις, να περάσουν γραμμή, να κατευθύνουν, να δημιουργήσουν κλίμα...

Eπειδή έχετε μάθει να ζητάτε ονόματα και αποδείξεις - και καλά κάνετε - κάντε click εδώ για να δείτε το ποσό που το Ελληνικό κράτος ξόδεψε πέρυσι καθώς και αναλυτικά - ποιές εφημερίδες τα πήραν... και επιστρέφετε με το καλό...

Για τούτο είναι αστείο να περιμένει κανείς από το πλέγμα αυτό να μάθει την αλήθεια.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη η συναλαγή είναι τέτοια, εκτός από λίγες περιπτώσεις έντιμων επαγγελματιών, που οι άνθρωποι στην πραγματικότητα διεκπεραιώνουν δελτία τύπου.

Δεν γράφουν τίποτε δικό τους!

Δεν κάνουν ρεπορτάζ. (Εκτός από λίγες εξαιρέσεις!)
Δεν υπάρχει έρευνα! (Εκτός από λίγες εξαιρέσεις!)

Το θέμα, τους το δίνουν συνήθως πολιτικές φαρτίες που θέλουν να στείλουν ένα μύνημα σε άλλες φατρίες, στον μεταξύ τους σκυλοκαυγά. (βλέπε σχετικά εδώ, μεταγεννέστερη εγγραφή7/7/2011)
Είναι δε τέτοιος ο ξεπεσμός των δημοσιογράφων που οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει και τη δουλειά τους....δηλαδή να γράφουν. Είναι λογικό στην πορεία ξεχνάς και τη δουλειά σου, αν δεν την εξασκείς.
Όσοι δε κάποια στιγμή γράφουν ή μιλάνε στην τηλεόραση, δεν χρειάζεται ν' άχεις εκπαιδευμένο μάτι να τους "συλλάβεις" ότι ψεύδονται.

(Είμαι ωτακουστής σε δελτίο ειδήσεων δημοσιογράφος να λέει σε δημοσιογράφο να πάει να πάρει το μισθό του από την πρεσβεία. Ο καταγγελόμενος ψέλισε κάποιες αηδίες, χωρίς να απαντήσει επί της καταγγελίας και το θέμα έληξε.Δεν υπήρξε συνέχεια, οι τόνοι έπεσαν, χωρίς να ανακαλέσει η πρώτη καταγγέλουσα: τί καταλάβατε;)

Είναι αυτονόητο: Αν όλο το βράδυ παρέχεις υπηρεσίες στο μπουρδέλο (με την ευρεία έννοια) και το πρωϊ πας στη δεύτερη δουλειά σου, επίσης καλοπληρωμένη, που είναι ν' ανάβεις τα καντήλια στον Άγιο Νικόλαο (λέμε τώρα) θα σου βγεί το κούνημα την ώρα που ανάβεις τα καντήλια δεν είναι δυνατόν να τ' αποφύγεις! Δεν μπορείς να αποφύγεις την ώσμωση των δυο διαδοχικών ή και καμιά φορά επάλληλων δραστηριοτήτων σου!)

Αφού λοιπόν τώρα την ψιλιασθήκατε τη δουλειά - για το καταπώς έχουν τα πράγματα, είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβετε την επόμενη φορά, την απεγνωσμένη προσπάθεια ενός δημοσιογράφου, να επινοήσει μια ερώτηση, που να είναι μεν σκληρή στον φιλοξενούμενο πολιτικό του, ώστε να δείξει ότι ο ίδιος είναι σκληρός και αδέκαστος κριτής, αλλά όχι τόσο σκληρή που θα τραυμάτιζε την δημόσια εικόνα του πολιτικού - εργοδότη του! (...ά κάποιον σας θυμίζει αυτή η παρατήρηση.... μην το πείτε... Βέβαια δεν θα σας πω, ότι όταν εσείς βλέπετε διαφημίσεις, οι λεγάμενοι χαριεντίζονται - μιλώντας για τα ερωτήματα, αλλά και για τις ...καλές απαντήσεις, με την κατάλληλη θεατρικότητα που απαιτεί το μέσο... σικέ δηλαδή παντελώς...) Na ποσθέσετε στα παραπάνω ότι οι ερωτήσεις είναι ανώδινες σε επουσιώδη θέματα και όχι σε κύρια θέματα που αφορούν τον κόσμο.

Βέβαια υπάρχει και κατηγορία δημοσιογραφίσκων (λέγε με Χατζ.... και λοιποί) που υποφέρουν από το σύνδρομο του Μπάτλερ. Επειδή βρίσκονται σ' ένα παλάτι νομίζουν ότι είναι αφεντικά, και όχι υπηρέτες. Συμπεριφορές που αγκίζουν τα όρια της ύβρεως, όταν οι ερωτήσεις τους καταλήγουν να είναι εισηγήσεις και απαιτούν από τον φιλοξενόμενό τους ένα ναι ή όχι! Τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπετε: Δημοσιογράφοι κρετίνοι με καταγγελτικό λόγο - με σκοπό περισσότερο να θορυβήσουν παρά να αναδείξουν θέματα. Δημοσιγράφοι που με την συμπεριφορά τους δεν επιτρέπουν σε κανένα σοβαρό να συμμετάσχει, αφού όλοι έχουν αντιληφθεί το μάταιο του πράγματος. Ένας σοβαρός μελετητής, δεν μπορεί να διατυπώσει άποψη σε μερικά δευτερόλεπτα, ούτε ανέχεται - και καλά κάνει - να γίνει ο μαϊντανός σε μια παρουσίαση που σκοπό έχει τη δημιουργία μόνο εντυπώσεων. Όλοι αυτοί οι κύριοι και το κράτος μαζί, ξεχνούν ότι οι τηλεοπτικές συχνότητες είναι περουσιακό στοιχείο του κράτους, και οφείλουν να "επιστρέφουν" στην κοινωνία κάποια αγαθά, όπως ενημέρωση, μόρφωση. Αντί αυτών αυτό το περουσιακό στοιχείο χρησιμοποιείται ως εργαλείο πίεσης, χειραγώγισης, πλουτισμού ορισμένων, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός πολιτειακού παράγοντα να επιβάλει την τάξη.

Τόσο "καλά" λοιπόν είναι τα πράγματα. Και επειδή δεν μπορούμε λόγω αντικειμενικών συνθηκών να δούμε την καμπούρα μας, αλλά βλέπουμε την καμπούρα του γείτονα, κάντε ένα νοητικό άλμα.

Παρατηρείστε την γείτονα χώρα, την Τουρκία, που με όλα τα προβλήματα προσπαθεί να κινηθεί προς τα εμπρός.
Εκείνες οι δυνάμεις που σε περιβάλλον διαφάνειας θα χάσουν δύναμη και χρήματα, είναι το βαθύ κράτος (στρατιωτικό κατεστημένο) γι' αυτό και αντιδρούν σε όποια αλλαγή (μάλιστα καταφέρνουν να μοστράρουν και ως δυνάμεις της προόδου... ξεχνούν να συμπληρώσουν ...της δικιάς τους προόδου και όχι φυσικά του λοιπού λαού!)

Το ίδιο κάνει και το δικό μας κατεστημένο το δικό μας βαθύ κράτος: Μόνο που εδώ τα πράγματα είναι κομάτι περίπλοκα!

Στην Ελλάδα το κατεστημένο δεν μπορεί να περιγραφεί με σαφήνεια, αφού: διατρέχει σχεδόν όλο το πολιτικό κατεστημένο. Εκτός από τους πολιτικούς περιλαμβάνει μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοεργολάβους, αεριτζίδες, προμηθευτές του δημοσίου.

(Μπορείς να συναντήσεις τον ορισμό του αντιδραστικού σε ένα "προοδευτικό χώρο", και έναν πραγματικά ευπατρίδη στον συντηρητικό χώρο και το αντίστροφο... γι' αυτό ας είμαστε προσεκτικοί και να επιβάλλουμε στον ευατό μας τουλάχιστον δεύτερη ανάγνωση των φαινομένων...)

Πάντως όλος αυτός ο συρφετός που έχει βρει στέγη σε όλους του κομματικούς σχηματισμούς, νοιώθοντας ότι σ' ένα περιβάλλον διαφάνειας, κινδυνεύει να δει τα κέρδη του να μειώνονται, δεν επιθυμεί καμιά αλλαγή! αφού θα μεταβάλλει και του οικονομικούς όρους... φτου κακά...

Μην περιμένετε όμως να βγει κανείς από τους παραπάνω να βγεί και να πει ότι δεν επιθυμεί καμία αλλαγή!
Με τρόπο και περισσή χάρη, δηλώνει υπέρ της αλλαγής, της προόδου, πάνω απ΄όλα Δημοκράτης, και άλλα τέτοια το ίδιο βαρύγδουπα.
Επί της ουσίας όμως δεν κάνει τίποτα.
Κάνει τροχάδην επιτόπου, ώστε να μην μπορεί να κατηγορηθεί για ακινησία, αλλά επί της ουσίας ουδέν!
Κερδίζει χρόνο, πετάει τη μπάλλα στην κερκίδα, κάνει καραγκιοζιλίκια, προσλαμβάνει κλόουν να διασκεδάσει το λαό, με μόνο ένα σκοπό:
Να μην αλλάξει τίποτα!
... κι' αν δε κάποτε αλλάξει κάτι επειδή δεν γίνεται διαφορετικά, αφού το επιβάλλει η Ε.Ε., θα είναι ο πρώτος που θα δηλώσει ότι έγινε μετά από δικές του ενέργειες...μετά από ενέργειες του κόμματός του...

Αν θέλετε και άλλα σχετικά με το ΜΜΕ click εδώ για τις απόψεις του Στ. Μάνου
=====
26/10/2008
Να και άλλα συμπληρωματικά στοιχεία (26/10/2008), σχετικά με το αλισβαρίσι της εκάστοτε κυβέρνησης με τον Τύπο (Μια σχέση που γεννά δουλείες, αλλά και μεγάλες γκρίνιες αφού τα λεφτά είναι πολλά!!)
=============
26/10/2008

...ας κρατήσουμε και τα παρακάτω ως μια απόδειξη της σχέσης ΜΜΕ και κυβερνήσεων, αλλά και συνάμα τρανό παράδειγμα συντεχνίας που κανένα κανόνα δεν τηρεί....τί και ποιος εμποδίζει στο ΙΚΑ να εισπράξει;

Yπόθεση ΔΡΙΤΣΑ+ΝΕΣΤΛΕ, απόδειξη της διαπλοκής ΜΜΕ και πολυεθνικών==>

===============
Οι 150 οφειλέτες του ΙΚΑ και των ταμείων Τύπου

Της Χριστινας Κοψινη
Το ποσό των 90 εκατομμυ

Δημοσίευση ανάρτησης

ρίων ευρώ προσεγγίζει, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των έξι ταμείων που εμπλέκονται στον χώρο των ΜΜΕ, το ανεξόφλητο χρέος ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων στους φορείς. Οι μεγάλοι θιγόμενοι είναι τα εξής ταμεία: ΙΚΑ, ΤΣΠΕΑΘ, ΤΣΕΥΠ, ΤΑΥΣΙΤ, ΤΑΤΤΑ, ΕΔΟΕΑΠ. Η τακτική των επιχειρήσεων απέναντι στους φορείς είναι γνωστή. Με την εξαγγελία της κάθε επόμενης ευνοϊκής ρύθμισης, σταματούν τις πληρωμές. Αμέσως μετά τη ρύθμιση, καταβάλλουν μία, μάξιμουμ δύο δόσεις. Μετά εξαφανίζονται. Οταν απαιτηθούν οι δόσεις, αρχίζουν οι δικαστικές αντιδικίες και αμφισβητήσεις. Η διαδικασία μπορεί να κρατήσει χρόνια μέχρι να τελεσιδικήσει (όπως συμβαίνει σήμερα με το ΙΚΑ και γνωστό εκδοτικό όμιλο). Αλλά στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, μια νέα ευνοϊκότερη από την προηγούμενη ρύθμιση θα πάρει τον δρόμο του Εθνικού Τυπογραφείου. Οπότε ξεκινά πάλι η ίδια ιστορία.
Ο μεγάλος ριγμένος της υπόθεσης «ανεξόφλητες οφειλές των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας» παραμένει το ΙΚΑ. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, το ύψος των εισφορών που αρνούνται να καταβάλουν 100 ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί ανέρχεται στο ποσό των 22 εκατομμυρίων ευρώ. Επίσης, 50 εφημερίδες οφείλουν πάνω από 7 εκατομμύρια ευρώ. Οι οφειλές προς το ΙΚΑ είναι βέβαιο ότι υπερβαίνουν τα 30 εκατομμύρια ευρώ εάν ληφθεί υπόψη ότι στις περισσότερες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον χώρο του Τύπου και των ηλεκτρονικών ΜΜΕ δεν έχουν γίνει έλεγχοι εδώ και πολλά χρόνια. Γνωστό δημοσιογραφικό συγκρότημα που βρίσκεται σε μόνιμη αντιδικία με το ΙΚΑ οφείλει ποσό ύψους 2,5 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ τα τελευταία χρόνια ανακαλύφθηκε –κι όχι μόνο από τον χώρο των ΜΜΕ– το κόλπο των λαθεμένων Αναλυτικών Περιοδικών Δηλώσεων. Οι επιχειρήσεις υποβάλλουν στο ΙΚΑ τεχνικά λαθεμένες ΑΠΔ. Εως ότου γίνει έλεγχος –αν γίνει– μπορούν να περάσουν και δύο ή και περισσότερα χρόνια. Εως τότε δεν καταβάλλουν εισφορές.
Επίσης, κάθε φορά που προαναγγέλλεται μία νέα ρύθμιση τα συγκεκριμένα ΜΜΕ σταματούν να καταβάλουν τις οφειλές. Αυτό έγινε και το 2006, σε ταμεία του Τύπου με πρώτες και καλύτερες μεγάλες εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας, καθώς και περιφερειακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Παρ’ όλα αυτά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η απουσία επιτόπιων ελέγχων από τα ταμεία στα ΜΜΕ που οφείλουν μεγάλα ποσά. Η δικαιολογία των ταμείων είναι είτε η έλλειψη προσωπικού, είτε η προσπάθεια να συντηρηθεί εν ζωή η επιχείρηση και να μην προχωρήσει σε απολύσεις. Η αλήθεια είναι ότι κανείς διοικητής ή πρόεδρος ταμείου δεν τολμά να τα βάλει με τα ΜΜΕ εάν δεν έχει πλήρη κάλυψη ή ενθάρρυνση από τον πολιτικό προϊστάμενο υπουργό. Θεωρητικά η κάλυψη υπάρχει πάντα. Πρακτικά η εντολή δεν δίδεται ποτέ.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_26/10/2008_289856

27/10/2008
κρατείστε κι' αυτό! Ο ΤΡΑΓΚΑΣ (άντε τώρα να ακούσεις τον άνθρωπο! στο μυαλό του έχει μόνο το επόμενο "δάγκωμα" που θα κάνει. Αν δεν έχει μπουκωμένο στόμα είναι επικίνδυνος, με τέτοια δόντια. Επιβάλλεται λοιπόν να τον ταϊζετε διαρκώς. Είναι μια τεράστια μηχανή που καταναλώνει χρήμα και ...εξάγει πληροφοριακά σκατά. Επειδή μάλιστα δεν έχει και πολύ χρόνο να προετοιασθεί, στα παράθυρα δεν προλαβαίνει να προετοιμασθεί, εσείς βλέπετε συχνά το πίσω..., την ...τρυπίδα του, να γεμίζει την οθόνη, δείτε το την επόμενη φορά!

=====
30/10/2008

Πέμπτη, 30 Οκτώβριος 2008

90 εκατ.ευρώ χρωστάνε καναλάρχες και εκδότες!

===============

Όταν τα φαινόμενα απατούν… !

Πραγματικά άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Οι αποκαλύψεις της εφημερίδας το Πρώτο Θέμα, για την ύπαρξη μηχανισμού παρακολούθησης δημοσιογράφων και πολιτικών από τη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, παραπέμπει σε πρακτικές της δικτατορίας.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, το σύστημα, συγκέντρωνε, κατέγραφε και κυρίως χώριζε σε «εχθρούς» και «φίλους».
Πραγματικά τα φαινόμενα απατούν. Ως δημοσιογράφος ο Θόδωρος Ρουσόπουλος, πριν ιππεύσει τον πήγασο της εξουσίας, έβγαζε το προφίλ ενός ευπρεπούς, μετρημένου και προσγειωμένου, στα όρια της μετριότητας, δημοσιογράφου.
Ως άνθρωπος της εξουσίας, επιβεβαίωσε στην πράξη αυτό που κατά κανόνα αποτελεί πεποίθηση του κοινού πολίτη, ότι η εξουσία μεταλλάσσει τους ανθρώπους σε ψεύτες, αλαζόνες, εκδικητικούς και σε τελική ανάλυση αυτοκαταστροφικούς.
Πολύς λόγος γίνεται για το σύστημα Ρουσόπουλου, χειραγώγησης της ενημέρωσης, στον οποίο, θα πρέπει να ομολογηθεί, οφείλονται οι επικοινωνιακές επιτυχίες της κυβέρνησης.

Αλήθεια! Στην έξοδό του τον πρώην υπουργό ακολούθησαν και τα «μπουμπούκια», που είχε τοποθετήσει σε κορυφαίες θέσεις στην κρατική τηλεόραση, που για λόγους που βοά το Μέγαρο τα απέσυρε, αλλά τα κράτησε κοντά του να τον «συμβουλεύουν»;
Το λυπηρό είναι, ότι με το δέλεαρ του χρήματος και της εύνοιας, στο σύστημά του προσδέθηκαν, εννοείται με το αζημίωτο, πολλοί δημοσιογράφοι από, όλα τα ΜΜΕ, που κατά τα άλλα, αν και το υποψιασμένο κοινό τους γνωρίζει, εκείνοι επιμένουν να πουλάνε εγκυρότητα.
Επειδή αναφερθήκαμε στη δικτατορία, το μόνο που κάνει τη διαφορά είναι, ότι τα παπαγαλάκια της δικτατορίας δεν χρησιμοποιούσαν κανενός είδους καμουφλάζ και δήθεν άλλοθι αντικειμενικότητας.

Απόσπασμα από έκθεση του Γραφείου Τύπου της Χούντας στη Βόννη 9/6/1969

http://www.kentri.gr/1/post-615.html#more
========
Μεταγεννέστερη εγγραφή: (14/2/2009)

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Παρασκευή, 13 Φεβρουαρίου 2009 07:00
Η αταλάντευτη θέση του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ να μην ανατραπεί το καθεστώς δημοσίευσης ισολογισμών στον Τύπο, επισημάνθηκε χθες, τόσο στον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Ευάγγελο Αντώναρο, όσο και στο διευθυντή του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού, Ιωάννη Ανδριανό. Ειδικότερα, τονίστηκε ότι σε περίπτωση αλλαγών θα υπάρξουν ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνική ασφάλιση, τις εργασιακές σχέσεις αλλά και τη λειτουργία των ΜΜΕ.
Είπε κανείς κάτι για μονοπώλιο; για ¨προστατευτισμό¨; για "ελεύθερη αγορά;"

http://taxalia.blogspot.com/2009/02/blog-post_9831.html
==========
Mεταγεννέστερη προσθήκη: (17/2/2009) : Τα αργύρια των ΜΜΕ!
Μέσα Μαζικής Επιβολής-------->
---------------
Mεταγεννέστερη προσθήκη: (22/2/2009)
Οι πληροφορίες για την επικείμενη επαναφορά της διάταξης που επιτρέπει σε ιδιοκτήτες ΜΜΕ να διαχειρίζονται το 2% του τζίρου των επιχειρήσεών τους χωρίς παραστατικά «έβγαλε έξω από τα ρούχα του» τον πρώην υπουργό, Στέφανο Μάνο, ο οποίος έκανε λόγο για κυβερνητική αθλιότητα. Κάλεσε, μάλιστα, τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να... «ξεσηκωθεί».

«Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξαναχαρίσει το αφορολόγητο 2% στους εκδότες και καναλάρχες, σε μια στιγμή που ο ελληνικός λαός δεν ξέρει τι του ξημερώνει, που τον απειλεί η ΕΕ, που ο κ. Προβόπουλος ζητάει μέτρα και που ήδη ετοιμάζονται νέοι φόροι», δήλωσε ανάμεσα σε άλλα, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ. «Είναι θέμα για το οποίο περιμένω από τον κύριο Παπανδρέου, ο οποίος ισχυρίζεται ότι το κόμμα του είναι έντιμο, να βγει να πει ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, να τους πάρει ο διάολος και να τους σηκώσει. Κυριολεκτώ. Δεν επιτρέπεται σήμερα στην Ελλάδα, όταν όλος ο κόσμος είναι γονατισμένος, να γίνονται αυτές οι αθλιότητες», πρόσθεσε.

Ανάλογη ήταν και η αντίδραση του πρώην προέδρου του ΣΥΝ, Νίκου Κωνσταντόπουλου. Υπολογίζεται ότι μέσα από το αφορολόγητο του 2%, ιδιοκτήτες ΜΜΕ κερδίζουν περισσότερα από 20 μαύρα εκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Η Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία αποδοκιμάζει την πρωτοβουλία της εφημερίδας Καθημερινή (που έφερε στο προσκήνιο το θέμα), μιλώντας για τον κίνδυνο η ενδεχόμενη κατάργηση του αφορολόγητου του 2% να πλήξει οικονομικά τις μικρές εφημερίδες του κλάδου. Μάλιστα, η Ένωση αναφέρει ότι ειδικά ο Όμιλος Αλαφούζου εξασφάλισε χαριστικά άδεια τηλεοπτικού σταθμού εθνικής εμβέλειας.
http://www.tvxs.gr/v5679
--------
Βέβαια δεν πρέπει να παραλείψετε: (22/2/2009)

Σχέσεις δουλοπαροικίας μεταξύ εξουσίας και ΜΜΕ

Γραφει ο Aντωνης Kαρκαγιαννης
Πριν από αρκετά χρόνια ένας τηλεάνθρωπος (όπως λέμε θεατράνθρωπος) «έκλεισε» για ολόκληρη τη βραδιά ολόκληρο μπαρ για να γιορτάσει την ονομαστική του εορτή. Είχα προσκληθεί μάλλον από σπόντα και δεν πήγα ακριβώς, αλλά έκανα ένα σύντομο πέρασμα για να υποβάλω τις ευχές μου. Με κατάπληξή μου συνάντησα εκεί το μισό Υπουργικό Συμβούλιο και ολόκληρη τη «σκιώδη κυβέρνηση» της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και αντιπολίτευση η Νέα Δημοκρατία. Μην φαντάζεσθε ότι τσακώνονταν και βρίζονταν όπως κάνουν στη Βουλή. Με πλήρη συναίνεση γλεντούσαν του καλού καιρού. Ηταν συγκινητικό.
Μερικά χρόνια αργότερα, ένας άλλος τηλεάνθρωπος, περισσότερο γνωστός και διάσημος, τελούσε τους γάμους του. Εκεί δεν είχα προσκληθεί, από πού και ώς πού, και αναγκαστικά παρακολούθησα το ευτυχές γεγονός από εκτενή ρεπορτάζ σχεδόν σε όλες τις εφημερίδες και τα κανάλια. Ωραία η νύφη, πιο ωραίος ο γαμπρός και το νυφικό από διάσημο μόδιστρο. Αυτή τη φορά είδα ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο και ολόκληρη τη «σκιώδη κυβέρνηση» της αξιωματικής αντιπολίτεσης σε συγκινητική συναίνεση πάλι. Κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία και αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ.
Προχθές εκλέξαμε πρόεδρο της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Υποψήφιοι ο κ. Κυριακού και ο κ. Καπράλος. Επειτα από έντονο πολιτικό παρασκήνιο, απεσύρθη ο κ. Κούβελος, σύζυγος της υπουργού Εξωτερικών, της κ. Μπακογιάννη και ορκισμένος αντίπαλος του κ. Κυριακού στα ολυμπιακά. Προφανώς, εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση για να διατηρήσει η κυβέρνηση ό,τι απέμεινε από την ενότητά της. Ετσι θυσιάστηκαν οι φιλοδοξίες του κ. Κούβελου και ήταν πραγματικά άδικο. Τελικοί υποψήφιοι ο κ. Κυριακού και ο κ. Καπράλος.
Η αντιπαράθεση θα μπορούσε να αντιγράψει την κομματική, αλλά δεν προσφερόταν, τα αθλητικά επιμόνως κρατούνται εκτός πολιτικής. Υποτίθεται. Κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και της κυβέρνησης και τα αντίστοιχα της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ βγήκαν στις τηλεοράσεις και με συγκινητική συναίνεση πάλι έπλεξαν το εγκώμιο του κ. Κυριακού, κορυφαίου καναλάρχη το επάγγελμα. Ανενδοιάστως εξήραν την κοινωνική και εθνική προσφορά του ανθρώπου, υποστηρίζοντας εμμέσως πλην σαφέστατα την επανεκλογή του στη θέση του προέδρου της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Σπεύδω να διευκρινίσω ότι ο πρόεδρος δεν γίνεται αυτομάτως «αθάνατος», αλλά θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για την «αθανασία». Σημειωτέον ακόμη ότι η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, συν τοις άλλοις, αποκάλυψε και τι λαμόγια ήταν αρκετοί «αθάνατοι».
Δεν θα πω τίποτα σήμερα για τον κ. Κυριακού. Ο άνθρωπος κάνει ό,τι μπορεί για την «εθνική και κοινωνική αποστολή» του. Οπως θα θυμάστε, μας προέκυψε τότε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, συναινούσης της «επαναστατικής» Αριστεράς στη διανομή της τηλεοπτικής ισχύος. Από τότε κάνει ό,τι μπορεί σε όλους τους τομείς με τους οποίους ασχολείται και πετυχαίνει σε όλους. Εχει βέβαια κάποιες δοσοληψίες με τη Δικαιοσύνη για... ασήμαντες πολεοδομικές παραβάσεις, αλλά ποιος στην Ελλάδα δίνει σημασία σε αυτά. Ολα με κάποιο τρόπο τακτοποιούνται και μόνο ο φίλος μου ο κ. Βασίλης Μαγγίνας πλήρωσε ακριβά την απροσεξία του και την αμέλειά του. Ωστόσο, κάποτε που είδα τον κ. Κυριακού να παρελαύνει στο Καλλιμάρμαρο στο πλευρό του Προέδρου της Δημοκρατίας, οι δυο τους και ενώπιον του πλήθους αναρωτήθηκα πώς δεν φρόντισε κανείς να ενημερώσει και να συμβουλεύσει τον κ. Κ. Παπούλια.
Εν πάση περιπτώσει το πρόβλημα δεν είναι ο κ. Κυριακού. Δεν θα επαναλάβω το εγκώμιο των κορυφαίων πολιτικών του δικομματισμού, όπως δικαίως θα έλεγε η κ. Α. Παπαρήγα. Πρώτον, γιατί δεν τα θυμάμαι αυτολεξεί, γιατί στις λέξεις κρυβόταν η αξία της συναίνεσης. Και δεύτερον, γιατί θα ντρεπόμουνα και απορώ ακόμη πώς δεν ντρέπονταν αυτοί που με τόσο λυρισμό τα ξεστόμισαν.
Για τον άλλο υποψήφιο, τον κ. Καπράλο δεν μίλησε κανένας, παρ’ όλο που είναι στέλεχος της Ν.Δ., όπως λέγεται. Τελικά εξελέγη ο κ. Καπράλος, προφανώς οι εκλέκτορες απειθάρχησαν και δεν ακολούθησαν τη συναινετική κομματική γραμμή. Εμαθα, όμως, αλλά δεν το έχω διασταυρώσει (σιγά που θα καθόμουνα να το διασταυρώσω) ότι το ΠΑΣΟΚ κάλεσε σε απολογία τρεις κομματικούς εκλέκτορες, γιατί δεν ψήφισαν τον κ. Κυριακού όπως ήταν η κομματική γραμμή. Καλά, δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν εν μέσω δεινής κρίσης; Επιβάλλουν την κομματική στην «κατά συνείδηση» κρίση και ψήφο των βουλευτών τους στη Βουλή; Είναι ανάγκη να καταδιώκουν τις συνειδήσεις και εκτός Βουλής;
Τι συμβαίνει, αγαπητοί αναγνώστες; Είναι τόσο ισχυρά τα κανάλια και οι καναλάρχες, ώστε να τους σέβονται, να παραβλέππουν ατοπήματα και γελοιωδώς να τους κολακεύουν όλοι οι ισχυροί πολιτικοί του κυβερνώντος δικομματισμού. Εμαθα ότι μετά την εκλογή ο κ. Κυριακού διεμήνυσε στην κυβέρνηση: «Με ρίξατε και θα σας ρίξω». Δεν χρειάζεται βέβαια να τους ρίξει, πέφτουν και μόνοι τους. Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι βουλευτές πιστεύουν ότι αν δεν βγουν και δεν γελοιοποιηθούν στα τηλεοπτικά κανάλια, αν με κάποιο τρόπο δεν γίνουν τηλεοπτικά αναγνωρίσιμοι, χάνουν οπωσδήποτε την έδρα, ιδιαίτερα στις χαώδεις περιοχές όπως είναι όλες οι «Βήτα» Αθηνών, Πειραιώς και Θεσσαλονίκης. Γι’ αυτό έχουν εγκαταλείψει τη Βουλή και αν ανενδοιάστως ποικιλοτρόπως εκτίθενται στα κανάλια και δουλικά κολακεύουν καναλάρχες και τηλεανθρώπους.
Το πιο τραγικό είναι να αποδίδουν στα κανάλια, αλλά και στον Τύπο μεγαλύτερη δύναμη απ’ ό,τι πραγματικά έχουν και να τα φοβούνται περισσότερο από όσο αυτά μπορούν να φοβίσουν. Οπότε η σχέση πολιτικής, Τύπου και ηλεκτρονικών ΜΜΕ μεταβάλλεται σε αθεράπευτο ψυχικό σύμπλεγμα, το οποίο στη σύγχρονη πολιτική γλώσσα ονομάζεται «επικοινωνία». Επικοινωνία δεν είναι πλέον η υπεύθυνη πληροφόρηση για τις ιδέες και την πολιτική ενός κόμματος ή μιας κυβέρνησης. Αυτού του είδους η επικοινωνία είναι άχρηστη, γιατί συνήθως ούτε ιδέες υπάρχουν ούτε πολιτική. Επικοινωνία είναι η πελατειακή σχέση μεταξύ πολιτικής από τη μια πλευρά, Τύπου και ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Σου δίνω για να μου δώσεις, υποστήριξη ή ανοχή. Είναι ο σκληρός πυρήνας της διαπλοκής. Πρώτα πλήττεται η ελευθεροτυπία, έπειτα η αξιοπιστία της Πολιτικής και, τέλος, τα συμφέροντα του τόπου.
Μια κυβέρνηση έχει ισχυρά μέσα για να ασκήσει αυτού του είδους την επικοινωνία. Εχει την κρατική και ημικρατική διαφήμιση, την κατανομή ισχύος και συχνοτήτων, την επιλεκτική πληροφόρηση (και παραπληροφόρηση). Η θέση της εξουσίας είναι ισχυρή. Παρ’ όλα αυτά υποκλίνεται στα κανάλια, στους καναλάρχες και σε μια μερίδα του Τύπου. Εχει πιθανότατα λόγους να φοβάται, αλλά πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι και ψυχοπαθολογικό. Τελευταίο παράδειγμα: η κυβέρνηση κοντεύει να διαλυθεί επειδή δεν τολμάει, φοβάται να σεβαστεί παλαιότερη νομική δέσμευση και να καταργήσει το αφορολόγητο 2% επί του τζίρου. Δεν είναι οι φόροι που χάνει και το παράδειγμα που δίνει. Είναι κυρίως η σκοτεινή διαχείριση μαύρου χρήματος και μέσω αυτού η εξαγορά συνειδήσεων.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_306_22/02/2009_304523
=====================

Όπως επίσης

Διάταξη για το 2% της αδιαφάνειας -και, μάλιστα, αφορολόγητο...

Ερωτήσεις και απαντήσεις για τη ρύθμιση του μαύρου χρήματος
Του Μπαμπη Παπαδημητριου
Η αποκάλυψη ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει διάταξη με την οποία θα επαναφέρει τη δυνατότητα διαχείρισης μαύρου χρήματος για τις εκδοτικές επιχειρήσεις, δημιούργησε αίσθηση. Οι αντιρρήσεις που ευλόγως διατυπώνονται, ιδιαίτερα όταν η οικονομική κρίση απειλεί τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και ο αρνητικός διεθνής αντίκτυπος είναι μερικές μόνον από τις επιπτώσεις. Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση τις προθέσεις της, μερικές διευκρινίσεις είναι απαραίτητες.

Τι είναι το 2%;

Πρόκειται γιά διάταξη που παρέχει στις επιχειρήσεις που εκδίδουν εφημερίδες τη δυνατότητα να διαχειρίζονται πόρους ίσους με το 2% του συνολικού τους τζίρου αδιαφανώς και χωρίς καμία φορολογική επιβάρυνση. Στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει το 1% και το 0,5% από ένα πόσο και πάνω. Η διάταξη επιτρέπει ουσιαστικά τη διακίνηση μαύρου χρήματος από εκδοτικούς οργανισμούς.

Για τι συνολικό ποσό μιλάμε;

Με βάση τους τζίρους των επιχειρήσεων ΜΜΕ το συνολικό ποσό ανέρχεται σε περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Το ποσό αυτό παραμένει αφορολόγητο και δεν απαιτούνται παρασταστικά για τη δικαιολόγησή του.

Πότε ίσχυσε για πρώτη φορά ο νόμος;

Στη δεκαετία του 1950 οι εφημερίδες εντάχθηκαν διατάξεις που αφορούσαν τις εξαγωγικές επιχειρήσεις και τους έδιναν την «ευελιξία» να χρησιμοποιούν μέρος του τζίρου τους για... ανορθόδοξους σκοπούς. Το 1992 επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη το αφορολόγητο ποσοστό αυξήθηκε στο 4% για τις εφημερίδες. Ο κ. Μητσοτάκης φέρεται να έχει αλλάξει άποψη για την απόφαση αυτή και γι’ αυτό είχε προτείνει πέρυσι στον νυν πρωθυπουργό την κατάργησή της.

Μέχρι πότε ίσχυε η σχετική διάταξη;

Η ισχύς της έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2008 και ο πρώην υπουργός Επικρατείας Θεόδωρος Ρουσόπουλος είχε δηλώσει πως δεν επρόκειτο να δοθεί νέα παράταση. Η διάταξη είχε ανανεωθεί για τέσσερα χρόνια με απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη τον Φεβρουάριο του 2004, λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές και ύστερα από έντονες πιέσεις. Ενσωματώθηκε στον νόμο 3229 για θέματα ιδιωτικής Ασφάλισης. Είχαν προηγηθεί άλλες παρατάσεις με νόμους το 1999, το 2002 και το 2003.

Πλήττονται οι μικρές εφημερίδες από την κατάργηση του 2%;

Πολύ λιγότερο από τις μεγάλες, καθώς οι τζίροι τους είναι εξαιρετικά μικροί και τα ποσά που αφορά η διάταξη το ίδιο.

Γιατί διαμαρτυρήθηκε η Ενωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων;

Η «Κ» φιλοξένησε απόψεις πολιτικών, οι οποίες καταφέροντο εναντίον της παράτασης του 2% για τις εφημερίδες. Η ΕΙΗΕ είχε προφανώς διαβεβαιώσεις πως επρόκειτο να ψηφισθεί η παράταση και ενοχλήθηκε από το γεγονός πως άνοιξε ένας δημόσιος διάλογος για το αν θα πρέπει να υπάρχει μια ιδιότυπη φοροαπαλλαγή και νομιμοποίηση μαύρου χρήματος για τον εκδοτικό κλάδο. Η «Κ» σε ανακοίνωσή της διευκρίνισε πως φιλοξενεί και θα συνεχίσει να το κάνει απόψεις για θέματα δημοσίου ενδιαφέροντος.

Ποια είναι η θέση της «Κ» για το 2%;

Η «Καθημερινή» σε δήλωσή της την περασμένη Πέμπτη διευκρίνισε πως «τώρα σε μια στιγμή που η χώρα αντιμετωπίζει μεγάλη δημοσιονομική κρίση και οι Ελληνες πολίτες καλούνται να πληρώσουν πρόσθετα φορολογικά βάρη από το υστέρημά τους, κανένας κλάδος δεν μπορεί να διεκδικεί προνομιακή φορολογική μεταχείριση. Η «Κ», όπως όλες οι εφημερίδες, υφίσταται τον αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης αλλά πιστεύει πως κάθε προσπάθεια στήριξης των ΜΜΕ πρέπει να βασίζεται στις αρχές της διαφάνειας και της ισονομίας». Εξάλλου στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται πως «η ιδιοκτησία της “Κ” έχει αποφασίσει ότι σε περίπτωση που ψηφισθεί η παράταση του 2% η “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Α.Ε.” θα δωρίσει σε φιλανθρωπικά ιδρύματα τον φόρο που θα κατέβαλλε αν δεν ίσχυε αυτή η ρύθμιση».

Πόσο πιθανό είναι να κατατεθεί διάταξη για την παράταση του 2%;

Η κυβέρνηση δεν έχει διευκρινίσει τις προθέσεις της, αν και πιέζεται από επιχειρήσεις για τις οποίες η διάταξη αυτή έχει προφανώς ζωτική σημασία για τον τρόπο που λειτουργούν. Ηδη πάντως εκδηλώνονται αντιδράσεις από κυβερνητικούς βουλευτές, οι οποίοι υπενθυμίζουν πως υπήρξαν στο παρελθόν δηλώσεις ανωτάτων κυβερνητικών αξιωματούχων κατά της ρύθμισης αυτής. Από ανώτατα επίσης στελέχη του ΠΑΣΟΚ διευκρινίζεται πως, «εφόσον κατατεθεί η τροπολογία, θα εκφρασθεί η αντίθεση του κόμματος». Η στάση αυτή μπορεί ενδεχομένως να συνδυασθεί με σαφείς θέσεις του κόμματος για την επιβολή ισονομίας και ξεκάθαρων κανόνων λειτουργίας στο πεδίο των ΜΜΕ. Αρνητική αναμένεται να είναι και η στάση των κομμάτων της Αριστεράς.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_22/02/2009_304507

===========
Μεταγεννέστερη προσθήκη: 25/3/2009
http://taxalia.blogspot.com/2009/03/blog-post_7447.html

Ενώ όλοι λίγο πολύ αντιλαμβάνονται ως δυσάρεστο γεγονός τον πρωτογονισμό του τηλεοπτικού τοπίου,

-είναι εξαιρετικά δύσκολο δημοσιογραφικώς να γράψεις ότι το ΕΣΡ πρέπει να κλείσει όλους τους ξεφτιλισμένους τηλεοπτικούς σταθμούς με τις Πάνιες και τις Τατιάνες που διασύρουν ανθρώπινες υπάρξεις. Όλους τους ξεφτιλισμένους σταθμούς που από το πρωί μέχρι το βράδυ προβάλλουν όλα τα ξέκωλα των οποίων μοναδικό προσόν είναι 2 βυζάρες και ένα μεταπτυχιακό στα πνευστά.

-Είναι εξαιρετικά δύσκολο δημοσιογραφικώς να γράψεις ότι απαγορεύεται να παρουσιάζεις τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μέσα από τις πρωινές εκπομπές – άλλωστε για αυτόν τον λόγο υπάρχει ο επί πληρωμή διαφημιστικός χρόνος.

-Είναι εξαιρετικά δύσκολο δημοσιογραφικώς να γράψεις ότι απαγορεύεται να.. διαφημίζονται από το δελτίο ειδήσεων του ALTER οι φυλλάδες του Χατζηνικολάου και του Κουρή.

-Είναι εξαιρετικά δύσκολο δημοσιογραφικώς να γράψεις ότι απαγορεύεται να παρουσιάζονται μέσα από τα δελτία ειδήσεων τα προγράμματα των σκυλάδικων, οι θεατρικές πρεμιέρες, οι αγαθοεργίες της Μαρί και της Μαριάννας.

-Είναι εξαιρετικά δύσκολο δημοσιογραφικώς να γράψεις ότι τα κανάλια είναι υποχρεωμένα από το Σύνταγμα να προβάλλουν πάραυτα οποιονδήποτε διατείνεται ότι έχει προτάσεις που προάγουν το δημόσιο όφελος όσο άγνωστος και αν είναι αυτός, όσο ακομμάτιστος και αν είναι αυτός. Τον καραγιόζη με την φραπελιά τον έμαθε όλη η Ελλάδα σε μισή ώρα, έναν άνθρωπο που έχει να προτείνει λύσεις στα σημερινά προβλήματα των Ελλήνων με ποιο δικαίωμα τον αποκλείετε από τους συμπολίτες του;

Οι νόμοι της αγοράς είναι παντού και πάντα οι ίδιοι. Εύκολη δουλειά αμείβεται πενιχρά ενώ δύσκολη και εξειδικευμένη εργασία αμείβεται πλουσιοπάροχα.

Εφόσον, όπως αποδείξαμε προηγουμένως, οι δημοσιογράφοι δεν εργάζονται κατ’ αυτόν τον δύσκολο και εξεζητημένο τρόπο, τότε πόθεν έσχες;

Χατζηνικολάου, Τράγκα, Κουρή, Τσίμα, Τριανταφυλλόπουλε, Αναστασιάδη και σία και όλοι εσείς οι μεγιστάνες του τύπου, από πού προέρχονται τα τεράστια εισοδήματά σας;

Αμείβεστε αδρά διότι εκτελείτε, προφανώς, μια εξίσου δύσκολη εργασία με άφθαστη μαεστρία.

Θέλει μαεστρία να παρουσιάζεις τον Γιωργάκη και την Θεοδώρα ως την ελπίδα του αύριο.

Θέλει μαεστρία να παρουσιάζεις την Αττική οδό ως έργο πνοής αποκρύπτοντας τον παράγοντα Μπόμπολα.

Θέλει μαεστρία να εξυμνείς τον Χρυσοχοϊδη για την ”εξάρθρωση” της 17Ν, αποκρύπτοντας ότι όλες οι τρομοκρατικές επιθέσεις έγιναν σε απόσταση 2 βημάτων από την Αμερικάνικη ή την Εβραίικη πρεσβεία.

Θέλει ΜΕΓΑΑΑΛΗ μαεστρία να κατηγορείς τις τράπεζες και τα καρτέλ ενώ ταυτοχρόνως δεν μιλάς για την EUROBANK του Λάτση, τα πετρέλαια του Βαρδινογιάννη, τις μπουλντόζες του Μπόμπολα, τις αλητείες του Κυριακού και του Κοντομηνά, τις τσαχπινιές του Λαμπράκη, που ΟΟΟΛΩΣ τυχαίως είναι ιδιοκτήτες των MEGA, ANTENNA, STAR, ALPHA, του ΒΗΜΑΤΟΣ, των ΝΕΩΝ, του ΕΘΝΟΥΣ, του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ και πάει λέγοντας το παραμύθι.

Είστε μεγάλοι μαέστροι, οφείλω να το ομολογήσω. Τόσο καιρό διευθύνετε άψογα την ορχήστρα και από κάτω ο λαός τραγουδάει. Εγώ μαέστρος δεν είμαι. Είμαι, όμως, ολίγον μέντιουμ. Και θα σας πω τι θα γίνει: Θα πάρουν οι Έλληνες τα αυτοκίνητά τους τα αγορασμένα με δάνεια της EUROBANK, θα βάλουν βενζίνη MOTOR OIL, θα διαβούν πάνω και κάτω από τις γέφυρες του ΑΚΤΩΡΟΣ, θα κάνουν ντου μέσα στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ και σε συνθήκες ΖΟΥΓΚΛΑΣ θα σας χώσουν την μπαγκέτα στον κώλο. Το γεγονός θα το καλύψουν τηλεοπτικά όλα τα κανάλια.

Αυτά φίλοι δημοσιογράφοι δεν είναι πρόβλεψη. Αυτά είναι REAL NEWS.

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΟ

http://kommatoskylo.blogspot.com/2009/03/blog-post.html
========
To παρακάτω video πρέπει να το δείτε!

=============
Τα «βαποράκια» του κατεστημένου

Ο υποκριτικός και χωρίς γενναιοδωρία κόσμος θα διώξει από τους κόλπους του το ταλέντο, όπως η Αθήνα έδιωξε τον Αριστείδη. Θα δούμε τις εφημερίδες, που διευθύνονται καταρχήν από έντιμους ανθρώπους, να πέφτουν αργότερα στα χέρια των πιο μέτριων, που έχουν την υπομονή και την προστυχιά της γομολάστιχας, που τους λείπουν τα σωστά μυαλά, ή των μπακάληδων που έχουν τα λεφτά ν’ αγοράσουν πένες. Τα βλέπουμε ήδη αυτά. Αλλά μέσα σε δέκα χρόνια το πρώτο κωλόπαιδο που θα βγει από το κολέγιο θα θεωρηθεί μεγάλος άντρας, θ’ αναρριχηθεί στη στήλη μιας εφημερίδας για να χτυπήσει τους προγόνους του, θα τους τραβήξει από τα πόδια για να πάρει τη θέση τους.

ΟΝΟΡΕ ΝΤΕ ΜΠΑΛΖΑΚ (1835)

Ο Μπαλζάκ από το 1835 είχε διαγνώσει σωστά τη «δημοσιογραφική αλητεία». Σήμερα, ίσως, να μην υπάρχει ούτε ένας που να μη γνωρίζει ότι όλοι αυτοί οι μεταπράτες και οι ελεγκτές της κοινής γνώμης ασκούν κατευθυνόμενη και πληρωμένη αδρά δημοσιογραφία. Αυτό που προκαλεί όμως ακόμα περισσότερο είναι ότι εμφανίζονται και ως κήρυκες της «εντιμότητας» και της «ελεύθερης έκφρασης»!!!

«Είμαστε διανοούμενες πόρνες»
Του Eric Jon Phelps
Τεύχος 24, Ιανουάριος 2007

O John Swinton, προσωπάρχης των New York Times με τη φήμη του «κοσμήτορα του επαγγέλματος», καλούμενος να κάνει μία πρόποση το 1953 ενώπιον της Λέσχης του Τύπου της Νέας Υόρκης, προέβη στην εξής αποκαλυπτική εξομολόγηση:

Δεν υπήρξε στην παγκόσμια ιστορία, στην Αμερική, αυτό που λέμε ανεξάρτητος τύπος. Το ξέρετε και το ξέρω. Δεν υπήρχε ούτε ένας από σας που να τολμά να γράψει την ειλικρινή του γνώμη, και αν το κάνατε γνωρίζατε προκαταβολικά ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν εκτυπωμένη. Πληρώνομαι έναν εβδομαδιαίο μισθό για να κρατώ την ειλικρινή μου γνώμη εκτός της εφημερίδας στην οποία γράφω. Άλλοι από εσάς πληρώνονται παρόμοιους μισθούς για παρόμοια πράγματα, και όποιος από σας θα ήταν τόσο ανόητος ώστε να γράψει την ειλικρινή του γνώμη, θα βρισκόταν στο δρόμο και θα έψαχνε για άλλη δουλειά. Εάν επέτρεπα την ειλικρινή μου γνώμη να εμφανιστεί σε μία έκδοση της εφημερίδας μου, πριν περάσουν 24 ώρες θα βρισκόμουν χωρίς δουλειά. Το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται εντελώς, να διαστρεβλώνει, να δυσφημεί να φέρεται δουλοπρεπώς στα πόδια του μαμμωνά και να πουλάει την πατρίδα του και το γένος του για τον επιούσιο. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω, και τι είδους βλακεία είναι αυτή να κάνουμε πρόποση για ένα ανεξάρτητο τύπο. Είμαστε τα εργαλεία και οι δουλοπάροικοι πλουσίων ανδρών πίσω από τη σκηνή. Είμαστε οι μαριονέτες που τους τραβούν τους σπάγκους και χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι ικανότητές μας και οι ζωές μας είναι όλα περιουσιακά στοιχεία άλλων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες.

Από το βιβλίο “Vatican assasins” του Eric Jon Phelps. Mετάφραση:Ν.Π.

=========================
Αποκαλυπτικό "ρεπορτάζ" του Καμμένου για τα καλόπαιδα που χρηματίζονταν για να κάνουν κλίμα!!!

Μεταγεννέστερη προσθήκη 7/12/2010
---------
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Αδέρφια, θα σας την πω την αμαρτία μου. Κάθε φορά που μου την «πέφτει» κανένα εκ των γνωστών μπατιρημένων συγκροτημάτων, νοιώθω ένα ρίγος αναγνώρισης.
Άμα σε βρίζουν αυτοί, καλά περπατάς.
Άδικο πάντως να βαράς τους εντολοδόχους. Κουκιά τρώνε, κουκιά μαρτυράνε. Στο μεροκάματο τα παιδιά, σαν οικοδόμοι με το πηλοφόρι. Φαντάζομαι, πως όσοι κάνουν την βρωμοδουλειά κι έχουν λίγη συνείδηση θα στριφογυρνάνε λίγο στο μαξιλάρι. Απ’ την άλλη, όσοι δεν έχουν συνείδηση, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η μισθοφορία είναι επικίνδυνο επάγγελμα…
Τα αφεντικά όμως είναι το ζήτημα.
«Αφεντικά», που λέει ο λόγος. Θα εξηγηθώ.
Δεν είναι κακό να ‘σαι βλαχάκι. Πάντα συνεννοούμαι μια χαρά με τους αληθινούς χωριάτες ή τα παιδιά της Δυτικής Όχθης και του Πειραιά, τους απλούς ανθρώπους, όπως εγώ, που φέρουν την καταγωγή και την κοινωνική τους θέση ως παράσημο. Αντίστοιχα το ίδιο καλά συνεννούμαι με τους ελάχιστους αληθινούς αστούς, που ‘χουν παιδεία, αληθινή ευγένεια κι αρχές.
Εγώ αυτό είμαι, τρία τέταρτα αρβανίτης εκ Κρανιδίου και Μαυρομματίου Βοιωτίας ορμώμενος κι ένα τέταρτο αιγαιοπελαγίτης, από τη Μυτιληνιά γιαγιά. Στον Κορυδαλλό γεννήθηκα, μεγάλωσα και μένω. Δεν πήγα στο Κολλέγιο αλλά στο Γυμνάσιο Αρρένων Κορυδαλλού και στο 1^ο Λύκειο, στην Πλατεία Ελευθερίας. Δεν πήρα LLM, PhD, στο Αριστοτέλειο τελείωσα και βγήκα αμέσως στον πόλεμο της μαχομένης στην Ευελπίδων, γιατί πριν καλά καλά ξεσυνηθίσω τ’ άρβυλα βγήκε η κοράκλα μου, η πρώτη, που τώρα είναι 1,72 κι ύστερα κι η μικρή, που αν μας βάλεις δίπλα – δίπλα τα γονίδια-καρμπόν σου βγάζουν τη γλώσσα. Φάρος μου το παράδειγμα των γονιών μου. Αγωνίζεσθαι.
Το πρόβλημα υπάρχει λοιπόν άμα ο άλλος είναι βλαχάκι, που μιλάει τ’ αγγλικά σαν χωροφύλακας της τουριστικής αστυνομίας του ’60, κι υποδύεται τον εγχώριο Χήρστ από την «Γκαντζολία».
Τα «προβλήματα χαρακτήρος», που λέγαμε στο στρατό, είναι συνήθως ορατά δια γυμνού οφθαλμού κι ακόμη κι αν τα ‘χεις κονομήσει και διαφημίζεις από το ΜΜΕ μαγαζί σου βούτυρα ή οδοντόκρεμες, άμα είσαι καρμίρης, είσαι καρμίρης. Μπορεί να πας με πόρσε στον γάμο σου αλλά η πνευματική ένδεια είναι εκεί, σαν λεκές στην ιταλική γραβάτα σου. Όσο γκλαμουριάρης κι αν το παίζεις, κατά βάθος είσαι πάντα ένας λιγούρης, που όχι μόνον δεν μιλάει Αγγλικά, μικρό το κακό, αλλά δεν σκέπτεται κι Ελληνικά.
Ένας πεσσιμιστής φίλος έλεγε «η Ελλάδα έπρεπε να ‘ναι αυτοκρατορία ή να μην είναι τίποτα». Δεν συμφωνώ αλλά ξέρω τι εννοεί.
Εδώ, στην χώρα των ανυπότακτων Ρουμ, όπου ο Λαός υποψιάζεται το Κράτος και το Κράτος τον Λαό, κάθε ψιλοεκβιαστής και γλείφτης, με την πλάτη ενός μπετατζή και μιας αδερφής μπορούσε να γίνει παράγοντας του δημοσίου βίου και να διαμορφώνει εν μέρει την κοινή γνώμη.
Δίχως πνευματική ακεραιότητα, δίχως αξιοπρέπεια, χωρίς κανένα εσωτερικό μεγαλείο, με το βλέμμα στραμμένο όχι στους μακρινούς ορίζοντες και τις απάτητες κορφές αλλά στην τσέπη του, ο κάθε χαλιαμάγκουρας υποδύεται την σημαίνουσα προσωπικότητα, ακόμη κι αν δεν ξέρει να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρο.
Ως πρόσφατα την είχανε καλά, γιατί είχανε τσιμεντώσει ένα ωραίο κατάδικο τους ολιγοπώλιο στην ενημέρωση.
Ειδικά στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ το κράτος πήγε να κάνει μια κουτοπονηριά. Τους άφησε σε θεσμική εκκρεμότητα για να τους εκβιάζει με τις άδειες αλλά αυτοί γιγαντώθηκαν και απέκτησαν τέτοια επιρροή, που στο τέλος αυτοί εκβίαζαν το κράτος.
Τα περισσότερα από τα μέσα τους είναι παθητικά για χρόνια ή έρχονται φόδρα πανί. Είναι όμως υποστηρικτικά μέσα γι’ άλλες δουλειές. Δημόσια έργα, προμήθειες. Από δρόμους και στάδια, μέχρι όπλα και ενέργεια.
Οι εκβιασμοί γίνανε κανόνας. Επιλεκτικές και συντονισμένες επιθέσεις για «φρονηματισμό» πολιτικών, για συντριβή ενός και προώθηση άλλου ή πίεση για την ανάληψη έργων και προμηθειών. Στημένες «δημοσκοπήσεις», ελεγχόμενες αποκαλύψεις.
Ο κάθε μεγαλοσχήμονας με λίγο ή και πολύ χρήμα προς τα ανεξάρτητα κι αδέκαστα ΜΜΕ, αναλόγως τον βαθμό της καψούρας του, μπορούσε ακόμη και να προμοτάρει την γκόμενα του στον πολιτικό στίβο.
Οργανωμένες «δολοφονίες προσωπικότητας» λάμβαναν χώρα καθ’ εκάστην για να εξυπηρετηθούν από μικροσυμφέροντα μέχρι υπερατλαντικές εντολές.
Οι πολίτες αλλά και οι πολιτικοί, όσοι δεν ήταν διατεθειμένοι να γίνουν πουτάνες του συστήματος, ήταν ανυπεράσπιστοι. «Μην τα βάζεις μ’ αυτούς», η συνηθέστερη παραίνεση.
Αυτό που έστησαν όμως ήταν μια Ύβρις.
Αλαζόνες, αγράμματοι και κοντόφθαλμοι, πρόθυμα αγόρια που γέρασαν και νεόκοπα βλαχάκια του Κολωνακίου, τυχοδιώκτες αεριτζήδες ή αναβαπτισμένοι πράκτορες και γιοι προδοτών, αδίστακτες τάχα μου αριστερές κοκότες, νόμισαν πως η σκοτεινή εξουσία τους θα κρατήσει για πάντα.
Ώσπου τους τα γάμησε όλα η «επανάσταση του πυριτίου», όπως την έλεγε ο Σρεμπέρ πριν πολλά χρόνια στην «Παγκόσμια Πρόκληση».
Το πυρίτιο, αν δεν το ξέρετε, είναι η βάση για τα ηλεκτρονικά κυκλώματα. Οι υπολογιστές έφεραν το διαδίκτυο και το διαδίκτυο συνέτριψε τα τείχη του πρωτόγονου ολιγοπωλίου τους στην ενημέρωση.
Δεν μπορούν πια να κρύψουν πράγματα. Δεν μπορούν να διαπομπεύουν πια ανενόχλητοι τίμιους ανθρώπους. Μπορούν να το προσπαθούν αλλά πλέον παίρνουν και την απάντηση, που η δημοσίευση της δεν εξαρτάται πια από το κέφι τους. Βλέπουν πια και τις δικές τους πομπές φάτσα κάρτα στις οθόνες των υπολογιστών.
Οι πριμαντόνες των νταβαντζήδων της «ενημέρωσης», δεν έχουν πια την αποκλειστικότητα της μαζικής επικοινωνίας με το Λαό.
Ο καθένας από σας κρατάει το πολυβόλο του πληκτρολογίου του.
Το antinews και όλος ο υπόλοιπος αντάρτικος στρατός του διαδικτύου ενοχλεί. Καρφί στο βρώμικο μάτι τους.
Γιατί αυτοί φεύγουν κι εμείς ερχόμαστε.
Θα δείτε πολλές επιθέσεις, όχι μόνο στην ηλεκτρονική αετοφωλιά του ανυπότακτου Φάκτορα αλλά στον καθένα από σας, που κάνει κόσκινο με τις ριπές του πληκτρολογίου του την ήδη κουρελιασμένη αξιοπιστία τους.
Ξέρετε όμως τι θα είναι; Οι τελευταίοι σπασμοί τους.
Ο ένας μετά τον άλλο, οι συγκεκριμένοι, θα κλείσουν, αφού πρώτα εκβιάσουν, γλείψουν, απειλήσουν. Θα μοιράσουν σαρδέλες, πετσέτες και νάϋλον κομπινεζόν, θα εκλιπαρήσουν για κρατική διαφήμιση, να μπουν στο ΕΣΠΑ, στο Ταμείο Συνοχής, στο Ταμείο Ανεργίας. Θα απολύσουν, θα λιγοστέψουν σελίδες και θα κόψουν την «μαϊμού» κυκλοφορία στα πραγματικά της μέτρα αλλά δεν θα επιβιώσουν.

Γιατί; Γιατί είναι ανίκανοι να κάνουν αληθινή, έντιμη ενημέρωση. Χρόνια εκβιασμούς έκαναν και παραπληροφόρηση. Προμοτάρανε τις μπίζνες τους και τις μπίζνες άλλων με το αζημίωτο. Τώρα, τέρμα τα δίφραγκα. Το δημόσιο το φαληρίσανε και ο ιδιωτικός τομέας θέλει αληθινή επιχειρηματικότητα κι όχι νταβαντζηλίκι. Πώς να επιβιώσουν;

Τώρα είναι η εποχή του Φάκτορα, οι καιροί ανήκουν στο Αλλενάκι, τον Strange Attractor, την Olympia, το Taxalia, την Μποτίλια στο Πέλαγος, τον Αρχαιοπτέρυγα, το Δεξί Εξτρέμ, τον Αναρμόδιο Θράκα, τον Νταντόν, τους Βαψομαλλιάδες, τον Προφήτη κι όλους τους αναιδείς του θαυμαστού καινούργιου κόσμου, που ακόμη είναι άναρχος αλλά έτσι ήμασταν πάντα οι Έλληνες: αναρχοπατριώτες.

Κι όπως κάποτε, έτσι και τώρα θα διαμορφώσουμε εν πορεία τον τρόπο, που σίγουρα θα είναι, είναι ήδη, άλλος από την σάπια αφύσικη ιεραρχία των επιτήδειων.
Κάθε δε φορά που οι εν λόγω με κατηγορούν ότι είμαι από τους πιο σκληροπυρηνικούς σαμαρικούς, είναι άλλη μια «σαρδέλα» γι’ άλλο ένα εξάμηνο στο μέτωπο. Να, πλάκα τα ‘χω τα γαλόνια και να ‘ναι καλά οι άνθρωποι. Κι έχουν κατά βάση δίκιο, γιατί είμαι όσο αυθάδης, αγενής και σκληροπυρηνικός λένε κι ακόμη παραπάνω. Έτσι είναι οι ιδέες, άμα δεν είναι σκληρές δεν διεισδύουν στην μουρόχαυλη βιοχλαπάτσα που άφησε ως δύσοσμη κληρονομιά η «Ήρωες Πολυτεχνείου Α.Ε.». Κρεμάσανε μπάκα, βάφουν το μαλλί, χλαπακιάσανε κονδύλια, επιχορηγήσεις, διήφθειραν την κοινωνία οριζοντίως και καθέτως, διέλυσαν δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα. Υπηρέτησαν όλους τους αφέντες κι οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, χέρι – χέρι με τους ενοχικούς «δεξιούς» της μεσαιοχωρίτικης «επικοινωνίας» και θα κάτσουμε εμείς σήμερα, με την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την ευημερία των Ελλήνων στο τσιγκέλι, να παίζουμε τις κουμπάρες;
Νομίζουν ότι θα ανταλλάσσουμε κακιούλες και φιλοφρονήσεις ως αντίδικοι δικηγόροι στο Μονομελές και μετά θα πηγαίνουμε στη «Βιβλιοθήκη» όλοι μαζί να μοιράσουμε παιχνίδι και λάφυρα στην καμπούρα του Λαού;
Συγγνώμη παίδες, αλλά όχι εμείς.
===================
μεταγεννέεστερη εγγραφή 17/1/2010

Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι έπαψαν να είναι κυνηγοί ειδήσεων. Αποτελούν πλέον πωλητές, που προσπαθούν να πλασάρουν ότι θέλει ο εργοδότης τους. Τα όμορφα πρόσωπα που παριστάνουν τους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους, δεν διαφέρουν και πολύ από τα φωτομοντέλα, που και αυτά πουλάνε προϊόντα. Ο αμερικανικός ελεύθερος τύπος, δεν είναι τίποτα άλλο από μια αλυσίδα πρατηρίων λιανικής πώλησης, που πουλάει αυτά που θέλει να ακούσει το ακροατήριο, δηλαδή παραμύθια.
Ο ελεγχόμενος τύπος, όπως αυτός της ΕΣΣΔ επί ψυχρού πολέμου, δεν χρειάζεται να προσελκύει πελάτες, αφού χρηματοδοτείται από το καθεστώς. Ο ελεύθερος τύπος όμως, όπως και κάθε άλλο μαγαζί, χρειάζεται να γίνεται αρεστός, για να προσελκύει πελάτες. Για αυτό και οι ειδήσεις που παρουσιάζει είναι πάντα χρωματισμένες. Σίγουρα υπάρχει η επίφαση της αντικειμενικότητας, ισορροπώντας τις απόψεις, όμως είναι πολύ εύκολο να επιλέξεις τις απόψεις που παρουσιάζονται, και στην ουσία να περάσεις το μήνυμα της αντικειμενικότητας χωρίς όμως αυτή να υφίσταται.
Τα κυρίαρχα ΜΜΕ της Αμερικής δεν διαφέρουν από τις αλυσίδες φάστ φουντ. Τα μεγάλα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα (ABC, CBS, και NBC) έχουν πολλά τμήματα, ένα εκ των οποίων είναι και αυτό των ειδήσεων. Κάτι σαν πάρεργο. Και όπως το McDonalds διαχωρίζει το δικό του προϊόν από αυτό του BurgerKing, έτσι και το ABC διαφοροποιεί την είδηση που παρουσιάζει από αυτή του NBC. Ο στόχος όμως είναι απλά η είδηση να είναι ελκυστική στον πελάτη, και για να το πετύχουν αυτό, τα ΜΜΕ χρωματίζουν κατά το δοκούν αυτό που παρουσιάζουν. Οι ειδήσεις που παρακολουθεί κάποιος δεν είναι τίποτα άλλο παρά υποκειμενικές απόψεις. Δυστυχώς, στη δημοσιογραφία δεν υπάρχει όρκος του Ιπποκράτη. Ο δημοσιογράφος δεν ορκίζεται πως θα λέει την αλήθεια. Στη πραγματικότητα, χρειάζονται πολύ λιγότερα τυπικά προσόντα για κάποιον να γίνει δημοσιογράφος, από ότι για να γίνει υδραυλικός.
Η ανάγκη της διαφοροποίησης του προϊόντος σε σχέση με αυτό του ανταγωνιστή, σημαίνει πως περιορίζεται και η γκάμα των ειδήσεων που θα μπορούσαν να μεταδοθούν. Για παράδειγμα, όταν η ιρανική αντιπολίτευση οργάνωσε διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις μετά το αμφισβητούμενο εκλογικό αποτέλεσμα, τα αμερικανικά ΜΜΕ το έκαναν μεγάλο θέμα, διότι έτσι φαίνονταν η καταστολή της διαφωνίας από πλευράς μιας απολυταρχικής (ιρανικής) κυβέρνησης. Όταν όμως σημειώνονται διαδηλώσεις εναντίον της λιτότητας στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, και την Αγγλία, αυτό δεν αναφέρεται καν, διότι οι αντιδράσεις αυτές δεν μπορούν να πλασαριστούν στο κοινό ως αντιδράσεις εναντίον απολυταρχικών καθεστώτων. Κάτι ανάλογο συνέβη και με τις πρόσφατες δολοφονίες χριστιανών στο Ιράκ και στην Αίγυπτο, που δεν αναφέρθηκαν από τα αμερικανικά ΜΜΕ. Δεν μπορούσαν να χρωματιστούν έτσι ώστε να δικαιολογηθούν, και ίσως να έδιναν όπλα σε αυτούς που είναι εναντίον της αμερικανικής εμπλοκής στο Ιράκ. Εξάλλου είναι πολύ δύσκολο να παρουσιάσεις ειδήσεις για ξένους σε ένα αμερικανικό κοινό που έχει πλήρη άγνοια για αυτούς. Για αυτό και οι ερωτικές περιπέτειες του Berlusconi, δεν βρίσκουν γόνιμο έδαφος στην αμερικανική ειδησεογραφία. Δεν μπορούν να κατανοηθούν από το κοινό. Όπως δεν βρίσκουν έδαφος ιστορίες όπως αυτή του φιλικού προς τους επιχειρηματίες κόμματος της Γερμανίας (Ελεύθεροι Δημοκράτες) που από τότε που συμμετέχει στη κυβέρνηση έχει χάσει πολλά ποσοστά δημοτικότητας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Μια τέτοια είδηση δεν μπορεί να παρουσιαστεί στην Αμερική, όπου οι τάσεις του κοινού είναι πάντα υπέρ των επιχειρηματιών.
Υπάρχουν 4 βασικοί λόγοι γιατί τα συμβατικά ΜΜΕ είναι ανάξια λόγου:
1-Αυτολογοκρισία.
2-Λογοκρισία από τους ιδιοκτήτες.
3-Ανάγκη στήριξης των πολέμων της Αμερικής. (Τα ΜΜΕ ανήκουν σε μεγάλα συμφέροντα, όπως π.χ. το δίκτυο NBC ανήκει στην General Electric, που έχει πολλά αμυντικά συμβόλαια και που κερδίζει δισεκατομμύρια από τους πολέμους και από την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.)
4-Λογοκρισία από την κυβέρνηση.
Τα ΜΜΕ υπάρχουν για να βγάζουν λεφτά. Έτσι απλά. Για αυτό και οι Αμερικανοί πολίτες είναι σε γενικές γραμμές πνευματικά απομονωμένοι. Ο κόσμος πέραν της Αμερικής τους είναι παντελώς άγνωστος. Όπως είπε πρόσφατα και ο Zbigniew Brzezinski: «Οι περισσότεροι Αμερικανοί έχουν πλήρη άγνοια για τον κόσμο μας. Είναι αδαείς». Αυτό όμως που πολλοί δεν λαμβάνουν υπόψη, είναι πως η άγνοια αυτή οφείλεται κυρίως στην αμερικανική ελευθεροτυπία και στον τρόπο που χρωματίζονται οι ειδήσεις. Η άγνοια λοιπόν, είναι απαραίτητη προκειμένου η κυβέρνηση και τα μεγάλα συμφέροντα να μπορούν να περνούν στο κοινό τις καταστροφικές τους πολιτικές ως αναγκαίες και χρήσιμες για τη χώρα.
Που λοιπόν θα μπορούσε να βρει ο Αμερικανός πολίτης μια σωστή ενημέρωση; Υπήρχε κάποτε ένα μικρό κομμάτι δημοσιογραφίας που λέγονταν «ερευνητική δημοσιογραφία». Σήμερα, έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Ίσως επειδή είναι πολύ πιο δύσκολο να βγουν πληροφορίες από τις κρατικές υπηρεσίες. Ο μόνος τρόπος είναι να υπάρχει κάποιος πληροφοριοδότης από μέσα, και να δοθούν τα απόρρητα στοιχεία σε κάποιο σάϊτ που να εγγυάται την ανωνυμία του, όπως έγινε με τη WikiLeaks. Και αν είναι να αποκαλυφθούν τα διάφορα κυβερνητικά ψέματα, χρειαζόμαστε περισσότερα ανάλογα σάϊτς. Υπάρχει όμως πάντα ο κίνδυνος πως το κράτος, ή ακόμη και οι μεγάλες επιχειρήσεις θα δημιουργήσουν κάποια δικά τους δήθεν αποκαλυπτικά σάϊτς μαϊμού, ώστε να απαξιώσουν τις γνήσιες διαρροές. Αν όμως έχουμε στα χέρια μας τα γνήσια έγγραφα, όπως στη περίπτωση των πρόσφατων διαρροών, τότε μπορούμε οι ίδιοι να κρίνουμε.
http://www.antinews.gr/?p=80200#more-80200
===========

Μεταγεννέστερη εγγραφή 23/1/2011

Ο κόσμος θα πάρει με τις πέτρες πρώτα τα «μήντια» της ξετσίπωτης προπαγάνδας

Μερικές παρατηρήσεις για τον Ελληνικό Τύπο:
* Αν τα μέτρα του Μνημονίου, τα έπαιρνε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τα ίδια ΜΜΕ που σήμερα ψέγουν τη Αντιπολίτευση που δεν τα «προσυπογράφει», θα ξεσήκωναν τον κόσμο να γκρεμίσει την Κυβέρνηση…
Τα ίδια ΜΜΕ που ζητάνε σήμερα «υπευθυνότητα», από την Αντιπολίτευση, θα έκαναν «μαθήματα κατάληψης αστυνομικών σταθμών»!
Άλλωστε, για πολύ ηπιότερα μέτρα που πρότεινε η ΝΔ τότε ξεσήκωναν τον κόσμο. Και τώρα κάνουν «τουμπεκί ψιλοκομμένο» για πολύ χειρότερα…
* Σήμερα όποιος κλάδος αντιστέκεται, διασύρεται και διαπομπεύεται από τα «μήντια». Μερικοί, εδώ που τα λέμε, το αξίζουν. Άλλοι πάλι όχι. Και για τους περισσότερους τα πράγματα είναι πολύ πιο μπερδεμένα…
Αλλά το πρόβλημα εδώ, είναι ότι όταν οι ίδιοι κλάδοι ξεσηκώνονταν κι έδειχναν την ίδια αντίσταση σε παρόμοια ή πολύ ηπιότερα μέτρα, όταν τα επιχειρούσε η προηγούμενη κυβέρνηση, για τα ίδια ΜΜΕ οι εκπρόσωποι των κλάδων αυτών δεν ήταν «καθίκια» , όπως παρουσιάζονται σήμερα, ήταν… «λαϊκοί ήρωες»!
Και οι κλάδοι τους δεν ήταν τότε «εκβιαστικές συντεχνίες», όπως παρουσιάζονται σήμερα. Ήταν «λαϊκό κίνημα» που αγωνιζόταν για το δίκιο του ενάντια στην «αναλγησία» της (τότε) κυβέρνησης.
– Πώς το «λαϊκό κίνημα» μετατράπηκε ξαφνικά σε «εκβιαστικές μαφίες»; Πώς οι «λαϊκοί ήρωες» μετατράπηκαν σε «καθίκια»;
– Πώς η κυβερνητική «αναλγησία» εφαρμογής τέτοιων μέτρων, μετατράπηκε ξαφνικά σε αξιοθαύμαστη πολιτική «υπευθυνότητας» και «αποτελεσματικότητας»;
Προφανώς, άλλαξε η Κυβέρνηση, ήλθε στα πράγματα το ΠΑΣΟΚ, χόντρυναν τα μέτρα, εφαρμόζονται σήμερα πολύ χειρότερα και τα ΜΜΕ έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπό:
Είναι ενεργούμενα της πιο ξετσίπωτης και αδίστακτης προπαγάνδας.
– Της προπαγάνδας που κατεδαφίζει την κυβέρνηση, όταν το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην Αντιπολίτευση και στηρίζει με νύχια και με δόντια την κυβέρνηση, όταν το ΠΑΣΟΚ την ελέγχει.
– Ξετσίπωτοι γιατί δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα.
– Και αδίσταχτοι, γιατί προσπαθούν να συντρίψουν όποιον τους αντιστέκεται, ακόμα κι αν τον υμνούσαν πριν.
Δεν καταλαβαίνουν τίποτε, δεν ντρέπονται για τίποτε, δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτε..
Έρχονται «τηλεοπτικοί αστέρες» που είναι γνωστό σε όλους ότι συναγελάζονταν με τον αρχι-μιζαδόρο της γνωστής Γερμανικής εταιρίας, και μιλάνε σήμερα απαξιωτικά σε «συνεντευξιαζόμενους» βουλευτές, γιατί δεν προχώρησαν την κάθαρση! Την κάθαρση από τα ανομήματα των δικών τους φίλων…
Αφού είναι τόσο θρασείς, γιατί δεν κάνουν μια απλή πρόταση:
– Να ζητήσει επίσημα η Ελληνική κυβέρνηση από τη Γερμανία, να της παραδώσει όλη τη δικογραφία για τις μίζες που έδωσε η γνωστή εταιρία στην Ελλάδα. Αν δεν θέλει να παραδώσει τους γερμανούς πολίτες στην Ελληνική δικαιοσύνη, δεν πειράζει. Να μας παραδώσει, τουλάχιστον, τη δικογραφία. Να ξέρουμε ποιοί τα πήραν, πόσα πήραν, πότε τα πήραν, γιατί τα πήραν.
Και να τους «περιποιηθούμε» εδώ στη συνέχεια. Ακόμα κι αν είναι παραγεγραμμένα τα αδικήματά τους, να τους στιγματίσουμε για πάντα!
Η Γερμανική Δικαιοσύνη γνωρίζει επακριβώς ποιοί διέφθειραν ποιούς, πότε και πόσο.
Η Ελλάδα μπορεί να πιέσει και να εξασφαλίσει την δικογραφία πλήρως, σε ό,τι αφορά Έλληνες πολίτες. Μπορεί και να εκβιάσει αν θέλει. Και να έχει μαζί της ακόμα και την γερμανική κοινή γνώμη!
– Χωρίς αυτή τη δικογραφία, δεν θα υπάρξει εξιχνίαση του σκανδάλου, ούτε κάθαρση.
– Χωρίς αυτή τη δικογραφία, καμία Εξεταστική Επιτροπή δεν μπορεί να ανακαλύψει τίποτε παραπάνω, από υπόνοιες χρηματισμού, επί δικαίων και αδίκων, πάνω σε υποθέσεις που, έτσι κι αλλιώς, έχουν παραγραφεί, βάσει την Ελληνικής νομοθεσίας.
Που σε ό,τι αφορά τις παραγραφές των υπουργικών αδικημάτων είναι φαυλεπίφαυλη. Και δεν αλλάζει διότι την προστατεύει το Σύνταγμα.
Κι όταν ψηφιζόταν το Σύνταγμά αυτό (το 2000, επί ΠΑΣΟΚ) οι ίδιοι σχολιαστές των σήμερα θρασύτατων ΜΜΕ τότε έκαναν «τουμπεκί ψιλοκομμένο»!
Και σήμερα βρίζουν βουλευτές Εξεταστικών, που δεν μπορούν να παραπέμψουν κανένα, γιατί δεν έχουν στοιχεία και γιατί ακόμα κι αν – από σπόντα – έβρισκαν κάτι, τα περισσότερα αδικήματα έχουν παραγραφεί.
Τέτοια ανθρωποφαγική υποκρισία!
– Ζητήστε τη δικογραφία από τη Γερμανία, αν έχετε τα κότσια.
Αλλά εκεί δεν είστε θρασίμια, εκεί είστε «κότες»!
Δεν τολμάτε να τη ζητήσετε.
Ίσως γιατί θα βγουν στη φόρα οι φίλοι σας.
Ίσως γιατί θα βγείτε στη φόρα κι εσείς οι ίδιοι.
Οπότε, τώρα, από τη σίγουρη κι ασφαλή θέση του των πάντων «τιμητή», βρίζετε «όποιον πάρει ο χάρος» και στοχοποιείτε βουλευτές που ξέρετε ότι δεν είχαν καμία ανάμιξη ούτε στο έγκλημα ούτε στη συγκάλυψή του.
Για να εκτονώσετε τη λαϊκή οργή που σας αφορά κι εσάς – ίσως πρωτίστως εσάς – θυσιάζετε κάθε βράδυ στις οκτώ «αποδιοπομπαίους τράγους» ή αθώα θύματα.
Να ξέρετε, όμως: Σας το είπε κάποιος προχθές και δεν σας άρεσε:
– Ο κόσμος θα πάρει με τις πέτρες πρώτα εσάς, τα «μήντια» της ξετσίπωτης προπαγάνδας.
Νομίζετε ότι η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, πάνω στην οποία καθημερινά τζογάρετε, αφορά τους άλλους. Κάνετε λάθος! Αφορά πρώτα εσάς.
Ο κόσμος βρίζει ή περιφρονεί τους πολιτικούς, πράγματι…
Αλλά το γνωστό σύνθημα: «Αλήτες, ρουφιάνοι…» δεν το φωνάζει για τους πολιτικούς.
Για άλλους το φωνάζει.
Έτσι;
http://www.antinews.gr/2011/01/22/81407/#more-81407

==============
«Αξιότιμοι κύριοι συνάδελφοι, ό,τι και να κάνετε σ΄ αυτό το άρθρο, όπως και να το τροποποιήσετε, που δεν το τολμάτε, όπως και να αξιώσετε σύμφωνη γνώμη, που δεν θα την αξιώσετε, η κυβέρνηση θα δώσει τις άδειες. Ένας τρόπος και μόνον υπάρχει, να παρέμβει η Βουλή και να μη δοθούν οι άδειες σε ανθρώπους επικίνδυνους, να ψηφιστεί η διάταξη κατά την οποία απαγορεύεται στους εκδότες να χορηγούνται οι άδειες».

Κ. Στεφανόπουλος 14 Σεπτεμβρίου 1989

Ο Κωστής Στεφανόπουλος, ως Πρόεδρος της ΔΗ.ΑΝΑ. τότε, με μια συγκλονιστική ομιλία στις 14 Σεπτεμβρίου 1989 κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου καταψηφίζει τον νόμο για την ιδιωτική τηλεόραση, αποτελώντας τη μοναδική παραφωνία, τη μοναδική αντίδραση που..

υπήρξε. Ο κ. Στεφανόπουλος χαρακτήριζε αντισυνταγματική τη διάταξη αλλά και ολόκληρο το νόμο κάνοντας σκληρή κριτική κυρίως στον Συνασπισμό για τη στάση που κρατούσε.
«Εγώ δεν τους εχθρεύομαι ούτε ταξικές διαφορές έχω μαζί τους. Καμία. Με μερικούς δε εξ αυτών, ανταλλάσσω πολύ ευχαρίστως και χαιρετισμό. Και με μερικούς εξ αυτών μια ή δυο φορές έχω και συμφάγει. Τι να κάνουμε! Όλοι πρέπει να κολακεύουμε τους κυρίους εκδότες ή εν πάση περιπτώσει να μην είμαστε και κοινωνικώς απρεπείς απέναντί τους. Και αν εγένεντο ήρωες στην υπόθεση Κοσκωτά και εγένεντο, και αποκαλύπτομαι για την ικανότητά τους αυτή, λόγω συμφέροντός τους. Και ξεκίνησαν, όχι υποθέτοντας τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αλλά ότι πρόκειται περί χρημάτων της μαφίας. Τους ενόχλησε η μαφία. Κοιτάξτε πόσο ενοχλείται κανείς από τα όμοια.» (πρακτικά της Βουλής 14/9/1989).