Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Συμπεράσματα Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, 10 -11 Δεκεμβρίου 1999, Ελσίνκι: «Εν προκειμένω, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει την αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Άλλως, θα πρέπει να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος. Το αργότερο στα τέλη του 2004, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει την κατάσταση ως προς κάθε εκκρεμή διαφορά, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ενταξιακή διαδικασία προκειμένου να προαγάγει την επίλυσή τους μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου..»
Συγχρόνως είναι γνωστό ότι η τότε κυβέρνηση της ΝΔ ,αντιμετώπιζε φοβικά την κρίση στα εθνικά θέματα με το κυπριακό στο αποκορύφωμα του, με το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν, ενώ και ο ίδιος ο Πέτρος Μολυβιάτης με το σύνδρομο της Ζυρίχης» δεν ήθελε την εμπλοκή ενός νέου τότε Καραμανλή σε μια προβληματική για τα εθνικά ζητήματα υπόθεση.
Ο πρώην πρωθυπουργός λέει την αλήθεια ξεχνά ορισμένες πτυχές ,σημαντικές της αλήθειας αυτής.
Η Σύνοδος Κορυφής μάλιστα έθετε και χρονικό πλαίσιο αναφέροντας ότι «το αργότερο στα τέλη του 2004, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει την κατάσταση ως προς κάθε εκκρεμή διαφορά, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ενταξιακή διαδικασία προκειμένου να προαγάγει την επίλυσή τους μέσω του ∆ιεθνούς ∆ικαστηρίου..».
Μια προσέγγιση η οποία δεν προέβλεψε πολλούς διαφορετικούς παράγοντες: το ΟΧΙ του κυπριακού Ελληνισμού στο Σχέδιο Ανάν και την αλλαγή κυβέρνησης στην Τουρκία, όπου ο Ταγίπ Ερντογάν μεν επιθυμούσε διακαώς την μεγαλύτερη σύνδεση με την Ε.Ε. αλλά το στρατιωτικοπολιτικό κατεστημένο ήταν ακόμη ισχυρό και χειραγωγούσε τον νέο τότε Τούρκο πρωθυπουργό, στερώντας του την δυνατότητα να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα στα ελληνοτουρκικά.
Παρ όλα αυτά η κυβέρνηση Σημίτη και ο Γιώργος Παπανδρέου ξεκίνησαν τις διερευνητικές επαφές οι οποίες παρά τα όσα λέγονται, ΔΕΝ ήρθαν ποτέ κοντά σε λύση.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η παραπομπή στην Χάγη δεν ήταν κάτι που παρέδωσε στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης ο κ. Σημίτης,ούτε η Τουρκία το είχε αποδεχθεί. Ήταν κάτι που εξαρτιόταν από τις τότε διαθέσεις της Ευρωπαϊκής ηγεσίας (που κανάκευε τον Ερντογάν) και φυσικά από την ίδια την Τουρκία και κατά πόσον το στρατιωτικοπολιτικό κατεστημένο θα προσέφερε στο «πιάτο» του κ. Ερντογάν την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. ,με αντάλλαγμα την αλλαγή στάσης σε ένα μείζον για την Τουρκία ζήτημα την αποδοχή παραπομπής των διαφορών στην Χάγη.
Η Ιστορία δεν γράφεται με τα αν και τα ίσως και πολύ περισσότερο με μισές αλήθειες…
====================
Συμπεράσματα Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, 10 -11 Δεκεμβρίου 1999, Ελσίνκι: «Εν προκειμένω, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει την αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Άλλως, θα πρέπει να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος. Το αργότερο στα τέλη του 2004, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει την κατάσταση ως προς κάθε εκκρεμή διαφορά, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ενταξιακή διαδικασία προκειμένου να προαγάγει την επίλυσή τους μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου..»
- Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης για μια ακόμη φορά προβάλει αυτό που θεωρούσε σημαντικό επίτευγμα της εξωτερικής πολιτικής του με τρόπο που μάλλον δεν βοηθά ούτε την ιστορική αλήθεια ούτε την διαχείριση της πραγματικά δύσκολης περιόδου στην οποία έχουν εισέλθει τα ελληνοτουρκικά.
Συγχρόνως είναι γνωστό ότι η τότε κυβέρνηση της ΝΔ ,αντιμετώπιζε φοβικά την κρίση στα εθνικά θέματα με το κυπριακό στο αποκορύφωμα του, με το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν, ενώ και ο ίδιος ο Πέτρος Μολυβιάτης με το σύνδρομο της Ζυρίχης» δεν ήθελε την εμπλοκή ενός νέου τότε Καραμανλή σε μια προβληματική για τα εθνικά ζητήματα υπόθεση.
Ο πρώην πρωθυπουργός λέει την αλήθεια ξεχνά ορισμένες πτυχές ,σημαντικές της αλήθειας αυτής.
- Πράγματι τρία χρόνια μετά τα Ίμια και δυο χρόνια μετά την υπογραφή από την κυβέρνηση του της Διακήρυξης της Μαδρίτης, η Αθήνα μετά από καλό σχεδιασμό στον οποίο πρωτεργάτες ήταν οι Γιάννος Κρανιδιώτης, Νίκος Θέμελης και ο Θεόδωρος Πάγκαλος (και μια σειρά σημαντικοί ακαδημαϊκοί) πέτυχαν να αποσυνδεθεί στην Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας από την επίλυση του Κυπριακού.
- Για την απόφαση αυτή στρατηγικής σημασίας για τον Ελληνισμό (η Ελλάδα είχε απειλήσει με βέτο την διεύρυνση προς την ανατολική Ευρώπη) ένα υποχρεωτικό αντάλλαγμα ήταν η αναγνώριση της Τουρκίας ως υποψήφιας προς ένταξη χώρας.
Η Σύνοδος Κορυφής μάλιστα έθετε και χρονικό πλαίσιο αναφέροντας ότι «το αργότερο στα τέλη του 2004, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει την κατάσταση ως προς κάθε εκκρεμή διαφορά, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ενταξιακή διαδικασία προκειμένου να προαγάγει την επίλυσή τους μέσω του ∆ιεθνούς ∆ικαστηρίου..».
- Το χρονικό ορόσημο του 2004 δεν επιλέχθηκε τυχαία καθώς τότε αναμενόταν να ολοκληρωθεί η διαδικασία ένταξης των άλλων υποψήφιων χωρών μελών, δηλαδή και της Κύπρου και ήδη στο παρασκήνιο είχαν ξεκινήσει οι διαδικασίες που κορυφώθηκαν επί κυβέρνησης Σημίτη και υπουργού εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου και κατέληξαν στην διαμόρφωση του Σχεδίου Ανάν.
Μια προσέγγιση η οποία δεν προέβλεψε πολλούς διαφορετικούς παράγοντες: το ΟΧΙ του κυπριακού Ελληνισμού στο Σχέδιο Ανάν και την αλλαγή κυβέρνησης στην Τουρκία, όπου ο Ταγίπ Ερντογάν μεν επιθυμούσε διακαώς την μεγαλύτερη σύνδεση με την Ε.Ε. αλλά το στρατιωτικοπολιτικό κατεστημένο ήταν ακόμη ισχυρό και χειραγωγούσε τον νέο τότε Τούρκο πρωθυπουργό, στερώντας του την δυνατότητα να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα στα ελληνοτουρκικά.
Παρ όλα αυτά η κυβέρνηση Σημίτη και ο Γιώργος Παπανδρέου ξεκίνησαν τις διερευνητικές επαφές οι οποίες παρά τα όσα λέγονται, ΔΕΝ ήρθαν ποτέ κοντά σε λύση.
- Από όσα στοιχεία έχουν κατά περιόδους διαρρεύσει, ειδικά μέχρι το 2004 ,οι συζητήσεις είχαν περισσότερο την μορφή την ανίχνευσης του πόσο μακριά μπορεί να φθάσει η άλλη πλευρά. Και όταν έρχονταν η ώρα των «αποφάσεων» προέκυπταν οι «εκκρεμείς διαφορές και τα συναφή θέματα». Γκρίζες ζώνες, επήρεια νησιών, εφαρμοστέο δίκαιο, καθορισμός της προς επίλυση διαφοράς, και φυσικά το εύρος των χωρικών υδάτων.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η παραπομπή στην Χάγη δεν ήταν κάτι που παρέδωσε στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης ο κ. Σημίτης,ούτε η Τουρκία το είχε αποδεχθεί. Ήταν κάτι που εξαρτιόταν από τις τότε διαθέσεις της Ευρωπαϊκής ηγεσίας (που κανάκευε τον Ερντογάν) και φυσικά από την ίδια την Τουρκία και κατά πόσον το στρατιωτικοπολιτικό κατεστημένο θα προσέφερε στο «πιάτο» του κ. Ερντογάν την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. ,με αντάλλαγμα την αλλαγή στάσης σε ένα μείζον για την Τουρκία ζήτημα την αποδοχή παραπομπής των διαφορών στην Χάγη.
- Τα αποτελέσματα των διερευνητικών και τα προβλήματα που υπήρχαν αποτυπώθηκαν με σαφήνεια στο Άκρως Απόρρητο σημείωμα που παρέδωσε στον Πέτρο Μολυβιάτη ο Τάσος Γιαννίτσης την επομένη των εκλογών.
- Και η αποτύπωση αυτής της εικόνας είναι που έπεισε ακόμη περισσότερο τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή να οχυρωθεί πίσω από το ΟΧΙ του Τάσσου Παπαδόπουλου στο Σχέδιο Ανάν, να κάνει ανοίγματα στον Ερντογάν με την επίσκεψη στην Αθήνα και την πρώτη περιοδεία του στην Θράκη το 2004 λίγες εβδομάδες μετά το δημοψήφισμα στην Κύπρο και με φοβικό σύνδρομο να αποφύγει κάθε συζήτηση ή διαπραγμάτευση με την Τουρκία εγκαταλείποντας την διαδικασία που είχε προβλέψει το Ελσίνκι.
Η Ιστορία δεν γράφεται με τα αν και τα ίσως και πολύ περισσότερο με μισές αλήθειες…
====================
Blogger:
Είχα μια ελπίδα ότι δεν θα μας απασχολήσει στο μέλλον ο Σημίτης - ως χούφταλο τα συμφέροντα κάποια στιγμή θα τον απέσειραν, αλλά φαίνεται ότι τον κρατάνε στη ζωή με νύχια και δόντια (τόση επένδυση κάνανε στην πάρτη του..). Για τον ανωτέρω άνθρωπα που δεν λέει να το βουλώσει, μερικές από τις εγγραφές για την πάρτη του.
Σημίτης εδώ, Σημίτης …εκεί: Τέλος πάντων, ποιος είναι ο αμφιλεγόμενος πρώην Πρωθυπουργός
Το «κάτι τις» του Σημίτη στον Ταγίπ, το «Θεός φυλάξει» και η ύποπτη σιωπή των πολιτικών
Η πρόταση του Σημίτη σε περίπτωση ρήξης.
Η αέναη επιστροφή ενός αξιολύπητου λαδοπόντικα...
Πως ο Σημίτης τορπίλισε την εγκατάσταση των S-300 στην Κύπρο
Ο Γιάννος, ο Σημίτης και το μεγάλο φαγοπότι
O πρωθυπουργός που δεν έβλεπε τις μίζες να περνούν!
Όταν κάποιος επιμένει να ...(ξανα)γράψει ιστορία
Το μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος (Ωρέ τις μας λές!!)
"Το μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος!" Και γιατί μεγάλε δεν βγήκες να το πεις τότε και σου πήρε επτά τόσα χρόνια να το καταλάβεις. Άρα έχουμε ελπίδα να πεις κάποτε, μετά από διακόσια χρόνια. "Το Ελληνικό Χρηματιστήριο το 1999 στην Ελλάδα ήταν μια τεράστια απάτη ...." Μέχρι τότε ας θυμηθούμε τα έργα και τις ημέρες του Σημίτη.
(Προσοχή!!)Επανεμφάνιση του ...Σημίτη.1
Προσοχή! Επανεμφάνιση του Σημίτη! 2
*Οι ολιγάρχες προσδίδουν μια κάποια γυαλάδα αξιοπιστίας στον θλιβερό Σημίτη που με τη σειρά του θα στηρίξει ένα "νέο" πολιτικό εκσυχρονιστικό κόμμα - όπως λέμε επιδέξιος κώλος - για να του προσδώσει έτσι στοιχεία ...αντιμνημονικά.. {Σανός νέας κοπής με (από) φύλλα λωτού...}
Η αμνησία στη χώρα θερίζει.
Παρθένες όλοι.
Ο Κώστας Σημίτης παραχώρησε συνέντευξη στον Χρήστο Χωμενίδη, και ρίχνει ευθύνες στον Γιώργο Παπανδρέου για την ένταξη της χώρας στο πρώτο Μνημόνιο.
Ο Χρήστος Χωμενίδης, δεν αντέδρασε στα όσα είπε ο Κώστας Σημίτης για τον Γιώργο Παπανδρέου, αν και ο Χωμενίδης ήταν ...λογογράφος του Παπανδρέου (σ.σ. Η αμνησία στη χώρα θερίζει. Παρθένες όλοι.).
Επίσης, ο Κώστας Σημίτης ρίχνει ευθύνες στον Κώστα Καραμανλή, στη σημερινή κυβέρνηση και σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον ίδιο.
Ο Κώστας Σημίτης θα έπρεπε να είχε οδηγηθεί -εδώ και πολλά χρόνια- στο δικαστήριο.
Ο Κώστας Σημίτης είναι ο πρωθυπουργός που έδωσε εντολή στην Goldman Sachs να παραποιήσει τους αριθμούς και τους δημόσιους λογαριασμούς, ώστε να μπει η Ελλάδα με πλαστά στοιχεία στην ευρωζώνη.
Αν αυτό δεν είναι απάτη, τι είναι απάτη;- Με την απάτη του Κώστα Σημίτη, η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη εφτά χρόνια μέσα στην ευρωζώνη.
- Κι όμως, ο Κώστας Σημίτης χρησιμοποιεί στη συνέντευξή του τη λέξη «απάτη» για άλλους.
Ο Κώστας Σημίτης, ο πρωθυπουργός της φούσκας του Χρηματιστηρίου, ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης που προέτρεπε τους Έλληνες να επενδύσουν στο Χρηματιστήριο, ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης που έκανε πάρτι με τα εξοπλιστικά, ο πρωθυπουργός που μοίραζε όμορφα την πίτα στους ολιγάρχες αλλά αυτοί ξεχνούσαν να κάνουν τα δημόσια έργα, ο πρωθυπουργός που δεν είχε πάρει χαμπάρι ούτε τον υπουργό του, Άκη Τσοχατζόπουλο, ο πρωθυπουργός που διαφήμιζε τον εκσυγχρονισμό αλλά διόρισε στρατιές δημοσίων υπαλλήλων που τύχαινε να είναι γραμμένοι στο ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός των Ιμίων, ο πρωθυπουργός της παράδοσης Οτσαλάν στους Τούρκους, αυτός ο μεγάλος Κώστας Σημίτης.
Αυτός ο Κώστας Σημίτης ξεχάστηκε την επόμενη μέρα που έπαψε να είναι πρωθυπουργός.
Υποθέτω πως τώρα που η χώρα έχει διαλυθεί εντελώς και η εθνική καταστροφή είναι μπροστά στα μάτια μας, υπάρχει η πιθανότητα να αναζητηθούν ευθύνες για αυτή την καταστροφή και κάποιοι να οδηγηθούν στο δικαστήριο.
Ο Κώστας Σημίτης είναι πρώτος στη λίστα.
Και το ξέρει.
Οι άλλοτε ισχυροί φίλοι του Κώστα Σημίτη δεν είναι τόσο ισχυροί πια, ενώ τα ΜΜΕ τους πνίγηκαν στα θαλασσοδάνεια που έπαιρναν επί Κώστα Σημίτη.
Το πρόβλημα του Σημίτη σήμερα είναι πως δεν υπάρχουν οι ισχυροί για να τον ξεπλύνουν.
Αυτό πρέπει να τον ανησυχεί πολύ.
Φαίνεται.
(Κύριε Σημίτη, θα ήθελα να μου δώσετε κι εμένα μια συνέντευξη. Είμαι κι εγώ θαυμαστής σας.)
http://pitsirikos.net============
http://www.capital.gr/forum/thread/5913675?page=2
διαβάστε τα σχόλια στο άρθρο-συνέντευξη-γλύψιμο στον υπερτιμημένο λογιστή που το παίζει μειξοπαρθένα τώρα στα γεράματα....(Είναι τέτοια η αποφορά φορμόλης που αποπνέει που ποτέ δεν είχε σοβαρούς ανθωπους δίπλα του για τους συμβουλεύεται. Κρίνετε από τα μπουμπούκια που τον πλαισίωναν: Τσουκάτος - ο κύριος ένα εκατομμύριο -, ο Μαντέλης: Βρήκε στο λογαριασμό του 300000 ευρώ κατατεθημένα από τη Siemens και το θεώρησε πολύ φυσικό ένας δημόσιος λειτουργός να δέχεται δώρα! (Φυσικό ήταν για τον ίδιο, στο πλαίσιο της ιδιοκτησιακής αντίλληψης του κράτους που είχε, ο βοηθός στο γραφείο στη Βουλή, βρέθηκε με πλαστους τίτλους, ... ο άνθρωπος είναι κινούμενο σκάνδαλο...)
----------------
ΣΧΟΛΙΑ...
Αν και κάποια από αυτά που λέει τώρα και εκ των υστέρων φαντάζουν σωστά, ο ίδιος εγκλημάτησε τρελά κατά της οικονομίας.
Να θυμηθούμε το όργιο κατασπατάλησης των δημοσίων πόρων που έκανε κι'αυτός μαζί με τους άλλους, η την δασπάθιση των κεφαλαίων των ασφαλιστικών ταμείων που παίχτηκαν σε κρατικόχαρτα στο ΧΧΑ για να δείξουν την καλη δήθεν πορεία της χώρας και τελικα πήραν του πάντες στο λαιμό τους, τις μίζες των εξοπλιστικών η τις πολλαπλάσιες δαπάνες των Ολυμιακών αγώνων στό όνομα κάθε λαμογιάς?
Χειρίστηκε τα μεγαλύτερα ποσά ever που έπεσαν στην χώρα με αποτέλεσμα μόνο την κορύφωση της λαμογιάς για την οποία δεν άκουσε τίποτα & μας μιλάει για ανάπτυξη με δανεικά βροχή, γιατί έτσι "αναπτύσσονται" όλοι.
Η προσπάθεια. . . . απόψυξης του λόγω πρόσφατων πολιτικών διεργασιών, είναι τουλάχιστον αξιοθρήνητη.
Και το κυριότερο, πως έβαλε μια πλήρως ανέτοιμη χώρα στο ευρώ καθιστώντας την τον καλύτερο πελάτη της Γερμανίας του, ισοπεδώνοντας τον ανταγωνισμό της κατα 27% "πειράζοντας" το χρέος με swap που πολλοί δεν γνωρίζουν πόσο μας κόστισε, αλλά & ακόμη δεν έχουμε πληρώσει τον τελικό λογαριασμο.
Φυσικά δεν έδωσε σε κανέναν λογαριασμό, ούτε κάν στη βουλή ενεργώντας κρυφά και παράνομα.
Τι ακριβώς συνέβη και το έτος 2000 εν όψη της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ και το περίφημο swap «Σημίτη» ;
Επειδή το ύψος του δημόσιου χρέους στο 103,5% δεν επέτρεπε την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ η τότε κυβέρνηση θεωρώντας ως νοητό, αριθμητικό κεφάλαιο το σύνολο των υποχρεώσεων της Ελλάδος το αντάλλαξε από δολάρια σε γιεν με αντισυμβαλλόμενο την Deutsche bank και διαμεσολαβητή την Goldman sachs.
Υπέγραψε λοιπόν μια νέα οικονομική συμφωνία 30τους διάρκειας που αριθμητική βάση είχε το ποσό του δημοσίου χρέους
Στην συμφωνία αυτή το κράτος κέρδιζε αν έχανε το δολάριο έναντι του γιεν και έχανε με το αντίστροφο.
Επειδή όμως ο κύριος σκοπός που υπαγόρευσε την υπογραφή της ήταν η μείωση του δημοσίου χρέους (για να εκπληρωθεί το κριτήριο ένταξης) εξέλαβε παράτυπα τις τιμές που είχε γιεν αναδρομικά ( τιμές ανά έτος 1995-2000) όπου το γιεν κινείτο ανοδικα έναντι του δολαρίου.
Με δυο λόγια η συμφωνία υπογράφτηκε το 2001 αλλά είχε αναδρομική ισχύ 5ετιας.
Αυτή η εξόφθαλμη παρατυπία (παρανομία) θεωρήθηκε πολιτική απόφαση.
Έχουμε λοιπόν δυο ξεχωριστά πράγματα
Α) Την οφειλή του εξωτερικού όπως την προβλέπουν οι αρχικές συμβάσεις και ομόλογα που δεν αλλάζει.
Β) Την μετατροπή της οφειλής σε πλασματικό (νοητό κεφάλαιο) ποσό επί του οποίου πραγματοποιείται η ανταλλαγή swap νομισμάτων ανάμεσα στο δημόσιο και την Deutsche bank
Με δυο λόγια το τι χρωστάς -χρωστάς θα το πληρώσεις με τον τρόπο το νόμισμα και στο χρόνο που έχεις συμφωνήσει με τους δανειστές σου.
Το ποσό που χρωστάς στους δανειστές το εκλαμβάνεις Ως ΝΟΗΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ και επί αυτού στοιχηματίζεις (gambling) σε άλλο νόμισμα και σε νομισματική ισοτιμία FOREX αφού βέβαια υπογράψει με αντισυμβαλλόμενους την συμφωνία ανταλλαγής (swap). Που περιγράφει τους όρους του στοιχήματος..
Με αυτήν την οικονομική αλχημεία που βαφτίστηκε πολιτική απόφαση μπήκαμε στην ΟΝΕ . Εν συνεχεία όμως η συμφωνία αυτή που είχε 30ετη διάρκεια- παρήγαγε ετησίως ζημίες λόγο της υποχώρησης του γιεν έναντι του δολαρίου και το 2009 ήταν 21δις, αυτά τα συμπεριέλαβε ο Γεωργίου και ο Τομσεν στο χρέος επί ΓΑΠ εκτινάσσοντας το χρέος στο 115% του ΑΕΠ και κατά συνέπεια χρεοκοπήσαμε και λογιστικά
Ο Τομσεν μας υποχρέωσε να τα εξοφλήσουμε ανά 5 δις ετησίως 2010-2014, χωρίς να γνωρίζουμε σε πόσες δεκάδες δις θα αναχθεί το τελικό κόστος του swap αυτού .
Πρόσθεσαν στο χρέος της χώρας το πρόσκαιρο οικονομικό αποτέλεσμα μιας πολιτικής (παράνομης ) συμφωνίας της οποίας το πραγματικό αποτέλεσμα της θα φανεί στην λήξη της το 2030.
Και αυτό κατά παράβαση κάθε κοινοτικού λογιστικού (ΕΛΣ 95) και τραπεζικού κανονισμού αλλά και κατά παράβαση της κοινής λογικής .
Διότι είναι αδύνατον να προσθαφαιρείς στις υποχρεώσεις σου τα αποτελέσματα ενός στοιχήματος σου που ακόμη δεν τα γνωρίζεις.
Για αυτό το λόγο τις ετήσιες ενδεχομένως ζημίες από τα swap οι τράπεζες και τα κράτη τις καταγράφουν στις αποσβέσεις στον ισολογισμό τους και όχι στις οφειλές.
Επειδή όμως αυτοί που το έκαναν σκεφτηκαν και τις ενδεχόμενες ποινικές τους ευθύνες (που δειλά και αργοπορημένα άρχισαν να προσωποποιούνται) έκαναν για ξεκάρφωμα και την εξεταστική Πρωτοπαπα –Παναριτη για τα δομημένα ομόλογα η οποία κατέληξε στο εξής αμίμητο και μοναδικό σε όλη τη ευρωζώνη ότι το swap στοίχημα αποτελεί μέρος της αξίας των δανειακών συμβάσεων (ομολόγων).
Σε καμία περίπτωση δεν αγνοούμε τις τεράστιες αδυναμίες του δημοσίου τομέα και τις ανάγκες για ριζικές αλλαγές και εκσυγχρονισμό, τις οποίες όμως ο ίδιος αγνόησε συστηματικά σπρώχνοντας την χώρα σε ένα σκληρό μη ανταγωνιστικό νόμισμα με αδιαφανείς διαδικασίες, αποτελειώνοντας την.
Στην ίδια κατηγορία των πονηρών πολιτικών και ο ίδιος, πού δούλεψε για άλλα συμφέροντα.
Κατά τα άλλα, τα μνημόνια δεν ήταν μονόδρομος και τρίχες...----------------
- drstrangelove1
- 8 ψήφοι
ο τζοχατζόπουλος και η παρέα του μάζευε τα εκατομμύρια με τα τσουβάλια και ο Σημίτης δεν γνώριζε τίποτα.
και μόνο η προσπάθεια αγιοποίησής του λέει πολλά για την περίπτωση που το παλιό πολιτικό σύστημα ξαναέρθει στα ΄πράγματα. . .
δεν θ αφήσουν λέπι αυτή τη φορά. . . . . .
================================
Ο κύριος «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» μίλησε…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Πολιτικη 14 Δεκεμβρίου 2019
facebook.com/theodoropan
theodoropoulos@imerodromos.gr
Από τον σημερινό κουρνιαχτό για την …υπεράσπιση του δρόμου του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τα Ελληνοτουρκικά στη βάση της απόφασης του Ελσίνκι και των «λογικών φωνών» της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στα πλαίσια ενός «συμβιβασμού», δεν θα μπορούσε να λείψει ο Κώστας Σημίτης.
Με άρθρο του στα «ΝΕΑ» ο Κώστας Σημίτης εξαπολύει επίθεση εναντίον του Κώστα Καραμανλή κάνοντας λόγο για «χαμένες ευκαιρίες» και επικρίνοντας τη στάση που κράτησε στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών το 2004 για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να καταλογίζει τελικά στον τότε πρωθυπουργό τη σημερινή προκλητική συμπεριφορά Ερντογάν. Η παρέμβαση Σημίτη δεν έγκειται φυσικά στην πρεμούρα του να καταγγείλει τον πολιτικό αντίπαλο του – παρότι επιχειρεί να την εμφανίσει ως τέτοια – αλλά στην καλλιέργεια λογικών «συμβιβασμού» με την Τουρκία που θα στρώσουν το έδαφος για μια προσφυγή στη Χάγη με προκαθορισμένους όμως όρους για τα κυριαρχικά συμφέροντα της χώρας, όπως εδώ και δεκαετίες απαιτούν τα ευρωατλαντικά ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Ο Σημίτης που με υπογραφές του ανήγαγε τις προκλητικές τουρκικές διεκδικήσεις σε «ελληνοτουρκικές διαφορές» (!!!) μέσω της επίθεσης του στον Κ. Καραμανλή (ο οποίος φυσικά ουδέποτε αμφισβήτησε τις ευρωατλαντικές υποδείξεις), θέλει να επαναφέρει στο προσκήνιο τις λογικές της «συνεννόησης» όπως ο ίδιος της εφάρμοσε υπηρετώντας τα συμφέροντα της ντόπιας άρχουσας τάξης και εκτελώντας τις εντολές των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ.
Το ίδιο είχε πράξει και πριν μερικούς μήνες με άρθρο του στην «Καθημερινή», όταν τότε μίλησε για «τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων» με την Τουρκία και είχε κινδυνολογήσει κάνοντας πρόβλεψη για «νέα Ίμια».
Τώρα με το άρθρο του στα «ΝΕΑ» έρχεται μετά την κινδυνολογία, να υπερασπιστεί την συμφωνία του Ελσίνκι ισχυριζόμενος ότι: «Αναπτύχθηκε μια δυναμική στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (…) αποτέλεσμα της οποίας ήταν και οι αλλεπάλληλες διερευνητικές συνομιλίες για την αντιμετώπιση των υφισταμένων διαφορών (σ.σ η χρησιμοποίηση του πληθυντικού αριθμού περί «ελληνοτουρκικών διαφορών φυσικά δεν είναι τυχαία)». Αμέσως μετά εγκαλεί τον Καραμανλή για τη «στάση του 2004», ισχυριζόμενος ότι αποτέλεσμα της «είναι οι σημερινές απειλές και οι εκβιασμοί της Τουρκίας».
Οι αναφορές Σημίτη σε συνδυασμό με τα περί «ειρηνικής διευθέτησης» θα μπορούσαν να ηχούσαν εύηχα στα αυτιά πολλών. Τι είδους προσφυγή στη Χάγη όμως οραματίζεται ο Κώστας Σημίτης; Προτείνει η Ελλάδα να πάει στο διεθνές δικαστήριο με βάση τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας; Προτείνει η Ελλάδα να εμφανιστεί ενώπιον της Χάγης για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας που είναι η μόνη διαφορά Ελλάδας – Τουρκίας; Όχι. Προτείνει προσφυγή στη Χάγη στο πνεύμα όλων των συμφωνίων που έχει υπογράψει ο ίδιος, ως πρωθυπουργός της χώρας και έχουν μετατρέψει τις Τουρκικές διεκδικήσεις, με τις ευλογίες των «συμμάχων», σε ελληνοτουρκικές διαφορές.
Αυτή την πολιτική του «ραγιαδισμού», του «αμερικανοτσολιαδισμού» της υποταγής στις πολιτικές ΕΕ και ΝΑΤΟ υπηρέτησε ο Κ. Σημίτης:
Α) Όταν στα Ίμια το 1996, και ενώ ετίθετο με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, εκστόμισε εκείνο το απίθανα υποτελές «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»…
Β) Όταν στη Μαδρίτη, το 1997, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, υπό το βλέμμα της αμερικανίδας ΥΠΕΞ Μ. Ολμπράιτ, υπέγραψε ως πρωθυπουργός μια συμφωνία στην οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο!
Γ) Όταν προσυπέγραψε τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, στα πλαίσια της οποίας γίνεται αποδεκτός ο πυρήνας των τουρκικών διεκδικήσεων, καθώς ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου αφαιρείται από την Ελλάδα και υπάγεται κατευθείαν στα ΝΑΤΟϊκά στρατηγεία!
Δ) Όταν στο Ελσίνκι, το 1999, υπό τη σκέπη των ευρωπαίων εταίρων, έβαλε ως πρωθυπουργός φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του κάτω από ένα κείμενο που – κατά παρέκκλιση της θέσης ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας – κάνει λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Ο Σημίτης λοιπόν ήταν αυτός που το 1997 και το 1999 έβαλε την υπογραφή του και παρέδωσε κυριαρχικά δικαιώματα με τοποτηρητές τις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ.
Ειδικότερα στο κείμενο των συμπερασμάτων του Ελσίνκι αναφέρεται σχετικά με την Τουρκία και τις υπόλοιπες υποψήφιες χώρες προς ένταξη στην ΕΕ (παράγραφος 4) σημειώνεται: Η ΕΕ «παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων». Καλεί δε «να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του “Διεθνούς Δικαστηρίου”»!!!
Αυτοί λοιπόν που σήμερα επιζητούν τη Χάγη ή την όποια επιδιαιτησία, αμερικανική, ΝΑΤΟική ή ευρωενωσιακή, όπως ο Κ. Σημίτης, έχουν απεμπολήσει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Έχουν στρώσει το έδαφος ώστε μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις να γίνουν νομικό αντικείμενο!!! Δεν επιζητούν μια λύση που θα στηρίζεται στο διεθνές δικαίο και θα είναι προς όφελος του ελληνικού και τουρκικού λαού. Αναζητούν μια φόρμουλα για να κλείσουν άρον – άρον και νομικά αυτό που ονομάζουν «διάφορες» για να προχωρήσουν οι «μπίζνες» στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή, ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους οι κεφαλαιοκράτες και από τις δυο πλευρές του Αρχιπελάγους μαζί με τα ενεργειακά μονοπώλια που ετοιμάζονται να ριχτούν στο «ψητό»…
Μόνο που όλα τα παραπάνω είναι μπλεγμένα μέσα σε γενικότερους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς, ανταγωνισμούς για το μοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής, οι οποίοι σε συνδυασμό με την Τουρκική επιθετικότητα του καθεστώτος Ερντογάν δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Για το κεφάλαιο μπορούν να φέρουν νέα κέρδη αλλά για τους λαούς και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου δεν εξαλείφουν τους κινδύνους. Το αντίθετο, τους γιγαντώνουν…
και μόνο η προσπάθεια αγιοποίησής του λέει πολλά για την περίπτωση που το παλιό πολιτικό σύστημα ξαναέρθει στα ΄πράγματα. . .
δεν θ αφήσουν λέπι αυτή τη φορά. . . . . .
================================
Ο κύριος «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» μίλησε…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Πολιτικη 14 Δεκεμβρίου 2019
facebook.com/theodoropan
theodoropoulos@imerodromos.gr
Από τον σημερινό κουρνιαχτό για την …υπεράσπιση του δρόμου του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τα Ελληνοτουρκικά στη βάση της απόφασης του Ελσίνκι και των «λογικών φωνών» της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στα πλαίσια ενός «συμβιβασμού», δεν θα μπορούσε να λείψει ο Κώστας Σημίτης.
- Ο πρωθυπουργός που υπέγραψε συμφωνίες που αναγνωρίζουν «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο και «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, πέρα της διευθέτησης της υφαλοκρηπίδας, βγήκε από το πολιτικό «λαγούμι» του και σε μια περίοδο όξυνσης της επιθετικότητας της Άγκυρας, έσπευσε να πάρει θέση.
Με άρθρο του στα «ΝΕΑ» ο Κώστας Σημίτης εξαπολύει επίθεση εναντίον του Κώστα Καραμανλή κάνοντας λόγο για «χαμένες ευκαιρίες» και επικρίνοντας τη στάση που κράτησε στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών το 2004 για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να καταλογίζει τελικά στον τότε πρωθυπουργό τη σημερινή προκλητική συμπεριφορά Ερντογάν. Η παρέμβαση Σημίτη δεν έγκειται φυσικά στην πρεμούρα του να καταγγείλει τον πολιτικό αντίπαλο του – παρότι επιχειρεί να την εμφανίσει ως τέτοια – αλλά στην καλλιέργεια λογικών «συμβιβασμού» με την Τουρκία που θα στρώσουν το έδαφος για μια προσφυγή στη Χάγη με προκαθορισμένους όμως όρους για τα κυριαρχικά συμφέροντα της χώρας, όπως εδώ και δεκαετίες απαιτούν τα ευρωατλαντικά ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Ο Σημίτης που με υπογραφές του ανήγαγε τις προκλητικές τουρκικές διεκδικήσεις σε «ελληνοτουρκικές διαφορές» (!!!) μέσω της επίθεσης του στον Κ. Καραμανλή (ο οποίος φυσικά ουδέποτε αμφισβήτησε τις ευρωατλαντικές υποδείξεις), θέλει να επαναφέρει στο προσκήνιο τις λογικές της «συνεννόησης» όπως ο ίδιος της εφάρμοσε υπηρετώντας τα συμφέροντα της ντόπιας άρχουσας τάξης και εκτελώντας τις εντολές των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ.
Το ίδιο είχε πράξει και πριν μερικούς μήνες με άρθρο του στην «Καθημερινή», όταν τότε μίλησε για «τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων» με την Τουρκία και είχε κινδυνολογήσει κάνοντας πρόβλεψη για «νέα Ίμια».
Τώρα με το άρθρο του στα «ΝΕΑ» έρχεται μετά την κινδυνολογία, να υπερασπιστεί την συμφωνία του Ελσίνκι ισχυριζόμενος ότι: «Αναπτύχθηκε μια δυναμική στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (…) αποτέλεσμα της οποίας ήταν και οι αλλεπάλληλες διερευνητικές συνομιλίες για την αντιμετώπιση των υφισταμένων διαφορών (σ.σ η χρησιμοποίηση του πληθυντικού αριθμού περί «ελληνοτουρκικών διαφορών φυσικά δεν είναι τυχαία)». Αμέσως μετά εγκαλεί τον Καραμανλή για τη «στάση του 2004», ισχυριζόμενος ότι αποτέλεσμα της «είναι οι σημερινές απειλές και οι εκβιασμοί της Τουρκίας».
- Όλα τα παραπάνω τα αναφέρει για να καταλήξει στο «ζουμί»: «Συμπληρωματικά πρέπει να υπογραμμιστεί ότι, η προσφυγή στη Χάγη δεν αποκλείει ούτε την ανάπτυξη των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών, ούτε την πραγματοποίηση διερευνητικών συνομιλιών για την αντιμετώπιση των μεταξύ τους προβλημάτων. Είναι ένα μέσο για την ειρηνική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών». (blogger: Σχετικά με την Χάγη, ακούστε τι λέει ο Σ. Λυγερός. Για μια ακόμα ο "λαδοπόντικας" εμφανίζεται αδιάβαστος...)
Οι αναφορές Σημίτη σε συνδυασμό με τα περί «ειρηνικής διευθέτησης» θα μπορούσαν να ηχούσαν εύηχα στα αυτιά πολλών. Τι είδους προσφυγή στη Χάγη όμως οραματίζεται ο Κώστας Σημίτης; Προτείνει η Ελλάδα να πάει στο διεθνές δικαστήριο με βάση τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας; Προτείνει η Ελλάδα να εμφανιστεί ενώπιον της Χάγης για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας που είναι η μόνη διαφορά Ελλάδας – Τουρκίας; Όχι. Προτείνει προσφυγή στη Χάγη στο πνεύμα όλων των συμφωνίων που έχει υπογράψει ο ίδιος, ως πρωθυπουργός της χώρας και έχουν μετατρέψει τις Τουρκικές διεκδικήσεις, με τις ευλογίες των «συμμάχων», σε ελληνοτουρκικές διαφορές.
Αυτή την πολιτική του «ραγιαδισμού», του «αμερικανοτσολιαδισμού» της υποταγής στις πολιτικές ΕΕ και ΝΑΤΟ υπηρέτησε ο Κ. Σημίτης:
Α) Όταν στα Ίμια το 1996, και ενώ ετίθετο με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, εκστόμισε εκείνο το απίθανα υποτελές «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»…
Β) Όταν στη Μαδρίτη, το 1997, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, υπό το βλέμμα της αμερικανίδας ΥΠΕΞ Μ. Ολμπράιτ, υπέγραψε ως πρωθυπουργός μια συμφωνία στην οποία αναγνωρίζονται «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο!
Γ) Όταν προσυπέγραψε τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, στα πλαίσια της οποίας γίνεται αποδεκτός ο πυρήνας των τουρκικών διεκδικήσεων, καθώς ο επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου αφαιρείται από την Ελλάδα και υπάγεται κατευθείαν στα ΝΑΤΟϊκά στρατηγεία!
Δ) Όταν στο Ελσίνκι, το 1999, υπό τη σκέπη των ευρωπαίων εταίρων, έβαλε ως πρωθυπουργός φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του κάτω από ένα κείμενο που – κατά παρέκκλιση της θέσης ότι η μόνη διαφορά μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας – κάνει λόγο για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Ο Σημίτης λοιπόν ήταν αυτός που το 1997 και το 1999 έβαλε την υπογραφή του και παρέδωσε κυριαρχικά δικαιώματα με τοποτηρητές τις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ.
Ειδικότερα στο κείμενο των συμπερασμάτων του Ελσίνκι αναφέρεται σχετικά με την Τουρκία και τις υπόλοιπες υποψήφιες χώρες προς ένταξη στην ΕΕ (παράγραφος 4) σημειώνεται: Η ΕΕ «παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων». Καλεί δε «να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του “Διεθνούς Δικαστηρίου”»!!!
- Η ελληνική κυβέρνηση, αποδεχόμενη την υποψηφιότητα της Τουρκίας και υπογράφοντας την συγκεκριμένη παράγραφο, υπέγραψε ότι αναγνωρίζει το δικαίωμα (!) της Τουρκίας να εγείρει θέμα «συνοριακών διαφορών» με την Ελλάδα, η επίλυση μάλιστα των οποίων τίθεται υπό τη δικαιοδοσία της Χάγης!
Αυτοί λοιπόν που σήμερα επιζητούν τη Χάγη ή την όποια επιδιαιτησία, αμερικανική, ΝΑΤΟική ή ευρωενωσιακή, όπως ο Κ. Σημίτης, έχουν απεμπολήσει κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Έχουν στρώσει το έδαφος ώστε μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις να γίνουν νομικό αντικείμενο!!! Δεν επιζητούν μια λύση που θα στηρίζεται στο διεθνές δικαίο και θα είναι προς όφελος του ελληνικού και τουρκικού λαού. Αναζητούν μια φόρμουλα για να κλείσουν άρον – άρον και νομικά αυτό που ονομάζουν «διάφορες» για να προχωρήσουν οι «μπίζνες» στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή, ώστε να αυξήσουν τα κέρδη τους οι κεφαλαιοκράτες και από τις δυο πλευρές του Αρχιπελάγους μαζί με τα ενεργειακά μονοπώλια που ετοιμάζονται να ριχτούν στο «ψητό»…
- Η Χάγη λοιπόν, μπορεί να γίνει το μέσον και για την τυπική επιβολή προαποφασισμένων και το «μοίρασμα» του Αιγαίου στο όνομα μιας «λύσης» στη λογική του «Win – Win».
Μόνο που όλα τα παραπάνω είναι μπλεγμένα μέσα σε γενικότερους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς, ανταγωνισμούς για το μοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής, οι οποίοι σε συνδυασμό με την Τουρκική επιθετικότητα του καθεστώτος Ερντογάν δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Για το κεφάλαιο μπορούν να φέρουν νέα κέρδη αλλά για τους λαούς και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου δεν εξαλείφουν τους κινδύνους. Το αντίθετο, τους γιγαντώνουν…
Όταν η Αθήνα "διέγραφε" ΑΟΖ Καστελλόριζου για να μην ενοχλεί την Άγκυρα
===============
Γιατί ο Σημίτης θυμήθηκε τον Καραμανλή;
Μιλάμε για τον Κώστα Σημίτη!
Τον άνθρωπο που ευχαρίστησε, με ηχηρό δωσιλογισμό, τους Αμερικανούς (εντός Βουλής) για τα Ίμια, τον άνθρωπο που παρέδωσε τον Οτζαλάν, τον άνθρωπο που εκτελούσε τις ΕΝΤΟΛΕΣ, με ηδονική δουλικότητα, των πλανητικών ληστών και δημίων της ανθρωπότητας.
Αυτός, λοιπόν, ο πολιτικός αχυράνθρωπος που εδραίωσε τα θεμέλια των μεγάλων προδοσιών και καταστροφών της Ελλάδας, ο αχυράνθρωπος που επιτάχυνε τις διαδικασίες μετατροπής της χώρας σε ΑΠΟΙΚΙΑ της ΕΕ και του 4ου Ράιχ, βγαίνει ΞΑΦΝΙΚΑ, να ρίξει τις «οβίδες» του εναντίον του Κώστα Καραμανλή: Να χρεώσει σ’ αυτόν και τα δικά του ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ…
Διαβάστε το κατατοπιστικό ρεπορτάζ:
«Για δέστε ποιος καταγγέλλει, ο άνθρωπος των “γκρίζων” Ιμίων, ο Κ.Σημίτης!».
Εδώ:
https://iskra.gr/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b4%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b5-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b5%ce%b9-%ce%bf-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf/
Είναι πράγματι μακάβριος ιστορικός μορφασμός να βγαίνει ο Σημίτης και να εμφανίζει την αβυσσαλέα πολιτική του δειλία και την ακραία δουλική υποταγή του στις ΗΠΑ και την ΕΕ, σαν πολιτική Δικαίου και Ειρήνης…
Το ΟΝΕΙΔΟΣ της προδοτικής πολιτικής να παρουσιάζεται σαν αθώα περιστερά, να το παίζει «Κινέζος»…
Αναμφίβολα η πολιτική του παρέμβαση, παραμένει παρέμβαση ενός αχυράνθρωπου: Δηλαδή είναι διατεταγμένη και καθοδηγούμενη…
Το ρόλο του «λαγού» υποδύεται ο Σημίτης…
Σημεία και τέρατα έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο, σε ΑΠΟΙΚΙΑ-ΑΠΟΘΗΚΗ αλλοδαπών δούλων και πολλά άλλα, ΚΑΙ ο Σημίτης δεν άρθρωσε ούτε λέξη!!!
Και ξαφνικά …θυμήθηκε τον Καραμανλή!!!
Τον θυμήθηκαν τα αφεντικά του, ακριβώς, διότι ακούγεται ή δρομολογείται η προώθησή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας: Στην Προεδρία της Αποικίας…
Μια τέτοια εξέλιξη, ακόμα και σε ένα προτεκτοράτο, δεν τη θέλουν τα ισχυρά και υψηλά κέντρα του 4ου Ράιχ: Οι ΗΠΑ…
Αυτά τα κέντα δεν είναι μόνο εκδικητικά, αλλά και ΔΕΝ ξεχνούν…
Δεν Ξεχνούν ότι ο Καραμανλής ψέλλισε ένα Βέτο στο ζήτημα των Σκοπίων, εμμέσως πλην σαφώς διαφοροποιήθηκε στο Σχέδιο Ανάν, αλλά το κυριότερο: Έκανε ανοίγματα προς τη Ρωσία…
Μπορεί ο Καραμανλής να ΥΠΟΤΑΧΤΗΚΕ πλήρως και να αγωνίστηκε, ακόμα και για την εκλογική του συντριβή, αλλά το γεγονός ότι ΤΟΛΜΗΣΕ να «κουνηθεί», έστω και ελάχιστα, στους δικτάτορες του κόσμου, δεν του το συγχωρούν…
Οι «βολές» του Σημίτη είναι προειδοποιητικές «βολές» των Αμερικανών…
Για να ακυρώσουν κάθε σκέψη προς αυτήν την κατεύθυνση…=================
Για δέστε ποιος καταγγέλλει, ο άνθρωπος των “γκρίζων” Ιμίων, ο Κ.Σημίτης!
Ο Κ. Καραμανλής πράγματι είναι υπόλογος για τις επιλογές του και στα οικονομικά και στα εθνικά θέματα. Ούτε καν υποψιάστηκε την επερχόμενη οικονομική κρίση και αμέριμνος οδηγούσε το σκάφος στα βράχια εν μέσω υπερπλουτισμού μιας ολιγαρχίας. Ήταν ο Κ. Καραμανλής, επίσης, που πήρε την σκυτάλη του αδιέξοδου “κατευνασμού” της Τουρκίας και της ευρωατλαντικής προσήλωσης, έχοντας κι αυτός την αυταπάτη ότι η Άγκυρα μπορεί να αλλάξει στάση μέσα από τις πιέσεις που θα υποστεί στην ευρωπαϊκή πορεία.
Πάει, όμως, πολύ και χρειάζεται απίστευτο θράσος για να βγαίνει, στο μεταίχμιο του 2020, ο Κ. Σημίτης και να γίνεται τιμητής του οποιουδήποτε τρίτου, να μη βλέπει την καμπούρα του και να επιχειρεί να μεταθέσει στην πλάτη άλλων τις εγκληματικές ευθύνες του, προκειμένου να βγει ο ίδιος λάδι.
Πάει πολύ να επιχειρεί να βγει τιμητής άλλων, ο πρωθυπουργός που είναι ο κατεξοχήν υπεύθυνος της “γκριζοποίησης” των Ιμίων και αυτός που άνοιξε στη συνέχεια την όρεξη της Άγκυρας για την “γκριζοποίηση” δεκάδων νησίδων, πράγμα που διαμόρφωσε νέα κατάσταση και άνοιξε νέο κεφάλαιο εδαφικών, πλέον, διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδας.
Πάει πολύ να φορτώνει σε όποιους τρίτους ευθύνες ο πρωθυπουργός που παραλυμένος από τον φόβο του και ενθουσιασμένος με την μακάβρια κατάληξη, είπε, “ευγνώμων”, εκτός τόπου και χρόνου στη Βουλή, “ευχαριστώ τις ΗΠΑ”.
Πάει πολύ να μεταθέτει σε άλλους ευθύνες ο άνθρωπος που έκανε τη συμφωνία της Μαδρίτης, εκείνος που υποστήριξε με νύχια και δόντια το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο που την παρέδιδε ολόκληρη στον υψηλό έλεγχο της Τουρκίας.
Πάει πολύ, επίσης, να παριστάνει την αθώα περιστερά αυτός που συνέδεσε την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε (κατά τη γνώμη μας αμφίβολης αποτελεσματικότητας…) με το ταυτόχρονο εισιτήριο της Τουρκίας για ενταξιακές διαπραγματεύσεις, χωρίς να θέτει, όπως ισχυρίζεται σήμερα, όρους και προϋποθέσεις.
Μάλιστα, όταν ο υπογράφων τότε επέμενε να τεθεί ως πρώτη προϋπόθεση για οποιαδήποτε άνοιγμα του ευρωπαϊκού δρόμου της Τουρκίας την πλήρη αποδοχή από την τελευταία του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας και την παραίτησή της από διεκδικήσεις νησίδων στο Αιγαίο, όχι μόνο δεν έβρισκα καμία ανταπόκριση αλλά και με “λοιδορούσαν” σύσσωμοι οι “ευρωπαϊστές” για την “αυθάδειά” μου και τις “εθνικιστικές” (έλεος!) εξάρσεις μου.
Ορίστε σήμερα τα χάλια μας! Και έχουμε και τον Κ. Σημίτη με την στήριξη των μίντια να βγάζει γλώσσα και από πάνω, αντί να κρύβεται! Πάντως για να βγαίνει με τέτοια αλαζονεία στην επιφάνεια ξανά ο Σημίτης, κάτι πολύ κακό ετοιμάζεται ή θα συμβεί στην χώρα μας.
Ν.ΖΥ.Γ: Σωστά αναγνώστες μου θυμίζουν και άλλες μείζονες εθνικά σωτήριες πράξεις του Σημίτη: την προδοτική παράδοση Οτσαλάν στην Τουρκία και την απαγόρευση στην Κύπρο να εγκαταστήσει στα εδάφη της τους πληρωμένους από την ίδια ρωσικούς πυραύλους S-300.===============
ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ του Πολάκη στον Σημίτη! ΟΙ ΤΡΕΙΣ (πρώην) «εκσυγχρονιστές» του ΣΥΡΙΖΑ που έγιναν ρόμπα...
Απάντηση στον Παύλο Πολάκη δόθηκε από τους Αντώνη Λιάκο, Νίκο Μπίστη και Παναγιώτη Παναγιώτου για τις αιχμές που άφησε κατά των "εκσυγχρονιστών" στο σχόλιο του κατά του Κώστα Σημίτη.
Σε κοινή δήλωσή τους τα τρία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτικής Συμμαχίας, που προέρχονται από το χώρο αυτό, υπήρξαν υποστηρικτές του κ. Σημίτη και τώρα βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση, σημειώνουν ότι: «Είναι δικαίωμα του Παύλου Πολάκη να κρίνει και να επικρίνει την διακυβέρνηση Σημίτη. Ακόμα και όταν άθελα του -όπως πιστεύουμε - η κριτική του στα εθνικά θέματα ταυτίζεται με αναχρονιστικές και εθνικιστικές προσεγγίσεις».
«Όταν, όμως, η κριτική μετατρέπεται σε προσωπικό λίβελο και εκτρέπεται σε απαράδεκτους χαρακτηρισμούς βλάπτει σοβαρά την υπόθεση της ανασυγκρότησης της σύγχρονης Αριστεράς», συμπληρώνουν και προσθέτουν με νόημα ότι: «Το ύφος στην πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να συμβαδίζει με το ήθος της Αριστεράς. Αυτή είναι απαίτηση του κόσμου που ακολουθεί τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία».
Τα «καρφιά» Πολάκη
Με ανάρτησή του στο Facebook, ο τέως αναπληρωτής υπουργός Υγείας, επιτέθηκε στον Κώστα Σημίτη, με αφορμή το άρθρο του στα «ΝΕΑ».
«Σημίτη, άει κρύψου σε καμία τρύπα που έχεις και άποψη για τα εθνικά. Με τη στάση σου "γκριζαρίστηκαν" τα Ίμια. Εσύ έδωσες τον Οτσαλάν στους Τούρκους. Εσύ έκανες "νόμο κίνησης" της ελληνικής κοινωνίας τη μίζα και το μαύρο χρήμα. Εσύ έφαγες τα λεφτά του κοσμάκη στο Χρηματιστήριο. Εσύ έστησες το πάρτι των Ολυμπιακών του 2004 με την Αγγελοπούλου. Από σένα και τον Κοσμίδη ξεκίνησε το 1997 το μεγάλο πάρτι με τη φαρμακευτική δαπάνη», αναφέρει μεταξύ άλλων.
Την επίθεση του Παύλου Πολάκη στον Κώστα Σημίτη σχολίασε ο εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος Αλλαγής, με αιχμές κατά όσων πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
«Είναι προφανές ότι τον Κώστα Σημίτη δεν τον αγγίζουν οι χυδαιότητες Πολάκη. Μετάλλαξαν όμως όσους πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ για να τον αλλάξουν και άλλαξαν οι ίδιοι. Με λίγα λόγια οι κκ. Ζορμπά, Μουζέλης, Μπίστης και άλλοι, μπορούν από σήμερα να διασχίζουν απομονωμένοι, τις γέφυρες της σιωπής», σχολίασε ο Παύλος Χρηστίδης.
«Ψάχνω στα like να βρω τον Νίκο Μπίστη, την Μυρσίνη Ζορμπά …. και άλλους "εκσυγχρονιστές" συντρόφους του Παύλου. Δεν θα με ξένιζε ιδιαίτερα», σχολίασε επίσης ο Μανώλης Όθωνας, διευθυντής του γραφείου της Φώφης Γεννηματά και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΚΙΝ.ΑΛΛ.==================
Ξεβράκωσε κυριολεκτικά τον Σημίτη και συνάμα τα ορφανά του που είναι στον Τσίπρα!
«Όταν επί των ημερών σας έγιναν ΟΙ μίζες με Τσουκάτους, Τσοχατζόπουλους και λοιπούς πατρικίους της πολιτικής μας ζωής.Όταν το Χρηματιστήριο έσκασε στα χέρια σας και πήρε μια χώρα στο λαιμό του. Όταν...παραδώσατε ψυχρά τον Οτσαλάν στους εκτελεστές του.
Όταν η μεγαλομανία σας - ασορτί με αυτήν της Γιάννας Αγγελοπούλου - βούλιαξε τη χώρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.Όταν έγινε το μεγάλο φαγοπότι με τα δημόσια έργα. Όταν έγινε το τρελό γλέντι με τα εξοπλιστικά προγράμματα.Όταν διορίζατε ότι ζούσε, κολυμπούσε, ανέπνεε - με μόνο προσόν την κομματική ταυτότητα ΠΑΣΟΚ.Όταν με τα Ίμια...Όταν, Όταν, Όταν, Τότε δεν μιλήσατε.Μιλάτε τώρα. Μόνο που τώρα δεν σάς ακούει κανείς. Τα λόγια σας δεν μετράνε. Ούτε εσείς. Καλές γιορτές!»Έλενα Ακρίτα
Σχόλια