Δεν είναι χάρη στην εκκεντρική του προσωπικότητα που ο Ντόναλντ Τραμπ επιβλήθηκε, σε αυτόν τον βαθμό, στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, αλλά επειδή ενσάρκωσε μια αντίσταση στη βλακεία και το μίσος που κατασκεύασε η woke υστερία, ο ισλαμοαριστερισμός και η μεταστροφή των «ελίτ» στο εσωστρεφές μίσος, τον νέο κομφορμισμό.
Στην Γαλλία, αντίθετα, αυτή η ιδεολογική μαρμελάδα φαίνεται ακόμα να θριαμβεύει. (Blogger: όπου "Γαλλία" βάλε "Ελλάδα" Το πολιτικό+Mediaκό σύστημα δεν λέει να μάθει και συνεχίζει τις προκλήσεις....**)
Αν υπάρχει τουλάχιστον ένας τομέας όπου ο Εμμανουέλ Μακρόν είναι άσος, είναι το mea culpa στο όνομα των Γάλλων, ή σύφωνα με κάποιους, το φτύσιμο στους τάφους των προγόνων. Μόλις πρόσφατα ο πρόεδρός μας τόλμησε μάλιστα να γιορτάσει στο Μαρόκο, «τα χρόνια της Αλ Άνδαλους», τα οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, είχαν μετατρέψει την Ισπανία και μέρος της νότιας Γαλλίας σε «ένα γόνιμο έδαφος για ανταλλαγές» » με την αραβική κουλτούρα. Όταν όμως οι Γάλλοι αποίκησαν την Αλγερία τον 19ο αιώνα, ήταν, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» (χωρίς να αναφέρει τους Οθωμανούς, τους Ρωμαίους ή τους Άραβες, που είχαν επίσης αποικίσει την Αλγερία στο παρελθόν, κάτι που μάλλον απλώς αγνοεί).
Όταν οι Άραβες κατέλαβαν την Ισπανία ή την Occitanie, όπως λέγονταν τότε η νοτιοδυτική Γαλλία, μεταξύ 711 και 1492, τότε υπήρχε η ευτυχία, ο παράδεισος, και μάλλον θα πρέπει να να μας ξανααποικίσουν, τόσο καλά που ήτανε τότε. Η άγνοια του Μακρόν για ιστορικά ζητήματα σίγουρα συνεχίζει να σημειώνει πρόοδο. Φαίνεται ότι δεν γνωρίζει ότι, μεταξύ λίγων περιόδων ανάπαυλας, ο αραβικός αποικισμός της Ιβηρικής Χερσονήσου και της γειτονικής Γαλλίας είχε στιγματιστεί από σφαγές και πογκρόμ, όπως αυτές της Γρανάδας το 1066 και το 1090, με αρκετές χιλιάδες θανάτους. Εάν η διακυβέρνησή τους ήταν τόσο ήπια, όπως ισχυρίζονται οι πολιτικώς ορθοί, οι μουσουλμάνοι θα είχαν μεταχειριστεί τους αποικισμένους λαούς τους ως ίσους και οι τελευταίοι δεν θα τους είχαν στείλει στα σπίτια τους με τη δύναμη των όπλων.
O «dhimmi» είναι στη χώρα του Ισλάμ αυτό που ήταν το εβραϊκό «Untermensch» υπό το Τρίτο Ράιχ : ένας υπάνθρωπος. Την εποχή της Αλ-Ανδαλούς, η Dhimma ίσχυε για τους Χριστιανούς και τους Εβραίους, τους «λαούς του Βιβλίου», σύμφωνα με τον τύπο του Κορανίου. Απαγορευόταν να ιππεύουν άλογα, να αμύνονται σε περίπτωση επίθεσης από μουσουλμάνο ή να παντρευτούν μια μουσουλμάνα, ενώ το αντίστροφο ήταν δυνατό. Έπρεπε να πληρώνουν ειδικό φόρο (το τζίζια), να χαμηλώνουν τα μάτια τους μπροστά στους μουσουλμάνους, να τους αφήνουν να περάσουν, να τους δίνουν τη θέση που ζητούσαν, να φορούν μια ειδική ζώνη που τους επέτρεπε να εντοπίζονται. Τα δικαιώματά τους και η επιβίωσή τους ήταν εγγυημένα μόνο με την υποταγή τους στον ισλαμικό νόμο. Η Δύση σίγουρα δεν τα πήγε πολύ καλύτερα με τους Εβραίους τον Μεσαίωνα, αλλά είναι αυτή πραγματικά η μακρονική αντίληψη της «ανταλλαγής» πολιτισμών ;
Μπροστά σε αυτές τις αυταπάτες, θα αντιδράσει μια μέρα η Γαλλία ; Η επιτυχία του νέου βιβλίου του Philippe de Villiers, Mémoricide λέει πολλά για την αγανάκτηση των Γάλλων, η οποία ταιριάζει μόνο με αυτή των Αμερικανών. Έχουμε διαφωνίες με τον Villiers, ιδιαίτερα όταν λέει ότι είναι Ευρώπη, η αιτία όλων των δυστυχιών μας. Δεν θα υποκύψουμε όμως λιγότερο στο ταλέντο του, στο πάθος του και στο θάρρος του όταν καταγγέλλει, ενάντια στους ψευτοπροοδευτικούς, την «εξάλειψη μνήμης» που επιβλήθηκε στη χώρα μας ή την άρνηση των «ελίτ» μας στο «δικαίωμα στην ιστορική συνέχεια». Κόρες και γιοι κανενός ;
Η Γαλλία υποφέρει, εκτός από όλα της τα οικονομικά ελλείμματα, από μια χρεοκοπία πατριωτισμού. Για να ξαναγεννηθεί, χρειαζόμαστε ηγέτες αντάξιους του ονόματος. Ο Philippe de Villiers έχει δίκιο να μας χτυπάει τις καμπάνες.
Franz-Olivier Giesbert
Le Point
13/11/24
via Babis Georges Petrakis
-----------------
De Trump à Villiers, quand sonnent les cloches
==========================
**
-------------------
.......
Οι πάσης φύσεως ντόπιες ελίτ, εξαργύρωσαν τη θέση τους και την εξουσία τους στο εθνικό κράτος με το να γίνουν μέλη της διεθνούς ελίτ. Η διεθνής αυτή ελίτ αντάμειψε πλουσιοπάροχα την προδοσία τους, με πολλά χρήματα και συμμετοχές σε διάφορα Funds, όλα κρυμένα σε φορολογικούς παραδείσους.
"Προφανώς επειδή το κράτος- έθνος αποτελεί έναν ισχυρό παράγοντα εναντίωσης αυτή τη στιγμή στην αλλοτριωτική εισβολή των πρκατόρων του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το κράτος -έθνος πρέπει να υποστεί μια αποδυνάμωση δραστική να καταντήσει δηλαδή νυχτοφύλακας για τη συλλογή φόρων προς όφελος του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τίποτα άλλο και για να γίνει αυτό πρέπει να υποστεί μια ιδεολογική αποδόμηση. Είναι γνωστό τι σκοπό εξυπηρετούνε, τάχουν πει και οι ίδιοι...
...σ' αυτήν την κατεύθυνση λοιπόν έχει γίνει μια επιστράτευση παλαιών "διεθνιστών" - εντός εισαγωγικών γιατί εμένα ... που μεταλάχτηκαν σε καπιταλιστικού χαρακτήρα διεθνιστές..."το κράτος- έθνος πνέει τα λίσθοια και θα το βάλουμε στην άκρη σαν άχρηστο εργαλείο κ.τ.λ.π." ...
...εκείνο που θέλω να τους πω είναι το εξής: Αυτή τη στιγμή καμία κοινωνία δεν διαθέτει άλλο τρόπο άμυνας απέναντι στην νεοφιλελεύθερη εισβολή από εργαλείο που λέγεται κράτος - έθνος. Είτε το θέλουμε - είτε δεν το θέλουμε.
και γι' αυτό ακριβώς οι κοινωνίες εκεί στρέφονται προκειμένου να ζητήσουν θύλακες προστασίας και εκεί πρέπει να κατευθύνουν τις προσπάθειές τους να... καταλάβουν το κράτος - έθνος οι ίδιες οι κοινωνίες προκειμένου να φέρουν αποτελέσματα, να εναντιωθούν στην εισβολλή την νεοκαπιταλιστική, την νεοφιλελεύθερη. "
-----------------------------------------------
----------------------------------
-------------------------------
----------------
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΕΛΙΤ ΚΑΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Παρουσίαση
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ο ισπανός στοχαστής Ortega y Gasset εξέδωσε το βιβλίο του «Η εξέγερση των μαζών». Υποστήριζε σ' αυτό ότι η δημοκρατία κινδύνευε από τις μάζες, από τον απλό κόσμο που εισέβαλλε στη σκηνή της ιστορίας. Εξήντα χρόνια αργότερα, ο Κρίστοφερ Λας υποστηρίζει ότι η απειλή για τη δημοκρατία σήμερα προέρχεται από τις ελίτ των επαγγελματιών και των διευθυντικών στελεχών. Οι ελίτ αυτές, ευκίνητες και εξωτερικά ολοένα πιο παγκοσμιοποιημένες, αρνούνται να δεχθούν περιορισμούς ή δεσμούς με τον τόπο ή το έθνος τους. Απομονώνονται στα δίκτυα και τους θύλακές τους, εγκαταλείπουν τη μεσαία τάξη και προδίδουν την ιδέα της δημοκρατίας για όλους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)Ένα καταπληκτικό και καθοριστικό βιβλίο σύγχρονης σκέψης για την προδοσία και την απειλή της Δημοκρατίας, του πολιτεύματος που γεννήθηκε πριν 2.500 στην Ελλάδα, για να λάμψει σαν φωτεινό μετέωρο λίγα χρόνια στο κατασκότεινο αντι-δημοκρατικό στερέωμα της εξουσιαστικής βαρβαρότητας σ' Ανατολή και Δύση, σε Βορρά και Νότο. Το οποίο αλλοιώθηκε αντιπροσωπευτικά στη Δύση και παραμορφώθηκε δυναστικά στην Ανατολή, για να ψυχθεί στον Βορρά και να πυρακτωθεί στον Νότο, ώσπου τώρα προδόθηκε από την "εξέγερση των ελίτ" της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης Δημοκρατίας του τρόμου, της ανισότητας, της ξέφρενης επιζήτησης κερδών. Των ελίτ που έχουν σημαία τους την υπέρτατη αγνωμοσύνη προς τους προκατόχους τους με την κοινωνική ευαισθησία, αλλά και στις κοινότητες που καθοδηγούν. Οι ελίτ αυτές βρίσκονται στις κορυφές της κοινωνικής ιεραρχίας, οι υπηρέτες, λειτουργοί και εξουσιαστές του Θεού Χρήμα. Έχουν προδώσει την ιδέα της Δημοκρατίας για όλους. (Δημήτρης Κακαβελάκης, ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ, 8/9/2008)
| Ξενόγλωσσος τίτλος | THE REVOLT OF THE ELITES AND THE BETRAYAL OF DEMOCRACY |
| ISBN13 | 9789608263383 |
| Εκδότης | ΝΗΣΙΔΕΣ |
| Χρονολογία Έκδοσης | Ιανουάριος 2006 |
| Αριθμός σελίδων | 202 |
| Διαστάσεις | 24x17 |
| Μετάφραση | ΤΟΜΑΝΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ |
| Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά) | ΛΑΣ ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ |
| Κωδικός Πολιτείας | 3000-0128 |
==========
...αν λέω άν, υπήρχε στοιχειώδης αντίδραση της Πνευματικής ελίτ ( αυτής που πρόδωσε και προδίδει) θα έπρεπε σήμερα να μιλάμε για γενοκτονία των Ελλήνων...
==================
Σχόλια