Πήγαν για κυρώσεις και γύρισαν "άκυροι"

Βενιζέλος Κώστας

Τελικά έχουν πάρει πρέφα την Αθήνα και τη Λευκωσία οι εταίροι μας. Μπορούν να τους δώσουν το ελάχιστον, να περνούν κάτω από τον πήχη και να είναι και ευχαριστημένοι. Δίνονται "μάχες" για λέξεις και διατυπώσεις, που κάποτε ούτε αυτές δεν εγκρίνονται. Την ώρα κατά την οποία, για παράδειγμα, η Πολωνία και η Ουγγαρία για σοβαρότερο (για τα κράτη-μέλη) ζήτημα, στον προϋπολογισμό έθεσαν βέτο, το οποίο απέσυραν μόνο όταν η προεδρεύουσα Γερμανία τους ικανοποίησε. Τους έδωσε ανταλλάγματα. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Οι διπλωματικές μάχες έτσι δίνονται και με αυτόν τον τρόπο κερδίζονται. Υπάρχουν εργαλεία στην ΕΕ, τα οποία προσφέρουν την ευκαιρία και στα μικρά κράτη να διεκδικούν και να κερδίζουν. Αυτό έκαναν Πολωνία (που δεν είναι μικρή χώρα ασφαλώς) και Ουγγαρία και πέτυχαν. Δεν το έκαναν Ελλάδα και Κύπρος, επειδή οι εκπρόσωποι τους, Μητσοτάκης και Αναστασιάδης, χάθηκαν στη.. μετάφραση.

Θέλανε ισχυρό λεκτικό (όπως για δεκαετίες γίνεται στον ΟΗΕ) και ούτε αυτό δεν πετυχαίνουν. Και κυρώσεις; Αυτές δεν θα τις δούμε ποτέ. Την ώρα που οι δύο, Μητσοτάκης και Αναστασιάδης, ενέκριναν ανανέωση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας αυτόματα και χωρίς εν πολλοίς συζήτηση, έχασαν και το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που προφανώς δεν ήθελαν να παίξουν εξαρχής. Είναι σαφές και θα το επαναλάβω: Όταν ζητάς με το στανιό κυρώσεις, δεν είσαι πειστικός. Και ως εκ τούτου δεν θα λάβεις τίποτε.

Μέχρι τον Μάρτιο, που είναι το επόμενο ραντεβού για να συζητήσουν για την Τουρκία οι 27 της ΕΕ, η κατοχική δύναμη θα κάνει θραύσεις. Εάν ήταν δυνατόν μέχρι τότε να εξορύξει φυσικό αέριο, θα το έκανε ανενόχλητα. Άλλωστε, όπως αποφάνθηκε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τρυπούν στην… περιφέρεια των αδειοδοτημένων θαλασσοτεμαχίων. Οπότε "no problem"; Και μετά συμμετέχεις σε σύνοδο, στην οποία υποτίθεται ζητάς κυρώσεις κατά της Τουρκίας;

Τουρκική επιθετικότητα

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν είναι υπουργικό, που ενέκρινε αβέρτα διαβατήρια. Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα όπως παράλληλα και πολλές άλλες δυνατότητες. Για να έχεις αποτέλεσμα, θα πρέπει να κάνεις σωστή ανάγνωση των δεδομένων και να ασκήσεις διεκδικητική πολιτική. Ούτε το ένα έγινε, ούτε το δεύτερο. Στη Λευκωσία, κάτω από την πίεση των μεγάλων κομμάτων, η προσοχή είναι στραμμένη στην άτυπη Πενταμερή, που θα είναι το ανώτατο στάδιο ξεπλύματος της κατοχικής δύναμης. Οπότε οι κυρώσεις... στραβώνουν το κλίμα, κατά το αφήγημα τους.

Στην Αθήνα; Εάν ο πρωθυπουργός ακούσει ξανά τις δηλώσεις του, που έκανε πριν τη Σύνοδο, σε επανάληψη, θα καταλάβαινε την έκταση της ήττας, που υπέστη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ζητούσε εμπάργκο όπλων, γνωρίζοντας προφανώς πως αυτό δεν μπορούσε να γίνει από την ΕΕ. Την ίδια ώρα, είναι πρόδηλο πως η ελληνική κυβέρνηση θα βρίσκει πάντα μπροστά της, την ατολμία της να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία.

Μετά από όλα αυτά η Άγκυρα δεν έχει λόγο να μην προχωρήσει στα επόμενα βήματα της, υλοποιώντας την επεκτατική της πολιτική. Την ώρα που συζητείτο θέμα Τουρκίας στις Βρυξέλλες, ο Ερντογάν έκανε θριαμβευτική εμφάνιση στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Όταν κουνούσε το δάκτυλο προς Ευρωπαίους, Αμερικανούς, Έλληνες, Αρμένιους, στις Βρυξέλλες, δεν τολμούσαν να αρθρώσουν μια επικριτική κουβέντα για την κατοχική Τουρκία. Το αποτέλεσμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, με τη συναίνεση της Ελλάδος και της Κύπρου, θα το βιώσουμε σύντομα. Όταν η Άγκυρα θα κάνει κι άλλα βήματα υλοποίησης της επεκτατικής της πολιτικής.

 ================

  • Οι Γερμανοί μας κοροιδεύουν: Ο Πρωθυπουργός οφείλει να κερδίσει την τιμωρία της Τουρκίας, αλλιώς…

  • Χωρίς θερμό επεισόδιο ή πόλεμο η Τουρκία… θα νομιμοποιηθεί με τις ευλογίες ΗΠΑ-ΕΕ στην Ανατ. Μεσόγειο – Η ενέργεια προπέτασμα στα σχέδια Erdogan 

    ------------

    Σύνοδος ντροπής και υποταγής στο Βερολίνο και τον Ερντογάν

    Του Μιχάλη Ψύλου

    από την εφημερίδα Δημοκρατία

    Πανηγυρίζουν ,δυστυχώς, οι Τουρκικές εφημερίδες για τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής της ΕΕ αναφορικά με τις κυρώσεις στην Αγκυρα. «Η Ελλάδα και η Γαλλία απέτυχαν να πάρουν αυτό που ήθελαν» γράφει η Milliyet. «Η τελική δήλωση της συνόδου καθιστά σαφές ότι η ΕΕ έχει στρατηγικά συμφέροντα στην ανάπτυξη των σχέσεων με την Τουρκία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να δώσει την ευκαιρία στον διάλογο με την Τουρκία” προσθέτει η Τουρκική εφημερίδα. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Turkiye : «Το αίτημα της Ελλάδας για σκληρές κυρώσεις στην Τουρκία δεν έγινε δεκτό. ΟΙ Βρυξέλλες θέλουν να δώσουν την ευκαιρία για διάλογο με την Αγκυρα». Η Sabah κάνει λόγο για «σοκ της Ελλάδας» και υποστηρίζει ότι «η ΕΕ επιμένει ότι πρέπει να ξεκινήσουν εκ νέου οι διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας».

    Οσο και αν αυτά τα δημοσιεύματα εντάσσονται στην προπαγάνδα της Αγκυρας, θα πρέπει «Προσέχειν τοις εχθροίς, πρώτοι γαρ των αμαρτημάτων αισθάνονται» όπως έλεγε ο αρχαίος Κυνικός φιλόσοφος Αντισθένης .Να προσέχεις δηλαδή αυτά που λένε οι εχθροί σου, γιατί είναι οι πρώτοι που θα επισημάνουν τα λάθη σου». Οι 27 καταδίκασαν φραστικά την επιθετικότητα και τις μονομερείς δράσεις της Αγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά στην πράξη έδωσαν στην Τουρκία άλλη μία περίοδο χάριτος τριών μηνών. Αποφάσισαν βέβαια να προσθέσουν κάποια νέα ονόματα ατόμων και εταιρειών στη μαύρη λίστα που υπάρχει επί του παρόντος για τις «μη εξουσιοδοτημένες» γεωτρήσεις της Τουρκίας στα χωρικά ύδατα της Κύπρου. Ξέρετε πόσους πλήττουν οι γελοίες αυτές κατ’όνομα «κυρώσεις»; Μολις …επτά ! Ναι επτά Τούρκους δημόσιους υπαλλήλους της κρατικής εταιρείας Πετρελαίου και τρεις θυγατρικές της, που θα ανακοινωθούν τις επόμενες ημέρες , όπως γράφει η γερμανική FAZ. Πολύ κακό για το τίποτα δηλαδή…

    Αλλά και το χειρότερο: Η απόφαση της ΕΕ αναφέρει μόνο για «παράνομες γεωτρήσεις» και όχι για έρευνες, στην Ανατολική Μεσόγειο. Τι θα γίνει όμως αν η Αγκυρα στείλει και πάλι το Oruc Reis για έρευνες δυτικά του 28ου μεσημβρινού εντός της οριοθετημένης Ελληνικής ΑΟΖ; Η γερμανική FAZ αποκαλύπτει μάλιστα οτι η καγκελάριος Μερκελ απέρριψε το αίτημα της Ελλάδας για εμπάργκο όπλων της ΕΕ στην Τουρκία , λέγοντας οτι τέτοια θέματα πρέπει να συζητηθούν στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Αλλά το ΝΑΤΟ σίγουρα δεν θα επιβάλει εμπάργκο όπλων σε ένα δικό του μέλος. Η Γερμανίδα καγκελάριος αρνήθηκε επίσης μετά τη σύνοδο να απαντήσει στο ερώτημα εάν η Γερμανία θα παραδώσει τα έξι σύγχρονα υποβρύχια 214 στην Τουρκία.

    Από Αύγουστο χειμώνα και από Μάρτη καλοκαίρι

    Όλα αυτά τα ερωτήματα ,μαζί με τις … κυρώσεις ,εστάλησαν προς απάντηση στις επόμενη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου .Και αυτό είναι το πιο εξοργιστικό: Γιατί απλά ,οι Ευρωπαίοι έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη δέσμευσή τους στην προηγούμενη σύνοδο ότι « η ΕΕ θα λάβει αποφάσεις κατά περίπτωση το αργότερο κατά τη σύνοδο του Δεκεμβρίου». Και τώρα πάμε για τον Μάρτιο. Από Αύγουστο χειμώνα και από Μάρτη καλοκαίρι ,δηλαδή. Η όπως το λέει απλά ο λαός μας :«αν δεν θέλεις να ζυμώσεις, δέκα μέρες κοσκινίζεις». Αυτοί είναι δυστυχώς οι εταίροι μας. Και πρώτα απ` όλα οι Γερμανοί και όλοι όσοι κάνουν δουλειές με την Τουρκία. Η ευρωπαική ιστοσελίδα Euractiv αποκαλύπτει μάλιστα, επικαλούμενη διπλωματικές πηγές, ότι «η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ ήταν οι ηγέτες της ΕΕ που αντιτάχθηκαν ανοιχτά στις κυρώσεις κατά της Άγκυρας…Αλλες χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Μάλτα και η Ουγγαρία ήταν επίσης αντίθετες στην επιβολή κυρώσεων, αλλά δεν το εξέφρασαν ανοιχτά» . Ευρωπαίος διπλωμάτης τόνισε μάλιστα ότι «ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπορίσοφ είναι γνωστός φίλος του Ερντογάν και η συμπεριφορά του είναι απρόβλεπτη”. Σύμφωνα με το EURACTIV πάντως «σε πολιτικό επίπεδο, η στάση της Γερμανίας και της Βουλγαρίας έχει επίσης μεγάλη σημασία, δεδομένου ότι τόσο η Μέρκελ όσο και ο Μπορίσοφ ανήκουν στην ίδια πολιτική οικογένεια ,στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, μαζί με το κυβερνών κόμμα Νέα Δημοκρατία της Ελλάδας».

    Οσο για τους πραγματικούς φίλους μας ; «Η Αυστρία υποστήριξε τις κυρώσεις, ενώ η Γαλλία, η οποία ζήτησε σκληρή αντίδραση στην ΕΕ, αλλά ,σύμφωνα με πληροφορίες, μείωσε τη ρητορική της στη σύνοδο κορυφής». Παρ` όλα αυτά , ο Ερντογάν δεν χαρίστηκε στον Γάλλο πρόεδρο και τον χαρακτήρισε -αμέσως μετά τη σύνοδο- «πολιτικά άπειρο και αρχάριο». Προέβλεψε μάλιστα ότι «ο Μακρόν έχει ήδη… τελειώσει, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις»…Για να καταλάβει και ο Μακρόν ότι ο κατευνασμός δεν λειτουργεί στον Ερρντογάν.

    Η γερμανική Die Welt το γράφει χωρίς περιστροφές: Η σύνοδος ήταν μια επιτυχία της Μέρκελ…Αντί να επιβάλουν αυστηρές οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία, οι συμμετέχοντες τάχθηκαν κατά των … φαινομενικά βίαιων διαμαρτυριών από την Ελλάδα και την Κύπρο , εφαρμόζοντας μόνο πρόσθετες , πιο ήπιες κυρώσεις εναντίον ατόμων».

    Αλλά και η Suddeutsche Zeitungπου είχε καταφερθεί κατά των δήθεν «μαξιμαλιστικών θέσεων Ελλάδας και Κύπρου» ,τώρα γράφει με μπόλικη δόση ειρωνείας σχολιάζοντας την απόφαση των 27: «Είναι από αυτές τις δηλώσεις που αποφασίζονται στις συνόδους κορυφής της ΕΕ. Μερικές φορές οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων βρίσκουν φράσεις που είναι τόσο αόριστες που όλα παραμένουν ανοιχτά»

    Περιμένοντας τον …Γκοντό

    Οι 27 κατάφεραν ακόμη να δείξουν σε όλον τον κόσμο γιατί η Ευρωπαική Ενωση είναι δύναμη δευτέρας κατηγορίας ,αφού δήλωσαν ότι θα περιμένουν για να συντονιστούν στο θέμα της Τουρκίας με τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ωραία δικαιολογία! Θα περιμένουν δηλαδή να δούν πώς θα αντιμετωπίσει τον Ερντογάν ο νέος πρόεδρος Τζο Μπάιντεν. Ο οποίος βέβαια όταν αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά του στις 20 Ιανουαρίου θα έχει μπροστά του ένα βουνό προβλημάτων-με πρώτο τις ολέθριες συνέπειες της πανδημίας- και μόνο με τον Ερντογάν δεν πρόκειται να ασχοληθεί .

    Αλλωστε και ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος έχει αρχίσει με το γνωστό Οθωμανικό παζάρι να ρίχνει γέφυρες προς τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου. Επιστρέφοντας μάλιστα από τον Ρωμαικό Θρίαμβό του και τις παρελάσεις στο Μπακού για τη νίκη στο Καραμπάχ, ο Τούρκος πρόεδρος δεν δίστασε να πλέξει το εγκώμιο του Μπάιντεν, αλλά και να του υπενθυμίσει ότι ο Ομπάμα θεωρούσε τον Ερντογάν ως ένα από τους πέντε καλύτερους φίλους του..

    Ο Ερντογάν δεν θα μείνει φυσικά με σταυρωμένα τα χέρια. Τη γραμμή τη δίνει ο διευθυντής της Yeni Safak και στενός συνεργάτης του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καραγκιούλ. «Το μήνυμα που δόθηκε στο Μπακού, δεν περιορίζεται στο Καραμπάχ ,είναι πέρα από τη νίκη που επιτεύχθηκε σε έναν πόλεμο 44 ημερών. Δεν είναι μόνο για την Αρμενία. Αυτό το μήνυμα, στέλνει η Τουρκία σε ολόκληρο τον κόσμο, για ολόκληρο τον 21ο αιώνα. Στη συνέχεια θα δοθεί αλλού, αλλού στη γεωγραφία. Επειδή η Τουρκία επέστρεψε. Η Τουρκία έχει θριαμβεύσει όπου αν επεκτείνει το χέρι της». Και δυστυχώς αυτές τις ακραίες εθνικιστικές και γιατί όχι αιμοσταγείς απόψεις έρχεται να ενισχύσει η πολιτική του κατευνασμού ,που για άλλη μια φορά υιοθέτησαν οι 27 ευρωπαίοι ηγέτες.

    Θέλουν να βάλουν το ψευδοκράτος στο τραπέζι μιας διεθνούς διάσκεψης για τη Μεσόγειο

    Εχοντας μάλιστα το πράσινο φως από την ΕΕ για διερευνητικές συνομιλίες ,ο Τουρκος πρόεδρος θα θελήσει να προωθήσει τώρα την ιδέα μιας διεθνούς Διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο , χωρίς φυσικά προϋποθέσεις και όρους, αλλά με κύριο στόχο να βάλει το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος στο ίδιο τραπέζι με τα κράτη της περιοχής. Αυτό θα ήταν άλλωστε το πρώτο βήμα και για την de jure διχοτόμηση της Κύπρου με την αποδοχή της τουρκικής λογικής των δύο κρατών στη Μεγαλόνησο.

    Σε αυτό εστιάζει και η ανακοίνωση που εξέδωσε το Τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών για την ευρωπαϊκή σύνοδο. Πέρα από κάποιες μεμψιμοιρίες, το τουρκικό ΥΠΕΞ τονίζει προκλητικά ότι « ο πιο υγιεινός τρόπος για τους Ελληνοκύπριους είναι να συναντηθούν με τους Τουρκοκύπριους για να αρχίσουν να συζητούν την κατανομή των υδρογονανθράκων που προκαλούν ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο και την κατανομή των εσόδων τους, και να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα για μια λύση. Στο πλαίσιο αυτό -αναφέρει το τουρκικό ΥΠΕΞ «μια περιφερειακή διάσκεψη της Ανατολικής Μεσογείου είναι επίσης μια ευκαιρία από αυτή την άποψη». Και η ανακοίνωση καταλήγει με τη γνωστή απειλή ότι «τα νόμιμα δικαιώματα της χώρας μας και της “ΤΔΒΚ” θα συνεχίσουν να προστατεύονται με αποφασιστικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο»

    Eνα βήμα κάθε τρίμηνο δεν κάνει τον Ερντογάν πειθήνιο
    Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής απέχουν λοιπόν παρασάγγας από αυτά που ζητούσε η Αθήνα επί μήνες. Και ένα βήμα κάθε τρίμηνο δεν κάνει τον Ερντογάν πειθήνιο… Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης στη συνέντευξή του την περασμένη Δευτέρα στον Alpha εξέφραζε την πεποίθησή ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα διακινδυνεύσει το δικό της κύρος…το Δεκέμβριο θα πάρουμε αποφάσεις και θα υπάρχουν, θα δρομολογηθούν, οι συνέπειες για την Τουρκία».

    Συνέπειες όμως ουσιαστικές προς το παρόν και σχεδόν για τους επόμενους τέσσερις μήνες δεν θα υπάρξουν .Και την ίδια ώρα το Τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών επαναλαμβάνει τη θέση της Αγκυρας για την «επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών με την Αθήνα ,χωρίς όρους και προϋποθέσεις» .Κάτι για το οποίο αναμένεται να ενταθούν και οι πιέσεις της Γερμανίας και των Βρυξελλών ώστε να μην χρειαστεί καν να …πιεστεί ο Ερντογάν την άνοιξη.

    Το κλίμα που διαμορφώνεται είναι άσχημο, καθώς η απόφαση της συνόδου κορυφής αναμφίβολα συνιστά το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Δίνει το πράσινο φως στην Τουρκία να συνεχίσει τις προκλήσεις της για τη δημιουργία τετελεσμένων μέχρι την επόμενη σύνοδο κορυφής της 25ης Μαρτίου. Ναι, στην επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 για την εθνική Παλιγγενεσία. Κάποιες άλλες ευρωπαικές χώρες ,όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία επέσειαν επί μήνες την απειλή του βέτο -έστω και θέματα που διαφωνούσε και σωστά η πολιτισμένη Ευρώπη-αλλά τελικά κατάφεραν να κερδίσουν μια συμβιβαστική λύση που τους ευνοεί. Γιατί όπως έλεγε ο Κυνικός Αντισθένης : «Όστις εταίρους δέδοικε, δούλος ων λέληθεν εαυτόν»,«όποιος φοβάται τους άλλους, γίνεται δούλος χωρίς να το καταλάβει»…

    ============

     

    Ελληνοτουρκικά: Τα δύσκολα μόλις ξεκίνησαν…

    Του Κυριάκου Δημάγγελου* 

    «Η καταδίκη της τουρκικής προκλητικότητας στην Ανατολική Μεσόγειο υπήρξε απολύτως σαφής». Με αυτά τα λόγια, υποδέχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης την προχθεσινή απόφαση της Συνόδου Κορυφής για το ζήτημα της τουρκικής προκλητικότητας και της επιβολής κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας. Μάλιστα, ο Έλληνας πρωθυπουργός, την μη απόφαση για επιβολή κυρώσεων και εμπάργκο όπλων προς την Άγκυρα, την χαρακτήρισε ως «ένα βήμα- προειδοποίηση που θα οδηγήσει τον Ερντογάν να αλλάξει συμπεριφορά».

    Δυστυχώς, για την σημερινή κυβέρνηση, οι διθύραμβοι ακόμα και μετά από μια ήττα δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Πολλές φορές στο παρελθόν, το Μέγαρο Μαξίμου έχει επιχειρήσει να αντιστρέψει την πραγματικότητα, παίζοντας με την νοημοσύνη όλων ημών.

    Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα αρκούν: 

    -Όταν ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας παραδεχόταν πως το Oruc Reis έκοβε βόλτες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα κατεβάζοντας ακόμα και καλώδια, η κυβέρνηση τον εξώθησε σε παραίτηση… διαψεύδοντας τον.

    -Όταν ο Γιένς Στόλτενμπεργκ μας ενημέρωνε για συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, η κυβέρνηση το διέψευδε, κατηγορώντας τον Γ.Γ του ΝΑΤΟ ότι λέει ψέματα… αλλά μετά από δυο εβδομάδες το επιβεβαίωνε με διθυράμβους.

    -Όταν αποκαλύπτονταν οι κρυφές τριμερείς του Βερολίνου μεταξύ Καλίν-Σουρανή και Γερμανίας, στην αρχή διαψεύδονταν και μετά επιβεβαιώνονταν άρον-άρον.

    -Όταν στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου, μιλούσαν για κυρώσεις που θα δαγκώνουν… και μετά ισχυρίζονταν πως οι κυρώσεις δεν είναι αυτοσκοπός.

    Το ζήτημα όμως σήμερα υπερβαίνει κατά πολύ την κριτική προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού, την αξιοπιστία της κυβέρνησης ή την στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι πανηγυρισμοί του Κυριάκου Μητσοτάκη, μετά τη χθεσινή ηχηρή διπλωματική ήττα είναι πρωτίστως ζήτημα ασφαλείας για την χώρα. 

    Ο Ερντογάν ως ορθολογικός παίκτης

    Ο Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αποδείξει πως είναι ένας απόλυτα ορθολογικός παίκτης, ο οποίος κινείται με ιδιαίτερα προσοχή στην διεθνή σκακιέρα… και πάντα μετρώντας αντιπάλους και διεθνείς παίκτες.

    Γι’ αυτό τον λόγο, εισέβαλε στην Συρία, αφού πρώτα πήρε το πράσινο φως από τις Η.Π.Α και συμφώνησε με την Ρωσία για το πως θα διαμοιραστούν τα εδάφη της περιοχής.

    Γι’ αυτό το λόγο, εισέβαλε στην Λιβύη σταθεροποιώντας την κυβέρνηση του Σαράτζ, αλλά ποτέ δεν επιχείρησε να αλλάξει το status quo της Ανατολικής Λιβύης, προκαλώντας την Αίγυπτο σε μια πολεμική σύρραξη.

    Γι’ αυτό το λόγο, εισέβαλε στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ στηρίζοντας τις δυνάμεις των Αζέρων, αφού όμως πρώτα είχε «συμφωνήσει» με τον Πούτιν ότι μια τέτοια ενέργεια δεν θα συνιστούσε πρόκληση κατά των ρωσικών συμφερόντων.

    Γι’ αυτό το λόγο, ποτέ δεν αναμείχθηκε ουσιαστικά στο παλαιστινιακό ζήτημα, διότι εκεί ήξερε πως η απάντηση που θα έπαιρνε από το Ισραήλ θα ήταν συντριπτική.

    Γυρνώντας στα ελληνοτουρκικά

    Τι δείχνουν όλα τα παραπάνω; Μα πολύ απλά πως ο Ερντογάν ξέρει να διαβάζει τους περιφερειακούς συσχετισμούς και να προχωρά σε κινήσεις, μονάχα όταν αυτές έχουν εγγυημένο κέρδος και μικρό κόστος.

    Στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Ερντογάν έχει καταλάβει πως η Ελλάδα έχει κάνει την στρατηγική επιλογή να μην διαφυλάξει τα κυριαρχικά της δικαιώματα μέσω του στρατού της αλλά μονάχα μέσα από την πίεση της Ε.Ε και της Γερμανίας προς την Τουρκία

    Επειδή ο Ερντογάν φοβάται την Ευρώπη, τραβάει το σκοινί αργά και σταθερά, κάνοντας κάθε φορά ένα μικρό βήμα και περιμένοντας να «δει» αντιδράσεις.

    Μονάχα που αυτές οι αντιδράσεις δεν έρχονται ποτέ…και ο Σουλτάνος σήμερα μπορεί να πανηγυρίζει πως «η κοινή λογική επικράτησε στην Ευρώπη». Με άλλα λόγια, πως η Ε.Ε του δίνει εμμέσως το πράσινο φως να συνεχίσει την πολιτική των προκλήσεων και των παραβιάσεων.

    Τώρα ξεκινάνε τα δύσκολα

    Δυστυχώς, τα δύσκολα για την Ελλάδα μόλις ξεκίνησαν. Η στρατηγική επιλογή της μετατροπής της ελληνοτουρκικής κρίσης σε ευρώ-τουρκικό ζήτημα έχει αποτύχει. Και για αυτή την αποτυχία η σημερινή κυβέρνηση έχει τις δικές της ευθύνες. 

    Ενδεικτικά:  

    • -Δεν επένδυσε ουσιαστικά στο κάλεσμα της Γαλλίας για στενότερες στρατιωτικές και αμυντικές σχέσεις.
    • -Δεν πίεσε τις χώρες του Νότου να αλλάξουν στάση εις βάρος της Τουρκίας.
    • -Δεν ενεργοποίησε το ελληνικό λόμπι στην μάχη επιρροής του Λευκού Οίκου. 
    • -Παρέμεινε σταθερός και προβλέψιμος σύμμαχος για το Βερολίνο.

    Μετά το προχθεσινό φιάσκο, μια κυβέρνηση, η οποία θα επέμενε στην ουσία και όχι στους τύπους και την επικοινωνία, αντί για πανηγυρισμούς θα αναθεωρούσε ήδη την στρατηγική της απέναντι στην Τουρκία.

    Μια κυβέρνηση, η οποία θα επέμενε στην ουσία, θα είχε ήδη καταλάβει πως τους επόμενους καυτούς μήνες θα βρεθεί μόνη της, και ο μόνος τρόπος να αποφύγει τετελεσμένα εις βάρος της είναι  η αποκατάσταση της αποτρεπτική της ισχύος, η οποία τους τελευταίους μήνες έχει κουρελιαστεί. 

    *Δημοσιογράφος

    ============

Σχόλια