Του Κώστα Κόλμερ
Οι θορυβώδεις διαδηλώσεις στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη την εβδομάδα που πέρασε, οι ανεπαρκείς σφυγμομετρήσεις επιλογών των ψηφοφόρων κι η «οπτική ψευδαίσθηση» των διοικούντων, φανερώνουν μεγάλο και ευρυνόμενο χάσμα μεταξύ του Ελληνικού λαού και του πολιτικού συστήματος , που έπειτα από 50 χρόνια «μεταπολίτευσης» εξάντλησε την δυναμική του. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Αναλυτικότερα, οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των Αγροτών, των γονέων θυμάτων των Τεμπών, των αντιφρονούντων στον γάμο των ομοφύλων, της μεταρρυθμίσεως του εκπαιδευτικού συστήματος και της ακρίβειας της ζωής δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας ότι οι πολίτες δυσανασχετούν από τα λάθη της κυβερνήσεως, τα ημίμετρα πολιτικής και την ασυμμετρία μεταξύ προβαλλόμενης εικόνας και πραγματικότητας.
Η «πρόθεση ψήφου» που προσδίδεται από τους δημοσκόπους στο κυβερνών κόμμα και το «προβάδισμα» έναντι της εναλλακτικής επιλογής δεν αρκεί για να επαναπαυθεί η πλειοψηφία. Φυλλοροεί και αποκρύπτει την υπόκωφη βοή της δυσπιστίας.
Σημασία δεν έχει τόσο η διαφορά του προηγουμένου κόμματος από τον δεύτερο όσο η επάρκεια του πρώτου και η ποιότητα του επομένου κόμματος. Αμφότερα είναι πενιχρά και δεν ικανοποιούν τις προσδοκίες του λαού.
Η «πρόθεση ψήφου» στις επόμενες ψηφοθηρίες προκαλεί εύλογες ανησυχίες αφού το τρίτο κόμμα (10%) ανέρχεται, με τις ευλογίες του …Σωτήρος, Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, σε μία «κοσμική» χώρα όπως (δέον;) να θεωρείται η Ελλάς από τους φίλους και πολεμίους της Ευρώπης.
Η αδιευκρίνιστη ψήφος είναι, εν τούτοις, η δεύτερη πραγματική επιλογή: λαμβάνει 27 % έναντι μόλις 28% των ψηφιζόντων την Ν.Δ. χωρίς να αναφέρεται η καραδοκούσα αποχή - ιδίως των νέων ψηφοφόρων στις Ευρωεκλογές.
Η «οπτική ψευδαίσθηση» του ποίος είναι ο καταλληλότερος να κυβερνήσει αποτελεσματικώς την χώρα δεν έχει πλέον καμία αξία. Όλοι όσοι απέτυχαν παταγωδώς στο παρελθόν θεωρούντο ικανοί μέχρις της αποδείξεως του αντιθέτου ή εμφανίσεως κάποιου «άφθαρτου» που γρήγορα τον έφθειρε η εξουσία. Η μετάνοια του πρωθυπουργού δεν γίνεται δια κλίσεως της κεφαλής του αλλά με αποφυγή επεμβάσεως στην δικαστική και νομοθετική εξουσία.
Τελικώς, μία χώρα προοδεύει όχι απ’ το αν η γραφειοκρατία προήχθη από αναλογική σε ψηφιακή αλλά αν ο λαός είναι αισιόδοξος και βλέπει μπροστά. Το 75% των πολιτών δηλώνει απαισιόδοξο όταν την επαύριο της δικτατορίας, οι ανικανοποίητοι πολίτες από την καθεστωτική μεταβολή δεν ήσαν περισσότεροι του 1/3 του εκλογικού σώματος.
Μέσα σε μία 50ετία ειρήνης, εντάξεως στην Ευρώπη και επικρατήσεως του «μέτρου στην πολιτική ζωή του τόπου» κατά τον Ντούσαν Σπασόγιεβιτς, πρεσβευτή της Σερβίας στην Αθήνα (*), χάθηκαν οι ελπίδες του Ελληνικού λαού.
(*) Βλ. σχ. Εγκώμιο του για τους ΄Ελληνες («Καθημερινή» 25.2.24 σελ.23)
=============
--------------------
Blogger (Φεβρουαρίου 27, 2024):
...τώρα ακόμα και οι τυφλοί καταλαβαίνουν ότι η εξουσία στην χώρα βρίσκεται στα χέρια σφετεριστών που υλοποιούν σχέδια που έχουν εξυφανθεί και εξυφαίνονται σε υπόγειες στοές, συναπαρτιζόμενα από θλιβερά ανθρωπάκια που ζούν με τον φόβο της διαπόμπευσης. Ο Κασσελ είναι ο ίδιος ενσάρκωση της Woke αντζέντας (Η δήλωσή του περί ομό ....δεν την έκανε από τιμιότητα, αλλά για να μην καεί από την αρχή). Ο Π/Θ φαίνεται εν τοις πράγμασι ότι υλοποιεί την δικιά του προσωπική ανζτέντα φτύνοντας προκλητικά την πλειοψηφία του λαού που επιμένει να είναι "συντηρητικός", και έτσι παραβιάζει ξεδιάντροπα την αρχή της Δημοκρατίας που είναι η βούληση της πλειοψηφίας αγνοώντας την τύχη του Τσίπρα που ήδη είναι στον κάλαθο των αχρήστων επειδή επίσης κάποτε μίλησε για "όχλο" κόντρα στις "φωτισμένες" θέσεις του.
Με σοφιστείες - στις οποίες ο λαός έχει εθισθεί από τον Βένι τον τρομερό- τρισμέγιστο- σοφολογιώτατο - επιβάλλονται στο κοινωνικό σώμα νόμοι κόντρα στην πλειοψηφική βούληση για να μην αδικηθεί τάχα μια μειοψηφία που ζητάει πράγματα που ήδη έχει ...αρνηθεί....
----------------
-----------
-----------------
-------------
---------------
----------------
...επαναφορά της Δημοκρατία λοιπόν, απαλλαγή από τους σφετεριστές της και τους βασσάλους της.
Σχόλια