Κρίση οικονομική, κρίση ιδεολογική, κρίση δομική...

Θα πρέπει να αλλάξει δραματικά ολόκληρος ο τρόπος ζωής μας, επιστρέφοντας στα προ εκατονταετίας ιδανικά της αυτάρκειας. Μόνη ελπίδα είναι να αποκεντρωθεί ο πληθυσμός αναπτύσσοντας την τοπική παραγωγή και το τοπικό εμπόριο. (Δεν είναι τυχαίο πως οι ευρασιατικές οικονομίες των commodities και της βιομηχανικής παραγωγής είναι αυτές που θα επιβιώσουν, σε αντίθεση με τις εκφυλισμένες οικονομίες της συλλογικής δύσης - οικονομίες της παροχής υπηρεσιών, του χρηματιστηριακού τζόγου και των εξωτικών και μη παραγωγικών start-up).

Pavlos Tasoulis

Γιατί οι εταιρίες συνεχίζουν τη στροφή τους στο wokism ακόμα και όταν χάνουν δισεκατομμύρια;

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

DISCLAIMER: Μη σε αποθαρρύνει το text-wall. Διάβασε για να καταλάβεις γιατί το παρδαλό πανηγυράκι όχι μόνο δεν είναι αθώο, αλλά αποτελεί βασικό κομμάτι του σχεδίου των γκλομπαλιστικών ελίτ για παγκόσμιο έλεγχο.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Tο κατεστημένο δεν είναι ευχαριστημένο με την «εξέγερση» των Αμερικανών καταναλωτών που λαμβάνει χώρα τελευταία. Εταιρείες όπως η Disney, η Anheuser-Busch και η Target βλέπουν τα κέρδη τους να βυθίζονται και χάνουν δισεκατομμύρια σε χρηματιστηριακή αξία από τη στιγμή που δεσμεύτηκαν να υπηρετήσουν την τρανς ατζέντα. Τα συντηρητικά μποϊκοτάζ αποδεικνύονται πολύ πιο αποτελεσματικά από όσο μπόρεσαν ποτέ να είναι τα αντίστοιχα αριστερά. Σε απάντηση, τα ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι αυτό το κίνημα είναι μια μορφή «οικονομικής τρομοκρατίας». Αν αρνείσαι να στηρίξεις με το πορτοφόλι σου τον κοινό, woke τρόπο σκέψης, θεωρείσαι εσωτερικός εχθρός.

Οι μέσοι Αμερικανοί εμπλέκονται, επιτέλους, σε έναν πολιτισμικό πόλεμο που ξεκίνησε πριν από χρόνια, όχι τόσο από την πολιτική αριστερά, αλλά από παγκοσμιοποιητικούς θεσμούς που χρησιμοποιούν αριστερούς ακτιβιστές ως επιβολείς και σαμποτέρ. Αυτές οι ομάδες ακτιβιστών ΔΕ θα είχαν ΚΑΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ αν δεν υπήρχε η άνευ προηγουμένου υποστήριξη που λαμβάνουν από τις κυβερνήσεις, τις ΜΚΟ, τα στρατευμένα think-tank και τον κόσμο των επιχειρήσεων. Ένα μεγάλο μέρος αυτής της υποστήριξης έχει χορηγηθεί μέσω χρηματοδότησης τύπου ESG (Environmental, Social and Governance) καθώς και προγραμμάτων DEI (Diversity, Equity and Inclusion).

Το ESG είναι ένα σύνολο προτύπων εταιρικής λειτουργίας (Περιβαλλοντική, Κοινωνική, Εταιρική Διακυβέρνηση) που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση πιθανών επενδύσεων. Πρόκειται ουσιαστικά για μια μορφή «επένδυσης αντίκτυπου». Δηλαδή, μεγάλοι δανειστές όπως η Blackrock και η Carlyle Group ή ομάδες σκέψης όπως το Ίδρυμα Ford, επιδιώκουν να ελέγχουν τις κοινωνικές επιδόσεις των υποψηφίων δανειοληπτών, χρησιμοποιώντας τον δανεισμό ως μόχλευση.

Πρόκειται δηλαδή καθαρά περί Κοινωνικής Μηχανικής.

Στο παρελθόν, οι δανειστές βάσιζαν τις επενδυτικές τους αποφάσεις στα καλά πιστωτικά σκορ του υποψήφιου προς χρηματοδότηση και στην πιθανότητα απόδοσης της επένδυσης. Μια επιχείρηση με ιστορικό σταθερών αποδόσεων και αξιόλογων εγγυήσεων, πιθανότατα θα έπαιρνε ό,τι δάνειο χρειαζόταν. Σήμερα, ωστόσο, οι δανειστές προσπαθούν να θέσουν πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους για τις εταιρείες που επιδιώκουν να λάβουν χρηματοδότηση.

Οι τελευταίες πρέπει να αποδείξουν την "αρετή" τους για να αποκτήσουν πρόσβαση σε χρήματα, και αυτό περιλαμβάνει την υποστήριξη πρωτοβουλιών για το κλίμα και τον άνθρακα, την αναδιοργάνωση της εργασίας με βάση τη διαφορετικότητα και τους κανόνες ένταξης και την προώθηση του ακτιβισμού LGBT. Όσο υψηλότερη είναι η βαθμολογία ESG σας, τόσο πιο πιθανό είναι να πληροίτε τις προϋποθέσεις για πρόσβαση σε χρηματοδότηση.

Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους λόγους που όλο και περισσότερες εταιρείες συμμετέχουν όλο και περισσότερο ενεργά στο «μήνα υπερηφάνειας». Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να βάλουν μερικά ουράνια τόξα σε κάποια προϊόντα ή διαφημίσεις τους ή να υπερασπιστούν δημοσίως τον τρανς καλλωπισμό των παιδιών και ξαφνικά θησαυρίζουν για άλλη μια χρονιά με επιδοτούμενα κεφάλαία.

Τι συμβαίνει όμως όταν δεν είναι πλέον εγγυημένη η αφοσίωση των καταναλωτών και το κοινό σταματά να αγοράζει από αλυσίδες που προωθούν τις woke έννοιες; Τι συμβαίνει όταν ισχύει το “go woke – go broke”; Αξίζει πραγματικά να χάσει κανείς τους μισούς ή περισσότερους πελάτες του για τα μετρητά του ESG;

Η απάντηση αυτή τη στιγμή είναι: ΟΧΙ, δεν αξίζει.

Καθώς οι κεντρικές τράπεζες αυξάνουν τα επιτόκια και κάνουν περικοπές στους ισολογισμούς τους, το πάρτι εύκολου χρήματος που ξεκίνησε το 2008 τελειώνει. Μετά από μια δεκαετία εκθετικής ανάπτυξης, το ESG βρίσκεται τώρα σε απότομη πτώση , και αυτό συνδέεται άμεσα με τις πολιτικές των κεντρικών τραπεζών, όπως η Federal Reserve.

Κι όμως. Αν και δεν είναι πλέον βιώσιμο να ρίχνεις χρήματα σε άχρηστα project, ωστόσο όλο και περισσότερες εταιρείες ακολουθούν τη woke τάση. Γιατί;

Πριν από είκοσι χρόνια, αυτό που μετρούσε στον επιχειρηματικό κόσμο ήταν το "brand building". Εάν μπορούσες να δημιουργήσεις ένα εμπορικό σήμα και να κερδίσεις την αφοσίωση των αγοραστών, θα επιτύγχανες ένα κερδοφόρο μοντέλο για τις επόμενες δεκαετίες. Τώρα, οι εταιρείες είναι πρόθυμες να καταστρέψουν τις ίδιες τις επωνυμίες που ξόδεψαν τόσο πολύ χρόνο και χρήμα για να αναπτύξουν, στο όνομα της πολιτικής ειδωλολατρίας.

Φαίνεται παρανοϊκό, αλλά μήπως ξέρουν κάτι που εμείς αγνοούμε;

Ίσως απλά προσπαθούν να ξεπεράσουν μια κατασκευασμένη οικονομική κρίση, ώστε να μπορούν αργότερα να ανταμειφθούν κατάλληλα ως "πολύ… woke για να πτωχεύσουν"! Μπορεί σήμερα ο δανεισμός ESG να φαίνεται πως πεθαίνει, αύριο όμως ίσως θα είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο οποιαδήποτε εταιρεία θα μπορέσει να επιβιώσει.

Πρέπει λοιπόν να αρχίσουμε να εξετάζουμε τη μελλοντική πιθανότητα ενός παγκοσμίως θεσμοθετημένου ESG.

Η τρομακτική έννοια της χρηματοδότησης ESG από τις κεντρικές τράπεζα κυκλοφορεί από τις πρώτες μέρες της πανδημίας του κόVιντ. Πολλά woke προγράμματα άρχισαν να εμφανίζονται, τόσο από την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), όσο και από τη Fed και την ΕΚΤ. Τα περισσότερα από αυτά επικεντρώθηκαν αρχικά στην κλιματική αλλαγή, με τις κεντρικές τράπεζες να ενδιαφέρονται ξαφνικά να «σώσουν τον πλανήτη» από μια… ανύπαρκτη απειλή: τις εκπομπές άνθρακα! Στη συνέχεια οι κεντρικές τράπεζες προχώρησαν σε μια ολοένα αυξανόμενη ρητορική περί DEI και κοινωνικής ισότητας.

Τι θα συμβεί αν κάποια στιγμή οι κεντρικές τράπεζες ρίξουν το προσωπείο της "πολιτικής ουδετερότητας" και υποστηρίξουν ανοιχτά τη μάστιγα του wokism; Τι θα συμβεί αν οι κεντρικές τράπεζες γίνουν το θεμέλιο του ESG;

Η woke - χρηματοδότηση θα γινόταν τότε καθολική, παγκόσμια και αέναη.

Προς τα εκεί φαίνεται ότι οδεύουμε, αλλά προκειμένου να συμβεί αυτό θα πρέπει πρώτα να συνδεθεί άμεσα με μια οικονομική κρίση καθώς και με την εισαγωγή ψηφιακών νομισμάτων (CBDCs).

Μια κρίση χρέους (μαζί με στασιμοπληθωρισμό) θα στριμώξει για τα καλά την πλειοψηφία των εταιρειών οικονομικά. (Ακόμα και οι ίδιες οι κυβερνήσεις θα υπόκεινται σε αυτόν τον έλεγχο των κεντρικών τραπεζών ως το μοναδικό μέσο για να επιβιώσουν, που σημαίνει ότι οι τραπεζίτες θα έχουν τεράστια επιρροή στον τρόπο διανομής των χρημάτων και στον τρόπο ανακατανομής του πλούτου). Με την έλλειψη κεφαλαίων, τη μείωση των καταναλωτικών δαπανών και τη σύσφιξη της αγοράς δανείων, οι κεντρικές τράπεζες και τα μέτρα τόνωσης θα γίνουν και πάλι ο μόνος επίσημος μηχανισμός για την ανοικοδόμηση της οικονομίας.

Σε αντίθεση όμως με το κραχ του 2008, τα επόμενο μέτρα τόνωσης δε θα αφορούν άπαντες. Αντίθετα, θα γίνει ένα…RESET. Ένα εξαιρετικά περιορισμένο σχέδιο διάσωσης, με ψηφιακό χρήμα, που θα διοχετεύεται σε επιλεγμένα ιδρύματα. Με άλλα λόγια, η σωσίβια λέμβος θα είναι διαθέσιμη μόνο σε ένα μέρος της οικονομίας και μαντέψτε ποιος θα πληροί τις προϋποθέσεις για μια θέση σε αυτή:

Οι εταιρείες που δείχνουν τη μεγαλύτερη αφοσίωση στο ESG.

Κι αυτό εξηγεί γιατί τόσες πολλές εταιρείες αρνούνται να εγκαταλείψουν το woke μάρκετινγκ, παρόλο που χάνουν εκατομμύρια πελάτες. Ξέρουν τι πρόκειται να συμβεί και προετοιμάζονται εκ των προτέρων για τις συνέπειες καθώς και τις αναπόφευκτες ψηφιακές διασώσεις.

Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι πρόκειται για υπερβολές, για θεωρίες συνωμοσίας. Ότι κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ένα επίπεδο οργάνωσης και "συνωμοσίας" που δεν υπάρχει και πως θα ήταν ανόητο να πιστεύουμε ότι οι εταιρείες συνεννοούνται για να θεσπίσουν ένα σχέδιο που θα ανατρέψει ριζικά το τρέχον οικονομικό μοντέλο.

ΛΑΘΟΣ! Τουλάχιστον σε επίπεδο συντονισμού, η… cabal έχει ήδη ανακοινώσει ανοιχτά την παρουσία της. (Στο 2ο σχόλιο το βίντεο του Συμβουλίου για τον… Inclusive Καπιταλισμό!)

Η συμπαιγνία εταιρειών, δεξαμενών σκέψης και κυβερνήσεων για τη δημιουργία ενός διεθνούς μονοπωλίου δεν είναι θεωρία, είναι πραγματικότητα. Το μόνο ερώτημα που απομένει είναι πότε οι κεντρικές τράπεζες θα παραδεχτούν πλήρως ότι είναι μέρος του συστήματος. Τα σημάδια τραπεζικής κρίσης που είδαμε στις αρχές του τρέχοντος έτους είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.

Τα τελευταία 3 χρόνια οι κυβερνήσεις δείχνουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να μας βυθίσουν σε μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση, τόσο με την εγκληματική διαχείριση της πΛανδημίας, όσο και με τις αυτοκαταστροφικές κυρώσεις με αφορμή τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο. Καθώς η Fed και οι λοιποί θα συνεχίζουν να αυξάνουν τα επιτόκια προς αντιμετώπιση του πληθωρισμού του οποίου μόνοι μας προκαλούμε την αύξηση, η πίεση στο σύστημα θα κλιμακωθεί και τελικά θα προκύψει κάποια δομική καταστροφή, αναπόφευκτα. Ίσως θα είναι άλλη μια Lehman, ίσως θα είναι η αποκαθήλωση του δολαρίου από αποθεματικό νόμισμα (κάτι το οποίο προοιωνίζουν όλο και πιο έντονα οι πρόσφατες γεωπολιτικές ανακατατάξεις).

Πάντως δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η εισβολή της ακροαριστερής κουλτούρας στον επιχειρηματικό κόσμο κλιμακώνεται την ίδια στιγμή που τρίζουν τα οικονομικά μας θεμέλια. Η παρακμή του σημερινού συστήματος έχει σκοπό να διευκολύνει τη μετάβαση σε μια νέα και διαρκώς «αφυπνισμένης» (woke) οικονομίας. Το κοινό θα παγιδευτεί έτσι ώστε να συμμετέχει από απόλυτη ανάγκη στη νέα αυτή λατρεία (cult) που προσπαθεί να μας επιβληθεί.

Υπάρχει σωτηρία απέναντι σε κάτι τέτοιο;

Τα τελευταία χρόνια μαίνεται ο πόλεμος της παγκοσμιοποίησης κι ελάχιστοι από τους μεγάλους τόλμησαν να τα βάλουν με τους γκλομπαλιστές (στην ουσία μόνο ένας βαψομαλλιάς, τον οποίο πολέμησαν και πολεμούν με μίσος, αλλά η ιστορία θα του πιστώσει - αν μη τι άλλο - πως μας εξασφάλισε τον απαραίτητο εκείνο χρόνο, για να ωριμάσουν οι συνθήκες που θα υπονομεύσουν τα σχέδιά τους. Σκεφτείτε ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος να είχε προκληθεί 4 χρόνια νωρίτερα, επί κυβερνήσεως Χίλαρυ, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο. Όταν η Ρωσία ήταν ακόμα αδύνατη και ενδεχομένως δε θα κατάφερνε να πετύχει αυτό που καταφέρνει σήμερα: την ανάδειξη ενός πολύ-πολικού κόσμου).

Το ESG ΔΕ θα υποχωρήσει από μόνο του. Η woke ιδεολογία ΔΕ θα φύγει από μόνη της. Θα πρέπει αυτές οι δομές να καταστραφούν. Αλλά δεν μπορεί κανείς να επαναστατήσει ενάντια σε μια δομή στην οποία βασίζεται για την καθημερινή του επιβίωση. Θα πρέπει πρώτα να ξεφύγει εντελώς από αυτή.

====================