ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΙΑΣΑΡΙΚΕΣ "ιδεολογίες του δρόμου-ταξιδιού", έχουν στόχο και εχθρό τα θρυλικά "ΠΕΖΟΥΛΙΑ" μας ...επιδιώκουν να κάνουν τον άνθρωπο νομάδα, τουρίστα, πλανόδιο, να κάψουν τις ρίζες, να κάνουν το χώμα "πίστα" για παιχνίδια
...και με αυτή την απόσπαση από το "έδαφος", να φτιάξουν έναν μετέωρο ανθρωπότυπο που θα θεωρεί εντελώς "φυσική" και "αυτονόητη" την εξουσία του τραπεζιτικού χρήματος και των εμπορευμάτων...
...ο "Οδυσσέας" δεν είναι ένας "ονειροπόλος ταξιδιάρης", αλλά ένας αεί ρομαντικός του πόθου για μια πατρίδα που θα αγαπηθεί πια μέσα από έναν πλούτο κατακτημένων οριζόντων και βιωμένων εμπειριών...
...κι αυτός ο "Οδυσσέας" καμιά σχέση δεν έχει με τα κούφια νευρόσπαστα του "όλα είναι δρόμος"..ο "Οδυσσέας" επιστρέφει για να "καταπιεί" τους μνηστήρες, δηλαδή για να αποκαταστήσει το βασίλειο της θεμελιώδους καρδιάς του...
...τα "πεζούλια" είναι η λογοτεχνική παράσταση των σταθερών του ανθρώπου με ταυτότητα, είναι η εικόνα τού "τόπου" όπου ο άνθρωπος μεγαλώνει σαν αυτόνομη προσωπικότητα σε μια κοινότητα αδελφών και συντρόφων
...τα "πεζούλια" δεν είναι το παρακμιακό "κόλλημα" στα "πατροπαράδοτα", αλλά το σταθερό πάτημα του ολοκληρωμένου ανθρώπου που χωρίς αυτή την αφετηρία είναι φτερό στον άνεμο
...αυτά τα "πεζούλια" πρέπει να κατανοήσουμε και να εκσυγχρονίσουμε σήμερα
..να ξεκολλήσουμε από ανώριμες ανασφάλειες και να τα δούμε σαν προδιαγραφές μιας συλλογικής ύπαρξης που ξέρει και μπορεί να ανανεώνει τη μοίρα της...
..η ορίζουσα "ντιρεκτίβα" της εποχής είναι:
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΟΥΜΕ ΤΑ "ΠΕΖΟΥΛΙΑ" ΜΑΣ....
Νίκος Σταθόπουλος
=======================
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ -- ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΣΟΦΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ --- ΡΩΜΑΝΟΣ Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Είναι απολύτως αναγκαίο να κατανοήσει
τάχιστα η βάση της Ελληνικής αριστεράς, αποστασιοποιούμενη από τις
παγκοσμιοποιητικές ηγεσίες της, ότι διεθνιστικό καθήκον δεν είναι να
φέρεις τον τρίτο κόσμο στην Ελλάδα, αλλά να πας στις χώρες τους να
πολεμήσεις για την ανατροπή των συνθηκών εκεί. Ταυτοχρόνως να συντρίψεις
μέσα στις δυτικές χώρες, το χρηματοπιστωτικό σύστημα χρέους και
εκμετάλλευσης, και να θέσεις φραγμούς στην πλανητική εξουσία των
πολυεθνικών εταιριών.
Αυτό μπορεί και οφείλει να πράξει η αριστερά
των δυτικών μητροπόλεων: Να ελευθερώσει την Δύση και τον Τρίτο κόσμο
μαζί με αυτήν. Η πατρίδα είναι το πραγματικό σχολείο του Ανθρωπισμού,
της Συμπάθειας η οποία ξεκινάει από τους οικείους για να φτάσει στα όρια
της Ανθρωπότητας. "Αν δεν αγαπάς την πατρίδα σου προκειμένου να
αγαπήσεις τάχα την Ανθρωπότητα, θα διαπιστώσεις ότι έχεις γίνει ανίκανος
να αγαπήσεις οτιδήποτε." (Καζαντζάκης)
Το δικαίωμα να έχεις πατρίδα
είναι ανθρώπινο δικαίωμα! Προστατέψτε την πατρίδα σας, προστατέψτε τον
Άνθρωπο! Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς το συνανήκειν. Μην καταδεχθείτε να
γίνετε θύματα του ευρωπαϊκού μηδενισμού. Τα ανθρώπινα δικαιώματα ως
δικαιώματα του εκριζωμένου ατόμου είναι απάτη. Έχεις ως άνθρωπος
δικαιώματα αν προηγουμένως έχεις απαρνηθεί την προϋπόθεση της
ανθρωπινότητας, δηλαδή την πατρίδα σου; Δικαιώματα του ανθρώπου χωρίς
άνθρωπο; Τι δικαιώματα έχει ο άνθρωπος που δεν είναι πια άνθρωπος; Ίσως
δικαιώματα του ζώου. Αλλά από ποιον θα προστατεύονται μέσα στο ζωϊκό
βασίλειο τα δικαιώματα του ανθρώπινου ζώου; Όχι πάντως από τα άλλα ζώα.
Αυτά αναγνωρίζουν μόνο το δίκαιο του ισχυρότερου. Το ίδιο δίκαιο θα
ισχύει και για το ανθρώπινο ζώο.
Με εκτελεστικά όργανα πολλές (όχι
όλες) προδοτικές κυβερνήσεις και μίσθαρνες "μη κυβερνητικές οργανώσεις",
με συμμάχους τους βαρόνους του κεφαλαίου που ελέγχουν την παραγωγή και
την ροή του χρήματος, οι στρατευμένοι σοφιστές των Βρυξελλών μεθοδεύουν,
με αμείλικτη συνέπεια, την δημογραφική, πολιτική, και πολιτισμική
μετάλλαξη της Ευρώπης εις άλλον είδος.
Οι πλέον προδοτικές απ' όλες
τις κυβερνήσεις της Ευρώπης είναι οι ελληνικές από την εποχή του Σημίτη
και μετά. Προδοτική είναι η κυβέρνηση που με δόλο υπηρετεί την
παγκοσμιοποίηση ενώ η εντολή που έχει λάβει από τους πολίτες είναι να
υπηρετεί το έθνος και τον λαό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του
βιβλίου)
https://www.politeianet.gr/books/9789605224493-romanos-p-konstantinos-pelasgos-apo-tin-ethnoktonia-stin-afupnisi-264950
Blogger:
Πολύ καλός παρατηρητής ο κ. Καραποστόλης, όπως πάντα. Σαν καλός ανατόμος με ενάργεια περιγράφει την "αρρώστια", το πρόβλημα.
Ας
τολμήσουμε να διαγνώσουμε τις αιτίες αυτής της έκπτωσης. Χρειάζεται
τεράστια διανοητική προσπάθεια για να περιγράψει κανείς αυτή την
τραγωδία και να ντύσει με λέξεις, ένα χείμαρο κοινωνικών φαινομένων. Ίσως πρέπει να επινοηθούν νέες λέξεις, αφού οι λέξεις από μόνες τους θέτουν όρια στην περιγραφή...
Πριν απ' όλα στο λαό με τη βοήθεια ενσωματωμένων δημοσιογράφων, διανοουμένων, με την μεθοδική συνέργεια φυσικά της τηλεόρασης δημιουργήθηκε ένας νέος "μοντέρνος" ανθρωπότυπος, που ως μοντέρνος έπρεπε να ξεχάσει βασικές αρχές που συγκροτούν μια κοινωνία πολιτών. Το ότι είμαστε κάτοικοι ενός τόπου με Ιστορία, έχουμε κοινή γλώσσα, κοινές παραδόσεις. (Τώρα καταλαβαίνεις τη λύσσα με την οποία πολεμήθηκε και πολεμιέται η ιστορία, γιατί είναι αυτή που δημιουργεί την κοινωνική συλλογικότητα! Έτσι λοιπόν με τις παρεμβάσεις του κλίματος Ρεπούση και όλης της "προοδευτικής διανόησης" -εδώ κάνουμε την χαρακτηριστική κίνηση - και των ομοίων της, ήθελαν απλά να σβήσουν την ιστορία, για να μην αποτελεί κοινή αναφορά, κτήμα των ατόμων. Για τον ίδιο λόγο αποκαθηλώθηκαν οι ήρωες της Επανάστασης από τους Δημόσιους χώρους, αφού μας θύμιζαν ενοχλητικά τις υποχρεώσεις μας για το αίμα κάποιων... όλα αυτά κατηγορήθηκαν ως αντιδραστικά, εθνικιστικά!)
Καλλιεργώντας λοιπόν την ατομικότητα, τον ναρκισσισμό για την ακρίβεια, τονίζοντας την ιδιαιτερότητα και τις όποιες υποομάδες που πάντα συμβίωναν μέσα στη κοινωνία, τα άτομα, περισσότεροι οι νέοι, νοιώθουν ότι σαν "ξεχωριστά" όντα που έτυχε να γεννηθούν σ' αυτόν τον τόπο - εξ' άλλου κανείς δεν τους ρώτησε να τους φέρει στον κόσμο και εν τέλει, αφού που τους έφεραν οφείλουν να τον ταΐζουν...-- δεν οφείλουν σε κανένα και τίποτα. Έχουν μόνο δικαιώματα.
Υπερασπίζονται
μόνο το ατομικό τους συμφέρον και δεν μπορούν να δουν τον εαυτό τους
μέλος μια κοινότητας, μιας αδερφότητας. "Σιγά μην κατέβω εγώ με την
πλέμπα στο πεζοδρόμιο, ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ!"
Συν το χρόνω καταστράφηκαν νήματα, συμπεριφορές, συνήθειες (όπως γιορτές, πανηγύρια. Οι γάμοι είναι ακριβό γεγονός, αφού η υπάρχει το δημαρχείο όπου κανείς μπορεί να παντρευτεί, χωρίς κόστος χρηματικό, αλλά κύρια χωρίς κόστος κοινωνικό, υπό την έννοια ότι αυτή η δέσμευση μπορεί εύκολα ν' αρθεί, αφού ποιος να ξέρει ότι εσύ έχει αναλάβει δεσμεύσεις, για τις οποίες έχεις και κάποιες αμφιβολίες).
Έφυγε λοιπόν η ιστορικότητα από την αφήγηση της ζωής του, αλλά ξέχασαν να του πουν κάτι!
Όταν χάνεις το παρελθόν σου - αφού δεν το χρειάζεσαι, είναι και βαρύ, δημιουργεί υποχρεώσεις και δεσμεύσεις - χάνεις και συνάμα το μέλλον! Είσαι αερόφυτο, φυτό με ...ρίζες στον αέρα....
Είσαι άθυρμα της όποιας εξουσίας. Είσαι πια χωρίς οπισθέλκουσα για να κινηθείς ελεύθερος! Το προς τα που δεν στο έχουν πει! Δεν χρειάζεται! Γιατί ήδη είσαι δούλος και δεν το έχεις πάρει χαμπάρι. Πούλησες τα χρυσαφικά σου (τις πολιτικές σου παραδόσεις, τις πολιτιστικές σου παραδόσεις, την ιστορία σου, τους ομοίους σου - ποιούς ομοίους;) για να πάρεις ένα κινητό!
Τώρα είσαι όμως είσαι ελεύθερος!
Με μόνο το κινητό, μπορείς να δουλεύεις- όταν υπάρχει δουλειά - και μόνον όταν έχει τέτοια να σου προσφέρει το αφεντικό! Ετοιμάσου να υπογράψεις ελεύθερα πάντα, σύμφωνα εργασίας 3 ωρών, αν δεν το έχεις κάνει ήδη. Στο λιμάνι υπάρχουν εργάτες που προσλαμβάνονται για μέρα!
Περίμενε
μήνυμα στο κινητό σου που είναι η επόμενη 2ωρη -3ωρη απασχόλιση για να
μπορέσεις να αγοράσεις το σημερινό σου σιτιρέσιο. Δεν κατάλαβες καλά!
Γι' αυτή την ελαστικότητα των εργασιακών σχέσεων σου μίλαγε ο Σημίτης
και οι εκσυγχρονιστάδες, αλλά εσύ επέμενες να μην καταλαβαίνεις. Είσαι
πια ελεύθερος με το ...κινητό στο χέρι.
Αύριο θα δούμε...
....
Έτσι λοιπόν σε μια κοινωνία που περισσεύουν οι ναρκισσιστικές ατομικότητες, απουσιάζουν τα κοινά που μας συνδέουν και η κοινωνία περνάει στην επόμενη φάση: Τη φάση της διάλυσης. Η κοινωνία παύει να είναι συνεκτική. Ο καθένας κοιτάζει να σώσει ότι δεν σώζεται, αφού δεν υπάρχει κάποια συλλογικότητα από την οποία να κρατηθεί.
Αν
προσθέσει κανείς τις διαρκείς προδοσίες που βιώνει ο εξατομικευμένος
πολίτης, χωρίς ενημέρωση, αλλά με χειραγώγηση, από κρατικά, αλλά και
ιδιωτικά ΜΜΕ, προδοσίες από κομματικούς μηχανισμούς που εμφανίζονται να
κάνουν τ' αντίθετα, απ΄αυτά που υπόσχονται για να πάρουν την ψήφο, ο
πολίτης ως άμυνα επιστρέφει στον εαυτό του, αυτή τη φορά όχι
ναρκισσιστικά, αλλά ηττημένος. Δεν έχει από να κρατηθεί από πουθενά αφού
οι εντεταλμένοι θεσμοί εμφανίζονται να τον προδίδουν (αλήθεια ή
ψέμματα, αλλά ο ίδιος το βιώνει έτσι). (Ας θυμηθούμε την προδοσία το
ξεπούλημα της χώρας για 99 χρόνια, το δημοψήφισμα του ,..15).
Είμαστε στη φάση που έχει εμπεδωθεί η δουλική συνείδηση, που είναι μια τρύπα, ένα πηγάδι, που έτσι και πέσει κανείς μέσα, δεν βγαίνει εύκολα (για να μην πούμε δεν βγαίνει ποτέ!)
Αλλά τι σας τα λέω, αφού τα λέει καλύτερα ο δάσκαλος:. Γιάννης Παπαμιχαήλ. Ακούστε τον, θα φωτίσει πολλές πτυχές του προβλήματος.
Σχόλια