===============
===================
Blogger :
Το moulari ως εκ της ...φύσεώς του είναι
κοντά στην αγροτική παραγωγή. Επίσης ως moulari ουδέποτε προσβλήθηκε
από ιδεοληψίες του τύπου να θεωρεί πιο σημαντική τη δουλειά ενός
διαφημιστή, από τη συνεισφορά ενός τσοπάνη. Πάντα πίστευε ότι κάθε λαός
πρέπει να παράγει την τροφή του, ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο τμήμα της,
έτσι ώστε να μπορεί να είναι αυτάρκης και άρα ελεύθερος. (Κατά
πρώτον: Στην εποχή δε της πανδημίας, φαίνεται καθαρά ότι η όλη αυτή
διασύνδεση με τη χωρίς φρένο μεταφορά προϊόντων και προσώπων σημαίνει
και μεταφορά μικροβίων και ιών από τόπο σε τόπο με αποτέλεσμα την συχνή
πια εμφάνιση ανεξέλεκτων επιδημικών φαινομένων για τα οποία είμαστε
εντελώς απροετοίμαστοι. Κατά
δεύτερον: Γιατί αυτό το κατ' όνομα "οικολογικό κίνημα" ποτέ δεν έθεσε
σαν θέμα την μεγάλη οικολογική επιβάρυνση που προκαλείται από την
μεταφορά προϊόντων από την μια άκρη της γης στην άλλη για να εκτοπισθούν
ντόπιοι παραγωγοί; Γιατί κανείς ελεγκτικός μηχανισμός δεν βλέπει ότι
εδώ παρατηρούνται αθέμιτες πρακτικές, όπως κρυφές επιδοτήσεις για την
καταστροφή των ντόπιων μικροπαραγωγών;
Ειδικά σε ότι αφορά την Ελλάδα που μπορεί
να παράγει μεγάλη ποικιλία προϊόντων, θα μπορούσ να γίνει υπερδύναμη στη
παραγωγή ποιοτικών αγροτικών προϊόντων.
Δυστυχώς οι "ελληνικές" ηγεσίες με τις
ποσοστώσεις και τα 'αναπτυξιακά" που υπέγραφαν κατά καιρούς με τους
γραφειοκράτες των Βρυξελλών έδεσαν χειροπόδαρα την παραγωγική ικανότητα
των Ελλήνων. Ποιός μπορεί να ξεχάσει επίσης τη λεηλασία της Αγροτικής
Τράπεζας από όλα τα κόμματα που από μόνη της έπρεπε να είναι η αιτία να
σαπίσει στη φυλακή το μεγαλύτερο τμήμα του πολιτικού προσωπικού που
ακόμα και σήμερα επιμένει να μας σώζει...
Είναι άραγε τυχαίο ότι μετά από υπερδεκαετή
κρίση δεν έχει κατατεθεί από κανένα πολιτικό φορέα ένα συνεκτικό σχέδιο
ανάταξης της χώρας, που φυσικά δεν θα απουσιάζει η αγροτική του
ανασυγκρότηση.
Οι δυνάμεις είναι δυο. Οι σιτιζόμενες από
τα ευρώ των Βρυξελλών που σκοπό έχουν να επιβάλλουν την καθολική ήττα
στη χώρα και οι δυνάμεις που δουλεύουν για την συνολική παραγωγική
ανασυγκρότηση της χώρας που φυσικά θα περιλαμβάνει και την ανασυγκρότηση
της αγροτικής παραγωγής. Η κρίση του covid19 απέδειξε ότι είναι
επικίνδυνο για έναν λαό για μια χώρα να μην έχει κατακτήσει την
διατροφική του επάρκεια.
Η χρεοκοπία της χώρας ξεκίνησε από την
διάλυση της παραγωγικής ικανότητας της χώρας, από τον εκμαυλισμό των
ελλήνων με "δωρεάν" επιδοτήσεις που φάνηκε στη πορεία ότι μόνο δωρεάν
δεν ήταν...
Συνέχεια στην ουρά...
===============
...είχα μιλήσει με τον κ. Κουρέτα πριν από 23 χρόνια σε κάποια ημερίδα για την σύμπραξη Πανεπιστημίων και Επιχειρήσεων. Τίποτα από τότε δεν έχει αλλάξει. Είναι που δυσκολευόμαστε να δούμε την αλήθεια: Έχει συμβεί, κάτι που δεν θέλουμε να πιστέψουμε, έχει συμβεί κάτι στο οποίο δεν αναφέρεται κανείς. Από την είσοδό μας και μετά στην Ε.Ε. έχει αρχίσει μια σταδιακή άλωση αυτού του κράτους - με την κολοβή ελευθερία του. Τώρα δεν υπάρχουν κρατικές δομές ούτε κύρια η πολιτική βούληση για να υλοποιηθούν αυτά που προτείνει ο κ. Κουρέτας. Το πολιτικό προσωπικό είναι εκεί εντεταλμένο να υλοποιεί πολιτικές που χαράσσονται - έχουν σχεδιασθεί από νόες έξω από τη χώρα. Υλοποιούν άλλο σχέδιο. Δεν λογοδοτούν στον λαό - ποιον λαό; - αλλά σε άλλες δυνάμεις.
- Υλοποιείται, αυτό που έχει περιγράψει - προβλέψει με ακρίβεια από το 2010 ο σχωρεμένος Νικ. Σταύρου: "Ν. Σταύρου: Οι πηγές και η εξέλιξη της διεθνούς αστάθειας" "...Πάνω από την Ελλάδα, επί του παρόντος, αιωρείται το σφυρί των επενδυτών που βλέπουν την πατρίδα μας ως ένα τεράστιο οικόπεδο θέρετρων, και τους Έλληνες ως μόνιμους καταναλωτές επί πιστώσει."
Έχουμε μετατραπεί σε προτεκτοράτο. Έχει γίνει ...
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821
Π. Ήφαιστος www.ifestosedu.gr
Ακολουθούν
τρεις επισημάνσεις ζωτικής σημασίας για το «μετά» της συντρέχουσας
κρίσης. Αφορούν α) το ροκάνισμα των νομιμοποιητικών θεμελίων της
πολιτειακής νομιμότητας, β) το έλλειμμα μιας πολιτικής διακυβέρνησης που
θα έχει ως λάβαρο την εθνική ανεξαρτησία και γ) το ανησυχητικό νέφος
μιας μεταμοντέρνας επικοινωνιακής δεσποτείας που για ακόμη μια φορά
αποδείχθηκε ότι υπονομεύει την δημοκρατία, τον πλουραλισμό και τον
πολιτικό ορθολογισμό μέσα στην ελληνική δημόσια σφαίρα.
Επικοινωνιακή δεσποτεία.
Τις μέρες υπογραφής και «πλασαρίσματος» του μνημονίου φωτίστηκε μια
μεγάλη ανωμαλία του δημόσιου βίου της Ελλάδας: Υπάρχει ένα αόρατο,
αδιαφανές και καλά οργανωμένο δίκτυο «πληροφόρησης» που ανά πάσα στιγμή
επισκιάζει την αλήθεια μέσα στην δημόσια σφαίρα. Τα μέλη αυτού του
συστήματος έχουν όπως φαίνεται διασφαλισμένο βήμα στα μέσα ενημέρωσης
και μιλούν παράλληλα και συγχρονισμένα με την κυρίαρχη κομματική (ή
διακομματική) συνθηματολογία. Στην προκειμένη περίπτωση, η ομοιότητα των
επιχειρημάτων και ολόκληρων φράσεων σε όλο το φάσμα της μνημονιακής
παραφιλολογίας είναι κραυγαλέα. Η ελληνική κοινωνία βομβαρδίστηκε με την
«μια αλήθεια» την στιγμή που χιλιάδες τεκμηριωμένες μελέτες έγκριτων
ελλήνων επιστημόνων σχεδόν εξαφανίστηκαν ολοκληρωτικά από τα μεγάλα μέσα
μαζικής επικοινωνίας. Εξάλλου, οι ίδιοι τεχνοκράτες που το 1999-20001
πρωτοστάτησαν στο γιγαντιαίο λάθος της ένταξης μιας απροετοίμαστης
Ελλάδας στην ΟΝΕ (http://www.ifestosedu.gr/110dekaexaxronos.htm),
παραδόξως τους είδαμε να έχουν και πάλι ένα πρωταγωνιστικο
«τεχνοκρατικό» ρόλο, πλην αυτή την φορά ένα πολιτικά αναβαθμισμένο ρόλο.
Διαπιστώθηκε επίσης μια αδιαμφισβήτητη επικοινωνιακή κυριαρχία των κατ’
επάγγελμα κινδυνολόγων. Οι κατ’ επάγγελμα κινδυνολόγοι παρήλαυναν πάνω
στις μεγάλες προπαγανδιστικές πασαρέλες επαναλαμβάνοντας το ίδιο θέατρο
του παραλόγου που είχαμε το 2004 στην περίπτωση του σχεδίου Αναν. Το
2004 την έξωθεν υποκινούμενη μεταμοντέρνα δεσποτεία την εξουδετέρωσε το
ΟΧΙ των κυπρίων. Σήμερα, επιχειρείται να καταστεί «νόμιμη» με
κοινοβουλευτικό τρόπο.
Κανένας δεν βρέθηκε να υψώσει ψηλά την σημαία της Εθνικής Ανεξαρτησίας:
Στις διαπραγματεύσεις των τελευταίων μηνών οι αντιπρόσωποι της Ελλάδας
φάνηκαν να είναι απαθείς και άβουλοι θεατές. Μια διακυβέρνηση ενός
βιώσιμου σύγχρονου εθνοκράτους, όμως, σε κάθε διαπραγμάτευση προτάσσει
την Εθνική Ανεξαρτησία, το εθνικό συμφέρον και την διεθνή και ευρωπαϊκή
νομιμότητα. Τα μέλη του πολιτικού προσωπικού από τα οποία οι πολίτες
ανέμεναν μια πιο υπεύθυνη και θαρραλέα στάση, υπέκυψαν στα τελεσίγραφα,
στην κινδυνολογία και στην εν γένει πολιτική τρομοκρατία. Έτσι, είχαμε,
από την μια πλευρά, «παρατάξεις εξουσίας» που δεν ανταποκρίνονταν στις
προσδοκίες υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας, και από την άλλη
πλευρά, στον υπόλοιπο χώρο μικρότερων παρατάξεων, τον πολιτικό λόγο να
παραμένει καθηλωμένος λόγω διεθνιστικών ιδεολογικών συνδρόμων και ως εκ
τούτου αδυναμίας να συγκροτηθεί μια αξιόπιστη επιχειρηματολογία. Κανείς
δεν απέδειξε αξιόπιστα ότι μπορούσε: α) Να συγκροτήσει μια αξιόπιστη
πρόταση προάσπισης της Εθνικής Ανεξαρτησίας, β) Να συσπειρώσει την
κοινωνία με το να υποσχεθεί διασφάλιση της ευνομίας και του ελάχιστου
της διαβίωσης των πολιτών, καθώς επίσης και την προφύλαξη των
νοικοκυριών κατά των αρπακτικών όσον αφορά τα δάνεια των επιχειρήσεων
και των στεγαστικών. γ) Να επιτύχει μια μεταβατική συνολική διαχείριση
των υποθέσεων της εθνικής οικονομίας και εθνικής ασφάλειας. Αν δεν
μπορούν γιατί πολιτεύονται;;
Ροκανίζεται η σχέση πολιτειακής νομιμότητας - κοινωνικής νομιμοποίησης: Κατιτί πολύ επικίνδυνο εκκολάπτεται: Η
συνοπτική διαδικασία δέσμευσης της εθνικής ανεξαρτησίας, πρακτικά χωρίς
δημόσια ή τουλάχιστον στοιχειώδη κοινοβουλευτική ζύμωση, ροκανίζει την
κοινωνική νομιμοποίηση της πολιτικής νομιμότητας. Ένα νέφος έξωθεν
επιβεβλημένου μεταμοντέρνου δεσποτισμού πλανάται πλέον πάνω από την
Ελλάδα. Αποδυναμώνει ή και εκμηδενίζει την δημοκρατία μας και την
κοινωνικοπολιτική επικύρωση των αποφάσεων διακυβέρνησης. Νομιμότητα θα
συνεχίσουμε να έχουμε όπως υπάρχει σε κάθε άλλο δεσποτικό καθεστώς. Από
άποψη κοινωνικής νομιμοποίησης, όμως, θα είναι ροκανισμένη ή κίβδηλη.
Λογικό είναι υπό αυτές τις περιστάσεις να εκκολάπτονται μέσα στο αυγό
του φιδιού μεταμοντέρνες τεχνοκρατικές-γραφειοκρατικές δομές που ευνοούν
άγνωστοι και διεθνικά κινούμενοι εξωπολιτικοί δρώντες. Συναφώς,
ενδέχεται να είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι ενδιαφέρονται να επενδύσουν
και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους με το να δημιουργούν και να
στηρίζουν δομές μεταμοντέρνας διακυβέρνησης και ξένης εξάρτησης. Η πείρα
δείχνει ότι συνήθως εμπλέκονται τα μέσα ενημέρωσης, διεθνικοί
χρηματοοικονομικοί δρώντες και ρευστά ξένα κρατικά συμφέροντα. Στο
κοινοβούλιο του νεοελληνικού κράτους, εκεί κοντά στους ιερούς και
πανάρχαιους χώρους όπου πρυτάνευσε και κορυφώθηκε η άμεση δημοκρατία,
αντί δημοκρατίας «έχουμε» «μεταμοντέρνα τεχνοκρατεία» και μια
απροκάλυπτη πλέον δεσποτεία. Αναλώσιμοι και κατατρομαγμένοι πολιτευτές
κυριολεκτικά στο πόδι ψηφίζουν αναρίθμητους νόμους βαθύτατων
προεκτάσεων. Στην ατμόσφαιρα κυριαρχεί η κινδυνολογία που προκαλεί
πολιτική τρομοκράτηση και ανορθολογισμό. Οι νέοι νόμοι, εν τούτοις, θα
δεσμεύσουν το μέλλον της χώρας για πολλές δεκαετίες. Πράγματι, πόση
απόσταση υπάρχει μεταξύ αυτής της πολιτειακής νομιμότητας και της
πολιτειακής νομιμότητας των πολιτικών παραδόσεών μας στο όνομα της
οποίας ο Σωκράτης προτίμησε να πιει δηλητήριο!
Συνολικά,
είναι φανερό ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα μερικής ή ολικής ανατροπής των
αποτελεσμάτων της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ροκανίζεται η
πολιτειακή νομιμότητα, η Ελλάδα τίθεται κάτω από μια ιδιόμορφη
επικοινωνιακή δεσποτεία και κανένα συγκροτημένο πολιτικό ρεύμα δεν
εγείρεται για να σηκώσει την σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας, των
εθνικών συμφερόντων, της δημοκρατίας και της ελεύθερης εθνικής
επιβίωσης.
12.2.2012
Αναρτημένο στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/110dekaexaxronos.htm.
-----------------------
ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ Το «όραμα» της ΟΝΕ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 09 Φεβρουαρίου 2000
Η
επικείμενη ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ είναι θετική εξέλιξη, εάν
εκτιμάται πως ενισχύει τη θέση, τον ρόλο και τις δυνατότητες της Ελλάδας
στην Ευρώπη και διεθνώς. Η ΟΝΕ συναρτάται, κατά κύριο λόγο, με τη σχέση
οφέλους -ζημίας στην οικονομία, τις συνέπειες στη διπλωματία μας και
τις επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια και τη διεθνή θέση της Ελλάδας.
Η
ιεράρχηση του θέματος αυτού στην κλίμακα των εθνικών προτεραιοτήτων
εξαρτάται από τις απαντήσεις που δίνονται σ' έναν αριθμό κρισίμων
ερωτημάτων,που αφορούν τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα: είναι η
ένταξη στην ΟΝΕ στρατηγική ή τακτική επιλογή; Είναι μείζον εθνικό
ζήτημα ή δευτερευούσης σημασίας ζήτημα; Είναι μέσον ή σκοπός; Πώς
σχετίζεται με άλλα ζητήματα και ιδιαίτερα την εθνική ασφάλεια; Είναι
«εθνικό όραμα»; κ.λπ.
Ορθές
εκτιμήσεις απαιτούν κατανόηση του ρόλου της ΟΝΕ στη διαδικασία
ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν συμφέρει την
Ελλάδα η ένταξη στην ΟΝΕ, είναι εντούτοις χρήσιμο να ληφθεί υπόψη πως η
υιοθέτηση αυτής της πολιτικής σηματοδότησε τη δρομολόγηση επιλογών που
αλλάζουν τη μορφή και τον χαρακτήρα της διαδικασίας ευρωπαϊκής
ολοκλήρωσης: υπερίσχυση των διακυβερνητικών οργάνων, κατακερματισμό σε
πολλές κατηγορίες συμμετοχής, μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα, σχεδόν πλήρη
επικράτηση της Ατλαντικής Συμμαχίας στο στρατηγικό επίπεδο, εγωιστικές
στάσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων και βήματα προς διεύρυνση εις
βάρος της εμβάθυνσης.
Αυτές
οι εξελίξεις αλλάζουν σταδιακά τον χαρακτήρα της διαδικασίας της
ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με τρόπο που προσεγγίζει τον χαρακτήρα του
υπόλοιπου άναρχου διεθνούς συστήματος. Πιο συγκεκριμένα, η αρχή της
αυτοβοήθειας υπερισχύει, ενώ υποβαθμίζεται η αλληλεγγύη και ο
κοινοτισμός. Οι εξισορροπητικές ενέργειες, εξάλλου, είναι ολοένα και πιο
συχνές και οι ανεξέλεγκτες στρατηγικές αντιπαραθέσεις δεν μπορούν πλέον
να αποκλειστούν.
Ασφαλώς
θα μπορούσε να υπογραμμιστεί πως έστω και αν η Ευρώπη μετασχηματίζεται
προς αυτή την κατεύθυνση, η Ελλάδα, ούτως ή άλλως, έχει συμφέρον να
βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα τhς οικονομίας της. Εκτός του ότι δεν
μας τιμά αν χρειαζόμαστε τον μπαμπούλα της ΟΝΕ για να κάνουμε αυτό που
μας συμφέρει, αυτή η θέση, αναμφίβολα λογική, επιβάλλεται να σταθμιστεί
σε αναφορά με ορισμένους άλλους παράγοντες και κριτήρια που θα μπορούσαν
να προκαλέσουν όχι αλλαγή πορείας, αλλά, ενδεχομένως, επανεκτίμηση των
προσδοκιών, αντιλήψεων και ιεραρχήσεων.
Πρωτίστως,
η στερνή και ενίοτε αδιαφανής αλληλεξάρτηση, στο πλαίσιο μιας Ευρώπης
δομημένης στη βάση κριτηρίων ισχύος, θα περιορίζει το εύρος ελιγμών και
κυρίαρχων αποφάσεων σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι συμβαίνει στο υπόλοιπο
διεθνές σύστημα. Η αλληλεξάρτηση, όταν δεν πληρούνται ορισμένες
πολιτικές προϋποθέσεις, είναι ουσιαστικά εξάρτηση που βλάπτει τον
λιγότερο ισχυρό. Ο τελευταίος, ενώ είναι «κλειδωμένος» σε μια αρένα
οικονομικού ανταγωνισμού, δεν προστατεύεται επαρκώς είτε με τη δική του
κυριαρχία (που έχει ήδη «εθελούσια» εκχωρήσει) είτε από μια άλλη
υπερεθνική ρυθμιστική εξουσία, που θα έπρεπε να συνοδεύει επιλογές αυτής
της εμβέλειας. Εάν δεν δημιουργηθούν γνήσιοι δημοκρατικοί υπερεθνικοί
θεσμοί, εάν διαιωνιστεί επί μακρόν η αμφιλεγόμενη θεσμοπολιτική δομή των
τελευταίων ετών και εάν η χώρα δεν αντέξει τον ανταγωνισμό, το «κλείδωμα» στην ΟΝΕ θα μετατραπεί σε φυλακή χωρίς δυνατότητα απόδρασης. Δηλαδή απαιτείται να εκτιμηθεί η θέση της χώρας υπό συνθήκες μεγάλου οικονομικού ανταγωνισμού και δημοκρατικού ελλείμματος.
Δεν
είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως η διαδικασία της ευρωπαϊκής
ολοκλήρωσης βρίσκεται σε τροχιά μετασχηματισμού, που ακυρώνει το
αφετηριακό όραμα της πολιτικής ένωσης. Κυρίως, πέραν πολλών άλλων
πιθανών προβλημάτων και σε αντίθεση με αυτό που ισχύει στο εσωτερικό
κάθε δημοκρατικού και ευνομούμενου κράτους, η ΟΝΕ, αλλά και άλλες
παράλληλες εξελίξεις στην Ευρώπη, ευνοούν τον ανεξέλεγκτο οικονομικό και
πολιτικό ανταγωνισμό, χωρίς να διασφαλίζεται ο εξισορροπητικός
ρυθμιστικός ρόλος μιας δημοκρατικά εκλεγμένης ευρωπαϊκής εξουσίας.
Είναι προφανές πως η μετά ΟΝΕ εποχή δεν θα είναι ανθόσπαρτη. Η
προσήλωση στο εθνικό συμφέρον και η απαλλαγή από αυταπάτες και ευσεβείς
πόθους είναι προϋπόθεση τόσο της εκμετάλλευσης των ευκαιριών όσο και
της αντιμετώπισης των προκλήσεων και των κινδύνων.
Ο Παναγιώτης Ήφαιστος είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών. Έδρα Jean Monnet, Ευρωπαϊκή Πολιτική Ολοκλήρωση.
ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ Ευρώ και μεγάλες ιδέες
Στόχος η οικονομική σταθερότητα με τη συμμετοχή στην ΟΝΕ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ, ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2002
Σύμφωνα
με τις διακηρύξεις όλων σχεδόν των πολιτικών ηγετών της Ευρώπης, η
συμμετοχή στην ΟΝΕ έχει ως κύριους σκοπούς το ισχυρό κράτος, την
οικονομική -νομισματική σταθερότητα, τη βελτίωση της οικονομικής και
θεσμικής ανταγωνιστικότητας των κρατών - μελών, την ενίσχυση των εθνικών
εξωτερικών πολιτικών απέναντι σε αντιπάλους και την εμπέδωση της
καθεστωτικής σταθερότητας. Όντως, πρόκειται για μια ορθολογική και
ρεαλιστική οριοθέτηση των σκοπών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Πιο
συγκεκριμένα, υπό συνθήκες διακρατικής ισοτιμίας και στο πλαίσιο μιας
αμοιβαίας επωφελούς, εμποροοικονομικής συνεργασίας, τα κυρίαρχα έθνη -
κράτη της Ε.Ε. δημιούργησαν κοινούς θεσμούς και άλλες ρυθμίσεις που
εξυπηρετούν τα εθνικά τους συμφέροντα. Ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει
σοβαρά το γεγονός πως η εμπορική, νομισματική και θεσμική συνεργασία
των τελευταίων δεκαετιών συμβάλλει στη διακρατική σταθερότητα της
ευρωπαϊκής ηπείρου ή πως ενισχύει τα έθνη - κράτη που συμμετέχουν! Όμως,
είναι άλλο πράγμα η διακρατική σταθερότητα απόρροια των κοινών
επιτευγμάτων στους ωφελιμιστικούς τομείς και άλλο πράγμα η
κοινωνικοπολιτική ένωση των λαών, η εξομοίωση των ηθικοκανονιστικών τους
δομών και η ανατροπή των κεκτημένων του εθνικού - κρατικού γίγνεσθαι.
Όποιος πολιτικός ηγέτης ή στοχαστής δεν κατανοεί αυτή τη διαφορά,
κινείται σε ολισθηρό έδαφος: Τα ωφελιμιστικά συμφέροντα, όταν
δεν συνοδεύονται από ισχυρές ηθικοκανονιστικές παραδοχές συναρτημένων με
εδραία κοσμοθεωρητικά θεμέλια και όταν δεν συνοδεύονται από ισχυρούς
κοινωνικούς ελέγχους και εξισορροπήσεις, εύκολα μπορούν να γίνουν
«θρύψαλα».
Έτσι,
καλά θα κάνουμε να γνωρίζουμε πως το ευρώ δεν συνιστά ηθικοκανονιστική
κοσμογονία, αλλά μόνο χρηστική αναγκαιότητα και ωφελιμιστικό επιστέγασμα
μιας μακρόχρονης εμπορικοοικονομικής συνεργασίας που οικοδομήθηκε
προσεκτικά και που επιβιώνει λόγω ισορροπίας μεταξύ υπερεθνικών
ρυθμίσεων και εθνικών συμφερόντων. Υπό αυτό το πρίσμα, πέραν της
ωφελιμιστικής - λειτουργικής σημασίας του, το ευρώ δεν προκρίνει την
Πολιτική Ένωση ή ακόμη μια Οικονομική Ένωση που θα συνοδεύεται από
πανευρωπαϊκή αλληλεγγύη, πανευρωπαϊκή λαϊκή κυριαρχία και πανευρωπαϊκούς
κοινωνικούς ελέγχους και εξισορροπήσεις. Κοντολογίς, το ευρώ δεν
μετατρέπει αυτόματα τα «εθνικά πολιτικά ζώα» σε «ευρωπαϊκά πολιτικά
ζώα»: Τα έθνη - κράτη, η κυριαρχία τους, τα σύμβολά τους,οι εθνικές
ταυτότητες και οι εθνικές ηθικοκανονιστικές δομές συνεχίζουν να είναι
όσο ποτέ άλλοτε τα βασικά χαρακτηριστικά του ευρωπαϊκού πολιτικού
συστήματος. Σε όσους λόγω ευρώ βιάστηκαν να προκρίνουν κοσμογονικούς
ιδεολογικούς μετασχηματισμούς, αντιτάσσεται η ρήση: «Μακαρίζουμε την
αθωότητά σας, αλλά δεν ζηλεύουμε την άγνοια και την επιπολαιότητά σας».
Το
ευρώ δεν είναι μαγικό ραβδί επαναστατικών μετασχηματισμών των
ταυτοτήτων,των συνειδήσεων και των εν γένει κοσμοθεωρητικών κεκτημένων
των κοινωνιών των μελών της Ε.Ε. Τέτοιοι εξομοιωτικοί συλλογισμοί είναι
απόρροια παρωχημένων φιλελεύθερων οικονομιστικών δοξασιών, που δεν είναι
τίποτα άλλο παρά χυδαίος μαρξισμός με αντεστραμμένα πρόσημα. Θα
μπορούσε να προστεθεί ότι, σε σύγκριση με την επαναστατική
κοσμοθεωρητική δύναμη της «κομμουνιστικής ιδέας», η οποία συνάρπασε
δισεκατομμύρια ανθρώπους, ενοποίησε οικονομικά και πολιτειακά δεκάδες
έθνη, οικοδόμησε την πανίσχυρη σοβιετική αυτοκρατορία και εξώθησε
εκατομμύρια ανθρώπους να επιδείξουν αυτοθυσία στο όνομα της παγκόσμιας
αταξικής κοινωνίας, η ωφελιμιστικού χαρακτήρα «ευρωπαϊκή ιδέα» περί
«ελευθέρας κυκλοφορίας προσώπων, αγαθών, κεφαλαίου και υπηρεσιών»
αποτελεί «ιδεολογική παιδική χαρά».
Συνήθως,
«θρύψαλα» έχουμε όταν σε μικρά μυαλά μπουν μεγάλες ιδέες για
επαναστατική ανατροπή των κοινωνικών και πολιτισμικών κεκτημένων των
λαών. Η διασφάλιση των επιτευγμάτων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης
εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τρεις παράγοντες: Πρώτο, δεν θα λάβουν χώρα
απρόβλεπτες στρατηγικές ανατροπές. Δεύτερο, οι εθνικές στρατηγικές των
μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων δεν θα δημιουργήσουν απρόοπτα. Τρίτο, η
ευρωπαϊκή ολοκλήρωση θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα, θα
αναπτύσσεται υπό συνθήκες ισοτιμίας μεταξύ των κρατών - μελών και θα
στηρίζει τους εθνικούς πολιτισμούς.
================
την Μαΐου 10, 2020
....
Blogger: (10-5-2022)
- Πήγαινε στο 1.10.00 για να ακούσετε το ρόλο των επιδοτήσεων της ΕΕ που τελικά διέλυσε τον παραγωγικό ιστό της χώρας...
- Στο 1.13.00 ο κ. Αρσένος, αναλύει τον τρόπο που διαλύθηκε η χώρα.
Να την ακούσετε. Ένα σημείο που ανέδειξε η κρίση του κορονοιού είναι ότι το εθνικό κράτος είναι εδώ, σε αντίθεση με τους υπερεθνικούς που απλά αποδείχθηκε ότι σιτιζόμενοι μάλλον πάνω από το κανονικό αντέδρασαν με νωθρότητα, ή δεν απλά δεν υπήρξαν! Το εθνικό κράτος είναι εδώ για να απαντήσει σε καίρια ερωτήματα, όπως διατροφική επάρκεια - ασφάλεια.
Μια εγγραφή που αναδεικνύει το ρόλο της αγροτικής πολιτικής της ΕΕ στη χρεοκοπία της χώρας.
Τελευταία ευκαιρία
Η απάντηση της Ευρωζώνης στον κορονοϊό παραμένει ανεπαρκής - και σε λίγο θα είναι αργά
===============
===============
Με τον κο Γέμτο όχι μόνο συμφωνώ 120% αλλά και επαυξάνω.
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι από το 1981 και μετά η Ελλάδα δεν έχει Αγροτική Πολιτική αλλά Πολιτική Διαχείρισης των Κοινοτικών Επιδοτήσεων.
Αναδημοσίευση από ΘεσσαλίαTV. Το άρθρο στο πρώτο σχόλιο.
Στόχος μας πρέπει να είναι μια παραγωγική και ανταγωνιστική γεωργία και όχι μόνο οι επιδοτήσεις
Για μεγάλο χρονικό διάστημα διαβάζω και ακούω συζητήσεις για τις συνδεδεμένες επιδοτήσεις που θα δοθούν με τη νέα ΚΑΠ, πώς θα συνδεθούν οι επιδοτήσεις με τα οικολογικά σχήματα, τι επιδοτήσεις θα δοθούν στα λιπάσματα ή στο πετρέλαιο και τι αποζημιώσεις θα δοθούν για τα μήλα της Αγιάς που φέτος δεν μπορούν να πουληθούν στην Αίγυπτο.
Δεν αμφιβάλλω ότι κάποιες επιδοτήσεις ή αποζημιώσεις είναι λογικές με τις συνθήκες ενεργειακής κρίσης και υψηλού κόστους των εισροών που επικρατούν, αλλά να περιορίζεται η συζήτηση μόνο σε αυτά; Φοβάμαι ότι μας αποπροσανατολίζει.
Διάβασα ένα κείμενο της ΝΔ για τα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης στο γεωργικό τομέα. Ποια είναι αυτά ;
Η μείωση του φόρου στους αγρότες (συνεταιρισμένους και με συμβολαιακή γεωργία) και η εκκίνηση κάποιων έργων διαχείρισης υδάτων (Ενιπέας και ΤΟΕΒ Ταυρωπού για την περιοχή μας) είναι τα πραγματικά θετικά.
Όλα τα υπόλοιπα (επιστρεπτέα προκαταβολή, επιστροφή φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο, τόσα για τα λιπάσματα και τις ζωοτροφές, τόσα για το ηλεκτρικό ρεύμα, τόσα για τη μεταφορά ζωοτροφών στην Κρήτη, τόσα για τα οπωροκηπευτικά, τόσα για αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ, τόσα για τους νέους αγρότες, τόσα για τη νιτρορύπανση, την ΚΑΠ κ.λπ.) επιδοτήσεις και αποζημιώσεις.
Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι αντίθετος με όλα αυτά, αρκεί να έχουν κάποιους στόχους στη βελτίωση της παραγωγής και της παραγωγικότητας του πρωτογενούς τομέα και την προστασία περιβάλλοντος. Κάτι που δεν φαίνεται.
Στις 21/10/22 η «Ελευθερία» δημοσίευσε πέντε προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη γεωργία. Ποιες είναι ;
Πρώτο και από ότι φαίνεται σημαντικότερο η επανα-κρατικοποίηση της ΔΕΗ ! Υποθέτω αυτό θα μειώσει το κόστος ενέργειας που δεν οφείλεται στην αύξηση του κόστους των ορυκτών καυσίμων, αλλά στα κέρδη των εταιρειών. Είναι μια άποψη. Σεβαστή αλλά είναι αυτό το πρόβλημα της γεωργίας ; Τι άλλο προτείνουν ;
Αγροτικό πετρέλαιο, επιδότηση λιπασμάτων, εκσυγχρονισμός του κανονισμού ΕΛΓΑ (αποζημιώσεις), ενημέρωση για τη νέα ΚΑΠ. Και η αξιωματική αντιπολίτευση όπως αντιλαμβάνεστε δεν έχει κανένα σχέδιο για την ανάπτυξη μιας παραγωγικής και ανταγωνιστικής γεωργίας στη χώρα.
Παρόμοιες απόψεις έχουν και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ασχολούνται και αυτά με τις επιδοτήσεις, τις ενισχύσεις και τις αποζημιώσεις υπερθεματίζοντας για όσα προτείνουν τα δύο μεγαλύτερα.
Το άσχημο της ιστορίας είναι ότι όλοι μας έχουμε πέσει στην παγίδα και συζητούμε για επιδοτήσεις και αποζημιώσεις αρνούμενοι τις δυνατότητες που έχει η γεωργία μας να μας δώσει εισοδήματα αρκετά υψηλά που να μην παίζουν ρόλο οι επιδοτήσεις.
Βέβαια ακούγοντας τις διαμαρτυρίες των παραγωγών μήλων της Αγιάς κατάλαβα ότι πλέον η διεκδίκηση επιδοτήσεων είναι αυτοσκοπός. Ένας παραγωγός μήλων με παραγωγή 4-5 τόνων μήλων και συνήθεις τιμές κοντά στο μισό ευρώ έχει κύκλο εργασιών 2.000-2.500 ευρώ/στρέμμα και χρόνο. Ακόμα και με τα 30 λεπτά που φαίνεται να είναι η τιμή φέτος ο κύκλος εργασιών φτάνει τα 1.500 ευρώ. Τι είναι τα 50 ευρώ/στρ. ;
Τι θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να συζητάμε ; Πρώτα από όλα την οργάνωση των παραγωγών. Έλλειψη κάθε οργάνωσης ομαδικής εμπορίας, καλλιέργειας κ.λπ.
Σε μια περιοχή με τέτοια συγκέντρωση οπωροφόρων δεν υπάρχει καμία οργάνωση για κοινή αγορά εφοδίων για μειωμένες τιμές, κοινή οργάνωση καλλιεργητικών πρακτικών που μειώνουν το κόστος παραγωγής και για κοινή εμπορία των προϊόντων για καλύτερη θέση διαπραγμάτευσης με τους εμπόρους.
Να δημιουργηθεί μια καλή σχέση συνεργασίας με τους εμπόρους ώστε να υπάρχει ωφέλεια και για τα δύο μέρη. Η περιοχή αντιμετωπίζει πολλές φορές προβλήματα ζημιών από χαλάζι ή παγετούς. Περιμένουν από τον ΕΛΓΑ να τους εγκαταστήσει μετεωρολογικούς σταθμούς πρόβλεψης και συστήματα αποτροπής. Μήπως αυτά θα μπορούσαν να τα εγκαταστήσουν και λειτουργήσουν μόνοι τους έχοντας το σχετικό όφελος αντί να περιμένουν τους πολιτικούς να τους ελεήσουν;
Αλλά ας πάμε στην εμπορία. Από ότι διαβάζω στις εφημερίδες το πρόβλημα προέκυψε από αλλαγή των συνθηκών στην Αίγυπτο που έκανε δύσκολη την εξαγωγή.
Είναι δυνατόν μια ολόκληρη περιοχή ή χώρα να εξαρτάται από τις οικονομικές δυσκολίες μιας χώρας ; Αυτό δεν προβλέφθηκε ; Πότε το καταλάβαμε, όταν συγκομίζαμε τα μήλα ; Δεν το προβλέψαμε νωρίτερα ;
Και γιατί μείναμε κολλημένοι σε μια αγορά ; Ο Υπουργός Εξωτερικών γυρίζει όλες τις χώρες της περιοχής αλλά και του κόσμου. Αλλού δεν υπάρχουν αγορές για τα προϊόντα μας ;
Οι χώρες θέλουν μόνο συστοιχίες Patriot και κοινές ασκήσεις με τα αεροπλάνα και τα πλοία μας; Δεν μπορούμε στο περιθώριο έστω των συζητήσεων να εξασφαλίσουμε και ένα παράθυρο εξαγωγών αγροτικών προϊόντων ;
Ή τέτοια αιτήματα δεν φτάνουν στο Υπουργείο ;
Όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας πηγαίνει σε ξένες χώρες με μεγάλες ομάδες επιχειρηματιών, στις ομάδες αυτές μετέχουν εκπρόσωποι που πρωτογενούς τομέα για να προωθήσουν εξαγωγές προϊόντων μας ;
Τι κάνουν οι αγροτοσυνδικαλιστές μας ; Τι κάνουν οι συνεταιρισμοί μας ; Διεκδικούν κάτι εκτός από επιδοτήσεις και αποζημιώσεις ;
Το χειρότερο της ιστορίας των μήλων της Αγιάς (κάτι ανάλογο ισχύει για πολλά άλλα προϊόντα όπως π.χ. τα αχλάδια του Τυρνάβου) είναι ότι δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Τα ίδια πάθαμε με τα πράσινα μήλα και τα ροδάκινα που πήγαιναν στη Ρωσία.
Όταν επιβλήθηκαν οι κυρώσεις το 2014 κανείς δεν σκέφτηκε τι πρέπει να γίνει μα τα προϊόντα αυτά. Να θέσει το θέμα στην ΕΕ και να ληφθούν μέτρα εύρεσης νέων αγορών και κάποιων ενισχύσεων που θα βοηθούσαν στην προσαρμογή. Ενισχύσεων όχι για να κλείσουν στόματα διαμαρτυρίας, αλλά με στόχο να βρεθούν νέες αγορές. Τα ίδια έγιναν με τα σταφύλια γκρίμσον.
Κανείς δεν πρόβλεψε ότι με το ΒΡΕΧΙΤ θα διαταράσσονταν οι αγορές ώστε να οργανωθούν εναλλακτικές λύσεις ;
Καθώς δεν έγινε καμία αξιολόγηση των παθημάτων του παρελθόντος, τα φαινόμενα επαναλαμβάνονται σε βάρος της ανάπτυξης της χώρας και των ιδίων των παραγωγών γιατί καμία επιδότηση 10, 20 ή 50 ευρώ δεν θα καλύψει τη ζημία από την απώλεια υγιών αγορών και εισοδημάτων.
Θα ξυπνήσουμε ή θα συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο ; Διότι δυστυχώς θα έχουμε ανάλογα παθήματα και με άλλα προϊόντα. Στο χέρι μας είναι.
*Φάνης Γέμτος, γεωπόνος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Σχόλια