Ένας φίλος πριν από καιρό είχε κάνει την εξής πρόβλεψη:
- «Η αντίσταση του ελληνικού λαού θα καμφθεί, αλλά θα εμπνεύσει και θα δώσει τη σκυτάλη στην Αγγλία. Θα γίνει όπως στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο».
- Σήμερα η ήττα μας και η απελπιστική κατάσταση του λαού μας οφείλεται στον φόβο, στο ότι δείξαμε απίθανη ατολμία στη μοναδική μάχη που είχαμε μπροστά μας, στο να εγκαταλείψουμε το ευρώ και να ξαναδημιουργήσουμε μια οικονομία στηριγμένη στη Δραχμή και στη Λαϊκή Κυριαρχία.
Σημερινό Γράμμα από την Αγγλία:
Ο παραπάνω φίλος μου έλαβε από μια Αγγλίδα αρχαιολόγο που λατρεύει την χώρα μας το παρακάτω γράμμα, που μιλάει για την τόλμη των Βρετανών και τον φόβο των Ελλήνων:«Τις επόμενες εβδομάδες, οι σχολιαστές θα χύσουν χείμαρρους μελάνι πάνω από τα αποτελέσματα. Αλλά αν θέλετε μια πολύ απλή εξήγηση για τις εκλογές, είναι αυτό:
- Κατά βάθος, είμαστε ένα πατριωτικό, (σ)υντηρητικό έθνος -το γράμμα σ το τονίζω με μικρό-. Είμαστε επιφυλακτικοί, γκρινιάρηδες και ύποπτοι στην αλλαγή, αλλά είμαστε επίσης ειλικρινείς, ρεαλιστές και ανεκτικοί στη διαφορά. Μισούμε να μας πατρονάρουν, και να μας λένε τι να κάνουμε. Περιφρονούμε την ιδεολογία, δεν μας αρέσει να μας δωροδοκούν και δεν μας αρέσει να μας παίρνουν για ηλίθιους. Περιφρονούμε τους φανατικούς και τους τραμπούκους, ακόμα και όταν ντύνονται σαν υπέρμαχοι μάρτυρες. Και παρόλο που μας αρέσει να γκρινιάζουμε, κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει ότι αγαπάμε τη χώρα μας.
Ένα πράγμα που έχει αυτή η χώρα είναι τολμηροί άνθρωποι, αυτό σημαίνει ότι έχουν το θάρρος να δράσουν σε ό, τι πιστεύουν, σωστό ή λάθος. Εδώ έκαναν λάθος οι Έλληνες. Έτρεξαν φοβισμένοι και πληρώνουν το τίμημα.»
Ας δούμε όμως τι έλεγε, ο σπουδαίος -όπως αποδεικνύεται από την ιστορία- Μπόρις Τζόνσον, που δείχνει ξεκάθαρα ότι η Αγγλία πήρε το μάθημα από την Ελλάδα.
Ο Μπόρις Τζόνσον έγραφε στην εφημερίδα Τέλεγκραφ -δικαιώνοντας την άποψη ότι η Αγγλία διδάχτηκε από την Ελλάδα (https://www.telegraph.co.uk/politics/2018/08/26/state-greece-shows-us-crucial-chuck-chequers-deal/) :
- «Μπορεί βλέποντας τις πολύβουες μαρίνες και τα γεμάτα εστιατόρια, να έχεις πειστεί ότι η κρίση του ευρώ έχει φτάσει στο τέλος της. Ότι ο καλός κύριος Ντράγκι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βρήκε τη λύση, το ευρώ πλέον είναι υγιές, και οι χώρες της Μεσογείου είναι στον δρόμο της ανάκαμψης.
- Και τότε ίσως αναρωτηθείς αν έχουν δίκιο όταν λένε ότι η προσωρινή ανάκαμψη του ευρώ αποδεικνύει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να ποντάρει στο να μείνει πιστό στις Βρυξέλλες, κάνοντας ακριβώς ό,τι μας πει η ΕΕ, ακόμη κι όταν δεν θα έχουμε επιρροή στις όποιες αποφάσεις.
- Αν αυτό είναι το συμπέρασμα σου μετά από μία εβδομάδα στο ήλιο, τότε ήπιες πολλή ρετσίνα. Η κρίση του ευρώ είναι μακριά από το να τελειώσει. Το ενιαίο νόμισμα παραμένει καταστροφικό και είναι πολύ πιθανό μία μέρα να καταρρεύσει»…..
Στα γκράφιτι στους τοίχους μπορείς να δεις την οργή μιας χαμένης γενιάς νέων ανθρώπων που ακόμη αισθάνονται ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να βρουν δουλειά. Η ανεργία είναι ακόμη στο 20%, η οικονομία είναι ακόμη 25% χειρότερη από το 2008 και υπάρχει ένα απίστευτο 35% ανθρώπων που ζουν στην απόλυτη ανέχεια»…..
«Η τραγωδία των Ελλήνων ήταν ότι ποτέ δεν είχαν τα κότσια να πουν στους Ευρωπαίους αξιωματούχους να πάνε στα τσακίδια»….
«όταν η Ευρώπη αποφάσιζε να επιβάλει το μνημόνιο στην Ελλάδα, δεν σκεφτόταν τη χώρα και τους πολίτες της. Σκεφτόταν μόνο την ΕΕ. Έτσι η Ελλάδα βρέθηκε στην τρομακτική θέση να διαπραγματεύεται με ανθρώπους που δεν νοιάζονταν για τα συμφέροντά της, αλλά θεωρούσαν ότι θα ήταν πολιτικά χρήσιμο να κάνουν την Ελλάδα παράδειγμα για τις υπόλοιπες χώρες, και με το να κάνουν τη χώρα να υποφέρει θα απέτρεπαν οποιονδήποτε μελλοντικά θα έμπαινε σε πειρασμό να διαφοροποιηθεί από τις Βρυξέλλες»…..
«Κοιτώντας στη Μεσόγειο, θα δεις στοιχεία της ίδιας ιστορίας. Πώς το ευρώ όχι μόνο απέτυχε στον σκοπό του, αλλά κατέληξε στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό για το οποίο προοριζόταν», …«Κοιτάξτε τον εξευτελισμό της Ελλάδας, μέλους της ΕΕ, και αναρωτηθείτε πώς θα νομοθετήσει η Ένωση με τον Ηνωμένο Βασίλειο εκτός, όταν δεν θα μπορούμε πια να κάνουμε τίποτα για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από το βάρος αυτών των κανονισμών.
Η ελληνική ταλαιπωρία συνεχίζεται και το μάθημα είναι ξεκάθαρο, η τραγωδία των Ελλήνων ήταν ότι ποτέ δεν μπόρεσαν να πουν στους Ευρωπαίους να πάνε στα τσακίδια….
Δεν μπόρεσαν ποτέ να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για να τρέξουν την οικονομία προς όφελος των ψηφοφόρων. Αυτό θα ισχύσει και για τη Βρετανία. Ετοιμαζόμαστε να κάνουμε ένα ιστορικό λάθος και να μετατρέψουμε τη χώρα μας σε κάποια που απλά θα δέχεται εντολές από τις Βρυξέλλες, χωρίς λόγο στις αποφάσεις και τους κανονισμούς. Με παράδειγμα την Ελλάδα, αναρωτηθείτε:
Η ΕΕ θα δρα προς όφελος δικό μας και της Βρετανίας ή της ίδιας της Ένωσης; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Είναι γραμμένη σε γκράφιτι σε όλη την Ελλάδα. Γιατί, λοιπόν, προτείνουμε να μετατρέψουμε το Ηνωμένο Βασίλειο στον παντοτινό μαλ… των Βρυξελλών;» .
Κλείνοντας, επειδή πολλοί θα πουν ότι αυτός είναι «δεξιός», ο Μπόρις Τζόνσον, ένας άλλος φίλος μου, μου επεσήμανε το παρακάτω απόσπασμα της WIKI που ίσως δείχνει ότι οι εκλογές αυτές ίσως αποτελούν και Μεγάλη Νίκη μίας μακράς τελικά προοδευτικής παράδοσης, στον αγγλικό συντηρητικό χώρο :
(Στα τέλη του 19ο αιώνα ο τότε ηγέτης των Συντηρητικών Μπέντζαμιν Ντισραέλι διαμόρφωσε τη θεωρία του «Συντηρητισμού του Ενός Έθνους» (One-nation conservatism).
- Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, το βρετανικό έθνος ταξικά διακρίνεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τους προνομιούχους και την εργατική τάξη. Παρόλα αυτά αποτελεί έναν ενιαίο θεσμό και η βρετανική κοινωνία λειτουργεί οργανικά, δηλαδή η ευημερία όλου του έθνους προϋποθέτει καλές συνθήκες διαβίωσης όλων των πολιτών(b*).
- Εάν η εργατική τάξη ζει υπό δυσχερείς οικονομικές συνθήκες, τότε και οι προνομιούχες ομάδες θα επηρεαστούν αρνητικά λόγω των αναταραχών και του κινδύνου ξεσηκωμού και επανάστασης. Αυτό το αλληλένδετο σχήμα που διέπει την οργάνωση της κοινωνίας υποχρεώνει τις προνομιούχες ομάδες να ενδιαφέρονται και να προωθούν «πατερναλιστικές» πολιτικές που θα στοχεύουν στην εξομάλυνση των συνθηκών ζωής των μη-προνομιούχων και συνολικά στην εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Στα πλαίσια αυτής της θεωρίας, μεγάλη μερίδα του Συντηρητικού Κόμματος παραδοσιακά υποστηρίζει πατερναλιστικές και κεϋνσιανές πολιτικές στην Οικονομία. Αυτή η πτέρυγα των Συντηρητικών του Ενός Έθνους ήταν η επικρατούσα ομάδα εντός του κόμματος από την διαμόρφωσή της κατά τα τέλη του 19ου αιώνα έως την εκλογή της Μάργκαρετ Θάτσερ στην ηγεσία του Κόμματος το 1975. Σημαντικές προσωπικότητες που ασπάζονταν αυτές τις αντιλήψεις του Ντισραέλι ήταν για παράδειγμα οι πρώην πρωθυπουργοί Χάρολντ Μακμίλαν και Έντουαρντ Χηθ, ο πρώην υπουργός Άμυνας Μάικλ Χέσελταϊν, ενώ σήμερα σημαντικός εκπρόσωπος της πτέρυγας αυτής είναι ο πρώην υπουργός Οικονομικών Κέννεθ Κλαρκ. Κατά το παρελθόν ο Ντέιβιντ Κάμερον και ο Μπόρις Τζόνσον έχουν αυτοπροσδιοριστεί ως ασπαστές, έστω και εν μέρει, αυτών των αρχών. Το παρατσούκλι των υποστηρικτών αυτής της οικονομικής παράδοσης που προσομοιάζει στο ευρωπαϊκό μοντέλο της Οικονομίας της Κοινωνικής Αγοράς (Social Market Economy) είναι «wets» (wet = υγρός, και ως εκ τούτου «μαλακός»). Ο όρος αυτός προκύπτει από την ηπιότητα που προσδίδεται στις επιπτώσεις των πολιτικών αυτών στις δομές του Κράτους Πρόνοιας και του Κοινωνικού Κράτους. Σήμερα το εσωκομματικό αυτό ρεύμα εκπροσωπείται από το «Tory Reform Group». Αντιθέτως, με την εκλογή της Μάργκαρετ Θάτσερ στην ηγεσία των Συντηρητικών ήρθε στο προσκήνιο η πτέρυγα των λεγόμενων «dries» (dry = ξηρός, και κατά συνέπεια «σκληρός»). Η Θατσερική ιδεολογία ασπάζεται τις αρχές του κλασικού φιλελευθερισμού, όπως εκφράστηκε από τον Άνταμ Σμιθ και τον Φρίντριχ Χάγιεκ, και του μονεταρισμού στην οικονομία όπως διαμορφώθηκε από τον Μίλτον Φρίντμαν. Οι πολιτικές αυτές ταυτίστηκαν με τις αρχές της μείωσης των κρατικών δαπανών, της χαμηλής φορολόγησης, του στενού ελέγχου της ροής των χρημάτων στην αγορά ώστε να αποφεύγεται ο πληθωρισμός και της μείωσης του ρυθμιστικού ρόλου του κράτους στην αγορά. Αυτές οι πολιτικές χαρακτήρισαν τις πολιτικές των κυβερνήσεων της Θάτσερ (1979-1990) που ακολουθήθηκαν ως αποτέλεσμα της διαρκούς και μόνιμης ύφεσης που βίωνε η Βρετανία από τις αρχές της δεκαετίας του 1970)
- Για να τελειώσουμε πάλι με την Ελλάδα, είναι αυτονόητο αλλά δυστυχώς ακατανόητο (για πλειάδα αριστερών) ότι οποιαδήποτε πολιτική κεϋνσιανού τύπου που είναι απαραίτητη για να βγει η Ελλάδα από την κρίση και να εξομαλυνθούν τελικά οι συνθήκες ζωής των μη προνομιούχων, είναι ασύμβατη με την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.
- Τελικά αν η σχετική ευημερία μας προϋποθέτει την Δραχμή ή και την αποδέσμευση από την Ε.Ε., τότε η κύρια πολιτική διαίρεση στην Ελλάδα είναι αυτή ανάμεσα σε ένα κίνημα απελευθέρωσης και στην πολιτική του να μείνουμε τα υπάκουα σκυλάκια των Βρυξελλών.
ΠΗΓΗ
===========
Blogger:
(b*)
Θα τολμήσω να κάνω μια πρώτη παρατήρηση: Πράγματι η Βρετανική κοινωνία να λειτουργεί οργανικά ως ενιαίο σύνολο. Αυτό συμβαίνει πιθανά λόγω του γεγονότος της παρουσίας του Βασιλικού Θεσμού και μιας τάξης που ενώ έχει αφομοιώσει πλήρως την παγκοσμιοποίηση - αν δεν την έχει δημιουργήσει κι' όλας! - δεν είναι έτοιμη να αποκολληθεί από τη χώρα - εθνικό κράτος, στο οποίο εν τέλει οφείλει την ύπαρξή της. Στα καθ' ημάς απουσιάζει αυτή η τάξη. Για την ακρίβεια συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Η "δικιά" μας παρασιτική οικονομική και πολιτική ελίτ - ολιγαρχία έχει αποκολληθεί από την κοινωνία, δεν έχει σχέση μ' αυτήν. Αντλεί μόνο κέρδη, αλλά δεν περνάει από το μυαλό της ότι οφείλει κάποιες επιστροφές.
Έχει βολευτεί στο ρόλο του τοποτηρητή των ξένων, σύγχρονοι κτζαμπάσηδες, από τους οποίους φυσικά δεν μπορεί να περιμένει κανείς σχέδιο για το μέλλο της χώρας. Τους ενδιαφέρει μόνο η δικιά τους βολή κι' ας πάει το ...παλιάμπελο.
Είναι αυτή η παρασιτική ελίτ που δεν θέλει να έχει σχέση μ' αυτήν κοινωνία και με μεγάλη ευκολία "κατασκευάζει" μια νέα με την εισαγωγή λαθρομεταναστών.
Ενώ δεν έκανε τίποτα ή τουλάχιστον δεν έκανε τα απαραίτητα για να αποτρέψει την φυγή 600.000 και παραπάνω νέων της χώρας που από την αρχή των μνημονίων, με αποκορύφωμα το 2015, εγκατέλλειψαν τη χώρα.
- Αυτός ο διχασμός - ρήγμα αποτυπώθηκε με ευκρίνεια στους συσχετισμούς του δημοψηφίσματος του 2015, όπου ο "χοντρός άξεστος" λαός προδώθηκε και βρέθηκε μόνος και ορφανός απέναντι στο σύνολο του πολιτικού συστήματος...Αυτό είναι κάτι που δεν έχει αναλυθεί και πως αυτό να γίνει αφού αυτό πονάει την ολιγαρχία και όταν το σύνολο των ΜΜΕ είναι κατευθυνόμενα!
Ελληνοτουρκικά: ποια πολιτική, ποια Ελλάδα
To κύκλωμα της παρακμής και της προδοσίας
Οι “Φράνκενστάιν” της ελληνικής πολιτικής: Δεν λογαριάζουν τίποτα για την καρέκλα…
Αλλάζει ο χάρτης ιδιοκτησίας στην Ελλάδα
«Σκληρότερο» μετεκλογικά το Brexit του Τζόνσον
Brexit
===========
Η συντριβή του Άγγλου Τσίπρα και του Αγγλικού ΣΥΡΙΖΑ
"ΡΕΣΑΛΤΟ"Του Ηλία ΠαπαναστασίουΗ πρώτη μεγάλη ήττα των Ευρω-υποτελών ήλθε μετά την συντριβή του Βρετανικού Εργατικού κόμματος το οποίο έλαβε τα χαμηλότερα ποσοστά από το 1935 (32.2%).
Μαζί του καταβαραθρώθηκε όλη η μεσοαστική ιντελιγκέντσια αλλά και τα ευνοημένα μεσοαστικά στρώματα του ευρύτερου Λονδίνου και φυσικά όλο το Λόμπι των Bremainers που τρομοκρατούσαν για μήνες τον Βρετανικό Λαό με υστερικές κραυγές περί εξαθλίωσης του λαού, πείνας και καταστροφής της χώρας, εννοείται με την συγχορδία όλων των... συστηματικών ΜΜΕ στην Βρετανία αλλά και διεθνώς.
Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτές τις ιστορικές – κυριολεκτικά – εκλογές είναι τα παρακάτω:
(α) Η σταθερότητα και επιμονή ενός συνοπτικού – με τρεις λέξεις – αιτήματος αποδείχθηκε κυριολεκτικά μεγαλειώδης! Ο Μπόρις Τζόνσον παρόλα όσα εξευτελιστικά του έσερναν τα συστηματικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Διαστρέβλωσης) έδειξε αξιοθαύμαστη επιμονή και στόχευση με το κεντρικό του σύνθημα ‘Get Brexit done’. Πέτυχε διάνα να συνοψίσει με μια λέξη – Brexit! – το αίτημα των μεγάλων λαϊκών μαζών της Βρετανίας.
(β) Η αστική τάξη της Μ. Βρετανίας –τουλάχιστον το πλέον διορατικό και «Αυτοκρατορικής» έμπνευσης τμήμα της – αποδείχθηκε εξαιρετικά διορατικό, στρατηγικά ευφυέστατο και εκλογικά θριαμβευτικά αποτελεσματικό. Έφερε σε τρομερά δύσκολη θέση τον Άγγλο Τσίπρα υπερασπιζόμενη με πατριωτική συνθηματολογία το δικαίωμα της Βρετανίας να αποφασίζει μόνη της, τον διαίρεσε κατάλληλα – Divide et Impera– μη λησμονώντας τις διπλωματικά ευφυέστερες παραδόσεις της Βρετανικής Αυτοκρατορικής Ελίτ και έκανε κυριολεκτικά «Επέλαση Ιππικού» στα Προλεταριακά κάστρα της Κεντρικής /Βόρειας Αγγλίας του Εργατικού Κόμματος αλώνοντάς τα.
Απλά υιοθέτησε φιλολαϊκά και φιλεργατικά συνθήματα όταν ο αντίπαλος Κόρμπυν κλαψούριζε για επανάληψη του Δημοψηφίσματος του 2016 και ουσιαστικά υπέρ του Βremain. Τώρα όλοι οι προοδευτικοί/αριστεροί καταλάβαμε για ποιο λόγο η πανούργα Αυτοκρατορική Βρετανία και η εξυπνότερη Αλεπού του 20ου Αιώνα, ο Τσώρτσιλ, τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί την παντελώς ανίκανη και στρατηγικά άχρηστη ηγεσία του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ. Απλά, στον πόλεμο κερδίζει ο στρατηγικά ευφυέστερος.
(γ) Ο Βρετανικός λαός και ειδικότερα οι Άγγλοι απέδειξαν για μια ακόμη φορά πως είναι ένας μεγάλος λαός με την μεγαλύτερη Δημοκρατική Παράδοση της Ευρώπης.
Ενάμιση αιώνα πριν την Γαλλική Επανάσταση, οι Άγγλοι Επαναστάτες του Όλιβερ Κρόμβελ αποκεφάλιζαν τον βασιλιά τους, έδεναν με αλυσίδες(!) το υπερσυντηρητικό Κοινοβούλιο και αντιμετώπιζαν την αντιδραστική – τότε τουλάχιστον – Ιρλανδία που λειτουργούσε σαν πρακτορείο του Πάπα, του Βατικανού και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Αργότερα προχώρησαν στην πρώτη Βιομηχανική Επανάσταση του Πλανήτη και στο πλέον μαζικό και αμιγώς προλεταριακό Εργατικό Κίνημα της Υδρογείου. Προηγήθηκε αιώνες πριν – 1215 – η Πρώτη Διακήρυξη Δημοκρατικών Δικαιωμάτων του Δυτικού Κόσμου, η Magna Charta. Για πρώτη φορά προβλέπονταν δημοκρατικά δικαιώματα – 800 χρόνια πριν – και δικαίωμα διαζυγίου στην Γυναίκα. Ήταν η πρώτη Διακήρυξη Δικαιωμάτων ουσιαστικά μετά την ένδοξη Αθηναϊκή Δημοκρατία του 5ου π.χ. Αιώνα.
Ένας τέτοιος λαός που σέβεται την ψήφο του και δεν διστάζει να ρίχνει στον Καιάδα του Πολιτικούς που τον εξαπατούν δεν αλλάζει εύκολα γνώμη. Ψήφισε το 2016 Brexit και το εννοούσε έως τα σήμερα, 3,5 χρόνια μετά. Έδειξε υποδειγματική συνέπεια και σταθερότητα στην προτίμηση του, απίστευτη υπομονή και επιμονή στην επιδίωξή του και ταυτόχρονα έστειλε στον αγύριστο τον (υποτιθέμενο) εκπρόσωπό του, το Εργατικό Κόμμα.
Δεν είναι ξεροκέφαλοι, απλά είναι Δημοκράτες και το εννοούν. Κωλοτούμπες a la Τσίπρα δεν συγχωράει ο Αγγλικός λαός που με το αλάνθαστο ένστικτό του καταλαβαίνει πολύ καλά ποιοι τον κοροϊδεύουν και ποιοι όχι. Ένας τέτοιος Δημοκρατικός λαός είναι και Αντισυμβατικός, ειρωνικός ακόμη και απέναντι στην ένδοξη ιστορία του π.χ. ποιος άλλος λαός ειρωνεύεται τόσο έντονα ακόμη και την ιστορία του με τους Monty Pythons – υπάρχει ανάλογο παράδειγμα σε άλλη χώρα;;; – αλλά και ποιος άλλος σέβεται και πεισμώνει με την Λαϊκή του Ετυμηγορία όσο ο Αγγλικός Λαός; Τα Δημοκρατικά τους δικαιώματα είναι γι’ αυτούς κάτι παραπάνω από αυτονόητα και – μην ξεχνάμε– η Βρετανία δεν ανέδειξε ποτέ Χίτλερ ή οποιοδήποτε Φασίστα Δικτάτορα.
Νικώντας τους Γερμανούς οι Βρετανοί σε δυο Παγκοσμίους Πολέμους δεν θα τους ανέχονταν σαν Νέους Οικονομικούς Δικτάτορες. Περίμενε κάτι τέτοιο ο διπρόσωπος Κόρμπυν;;;
Ας μην κατηγορούμε λοιπόν την ιστορικότερη και ενδοξότερη Εργατική Τάξη του Πλανήτη σαν «παρασυρμένη» ή «αστοιχείωτη» όπως κάνουν οι άθλιοι αναλυτές και «φωστήρες» ψευτο/διανοούμενοι των ΜΜΕ. Η Αγγλική Εργατική Τάξη έδωσε μαθήματα απίστευτης επιμονής και γενναιότητας και ενός εκπληκτικού ταξικού ενστίκτου που αποτελεί μάθημα για τις επόμενες γενιές. Στις επόμενες δεκαετίες η Αγγλία και ο Δημοκρατικός Αγγλοσαξονικός Κόσμος – απελευθερωμένος από το Ευρωιερατείο της Γερμανικής Ευρώπης – θα είναι, όπως πιστεύουμε, στην πρωτοπορία των Κοινωνικών, Πολιτικών και Οικονομικών αλλαγών και Επαναστάσεων.
(δ) Ερχόμαστε στο πατριωτικό κριτήριο, το Bête Noire των απανταχού Νεοφιλελεύθερων και Ροζ Αριστερών a la Κόρμπυν και Τσίπρα.
Ξεχάσαμε φαίνεται – ειδικά στην Ελλάδα– πως όταν αγαπάς την χώρα σου και δεν θέλεις να την βλέπεις οικονομικά/πολιτικά υποδουλωμένη δεν σημαίνει πως είσαι «εθνικιστής» ή «φασίστας» αλλά Πατριώτης και μάλιστα Δημοκράτης.
Η σύμφυση και αξεδιάλυτη ένωση του Εθνικού/Πατριωτικού και Κοινωνικού/Ταξικού ήλθε στο προσκήνιο κυρίως με την ψήφο του Βρετανικού Λαού, και ειδικότερα των Άγγλων! Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να είναι τελείως μόνοι αλλά ανεξάρτητοι και μην ξεχνάμε πως τα δυο πρώτα χρόνια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου – 1939 έως 1941– πολεμούσαν τους Ναζί μονάχοι έως ότου το 1941 οι Σοβιετικοί και ΗΠΑ συμμάχησαν μαζί τους.
Αυτός λοιπόν ο λαός δεν διαθέτει μόνο μια πατριωτική Εργατική Τάξη αλλά και μια Ελίτ δηλαδή Αστική Τάξη που στο μεγαλύτερο μέρος της διαθέτει όχι μόνο απίστευτο ταξικό ένστικτο των οικονομικών της συμφερόντων αλλά και μια ευφυέστατη στρατηγική πολιτικής και ιδεολογικής Ηγεμονίας – πάνω στις μάζες – όταν χρειαστεί συνδυάζοντας το Ένστικτο επιβίωσης της Τάξης της με τον Δημοκρατικό Πατριωτισμό των μεγάλων λαϊκών μαζών.
Γνωρίζει πολύ καλά να «στριβεί δια του αρραβώνος» όταν νιώθει τον κίνδυνο από «σεσημασμένους» αντιπάλους γεωπολιτικά – Γερμανία – και ταυτόχρονα όταν «μυρίζεται» τον κοινωνικό/ταξικό κίνδυνο από απογοητευμένους και «ακηδεμόνευτους» Υποτελείς όπως η απογοητευμένη από τους Εργατικούς, Αγγλική Εργατική Τάξη. Αφουγκράζεται σε ασύλληπτο χρόνο τον κίνδυνο από Επαναστατημένους Κοινωνικά Αντίπαλους της και τους τυλίγει σε μια κόλλα χαρτί – ακόμη και λαδόκολλα– όταν βεβαιώνεται για την απίστευτη Στρατηγική τους Ηλιθιότητα (Περίπτωση ηγεσίας ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ περιόδου 1943–44).
Κάτι ανάλογο έπραξε και με την «Διανοητικά καθυστερημένη» και Στρατηγικά Αυτοκτονική Ηγεσία του Εργατικού Κόμματος. Όμως πέραν του Πατριωτικού κριτηρίου μήπως υπάρχει και κάποιο άλλο κριτήριο που συνετέλεσε στην συντριβή του Labour Party;
(ε) Ναι, υπάρχει και είναι το Ταξικό Κριτήριο (Class criterion)! Όταν η ηγεσία του Εργατικού Κόμματος άρχιζε να αποχωρεί με ελαφρά πηδηματάκια από την μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων της Εργατικής Τάξης, προβάλλοντας σωρηδόν «Έμφυλες Ταυτότητες», Ομοφυλόφιλους, Τρανσέξουαλ – κλπ. κλπ. κλπ...– και όταν στα αιτήματα των λαϊκών οικογενειών και ζευγαριών πρόβαλλε με καταιγιστικό τρόπο «Γάμους Ομοφυλοφίλων», Λεσβιών και όλων των υπόλοιπων λουλουδιών της Πολυπολιτισμικής Παγκοσμιοποίησης και όταν στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση αλλοδαπών – λαθραίων και μη – που ασταμάτητα κατέβαζαν τα ημερομίσθια και «άρμεγαν» παρασιτικά όλους τους πόρους του Κοινωνικού Κράτους απαντούσε «Καλώς ήλθατε πρόσφυγες» κατηγορώντας τα μέλη της Εργατικής Τάξης σαν «ρατσιστές» και «ξενοφοβικούς», τότε τα «αγράμματα» και «αμόρφωτα» λαϊκά στρώματα τους έστειλαν στον αγύριστο και μη δυνάμενα να βρουν άλλη προοπτική στράφηκαν στο Συντηρητικό Κόμμα.
Στην Ιστορία δεν υπάρχει κενό, ούτε οι λαϊκές μάζες ξαγρυπνούν για τις «Υιοθεσίες» των Oμοφυλοφίλων. Εάν λοιπόν αδιαφορήσεις για την επιβίωση του λαϊκού κόσμου, το ψωμί του και το ψωμί των παιδιών του ασχολούμενος με «Πολιτική Ταυτοτήτων» και «Σπουδές φύλων» – Identity Politics και Gender Studies αντίστοιχα– τότε ο καρδαμωμένος Ανθρακωρύχος και Βιομηχανικός Εργαζόμενος της Βρετανίας που αρέσει στις γυναίκες– τι να κάνουμε τώρα...– θα σε στείλει στην μαμάκα σου.
Ας μην κατηγορούν κάποιοι παντελώς αγράμματοι Δημοσιογραφίσκοι και τενεκέδες ψευτο/διανοούμενοι για τις επιλογές των λαϊκών στρωμάτων στην Βρετανία και ας κατηγορούν μόνο τον εαυτό τους. Ας καταλάβουν το αλάνθαστο ένστικτο των μαζών και την εκπληκτική ευφυΐα μιας Αστικής Τάξης που το εκμεταλλεύτηκε άριστα.
Ο Αγγλικός λαός αποτελεί το Ιστορικότερο και μεγαλειωδέστερο έθνος της εποχής του Καπιταλισμού, πάντα ανεξάρτητο, Ελεύθερο και δημοκρατικότατο. Εάν η Αστική του Τάξη κυριαρχεί 500 χρονιά τώρα αδιαλείπτως αυτό επιβεβαιώνει την στρατηγική της ευφυΐα και το ασυναγώνιστο ταξικό της ένστικτο. Το ίδιο και η πλέον ιστορική και ένδοξη Εργατική Τάξη του Πλανήτη.
Γι’ αυτούς τους παραπάνω λόγους η Γερμανία δεν πρόκειται να γίνει, ποτέ των ποτών, Κοσμοκράτειρα. Διαθέτει μια Ελίτ στρατηγικής ηλιθιότητας και νηπιακής νοημοσύνης. Κατάφερναν πάντοτε να τους μισούν όλοι οι λαοί.
Οι Άγγλοι είναι «Λαός με ιστορία» εν αντιθέσει με πολλούς σημερινούς λαούς που είναι «Λαοί χωρίς Ιστορία» (κατηγοριοποίηση του αξεπέραστου Engels).
Αλλά και στα δικά μας! Επιτέλους, ας αποφασίσει ο Ελληνικός Λαός πού θέλει να ανήκει, στα υποτακτικά γιουσουφάκια ή στους Ελευθέρους και Δημοκρατικούς Λαούς. Αν σαγηνεύεται ακόμη από τον Τσίπρα και τις απάτες του, ας πάρει μαθήματα από τον Αγγλικό Λαό. Έχει να μάθει πολλά!
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=11292
=======================
Άρθρο-παρέμβαση της δημοκρατίας έπειτα από το χαστούκι των Βρετανών στη γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση
Ουδείς μπορεί να υποτιμά την κοινή γνώμη και να καθοδηγεί τις εξελίξεις
Η Θέση μας: Μην υποτιμάτε τη λαϊκή βούληση
Από τον
Γιώργο Τραπεζιώτη
Ο καιρός που γινόταν αντικείμενο χλευασμού από τον διεθνή και τον εγχώριο Τύπο για τις αλλεπάλληλες ήττες του στις ψηφοφορίες του περασμένου φθινοπώρου στη Βουλή των Κοινοτήτων έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ο λόγος για τον Μπόρις Τζόνσον, που με τον πιο εμφατικό τρόπο απέδειξε όχι μόνο ότι ήξερε τι έκανε σε κάθε του βήμα από τη μέρα που εξελέγη πρόεδρος των Τόρις, αλλά -το κυριότερο- πως είχε σχέδιο!
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, όπως πάντα. Και κατέδειξαν ότι το Συντηρητικό Κόμμα με τον Τζόνσον στο τιμόνι του συγκέντρωσε την απόλυτη ιστορική πλειοψηφία των 365 εδρών στη Βουλή των Κοινοτήτων των 650 συνολικά εδρών - κερδίζοντας 48 περισσότερες σε σχέση με τις εκλογές του 2017.
Αμείλικτα περιγράφουν οι αριθμοί, όμως, και τη συντριβή των Εργατικών του Τζέρεμι Κόρμπιν, που αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων και είδε το κόμμα του να περιορίζεται στις 203 έδρες - χάνοντας 59. Την ίδια ώρα στη νέα βρετανική Βουλή το Εθνικό Κόμμα Σκωτίας (SNP) θα έχει 48 εκπροσώπους, ενώ 11 βουλευτές θα έχουν οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες (LD).
«Μηδένα προ του... Μπόρις μακάριζε» θα δικαιούνταν λοιπόν να πει κάποιος σήμερα, καθώς η κάλπη αποκάλυψε τρία πράγματα: Πρώτο και κυριότερο, το γεγονός ότι ο λαός της Βρετανίας ουσιαστικά ψήφισε Brexit στις 31 Ιανουαρίου 2020 - ακόμη και εκείνοι που ιδεολογικά πρόσκεινται στους Εργατικούς προκύπτει ότι προτίμησαν την καθαρή θέση του Τζόνσον απέναντι στο θέμα, παρά τις όποιες πολιτικές διαφωνίες τους μαζί του.
Δευτερευόντως αποκαλύφθηκε ότι ο Τζόνσον εργαλειοποίησε τα κοινοβουλευτικά «χαστούκια» που δεχόταν στις αρχές φθινοπώρου -και- για να πετύχει την απαραίτητη εκκαθάριση στους κόλπους των Τόρις, επανιδρύοντας ουσιαστικά μια παράταξη που έμοιαζε... τελματωμένη ιδεολογικά έναντι της εξόδου.
«Μαζί μου μόνο οι υπέρμαχοι του σκληρού Brexit θα κάθονται στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου» είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο λίγους μήνες νωρίτερα. Τρίτον; Ολοι είδαν ότι οι λαοί τελικά εκτιμούν «απλώς την αλήθεια» και τίποτε περισσότερο από την πολιτική ηγεσία, σε εποχές όπου περισσεύουν οι τεχνοκράτες σε θέσεις εξουσίας.
Το σύνθημα
Το απλό σύνθημα «get the Brexit done» του «τρελο-Μπόρις» αρκούσε λοιπόν για να του δώσει τη νίκη - γιατί ο ίδιος ήταν ο μόνος αυθεντικός εκφραστής της «Ιδέας», αλλά και της αναζήτησης μιας «νέας ισότιμα κυρίαρχης», όπως τη χαρακτήρισε, «σχέσης με την Ε.Ε.». Και ενώ βέβαια πάντα υπάρχει και Ντόναλντ Τραμπ στο παιχνίδι, που δήλωνε μετά τις εκλογές συγχαίροντας τον Τζόνσον πως «υπογράφουμε εμπορική συμφωνία μετά το Brexit».
Στην αντίπερα όχθη, οι Εργατικοί μετρούν τις πληγές τους, ενώ ήδη έχουν μπει σε περίοδο πολιτικής εσωστρέφειας με στόχο να αναζητήσουν τα αίτια της συντριβής.
Ήδη ο Τζέρεμι Κόρμπιν -και ενώ ο Τζόνσον χθες έλαβε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, όπως προβλέπεται, από τη βασίλισσα Ελισάβετ- ανακοίνωσε ότι προτίθεται να αποχωρήσει από την ηγεσία του κόμματος, κάτι που διευκρίνισε όμως πως θα συμβεί όταν βρεθεί ο διάδοχος.
Η Σκοτία ετοιμάζεται για την ανεξαρτησία της
Κάθε λόγο για να πανηγυρίζει στο Νησί είχε χθες και η Νίκολα Στέρτζον, η ηγέτιδα του Εθνικού Κόμματος της Σκοτίας (SNP), αφού στο Κοινοβούλιο που προέκυψε από τη βρετανική κάλπη οι βουλευτές της θα καταλαμβάνουν 48 έδρες, 13 περισσότερες σε σχέση με την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο.
Για την ίδια δε, τώρα είναι η ώρα η Σκοτία να αποφασίσει και για το δικό της μέλλον! «Ο λαός της Σκοτίας μίλησε. Είναι ώρα να αποφασίσουμε για το δικό μας μέλλον» τόνισε η Στέρτζον, ενώ η τοπική κυβέρνηση από την επόμενη εβδομάδα κιόλας θα δημοσιεύσει, όπως είπε και η επικεφαλής του SNP, τη λεπτομερή επιχειρηματολογία «για μεταβίβαση εξουσίας ώστε να καταστεί δυνατή η διεξαγωγή δημοψηφίσματος χωρίς να υπάρξουν νομικές αντιρρήσεις».
Προς στιγμήν δεν υπάρχει επίσημη αντίδραση για το θέμα από το Λονδίνο, αν και είναι γνωστό ότι ο Μπόρις Τζόνσον αντιτίθεται στη διενέργεια ακόμη ενός δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Σκοτίας, καθώς η βρετανική επαρχία τάχθηκε υπέρ της παραμονής στο Ηνωμένο Βασίλειο στο δημοψήφισμα του 2014.
Από την άλλη, πρώτη φορά στις προχθεσινές βουλευτικές εκλογές οι Ιρλανδοί εθνικιστές κατάφεραν να κερδίσουν περισσότερες έδρες από τους ενωτικούς στη Βόρεια Ιρλανδία! Είναι χαρακτηριστικό πως το Sinn Fein διατήρησε τις επτά έδρες του, ενώ το επανεμφανιζόμενο φιλοϊρλανδικό κόμμα SDLP κέρδισε ακόμη δύο.
Μαζί τα δύο κόμματα των Ιρλανδών εθνικιστών ξεπερνούν σε έδρες το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα (DUP), το οποίο είδε τις έδρες του να μειώνονται από 10 σε οκτώ.
Η καγκελάριος φοβάται εμπορικό πόλεμο από το Νησί
Μουδιασμένοι παρακολουθούσαν τα μαντάτα που έρχονταν από τη Βρετανία οι Γερμανοί, οι οποίοι το προηγούμενο διάστημα έκαναν κυριολεκτικά ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να σαμποτάρουν -ή τουλάχιστον να φέρουν στα μέτρα τους- το Brexit.
«Το Brexit είναι πλέον αναπόφευκτο» δήλωνε ανώτερο στέλεχος των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) από τη Γερμανία, λίγες ώρες μετά τα μεσάνυχτα της Πέμπτης και την ανακοίνωση των exit polls στη γηραιά Αλβιώνα που έδειχναν «Τζόνσον»!
Αντιδράσεις
Οι αντιδράσεις, όμως, σε επίπεδο δηλώσεων ηγετών για όσα «γεννούσε» η βρετανική κάλπη έρχονταν από τις Βρυξέλλες, όπου βρίσκονταν σε εξέλιξη οι εργασίες της διήμερης Συνόδου Κορυφής των αρχηγών των κρατών-μελών της Ε.Ε.
Αφού συνεχάρη τον Τζόνσον για τη νίκη του, η Ανγκελα Μέρκελ (φωτό) σχεδόν... ψελλίζοντας προειδοποίησε ότι η Ε.Ε. θα έχει στο εξής «έναν ανταγωνιστή στην πόρτα της», ύστερα από την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου.
Γεγονός που κατά την ίδια -η οποία προφανώς «φωτογράφιζε» και μια ενδεχόμενη εμπορική συνεργασία μεταξύ Λονδίνου - Ουάσινγκτον- «ίσως μας κάνει να είμαστε πιο γρήγοροι στις αποφάσεις μας».
Από την πλευρά του, ο Εμανουέλ Μακρόν ευχήθηκε «το Ηνωμένο Βασίλειο να παρεμείνει χώρα σύμμαχος, φίλη και πολύ κοντινός εταίρος», σημειώνοντας πάντως πως «δεν θέλουμε να γίνει αθέμιτος ανταγωνιστής».
Στο σύνολό τους οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχάρησαν, ωστόσο, τον Τζόνσον για τη νίκη του, κάτι που έκανε και ο Τσέχος πρωθυπουργός Αντρέι Μπάμπις, με τη διαφορά πως προειδοποίησε πως το ενδεχόμενο του Brexit «είναι άσχημα νέα για την Ευρώπη».
Τι έγραψαν οι εφημερίδες σε Αγγλία και Ε.Ε. για την ιστορική νίκη των Τόρις
Ο θρίαμβος του Μπόρις Τζόνσον στις βρετανικές εκλογές κυριάρχησε -όπως ήταν αναμενόμενο- όχι μόνο στα πρωτοσέλιδα του Τύπου της Γηραιάς Αλβιώνας, αλλά και σε εκείνα των μεγάλων εφημερίδων της Ευρώπης.
Αν και τα τελικά αποτελέσματα δεν είχαν ανακοινωθεί μέχρι το «κλείσιμο» της ύλης των εφημερίδων λίγες ώρες μετά τα μεσάνυχτα, ήταν σαφές σε όλους πως οι Τόρις πέτυχαν ιστορική όσο και συντριπτική νίκη σε βάρος των Εργατικών. «Ο Τζόνσον οδεύει προς σαρωτική νίκη στις εκλογές» έγραφαν οι λονδρέζικοι «Times», την ώρα που η «Daily Telegraph» έκανε λόγο για «Ιστορική βραδιά του Μπόρις». Στο απόλυτο διακύβευμα της κάλπης, στο Brexit, στεκόταν η «Daily Mail». «Η αυγή της Βρετανίας του Μπόρις» ήταν ο τίτλος της εφημερίδας, που σημείωνε στον υπότιτλο: «“Τώρα θα ολοκληρώσουμε το Brexit”: Ο Μπόρις Τζόνσον χαιρετίζει την τεράστια νίκη των Τόρις». «Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης, καθώς οι Τόρις του Μπόρις Τζόνσον κερδίζουν επίσημα την πλειοψηφία, ενώ ο σκυθρωπός Τζέρεμι Κόρμπιν δηλώνει ότι θα παραιτηθεί - αλλά όχι ακόμη» έγραφε η «Daily Mirror».
«Στις εκλογές στη Βρετανία η επιλογή για τους ψηφοφόρους ήταν “το μη χείρον”, να ψηφίσουν δηλαδή αυτόν που απεχθάνονταν λιγότερο. Και νικητής αναδείχθηκε ο Μπόρις Τζόνσον» σχολίαζαν ορισμένα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Χαρακτηριστικός ήταν ο τίτλος της σουηδικής Aftonbladet, που τόνιζε: «Οι Βρετανοί ήθελαν να τελειώνει το τσίρκο του Brexit, όπως και οι κερδοσκόποι και οι επενδυτές ανά την υφήλιο». Ωστόσο, η γερμανική «Suddeutsche Zeitung» αποτύπωνε την αγωνία του Βερολίνου στον τίτλο «Το Βrexit έρχεται».
Εποχή Μπόρις στη Μεγάλη Βρετανία
Από τον
Μιχάλη Ψύλο
Για όσους εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι η έξοδος της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση θα αποφευχθεί με κάποιον τρόπο, ήταν μια πικρή βραδιά. Η σαρωτική νίκη των Νέων Τόρις του Μπόρις Τζόνσον στις βουλευτικές εκλογές υποχρεώνουν τους πάντες να ξεχάσουν αυτή την ψευδαίσθηση. Μετά το δημοψήφισμα υπέρ του Brexit, τον Ιούνιο του 2016, το βρετανικό Κοινοβούλιο ενδέχεται να ψηφίσει την επόμενη εβδομάδα τη συμφωνία εξόδου που είχε συνάψει ο Τζόνσον με την Ε.Ε. Η ημερομηνία εξόδου της 31ης Ιανουαρίου 2020 είναι σχεδόν βέβαιη.
Οι Νέοι Συντηρητικοί του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον αύξησαν εντυπωσιακά τη δύναμή τους, σχεδόν κατά 50 έδρες, εξασφαλίζοντας πολύ μεγάλη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, που δεν περίμενε έστω και ένα ινστιτούτο έρευνας. Αντίθετα, οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν -του δημοφιλέστερου υποψήφιου πρωθυπουργού στη σύγχρονη ιστορία- υπέστησαν μία από τις χειρότερες ήττες τους, καθώς οι Συντηρητικοί κατάφεραν να επικρατήσουν σε δεκάδες εκλογικές περιφέρειες στα πρώην οχυρά των Εργατικών στη Βόρεια Αγγλία και την Ουαλία.
Η Βρετανία που προέκυψε από τις εκλογές της Πέμπτης είναι διαφορετική από πριν. Είναι η Βρετανία του Μπόρις Τζόνσον. Ο παλιός πολιτικός της χάρτης διαγράφεται, οι προοπτικές της χώρας αβέβαιες - το ίδιο η ενότητά της» γράφει το αμερικανικό περιοδικό «Atlantic» και προσθέτει: «H Βρετανία του Τόνι Μπλερ δεν υπάρχει, άλλαξε ανεπανόρθωτα με το δημοψήφισμα του Ντέιβιντ Κάμερον για το Brexit και τώρα σαρώθηκε από μια επαρχιακή παλίρροια υποστήριξης στους Νέους Συντηρητικούς του Μπόρις Τζόνσον».
Μια ματιά στον χάρτη με τα εκλογικά αποτελέσματα φανερώνει τις κοινωνικο-γεωγραφικές αιτίες της σαρωτικής νίκης των Τόρις και της ήττας των Εργατικών. Σε περιοχές-προπύργια των Εργατικών, που είχαν αντισταθεί ακόμη και στην πλημμυρίδα της Μάργκαρετ Θάτσερ, οι Νέοι Συντηρητικοί επικράτησαν. Σε αυτή την περιοχή όπου κυριαρχεί κατά κύριο λόγο η φτωχή εργατική τάξη, η οποία αποτελούσε τον πυρήνα του κόμματος των Εργατικών, με ψηφοφόρους δεμένους με το κόμμα για γενιές ολόκληρες, οι Τόρις νίκησαν.
Γιατί απλά ο παλιός αυτός κόσμος έχει πλέον εξαφανιστεί. Στα πρώην μεταλλευτικά χωριά, στις βιομηχανικές πόλεις, στις αγροτικές περιοχές, ακόμη και στην περιφέρεια του Σέντζφιλντ, όπου οι Εργατικοί είχαν να χάσουν σχεδόν έναν αιώνα, τώρα αναδείχτηκαν οι Τόρις πρώτο κόμμα! Εκατοντάδες χιλιάδες πρώην ψηφοφόροι των Εργατικών έδωσαν το πράσινο φως στον Τζόνσον να προχωρήσει το Brexit και δεν πείστηκαν από το πρόγραμμα κοινωνικών μεταρρυθμίσεων του Τζέρεμι Κόρμπιν.
Το Εργατικό Κόμμα φάνηκε ότι είχε χάσει την επαφή με τους ψηφοφόρους του, η κοσμοθεωρία του εμφανίστηκε ως μη πατριωτική και οι οικονομικές υποσχέσεις του ως απραγματοποίητες. Μεγάλο ρόλο έπαιξε προφανώς η άρνηση των Εργατικών να στηρίξουν το Brexit. Με την πάροδο του χρόνου η ψήφος στο Εργατικό Κόμμα προέρχεται περισσότερο από τα μητροπολιτικά κέντρα, τους πιο ευκατάστατους ψηφοφόρους, τους πιο νέους και πιο μορφωμένους, που συμφωνούν περισσότερο με την παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε. Η μετατόπιση αυτή επιταχύνθηκε με το δημοψήφισμα, το οποίο και ανέδειξε τις νέες, αναδυόμενες διαχωριστικές γραμμές, που αλλάζουν δραστικά τον πολιτικό χάρτη ο οποίος κυριάρχησε σε μεγάλο βαθμό από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην εκλογική περιφέρεια του Λούι Σαν Ντεπ Φορντ, στο νοτιοανατολικό Λονδίνο, όπου κατοικούν άνθρωποι της μεσαίας τάξης, οι Εργατικοί νίκησαν με ποσοστό 70%.
Ο Τζόνσον αξιοποίησε αυτή την αλλαγή του κοινωνικού χάρτη με σύνθημα την επιστροφή στην ομαλότητα, που η χώρα λαχταρούσε, από το σημερινό status quo των συνεχών περικοπών και του χάους. Δεν πρόσφερε σημαντικές αλλαγές στο μέγεθος του κράτους, ούτε στις δημόσιες υπηρεσίες, στους φόρους ή στις δημόσιες δαπάνες. Η στρατηγική του Τζόνσον ήταν να δώσει στους ανθρώπους την ευκαιρία να αλλάξουν τα κακώς έχοντα, χωρίς τον φόβο μιας κυβέρνησης των Τόρηδων.
Οπως γράφει η γερμανική «FAZ», «ο Τζόνσον κέρδισε τις εκλογές χάρη στις υποσχέσεις που θα έδινε κάθε σοσιαλδημοκράτης. Περισσότερα χρήματα για δημόσιες υπηρεσίες, για σχολεία, φορολογικές ελαφρύνσεις για τα χαμηλά εισοδήματα».
Σχόλια