Ότι ακολουθεί έχει γραφεί στις 9/11/2008 αλλά νομίζω ότι ισχύει και σήμερα, χωρίς καμιά μεταβολή. Η μνήμη είναι χαρακτηριστικό του όποιου έξυπνου όντος, καλόν είναι να την ακονίζουμε. Οι όποιες αξουσίες θεωρούν δεδομένο ότι έχουμε (έχετε) μνήμη χρυσόψαρου!
================
Ξαναφέρνω μπροστά όσα είχα γράψει πριν δυο μέρες, βλέποντας την αδυναμία της πολιτικής να επιβληθεί στις τράπεζες.
- Οι τράπεζες εξακολουθούν να κάνουν αυτό που γουστάρουν και απέναντί τους έχουν μια αδύναμη κυβέρνηση που "ψελίζει" απειλές, ξεχνώντας ότι έχει εκλεγεί από το λαό και λογοδοτεί στο λαό και όχι ... στις τράπεζες...
- Αυτό κι' αν είναι η απόδειξη της παρακάτω διαπίστωσης του ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ. Σκληρή κυβέρνηση! τόσο σκληρή όσο το βούτυρο έξω από το ψυγείο. (Ας θυμηθούμε την ρήση του πρωθυπουργού μας πριν από ένα περίπου μήνα και αξιολογήστε την με βάση τα νέα στοιχεία και συμπεριφορές: «Αισθάνομαι πολύ ισχυρός»)
- Όσοι θυμούνται και είναι κάποιας ηλικίας, μπορούν να συγκρίνουν το σημερινό ύφος της διακυβέρνησης, μ' εκείνο ενός Καραμανλή (του γέρου) ή έστω του Ανδρέα Παπανδρέου. (Και οι δυο τους σε αντίστοιχες καταστάσεις με το δικό τους ύφος ο καθένας, θα έκαναν ξεκάθαρο για το ποιος κάνεις κουμάντο...έστω και για το θεαθήναι. Θα έπειθαν τελος πάντων, δεν θα βλέπαμε αυτό το χάλι...)
- Μέχρις ότου η κυβέρνηση "νουθετήσει" τους τραπεζίτες η πραγματική οικονομία θα είναι ένα τυμπανιαίο πτώμα και η αξία που θα έχει τότε η όποια λύση προταθεί θα αφορά τη διαχείρηση ενός πτώματος και οι δράσεις κυβέρνησης - τραπεζιτών θα συγκρίνονται με την συμβολή ενός νεκροθάφτη στο φαινόμενο της ζωής!!! (Μεταγενέστερη ανάρτηση: 16/11/2008: ....η Ελλάδα και η Αυστρία είναι οι μοναδικές χώρες στην Ε.Ε, που δεν έχουν ακόμα ενεργοποιήσει τα προγράμματα ενίσχυσης της ρευστότητας, χάνοντας πολύτιμο χρόνο και διακινδυνεύοντας σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις... συνέχεια εδώ)
- Ξυπνήστε ρε!!! Στην οικονομία και στην πολιτική η παράμετρος χρόνος είναι από τις πιο σημαντικές. Αν όχι πιο σημαντική!
- Η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος (που εμφανίζεται όμηρος υπόγειων λογοδοτήσεων) δεν προκαλεί πλέον μόνο οργή, αλλά και απέραντι απόγνωση για την ποιότητα του πολιτικού μας προσωπικού! Μ' ενοχλεί να διαπιστώνω (σε ένα panel με Δημητρακόπουλο, Βερελή) ότι μόνο ο Βελλόπουλος του ΛΑΟΣ προσεγγίζει με τη δέουσα σοβαρότητα τα πράγματα!
- Όσο για τους άλλους. Ενώ η κυβέρνηση συνδιαλλέγονται χαμηλόφωνα με τους τραπεζίτες, με τον φόβο μην τους κακοκαρδίσει η αντιπολίτευση ασχολείται με τον σύμβουλο του αρχηγού Βαλλιανιάτο, ή αλλιώς με την πρωκτογεννητική τους χώρα και άλλα συγγενή...
"…. Σήμερα, οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι στο ύψος των προκλήσεων. Και δεν υπάρχουν πια κυβερνήσεις απέναντι στις τράπεζες – οι τράπεζες υπαγορεύουν στις κυβερνήσεις τι θα κάνουν".
….. λέει ο ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ (όλη η συνέντευξη εδώ) και ακούγεται υπερβολικός...
Ας δούμε τι έχουμε:
- Στη Γαλλία: Ο ΓΑΛΛΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΦΙΓΙΟΝ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
«Ή θα δανείζετε ή θα σας κρατικοποιήσουμε» click εδώ - Φαίνεται ότι ο Γάλλος Πρωθυπουργός θεωρεί ότι η συγκυρία ξεπερνά τις τράπεζες και τις όποιες άλλες δυνάμεις της αγοράς και επιβάλλεται οι πάντες να σοβαρευτούν, αφού κινδυνεύει με κατεδάφηση το "μαγαζί".
- Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλος, με δήλωσή του στην «Ε» διεκτραγώδησε την κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας. Ανέφερε ότι στο Επιμελητήριο γίνονται κάθε μέρα 250 τηλεφωνήματα, φαξ και e-mail επιχειρηματιών, οι οποίοι διαμαρτύρονται για την κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας που επιβάλουν οι τράπεζες, είτε με άρνηση χορήγησης δανείων, είτε με αύξηση των επιτοκίων χορηγήσεων μέχρι και 5 ποσοστιαίες μονάδες, η οποία ισοδυναμεί με άρνηση. Πρόσθεσε ακόμη ότι έχει επιβληθεί «ομερτά», καθώς οι επιχειρηματίες φοβούνται τις τράπεζες και δηλώνουν την επιθυμία τους να μη γίνουν γνωστές καθ' οιονδήποτε τρόπο οι επώνυμες καταγγελίες τους. (Σχόλιο blogger: δεν φτάνουν τα προβλήματα που έχουν με την αγορά οι άνθρωποι, να μπουν και σε καμιά λίστα "δύστροπου" πελάτη... δεν είναι ώρα για παλληκαρισμούς...)
- Εκτός από την παραπάνω διαπίστωση ενός θεσμικού παράγοντα, έχουμε και τα παρακάτω:
Πιστωτική ασφυξία παρά το οξυγόνο των 28 δισ. ευρώ
Συνθήκες «πιστωτικής ασφυξίας» στην αγορά αλλά και δραματική επιβάρυνση των δανειοληπτών προκαλεί η απροθυμία των τραπεζών να αποδεχθούν το σχέδιο ενίσχυσης των 28 δισ. ευρώ που προσφέρει η κυβέρνηση.
Έτσι, παρ' όλο που στη διατραπεζική αγορά τα επιτόκια υποχωρούν σταδιακά, οι δανειολήπτες όχι μόνο δεν επωφελούνται αλλά αντιθέτως επιβαρύνονται με υψηλότερο κόστος για τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.- Ωραία πράγματα!!! Οι τράπεζες επιβάλλουν στην Ελλάδα τα θέλω τους και δεν τολμάει κανείς πολιτικός να πει αυτό που ο Γάλλος πρωθυπουργός τόλμησε να πει: «Ή θα δανείζετε ή θα σας κρατικοποιήσουμε»
- Μεταγενέστερη προσθήκη (6/10/2008) Είδα χθες βράδυ τον κ. Αλογοσκούφη να ψελίζει: "...έχει τον τρόπο να πείσει τις τράπεζες η κυβέρνηση...", μοιάζει με προειδοποίηση, αλλά λίγη. Στοιχηματίζω ότι σύντομα οι κυβερνήσεις θα κρατικοποιήσουν όλες τις τράπεζες, αφού:
- Μόνο με τον τρόπο αυτό θα έχουν τρόπο συνολικής παρέμβασης.
- Μόνο με τον τρόπο αυτό θα αποκτήσει αξιοπιστία το σύστημα (Το πρώτιστο πρόβλημα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης και δεν βλέπω πως θα αρθεί, χωρίς το κράτος).
- Μόνο με τον τρόπο αυτό θα μπορούν να χαραχθούν δράσεις σε βάθος χρόνου. (Μόνο μια κρατική οντότητα μπορεί να "πουλήσει" χρόνο. Οι επιχειρήσεις, άρα και οι τράπεζες δεν μπορούν να πουλήσουν κάτι που δεν διαθέτουν: δεν διαθέτουν σίγουρο μέλλον! Ποιά τράπεσα μπορεί να εγγυηθεί ότι θα είναι εκεί τα επόμενα εκατό χρόνια! Κι' αν το κάνει ποιά αξία έχει η όποια εγγύησή της!)
- Εμπρός (πίσω;) ολοταχώς σε κρατικοποίηση όλων των χρηματοοικονομικών καταστημάτων. (Με όλα τα προβλήματα βέβαια, αφού πρέπει να έχει επανεκπαιδευτεί το προσωπικό και συνάμα να δημιουργηθεί ένα νέο συνολικό πλαίσιο λειτουργίας - στόχων - ορισμών, το οποίο και πρέπει να ξανασχεδιασθεί από το μηδέν!. π.χ. πώς ορίζονται σήμερα τα κέρδη μιας Τράπεζας; Η σωστή απάντηση είναι: Τα κέρδη ορίζονται κατά τρόπο ώστε να μεγιστοποιήσουν τα bonus στα μεγαλοστελέχια! Θα είσαι μαλάκας, ως διοικητής, να ανακοινώσεις μηδενικά κέρδη, αφού θα σημαίνει και μηδενικό bonus. Τραβάς λοιπόν από τ' αυτά τα στοιχεία σου και τα μαγειρεύεις κατά το δοκούν. Βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν δηλώνεις ζημίες! Δεν επιτρέπεται να μπεις σε μπελάδες! Λέω τώρα. Μήπως τα όποια αποτελέσματα εκτός από τους ετήσιους δείκτες, να λαμβάνουν υπ' όψιν και δείκτες πενταετίας; έτσι θα κρίνουμε και το κατά πόσον οι διοικήσεις είναι προσγειωμένες...λέω τώρα.
- Το δράμα αυτής της χώρας είναι ότι πριν γλυτώσουμε από τα δεινά του κρατισμού, επιστρέφουμε σ' αυτόν και θα φοτρωθούνε στο σβέρκο μας κατά τα φαινόμενα κρατιστές - λαϊκιστές που είναι οι κύρια υπεύθυνοι για το χάλι μας. (βλέπε άποψη----->) Άντε τώρα να πεις σ' ένα 18χρονο ή 25χρονο, προσοχή αγόρι μου, αυτό το λαμόγιο με την ωραία γραβάτα και το ακριβό κουστούμι, έχει στήσει την απάτη του χρηματιστηρίου, μην τον πιστεύεις...
- Ζόρικα πράγματα και το πιο επικίνδυνο είναι το γεγονός ότι η πνευματική ελίτ (πιάστε τ' αρχίδια σας) της χώρας μας, ή έχει ξεπουληθεί ή είναι ανίκανη να προτείνει συνολική λύση. Ούτε λόγος βέβαια για την πολιτική ελιτ, τέτοια δεν υπάρχει! Οι περισσότεροι κάνουν τούμπες στον αρχηγό μια οικογένειας αν του εξασφαλίσει 30ψήφους, τί λέω και δέκα ψήφους!
Στα καθ' υμάς, οι τραπεζίτες μας έχουν απλώσει την αρίδα τους και ροκανίζουν τα υπερκέρδη που έχουν συσσωρεύσει στις προηγούμενες χρήσεις. Άρα αντέχουν. Tρώνε απ' τα έτοιμα, αρνούμενοι να αντιληφθούν τον σύνθετο ρόλο που επιτελούν στην οικονομία της χώρας.
Και πως να γίνει αυτό όταν ουδέποτε έχουν πάψει να συμπεριφέρονται ως ραντιέρηδες και ουδέποτε συμπεριφέρθηκαν ως αιμοδότες της ανάπτυξης. Με ποια επιτελεία και ποιες γνώσεις θα αξιολογήσουν επενδυτικές προτάσεις. Οι άνθρωποι βλέπουν αυτό που μπορούν να δουν. Διασφάλιση των χρημάτων τους μέσα από ακίνητα και επενδύσεις στις χρηματαγορές. Τζόγος με τις μετοχές (έχοντας καλλύτερη πληροφόρηση, θα είσαι μαλάκας να μην κερδίζεις!).
Οι άνθρωποι χρόνια τώρα έχουν μάθει να βγάζουν χρήματα με τρόπο που δεν έχει σχέση με την πραγματική οικονομία. {Μεταγενέστερη προσθήκη:12/11/2008 - Nα τι λέει ένας ..τραπεζίτης, έτσι για να με πιστεύετε...δείτε όμως και τούτο από ΤΑ ΝΕΑ, 17/11/2008 }
Ο όποιος μικρομεσαίος μπαίνει στην Τράπεζα, αντιμετωπίζεται είτε σαν κορόϊδο που θα το γδύσουν με τα υπέρογκα έξοδα και υπέρογκους τόκους, είτε σαν μια ενόχληση ενός φουκαρά, που ασχολείται ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, υπαλλήλους, προμηθευτές και άλλα τέτοια ποταπά.
Δεν μπορούν να τον καταλάβουν, δεν θέλουν να τον καταλάβουν! Τους τρώει πολύτιμο χρόνο, από το τζόγο τους. Δεν έχουν γνώσεις και διάθεση να καταλάβουν την πραγματική οικονομία, αγνoώντας ότι είναι αυτή που στην πραγματικότητα που τους (μας) τρέφει!
Ας είναι καλά οι κρίσεις, αφού από δω και πέρα θα ζούμε διαρκείς κρίσεις.
Ευτυχώς!
Αφού μόνο οι κρίσεις μπορούν να φέρουν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.
Τώρα κρίνεται ο πραγματικός ρόλος των τραπεζών. Αν τώρα οι τράπεζες δεν "παίξουν το παιχνίδι" τους καθώς πρέπει, οι άλλες δυνάμεις της αγοράς θα πρέπει να δώσουν σκληρή απάντηση, βγάζοντάς τους απ' το παιχνίδι, ως άχρηστο ληστρικό πλέγμα, επινοώντας άλλους θεσμούς.
Τώρα τίποτα δεν είναι δεδομένο: Οι παλιοί κανόνες δεν μπορεί να ισχύουν και νέοι ορίζουν τα πάντα από την αρχή! (Μεταγενέστερη προσθήκη, 16/11/2008: Τζόζεφ Στίγκλιτζ: Το επόμενο Μπρέτον Γουντς)
(Ήδη υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι οι τράπεζες είναι ανίκανες να αντιληφθούν το νέο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί και από κινητήρια δύναμη της οικονομίας, έχουν εξελιχθεί σε πρόβλημα που δεν θέλει να μεταρυθμισθεί. Αν οι πολιτικές δυνάμεις κινηθούν έξυπνα, το υπάρχον τραπεζικό σύστημα θα χάσει κάθε νομιμοποίηση και πρέπει να τεθεί στο περιθώριο. Βλέπε εδώ και εδώ)
- Όσο για τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, πυλώνας των ισολογισμών των τραπεζών, ως κάτοχοι ακινήτων, αυτές που επέβαλε ο ανεκδιήγητος Γιάννος και συνέχισε ο Αλογοσκούφης, δεν ήταν παρά ένα τέχνασμα για να σπρώξουν την αγορά ακινήτων σε δυσθεόρατα ύψη, να χρεώσουν τον κόσμο, να εισπράξει το κράτος από τις πράξεις μεταβίβασης, να κερδίσουν οι τράπεζες.
- Για να δούμε τώρα πόσο καιρό θ' αντέξει η ισχυρή κτηματαγορά σ' αυτά τα ύψη που την οδήγησαν; Προσέχτε το αυτό! Η κτηματαγορά έφτασε εκεί που έφτασε ωθούμενη μόνιμα από κρατικές παρεμβάσεις! Είναι σίγουρο ότι σύντομα θα έχουμε εμπορικές αξίες μικρότερες των αντικειμενικών!
Πως θα το καταπιεί το τραπεζικό σύστημα το φαινόμενο αυτό;
http://moulari.blogspot.com/2008/11/2.html
============
Μεταγεννέστερη εγγραφή (5/9/2009)
Η κάθαρση στον τραπεζικό τομέα, περιορίζεται στα μπόνους των golden boys!
ZEZA ZHKOY
Ευλόγως αναρωτιέται κάποιος: Γιατί οι ηγέτες των τριών μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρώπης -Γερμανίας, Βρετανίας και Γαλλίας- απεμπόλησαν την ιστορική ευκαιρία να συμφωνήσουν και να πείσουν και το G20 σε κανόνες που θα απέτρεπαν στο μέλλον την «τοξική ασυδοσία» των τραπεζών; Και γιατί αρκέστηκαν σε προτάσεις επιβολής κανόνων μόνο στα μπόνους των golden boys; Προφανώς, από αδυναμία και από λαϊκιστική νοοτροπία.
Αντί, λοιπόν, να στενέψουν τα περιθώρια δράσης των golden boys σε ολόκληρο το πλέγμα της χρηματοοικονομικής εξουσίας, η Μέρκελ, ο Μπράουν και ο Σαρκοζί με κοινή επιστολή δηλώνουν ότι συμφώνησαν να θεσμοθετηθούν «υποχρεωτικοί κανόνες» στα μπόνους των τραπεζιτών, στο παρά πέντε της συνάντησης των υπ. Οικονομικών του G20 σήμερα στο Λονδίνο. Σε ένα ενιαίο μέτωπο εν όψει της Συνόδου Κορυφής του G20 που θα πραγματοποιηθεί σε 20 μέρες στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ, οι τρεις Ευρωπαίοι ηγέτες απαιτούν τη λήψη μέτρων για τη «συμμόρφωση» των τραπεζικών στελεχών πάνω στο επίμαχο μεν αλλά επουσιώδες ζήτημα των μπόνους των τραπεζιτών.
Ωστόσο, μείζον παραμένει το ζήτημα της εξυγίανσης των τραπεζών. Το τραπεζικό σύστημα είναι «κλειδί» για μία βιώσιμη ανάπτυξη και υπάρχουν τρεις λόγοι γι’ αυτό. Πρώτον, χωρίς ένα εύρυθμο χρηματοπιστωτικό σύστημα οι δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές δεν στηρίζουν όσο θα μπορούσαν τη ζήτηση, δεύτερον, το κύμα των ζημιών από την ύφεση που έπληξε το χρηματοπιστωτικό σύστημα προκαλεί κινδύνους για περαιτέρω δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία και τρίτον, χωρίς συγκροτημένη δράση, το παγκόσμιο και το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα πιθανώς να συνεχίσει να επιβιώνει για μεγάλο διάστημα, απορροφώντας με το σταγονόμετρο δημόσιους πόρους. Οι αιτίες που προκάλεσαν το χρηματοπιστωτικό κραχ είναι πολλές -μεταξύ αυτών, η οικονομική κακοδιοίκηση, οι αδυναμίες του εποπτικού συστήματος (bad regulation) και η τραπεζική απληστία- και παραμένουν. Και όχι τα μπόνους.
Οντως, οι σύγχρονοι τραπεζίτες δεν σέβονται τις εποπτικές αρχές (regulators). Το σημαντικό γι’ αυτούς ήταν να βρουν τρόπους να παρακάμψουν το εποπτικό πλαίσιο, να μεταφέρουν τα παράγωγα (derivatives) εκτός των ισολογισμών των τραπεζών και να επινοήσουν μεθόδους που να εξαλείφουν, με μαγικό τρόπο, τον κίνδυνο των τραπεζικών δανείων. Οταν ξέσπασε η κρίση, ήταν σε αγορές και προϊόντα που μας είχαν πει είτε ότι ήταν ασφαλή, όπως τα ενυπόθηκα δάνεια, είτε ότι ο κίνδυνος ήταν τόσο διάχυτος ώστε κανένας πλέον να μην τα αναγνωρίζει ως στοιχεία υψηλού κινδύνου (risk assets). Οι τραπεζίτες είχαν ξεγελάσει τους πάντες, ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Και, βέβαια, έχασαν δισεκατομμύρια, εκατοντάδες δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αλλά δεν προσέγγισαν όλες οι χώρες την κρίση με τον ίδιο τρόπο: Ορισμένες προχώρησαν στην εθνικοποίηση των τραπεζών, ενώ κάποιες άλλες τους προσέφεραν εγγυήσεις. Σε κάθε περίπτωση, όλες οι κυβερνήσεις δαπάνησαν τεράστια ποσά για να διασφαλίσουν τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος. Μερικές φορές η στήριξη ήταν φανερή με τη μορφή άμεσων κρατικών επενδύσεων στις τράπεζες. Αλλες φορές ήταν σιωπηρή, με τη μορφή φθηνότερου δανεισμού χρημάτων από τις αγορές ομολόγων ή καταθετών. Αλλά οι κυβερνήσεις εξακολουθούν να βρίσκονται από πίσω τους. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η κρατική στήριξη είναι αυτή που κρατάει το σύνολο του τραπεζικού κλάδου στη ζωή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_05/09/2009_328130
Σχόλια