Η δημογραφική βόμβα

την

Του Άγη Βερούτη

Το δημογραφικό, μαζί με το ασφαλιστικό, είναι οι δυο μεγαλύτερες απειλές για το μέλλον της Ελλάδας και είναι δυστυχώς αλληλένδετα.

Το δημογραφικό είναι το πρόβλημα που δημιούργησε η φοροφαγία του ελληνικού κράτους και των παρασίτων του και απειλεί το ελληνικό έθνος.

  • Όποιος θέλει να λύσει το δημογραφικό, δεν νομιμοποιεί παράνομους οικονομικούς μετανάστες από την απλή άκρη του κόσμου με τελείως διαφορετική αντίληψη για τα πάντα, ελπίζοντας ότι εκείνοι θα απαρνηθούν τις πατρογονικές τους αντιλήψεις υπέρ των εγχώριων (τις οποίες χλευάζουν και αποστρέφονται άλλωστε), αλλά φροντίζει να εξαλειφθούν τα εμπόδια που βάζει το ελληνικό κράτος στους Έλληνες για την δημιουργία οικογένειας.


Εμπόδιο πρώτο: ΑΝΕΡΓΙΑ

Με την αυθαίρετη φορολόγηση και δεσποτεία του δημοσίου επί των επιχειρήσεων, κανείς δεν τολμάει να προσλάβει παραπάνω από όσους είναι απολύτως απαραίτητοι. Το να γίνεις εργοδότης στην Ελλάδα συνεπάγεται να ρισκάρεις το μέλλον σου και το μέλλον των παιδιών σου.

Θυμίζω στην αρχή της οικονομικής κρίσης ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΝΩ ΤΩΝ 60. Με ηλικιακά κριτήρια, όχι με παραγωγικά.

Αποτέλεσμα ήταν το πογκρόμ οποιωνδήποτε ήταν αρκετά ηλίθιοι να προσφέρουν δουλειές στην τότε σοσιαλιστική μπανανία που ονομάζουμε Ελλάδα.

Με την πτώση του 30% του ΑΕΠ την διετία 2011-13, αλλά χωρίς μειώσεις στο δημόσιο (θυμίζω ότι όλοι προήχθησαν σε ένα βράδυ μετά τις μειώσεις των μισθών και κατάργηση των δώρων του δημοσίου τομέα), επανήλθε το δημόσιο στο 100%, ενώ η εσωτερική υποτίμηση κατέστρεψε εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας της παραγωγικής οικονομίας σε λίγους μήνες.

Εμπόδιο δεύτερο: ΧΑΜΗΛΟΙ ΜΙΣΘΟΙ συγκριτικά με το κόστος για να μεγαλώσεις παιδιά

Τα μη-μισθολογικά εργοδοτικά κόστη είναι περίπου +50% από το μισθό που παίρνει ένας εργαζόμενος. Αποτέλεσμα αντί να πληρώνει μια επιχείρηση βασικό μισθό €1.000 και να δίνει έστω €100 ο εργαζομενος για το κράτος ως φόρο, η επιχείρηση πληρώνει €1.050 και από αυτά φτάνουν στον εργαζόμενο τα €570 συν δώρα.
Μπορείς να κάνεις οικογένεια με €570;
Μπορείς να περιμένεις να πάρεις δώρο Πάσχα €285 καθαρά για να πάρεις παπούτσια στο παιδί σου;
Μπορούν να δουλεύουν δυο δουλειές δύο άτομα από το πρωί ως το βράδυ με βασικό μισθό για να μεγαλώσουν ΕΝΑ παιδί;
Γελοιότητες!

Αντί να κάνει παιδιά ο κόσμος και να καλύπτει το κόστος ανατροφής τους από τις απολαβές από τη δουλειά του, του παίρνει τα χρήματα το κράτος. Οι εισφορές που πλήρωναν όταν ο μισθός ήταν 60.000-150.000 δρχ ήταν 5-15.000 δρχ το μήνα. Δηλαδή ~ €17-€40 το μήνα.  Τώρα αυτοί οι ίδιοι παίρνουν κάθε μήνα ως σύνταξη όσα έβαλαν σε εισφορές μιας πενταετίας.

Καταλαβαίνετε ποιο είναι το πρόβλημα;

Αντί για τα παιδιά τους, οι νέοι εργαζόμενοι πληρώνουν κηφήνες δημόσιους αργόμισθους και συνταξιούχους με μέση σύνταξη €1.000 το μήνα. Και ας μη μιλήσουμε για αναπλήρωση μεγαλύτερη από 100% με την αυτόματη προαγωγή την τελευταία ημέρα εργασίας στο δημόσιο!

Η δε μείωση του €1,5 δισ. από τον ΣΥΡΙΖΑ με το νόμο Κατρούγκαλου, επί της ετήσιας συνταξιοδοτικής δαπάνης των €30 δισ., ήταν αστεία αλλά έγινε ώστε να μην υποχρεωθούν να εκπονήσουν τον "εικονικό συνταξιοδοτικό λογαριασμό" που ζητούσαν οι κουτόφραγκοι στον όποιον θα υπολογίζονταν οι πραγματικές εισφορές που εισέφερε ο καθένας σημερινός συνταξιούχος των €1.000 και των €3.000 ευρώ.

Είμαστε μια χώρα 10 εκατ. κατοίκων που έχει σχεδόν 1 εκατομμύριο ΔΥ και πάνω από 3 εκατομμύρια συνταξιούχους, εκ των οποίων πολλοί δεν έχουν βάλει ως εισφορές ούτε το 10% από όσα παίρνουν και συνολικά κανένας παραπάνω από τα μισά.

Η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να έχει παραπάνω από 250.000 ΔΥ. Έχει τους τετραπλάσιους!

Δεν θα έπρεπε να έχει συνταξιοδοτική δαπάνη πάνω από 10% του ΑΕΠ. Έχει σχεδόν τη διπλάσια!
Αυτά πληρώνει η νεολαία αντί να πληρώνει για πάνες και για γάλα και για παιδικά παπουτσάκια.

Εμπόδιο τρίτο: ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

Η δημόσια παιδεία απαιτεί φροντιστήρια για τα παιδιά που πετάνε τον χρόνο τους σε σχολεία με δασκάλους που δεν αξιολογούνται και κάνουν χείριστη και ανεξέλεγκτη δουλειά (οι περισσότεροι προτιμούν να κάνουν τον ινστρούχτορα του ΚΚΕ παρά την διδακτική ύλη), με αποτέλεσμα να χρειάζονται φροντιστήρια για να πάει καλά στις πανελλαδικές εξετάσεις το παιδί και έτσι πάει περίπατο ο δωρεάν χαρακτήρας της δημόσιας παιδείας!

Ένα παιδί με φροντιστήρια ή με ιδιωτικά σχολεία θα κοστίσει στους γονείς του εύκολα €150.000 σε 23 χρόνια που θα τελειώσει τις σπουδές του.

Οποίος προσπαθήσει να ζήσει με βασικό μισθό €570 είναι καταδικασμένος να μην μπορέσει να αναθρέψει ούτε ένα παιδί. Στο όνομα της αλληλεγγύης των γενεών προς την Γενιά του Πολυτεχνείου που βρήκε τρόπο να απομυζά τους Έλληνες φορολογούμενους ακόμα και μετά τον εργασιακό παροπλισμό της!

Ντροπή!

Είναι ντροπή να λες ότι θα βοηθήσεις τους αλλοδαπούς από μακρινές χώρες της Ασίας (που μάλιστα εχθρεύονται την Ελλάδα από άποψη και θρησκευτικό φανατισμό της Σαρίας) να ενσωματωθούν με ενίσχυση από το κράτος, όταν οι πιο πολλοί επιδίδονται στο λαθρεμπόριο και τη μαύρη εργασία. Και αυτό αντί να διευκολύνουμε την ελληνική οικογένεια ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ.

Οι Γάλλοι έχουν θεσπίσει σημαντικές φοροαπαλλαγές και αναγνώριση ΟΛΩΝ των εξόδων που μπορεί να έχει κάθε παιδί, με αποτέλεσμα να καταπολεμούν το δικό τους δημογραφικό πρόβλημα. Ας πάρουμε παράδειγμα.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗΣ!

Ντροπή!

Τίποτε άλλο...

www.facebook.com/a.veroutis,

www.twitter.com/agissilaos, agissilaos@gmail.com 

ΠΗΓΗ

=================

Blogger:

Και ενώ η οικογένεια ως θεσμός δέχεται επίθεση η ελίτ όταν πρόκειται για τα δικά της συμφέροντα, σκέφεται αλλιώς!

Βλέπε σχετικά:

Ελίτ και θεσμός της οικογένειας

Παναγιώτης Λιάκος

Οι άρχοντες του κόσμου τούτου άλλα λένε, άλλα δείχνουν, άλλα σκέφτονται, άλλα κάνουν

  • Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Στην «κυριακάτικη δημοκρατία» (29/12/2019) ο υπογράφων το παρόν έγραψε μια ερμηνεία για την αντιφατική συμπεριφορά της ελίτ σχετικά με τον θεσμό της οικογένειας. Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμά της είναι το ακόλουθο:

«Η ελίτ θεωρεί ότι για να διατηρήσει την ισχύ της πρέπει να απομακρύνει την πλειοψηφία από τις πνευματικές εστίες της δυνάμεώς της. Ενώ είναι δομημένη σε παραδοσιακές αρχές και αξίες, προβάλλει στις μάζες τα ακριβώς αντίθετα. Είναι κοινός τόπος ότι η αναπαραγωγή της εξουσίας -και στην Ελλάδα και στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου- γίνεται μέσω μιας οικογενειακής σκυταλοδρομίας. Το αίμα ενώνει αυτούς που κατηγορούν τους λαούς για το δίκαιο “του αίματος”. Οι πολιτικές δυναστείες, που θεωρούν μεταβιβάσιμο “είδος” και “περιουσιακό στοιχείο” τις ψήφους των οπαδών τους (που συνήθως έχουν κάποιον βαθμό οικονομικής εξάρτησης από τους πολιτικούς πάτρωνές τους) στηρίζονται στην πολλαπλασιαστική δυνατότητα της δύναμης που προσφέρει η αλληλεγγύη των μελών της οικογένειας, και στη σύναψη εξ αγχιστείας σχέσεων με εξίσου ισχυρούς ή ισχυρότερους εταίρους. Το αυτό ισχύει και για τα οικονομικά μεγέθη. Οι οικογένειες των οικονομικά ισχυρών είναι πολυμελείς, οι “πατριάρχες” μεριμνούν για την αυστηρή τήρηση των παραδόσεων στο εσωτερικό του “οίκου” και εκείνοι που βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχικής πυραμίδας επιβάλλουν την αποφυγή δημοσιότητας στο εσώτατο άβατο. Ούτε τα ΜΜΕ ούτε τα μέσα της κοινωνικής δικτύωσης έχουν πρόσβαση στον σκληρό πυρήνα των αληθινών αρχόντων του κόσμου τούτου.

Το αστείο είναι ότι ενώ οι ισχυροί, σε θεωρητικό επίπεδο, βρίσκονται πολύ πιο πίσω από τις μάζες (είναι οργανωμένοι σε οικογένειες και φατρίες) κατηγορούν μέσω των μηχανισμών προπαγάνδας που ελέγχουν τους πολλούς που πιστεύουν στο έθνος ως… αναχρονιστές

Επίσης καλλιεργούν στις μάζες την πεποίθηση ότι η οικογένεια είναι ένας θεσμός που έχει… ξεπεραστεί από τα πράγματα. Ο δικαιωματισμός και η αποθέωση των μειονοτήτων είναι τα διαιρετικά-διαλυτικά ένζυμα που έχουν εγχύσει οι ισχυροί στο κοινωνικό σώμα, ώστε να μετατραπεί η εθνική κοινότητα και οι οικογένειες των ανθρώπων σε αθροίσματα μοναχικών, απρόσωπων ατόμων για να κυβερνώνται ευκολότερα. Διαίρει και βασίλευε…».

 -----------------------------

  • Άρης Καζάκος: «Το κράτος μετατρέπεται σε εργαλείο από-προστασίας της εργασίας»

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου