Του Αλκιβιάδη Κεφαλά*
Δεκαπενταύγουστο, ο Περικλής, ένας μη κρατικοδίαιτος μικρός επιχειρηματίας, πατέρας τριών παιδιών, πέθανε από εγκεφαλικό συντριμμένος υπό το βάρος χρεών 30.000 ευρώ σε τράπεζες και Δημόσιο. Δεν ήταν τζογαδόρος, γυναικάς, πότης, χασικλής ή σπάταλος. Ήταν ένας απλός οικογενειάρχης, σκλάβος του Μητσοτάκη, που μοχθούσε από το πρωί μέχρι το βράδυ, όπως χιλιάδες όμοιοί του, σε ένα κράτος που επέβαλε τον ΕΝΦΙΑ, τα τεκμαρτά εισοδήματα και τα τεκμήρια για να σιτίζει λάθρο. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Οι Μητσοτάκης, Σαμαράς και Τσίπρας θεώρησαν την εργασία και τον αγώνα επιβίωσης των Ελλήνων έγκλημα και το διαμέρισμα των 80 τετραγωνικών πολυτελή διαβίωση. Το κράτος-μαφία υποχρέωνε τον Περικλή να πληρώνει φόρους όχι για αυτά που πραγματικά κέρδιζε, αλλά για τα υποθετικά χρήματα που η εγκληματική οργάνωση θεωρούσε ότι έκρυβε. Η οικογένεια του νεκρού κληρονόμησε το βάρος της στέγης και τον εφιάλτη του πλειστηριασμού, μην έχοντας επιπλέον πόρους για να επιβιώσει.
Τη δυστοπία του Μητσοτάκη δεν τη νοιάζει εάν η δυστυχία είναι αποτέλεσμα των πολιτικών της. Βλέπει μόνο τετραγωνικά. Ο ΕΝΦΙΑ, ο φόρος τεκμηρίων, τα τεκμαρτά εισοδήματα εκπέμπουν το ίδιο διαβολικό μήνυμα: «Μένεις σε σπίτι; Έχεις λεφτά. Πλήρωσέ μας». Για τους μαφιόζους του ΟΠΕΚΕΠΕ το να μην κοιμάσαι στον δρόμο είναι προνόμιο που πρέπει να φορολογείται.
Αυτή η λογική δεν είναι καινούργια. Ο μητσοτακισμός την αντέγραψε από την Τουρκία του 1942. Τότε, με πρόσχημα την «οικονομική συνεισφορά στον πόλεμο», όπου η Τουρκία δεν συμμετείχε, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Şükrü Saracoğlu επέβαλε σε Έλληνες, Εβραίους και Αρμένιους τον «φόρο περιουσίας-Varlık Vergisi» ως εργαλείο εθνοκάθαρσης.
Οι χριστιανοί και οι Εβραίοι πλήρωναν δεκάδες φορές περισσότερο φόρο για τα ακίνητά τους απ’ ό,τι πλήρωναν οι μουσουλμάνοι. Όσοι δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν έχασαν σπίτια, επιχειρήσεις, περιουσίες. Πολλοί αυτοκτόνησαν. Άλλοι στάλθηκαν στα καταναγκαστικά έργα του Άσκαλε, όπου πολλοί πέθαναν από το κρύο και τις κακουχίες.
Η ομοιότητα είναι απόλυτη και οδυνηρά αναγνωρίσιμη, δυστυχώς όμως από λίγους. Και στις δύο περιπτώσεις ο φόρος δεν λειτουργεί ως συμβολή στο κοινό ταμείο, αλλά ως εθνοτική «ποινή ύπαρξης». Στην Τουρκία η ποινή επεβλήθη επειδή ήσουν Έλληνας, Εβραίος ή Αρμένιος. Σήμερα στην Ελλάδα η ποινή επιβάλλεται επειδή είσαι Έλληνας. Την ίδια στιγμή οι εισβολείς σιτίζονται και διαμένουν δωρεάν σε σπίτια με επιδόματα. Τότε το μήνυμα ήταν «η ίδια σου η ύπαρξη είναι βάρος για το έθνος». Σήμερα το μήνυμα Μητσοτάκη είναι «η αξιοπρέπεια και το σπίτι είναι πολυτέλειες και γι’ αυτό οφείλεις να πληρώνεις».
Η ιστορία του Περικλή δεν είναι μεμονωμένη. Είναι η ιστορία ενός άτυχου λαού και ενός μεταπολιτευτικού κομματικού μηχανισμού ΟΠΕΚΕΠΕδων που έχει πάψει να ξεχωρίζει τον πολίτη από τον σκλάβο, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες να έχουν διαφύγει στο εξωτερικό επειδή οι φόροι γίνονται ξανά μηχανισμοί εξόντωσης.
Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα η ληστρική φορολογία αποτελεί σκάνδαλο ιστορικής μνήμης. Δεν μαθαίνουμε ποτέ και τίποτα από τις παλιές πληγές. Ο Varlık Vergisi δίδαξε ότι η φορολογία αποτελεί όπλο εθνοκάθαρσης. Ο ΕΝΦΙΑ, τα τεκμήρια και το τεκμαρτό εισόδημα δείχνουν και αυτά ότι είναι όπλα εθνικής εκκαθάρισης επειδή σκοτώνουν τη μεσαία τάξη, γονατίζουν τις οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα και μετατρέπουν το σπίτι από καταφύγιο σε φυλακή χρεών.
Μπορεί η γλώσσα να προσαρμόζεται αναλόγως για να πείθει τους αφελείς να πληρώνουν και η τεχνοκρατική πρόφαση να εκσυγχρονίζεται, αλλά το μοτίβο παραμένει το ίδιο: Ο φόρος στην Ελλάδα είναι εργαλείο υποταγής και θανάτου, όχι δικαιοσύνης.
Ανάμεσα στο 1942 της Κωνσταντινούπολης και το 2025 της Αθήνας απλώνονται ο φόβος και η ανασφάλεια εκατομμυρίων Ελλήνων που βλέπουν τον μόχθο τους να μετατρέπεται σε βίλες των ΟΠΕΚΕΠΕδων (5.000 στρέμματα βοσκοτόπια κατέχει υπουργός), σε απειλές και εκβιασμούς κατασχέσεων, σε τάφους πρόωρων θανάτων.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, UK, τ. διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
==============
===========
---------------------------------
BLOGGER:
ΜΙΑ ΜΗ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ...
"...στις 9 Δεκεμβρίου 1948, την ημέρα που τα Ηνωμένα Έθνη ενέκριναν τη Σύμβαση για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας. Σύμφωνα με τον Λέμκιν: «Γενοκτονία δεν συνεπάγεται απαραίτητα την άμεση καταστροφή ενός έθνους, εκτός εάν επιτυγχάνεται με μαζικές δολοφονίες όλων των μελών ενός έθνους.
- Σκοπός
είναι να επισημάνει ένα συντονισμένο σχέδιο των διαφόρων δράσεων που
αποσκοπούν στην καταστροφή των βασικών θεμελίων της ζωής των εθνικών
ομάδων, με στόχο να αφανίσει τις ίδιες τις ομάδες.
Σύμφωνα με την Απόφαση 260-ΙΙΙ-Α της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ την 9η Δεκεμβρίου 1948 – τέθηκε σε ισχύ την 12η Ιανουαρίου 1951 – Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας και οι ευθύνες του θύτη, «Τα συμβαλλόμενα μέρη επιβεβαιούν ότι η Γενοκτονία, συντελουμένη είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρώ πολέμου, τυγχάνει έγκλημα Διεθνούς Δικαίου και αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν να προλαμβάνουν και να τιμωρούν τούτο». (Άρθρο 1) «Γενοκτονία σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μίας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ως τέτοιας α) ανθρωποκτονία μελών της ομάδας, β) πρόκληση βαρειάς σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας γ) με πρόθεση επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει, δ) επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας ε) δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα». (Άρθρο 2). «Οι παρακάτω αξιόποινες πράξεις τιμωρούνται»: α) Γενοκτονία, β) συνωμοσία προς διάπραξη Γενοκτονίας, γ) άμεσα ή έμμεσα η υποκίνηση διάπραξης Γενοκτονίας, δ) απόπειρα διάπραξης Γενοκτονίας, ε) συμμετοχή σε Γενοκτονία».( Άρθρο 3).
«Τιμωρούνται τα άτομα που συνωμοτούν και πράττουν τα προαναφερόμενα στο άρθρο 3, ανεξαιρέτως αν έδρασαν με συνταγματικότητα, με δημόσια εντολή ή ατομικά». (Άρθρο 4).
«Τα άτομα που διέπραξαν Γενοκτονία ή μια οποιαδήποτε από τις άλλες πράξεις που απαριθμούνται στο άρθρο 3, θα τιμωρούνται ανεξάρτητα αν είναι μέλη κυβέρνησης, κρατικοί λειτουργοί ή ιδιώτες». (Άρθρο 5).
«Τα άτομα που ευθύνονται για πράξη Γενοκτονίας ή άλλη πράξη όπως αναφέρεται στο 3ο άρθρο, πρέπει να δικαστούν στη χώρα που έχει διαπραχθεί το αδίκημα ή σε κάποιο διεθνές ποινικό Δικαστήριο που θα γίνει αποδεκτό από τους συμβαλλόμενους…..». (Άρθρο 6).
Σύμφωνα με τη Σύμβαση η Γενοκτονία αφορά ένα έγκλημα που αποβλέπει στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο και πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Είναι η καταστροφή ενός έθνους ή μιας εθνικής ομάδας, ένα συντονισμένο σχέδιο διαφόρων ενεργειών που τείνουν να καταστρέψουν τα ουσιαστικά θεμέλια της ζωής των εθνικών ομάδων, με στόχο να εξοντωθούν αυτές οι ομάδες. Η Γενοκτονία αποτελεί το πιο βαρύ έγκλημα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, για το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει παραγραφή. Αυτός ο οποίος διαπράττει τη Γενοκτονία δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι...." ΑΠΟ ΕΔΩ
-----------------------
-------------------
-------------------
-------------------
=============
Ο Διεθνολόγος Νικ. Σταύρου: Πώς στην περίπτωση της Ελλάδας τετραγωνίστηκε ο κύκλος
Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο): Η απειλή κατά της Ελλάδας.
---------------------
Σχόλια