- Οι τράπεζες εξακολουθούν να κάνουν αυτό που γουστάρουν και απέναντί τους έχουν μια αδύναμη κυβέρνηση που "ψελίζει" απειλές, ξεχνώντας ότι έχει εκλεγεί από το λαό και λογοδοτεί στο λαό και όχι ... στις τράπεζες...
- Αυτό κι' αν είναι η απόδειξη της παρακάτω διαπίστωσης του ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ. Σκληρή κυβέρνηση! τόσο σκληρή όσο το βούτυρο έξω από το ψυγείο. (Ας θυμηθούμε την ρήση του πρωθυπουργού μας πριν από ένα περίπου μήνα και αξιολογήστε την με βάση τα νέα στοιχεία και συμπεριφορές: «Αισθάνομαι πολύ ισχυρός»)
- Όσοι θυμούνται και είναι κάποιας ηλικίας, μπορούν να συγκρίνουν το σημερινό ύφος της διακυβέρνησης, μ' εκείνο ενός Καραμανλή (του γέρου) ή έστω του Ανδρέα Παπανδρέου. (Και οι δυο τους σε αντίστοιχες καταστάσεις με το δικό τους ύφος ο καθένας, θα έκαναν ξεκάθαρο για το ποιος κάνεις κουμάντο...έστω και για το θεαθήναι. Θα έπειθαν τελος πάντων, δεν θα βλέπαμε αυτό το χάλι...)
- Μέχρις ότου η κυβέρνηση "νουθετήσει" τους τραπεζίτες η πραγματική οικονομία θα είναι ένα τυμπανιαίο πτώμα και η αξία που θα έχει τότε η όποια λύση προταθεί θα αφορά τη διαχείρηση ενός πτώματος και οι δράσεις κυβέρνησης - τραπεζιτών θα συγκρίνονται με την συμβολή ενός νεκροθάφτη στο φαινόμενο της ζωής!!! (Μεταγενέστερη ανάρτηση: 16/11/2008: ....η Ελλάδα και η Αυστρία είναι οι μοναδικές χώρες στην Ε.Ε, που δεν έχουν ακόμα ενεργοποιήσει τα προγράμματα ενίσχυσης της ρευστότητας, χάνοντας πολύτιμο χρόνο και διακινδυνεύοντας σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις... συνέχεια εδώ)
- Ξυπνήστε ρε!!! Στην οικονομία και στην πολιτική η παράμετρος χρόνος είναι από τις πιο σημαντικές. Αν όχι πιο σημαντική!
- Η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος (που εμφανίζεται όμηρος υπόγειων λογοδοτήσεων) δεν προκαλεί πλέον μόνο οργή, αλλά και απέραντι απόγνωση για την ποιότητα του πολιτικού μας προσωπικού! Μ' ενοχλεί να διαπιστώνω (σε ένα panel με Δημητρακόπουλο, Βερελή) ότι μόνο ο Βελλόπουλος του ΛΑΟΣ προσεγγίζει με τη δέουσα σοβαρότητα τα πράγματα!
- Όσο για τους άλλους. Ενώ η κυβέρνηση συνδιαλλέγονται χαμηλόφωνα με τους τραπεζίτες, με τον φόβο μην τους κακοκαρδίσει η αντιπολίτευση ασχολείται με τον σύμβουλο του αρχηγού Βαλλιανιάτο, ή αλλιώς με την πρωκτογεννητική τους χώρα και άλλα συγγενή...
"…. Σήμερα, οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι στο ύψος των προκλήσεων. Και δεν υπάρχουν πια κυβερνήσεις απέναντι στις τράπεζες – οι τράπεζες υπαγορεύουν στις κυβερνήσεις τι θα κάνουν".
….. λέει ο ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ (όλη η συνέντευξη εδώ) και ακούγεται υπερβολικός...
Ας δούμε τι έχουμε:
- Στη Γαλλία: Ο ΓΑΛΛΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΦΙΓΙΟΝ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
«Ή θα δανείζετε ή θα σας κρατικοποιήσουμε» click εδώ - Φαίνεται ότι ο Γάλλος Πρωθυπουργός θεωρεί ότι η συγκυρία ξεπερνά τις τράπεζες και τις όποιες άλλες δυνάμεις της αγοράς και επιβάλλεται οι πάντες να σοβαρευτούν, αφού κινδυνεύει με κατεδάφηση το "μαγαζί".
- Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλος, με δήλωσή του στην «Ε» διεκτραγώδησε την κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας. Ανέφερε ότι στο Επιμελητήριο γίνονται κάθε μέρα 250 τηλεφωνήματα, φαξ και e-mail επιχειρηματιών, οι οποίοι διαμαρτύρονται για την κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας που επιβάλουν οι τράπεζες, είτε με άρνηση χορήγησης δανείων, είτε με αύξηση των επιτοκίων χορηγήσεων μέχρι και 5 ποσοστιαίες μονάδες, η οποία ισοδυναμεί με άρνηση. Πρόσθεσε ακόμη ότι έχει επιβληθεί «ομερτά», καθώς οι επιχειρηματίες φοβούνται τις τράπεζες και δηλώνουν την επιθυμία τους να μη γίνουν γνωστές καθ' οιονδήποτε τρόπο οι επώνυμες καταγγελίες τους. (Σχόλιο blogger: δεν φτάνουν τα προβλήματα που έχουν με την αγορά οι άνθρωποι, να μπουν και σε καμιά λίστα "δύστροπου" πελάτη... δεν είναι ώρα για παλληκαρισμούς...)
- Εκτός από την παραπάνω διαπίστωση ενός θεσμικού παράγοντα, έχουμε και τα παρακάτω:
Πιστωτική ασφυξία παρά το οξυγόνο των 28 δισ. ευρώ
Συνθήκες «πιστωτικής ασφυξίας» στην αγορά αλλά και δραματική επιβάρυνση των δανειοληπτών προκαλεί η απροθυμία των τραπεζών να αποδεχθούν το σχέδιο ενίσχυσης των 28 δισ. ευρώ που προσφέρει η κυβέρνηση.
Έτσι, παρ' όλο που στη διατραπεζική αγορά τα επιτόκια υποχωρούν σταδιακά, οι δανειολήπτες όχι μόνο δεν επωφελούνται αλλά αντιθέτως επιβαρύνονται με υψηλότερο κόστος για τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.- Ωραία πράγματα!!! Οι τράπεζες επιβάλλουν στην Ελλάδα τα θέλω τους και δεν τολμάει κανείς πολιτικός να πει αυτό που ο Γάλλος πρωθυπουργός τόλμησε να πει: «Ή θα δανείζετε ή θα σας κρατικοποιήσουμε»
- Μεταγενέστερη προσθήκη (6/10/2008) Είδα χθες βράδυ τον κ. Αλογοσκούφη να ψελίζει: "...έχει τον τρόπο να πείσει τις τράπεζες η κυβέρνηση...", μοιάζει με προειδοποίηση, αλλά λίγη. Στοιχηματίζω ότι σύντομα οι κυβερνήσεις θα κρατικοποιήσουν όλες τις τράπεζες, αφού:
- Μόνο με τον τρόπο αυτό θα έχουν τρόπο συνολικής παρέμβασης.
- Μόνο με τον τρόπο αυτό θα αποκτήσει αξιοπιστία το σύστημα (Το πρώτιστο πρόβλημα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης και δεν βλέπω πως θα αρθεί, χωρίς το κράτος).
- Μόνο με τον τρόπο αυτό θα μπορούν να χαραχθούν δράσεις σε βάθος χρόνου. (Μόνο μια κρατική οντότητα μπορεί να "πουλήσει" χρόνο. Οι επιχειρήσεις, άρα και οι τράπεζες δεν μπορούν να πουλήσουν κάτι που δεν διαθέτουν: δεν διαθέτουν σίγουρο μέλλον! Ποιά τράπεσα μπορεί να εγγυηθεί ότι θα είναι εκεί τα επόμενα εκατό χρόνια! Κι' αν το κάνει ποιά αξία έχει η όποια εγγύησή της!)
- Εμπρός (πίσω;) ολοταχώς σε κρατικοποίηση όλων των χρηματοοικονομικών καταστημάτων. (Με όλα τα προβλήματα βέβαια, αφού πρέπει να έχει επανεκπαιδευτεί το προσωπικό και συνάμα να δημιουργηθεί ένα νέο συνολικό πλαίσιο λειτουργίας - στόχων - ορισμών, το οποίο και πρέπει να ξανασχεδιασθεί από το μηδέν!. π.χ. πώς ορίζονται σήμερα τα κέρδη μιας Τράπεζας; Η σωστή απάντηση είναι: Τα κέρδη ορίζονται κατά τρόπο ώστε να μεγιστοποιήσουν τα bonus στα μεγαλοστελέχια! Θα είσαι μαλάκας, ως διοικητής, να ανακοινώσεις μηδενικά κέρδη, αφού θα σημαίνει και μηδενικό bonus. Τραβάς λοιπόν από τ' αυτά τα στοιχεία σου και τα μαγειρεύεις κατά το δοκούν. Βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν δηλώνεις ζημίες! Δεν επιτρέπεται να μπεις σε μπελάδες! Λέω τώρα. Μήπως τα όποια αποτελέσματα εκτός από τους ετήσιους δείκτες, να λαμβάνουν υπ' όψιν και δείκτες πενταετίας; έτσι θα κρίνουμε και το κατά πόσον οι διοικήσεις είναι προσγειωμένες...λέω τώρα.
- Το δράμα αυτής της χώρας είναι ότι πριν γλυτώσουμε από τα δεινά του κρατισμού, επιστρέφουμε σ' αυτόν και θα φοτρωθούνε στο σβέρκο μας κατά τα φαινόμενα κρατιστές - λαϊκιστές που είναι οι κύρια υπεύθυνοι για το χάλι μας. (βλέπε άποψη----->) Άντε τώρα να πεις σ' ένα 18χρονο ή 25χρονο, προσοχή αγόρι μου, αυτό το λαμόγιο με την ωραία γραβάτα και το ακριβό κουστούμι, έχει στήσει την απάτη του χρηματιστηρίου, μην τον πιστεύεις...
- Ζόρικα πράγματα και το πιο επικίνδυνο είναι το γεγονός ότι η πνευματική ελίτ (πιάστε τ' αρχίδια σας) της χώρας μας, ή έχει ξεπουληθεί ή είναι ανίκανη να προτείνει συνολική λύση. Ούτε λόγος βέβαια για την πολιτική ελιτ, τέτοια δεν υπάρχει! Οι περισσότεροι κάνουν τούμπες στον αρχηγό μια οικογένειας αν του εξασφαλίσει 30ψήφους, τί λέω και δέκα ψήφους!
Στα καθ' υμάς, οι τραπεζίτες μας έχουν απλώσει την αρίδα τους και ροκανίζουν τα υπερκέρδη που έχουν συσσωρεύσει στις προηγούμενες χρήσεις. Άρα αντέχουν. Tρώνε απ' τα έτοιμα, αρνούμενοι να αντιληφθούν τον σύνθετο ρόλο που επιτελούν στην οικονομία της χώρας.
Και πως να γίνει αυτό όταν ουδέποτε έχουν πάψει να συμπεριφέρονται ως ραντιέρηδες και ουδέποτε συμπεριφέρθηκαν ως αιμοδότες της ανάπτυξης. Με ποια επιτελεία και ποιες γνώσεις θα αξιολογήσουν επενδυτικές προτάσεις. Οι άνθρωποι βλέπουν αυτό που μπορούν να δουν. Διασφάλιση των χρημάτων τους μέσα από ακίνητα και επενδύσεις στις χρηματαγορές. Τζόγος με τις μετοχές (έχοντας καλλύτερη πληροφόρηση, θα είσαι μαλάκας να μην κερδίζεις!).
Οι άνθρωποι χρόνια τώρα έχουν μάθει να βγάζουν χρήματα με τρόπο που δεν έχει σχέση με την πραγματική οικονομία. {Μεταγενέστερη προσθήκη:12/11/2008 - Nα τι λέει ένας ..τραπεζίτης, έτσι για να με πιστεύετε...δείτε όμως και τούτο από ΤΑ ΝΕΑ, 17/11/2008 }
Ο όποιος μικρομεσαίος μπαίνει στην Τράπεζα, αντιμετωπίζεται είτε σαν κορόϊδο που θα το γδύσουν με τα υπέρογκα έξοδα και υπέρογκους τόκους, είτε σαν μια ενόχληση ενός φουκαρά, που ασχολείται ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, υπαλλήλους, προμηθευτές και άλλα τέτοια ποταπά.
Δεν μπορούν να τον καταλάβουν, δεν θέλουν να τον καταλάβουν! Τους τρώει πολύτιμο χρόνο, από το τζόγο τους. Δεν έχουν γνώσεις και διάθεση να καταλάβουν την πραγματική οικονομία, αγνoώντας ότι είναι αυτή που στην πραγματικότητα που τους (μας) τρέφει!
Ας είναι καλά οι κρίσεις, αφού από δω και πέρα θα ζούμε διαρκείς κρίσεις.
Ευτυχώς!
Αφού μόνο οι κρίσεις μπορούν να φέρουν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.
Τώρα κρίνεται ο πραγματικός ρόλος των τραπεζών. Αν τώρα οι τράπεζες δεν "παίξουν το παιχνίδι" τους καθώς πρέπει, οι άλλες δυνάμεις της αγοράς θα πρέπει να δώσουν σκληρή απάντηση, βγάζοντάς τους απ' το παιχνίδι, ως άχρηστο ληστρικό πλέγμα, επινοώντας άλλους θεσμούς.
Τώρα τίποτα δεν είναι δεδομένο: Οι παλιοί κανόνες δεν μπορεί να ισχύουν και νέοι ορίζουν τα πάντα από την αρχή! (Μεταγενέστερη προσθήκη, 16/11/2008: Τζόζεφ Στίγκλιτζ: Το επόμενο Μπρέτον Γουντς)
(Ήδη υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι οι τράπεζες είναι ανίκανες να αντιληφθούν το νέο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί και από κινητήρια δύναμη της οικονομίας, έχουν εξελιχθεί σε πρόβλημα που δεν θέλει να μεταρυθμισθεί. Αν οι πολιτικές δυνάμεις κινηθούν έξυπνα, το υπάρχον τραπεζικό σύστημα θα χάσει κάθε νομιμοποίηση και πρέπει να τεθεί στο περιθώριο. Βλέπε εδώ και εδώ)
- Όσο για τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, πυλώνας των ισολογισμών των τραπεζών, ως κάτοχοι ακινήτων, αυτές που επέβαλε ο ανεκδιήγητος Γιάννος και συνέχισε ο Αλογοσκούφης, δεν ήταν παρά ένα τέχνασμα για να σπρώξουν την αγορά ακινήτων σε δυσθεόρατα ύψη, να χρεώσουν τον κόσμο, να εισπράξει το κράτος από τις πράξεις μεταβίβασης, να κερδίσουν οι τράπεζες.
- Για να δούμε τώρα πόσο καιρό θ' αντέξει η ισχυρή κτηματαγορά σ' αυτά τα ύψη που την οδήγησαν; Προσέχτε το αυτό! Η κτηματαγορά έφτασε εκεί που έφτασε ωθούμενη μόνιμα από κρατικές παρεμβάσεις! Είναι σίγουρο ότι σύντομα θα έχουμε εμπορικές αξίες μικρότερες των αντικειμενικών!
Πως θα το καταπιεί το τραπεζικό σύστημα το φαινόμενο αυτό;
=======
Μεταγεννέστερη (13/11/2008) προσθήκη, που έρχεται να ενισχύσει τις παραπάνω
σκέψεις:
13/11/2008
07:12
Οι κεντρικές τράπεζες δανείζουν τις κυβερνήσεις χρήματα που τυπώνουν με αντάλλαγμα ομόλογα. Δηλαδή, παράγουν χρήμα εκ του μηδενός. Πιστεύετε, αλήθεια, ότι θα αφήσουν μία τόσο κερδοφόρο επιχείρηση στην τύχη της;
Ας πούμε ότι εσείς είστε η κυβέρνηση και έρχεστε σε εμένα που είμαι η κεντρική τράπεζα. Θέλετε ρευστότητα και μου ζητάτε 10 δισ. ευρώ. Αμέσως δίνω εντολή στους υπαλλήλους του τυπογραφείου να ξεκινήσουν εργασία και την άλλη μέρα το πρωί έχετε στα θησαυροφυλάκιά σας ολόφρεσκα χαρτονομίσματα, συνολικής αξίας 10 δισ. ευρώ. Κι εγώ, η κεντρική τράπεζα, έχω στο δικό μου θησαυροφυλάκιο ένα άλλο κομμάτι χαρτί που το ονομάζουμε ομόλογο και το οποίο πιστοποιεί τη δική σας οφειλή.
Πάμε τώρα στο πιο ωραίο!
Σας «τιμολογώ» για αυτή σας την οφειλή, αφού βάζω ένα επιτόκιο στο ομόλογο. Θα πείτε ότι αυτό είναι για τα «έξοδα», καθώς εργάστηκαν σκληρά και μάλιστα υπερωριακά τόσοι άνθρωποι, για να τυπώσουν τα νέα χαρτονομίσματα.
Αλλά αυτό δεν ισχύει, αφού η ιστορία του τυπογραφείου είναι καθαρά... παραπλανητική! Στην πράξη, τα πάντα καθορίζονται με λογιστικές εγγραφές. Το ερώτημα, λοιπόν, παραμένει. Γιατί σας τιμολόγησα;
Στην πραγματικότητα ανταλλάξαμε χαρτιά με χαρτιά και εγώ σας τιμολογώ. Τιμολογώ, δηλαδή, το κοινωνικό σύνολο...
Είναι η καλύτερα στημένη δουλειά στον πλανήτη!
Η δημιουργία χρεών είναι η μεγαλύτερη και αποδοτικότερη βιομηχανία που έχει ποτέ στηθεί. Και σας ρωτάω: Τι τους εμποδίζει να συνεχίσουν να τυπώνουν χαρτιά και να δημιουργούν έτσι νέες οφειλές του κοινωνικού συνόλου προς αυτούς; Τίποτα! Αν το κάνουν, αν σταματήσουν να τροφοδοτούν το σύστημα με ρευστότητα και ως «αμοιβή» να αυξάνεται κάθε χρόνο το δημόσιο χρέος, θα είναι σαν να σταματάει ο ποδηλάτης να κάνει ποδήλατο. Κάποια στιγμή, λοιπόν, το ποδήλατο θα σταματήσει και ο ποδηλάτης θα σωριαστεί στο έδαφος.
Διαβάζουμε και ακούμε ότι το κύμα των κρατικών παρεμβάσεων στην Οικονομία είναι μία δημόσια και αυταπόδεικτη παραδοχή της αποτυχίας των φιλελεύθερων αντιλήψεων. Μα, το ίδιο πράγμα συνέβαινε και πριν. Απλά, τώρα, χρειάζεται ο ποδηλάτης να κάνει πιο γρήγορες πεταλιές, για να ανέβει την ανηφόρα.
Θα χρεοκοπήσουν, λέει, τράπεζες, επιχειρήσεις, νοικοκυριά. Αυτό συμβαίνει ήδη και θα συνεχίσει να συμβαίνει. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτές είναι οι παρενέργειες της δράσης του φαρμάκου, της συνεχούς δημιουργίας χρεών. Είναι σαν να δοκιμάζουμε ένα φάρμακο στον πληθυσμό και να κάνουμε την παραδοχή ότι το 5% θα αρρωστήσει ή θα πεθάνει. Δικαιολογούμε την απώλεια αυτή με το επιχείρημα ότι θα σώσουμε το υπόλοιπο 95%. Όλοι μας έχουμε στο μυαλό μας το νούμερο 95% και ξεχνάμε έτσι να ρωτήσουμε αν πράγματι χρειαζόμασταν το φάρμακο ή ποιες θα ήταν οι απώλειες, αν το φάρμακο δεν είχε κυκλοφορήσει στην αγορά.
Ας επιστρέψουμε στην αρχική ιδέα. Θα πείτε ότι οι κεντρικές τράπεζες ελέγχονται από το κράτος και έτσι δεν υπάρχει θέμα,, υπό την έννοια ότι το κράτος τιμολογεί το κράτος. Κι όμως! Εδώ είναι το θέμα! Υπάρχει λόγος να τιμολογήσετε εσείς το παιδί σας, γιατί αναπνέει τον ίδιο αέρα με εσάς; Μήπως το «μυστικό» βρίσκεται κάπου αλλού;
Εσείς, λοιπόν, που είστε η κυβέρνηση, παίρνετε το δάνειο. Τι θα το κάνετε; Θα το ρίξετε στην αγορά. Κι από εκεί και πέρα ξεκινάει ο κύκλος της κερδοσκοπίας. Τα χρήματα αυτά θα τα πάρουν οι τράπεζες, τα δικά σας χρήματα, και με βάση αυτά θα δώσουν νέα δάνεια, πολλαπλάσια της αρχικής αξίας του δικού σας δανείου. Με άλλα λόγια, όσα περισσότερα είναι τα δάνεια που παίρνουν οι κυβερνήσεις από τις κεντρικές τράπεζες, τόσο αυξάνεται η ρευστότητα στην αγορά, τόσα περισσότερα δάνεια δίνουν οι τράπεζες στους καταναλωτές, τόσο πιο δεσμευμένοι, πιο εξαρτημένοι είναι οι καταναλωτές απέναντι στις τράπεζες, στις κεντρικές τράπεζες και στις κυβερνήσεις τους.
Ναι, αλλά τώρα έχουμε κρίση και οι τράπεζες έχουν σταματήσει να δίνουν δάνεια. Πολύ σωστά. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι θα σταματήσουν γενικώς να δίνουν δάνεια στο μέλλον! Σημαίνει ότι ήρθε η ώρα του λογαριασμού.
Η ώρα της ανακατανομής του πλούτου. Όσοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, θα χάσουν τα πάντα και όσοι μπορούν, θα συγκεντρώσουν ακόμη περισσότερο πλούτο στα χέρια τους.
Μην πιστεύετε στα σενάρια της απόλυτης καταστροφής.
Το ίδιο το σύστημα δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει. Το πολύ – πολύ να εφεύρει κι άλλους τρόπους, για να «εποπτεύει» την καθημερινότητά μας. Στο κάτω – κάτω της γραφής τι τους κοστίζει να ρίξουν στην αγορά όσα χρήματα χρειάζονται, για να ξεπεραστεί η κρίση; Τίποτα...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
* Μπορείτε να σχολιάσετε το "Σιωπητήριο" στο blog στην εξής διεύθυνση: http://mavridis.capitalblogs.gr
http://www.capital.gr/articles.asp?showlist=0&catid=6&id=617560&expand=1
=========
Ελληνικές Τράπεζες - Η πραγματικότητα
Πιο πριν, ας θυμίσω από το άρθρο του Ftrader, που αναδημοσιεύθηκε από το tradenews, σχετικά με το τραπεζικό σύστημα:
"(...) δουλεύουν οι τράπεζες με μόχλευση {στην Αμερική} έως και 20-30-40 φορές τα ίδια κεφάλαια τους. Και αν μέχρι πριν λίγο καιρό νομίζαμε ότι το πρόβλημα το έχουν μόνο οι Αμερικανικές τράπεζες,δείτε το παρακάτω:
________
Επίσης, την 31/10/2008 έλεγα τα εξής σχετικά με αυτό το σύστημα (το fractional reserve)
Δημιουργεί χρήμα από το ΜΗΔΕΝ."
(...)
Την 18η Σεπτεμβρίου σε υ.γ. λέγαμε:
(σημ. l/d ratio είναι ο λόγος δανείων (ή "χορηγήσεων") προς καταθέσεις)
...η οποία διαδικασία τιτλοποίησης επεξηγείται την 29η Οκτωβρίου στο σχετικό άρθρο.
Καταρχήν: Αν κάποιος θέλει να ορίσει την έννοια του doublespeak - της διγλωσσίας και των ευφημισμών κατά Όργουελ - δεν έχει παρά να διαβάζει πολιτικούς λόγους, τραπεζικούς ισολογισμούς και εκθέσεις πεπραγμένων.
Για να μην μπλέκεστε κι εσείς όπως όλοι, ας διευκολύνω:
Οι καταθέσεις σας, δεν υπάρχουν. Οι καταθέσεις σας είναι υποχρεώσεις που έχουν οι τράπεζες απέναντι σας.
Πρώτον, διότι με βάση τον "δείκτη κεφαλαιακής (αν)επάρκειας" οι Τράπεζες, όπως ελέχθη, υποχρεώνονται να κρατούν το 8% των διαθεσίμων και τα υπόλοιπα να τα δανείζουν, δεύτερον διότι "τα διαθέσιμα" των τραπεζών είναι ...μη διαθέσιμα.
Εδώ πάμε στην δεύτερη έννοια: Χορηγήσεις (δάνεια) προς καταθέσεις. Οι τράπεζες που έχουν 100% και πάνω σημαίνει ότι έχουν δανείσει πιο πολλά από αυτά που έχουν κατατεθεί σε αυτές. Αυτές που έχουν λιγότερο από 100%, σημαίνει το αντίστροφο, προφανώς.
Όμως: τι θα πει "έχουν". Αμ δε(ν)...
Ξαναγράφω πώς λειτουργεί το σύστημα. Εσύ πας και δανείζεσαι ένα ποσό πχ €100.000. Δανείζομαι, σημαίνει παίρνω κάτι από κάποιον που έχει. Και υπόσχομαι ότι θα το "επιστρέψω" (promissionary note). Η Τράπεζα όμως, στην ουσία, εκείνη την στιγμή δημιουργεί από το πουθενά μια ηλεκτρονική εγγραφή. Δεν σου δίνει από αυτά που έχει. Απλά εγγράφει το ποσό αυτό στο ενεργητικό της. Το θεωρεί δηλ. ΗΔΗ περιουσία της. Το χρέος που δημιούργησε, είναι για την τράπεζα σαν να το επέστρεψες ήδη και μάλιστα με τόκο. Κάθε δανεικό ευρώ η τράπεζα το θεωρεί επιπλέον ευρώ στο ενεργητικό της. Αν εσύ στην συνέχεια φανείς ασυνεπής, τότε η τράπεζα προβαίνει σε διαγραφή ή σε εγγραφή επισφάλειας.
ΕΤΣΙ εμφανίζονται τα υπερκέρδη των τραπεζών. Με ΧΡΕΗ που υποτίθεται θα εξοφληθούν. Και που προέρχονται από λεφτά που δεν υπάρχουν, δεν υπήρχαν. "Δημιουργήθηκαν" από το money supply.
Στην τραπεζική διγλωσσία, η ρευστότητα είναι μεγάλη κουβέντα. Από το "χρήμα" που δήθεν υπάρχει, στην πραγματικότητα υπάρχει το 10%, σε χαρτί και νομίσματα. Τα άλλα είναι κοπανιστός αέρας χρεών, χρεωγραφών και κουραφέξαλα (δείτε παρακάτω). Ωραία δεν είναι;
Από τις καταθέσεις σας καβατζάρουν το 8%. Και από τα χρήματα που φαίνεται πως διαθέτουν (ως "περιουσία") μόλις το 10% είναι σε "κυκλοφορία". Τα άλλα είναι space invaders και pacman. Ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Έπειτα, μια πολύ ωραία φράση είναι τα "ίδια κεφάλαια". Αυτά είναι η πραγματική περιουσία των τραπεζών. Το μετοχικό κεφάλαιο, ας πούμε. Το πραγματικό μετοχικό κεφάλαιο. Πώς μια τράπεζα με κεφάλαια €3 δις δανείζει €55 δις;
Άλλο: Το χαρτοφυλάκιο ακινήτων. Σε μια υπερφούσκα δεκαετιών, το χαρτοφυλάκιο ακινήτων είναι όχι υπερτιμημένο, πυραυλωμένο... Σε μια περίοδο deflation, το χαρτοφυλάκιο ακινήτων ξεφουσκώνει σαν δερμάτινη μπάλα που κλώτσησε σκατζόχοιρος. Ξανά, ο Αμερικάνικος δείκτης ακινήτων S&P
O δείκτης μετράει την ποσοστιαία μεταβολή στις τιμές των ακινήτων από έτος σε έτος. Έτσι, την τελευταία διετία ο δείκτης υποχωρεί σχεδόν 40%. Αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι το χαρτοφυλάκιο ακινήτων (όπως όλα τα ακίνητα) απαξιώνεται αλλά και κάτι πιο οδυνηρό:ότι τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται, οδηγούν σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς ακινήτων - απ' όπου οι τράπεζες, υποτίθεται, θα βγάλουν τα σπασμένα.
Σε μια αγορά, α. όπου τα ακίνητα είναι υποτιμημένα ήδη κατά 40% σε 2 χρόνια β. τα ακίνητα που δόθηκαν ως εξασφάλιση (που προσημειώθηκαν), πολλές φορές υπερτιμήθηκαν ακόμα περισσότερο, προκειμένου η Τράπεζα να δώσει μεγαλύτερο δάνειο (μεγαλύτερη εκτίμηση ακινήτου = μεγαλύτερο δάνειο = περισσότερα κέρδη/αύξηση ενεργητικού) και γ. και όπου Τράπεζες αντί για χρήματα θα μαζέψουν πληθώρα ξεφούσκωτων ακινήτων δημιουργώντας υπερπροσφορά σε περίοδο απαξίωσης και αποπληθωρισμού, όπου κανείς δεν θα είναι διατεθειμένος να αγοράσει/πλειοδοτήσει σε κανέναν πλειστηριασμό (που θα διενεργούνται κατά εκατοντάδες), τότε...
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ;
ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ;
Ήδη η ΕΤΕ, διενεργεί διαγωνισμούς για τα ακίνητα που έχει μαζέψει. μια βόλτα στο site τους θα σας πείσει.
Άλλο: "Επενδύσεις σε παράγωγα". Στοιχεία τάχαμου του "Ενεργητικού". Χρειάζεται σχόλιο; Αξία που απομειώνεται έως και 90% ιστορικά σε αντίστοιχες περιόδους, δεν είναι αξία. Δείτε τον ενοποιημένο δείκτη των Commodities, τον CRB. Ο δείκτης έχει χάσει σε έναν (στην πραγματικότητα λιγότερο) χρόνο, άνω του 40%. Δείκτης 61 ετών, είναι δαύτος. Σκεφτείτε πόσοι και πόσα "παράγωγα" προϊόντα αγόρασαν στην κορυφή της μανίας οι τραπεζίτες "για να μην χάσουν το ράλι". Σκεφτείτε πόσο κοστίζουν σήμερα. Και πόσο σε λίγο καιρό.
Μετά τις επεξηγήσεις ας πάμε στα ανεξήγητα.
Aς δούμε λοιπόν τα ελληνικά τζιμάνια.
EUROBANK
Το Όραμα:
"... η Τράπεζα στηρίζεται στο επιτυχημένο επιχειρησιακό της μοντέλο, τη σύγχρονη οργανωτική και λειτουργική της δομή, την πελατοκεντρική της προσέγγιση, την έμφασή της στην ποιότητα και την καινοτομία, αλλά πιο σημαντικά: το υψηλό επίπεδο του ανθρώπινου δυναμικού της. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνει δυναμική ανάπτυξη με αίσθημα ευθύνης προς τους πελάτες, τους μετόχους και την κοινωνία."
Η αλήθεια:
Χορηγήσεις: €46,7 δις. Καταθέσεις: €36,2 δις. Loan to deposit Ratio: 1,29 (46,7/36,2).
Έχει δανείσει το 130% από τις καταθέσεις σας.
"Ενεργητικό". Δάνεια και απαιτήσεις κατά πελατών €55 δις. Τα δάνεια που έχει δώσει, όπως είπαμε, τα θεωρούν "Ενεργητικό". Κάθε δάνειο που χάνει τον δρόμο της επιστροφής είναι μείον. Στο "Ενεργητικό".Παράγωγα: 1 δις. Είπαμε γι αυτά. Ποια παράγωγα;
"Χαρτοφυλάκια επενδυτικών τίτλων" (χαρτούρα χωρίς αξία): €11,5 δις. Κυρίως ομόλογα. - και μετοχές. Τραπεζικά, εταιρικά, κρατικά.
[Ειδικά για τα εταιρικά ομόλογα να πω: μια εταιρεία, ας πούμε η General Motors (μεγάλη και σίγουρη) εκδίδει ένα ομολογιακό δάνειο. Εκδίδει ομόλογα (χαρτάκια-κονφετί) και εσύ της δίνεις χρήμα (κονφετι άλλου χρώματος και μεγέθους). Η εταιρεία θα σε πληρώσει με τον τόκο του ομολογιακού. 7% ας πούμε (ουάου, που λένε, οι insiders). Φέρε - πάρε. Η εταιρεία σκάει "αυτοκρατορικά" (όπως αρμόζει) στο deflationary περιβάλλον. Τρέχα.
Έχουν επενδύσει "πολλά" οι ελληνικές τράπεζες σε εταιρικά ομόλογα; Κάμποσα, περίπου €15 δις, 800% αύξηση σε 5 χρόνια...]
Και επί του πιεστηρίου: "Θηλιά" τα ομολογιακά για τις τράπεζες το 2009
Ενσώματα (βλ. ακίνητα κατα βάση): €1,2 δις. Ακίνητα; Κάτι μου θυμίζει.
Πόσα από αυτά όλα είναι λοιπόν τελικά "Ενεργητικό";
Πριν το σκεφτείτε, δείτε και το επίσης εκπληκτικό. Από τα €79 δις του "Ενεργητικού" της στηριζόμενης στο "επιτυχημένο επιχειρησιακό της μοντέλο, τη σύγχρονη οργανωτική και λειτουργική της δομή" τράπεζας, τα €66 δις είναι δάνεια και "επενδυτικοί τίτλοι".
Σα να λέμε τι σκάει; Ε, αυτο εκεί μέσα.
ΠΕΙΡΑΙΩΣ
"Η Τράπεζα Πειραιώς διαθέτει ιδιαίτερη τεχνογνωσία στην καταναλωτική-στεγαστική πίστη και στα άλλα προϊόντα τραπεζικής ιδιωτών, στο χώρο των μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεων, στην παροχή υπηρεσιών κεφαλαιαγοράς και επενδυτικής τραπεζικής, στην αναπτυσσόμενη αγορά της χρηματοδοτικής μίσθωσης και, τέλος, στον τομέα της ναυτιλίας."
Η αλήθεια:
Χορηγήσεις: €38,9 δις. Καταθέσεις: €31,59 δις. Loan to deposit Ratio: 1,23 (38,9/31,59).
Έχει δανείσει το 123% από τις καταθέσεις σας. ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ. Βέβαια το 2003 (5 μόλις χρόνια πριν) η τράπεζα ήταν μία-η-άλλη. "Τουλάχιστον" δάνειζε όσες καταθέσεις "είχε". Σκληρός ο ανταγωνισμός.
"Ίδια κεφάλαια" €3,35 δις. Χορηγήσεις 1100% (11 φορές) πάνω από αυτά που έχει. "Μόχλευση" το ονομάζουν, αντί για μπαρμπόυτι.
Θαυμαστά τα έργα της "ιδιαίτερης τεχνογνωσίας".
Παρόλαυτά τα ΜΜΕ προβάλλουν δηλώσεις τύπου Σάλλα: «Στην Ελλάδα οι τράπεζες έχουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τους πελάτες μας και αυτό φαίνεται και στα αποτελέσματά μας. Για την Τράπεζα Πειραιώς, για την οποία μπορώ να μιλήσω ειδικότερα, η εμπιστοσύνη των πελατών μας επιβεβαιώνεται κάθε ημέρα. Η Τράπεζα Πειραιώς έχει σήμερα υψηλή ρευστότητα, πάνω από τα όρια που θέτει η Τράπεζα της Ελλάδος, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι οι καταθέσεις μας αυξάνονται καθημερινά και στο εννεάμηνο υπερέβησαν σε ρυθμό αύξησης το 45%." (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 3/10/2008)
Δηλαδή έχοντας 45% αύξηση στις καταθέσεις τους, από το 130% των καταθέσεων σας που δάνειζαν πέρυσι, φέτος δανείζουν το 123%. Και το "υψηλή ρευστότητα" και "πάνω από τα όρια που θέτει η Τράπεζα της Ελλάδας, σημαίνει ότι έχουμε "δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας" μεγαλύτερο από αυτόν που ορίζει η ΤτΕ. Δηλαδή αυτοί μας λένε να έχουμε το 8% των καταθέσεων στο θυσαυροφυλάκειο και εμείς έχουμε το 10%. Και αυτό το λένε "υψηλή ρευστότητα" και "σχέση εμπιστοσύνης".
Αλλά ο Σάλλας λέει τελικά κάτι σωστό. Αυτό που έχει ειπωθεί και παλιότερα: "Το χάρτινο οικοδόμημα αυτό, βασίζεται μόνο στην εμπιστοσύνη των συμμετεχόντων". Όταν αυτή εκλείψει, χαίρετε.
ΕΘΝΙΚΗ
"Οι λογαριασμοί καταθέσεων που ξεπερνούν τα εννέα εκατομμύρια και οι άνω του ενάμιση εκατομμυρίου λογαριασμοί χορηγήσεων αποτελούν τη σημαντικότερη απόδειξη της εμπιστοσύνης του κοινού της που αποτελεί και την κινητήρια δύναμη της τράπεζας.
Με επιβεβαιωμένη την ηγετική της θέση στην ελληνική τραπεζική αγορά και με στόχο την πλήρη κάλυψη των πελατών της καθώς και την αύξηση της κερδοφορίας της, η Τράπεζα μεριμνά για το διαρκή εκσυγχρονισμό των διαδικασιών της, επενδύοντας στη νέα τεχνολογία."
Η αλήθεια:
Η επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων.
Μας λένε τα παιδιά, ότι έχουν 9,5 εκατομύρια λογαριασμούς καταθέσεων (λογαριασμός είναι και αυτός με €1). Και ότι έχουν €1,5 εκατομύρια λογαριασμούς δανείων (εκ των οποίων ουδείς ειναι €1, το υπογράφω). Μας λένε ότι έχουν καταθέσεις €63,9 δις. Έχουν δανείσει το €61,4 δις. Το 94% των καταθέσεων. 800 μονάδες βάσης αύξηση από πέρυσι την ίδια περίοδο. Αυτοί θα πρεπε να πανηγυρίζουν σε σχέση με τον Σάλλα. Ένα πράγμα ο Αράπογλου και ο Σάββας στην διαφήμιση του Euro.
Τα λοιπά (και γνωστά πλέον) ας τα δει κάποιος από εδώ.
Εγώ θέλω να επισημάνω την ωρολογιακή βόμβα στην οποία κάθεται η συγκεκριμένη (και αντιστοίχως σκεφτείτε τι συμβαίνει και στις άλλες):
Τι βλέπουμε;
Ότι η "ναυαρχίδα" Finansbank, η τουρκική αστειοπλόος, έχει δανείσει 3 φορές τις καταθέσεις της! L/D RATIO 300%. 7,2 δις τουρκ. λίρες σε καταθέσεις, 20,8 δις σε δάνεια! Και μας το δείχνουν με καμάρι. Σε μια χώρα που παίζεται ως το παγκόσμιο gagnan να πτωχεύσει πρώτη.
Τι να κάνουν άραγε και οι άλλες τραπεζικές "νύμφες" στη Νοτιοανατολική Ευρώπη που σπίτωσε, η στοχεύουσα στην "πλήρη κάλυψη των πελατών της";
C'est la panique panique panique , sur le peripherique (τακ-τικ, τακ-τικ) που λέει και ο Manu Chao.
Πανικός στον περιφερειακό...
MARFIN
Χωρίς εισαγωγές. Η εταιρεία του Ανδρέα. Του κ. Βγενόπουλου. Του Πανάθα. Του Τραπεζικού, του (συν)άνθρωπου.
Το άρθρο μου σχετικά είναι φρέσκο.
Ας δούμε πόσο διαφορετικός είναι ο κ. Βγενό. Ο Ανδρέας.
Ταμειακά διαθέσιμα: €600 εκατ. Δάνεια περίπου €12 δις, 20 φορές "μόχλευση". Αν κάτι πάει άσχημα (άνθρωποι είμαστε) και το 10% των δανείων είναι σε καθυστέρηση (δεν "εξυπηρετούνται"), "κάποτε" (όποτε βρε παιδί μου), η τράπεζα δεν θα έχει ούτε τα μισά να κλείσει την τρύπα. Δεν την βγάζει.
Οι τύποι έχουν δανείσει σχεδόν το 94% των καταθέσεων σας και χρωστάνε και κάτι "ψιλά", περίπου €4 δις σε πιστωτικά ιδρύματα. 400% περισσότερο απ' ό,τι τα "πιστωτικά ιδρύματα" τους χρωστάνε και το 35% των καταθέσεων σας ΕΠΙΠΛΕΟΝ. Κλπ - κλπ - κλπ.
Ισχύουν τα ίδια που ειπώθηκαν συνοπτικά και για τους άλλους. Δείτε τα εδώ.
Γιου γκατ ιτ;
Η μεγάλη Τράπεζα της Ελλάδας.
Υποτίθεται, ο ελεγκτικός ΜΑΣ μηχανισμός. Το γρανάζι της οικονομικής ΜΑΣ λειτουργίας.
Αναφέρει στην σχετική της έκθεση:
"Η επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης των στεγαστικών δανείων, ο οποίος είχε διαμορφωθεί
σε υψηλό επίπεδο τα τελευταία χρόνια, αναμένεται να επηρεάσει ανοδικά το ποσοστό των δανείων σε καθυστέρηση επί του συνόλου των δανείων (η επίδραση αυτή είναι κατ’ ουσίαν τεχνική). Επίσης, ενδεχομένως θα επηρεαστεί ανοδικά και η αναμενόμενη ζημία από τα δάνεια αυτά, καθώς εκτιμάται ότι μπορεί να μειωθεί η δυνατότητα των νοικοκυριών να εξυπηρετούν τις δανειακές τους υποχρεώσεις, λόγω της αύξησης του κόστους δανεισμού και της επιβράδυνσης της ανόδου των εισοδημάτων."
Έρχεται.
Κοιτάξτε, όμως, τι τρομερός παραλογισμός υποκρύπτεται εδώ. Λένε, επειδή τα δάνεια που δίναν οι τράπεζες χτύπησαν κούτελο κι αυχένα στο ταβάνι, τώρα με την "πιστωτική κρίση" - δηλαδή τα δικά μας τα χαμπέρια - τα δάνεια, φυσικό είναι, θα μειωθούν. Οπότε, μειούμενα τα δάνεια θα φαίνονται περισσότερες οι "καθυστερήσεις". Και εκεί που είχαμε 100.000 δάνεια (λχ) και 100ο καθυστερήσεις (άρα ποσοστό 1%), τώρα θα έχουμε 80.000 δάνεια και 1.000 καθυστερήσεις, άρα ποσοστό 1,8%. Αυτό είναι επίδραση "τεχνική" αφού δεν άλλαξαν τα δάνεια σε καθυστέρηση. Λένε.
Εγώ, λέω το εξής:
α. Το αντίθετο συνέβαινε τόσα χρόνια. Με τον αριθμό των δανείων να εκτινάσσονται οι καθυστερήσεις φαίνονταν λιγότερες απ' όσες πραγματικά είναι - και όλα αυτά σε "ευνοϊκό περιβάλλον"
β. Ετοιμαστείτε κύριοι να σκουπίσετε τον κόπρο του Αυγείου. Ετοιμαστείτε να δείτε ΚΑΙ μείωση των δανείων ΚΑΙ αύξηση των καθυστερήσεων. Ετοιμαστείτε για ντους με Pumaro με βασιλικό και σκόρδο.
Στην πραγματικότητα παρότι τα δάνεια αυξάνονταν ιλλιγγιωδώς και το περιβάλλον ήταν "ευνοϊκό, ασφαλές, αναπτυσσόμενο", ο λόγος των δανείων σε καθυστέρηση προς το σύνολο των δανείων αυξήθηκε...
Από αυτό το κλάσμα προκύπτει ότι για κάθε 100 δάνεια σχεδόν τα 5 είναι σε καθυστέρηση. ΣΗΜΕΡΑ. Ή περισσότερα;
"Στο "κόκκινο" 50.000 στεγαστικά"...
Σκεφτείτε επαναλαμβάνω, ότι από εδώ και πέρα τα δάνεια θα μειώνονται και οι καθυστερήσεις θα αυξάνονται. Αυτό κατά τ' άλλα είναι "τεχνική επίδραση" σύμφωνα με τους αναλυταράδες της ΤτΕ...
Σκεφτείτε επίσης ότι με βάση την τιμημένη Βασιλεία ΙΙ (ουάου που λένε και οι Lawmakers), τα στεγαστικά που δεν πληρώνονται έως και 6 μήνες, ΔΕΝ υπολογίζονται στις καθυστερησεις. Γιατί;
Γ-Ι-Α-Τ-Ι;
(ακολουθεί ο δείκτης της "τεχνικής επίδρασης")
Και το κερασάκι τους:
"Ειδικά για τον κίνδυνο ρευστότητας, η Τράπεζα της Ελλάδος στο τέλος του 2007 διενήργησε άσκηση προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων. Στην άσκηση αυτή, με βάση δυσμενές σενάριο, με σχετικά μικρή όμως πιθανότητα επαλήθευσης, διαπιστώθηκε ότι σε επίπεδο συστήματος ο δείκτης ρευστών διαθεσίμων υπολείπεται σημαντικά του ελάχιστου απαιτούμενου ορίου 20%, όπως είναι φυσικό άλλωστε λόγω των εξαιρετικά δυσμενών υποθέσεων του σεναρίου, αλλά οι τράπεζες εξακολουθούν να είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις τους."
Στο τέλος του 2007 (προ έτους) οι Τράπεζες ήταν σε θέση να εξυπηρετήσουν τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις τους. Τα κοντινά και άμεσα. Και αυτό είναι "ok" είναι ¨φυσικό" λόγω των δυσμενών υποθέσεων του σεναρίου. Μετά από 1 χρόνο κατρακύλας, τι μπορούν οι τράπεζες να εξυπηρετήσουν; Μάλλον σχεδόν τίποτα. Σε ένα χρόνο από τώρα;
ΚΑΙ;...
...Και η θριαμβολογία συνεχίζεται:
"Επίσης, παρά τη σχετικά ταχεία πιστωτική επέκταση, ο λόγος των χορηγήσεων προς τις καταθέσεις εμφάνισε μικρή μόνο άνοδο τόσο σε επίπεδο τραπεζών (Ιούνιος 2008: 102,0%, Δεκέμβριος 2007: 100,1%) όσο και σε επίπεδο ομίλων (Ιούνιος 2008: 108,4%, Δεκέμβριος 2007: 105,6%), όπου και παραμένει σημαντικά χαμηλότερος του αντίστοιχου λόγου των τραπεζικών ομίλων της ζώνης του ευρώ (Δεκέμβριος 2007: 125%)."
Τα πράγματα είναι ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κ-ά.
Έχουμε δανείσει "μόλις" το 102% των καταθέσεων μας ως τράπεζες και "μόλις" το 108,4% ως όμιλοι. Εδώ στην Ευρώπη ο μέσος όρος είναι 125%! Αυτά τα λέει φίλοι, η Τράπεζα της Ελλάδος. ΤΟ ΓΡΑΝΑΖΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Τέτοια είναι η σαπίλα στα μυαλά, που προκάλεσε η υπερβολή δεκαετιών (το Asset Mania), ώστε η λογική του παραλόγου "φυσιολογικά" χαρακτηρίζει τους εμπλεκόμενους, ελεγκτές και ελεγχόμενους.
Και χαίρει η ΤτΕ επί του πτώματος. Τι υγεία! Τι προσδοκία ενός καλύτερου μέλλοντος. Τι ελπίδα.
Τι να πεις...
Αντί να τους έχει βάλει στα κόκκινα εδώ και χρόνια. Αλλά ποιοι διοικούν την ΤτΕ; Ποιοι κυβερνούν; Ποιοι ελέγχουν;
Με τι βιογραφικά; Τι ιστορικό; Τι κριτήρια; Αυτοί θα επιβάλλουν κανόνες και νόμους;
Δείτε τις καταγγελίες της ΕΚΠΟΙΖΩ με βάση αποφάσεις του Αρείου Πάγου για τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ των τελευταίων ετών και τις "αβλεψίες" στις παρατυπίες μην πω την ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ, της "Τραπέζης της Ελλάδος".
Για αυτούς είναι τα λόγια του Κρισναμούρτι: "Δεν είναι ίδιον υγείας η προσαρμογή σε μια βαθειά άρρωστη κοινωνία" - σε μια βαθειά άρρωστη πραγματικότητα.
____________
Κατόπιν όλων τούτων, ελπίζω να βοήθησα λίγο στο πως πρέπει να διαβάζονται οι ισολογισμοί (και τι να προσέχουμε), ή που οδηγούμαστε με ένα ελαφρύ πήδημα της βελόνας (σας μοιάζει με ελαφρύ;).
Και βγαίνει μετά ο κ.Αράπογλου και λέει "οι μεγάλες τράπεζες δεν χρειάζονται πακέτα στήριξης" και ο κ. Ανδρέας Βγενό, ο Πανάθας, ο άνθρωπος ότι κάτι πρέπει να κάνει αυτό το ανήμπορο κράτος, έτσι όπως τα 'χει κάνει, γιατί αλλιώς "φοβάται"ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα.
Να δανειστεί και να σας δανείσει.
Αυτή την στιγμή στις ΗΠΑ (το υπόδειγμα του Ανδρέα), το κράτος θεωρητικά "πιέζει" τις Τράπεζες να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα του πακέτου διάσωσης (τα $700 δις) στην παροχή νέων δανείων. Και όχι αλλού. Χωρίς βέβαια να μπορεί να τις ελέγξει. Τι παραλογισμός!
Να δίνει το κράτος δανεικά χρήματα, όχι φυσικά "δικά του" από κάποιο απόθεμα (κομπόδεμα), από δανεικά που θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι του με τόκο στο μέλλον. Σε ποιον θα τα πληρώσουν με τόκο; Στις Κεντρικές Τράπεζες!
Να τα δίνει στους Οργανισμούς που δουλειά τους είναι να δανείζουν.
Και να τους λέει δανείστε τα δανεικά μου, να σωθείτε/σωθούμε.
Αφού το κράτος δανείζεται από τις Κεντρικές Τράπεζες και αφού οι Κεντρικές Τράπεζες εκτός από το κράτος δανείζουν και οι ίδιες τις Τράπεζες, τότε ουσιαστικά
α. οι φορολογούμενοι πληρώνουν τα σπασμένα και μάλιστα από χρήματα που δεν έχουν (όπως επίσης και μέλλον) και
β. οι Κεντρικοί Τραπεζίτες "πληρώνουν" από αυτά που έχουν - και θα έχουν, όσο θα έχουν μελάνι και χαρτί: Χρήματα αέρος - αέρος. Δίνοντας, όπως έχω ξαναπεί το κώνιο στον Σωκράτη. Την πρέζα στον πρεζάκια. Τα συμπτώματα απαλύνονται παροδικά, το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Εκτός αν φτύσεις τον έμπορο στα μούτρα...
Ο παραλογισμός εις την δανειοστήν...
Ποτέ κανείς δεν έχει κατηγορήσει έως σήμερα κεντρικό τραπεζίτη, δεν τον έχει σύρει σε κάποιο εδώλιο. Το πιθανότερο στο δυσοίωνο μέλλον, να πίνει το τσάι του σε κάποια κλειστή λέσχη.
Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι που χρησιμοποίηθηκαν σαν πιόνια στην πιστωτική επέκταση, στο μέλλον θα τραβήξουν όλο το κουπί και το πιθανότερο, θα αλληλοκατηγορούνται για το ποιος/τι φταίει.
ΤΟ EASY - CHEAP CREDIT ΦΤΑΙΕΙ! ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ (ΜΑΣ).
ΕΜΕΙΣ.
60% του ΑΕΠ της Ευρώπης, είναι τραπεζικά δάνεια σε ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ.
Δείτε πως το παραπάνω διαγράμμα μοιάζει με το παρακάτω :
"Πάρτε δανεικά και ξοδέψτε".
Με αγάπη, το σύστημα.
Και προς απόδειξη του τι είναι "ηλεκτρονική εγγραφή" και τι πραγματικό χρήμα, δείτε και το επόμενο διάγραμμα της Ευρωζώνης, από την Ε.Κ.Τ.
€700 δις σε χαρτονομίσματα, κυκλοφορούν στην Ευρώπη.
Ποια όμως η αποτίμηση του χρήματος - του Money Supply (ό,τι χάρτινου/ηλεκτρονικού - το λέμε "assets");
€9 τρις!
1200% περισσότερα σε Pacman και Space Invaders.
Δανεικός Κόσμος, Δανεική ζωή, πλαστικά όνειρα, χάρτινοι πύργοι, παραλογισμός.
Ηλεκτρο-οικονομία.
Πώς αυξάνεται το Money Supply, το Μ3 ;
Μας το λέει η ΤτΕ στην πλευρική αριστερή στήλη:
Δάνεια προς την "γενική κυβέρνηση",
Δάνεια προς τον ιδιωτικό τομέα,
δάνεια με σαντιγύ, δάνεια με κακάο, με βατόμουρο, με αβοκάντο, με σκόρδο, με ρίγανη, δάνεια εσπρέσο, ντεκαφεϊνέ, δάνεια, δάνεια...
Το οξυγόνο τους. Το δάσος τους. Η ζωή τους, όλη.
Μια απότομη πτώση της υπερπαραγωγής του χρήματος, μια απότομη πτώση στα δάνεια, είναι ο θάνατος τους.
Ένας θάνατος που έχει ήδη αρχίσει, όπως βλέπετε.
Η φούσκα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη (φυσικά) από το 1999-2001. Το 1999, μπήκαμε στο "Ενιαίο Νόμισμα" θυμίζω. Η Ελλάδα σώζεται (που λέει ο λόγος) , επειδή μπήκε στην Ένωση, 2 χρόνια αργότερα.
ΟΝΕ; Ω, ναι.
Αλλά η Ελλάδα, ο κόσμος, οι Έλληνες πολίτες, ο "λαός" όπως αρέσκονται να τον ονομάζουν, έχει από καιρό δείξει μια προνοητικότητα
Όπως φαίνεται παραπάνω, οι καταθέσεις αυξάνωνται ήδη από το 2005, ενώ τα αμοιβαία τα έφτυσαν οι Έλληνες, κανονικά, παρά τα όσα τους υπόσχονταν, όλα αυτά τα χρόνια.
Είναι το καλύτερο δημοψήφισμα ωριμότητας των απλών ανθρώπων και των ενστίκτων τους, σε αυτόν τον τόπο.
Το γενικό ερώτημα είναι: Θέλετε να αλλάξουμε;
__________
...Και γράφει ο καλύτερος δημοσιογραφικός αντι-δείκτης και ατόφιος εκφραστής του sentiment κ. Μαυρίδης στο capital.gr "Τραπεζίτες σε αντίσταση!"
- "Η σιδερένια πόρτα έκλεισε πίσω της με θόρυβο. Η έκπληξη ήταν έντονα ζωγραφισμένη στα μάτια των δύο ανδρών: "Στρατηγέ Μιχάλη, εσύ εδώ"; Ρώτησε. "Να ‘μαστε πάλι μαζί Ανδρέα", ήρθε η απάντηση..."
- Και οι "αντιπολιτευόμενοι" και οι "δημοσιογράφοι" τους (σε μια εφημερίδα που έγραφε κάποτε ο Μάριος Πλωρίτης), θριαμβολογούν επειδή οι τραπεζίτες στρέφονται τώρα στον "Γιώργο".
Είναι δυνατόν σε τέτοιο κλίμα ο κόσμος να είναι υποψιασμένος; Να ξέρει τι συμβαίνει; Οι μεν ορέγονται "το επόμενο Bull Market", όπου θα παίρνουν τα tips από τους λομπίστες και τα dealing rooms για να αυγατίσουν τις "επενδύσεις" τους, οι δε περιμένουν τον νέο κύκλο εξουσίας των "δικών τους", για λόγους που ο καθένας μας σε αυτήν την χώρα ξέρει, σε όποια παράταξη κι ανήκει (ή δεν ανήκει).
Από οσφυοκαμψία πάσχουν, οι κριτές, οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί, οι "δημόσιοι" γραμματείς και φαρισαίοι αυτού του τόπου. Του κόσμου όλου. Πνιγμένοι στην γκλαμουριά, εισοδηματίες της "δημόσιας" ζωής. Και ο κόσμος από διαταραχές της οράσεως, της ακοής, της κρίσης.
Που είναι η Ελένη Βλάχου, η Κατερίνα Δασκαλάκη, η Μαρία Ρεζάν, ένας Βελλίδης, ένας Πετιμεζάς, ένας Άγγελος Ελεφάντης σήμερα;
Ιερά - τέρατα της δημοσιογραφίας.
"Ιερά" τέρατα, διότι ήταν άκαμπτοι, ασυγκίνητοι σε "επιρροές". Μα να το πω απλά: Δεν ήταν παραδόπιστοι.
Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, "καλλιτέχνες" τάχαμου μαχόμενοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, καθώς και άλλοι ζεν πρεμιέ και κομπάρσοι από το παγκόσμιο μπουλούκι, θα ισοπεδωθούν από το sentiment, όταν η πραγματικότητα γίνει "κτήμα" των περισσοτέρων.
"Μια φορά" στα τόσα χρόνια.
Βρισκόμαστε στο σημείο της εποχής που τα ανεμολόγια, σταματούνε στην αλήθεια.
Κατά λάθος, βέβαια. Θέμα "τεχνικής επίδρασης"...
Όπως έλεγε και ο Henry Ford, o ιδρυτής της γνωστής εταιρείας αυτοκινήτων: "Είναι καλά που οι πολίτες του έθνους, δεν αντιλαμβάνονται το τραπεζικό και νομισματικό μας σύστημα, διότι αν το έκαναν, νομίζω ότι θα είχαμε επανάσταση πριν ξημερώσει"
"It is well that the people of the nation do not understand our banking and monetary system, for if they did, I believe there would be a revolution before tomorrow morning."
τα καλλύτερα όμως είναι εδώ:
- http://homepages.pathfinder.gr/xxprospero/index.htm
- http://politis-gr.blogspot.com/2008/12/blog-post_13.html
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=672131
Κι όποιος καταλάβει, κατάλαβε...
Στα παλιά τα χρόνια λέγανε ότι οι ισολογισμοί των τραπεζών έμοιαζαν με πίνακες ζωγραφικής. Ο καθένας καταλάβαινε αυτό που ήθελε να καταλάβει...
Προσέξτε απλά και μόνο μία λεπτομέρεια, όπως μας την είχε περιγράψει εκπρόσωπος μεγάλης τράπεζας του εξωτερικού: «Υπάρχουν διεθνή στάνταρ για το πόσες μπορεί να είναι οι επισφάλειες από τις πιστωτικές κάρτες. Σε μία οποιαδήποτε μεγάλη ελληνική τράπεζα η μεταβολή του ποσοστού αυτού κατά μία εκατοστιαία μονάδα μπορεί να ισοδυναμεί και με τα κέρδη μιας χρονιάς». Υπερβολικός, στην προσπάθειά του να καλύψει τη δική του χαμηλή κερδοφορία; Πιθανότατα. Αλλά ακόμη κι έτσι μας δίνει μία ένδειξη για το πόσο «μαγικοί» είναι οι αριθμοί στον κόσμο της λογιστικής και για το τι μπορεί να δημιουργήσουν. Αν ήταν καθηγητής σε πανεπιστήμιο αυτή η τοποθέτησή του θα μπορούσε να είναι η εισαγωγή στο μάθημα της «δημιουργικής λογιστικής».
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές τράπεζες αναπτύχθηκαν σημαντικά και έβγαλαν μεγάλα κέρδη. Έπαιξαν το στοίχημα των Βαλκανίων, όταν δεν τόλμησε να το κάνει κάποιος άλλος και το γεγονός αυτό αναβάθμισε τη θέση τους στη διεθνή επιχειρηματική σκακιέρα.
Κι όλα θα εξακολουθούσαν να πηγαίνουν καλά, αν δεν είχε γίνει ένα μεγάλο λάθος. Το λάθος δεν ήταν η έκθεσή τους στα Βαλκάνια, αλλά το γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια αποφάσισαν να τινάξουν την μπάνκα στον αέρα. Έτσι δάνεισαν 3, 4 και 5 φορές τις καταθέσεις τους! Όποιος έχει ασχοληθεί στοιχειωδώς με τα τραπεζικά, θα σας πει ότι δεν πρόκειται απλά και μόνο για ένα λάθος, αλλά για ένα τεράστιο λάθος, μακριά και πέρα από τα συνήθη τραπεζικά ήθη...
Ας πούμε ότι σας έχουν εμπιστευτεί 100 ευρώ και αποφασίζετε με βάση αυτό το κεφάλαιο να δανείσετε 400. Ας πούμε, λοιπόν, ότι δίνετε 35 ευρώ σε καταναλωτικά δάνεια, 35 σε στεγαστικά και 30 σε επιχειρηματικά. Πόσες επισφάλειες χρειάζεται να γράψετε για να έχετε χάσει το ποσό που σας εμπιστεύτηκαν οι καταθέτες;
Θα μας πείτε ότι αυτό εξαρτάται από την ποιότητα του χαρτοφυλακίου. Ας μείνουμε λίγο στα καταναλωτικά και τα στεγαστικά. Όσοι ασχολούνται με τα Βαλκάνια θα σας πουν ότι έχουν συμβεί δύο πράγματα: Έχουν υποχωρήσει αισθητά οι τιμές των ακινήτων και οι καταναλωτές βρέθηκαν για πρώτη φορά με μία ασυνήθιστη γι΄ αυτούς κατάσταση, καθώς δεν είχαν άλλη ανάλογη εμπειρία από το παρελθόν.
Θυμάστε την ιστορία του Κορασίδη; Η μεγάλη αυτή επιχείρηση «κτύπησε κόκκινο» όταν ανοίχτηκε υπερβολικά στην καταναλωτική πίστη. Όταν δάνειζε κάθε περαστικό που περνούσε έξω από τα καταστήματά της. Όταν όμως ο καταναλωτής βρεθεί σε δυσκολία, θα προτιμήσει να μην πληρώσει τη δόση για το πλυντήριο, παρά να τον πετάξει η σπιτονοικοκυρά του από το σπίτι.
Προσέξτε! Μιλάμε για τις καταθέσεις. Κι ό,τι χαθεί από εκεί είναι αυτόματα ζημία. Στο θέμα αυτό έχει επανειλημμένως αναφερθεί η Τράπεζα της Ελλάδος, όταν με κάθε ευκαιρία επισημαίνει προς τους τραπεζίτες ότι τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς. Ότι δεν πρέπει να φύγει ούτε ένα ευρώ για τις θυγατρικές σε άλλες χώρες.
Βέβαια, το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Έτσι, δεν θα μας εκπλήξει το ενδεχόμενο να εξαγοραστούν από τις μητρικές τράπεζες όλες οι θυγατρικές των θυγατρικών τους στο εξωτερικό.
Μένει να δούμε αν ο κ. Προβόπουλος έχει μάθει περισσότερα μονοπάτια από όσα έχουν επιλέξει για να κάνουν τις διαδρομές τους οι εποπτευόμενοί του.
Οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν τα τοξικά που έκρυβαν στα θησαυροφυλάκιά τους οι ξένες τράπεζες. Έχουν όμως τα δικά τους «θέματα» κι απ’ ό,τι φαίνεται δεν είναι και τόσο απλά στην αντιμετώπισή τους...
Θανάσης Μαυρίδης
Σχόλια