Η διπλωματική ευκαιρία και το πυροτέχνημα Ιωακειμίδη

Μίχας Ζαχαρίας

Η ελληνική ανησυχία για την παρόξυνση του τουρκικού αναθεωρητισμού είναι εύλογη. Το θέμα βρίσκεται καθημερινά στη δημόσια συζήτηση, καθώς, παρά τις εξελίξεις στην Ουκρανία, η Τουρκία φροντίζει να το συντηρεί με επιθετικές δηλώσεις. Οι Δυτικοί ασχολούνται με τις τουρκικές ακρότητες μόνο παρεμπιπτόντως και με τη δέουσα… χαλαρότητα, παρότι οι συζητήσεις για αποβάσεις σε ελληνικά νησιά διεξάγονται πλέον ανοιχτά στη δημόσια τουρκική τηλεόραση! ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Κατά τα άλλα, οι πάντες ασχολούνται με τον Πούτιν και την Ουκρανία. Η ελληνική πλευρά δεν φροντίζει να αξιοποιήσει δεόντως τη συγκυρία για να αναδείξει τις ομοιότητες με το ελληνοτουρκικό μέτωπο και να καταγγείλει διεθνώς τον ισλαμοφασισμό που εκπροσωπεί η Τουρκία του Ερντογάν. Στόχος της είναι η τρομοκράτηση του πληθυσμού μιας χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενώ η Ουκρανία, για την οποία χύνονται τόσα δάκρυα, δεν ανήκει πουθενά.

Οι αναλογίες μεταξύ ελληνοτουρκικών και Ουκρανικού δεν εξαντλούνται μόνο στο ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, που ανέπτυξε ο υπογράφων χθες. Ενώ οι ΗΠΑ αναμένουν από την Ελλάδα πλήρη “συμμαχική αλληλεγγύη” και απόλυτη προσαρμογή του εθνικού συμφέροντος στο ΝΑΤΟϊκό, θα έπρεπε να ισχύει και το ανάποδο. Αντ’ αυτού, ακολουθούν πολιτική δυο μέτρων και δυο σταθμών.

Ας δούμε άλλη μία ομοιότητα! Στο Ουκρανικό, η ισχυρότερη και μεγαλύτερη Ρωσία συμπεριφέρεται απειλητικά απέναντι στην μικρότερη και στρατιωτικά πιο αδύναμη Ουκρανία, διότι θεωρεί ότι η πρόθεση ένταξής της στο ΝΑΤΟ απειλεί την ρωσική εθνική ασφάλεια. Στα ελληνοτουρκικά, η μεγαλύτερη σε μέγεθος και ισχυρότερη στρατιωτικά (όπως κομπάζει καθημερινά) Τουρκία απειλεί διαρκώς με εισβολή την Ελλάδα.

Να τονιστεί ότι η Ρωσία δεν έχει απειλήσει ρητά με εισβολή την Ουκρανία, ενώ η Τουρκία έχει απειλήσει την Ελλάδα! Στα ελληνοτουρκικά τείνουμε να ξεχάσουμε ότι από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ δεν απαγορεύεται μόνο η χρήση βίας, αλλά και η απειλή χρήσης βίας! Ο διεθνής οργανισμός, όμως, φυσικά δεν έχει αρθρώσει κουβέντα για τις τουρκικές παραβιάσεις. Όπως δείχνουν οι πράξεις του, άλλωστε, έχει προσαρμοστεί μια χαρά με τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής στην Κύπρο, καταπατώντας ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης και αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας!

Και πάλι ο κ. Ιωακειμίδης…

Σε αυτό το κλίμα, οι γνωστές φωνές στην Αθήνα εξακολουθούν να παίζουν αντικειμενικά το παιχνίδι της Άγκυρας, προωθώντας την πολιτική που εξέθρεψε την τουρκική επιθετικότητα. Ασχέτως εάν προσποιούνται ότι δεν το καταλαβαίνουν, οι ιστορικές και πολιτισμικές καταβολές παίζουν ρόλο στη “γλώσσα” που κατανοεί μια χώρα. Και το δίδαγμα είναι ότι η Τουρκία δεν αντιλαμβάνεται άλλη γλώσσα από αυτή της ισχύος. Συγκεκριμένα της άρνησης των αναθεωρητικών της στόχων επί του πεδίου σε καθημερινή βάση.

Σε ραδιοφωνική του συνέντευξη λοιπόν, ο καθηγητής Παναγιώτης Ιωακειμίδης μας προειδοποίησε ότι έρχονται χειρότερα. Είπε ότι η Τουρκία, από το περασμένο καλοκαίρι προχώρησε ένα βήμα παραπέρα από τις θαλάσσιες ζώνες, προσθέτοντας την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί των μεγάλων πλέον νήσων του ανατολικού Αιγαίου. Η ανάγνωση του καθηγητή είναι ότι πρέπει να πάρουμε θαρραλέες πρωτοβουλίες «για να προλάβουμε τα χειρότερα» (από το 5:20 και μετά):


Πιθανόν να διέλαθε της προσοχής του ότι μόλις μια ημέρα πριν ο Τούρκος πρέσβης στη Νορβηγία έλεγε δημόσια στον Νίκο Δένδια ότι η όποια ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση δεν πρόκειται να βασιστεί στο διεθνές δίκαιο, προκαλώντας την οργή του Έλληνα υπουργού. Κι αυτό, τη στιγμή μάλιστα που η Τουρκία μέμφεται τους Έλληνες ότι καταπατούν το διεθνές δίκαιο, το οποίο η ίδια ρητά περιφρονεί, επειδή δεν την βολεύει…

Παρότι ο Ιωακειμίδης στο παρελθόν υπερτόνιζε τη σημασία του διεθνούς δικαίου, στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται να προσαρμόζεται στην τουρκική βούληση, με ιδιαίτερη ευκολία. Προτείνει η Ελλάδα να μιμηθεί την επίσκεψη των Νίξον-Κίσιντζερ στην Κίνα τη δεκαετία του 1970, που άλλαξε για μεγάλο διάστημα τον ρου των διμερών σχέσεων! Ακούγεται εντυπωσιακό, αλλά η πρόταση είναι στον αέρα.

Η διπλωματική “ευκαιρία”

Καταρχάς, στο ιστορικό παράδειγμα του 1972 την πρωτοβουλία πήρε ο ισχυρός (ΗΠΑ), όχι ο αδύναμος (Κίνα εκείνης της εποχής). Μετέβη δε ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο γεωπολιτικό σκεπτικό, το οποίο δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τον κατευνασμό. Σκοπό είχε την περικύκλωση του κοινού τότε αντιπάλου, της Σοβιετικής Ένωσης. Στα δε ιστορικά βιβλία αναφέρεται το επιχείρημα ότι μετά τη συνάντηση η Κίνα έγινε δεκτή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), κάτι που συνέβαλε τα μέγιστα στην οικονομική της ανάπτυξη και την ανάδειξη της σε στρατηγικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ.

Ψάχνουμε, αλλά δεν βρίσκουμε παραλληλισμό με τα ελληνοτουρκικά. Μήπως η Ελλάδα στο παρελθόν δεν προέβη σε πλήθος κινήσεων καλής θέλησης προς την Τουρκία. Μήπως δεν έγινε θερμός υποστηρικτής της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, στο πλαίσιο του ευσεβούς ελληνικού πόθου περί “εξημέρωσης του θηρίου”; Έγινε και μάλιστα, χωρίς να εξασφαλίσει το παραμικρό αντάλλαγμα. Αντί, μάλιστα, η Αθήνα να επιμείνει ότι η Τουρκία πρέπει βήμα-βήμα να προσαρμοστεί στο κοινοτικό κεκτημένο και σε ό,τι αφορά την συμπεριφορά της προς τους γείτονες, διευκόλυνε τους Τούρκους, ανεχόμενη απαράδεκτες συμπεριφορές της.

Πιστεύει άραγε ο καθηγητής ότι μία μονομερής κίνηση της Ελλάδας προς την Τουρκία θα φέρει αυτή τη φορά αποτελέσματα σε περίοδο εκτροχιασμού του τουρκικού επεκτατισμού; Δεν προσκομίζει ούτε ένα επιχείρημα. Αντί ο Ιωακειμίδης να διαδαχθεί από το αποδεδειγμένο ναυάγιο της προσέγγισής του στα ελληνοτουρκικά, προτείνει να επαναλάβουμε την ίδια πολιτική, αλλά πιο “τολμηρή”, δηλαδή με μεγαλύτερες υποχωρήσεις, προφανώς ελπίζοντας ότι το “θηρίο” προσωρινά θα χορτάσει και θα κερδίσουμε λίγο χρόνο!

Λησμονεί ο Ιωακειμίδης ότι στόχος των Αμερικανών ήταν να εκμεταλλευτούν την αντιπαλότητα Πεκίνου-Μόσχας εκείνη της εποχή. Μετά τη ρήξη στις σχέσεις τους το 1956, οι Κινέζοι αναζητούσαν τρόπο για να εξισορροπήσουν τη σοβιετική ισχύ! Ο δε Μάο θεωρούσε ότι οι Σοβιετικοί επεδίωκαν εξομάλυνση των σχέσεών τους με τις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να φοβάται πως η εξεύρεση ισορροπίας θα οξύνει το πρόβλημα ασφαλείας για την Κίνα. Η Ουάσιγκτον από την πλευρά της επιθυμούσε να κρατήσει διαιρεμένο το κομμουνιστικό μπλοκ. Κυρίως όμως να πετύχει την απεμπλοκή από τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Διακρίνουμε πουθενά πρόθεση κατευνασμού, ή έστω κάποια αναλογία με τα ελληνοτουρκικά; Εμείς όχι και ο Ιωακειμίδης, εάν την διακρίνει, δεν μας τη λέει!

Το αληθινό πρόσωπο του Ερντογάν

Μία αντίστοιχη ελληνική πρωτοβουλία όχι μόνο δεν θα φέρει αποτέλεσμα, αλλά και θα περιπλέξει τις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας, όπως η προσέγγιση ΗΠΑ-Κίνας περιέπλεξε τις δύσκολες σχέσεις της με την Ινδία και συνέβαλε στην ινδική στροφή προς την ΕΣΣΔ. Αυτή την ειδική σχέση την βρίσκει μπροστά της η Ουάσιγκτον μέχρι και σήμερα, που μετά τη συμφωνία AUKUS και την πλήρη ευθυγράμμιση της Ιαπωνίας, το μεγάλο “γεωπολιτικό έπαθλο” είναι η Ινδία. Η ιστορική εμπειρία όμως, έχει οδηγήσει το Νέο Δελχί να αποφεύγει την ταύτιση με οποιονδήποτε.

Εν ολίγοις, τέτοιες ενέργειες μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις για την Ελλάδα. Πώς θα επηρεαστούν οι σχέσεις της Ελλάδας με σειρά χωρών, η προσέγγιση με τις οποίες κατέστη εφικτή από τη στιγμή που ο Ερντογάν έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο; Δεν θα διευκολυνθεί η τωρινή αγωνιώδης προσπάθεια του “σουλτάνου” να σπάσει τον διπλωματικό αποκλεισμό του, κάνοντας ανοίγματα σε Ισραήλ, Αίγυπτο, Εμιράτα και Σαουδική Αραβία, “καταπίνοντας” ύβρεις που είχε εκτοξεύσει στο παρελθόν εναντίον τους;

Αντί τέτοιων ανησυχιών, τον Ιωακειμίδη απασχολεί η πάση θυσία εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία. Και καλά, εάν είχε να προτείνει έναν πραγματικά αποτελεσματικό τρόπο θα ήταν προσφορά. Δεν είναι προσφορά, όμως, οι άτοπες ιδέες που το μόνο αποτέλεσμά τους είναι να εδραιώνεται η πεποίθηση της Άγκυρας πως όσο μεγαλύτερη επεκτατική πίεση ασκεί στην Αθήνα τόσο περισσότερα έχει να κερδίσει. Αν αξίζει να κρατήσουμε κάτι είναι ότι όσο η Ελλάδα δείχνει απρόθυμη να υποστηρίξει σθεναρά τα νόμιμα εθνικά της συμφέροντα τόσο πιο επιφυλακτικοί είναι οι δυνάμει σύμμαχοί της να δεσμευτούν μαζί της σε κατεύθυνση ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας.

--------------------

  • Το ξέπλυμα της «Balkan harbi faciası», ο Κεμάλ, ο Ερντογάν και η επιστροφή στα ευρωπαϊκά εδάφη

  • Συστημικοί “λαγοί” θέλουν το φυσικό αέριο δώρο στην Τουρκία: Διεξάγεται ένα απαράδεκτο “κρυφτούλι”…

  • «Η σύμπραξη με την Τουρκία κι άλλες ιστορίες»! Άρθρο απάντηση στον Π.Ιωακειμίδη

    -------------------

    Φαύλος Κύκλος - και φαύλα “κυκλώματα”...
    Θανάσης Κ.
    Στη σκιά της Ουκρανικής κρίσης, συμβαίνουν διάφορα γύρω μας, που μας αφορούν εξ ίσου - ή και περισσότερο - αλλά περνάνε απαρατήρητα.
    Όπως για παράδειγμα οι εξελίξεις στη Λιβύη. Όπου η Εθνοσυνέλευση της χώρας κατάργησε τον (φιλότουρκο) "Πρωθυπουργό" Ντμπέϊμπα που είχε διοριστεί για να κάνει εκλογές - οι οποίες δεν έγιναν - και τον αντικατέστησε με μια "τριανδρία", όπου συμμετέχουν δύο αντίπαλοι της Τουρκίας (ο Πρόεδρος της Βουλής Ακίλα Σαλέχ και ο στρατηγός Χαλίφα Χαφτάρ), καθώς και ο Φάτι Μπασάγκα, ένας πρώην φιλότουρκος ηγέτης που έχει διαχωρίσει τη θέση του από την Τουρκία!
    Και αυτό το “σχήμα” υποστηρίζουν σήμερα και η Αίγυπτος και τα Εμιράτα (το στηρίζει διακριτικά και το Ισραήλ) καθώς και η Γαλλία.
    Μόνο η Τουρκία δεν είναι καθόλου ευχαριστημένη.
    Και με το δίκιο της. Οι εξελίξεις αυτές συνιστούν σοβαρή αποδυνάμωση της θέσης της στη Λιβύη.
    (Μένει να δούμε τι θα γίνει και με το παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο, βέβαια...)
    Σε κάθε περίπτωση, κάποιοι στην Αθήνα διαψεύστηκαν.
    --Θυμίζουμε ότι πριν δύο χρόνια η Αθήνα είχε καλέσει τον Χαφτάρ σε μια κίνηση στήριξής του, όταν προήλαυνε κατά της φιλοτουρκικής κυβέρνησης Σάρατζ.
    --Στη συνέχεια η Τουρκία έστειλε παραστρατιωτικές δυνάμεις στη Λιβύη, η προέλαση του Χαφτάρ ανακόπηκε και αντιστράφηκε σε υποχώρηση, αλλά λίγο αργότερα επενέβησαν αεροπορικά τα Εμιράτα (με τη βοήθεια της Γαλλίας), ενώ και η Αίγυπτος απείλησε με άμεση επέμβαση, οπότε και η προέλαση των φιλοτουρκικών δυνάμεων ανακόπηκε επίσης.
    Στη συνέχεια ο φιλότουρκος "πρωθυπουργός" Σάρατζ (αυτός που υπέγραψε του Τουρκολυβικό σύμφωνο) απομακρύνθηκε. Και αυτός που πήρε τη θέση του, ο Ντμπέϊμπα, επίσης φιλότουρκος, απομακρύνθηκε μόλις τώρα...
    Ενώ ο πρώην φιλότουρκος ηγέτης Μπασάγκα, από την πόλη Μισράτα, πέρασε πλέον με τον αντιτουρκικό συνασπισμό.
    Αυτά όλα θα μπορούσαν να είναι "πολύ καλά νέα" για την Ελλάδα. '
    Αλλά εδώ πέρασαν εντελώς απαρατήρητα.
    Γιατί άραγε;
    Διότι απλούστατα το γνωστό “φιλοτουρκικό” λόμπι στην Ελλάδα προβάλλει κάθε καλή εξέλιξη για την Τουρκία και αποσιωπά κάθε καλή εξέλιξη για την Ελλάδα!
    Κι έτσι οδηγεί σε ένα “φαύλο κύκλο”, όπου η χώρα αδυνατεί να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες, ώστε να οδηγηθεί πιο εύκολα στην πλήρη συνθηκολόγηση. Και μάλιστα αμαχητί...
    Δεν τους βγαίνει - κι αυτό είναι το καλό για μας...
    Αλλά επιμένουν αυτοί και τους ανεχόμαστε εμείς.
    Κι αυτό είναι το κακό για μας.
    Έτσι, όμως δημιουργούν μια παραπληροφόρηση “εθνικής απομόνωσης”, και “εθνικής αδυναμίας”, που μπορεί να λειτουργήσει τελικά ως “αυτο-επιβεβαιούμενη προφητεία”.
    Αν νοιώθεις και φέρεσαι ως “αδύναμος”, ως μονίμως “απομονωμένος” (χωρίς να είσαι) και ως εκ των προτέρων “ηττημένος” (επίσης χωρίς να είσαι), τότε αυτό μπορεί να σε οδηγήσει στην τελική συνθηκολόγηση.
    Η αυτοπεποίθηση δεν οδηγεί πάντα σε Νίκη...
    Αλλά η ηττοπάθεια οδηγεί πάντα σε ήττα!
    Κι έτσι ο φαύλος κύκλος της καλλιεργούμενης ηττοπάθειας, δουλεύει απρόσκοπτα - ακόμα κι όταν διαψεύδεται πανηγυρικά...
    Το φιλοτουρκικό λόμπι στην Ελλάδα (μέλη του οποίου έχουν σημαντικές θέσεις ακόμα)... “επιτίμησε” το Υπουργείο Εξωτερικών το 2020, γιατί είχαμε καλέσει τότε κι είχαμε στηρίξει τον στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ από την Λιβύη! Όταν προήλαυνε κατά του Σάρατζ, δηλαδή κατά του ανδρεικέλου των Τούρκων...
    Λίγο αργότερα, το φιλοτουρκικό λόμπι στην Ελλάδα υποστήριζαν δημόσια ότι κακώς ποντάραμε στο Χάφταρ, "τον οποίο ψάχνουν να τον βρουν πια στη Λιβύη", όπου είχε επικρατήσει (υποτίθεται) ο αντίπαλός του - και εκλεκτός της Άγκυρας - ο Σάρατζ.
    “Επιτίμησαν” την Ελληνική κυβέρνηση τότε, ότι είχε "ποντάρει", λέει, σε λάθος άνθρωπο!
    Και τελικά οι ίδιοι δεν είχαν καταλάβει τίποτε.
    Όπως είδαμε, τελικώς συνέβη το αντίθετο: Ο Σάρατζ έφυγε (και πάει)! Ο Χαφτάρ είναι εκεί και παραμένει ισχυρός, ακόμα ισχυρότερος είναι ο πιο εχθρικός προς την Άγκυρα Ακίλα Σαλέχ, και οι δικοί μας εδώ απλώς δεν αναφέρουν τίποτε.
    (Σημειώστε ότι μετά την εδώ επίσκεψή του, ο Χάφταρ έπαιρνε τηλέφωνο την Αθήνα και οι δικοί μας - υπό τον επιρροή του γνωστού φιλοτουρκικού κυκλώματος - δεν απαντούσαν τα τηλέφωνα...)
    Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην παγκόσμια Ιστορία, που προσπαθεί να κάνει υποτίθεται "Αποτροπή" σε επιθετικό γείτονά, τοποθετώντας... οπαδούς της συνθηκολόγησης με την Τουρκία σε κρίσιμες θέσεις “συμβούλων” της δικής μας κυβέρνησης!
    Άλλο παράδειγμα: Το ίδιο “φιλοτουρκικό” κύκλωμα διέδιδε πρόσφατα την πληροφορία ότι η Τουρκία κατάφερε να ρίξει "γέφυρες" με την νέα κυβέρνηση του Ισραήλ, η οποία "ανταποκρίθηκε αμέσως", λέει, κι έτσι άρχισε νέο "ειδύλλιο" Άγκυρας-Ιερουσαλήμ. Λέει...
    Ήθελαν να πουν ότι κακώς ποντάραμε στη "στρατηγική σχέση μας με το Ισραήλ" - κι ότι το Ισραήλ μόλις μας "πούλησε"! Οπότε είμαστε πια “μόνοι” μας. Οπότε καλά θα κάνουμε να ενδώσουμε στην Τουρκία, γιατί δεν έχουμε πια συμμάχους. Λέει...
    Αυτά έλεγαν δεξιά-αριστερά...
    Κι ύστερα σιωπή!
    Γιατί οι "προσδοκίες" τους διαψεύστηκαν - φευ!
    Η επίσκεψη του Ισραηλινού Προέδρου στην Άγκυρα είχε αναγγελθεί από τον Ερντογάν για τις αρχές Φεβρουαρίου.
    Στην αρχή υποβαθμίστηκε από το Ισραήλ.
    Ύστερα αναβλήθηκε. Πάλι από το Ισραήλ.
    Και τέλος ανακοινώθηκε ότι ο Ισραηλινός Πρόεδρος θα πάει τελικά στην Άγκυρα 9-10 Μαρτίου, αλλά προηγουμένως θα έχει επισκεφτεί την Αθήνα (24 Φεβρουαρίου) και την Κύπρο (2 Μαρτίου)...
    Το πιο σημαντικό: Το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να θυσιάσει τις σχέσεις του με τους "συμμάχους" του στην περιοχή, την Κύπρο και την Ελλάδα, προκειμένου να "φτιάξει" τις σχέσεις του με την Τουρκία!
    Και παράλληλα η ίδια η Άγκυρα ανακοίνωσε κι αυτή, ότι δεν πρόκειται να "πουλήσει" τους Παλαιστίνιους της Χαμάς στη Γάζα, προκειμένου να "φτιάξει" τις σχέσεις της με το Ισραήλ...
    Που σημαίνει ότι η περιλάλητη "προσέγγιση" Τουρκίας-Ισραήλ παραμένει στον αέρα.
    Αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ ευρύτερα γνωστό στην Αθήνα.
    Γιατί άραγε;
    Διότι η ελληνική κοινή γνώμη πρέπει να “πειστεί” ότι η Ελλάδα είναι “μόνη της”! Πράγμα που δεν ισχύει...
    Κι ότι ένας δρόμος υπάρχει μόνο για μας, τάχα: Να ενδώσουμε στις πιέσεις της Τουρκίας...
    Ποιό είναι αυτό το “φιλοτουρκικό λόμπι” στην Ελλάδα;
    -- Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που από τον Ιούλιο του 2019 ως τον Φεβρουάριο του 2020, δεν ήθελαν να καταγγελθεί η Τουρκία ότι προωθεί “εργαλειοποιημένους” παράνομους μετανάστες στην Ελλάδα. Δεν τους πέρασε.
    -- Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν ήθελαν να φτιαχτεί ο φράχτης στον Έβρο. Δεν τους πέρασε (αλλά το καθυστέρησαν αρκετά...)
    -- Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν ήθελαν να πάρουμε τις γαλλικές φρεγάτες Belharra - γιατί δεν χρειαζόμαστε, λέει, πολεμικά ανοιχτής θαλάσσης, αφού “δεν έχουμε καμία δουλειά στην Ανατολική Μεσόγειο” (μόνο στο Αιγαίο). Δεν τους πέρασε...
    -- Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δεν ήθελαν να υπογραφεί το Ελληνογαλλικό Σύμφωνο Αμυντικής συνδρομής. Γιατί δεν έπρεπε να φύγουμε από το “άρμα της Γερμανίας”, λέει.
    Δεν ήθελαν να ξεκολλήσουμε από το “άρμα της Γερμανίας” η οποία κρατά ίσες αποστάσεις από μας και την Άγκυρα - και κυρίως δεν ήθελαν να τα βρούμε με τη Γαλλία, η οποία ανοικτά αμφισβητεί τις κινήσεις της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο!
    Δηλαδή δεν ήθελαν να αναζητήσουμε αληθινούς συμμάχους κατά της Τουρκίας και επέμεναν να παραμείνουμε προσκολλημένοι στους... φίλους της Τουρκίας!
    -- Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που παλαιότερα είχαν επιτιμήσει τον Αντώνη Σαμαρά, όταν έθεσε για πρώτη φορά επισήμως θέμα ΑΟΖ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο (τον Ιανουάριο του 2011 ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τότε).
    -- Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στη συνέχεια επιτίμησαν τον Αντώνη Σαμαρά, ως Πρωθυπουργό πλέον, που προχώρησε στη “στρατηγική σχέση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ”, το 2013. Τότε “προειδοποιούσαν” ότι ο Αραβικός κόσμος “θα κάνει αντίποινα σε βάρος της Κύπρου”, λέει! Έπεσαν επίσης έξω.
    -- Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που επιτίμησαν ξανά την κυβέρνηση Σαμαρά, όταν προχώρησε και στην τριμερή σχέση Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος, το 2014. Τότε προειδοποιούσαν ότι η Ελλάδα θα προκαλέσει την “οργή των εταίρων της”, οι οποίοι δεν θέλουν καμία σχέση με τον “δικτάτορα” Σίσι της Αιγύπτου.
    Έπεσαν ξανά έξω! Απελπιστικά έξω...
    -- Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που επιτίμησαν και την κυβέρνηση Τσίπρα στην Ελλάδα (αλλά και του Αναστασιάδη στην Κύπρο) μετά το “ναυάγιο του Κρας-Μοντανά” για το Κυπριακό, τον Ιούλιο του 2017...
    -- Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πάνω στη μεγάλη ελληνοτουρκική κρίση, τον Αύγουστο το 2021, δήλωναν δημόσια ότι η Ελλάδα πρέπει να παραιτηθεί από την ΑΟΖ της ανατολικής Μεσογείου (νοτίως του Καστελορίζου), προκειμένου να... “διασώσει” την ΑΟΖ του Αιγαίου. Δηλαδή να παραιτηθούμε από τα δικά μας, για να διασώσουμε κάποια πολύ λιγότερα - επίσης δικά μας!
    Δεν τους πέρασε (ακόμα τουλάχιστον...)
    -- Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που επιμένουν να συνεχίζονται οι “διερευνητικές” ενώ η Άγκυρα αμφισβητεί ευθέως πλέον όχι μόνο το δικαίωμα της Ελληνικής Άμυνας στα νησιά του Αιγαίου, αλλά την ίδια την ελληνική κυριαρχία εκεί! Η Ελλάδα πρέπει να είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που διεξάγει “διερευνητικές συνομιλίες” με χώρα που δημιουργεί και κλιμακώνει συνεχώς τετελεσμένα σε βάρος της και αμφισβητεί ευθέως την κυριαρχία της...
    Συνήθως οι “διερευνητικές συνομιλίες” αρχίζουν αφού οι ενδιαφερόμενες χώρες πάψουν να προκαλούν η μια την άλλη, και αφού αναιρεθούν τα τετελεσμένα που δημιούργησε η μια στην άλλη. Εκτός κι αν έχει μεσολαβήσει Πόλεμος, που η μία πλευρά τον έχασε. Πράγμα όμως, που δεν έχει συμβεί στην περίπτωσή μας...
    Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που της ζητούν να “διαβουλεύεται” με τον αντίπαλό της, λες και έχει χάσει Πόλεμο - χωρίς να τον έχει χάσει...
    -- Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι είναι... “μαξιμαλισμός” να θεωρούμε δικά μας, όσα το... Διεθνές Δίκαιο αναγνωρίζει ως δικά μας.
    Δεν φέρονται ως “σύμβουλοι” της Ελληνικής κυβέρνησης. Αλλά ως λόμπι υπέρ των αντιπάλων της Ελλάδας, ως λόμπι μέσα στην Ελλάδα που προωθεί την υποχώρηση της σε όλα τα μέτωπα.
    --Δεν θέλουν η Ελλάδα να αναζητά και να βρίσκει συμμάχους. Κι ύστερα υποστηρίζουν ότι είμαστε “μόνοι μας”, λέει, γι’ αυτό πρέπει να υποχωρήσουμε σε όλα, λέει...
    --Δεν θέλουν η Ελλάδα να κάνει “Αποτροπή”! Εισηγούνται, αντίθετα, σε κάθε βήμα να “κατευνάζουμε” τις προκλήσεις της Τουρκίας! Κι έτσι την ενθαρρύνουν να κλιμακώνει τις προκλήσεις κι ύστερα ζητούν η Ελλάδα να υποχωρήσει απέναντι στην Τουρκία, για να αποφύγει περαιτέρω “κλιμάκωση των προκλήσεων”...
    Φαύλος κύκλος!
    Από κυκλώματα που δεν είναι απλώς... “φαύλα”!
    ΥΓ.1 Κανείς δεν έχει πρόβλημα να λένε την άποψή τους.
    Το πρόβλημα είναι όταν προσπαθούν να την επιβάλλουν στη χώρα και στην εκάστοτε κυβέρνησή της - από θεσμοθετημένη θέση “ισχύος”, διακομματικά μάλιστα!
    Το πρόβλημα επίσης είναι όταν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας τους προσλαμβάνουν ως “συμβούλους”, ακόμα κι αν δεν εισακούονται οι εισηγήσεις τους! Το μήνυμα που στέλνεται έτσι προς τα έξω, είναι πως υπάρχει ένας “μηχανισμός” που πιέζει την Ελλάδα για υποχωρήσεις παντού, και είναι θεσμικά αναβαθμισμένος.
    Οπότε όσοι μας πιέζουν απ’ έξω να υποχωρήσουμε παντού, υπολογίζουν και στη δική τους βοήθεια: να πιέσουν από μέσα, ώστε η Ελλάδα να καμφθεί τελικά.
    Καμία χώρα που διεκδικεί ρόλους διεθνώς, δεν διατηρεί τέτοιο λόμπι πλήρους υποταγής στο εσωτερικά της.
    Καμία χώρα που θέλει να παίρνουν οι υπόλοιποι σοβαρά τα εθνικά της συμφέροντα, δεν διατηρεί τέτοια “κυκλώματα” στο εσωτερικό της και δή σε ανώτατα αξιώματα και σε θέσεις-κλειδιά.
    ΥΓ.2 Οι ίδιοι άνθρωποι διακινούν τελευταία το “σενάριο” να μπει στην Ελλάδα... τεχνοκράτης Πρωθυπουργός από τις Βρυξέλλες!
    Είναι προφανές ότι ένας τεχνοκράτης στην εξουσία, δεν πρόκειται ποτέ να κινηθεί “αποτρεπτικά” μπροστά σε αληθινή απειλή.
    Μ’ αλλά λόγια, μας αφήνουν να εξοπλιζόμαστε (αφού δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς), αλλά προωθούν κι ένα δικό τους “τοποτηρητή” στην Πρωθυπουργία, ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα να χρησιμοποιήσουμε ό,τι πήραμε...
    Δεν τους βγαίνει μέχρι τώρα. Και δεν θα τους βγει και στο εξής.
    Αλλά όσο η χώρα ανέχεται αυτό το λόμπι, απλώς αυτο-υπονομεύεται!
    Και κινδυνεύει να το πληρώσει - ακριβά!

     

Σχόλια