... όπου η κρατική αναλγησία συναντάται µε την απελπισία του λαού επελέγη τελικά και στη Βρετανία.Η νέα κυβέρνηση εγκαταλείπει κάθε προσπάθεια ενίσχυσης της οικονοµίας και ρίχνεται στη µάχη για τη λιτότητα. Η έκβασή της είναι το ίδιο αβέβαιη όσο είναι και για άλλες χώρες που δίνουν παρόµοιες µάχες.
Οι τραπεζίτες...
... συχνά παροµοιάζονται µε τους µπακάληδες που κρύβουν τα τρόφιµα στις αποθήκες τους για να αυξήσουν τις τιµές τους. Η δουλειά τους είναι να δίνουν δάνεια. Αν όµως οι κυβερνήσεις δηµιουργούσαν οι ίδιες χρήµα ώστε να µην αναγκάζονταν να δανείζονται ούτε αυτές ούτε οι πολίτες τους, τότε οι τραπεζίτες θα έµεναν άνεργοι. Για να εξακολουθήσουν να κερδίζουν οι τραπεζίτες, πρέπει να απαγορεύεται στις κυβερνήσεις να εκδίδουν χρήµα. Αυτήν ακριβώς την απαγόρευση έχουν επιβάλει σήµερα οι τραπεζίτες στις κυβερνήσεις µέσω των κεντρικών τραπεζών. Και αν αυτοί είναι µπακάληδες, τότε έχουν µετατρέψει τις κυβερνήσεις σε µπακαλόγατους. «Στις περισσότερες χώρες του κόσµου, τουλάχιστον το 95% της προσφοράς χρήµατος παρέχεται από τις τράπεζες µε τη µορφή δανείων», λέει η συγγραφέας Ελεν Μπράουν. «Οι τράπεζες παρέχουν τα κεφάλαια, αλλά όχι και τα χρήµατα που απαιτούνται για την αποπληρωµή των τόκων. Και µια που τα τραπεζικά δάνεια είναι σήµερα σχεδόν η µοναδική πηγή νέου χρήµατος για την οικονοµία, για να πληρωθούν οι τόκοι απαιτείται νέος δανεισµός».
Να γιατί οι τραπεζίτες τρώνε µε χρυσά κουτάλια.
Και να γιατί όλοι οι υπόλοιποι σφίγγουν τα ζωνάρια και ζουν σε µια ζοφερή λιτότητα. Με συνθήµατα για «δηµοσιονοµική υπευθυνότητα», µπακάληδες και µπακαλόγατοι καλούν τη σηµερινή γενιά να υποστεί µια απάνθρωπη λιτότητα προκειµένου να ζήσουν καλύτερα τα παιδιά της. Οµως αυτό ακριβώς ο οικονοµολόγος Μπιλ Μίτσελ το αποκαλεί δηµοσιονοµική τροµοκρατία:
- «Η εξυπηρέτηση των χρεών προς τις τράπεζες γίνεται πιο σηµαντική από τα σχολεία, την περίθαλψη, τα έργα υποδοµών. Και ο σκοπός των κυβερνήσεων δεν είναι πια να εξυπηρετούν το γενικό συµφέρον, αλλά να εξασφαλίζουν την αξία των επενδύσεων των δανειστών τους». (blogger: εχει γίνει κατανοητό σ' όλους ότι το πρώτο μέλημα της Κυβέρνησής μας ήταν η προστασία των δανειστών και όχι η υπεράσπιση των συμφερόντων του Εληνικού κράτους:Αντιγράφω τι λέει ο Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Κων. Χρυσογόνος: "Θα έπρεπε η η κυβέρνηση να αποφασίσει την άμεση αναδιάρθρωση του χρέους, δηλαδή πτώχευση, παρά να βάλει αυτή τη θηλιά στο λαιμό όλων μας. Αυτό που κατορθώσαμε με το μνημόνιο ήταν να αντικαταστήσουμε τους ιδιώτες με κρατικούς δανειστές και να διασφαλίσουμε τα συμφέροντά τους και όχι τα δικά μας" ----> )
- ...Μέσω του «Σπήγκελ» έριξε μια βόμβα η Μέρκελ: «κούρεμα» του χρέους (μερική μετάθεση των ζημιών στους κατόχους ομολόγων) και συνθήκες «ελεγχόμενης χρεωκοπίας» για τις προβληματικές χώρες, όπως η Ελλάδα.
- Πρόκειται για γερμανικό σχέδιο. Αλλά φαίνεται ότι αποτελεί την αφετηρία μιας πολύ πιθανής -ή αναπότρεπτης- εξέλιξης... Το Σχέδιο, το οποίο παραδόξως δεν φιλοξενήθηκε στις μηντιακές προθήκες της χώρας, αλλά στα ενδότερα, προνοεί για χρονική επιμήκυνση του χρέους (μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο για τη λήξη του) και παράλληλα «μια κατάλληλη μείωση της ονομαστικής αξίας ή του επιτοκίου»... Με άλλα λόγια, «οι πιστωτές λαμβάνουν λιγότερα λεφτά από αυτά που επρόκειτο να πάρουν και θα πρέπει να περιμένουν περισσότερο για να εισπράξουν»... Αυτό είναι το «κούρεμα». Και αυτό θα μπορούσε -και έπρεπε- να ζητήσει εξ αρχής ο Ελληνας πρωθυπουργός, ζητώντας ταυτόχρονα και δάνειο με κάπως ανεκτό επιτόκιο. Δεν θα ήταν εύκολο, ειδικά για μια μικρή χώρα που βρίσκεται επί ξυρού ακμής. Ομως ο κ. Παπανδρέου είχε ένα μεγάλο όπλο στα χέρια του, ικανό να οδηγήσει σε μια γόνιμη διαπραγμάτευση και θετική εξέλιξη. Θα μπορούσε να πει ευθέως ότι οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη θα οδηγούσε μεν την Ελλάδα στη χρεωκοπία, αλλά και τους πιστωτές της στην απώλεια των χρημάτων τους... Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός δεν το έπραξε, επιλέγοντας τον οδυνηρό μονόδρομο του Μνημονίου, αποτέλεσμα της δικής του ατολμίας -και έλλειψης σχεδίου- αλλά και της ευρωπαϊκής αβελτερίας... Το σημερινό Σχέδιο της Μέρκελ προβλέπει σκληρούς όρους για τις χώρες που θα τεθούν σε κατάσταση «ελεγχόμενης χρεωκοπίας». Ενας από αυτούς είναι το να μην έχει η χώρα δικό της υπουργείο Οικονομικών. Αλλά μήπως σήμερα το ίδιο δεν συμβαίνει με το δυναστικό Μνημόνιο; Ο νομπελίστας οικονομολόγος Ρόμπερτ Μαντέλ προβλέπει ότι η Ελλάδα, μέσα στο επόμενο έτος, θα αναγκαστεί να προβεί σε αναδιάρθρωση του χρέους της (δίνει πιθανότητες 40% να συμβεί αυτό)... Το βέβαιο είναι ότι η χώρα βρίσκεται κλειδωμένη σ' ένα σκοτεινό υπόγειο και έχει ελάχιστες ελπίδες να βγει από αυτό
- Το χρήµα λείπει, αλλά οι λύσεις υπάρχουν. Μια από αυτές θα ήταν οι εθνικοποιήσεις τραπεζών, λέει ο καθηγητής Ράντολ Ρέι, σαν κι αυτές που έκαναν οι Βρετανοί Εργατικοί το 1946, µε τις οποίες χρηµατοδότησαν το εθνικό σύστηµα υγείας και τους σιδηροδρόµους. Ή η ίδρυση κρατικών αναπτυξιακών τραπεζών στο κινεζικό πρότυπο. Είναι λύσεις που θα µπορούσαν να εφαρµοστούν, αν οι κυβερνήσεις δεν είχαν εκχωρήσει την κυριαρχία των χωρών τους στο παγκόσµιο τραπεζικό σύστηµα.(blogger: έχει αξία να διαβάσει κανείς μια παλιότερη εγγραφή - Νοέμβριος 2008 -σχετικά με το ρόλο των τραπεζών)
- Από το 1966 (!) ο καθηγητής Κάρολ Κουίγκλι αποκάλυπτε τα σχέδια αυτού του συστήµατος στο έργο του «Τραγωδία και ελπίδα»: Στόχος του είναι «η δηµιουργία ενός παγκόσµιου συστήµατος χρηµατοπιστωτικού ελέγχου που θα βρίσκεται σε ιδιωτικά χέρια προκειµένου να κυριαρχήσει στα πολιτικά συστήµατα των χωρών και στην παγκόσµια οικονοµία». Η τραγωδία έχει σήµερα συντελεστεί. Και η ελπίδα; Δεν µπορούµε να την περιµένουµε από µπακαλόγατους (της καρπαζιάς, όπως ο κινηµατογραφικός).
Blogger: Για να "δέσετε" τα παραπάνω δείτε επίσης μια παλιότερη εγγραφή:
- όταν τα κράτη είναι θεραπαινίδες των τραπεζών (16/2/2010)
Αντιγράφω από το ΕΠΙΚΑΙΡΑ (08/07/ 14/7/2010) σελ. 19. - άρθρο του Δελαστίκ
Τραπεζίτες ή ύαινες;
Είναι τίτλος της Ισπανικής εημερίδας El Pais που αντανακλά την οργή των Ισπανών για τα όσα υφίσταται η χώρα τους ακριβώς εξαιτίας αυτού του προβλήματος (συμπεριφοράς των τραπεζών)
Ύαινες χατακτηρίζει ονομαστικά ο αρθρογράφος Χαβιερ Βιδαλ-Φολτσ τους Γερμανούς τραπεζίτες Άκερμαν (πρόεδρο της Deutsche Bank) Σταρκσ (μέλος του προεδρείου της ΕΚΤ) Βέμπερ (επίδοξο πρόεδρο της ΕΚΤ από του χρόνου.
- Συγκλονιστική η αποκάλυψή του ότι μόνο η Deutsche Bank διαχειρίζεται στοιχήματα υπερ της χρεωκοπίας πέντε Ισπανικών επιχειρήσεων ύψους 500 εκατομμυρίων ευρώ. Για ποια "ευρωπαϊκή αλληλεγγύη" και για ποιο ευρώ μπορεί να γίνεται λόγος υπ΄αυτούς τους όρους;
Μεταγεννέστερη προσθήκη 13/7/2010
Οι επιστήµονες...
...ερίζουν ακόµη. Σαν να βρίσκονται σε αδυναµία να ονοµατίσουν µε ακρίβεια αυτό που οι απλοί άνθρωποι ζουν καθηµερινά σαν µαρτύριο. Αλλοι οικονοµολόγοι πιστεύουν ότι η οικονοµική κρίση δεν είναι παρά ακόµη µια οικονοµική διακύµανση, από τις πολλές που κάθε τόσο διαταράσσουν την ισορροπία του συστήµατος. Αλλοι όµως δεν διστάζουν να την χαρακτηρίσουν «ταξικό πόλεµο», κρίνοντας ίσως από την προκλητική συµπεριφορά εκείνων που την προκάλεσαν: καµιά µεταµέλεια µετά το έγκληµα.
Ο καθηγητής...
...Ισµαελ Χοσέιν Ζαντέι, που διδάσκει Οικονοµικά στο Πανεπιστήµιο Ντρέικ των ΗΠΑ, είναι ένας από αυτούς τους τελευταίους. «Αυτό που ονοµάζουµε σήµερα δηµόσιο χρέος», λέει, «άρχισε ως ιδιωτικό χρέος των τραπεζιτών που, αφού κερδοσκόπησαν, φόρτωσαν τις ζηµιές τους στις ράχες των λαών.
Οι κυβερνήσεις που έσπευσαν να σώσουν αυτούς τους αφερέγγυους τραπεζίτες έγιναν µε τη σειρά τους αφερέγγυες κι αυτές. Οµως, αντί οι τραπεζίτες να ανταποδώσουν τη χάρη και να απλώσουν χείρα βοηθείας, απαιτούν σήµερα τα πάντα. Οι δράστες ρίχνουν το φταίξιµο στα θύµατα. Τα καλούν να επιδείξουν υπευθυνότητα (δηλαδή να ζήσουν µε λιγότερα, για να µείνουν για τους τραπεζίτες περισσότερα). Και υπαγορεύουν τους δικούς τους όρους για την αποπληρωµή των χρεών που οι ίδιοι δηµιούργησαν». Η υπευθυνότητα, όµως, σηµαίνει περικοπές δαπανών. Κι αυτό σε περίοδο ύφεσης αποτελεί συνταγή για σίγουρη καταστροφή, όπως διαπίστωσαν οι αµερικανοί ηγέτες που το επιχείρησαν στην οικονοµική ύφεση της δεκαετίας του 1930.
Μας λένε...
...πως τα οικονοµικά των κρατών πρέπει να είναι νοικοκυρεµένα. Οµως, τα κράτη δεν είναι σαν τα νοικοκυριά. Ενας πρωθυπουργός δεν είναι σαν τον πατέρα, που κάθε βράδυ προτού πέσει για ύπνο σκύβει πάνω από ένα κοµµάτι χαρτί µε τα έξοδα και τα έσοδα της οικογένειας και µονολογεί: «Πρέπει να ζούµε µε τα δικά µας µέσα». Τα κράτη έχουν τα δικά τους µέσα για να βρίσκουν χρήµατα, λέει ο Ζαντέι. Και όχι µόνο τα έχουν, αλλά και πρέπει να τα χρησιµοποιούν. Οταν βουλιάζει η οικονοµία τους πρέπει να αυξάνουν τις δηµόσιες δαπάνες.
Αντί γι' αυτό, οι κυβερνήσεις υπακούουν στο πρόσταγµα των τραπεζιτών: υπευθυνότητα (δηλαδή λιτότητα). Και ρίχνουν όλα τα βάρη στις πλάτες των παραγωγικών τάξεων. Οι κερδοσκόποι που προκάλεσαν την κρίση µένουν ανενόχλητοι. Αγοράζουν και πωλούν τα «προϊόντα» τους αφορολόγητα. Και πληρώνουν ελάχιστο φόρο εισοδήµατος (µόλις 1% η Γκόλντµαν Σακς, το 2008).
- «Είναι ξεκάθαρο»...
- ...λέει ο Ζαντέι, «πως οι εργαζόµενοι όλου του κόσµου είναι αντιµέτωποι µε έναν κοινό εχθρό: µια µη παραγωγική τραπεζική ολιγαρχία, που σαν παράσιτο αποµυζά το αίµα της οικονοµίας. Το ζήτηµα είναι πότε τα θύµατά της θα συνειδητοποιήσουν τη βαρύτητα της κατάστασης και θα σπάσουν τα δεσµά που τους δένουν µε το χρέος».
=========
Mεταγεννέστερη προσθήκη
Στο στόχαστρο του Τρισέ μπήκαν Fitch, S&P και Moody's
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ επέκρινε το «ολιγοπώλιο» των τριών διεθνών οίκων αξιολόγησης
Να δοθεί τέλος στο «διεθνές ολιγοπώλιο των τριών οίκων αξιολόγησης» επιθυμεί ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Ζαν Κλοντ Τρισέ. Σε συνέντευξή του, που δημοσιεύει σήμερα η γαλλική εφημερίδα Liberation, επέκρινε τους οίκους Fitch, Standard & Poor's και Moody' s.
Σύμφωνα με τον Τρισέ, "οι οίκοι αξιολόγησης γενικά έχουν την τάση να μεγαλοποιούν, προς τα πάνω ή προς τα κάτω, τις κινήσεις των χρηματαγορών. Αυτό αντιβαίνει στην οικονομική σταθερότητα".
Κατά το τελευταίο διάστημα, αρκετοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν επικρίνει τους οίκους αξιολόγησης.
Ο Ευρωπαίος Επίτροπος αρμόδιος για θέματα εσωτερικής αγοράς Μισέλ Μπαρνιέ πρότεινε στις αρχές Μαΐου τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού οίκου, ο οποίος κυρίως θα αξιολογεί τα χρέη των κρατών.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ τάχθηκε επίσης υπέρ της συγκρότησης ενός ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης.
Εξάλλου, το ίδιο πρότειναν η Γερμανία και η Γαλλία. Στο ίδιο μήκος κύμματος, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε δηλώσει ότι η Γερμανία θα "εργαστεί από κοινού με τη Γαλλία" για να επιτευχθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο μια "διάσπαση του ολιγοπωλίου των τριών μεγάλων οίκων αξιολόγησης".
Κατά το τελευταίο διάστημα, αρκετοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν επικρίνει τους οίκους αξιολόγησης.
Ο Ευρωπαίος Επίτροπος αρμόδιος για θέματα εσωτερικής αγοράς Μισέλ Μπαρνιέ πρότεινε στις αρχές Μαΐου τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού οίκου, ο οποίος κυρίως θα αξιολογεί τα χρέη των κρατών.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ τάχθηκε επίσης υπέρ της συγκρότησης ενός ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης.
Εξάλλου, το ίδιο πρότειναν η Γερμανία και η Γαλλία. Στο ίδιο μήκος κύμματος, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε δηλώσει ότι η Γερμανία θα "εργαστεί από κοινού με τη Γαλλία" για να επιτευχθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο μια "διάσπαση του ολιγοπωλίου των τριών μεγάλων οίκων αξιολόγησης".
Σχόλια