Τουρισμός: «Η Ελλάδα έχει γίνει η Ταϊλάνδη της Ευρώπης» – Ο Guardian για τις χαμένες διακοπές των Ελλήνων
Ο τουρισμός αυξάνεται αλλά οι Έλληνες δεν μπορούν πλέον να κάνουν διακοπές - Αφιέρωμα του Guardian αναδεικνύει το «χαμένο όνειρο» των καλοκαιρινών αποδράσεων για τους ντόπιους
Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς του κόσμου προσελκύοντας τουρίστες τρεις και τέσσερις φορές πάνω από τον πληθυσμό της, αλλά οι Έλληνες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν διακοπές.
Στην αντίθεση αυτή αναφέρεται άρθρο του Guardian που μέσα από μαρτυρίες αλλά και επίσημα στοιχεία, που έχει επίσης αναδείξει το in, μιλά για τις καλοκαιρινές διακοπές των ντόπιων που πλέον μετατρέπονται σε μακρινό όνειρο. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
«Οι μελέτες μας δείχνουν ότι ένας στους δύο Έλληνες δεν θα πάει διακοπές φέτος», λέει στο βρετανικό μέσο ο Τάκης Καλόφωνος, επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος στην Ένωση Εργαζόμενων Καταναλωτών Ελλάδας.
Χαμηλότερη η κίνηση και στα νησιά του Σαρωνικού
Στα εκδοτήρια για τα νησιά του Σαρωνικού, ο Τάσος Παπαδόπουλος αναφέρει: «Πέρυσι οι ουρές ήταν πολύ μεγαλύτερες. Φαίνεται ότι ο κόσμος δεν ταξιδεύει». «Η κίνηση το Σαββατοκύριακο είναι μεγαλύτερη, αλλά οι πωλήσεις εισιτηρίων έχουν μειωθεί, θα έλεγα, κατά 50%».
Όσοι καταφέρνουν να βάλουν χρήματα στην άκρη λένε όλο και περισσότερο ότι το βρίσκουν φθηνότερο να κάνουν διακοπές στο εξωτερικό παρά εντός Ελλάδας
Τα νησιά του Αργοσαρωνικού είναι δημοφιλή ακριβώς λόγω της εγγύτητάς τους με την Αθήνα, εξηγεί το άρθρο. Το 2024 η Αίγινα προσέλκυσε περισσότερους από 2 εκατομμύρια επισκέπτες, πολλοί από τους οποίους είχαν περιορισμένο προϋπολογισμό και έλκονταν από τα προσιτά ναύλα των πλοίων.
«Τον περασμένο Αύγουστο, όλες οι ξαπλώστρες εκεί πέρα ήταν πιασμένες μέχρι τις 10 το πρωί», λέει ο Κωνσταντίνος Τσάντας, ο οποίος διευθύνει μια επιχείρηση θαλάσσιων σπορ. «Φέτος είναι άδειες. Γνωρίζω ανθρώπους που ασχολούνται με τα θαλάσσια σπορ σε όλη τη χώρα και όλοι λένε το ίδιο: αυτή η επιχείρηση έχει πέσει. Και να σκεφτεί κανείς ότι η Αίγινα είναι συγκριτικά φθηνή».
Η Αθήνα που δεν αδειάζει
«Το 2025 θα μείνει στην ιστορία ως η χρονιά που οι Έλληνες αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το ετήσιο «προσκύνημά» τους στην παραλία», σχολιάζει η Έλενα Σμιθ που υπογράφει το ρεπορτάζ και προσθέτει: «οι ξέγνοιαστες χαρές του καλοκαιριού που τόσο έχουν υμνηθεί από τραγουδοποιούς, ποιητές και κινηματογραφιστές, έχουν πέσει θύματα της σκληρής πραγματικότητας του να τα βγάζει κανείς δύσκολα πέρα».
Η μεγάλη αυγουστιάτικη απόδραση έχει για πολλούς περιοριστεί σε λίγες μέρες που περνούν με την οικογένεια ή τους φίλους τους σε χωριά της ηπειρωτικής χώρας.
«Θα ήθελα πολύ να περάσω χρόνο στην Αμοργό, αλλά το να φτάσω σε ένα τόσο μακρινό νησί είναι απλώς απαγορευμένο», δήλωσε η Ισμήνη Μπαλαλέ, η οποία είναι 28 ετών και αγωνίζεται να επιβιώσει με μισθό 850 ευρώ το μήνα στον τομέα του λιανικού εμπορίου. «Δεν μπορώ να πληρώσω 200 ευρώ τη νύχτα για ένα δωμάτιο. Όλοι οι φίλοι μου είναι στην ίδια θέση και όλοι έχουμε μεταπτυχιακά. Παίρνουμε μερικές ημέρες άδεια, εδώ και εκεί, αυτό το καλοκαίρι».
Η εικόνα της Αθήνας τον Αύγουστο θα ήταν κάποτε αδιανόητη: οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι γεμάτες, η κίνηση στο κέντρο της πόλης μόλις που έχει αραιώσει, οι θέσεις στους θερινούς κινηματογράφους είναι sold out και τα μπαρ και τα εστιατόρια γρήγορου φαγητού είναι γεμάτα με νέους Έλληνες που δεν μπόρεσαν να φύγουν.
«Μιλούν για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας μας, αλλά κανένας από αυτούς τους θετικούς δείκτες δεν επηρεάζει ανθρώπους σαν εμένα», λέει η Μπαλαλέ. «Και δεν νομίζω ότι αυτή η κυβέρνηση ενδιαφέρεται ιδιαίτερα».
Η άφιξη 36 εκατομμυρίων ταξιδιωτών πέρυσι – σχεδόν τέσσερις φορές όσο ο πληθυσμός των κατοίκων – έχει διασφαλίσει ότι η μεσογειακή χώρα είναι ένας από τους 10 κορυφαίους προορισμούς παγκοσμίως.
Μεγάλα κέρδη αλλά καθηλωμένοι μισθοί
Ο τουριστικός τομέας απέφερε έσοδα περίπου 21,7 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2024, βοηθώντας την Αθήνα να μειώσει το γιγαντιαίο δημόσιο χρέος της από 180% του ΑΕΠ, στο αποκορύφωμα της κρίσης χρέους της χώρας, στο 153,6%.
Όμως, ενώ ο τουρισμός είναι η κινητήρια δύναμη της ελληνικής οικονομίας, παρέχοντας τουλάχιστον μία στις πέντε θέσεις εργασίας, η επιτυχία έχει επίσης οδηγήσει σε εκτόξευση των τιμών. Οι μισθοί, αντίθετα, παρέμειναν στάσιμοι, ξεπερνώντας κατά πολύ τους ρυθμούς πληθωρισμού που έχουν ξεπεράσει κατά πολύ άλλες χώρες της ΕΕ, προκαλώντας απότομη αύξηση του κόστους ζωής. Όσοι καταφέρνουν να βάλουν χρήματα στην άκρη λένε όλο και περισσότερο ότι το βρίσκουν φθηνότερο να κάνουν διακοπές στο εξωτερικό παρά εντός Ελλάδας.
Μια δημοσκόπηση της Alco τον Ιούνιο αποκάλυψε ότι το κόστος διαμονής, τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και οι τιμές των εστιατορίων είναι τα κύρια εμπόδια για ταξίδια.
«Οι Έλληνες μένουν εκτός από την απόλαυση μιας πολιτιστικής και θρησκευτικής παράδοσης, των διακοπών του Αυγούστου», λέει ο καθηγητής Χρήστος Πιτέλης, ειδικός στη βιομηχανική οικονομία και στον τομέα του τουρισμού και της φιλοξενίας στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον.
«Η μείωση των διαθέσιμων εισοδημάτων καθιστά αυτή την εμπειρία μια εμπειρία που πολλοί απλά δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά».
Με τη μεσαία τάξη να έχει πληγεί περισσότερο από τα μέτρα λιτότητας, που ήταν το τίμημα της διάσωσης της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας από τους διεθνείς πιστωτές πριν από μια δεκαετία, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, δήλωσε ότι τα μέτρα ανακούφισης είναι καθ’ οδόν.
Η κεντροδεξιά κυβέρνησή του έχει δεσμευτεί να μειώσει τους φόρους και να αυξήσει τον μέσο μηνιαίο μισθό στα 1.500 ευρώ έως το 2027.
«Είμαστε η Ταϊλάνδη της Ευρώπης. Παρέχουμε υπηρεσίες για να τις απολαύσουν άλλοι», λέει ο Άρης Απικιάν, περιμένοντας τους περαστικούς τουρίστες έξω από το κατάστημα χαλιών όπου εργάζεται στο κέντρο της Αθήνας.
«Ενώ οι ξένοι ζουν τα όνειρά τους στην Ελλάδα, εμείς βιώνουμε το απότομο τέλος. Ποιος θέλει να πάει διακοπές όταν του λένε ότι οι λογαριασμοί ενέργειας, ό,τι να πεις, πρόκειται να αυξηθούν; Νομίζω αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι τώρα που δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά να πάρουμε ούτε μια εβδομάδα άδεια, ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε οι πραγματικά χαμένοι».
==================
Blogger: ...
φαίνεται ότι εκεί στον Guardian διαβάζουν moulari...
Να και οι αποδείξεις:
Blogger:
...αν
κατάλαβα καλά, η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στέλνει τους νέους που ψάχνουν για δουλειά
να πάνε να .$@..μηθούν, ή είναι ιδέα μου. Τελικά γίναμε χώρα πολύ προχώ
να ..ούμε...
... για να μην είμαστε και κακοί το άρθρο έχει και πανανθρώπινα μηνύματα π.χ. H πρόταση συνεισφέρει στην μείωση του CO2 στην ατμόσφαιρα και ο λόγος είναι προφανής. Δεν χρειάζονται να καταναλώνονται τόσα καύσιμα (αεροπλάνα - παπόρια,...) να τρέχουν οι Ευρωπαίοι σε Ταϊλάνδη (Δες εδώ) και άλλους τέτοιους εξωτικούς προορισμούς, που είναι και μακριά, αλλά να καλλύπτουν τας ανάγκας τους στην Ελλάδα. Μένει όμως να δημιουργηθούν και τα ΙΕΚ για την κατάλλληλη εκπαίδευση και προπαντώς η ασφαλιστική κάλυψις. Αρκεί το καθεστώς των εκδιδομένων ή χρειάζονται επειγόντως προσθήκες; Είμαι σίγουρος ότι ο συγραφέας του άρθου να περιλάβει τις παραρητήσεις μου σε επόμενη έκδοση, γιατί φρονώ ότι είμαστε στην αρχή (της ξεφτίλας).
===========
Και για να μην λέτε ότι δεν σας προϊδέασα...
Βλέπε εδώ:
- Το πολιτικό προσωπικό και οι οικονομολόγοι έχουν αποδεχθεί πλήρως την αποικιοποίηση και την μετατροπή της χώρας σε γερμανικό προτεκτοράτο με ότι αυτό συνεπάγεται. Η δε οικονομία θα πάρει τη μορφή που θα επιβάλλουν οι Ευρωπαίοι - Γερμανοί, αφού στα χέρια τους βρίσκονται οι μοχλοί για να ενισχύσουν ή να διαλύσουν ολόκληρους τομείς. Στην καλύτερη περίπτωση η χώρα θα μετατραπεί σε Ταϊλάνδη των Βαλκανίων αρκετά κοντά για τις (φτηνές) διακοπές των Ευρωπαίων.
Ανάμεσά τους και την Άννα.
Την πετάξανε σε ένα κελί, μαζί με τις άλλες. Η ώρα 11:00.
Σε μισή ωρίτσα πλάκωσαν οι δικηγόροι.
Μια – μια οι αλλοδαπές την έκαναν. Πληρώνανε οι νταβατζήδες τους.
Ξέμεινε η Άννα.
– Ο δικός σου ο δικηγόρος;
– Δεν έχω δικηγόρο…
Οι Αστυνομικοί κάτι μυρίστηκαν. Έχουνε δει πολλά τα μάτια τους.
Την πήραν την Άννα και την πήγαν στον Αξιωματικό Υπηρεσίας.
– Από που ξεφύτρωσες εσύ;
Η Άννα κάτι πήγε να ψελλίσει αλλά δεν της έβγαινε ήχος.
Μόνο ένα δάκρυ. Κι αυτό στεγνό…
Η Αστυνομικίνα, που έκοβε χαρτόσημα στο γραφείο, επηρεάστηκε.
Εντάξει. Δεν είναι και το πιο συνηθισμένο
να βλέπεις Ελληνίδες και καλοβαλμένες κοπέλες σαν την Άννα,
να κάνουν πιάτσα στη Μενάνδρου.
Άσε που είχαν βρει στο τσαντάκι της και κάτι φωτογραφίες.
Κι ανάμεσα στις άλλες φωτογραφίες, ένα βρέφος ολίγων μηνών.
– Το μωρό ποιανής είναι;
– Δικό μου
– Πόσο μηνών;
– Έξι
– Και που το έχεις τώρα;
– Το φυλάει ο άντρας μου
– Και ξέρει ο άντρας σου που γυρνάς
– Όχι, δεν το ξέρει…
Βουβαμάρα. Οι Αστυνομικοί αλληλοκοιταζόντουσαν.
Την αστυνομικίνα την είχε πιάσει το μητρικό της. Μανούλα κι αυτή....
Σηκώνεται, φέρνει στην Άννα λίγο καφέ.
– Γιατί ρε κοπέλα μου;
Έτσι ξερά, ένα «Γιατί». Και σαν τι άλλο να πεις;
Να πεις δηλαδή ότι η Άννα
που έλιωσε βρακάκια να σπουδάσει Φιλοσοφική Αθηνών
κι εξ ον από το ξεφτιλισμένο το πτυχίο
είχε και ένα μεταπτυχιακό στην ιστορία της Τέχνης,
δούλευε τώρα σε ένα πολυεθνικό σούπερ μάρκετ για 480 ευρώ το μήνα;
Κι επιπλέον, την πιάνουν να κάνει πιάτσα στα Χαυτεία;
Στα κωλάδικα που πάνε για να πηδήξουν οι Πακιστανοί;
Πως να το πεις;
Γιατί άμα το πεις, έρχεται η σειρά του να ρωτήσεις
και για πιο λόγο γίνανε όλα αυτά; Και ποιος φταίει;
Και μήπως φταις κι εσύ που γίνανε όλα αυτά, όπως σκατά γίνανε.
Και δεν το λες.
Λες μόνο ένα ξερό «γιατί», που μέσα στη γύμνια του,
είναι ντυμένο με όλα τα θανάσιμα ερωτήματα αυτού του κόσμου…
Γιατί; Γιατί έτσι…
Γιατί πολύ απλά, τα 480 ευρώπουλα
που της δίνουν της Άννας οι πολυεθνικοί (υπερ)αρπάγες
δεν φτάνουν ούτε για το νοίκι με τα κοινόχρηστα.
Γιατί ο άντρας της το έκλεισε το μαγαζί του
και δεν λογίζεται ούτε ως άνεργος,
για να του πετάνε τουλάχιστον ένα επίδομα.
Γιατί αν δεν πλήρωνε το χαράτσι αυτό τον μήνα
θα της κόβανε και το ρεύμα.
Και πάνω απ’ όλα γιατί η Άννα έχει ένα βρέφος έξι μηνών.
Που ξυπνάει τις νύχτες και σπαράζει στο κλάμα,
άμα δεν του έχουν έτοιμο το μπιμπερό με το γάλα.
Και τι γάλα; Όχι το γάλα που πουλάνε στα περίπτερα.
Το άλλο το γάλα. Που είναι για τα μωρά. Το ακριβόν. Το Αλμυρόν…
Γιατί τα βρέφη δεν μπορούν να φάνε ρεβίθια ή φακές
που φέρνει κάθε μεσημέρι ο άντρας της από τα συσσίτια της εκκλησιάς.
Ούτε να καταλάβουν ότι σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι
που βγάζουν σε μια μέρα τόσα ευρώπουλα,
όσα ακριβώς χρειάζεται μια οικογένεια για να ζήσει ένα χρόνο!
Κι ότι αυτοί οι ίδιοι, προκείμενου να βγάλουν άλλα τόσα παραπάνω
(και τι να τα κάνουν γαμώ την τρέλα μου;)
είναι ικανοί να στείλουν στο θάνατο χιλιάδες οικογένειες.
Όχι! Τα βρέφη δεν τα καταλαβαίνουν αυτά.
Τα βρέφη διαθέτουν μόνο τη σοφία της ζωής.
Που λέει ότι κάθε άνθρωπος που έρχεται σε αυτόν τον κόσμο
δικαιούται ένα μερίδιο στο φως, στη τροφή και στην ελπίδα…
Αυτό καταλαβαίνουν τα βρέφη
και αυτό είναι που σε μαχαιρώνει στη καρδιά,
όποτε τ’ ακούς να σπαράζουν στο κλάμα από την πείνα.
Και το Αλμυρόν έχει λεφτά.
Πως να το αγοράσει η Άννα,
που δεν έβρισκε στο πορτοφόλι της παρά μισό σεντ και δυο φωτογραφίες;
Τις φωτογραφίες της ζωής της,
που δεν άξιζε πια ούτε ένα κουτάκι αλμυρόν.
Τη μικρή συσκευασία…
Κι έτσι η Άννα πήρε το τσαντάκι της και την έκανε για την οδό Μενάνδρου.
Τριάντα ευρώπουλα ο πελάτης.
Είκοσι παίρνεις για σένα και δέκα δίνεις στο ξενοδοχείο.
Στήνεις κώλο στον πρώτο βρομιάρη που θα στα δώσει
και μετράς τις φτυσιές.
Ένας, δυο, τρεις πελάτες και να το αλμυρόν και να τα τσιγάρα.
Σου μένει και κάτι τις να αγοράσεις ένα μπουκάλι κρασί
να το πιεις με τον Αλέξανδρο σου (άλλος πτυχιούχος κι αυτός),
να ξεχαστείς λιγάκι.
Τριάντα ευρώ. Η τιμή της Άννας.
Και για να τα λέμε όπως είναι, το είχε ξανακάνει. Και μια και δυο φορές.
Τη μια για να βγάλει τα κοινόχρηστα,
την άλλη για να βγάλει το χαράτσι. Μάλιστα!
Και είχε ξαναβρεθεί στο ξενοδοχείο της Μενάνδρου
και είχε ξαναμετρήσει φτυσιές στην ψυχή της.
Τριάντα ευρώπουλα το γαμ..ι, δεκαπέντε η πί.α. Στα όρθια.
Και με τα μάτια κλειστά για να μην της έρθει να ξεράσει.
Έτσι ωμά, γιατί έτσι γίνονται.
Κι επειδή στην αλήθεια, δεν μπαίνει προφυλακτικό…
Μονάχα που τις άλλες δυο φόρες δεν την είχανε τσιμπήσει οι Αρχές.
Τώρα όμως την έπιασαν.
Και κάθονταν η Αστυνομικίνα από πάνω της
και δεν ήξερε τι να πει η γυναίκα.
Ο Αξιωματικός Υπηρεσίας, ξεστόμισε μια βαριά βρισιά.
– Να χέσω που είμαι άνθρωπος, ρε π@@στη μου…
Κατόπιν, άλλαξε ένα βλέμμα με τους άλλους που ήταν εκεί μέσα.
Και με τη Αστυνομικίνα, που έτρωγε τα νύχια της από τον καημό.
– Άστην να φύγει. Μην γράφεις τίποτα στο βιβλίο συμβάντων…
Η Αστυνομικίνα ευθύς πέταξε και στυλό και μολύβια.
Βούτηξε την Άννα από το μπράτσο.
– Φεύγα ρε κορίτσι.
Κάντην τώρα δα, Πάρε την τσαντούλα σου και χάσου…
Αλλά η Άννα τίποτα. Δεν κουνήθηκε καν
– Ορίστε κυρία μου, μούγκρισε ο Αστυνομικός. Είστε ελεύθερη.
Γυρίστε στο σπίτι σας και μη σας ξαναπιάσουμε στα μπουρδέλα…
– Αειντε, γρήγορα πριν μας την πέσει κανένας μυστήριος
και βρούμε τον μπελά μας…
Εκεί η Άννα. Δεν έλεγε να σηκωθεί από το κάθισμα.
Οι Αστυνομικοί τα χάσανε.
– Καλά δεν ακούς;
– Ακούω
– Ε, τότε τράβα σπίτι σου
– Δεν γυρνάω σπίτι μου
– Τι μας λες ρε κορίτσι; Το έχεις χαμένο;
– Το μωρό μου πεινάει, το καταλαβαίνετε;
Δεν πρόλαβα να πάρω ούτε έναν πελάτη.
Δεν γυρνάω σπίτι μου χωρίς το αλμυρόν…
Δεν αντέχω να ακούω το μωρό μου να σπαράζει στο κλάμα…
Ο Αξιωματικός Υπηρεσίας, βάρεσε μια γροθιά στον αέρα.
Ε, και που να τη βαρέσει ο άνθρωπος;
Στα λαμόγια; Στους γραβατοπειρατές; Στους τραπεζίτες; Στις πολυεθνικές;
Στα αφεντικά του; Στον διοικητή του; Στο στομάχι του;
Ή στο εικόνισμα του Χριστού που δέσποζε απάνω από το γραφείο.
– Πόσο κάνει αυτό το γαμημένο το αλμυρόν ;
ρωτά την συνάδελφό του...
– Κανά εικοσάρι…
Ο Αστυνομικός έβγαλε κι έριξε ένα ταληράκι στο τραπέζι.
Μετά ήρθαν κι οι άλλοι....και τσόνταραν ο καθένας ότι μπορούσε...
και η αστυνομικίνα είπε της Άννας που έχει διανυκτερεύον φαρμακείο
για να αγοράσει το γάλα του παιδιού.
– Ορίστε. Μαζεύτηκαν αρκετά… Θα 'χεις να πάρεις και τσιγάρα…
Φεύγα και μην ξαναγυρίσεις εκεί ρε κορίτσι μου. Δεν λέει…
Η Άννα τα πήρε και την έκανε... τρέχοντας.
Για κείνο το βράδυ τουλάχιστον,
ο Άνθρωπος είχε ανεβάσει την τιμή του...
Λευτέρης Πανούσης
- Ακούστε το podcast Ipso Facto με τον Σπύρο Λίτσα.
Ρεπορτάζ-κόλαφος από τον Guardian: «Ταϊλάνδη της Ευρώπης» η Ελλάδα – Ακρίβεια και χαμηλοί μισθοί στερούν τις διακοπές από τους Έλληνες, ενώ οι ξένοι ζουν το όνειρο
Εικόνες με γεμάτα από κόσμο φεριμπότ και παραλίες που σφύζουν από τουρίστες αντιπαρατίθενται με μια σκληρή πραγματικότητα για τους Έλληνες: οι διακοπές, κάποτε πολιτισμική και θρησκευτική παράδοση του Αυγούστου, μετατρέπονται σε άπιαστο όνειρο για τη μισή κοινωνία.
Στον Πειραιά, γράφει η βρετανική εφημερίδα The Guardian, ο Τάσος Παπαδόπουλος κόβει εισιτήρια για τα νησιά του Σαρωνικού και παρατηρεί μελαγχολικά τις ουρές, που φέτος είναι οι μισές σε σχέση με πέρυσι. «Ο κόσμος δεν ταξιδεύει. Τα σαββατοκύριακα έχει κίνηση, αλλά οι πωλήσεις έχουν πέσει κατά 50%» σημειώνει.
Η Αίγινα, η οποία το 2024 υποδέχθηκε πάνω από δύο εκατομμύρια επισκέπτες, αποτελούσε παραδοσιακά προσιτή επιλογή για τους Αθηναίους. Όμως, ακόμη και εκεί, η κίνηση φέτος είναι υποτονική. «Πέρυσι τέτοια εποχή οι ξαπλώστρες ήταν γεμάτες από τις 10 το πρωί. Τώρα μένουν άδειες» λέει ο Κωνσταντίνος Τσάντας, που δραστηριοποιείται στον χώρο των θαλάσσιων σπορ.
Σύμφωνα με τον Τάκη Καλόφωνο, οικονομικό σύμβουλο της Ένωσης Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας (ΕΕΚΕ), «ένας στους δύο Έλληνες δεν θα κάνει φέτος διακοπές».
Δέκα χρόνια πριν, οι περισσότεροι έπαιρναν άδεια 20 ή 30 ημερών, ενώ φέτος περιορίζονται σε λιγότερο από μία εβδομάδα. Για πολλούς, οι Κυκλάδες και τα μακρινά νησιά αποτελούν πια απλησίαστο προορισμό. «Ποια οικογένεια μπορεί να πληρώσει 450 ευρώ μόνο για ακτοπλοϊκά εισιτήρια, όταν ο μέσος μισθός είναι 1.342 ευρώ;» επισημαίνει.
Η 28χρονη Ισμήνη Μπαλάλη, εργαζόμενη στον λιανικό τομέα με μισθό 850 ευρώ, περιγράφει την ίδια σκληρή πραγματικότητα: «Θα ήθελα να πάω στην Αμοργό, αλλά δεν μπορώ να δώσω 200 ευρώ τη βραδιά για δωμάτιο. Όλοι οι φίλοι μου είναι στην ίδια κατάσταση, παρότι έχουμε μεταπτυχιακά».
Η Eurostat επιβεβαίωσε πρόσφατα ότι το 46% των Ελλήνων δεν μπόρεσε να αντέξει οικονομικά ούτε μία εβδομάδα διακοπών πέρυσι, ποσοστό κατά 19% υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Στην Αθήνα, αυτό αποτυπώνεται σε γεμάτα λεωφορεία, sold out θερινά σινεμά και κατάμεστα μπαρ, καθώς οι νέοι μένουν στην πόλη.
Η αντίφαση είναι έντονη: η Ελλάδα κατέγραψε 36 εκατομμύρια αφίξεις πέρυσι, σχεδόν τετραπλάσιες του πληθυσμού της, με έσοδα 21,7 δισ. ευρώ. Ο τουρισμός στηρίζει μία στις πέντε θέσεις εργασίας και συνέβαλε στη μείωση του δημόσιου χρέους.
Ωστόσο, οι τιμές διαμονής, ακτοπλοϊκών και εστίασης εκτοξεύονται, ενώ οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι, διαβρώνοντας τα διαθέσιμα εισοδήματα. Πολλοί θεωρούν πλέον φθηνότερο να ταξιδέψουν στο εξωτερικό παρά να μείνουν στη χώρα τους.
Σύμφωνα με έρευνα της Alco, το υψηλό κόστος διαμονής, εισιτηρίων και εστίασης αποτελεί τον βασικό ανασταλτικό παράγοντα. Ο καθηγητής Χρήστος Πιτέλης του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον τονίζει: «Οι Έλληνες αποκλείονται από μια παράδοση που ήταν κομμάτι της κουλτούρας τους. Τα διαθέσιμα εισοδήματα δεν επαρκούν πλέον».
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει δεσμευθεί να μειώσει τη φορολογία και να αυξήσει τον μέσο μισθό στα 1.500 ευρώ έως το 2027. Ωστόσο, για πολλούς πολίτες, η διαπίστωση είναι πικρή: η Ελλάδα μπορεί να αποτελεί κορυφαίο παγκόσμιο τουριστικό προορισμό, αλλά για τους ίδιους, οι καλοκαιρινές διακοπές έχουν μετατραπεί σε άπιαστο όνειρο.
«Είμαστε η Ταϊλάνδη της Ευρώπης. Προσφέρουμε υπηρεσίες για να τις απολαμβάνουν άλλοι» λέει ο Άρης Απικιάν από το κατάστημα όπου εργάζεται, στο κέντρο της Αθήνας. «Ενώ οι ξένοι ζουν το όνειρό τους στην Ελλάδα, εμείς βιώνουμε το σκληρό πρόσωπο της καθημερινότητας. Και τώρα που δεν μπορούμε ούτε μία εβδομάδα να λείψουμε, καταλαβαίνουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί χαμένοι».
===========
================
Σχόλια