του Ευάγγελου Κοροβίνη
Πολλοί σήμερα νομίζουν ότι η αποπαγκοσμιοποίηση και η μείωση της αλληλεξάρτησης των οικονομιών του πλανήτη είναι ήδη γεγονός και το μόνο ερώτημα που τίθεται είναι αν θα εμβαθυνθεί ή κάποια στιγμή θα ανακοπεί. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Στην πραγματικότητα το παγκόσμιο εμπόριο συνεχίζει να αυξάνεται, πάρα τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ και Κίνας που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Τραμπ και την απαγόρευση εξαγωγής προϊόντων υψηλής τεχνολογίας (κυρίως μικροτσίπ) επί Μπάιντεν. Ούτε, όμως, οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στην Ρωσία κατόρθωσαν να κάμψουν το παγκόσμιο εμπόριο.
Ναι μεν το εμπόριο μεταξύ των δυο μεγαλύτερων οικονομιών, των ΗΠΑ και της Κίνας έχει μειωθεί κατά τι, τα κινεζικά προϊόντα όμως συνεχίζουν να βρίσκουν τον δρόμο τους προς την Αμερική. Συναρμολογούνται πλέον εκτός της Κίνας και πωλούνται στην αγορά των ΗΠΑ ως εισαγόμενα από άλλες χώρες.
Καθώς παρατηρείται μεγάλη έλλειψη εξειδικευμένων εργατών ανά τον κόσμο όπως και μηχανικών, η επιστροφή της παραγωγής στα παλαιά κέντρα του συστήματος, τις δυτικές δηλαδή χώρες, τίθεται εν αμφιβόλω. Οι γενναίες επιδοτήσεις για την ενίσχυση της βιομηχανικής βάσης των ΗΠΑ έχουν αποδώσει κάποιους καρπούς αλλά το υψηλό κόστος εργασίας (μισθολογικό αλλά και μη μισθολογικό) λειτουργεί αποτρεπτικά για την εμβάθυνση της αποπαγκοσμιοποίησης.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, βρισκόμαστε μάλλον μπροστά σε διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας τελικών προϊόντων και πρώτων υλών, παρά σε μια γνήσια αποπαγκοσμιοποίηση και επανεθνικοποίηση των οικονομιών. Η πορεία προς μια τέτοιου είδους επανεθνικοποίηση και η μετατροπή των διαφόρων χωρών σε σχετικώς αυτάρκη και αυτοδύναμα σύνολα προσκόπτει σε πολλά εμπόδια πέραν της έλλειψης εξειδικευμένων εργατών και μηχανικών.
Κατ’ αρχήν η εκτεταμένη κερδοσκοπία στα χρηματιστήρια και αλλού είναι πολύ αποδοτικότερη της όποιας παραδοσιακής παραγωγικής επένδυσης. Το ρίσκο που αναλαμβάνεται σε αυτές τις κερδοσκοπικές δραστηριότητες είναι μικρό, όπως έδειξε η κρίση του 2008. Το κόστος της κρίσης κλήθηκε να το καταβάλει το κράτος και ο μέσος φορολογούμενος. Υπάρχουν εξάλλου εργασίες, όπως κυρίως οι αγροτικές, όπου όσο και αν αυξηθεί το ημερομίσθιο δεν προσέρχονται ντόπιοι να τις αναλάβουν. Τις δουλείες αυτές τις αναλαμβάνουν μετανάστες.
Γενικότερα υπάρχει η τάση οι μεν κεφαλαιούχοι να μετατρέπονται από βιομήχανοι σε ραντιέρηδες, οι δε εργαζόμενοι να αποδίδουν στην εργασία τους κυρίως επειδή φοβούνται να μην απολυθούν. Η παλαιά εργασιακή ηθική έχει ξεπεραστεί, το ζητούμενο είναι το εύκολο χρήμα και ο ελεύθερος χρόνος είναι αφιερωμένος στην κατανάλωση. Το «μεράκι» για την δουλειά έχει εκλείψει, ενώ στον ελεύθερο χρόνο «διασκεδάζουμε» μόνον υπό την επήρεια άφθονων ποσοτήτων αλκοόλ ή ακόμη και ναρκωτικών.
Για τους λόγους αυτούς η επιστροφή στην παραγωγή που ζητείται και από
το δεξιό και από το αριστερό άκρο του πολιτικού φάσματος είναι πολύ
δύσκολη. Η εθνικιστική δεξιά στέκεται στα συμπτώματα της κρίσης και της
παρακμής, κυρίως στις αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές. Η αριστερά πάλι
αρκείται σε ευχολόγια για την ανάγκη επανεκβιομηχάνισης, όταν δεν
γίνεται ουρά του φιλελευθερισμού υιοθετώντας την woke ατζέντα και την
πολιτική ορθότητα.
Στην πραγματικότητα μια νέου τύπου εργασιακή
ηθική και μια τεχνογνωσία διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου που δεν θα
εξαρτάται μονομερώς από την κατανάλωση προϋποθέτουν μια πολιτισμική
επανάσταση. Μια επανάσταση που θα καρποφορεί τοπικά, άλλα που θα έχει
οικουμενικό χαρακτήρα.
Ο ζωγραφικός πίνακας που συμπληρώνει τη σελίδα ("Λαϊκή αγορά") είναι έργο του Νικόλαου Καρτσωνάκη.
(από antifono.gr)
===============
----------------------------
Blogger:
... και ενώ ο νεοφιλευθερισμός έχει εξαντλήσει τα ...καύσιμά του, μόνο στο Ellanda το πλιάτσικο συνεχίζεται στο όνομά του...
Blogger:
Το blogg ζει ιστορικές στιγμές!
Τελικά μου πήρε κοντά 10 χρόνια να τον πείσω και τελικά τα κατάφερα. Ο Joseph Stiglitz διαβάζει moulari!
Μου το χαλάει λίγο που
εξακολουθεί να μιλάει για κλιματική αλλαγή, αλλά που θα πάει. Σε λίγο
καιρό θα αναγκασθεί να αποδεχθεί και κει ότι το παραμύθι με το διοξείδιο
του άνθρακα δεν ...τραβάει, αφού ήταν ένα κεφάλαιο μέσα στο μεγάλο
παραμύθι του νεοφιλευθερισμού, που αποκαλύπτεται - ομολογείται από τον Joseph Stiglitz - ότι δεν είναι ούτε νέος, ούτε φιλελεύθερος!
Γράφαμε 2 Μαϊου το 2017.
blogger
.....
Έχουν απόλυτα δίκιο. Η μάχη ενάντια σ' αυτό που ονομάζει - καταχρηστικά - τον εαυτό του νεοφιλευθερισμό είναι ιδεολογική.
- Δεν είναι ούτε νέος, ούτε φιλελεύθερος, απλά καταχράται έννοιες για να είναι στο απυρόβλητο. Αφού εμφανίζεσαι ως φασίστας αν επιτίθεσαι σε "φιλελεύθερο" και φυσικά παρωχημένος - άρα χαμένος από χέρι- όταν επιτίθεσαι στο "νέο" που εξ' ορισμού εμφανίζει εαυτόν ως πρόοδο! (Λες και δεν υπήρξαν ιστορικές στιγμές που λαοί ακολουθώντας το "νέο" - που υποτίθεται οδηγούσε σε πρόοδο - έπεσαν στο γκρεμό...)
Σε ότι αφορά την ανάγκη για αναγέννηση της ιστορίας, στην οποία αναφέρεται ο Stiglitz είναι κάτι που είναι το πρώτο αίτημα αυτού του Βlogg, και αναφέρεται στην πρώτη εγγραφή. (Η ζωτική ανάγκη για διατήρηση της μνήμης)
---
Αντιγράφω από παλιότερη εγγραφή:
....
Το παρελθόν, ως ιστορική διαδρομή, είναι θεμελιώδες στοιχείο της ταυτότητας όχι μόνο των λαών αλλά και κάθε φυσικού προσώπου.
Σε ατομικό επίπεδο, η προσωπική ιστορία του κάθε συγκεκριμένου ανθρώπου προσδιορίζει τη μοναδικότητα και προσωπικότητά του και επομένως αποτελεί τη βάση της αξιοπρέπειας του.
- Ο άνθρωπος, λέγει ο Γιάσπερς, είναι ιστορικό ον, που χωρίς το παρελθόν του δεν μπορεί να κατανοηθεί: «Καμία πραγματικότητα», λέει ο ίδιος, «δεν είναι τόσο ουσιώδης για την αυτοσυνειδησία μας, όσο η Ιστορία μας.
- Ο,τι βιώνουμε στο παρόν, το κατανοούμε πολύ καθαρότερα μέσω της Ιστορίας μας».
- «Είμαστε το παρελθόν μας και το παρόν είναι το παρελθόν του… Χωρίς το παρελθόν μας δεν είμαστε εμείς».
- Πράγματι, τόσο το διεθνές δίκαιο όσο και οι εθνικές νομοθεσίες προστατεύουν την ιστορική ταυτότητα των λαών.
- Χαρακτηριστικό παράδειγμα: πλείστες όσες χώρες θεωρούν έγκλημα την άρνηση του Ολοκαυτώματος καθώς και άλλων γενοκτονιών. Ετσι, αν κάποιος σήμερα αρνηθεί ότι συνέβη το Ολοκαύτωμα του εβραϊκού λαού θεωρείται –και ορθά!– ότι έχει τελέσει αξιόποινη πράξη. Οχι βέβαια επειδή υπέπεσε σε ένα ιστορικό λάθος. Ούτε, ασφαλώς, επειδή προέβη σε διατύπωση γνώμης, όταν μάλιστα η ελευθερία της έκφρασης προστατεύεται από το Σύνταγμα.
- Αλλά επειδή πλήττει κάτι πολύ ουσιαστικότερο: το υπερατομικό έννομο αγαθό της ιστορικής ταυτότητας του εβραϊκού έθνους.
- Γι’ αυτό και η άρνηση ιστορικών γεγονότων, που θέτουν υπό αμφισβήτηση την ιστορική ταυτότητα ενός λαού έχουν θεωρηθεί πράξεις ιδιαίτερης απαξίας. Οπως γράφει ο Αλισντερ Μάκινταϊρ στο βιβλίο του «After Virtue»: «Μπορώ να απαντήσω στο ερώτημα “Τι πρέπει να κάνω;” μόνο αν απαντήσω στο προγενέστερο ερώτημα: “Σε ποια ιστορία ή ιστορίες διαπιστώνω ότι ανήκω;”… Η ηθική διαβούλευση αφορά περισσότερο την ερμηνεία της ιστορίας της ζωής μου παρά την άσκηση της βούλησής μου».
Αν για μια στιγμή φανταστούμε ότι η Ελλάδα αιφνιδίως κατοικήθηκε από έναν άλλο λαό, άσχετο με την ιστορία των Ελλήνων, αυτός ο νέος λαός δεν θα μπορούσε να αποκαλείται ελληνικός. Ο λαός είναι η Ιστορία του. Η ιστορική ταυτότητα θα πρέπει επομένως να είναι σεβαστή ομοιόμορφα και συμμέτρως ως προς κάθε αναφορά και όχι αναλόγως με την πολιτική επιρροή ή άλλα εξωνομικά κριτήρια και σκοπιμότητες.
- Η Ιστορία ενός λαού είναι κρίσιμη για την αυτοσυνειδησία του αλλά και για τον προσδιορισμό της θέσης του στην κοινωνία των εθνών. Η εξάλειψη της Ιστορίας του, η προσβολή της ιστορικής μνήμης του, μπορεί να έχει εξοντωτικές συνέπειες για την ύπαρξη και συνέχειά του.
- Οταν μάλιστα η παγκόσμια κοινή γνώμη διαμορφώνεται κατά μέγα μέρος όχι σε πανεπιστημιακές ή σχολικές αίθουσες, αλλά στον ανεξέλεγκτο ψηφιακό χώρο του Διαδικτύου, όπου ο έλεγχος και η ανασκευή μιας ανακριβούς πληροφορίας είναι ισχνή έως αδύνατη, η ιστορική ταυτότητα καθίσταται ακόμη περισσότερο ευάλωτη.
- Δεν είναι τυχαίο το συχνά λεγόμενο, ότι δύο είναι οι αποτελεσματικότεροι τρόποι για να επιτευχθεί η εξαφάνιση ενός λαού: η εξάλειψη της γλώσσας του και η απεμπόληση της Ιστορίας του.
Αποτελούν στοιχεία της ταυτότητας του εκάστοτε λαού και επομένως απαραίτητη προϋπόθεση της ύπαρξής του.
Η πλαστογράφηση της Ιστορίας ενός έθνους και η διεργασία λήθης που συνεπάγεται, είναι αρχή πολιτιστικής γενοκτονίας και αποτελεί ύπουλη, αποτελεσματική και μη αναστρέψιμη μέθοδο φθοράς εθνοτήτων.
- Την ίδια βλάβη, ωστόσο, που προκαλεί η άρνηση του Ολοκαυτώματος στον εβραϊκό λαό προκαλεί και στον ελληνικό η παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας με τη συμφωνία των Πρεσπών: Αλλοιώνεται και φαλκιδεύεται η ιστορική μας ταυτότητα και συνέχειά μας. Ο,τι όμως τόσες πολιτισμένες χώρες προστατεύουν με ποινικές διατάξεις για τον λαό του Ισραήλ, εμείς δεν θα πρέπει να το παραχωρήσουμε με την υπογραφή μας.
---------------------
Ένα άλλο καταπληκτικό κείμενο για την Ιστορία!
-------------------------
Επιστροφή λοιπόν στα βασικά!
Το μέλλον του έθνους στην Ευρώπη του αύριο
=============
...μετά από αυτήν την επιτυχία το moulari διακόπτει την λειτουργία του. Έχει πετύχει το βασικό του στόχο! Ρυμούλκησε στις θέσεις του τον Joseph Stiglitz.
--------------------
=====
===============
---------------------------
Σχόλια