Le Point: Τζόρτζια Μελόνι. Η γέφυρα του Τραμπ με την Ευρώπη

Με βάση τη δημοτικότητά της και την φιλοατλαντική πολιτική της, η Πρόεδρος του Ιταλικού Συμβουλίου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η άγκυρα της σταθερότητας σε μια διχασμένη Ευρώπη.

Όπως η Χιονάτη που περιβάλλεται από τους επτά νάνους, η Ιταλίδα Τζόρτζια Μελόνι ξεχωρίζει από την ομάδα των Ευρωπαίων ηγετών, οι περισσότεροι από τους οποίους πάγωσαν με το αποτέλεσμα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών της 5ης Νοεμβρίου. Είναι η μόνη που είναι σε θέση να αποτελέσει έναν πολύτιμο κρίκο μεταξύ μιας Ευρώπης σε περιδίνηση και της Αμερικής του Ντόναλντ Τραμπ.

Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει χάσει μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας του μετά την αποτυχημένη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης. Οι σαρκασμοί εις βάρος του εκ μέρους του Τραμπ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας υποδηλώνουν ότι η σχέση τους θα είναι περίπλοκη. Ο Γερμανός Όλαφ Σολτς είναι εκτός κάδρου μετά την κατάρρευση του τριμερούς συνασπισμού του και θα πρέπει να υποβληθεί σε πρόωρες εκλογές στις αρχές του 2025.

Ο Βρετανός Κιρ Στάρμερ είναι αρχάριος στη διεθνή σκηνή. Επιπλέον, η χώρα του αποχώρησε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει ο Ούγγρος Βίκτορ Όρμπαν, ένας μαχητικός τραμπιστής, που ευχαρίστως θα έβλεπε τον εαυτό του ως μια υπερατλαντική γέφυρα. Αλλά κανένας από τους συναδέλφους του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν τον εμπιστεύεται.

Μένει μόνο η Ιταλίδα Πρωθυπουργός να διεκδικήσει να παίξει τον ρόλο που είχε ανατεθεί, πριν από τέσσερις δεκαετίες, στη Μάργκαρετ Θάτσερ απέναντι στον Ρόναλντ Ρίγκαν. Το γεγονός ότι η Ιταλία εμφανίζεται ως άγκυρα πολιτικής σταθερότητας λέει πολλά για την τρέχουσα ευθραυστότητα των μεγάλων ευρωπαϊκών δημοκρατιών και την απονομιμοποίηση αυτών που τις κυβερνούν.

Για δύο χρόνια από τότε που μετακόμισε στο Palazzo Chigi, την έδρα της Προεδρίας του Συμβουλίου στη Ρώμη, η Τζόρτζια Μελόνι οδήγησε το σκάφος της με δεξιοτεχνία, υιοθετώντας μια φιλοευρωπαϊκή και ατλαντική στάση στη διεθνή σκηνή, ενώ παράλληλα προωθούσε εσωτερικά μια συντηρητική πολιτική όσον αφορά τα ήθη. Όσοι περιορίστηκαν στο να τη βλέπουν ως μεταφασίστρια, μάλλον θα πρέπει να μετριάσουν τον χαρακτηρισμό τους. Ας πούμε μεταλαϊκίστρια.

Όπως έγραψε ο διευθυντής της φιλελεύθερης εφημερίδας Il Foglio, Claudio Cerasa, «η κυβέρνηση Μελόνι πέτυχε σε όλους τους τομείς όπου αγνόησε την ατζέντα της ακροδεξιάς». Η Ευρώπη, αποδιοπομπαίος τράγος έγινε η αγελάδα με τα μετρητά που θέλει χαϊδεμα. Η μετανάστευση είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να ρυθμίζεται με συμφωνίες με χώρες διέλευσης και όχι μια απειλή που πρέπει να καταπολεμηθεί από έναν μη ρεαλιστικό ναυτικό αποκλεισμό. Τα δημόσια οικονομικά είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να τα διαχειριζόμαστε σαν καλή μητέρα παρά σαν αντλία αλόγιστων επιδοτήσεων.

Οι ψηφοφόροι την ευγνωμονούν. Σε μια εποχή που ο θυμός απέναντι στα κόμματα εξουσίας κυριεύει όλη την ήπειρο, το κόμμα της, Fratelli d'Italia, αποτελεί εξαίρεση. Θα συγκέντρωνε περισσότερες ψήφους σε περίπτωση βουλευτικών εκλογών σήμερα από ό,τι πριν από δύο χρόνια: 30% αντί για 26%, σύμφωνα με τον μέσο όρο των δημοσκοπήσεων που υπολογίστηκε από το site Pagella Politica.

Σε αντίθεση με τους περισσότερους Ευρωπαίους ηγέτες, η Μελόνι μπόρεσε να αποκτήσει προνομιακή πρόσβαση στον επόμενο Λευκό Οίκο δημιουργώντας μακροχρόνιους δεσμούς με τη νικήτρια πλευρά. Ήδη από το 2018, ο γνωστός Στηβ Μπάνον ήταν ο πρωταγωνιστής σε μια συνάντηση των Fratelli d'Italia στη Ρώμη. Και η εγγύτητα της Μελόνι με τον Έλον Μασκ είναι τέτοια που το αφεντικό της Tesla και της SpaceX, που χρηματοδότησε την εκστρατεία του Τραμπ, αναγκάστηκε τον Σεπτέμβριο να αρνηθεί δημόσια οποιαδήποτε ρομαντική σχέση μαζί της.

Η Ιταλία, όπως και όλη η Ευρώπη, θα είχε πολλά να χάσει από την επιδείνωση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες είναι και ο εγγυητής της ασφάλειας της Γηραιάς Ηπείρου και μια προνομιακή αγορά για τις εξαγωγικές της εταιρείες. Η προοπτική εγκατάστασης στον Λευκό Οίκο, στις 20 Ιανουαρίου, ενός προέδρου που ταυτόχρονα έχει απειλήσει να μην προστατεύει πλέον τους συμμάχους του, να φορολογεί τα προϊόντα τους και να σταματήσει να βοηθά την Ουκρανία, έχει προκαλέσει πανικό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ώρα που οι ρωσικές δυνάμεις προχωρούν, αργά αλλά σταθερά, στο πεδίο της μάχης του Ντονμπάς.

Η Ευρώπη πρέπει τώρα να εργαστεί σκληρότερα για να ανταποκριθεί στην πρόκληση. Προτεραιότητα είναι να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της, να μετριάσει το εμπορικό σοκ που θα προκαλούσε ένας πόλεμος με τους τελωνειακούς δασμούς, αλλά και να λάβει στα σοβαρά τη δική της ασφάλεια, να ενισχύσει τη βιομηχανική της βάση άμυνας και ασφάλειας που παρέχει στο Κίεβο.

Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να γίνει σοβαρά χωρίς την ελάχιστη συνεννόηση με την επόμενη κυβέρνηση Τραμπ. Η Τζόρτζια Μελόνι θα μπορούσε τελικά να αποδειχθεί ένα ευεργετικό πλεονέκτημα.

Le Point

13/11/24

via Babis Georges Petrakis

-------------------

Giorgia Meloni, l'atout européen face à Trump

L’ÉDITO DE LUC DE BAROCHEZ. Forte de sa popularité et de sa ligne atlantiste, la présidente du Conseil italien pourrait bien être l'ancre de stabilité d'une Europe divisée.

==================

Blogger:

"....Όπως η Χιονάτη που περιβάλλεται από τους επτά νάνους, η Ιταλίδα Τζόρτζια Μελόνι ξεχωρίζει από την ομάδα των Ευρωπαίων ηγετών, οι περισσότεροι από τους οποίους πάγωσαν με το αποτέλεσμα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών της 5ης Νοεμβρίου. Είναι η μόνη που είναι σε θέση να αποτελέσει έναν πολύτιμο κρίκο μεταξύ μιας Ευρώπης σε περιδίνηση και της Αμερικής του Ντόναλντ Τραμπ.,,"

..μόνο η ομάδα Κούλη κινήθηκε αστραπιαία και προσπάθησε να βρει τον κρίκο που θα την συνέδεε με την νέα Πλανητική αρχή. Είδε τον Πομπέο

για νάρθει μετά από λίγο η λυπητερή.

Κάηκε… ο «σύμμαχος» του Μητσοτάκη, που θα του «έχτιζε γέφυρες» με το Οβάλ Γραφείο του Τραμπ! Δυστυχώς μας τελείωσε ο Πομπέος και μας έμεινε το ...πέος. Το να γλύψει ο Κούλης την Μελόνι, δεν το βλέπω: Αυτή είναι μια ...άθλια ...εθνικίστρια, ενώ ο ίδιος έχει ορκισθεί να κάνει τη χώρα πολυπολιτισμική, πολεμώντας τον νατιβισμό...

Θέλουν να μας μετατρέψουν σε χώρα - «καταυλισμό»

την Δεκεμβρίου 25, 2022

..άντε τώρα να το εξηγήσεις στον Αλε6 και στον Κούλη, πως γίνεται οι ΗΠΑ να έχουν την ανάγκη του Έθνους και επιστρέφουν σ' αυτό - βλέπε αποτελέσματα εκλογών - για την (ανα)συγκρότησή τους, ενώ σε χώρες με τεράστια ιστορία όπως η Ελλάδα η έννοια του έθνους έχει εξοβελισθεί από τον δημόσιο λόγο;