Τι θέλει, επιτέλους, ο Κώστας Σημίτης;

Παρεμβαίνει ξανά και ξανά, χρόνια τώρα, υπέρ της πολιτικής του στα ελληνοτουρκικά. Δείχνει σαν να κοιμάται και να ξυπνάει με τα Ίμια, τις συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι στο προσκέφαλο, αλλά μάλλον σαν εφιάλτες τα ζει. Αλλιώς, είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή η επαναλαμβανόμενη δημόσια υποστήριξη εκείνης της πολιτικής του, η επιμονή με την οποία ο Κώστας Σημίτης παρουσιάζει συμφωνίες, τόσο εξόφθαλμα αρνητικές για τα εθνικά συμφέροντα, σαν να επρόκειτο για μοναδική ευκαιρία για τη χώρα να λύσει τα προβλήματα με τη γείτονα, ευκαιρία την οποία χάσαμε. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πρόκειται, ασφαλώς, για τον πρώην πρωθυπουργό κ. Σημίτη. Δεν είναι απαραίτητο να αναλυθούν εδώ αυτές οι συμφωνίες, οι οποίες καταφανώς καθιέρωσαν υπέρ της Τουρκίας δυνητικά δικαιώματα τόσο σε τμήματα των ελληνικών εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, όσο ακόμη και εξίσου δυνητικά στην εδαφική κυριαρχία καθαυτή.

Και παρά το γεγονός ότι ο πρώην πρωθυπουργός διέθετε αρκετούς ικανούς υποστηρικτές της εν λόγω πολιτικής του, οι οποίοι ακόμη σήμερα υπηρετούν την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από κρίσιμες θέσεις, δεν κατόρθωσε ούτε ο κ. Σημίτης ούτε ο σημερινός κ. Μητσοτάκης να πείσουν για την ορθότητα, ούτε καν για τον πραγματισμό της πολιτικής αυτής απέναντι στην Τουρκία. Η πλειονότητα ως ενδοτισμό την εκλαμβάνει, διότι απλώς αυτό είναι.

Εντυπωσιάζει η επιμονή Σημίτη

Ωστόσο, ένα σημείο κάνει εντύπωση με τον Σημίτη και την επιμονή του. Σαν να βγαίνει κάθε τόσο στη δημοσιότητα, με απλωμένο το χέρι εκλιπαρώντας αναγνώριση. Εκείνο το οποίο εξοργίζει –δεν υπάρχει άλλη λέξη– είναι το γεγονός ότι από την κρίση των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996, έως τη Συμφωνία του Ελσίνκι, τον Δεκέμβριο του 1999, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας του κ. Σημίτη έκλεβε τις ένοπλες δυνάμεις.

Πως θα συσχετίσουμε τη δυνητική παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και κυριαρχίας, με την ταυτόχρονη κλοπή από τα κονδύλια των εξοπλισμών; Και από όλα τα δικαστικά συμφραζόμενα φαίνεται ότι και μετά την υπογραφή του Ελσίνκι ο επόμενος υπουργός Εθνικής Άμυνας του κ. Σημίτη έκανε τα ίδια σε βάρος των ενόπλων δυνάμεων. Επιπλέον, αμφότεροι φόρτωσαν το στρατό με ποικίλα άχρηστα και πανάκριβα όπλα για λόγους ικανοποίησης της ξένης πατρωνίας, γερμανικής και αμερικανικής. Και ένας από τους εκλεκτούς του συμβούλευε αργότερα την τουρκική κυβέρνηση πώς να κινηθεί στην Ευρώπη για να πετύχει σε βάρος της Ελλάδας. Συνεργασία με τον αντίπαλο είναι το όνομά του.

“Δεν είδε, δεν άκουσε” ο Σημίτης

Ο κ Σημίτης στο διάστημα της πρωθυπουργίας του είχε παραπέμψει τους επικριτές του να απευθυνθούν στον εισαγγελέα αν έχουν στοιχεία για διαφθορά. Και αργότερα στη σχετική ανάκριση είπε σαν τυφλός και κουφός πως δεν άκουσε, δεν είδε, αυτός ένας πρωθυπουργός ήταν μόνο!
Στο μεταξύ είχε μεσολαβήσει η χειραγώγηση του πληθυσμού στο χρηματιστήριο, από όπου εισπράττονταν ημερησίως σημαντικοί φόροι, των οποίων ένα μέρος κατέληγε στις τσέπες των παραπάνω υπουργών και άλλων “λαδωμένων”, όπως επίσης και του κόμματός του.
Άλλο μέρος κατευθυνόταν στους δικούς του εργολάβους, οι οποίοι επειδή εργάζονταν για τη “μεγάλη Ελλάδα” του κ. Σημίτη χρέωναν την κατασκευή των υποδομών τρεις φορές πάνω από το μέσο ευρωπαϊκό κόστος ανάλογων έργων.
Θα υπήρχαν πολλά να πω για τις δύο θητείες του κ. Σημίτη, όπως για τη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, στο όνομα της Ελλάδας των υπηρεσιών, βλέπε των γκαρσονιών και μαγείρων.
Αν, επιτέλους, ο πρώην πρωθυπουργός επιδιώκει να αναγνωριστεί η πολιτική του στον καθρέφτη της δημοσιότητας, τότε πρέπει να ξέρει ότι το ανεστραμμένο είδωλό του, το οποίο θέλει τόσο πολύ να προβάλλει μέσα από τα φιλικά προς αυτόν μέσα ενημέρωσης, δεν το αντέχει ούτε αυτό το άψυχο γυαλί.

===============

Blogger:

O Σημίτης βγαίνει και μιλάει γιατί είμαστε μια χώρα που δεν τιμώρησε κανένα έγκλημα. Είμαστε μια χώρα - μπανανία, όπου ο κάθε ολιγάρχης με τον στρατό του μπορεί να κάνει ότι θέλει, χωρίς να λογοδοτεί. Προϊόν ολιγαρχικών συμφερόντων είναι ο Σημίτης και αντί να το βουλώσει, βγαίνει κάθε τόσα να μας τα ζαλίσει με την ...σοφία του. Basta! Και η ευγένεια έχει κάποια όρια! Η τελευταία παράγραφος του κειμένου του κ. Πιζάνια τα λέει όλα!

Για το αρχείο σας, για να μην λέτε ότι δεν σας τα έλεγα, απλά ο κ. Πιζάνας τα λέει όλα μαζί καλύτερα!

... διαβάστε με ...δικιά σας ευθύνη...

...μια χώρα σε (για) Ίδρυμα.

To φορολογικό καθεστώς στο: «Ίδρυμα Κ. Σημίτη»

--------------------------

Ο άνθρωπος χωρίς κανένα χάρισμα.

την Ιουλίου 06, 2017

Aπό τον Διονύση Χαριτόπουλο
Δύο μεγάλες περιόδους σκληρής λογοκρισίας έχει γνωρίσει μεταπολεμικά η χώρα μας.

Την μία επίσημη, σκαιή και βάρβαρη επί δικτατορίας.
Τη δεύτερη ανεπίσημη, μουγγή και δόλια επί Σημίτη.

Επρόκειτο κυριολεκτικά για τον άνθρωπο χωρίς κανένα χάρισμα αλλά τον τέλειο αχυράνθρωπο της οικονομικής εξουσίας...

Για να ληστεύουν ανεμπόδιστα τη χώρα κι αυτός να κάνει πως δεν ξέρει. (Και το ίδιο κάνει ακόμα.) Στο ανθρωπάκι είχαν φορέσει μια αστραφτερή μηντιακή πανοπλία. Και ήταν επιτακτική ανάγκη να μη φανεί ότι αποκάτω δεν υπάρχει τίποτα.

Την κατασκευή της εικόνας του είχαν αναλάβει εργολαβικά τα μεγάλα ΜΜΕ. Ήταν «ο σοβαρός», «ο εκσυγχρονιστής», «ο καταλληλότερος», «ο καλύτερος πρωθυπουργός που είχαμε». Και βέβαια, «ο πρωθυπουργός που μας έβαλε στην ΟΝΕ».

Με απάτη που πληρώνουμε εφτά χρόνια τώρα, γιατί κάποιους ισχυρούς τους συνέφερε να μπούμε κι ας καταστραφούμε οι υπόλοιποι. Δεν επιτρεπόταν ο παραμικρός αντίλογος.

Όποιος διατύπωνε διαφορετική θέση εξουδετερωνόταν ποικιλοτρόπως. Αν ήταν δημοσιογράφος απολυόταν και πέρναγε στα αζήτητα. Αν ήταν πολιτικός τον διέβαλαν ή τον γελοιοποιούσαν.

Αν ήταν συγγραφέας, σκηνοθέτης, καλλιτέχνης, έμπαινε στη μαύρη λίστα. Το όνομα και το έργο του αποκλείονταν από τα κρατικά κανάλια, τα μεγάλα ιδιωτικά και βέβαια τις μεγάλες εφημερίδες.

Στο ανθρωπάκι είχαν φορέσει μια αστραφτερή μηντιακή πανοπλία. Και ήταν επιτακτική ανάγκη να μη φανεί ότι αποκάτω δεν υπάρχει τίποτα.

Κυνηγήθηκαν αρκετοί δημοσιογράφοι και μεταξύ αυτών απολύθηκε από το «Έθνος» που δούλευε χρόνια ο Βασίλης Ραφαηλίδης. Αυτός πήρε ανάποδες και έκανε μήνυση στον πανίσχυρο πρώην εργοδότη του. Οι αιτιάσεις του ήταν δικονομικά σωστές αλλά δεν ήταν δυνατόν να υπάρξουν απτές αποδείξεις. Κατά τον δικηγόρο του χρειαζόταν κάποιους μάρτυρες, κάπως γνωστούς, να καταθέσουν υπέρ του. Ο Βασίλης παρά την εικόνα καυγατζή που εξέπεμπε ήταν ένας πολύ ευγενικός και διακριτικός άνθρωπος. Δεν θέλησε να βαρύνει κανέναν φίλο του. Ήξερε ότι θα σήμαινε τον αποκλεισμό του από τα ΜΜΕ του Σημιταριού. Δεν ζήτησε από κανέναν να πάει μάρτυρας υπέρ του στο δικαστήριο. Αλλά και κανείς δεν προσφέρθηκε. Ίσως κάποιοι να μην το έμαθαν γιατί πουθενά δεν δημοσιοποιήθηκε. Ισχύει κι αυτό. Πήγα εγώ ως μοναδικός μάρτυρας, παρά τις αντιρρήσεις του. Όχι πως υπήρχε πιθανότητα να δικαιωθεί. Αλλά τουλάχιστον εμπόδισα τον Βασίλη να δείρει μέσα στο δικαστήριο τον μάρτυρα κατηγορίας εναντίον του. Ήταν ένας δημοσιογράφος από την ίδια εφημερίδα, δηλωμένος φίλος και θαυμαστής του Βασίλη που αιφνιδίως ανέβλεψε και τον έβγαλε άχρηστο.
Πηγή:

Στο Blogg αυτό είμαστε υπερήφανοι γιατί με κάποιο τρόπο συντηρώντας την μνήμη, υπερασπιζόμαστε την αλήθεια και αποκαλύπτουμε τα πολιτικά σκύβαλα. Στο blogg θα βρείτε ότι προσπαθεί να κρύψει - ξεχάσει ο "υπερτιμημένος λογιστής", ο Αχυράνθρωπος κατά τον κ. Χαριτόπουλο. Ένα μικρό μπουκέτο εγγραφών για το αρχείο σας.

...όλα έχουν την ουρά τους...

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου