θέλω να δούμε τα εξής:
Έχουμε δυο δράσεις:
- Η δράση των ακτιβιστών που εισέρχονται στα SuperMarket και «κλέβουν» ή αν θέλετε «απαλλοτριώνουν» τρόφιμα (κρατήστε προς το παρόν όποια εκδοχή θέλετε), τα οποία στη συνέχεια μοιράζουν στους γέρους της γειτονικής λαϊκής αγοράς. Οι αποδέκτες των τροφίμων (κλοπιμαίων) δεν φαίνεται να ενοχλούνται, από τα δώρα. Τουναντίον οι περισσότεροι φαίνεται να το απολαμβάνουν - πιθανά ως απάντηση στα περιφερόμενα σε μίζες εκατομμύρια -στην απαξίωση θεσμών και πολιτικών δομών.
- Πάτε να αγοράσετε ένα σπίτι. Στο ποσό που καλείστε να πληρώσετε περιλαμβάνεται και ένα 4% που πάει υπερ του Ταμείου των Νομικών (εκτός από την υπέρογκη από κάθε σκοπιά αμοιβή του συμβολαιογράφου). Η συμβολαιογραφική πράξη δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, αν δεν υπάρχει απόδειξη ότι το ποσό που προβλέπει ο νόμος δεν έχει αποδοθεί στο Ταμείο Νομικών. Πληρώνετε αβίαστα αφού το λέει ο νόμος!.
Ας βάλουμε τώρα στον συλλογισμό μας λίγο από J.K. Galbraith - και μάλιστα από το τελευταίο του βιβλίο: "Τα Οικονομικά της Αθώας Απάτης".
Σύμφωνα με τη νέα προσέγγιση που μας παρέχει ο συγγραφέας - τίποτα δεν πρέπει να το βλέπουμε αθώο, τίποτα δόλιο, όλα μπορεί να είναι όλα!
Δηλαδή
Η πρώτη πράξη - απαλλοτρίωση τροφίμων - φαίνεται παράνομη, αφού έρχεται σε αντίθεση με το κοινό μας αίσθημα περί της ιδιοκτησίας. (Κι' αυτό σαθρό: Αν μπορείς να κλέψεις αυτόν που σ' έκλεψε, επιτρέπεται να το κάνεις; Παλιό το πρόβλημα: Στην Όπερα της Πεντάρας, ένας ήρωας αναρωτιόταν: "Τί είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας" )
Στη δεύτερη πράξη - τη συμβολαιογραφική πράξη - υπάρχει ένας ισχυρός μανδύας νομιμοποίησης μιας διαδικασίας που δεν απέχει από του χαρακτηρισθεί ληστρική, και εν τέλει να δει κανείς μέσα από ποιές πολιτικές πιέσεις και αντιπαροχές προέκυψε:
- α) το ποσοστό της αμοιβής του συμβολαιογράφου - έξω από κάθε λογική - έξω από κάθε διαπραγμάτευση (ορίζεται από το κράτος)
- β) Το ποσό της αμοιβής του Ταμείου των Νομικών - Εντελώς ξακούδουνα. Ένας φόρος που πιθανά να προέκυψε από το γεγονός ότι ο Υπουργός τη δεδομένη στιγμή ήταν δικηγόρος! (Γίνονται και τέτοια άμεσα ορατά: Ο Λιάσκας για όσους τον θυμούνται - ως Υπουργός - Μηχανικός κάπου το 1989 -90, επανακαθόρισε - το παλουκάρι - τις αμοιβές των Μηχανικών! αυξάνοντάς τε φυσικά!). Επανερχόμαστε στο ποσό του 4% - θα μπορούσε το ποσό αυτό να είναι - γιατί όχι υπερ του ταμείου των Οικοδόμων - εξ' άλλου αυτοί έχουν εισφέρει στο οικοδόμημα που έχει κατασκευασθεί, και είναι οι μόνοι που θα μπορούσαν να οικοδομήσουν νομιμοποιητικό πλαίσιο διεκδίκησης αυτού το ποσού!
συνεχίστε να σκέπτεσθε σε μια σειρά από αυτονόητα... για να διαπιστώσετε ότι υπάρχει μπόλικη αυθαιρεσία και παράνοια που θα μας οδηγήσει σύντομα σε κοινωνικές συμπεριφορές που φοβάμαι ακόμα και να τις φαντασθώ, πόσον μάλλον να τις κατανομάσω...
Είμαι σίγουρος ότι ήδη έχετε σκεφθεί διάφορες παραξενιές που περνάνε για αυτονόητες!
Κι' ερχόμαστε έτσι με την παραπάνω παρατήρηση σ' ένα σοβαρό πυλώνα του σημερινού κόλπου που έχει στηθεί. Τα Μ.Μ.Ε (μέσα μαζικής επικοινωνίας ή άλλως: μέσα μαζικής εξαπάτησης)
Αυτά αναλαμβάνουν:
- να δημιουργήσουν αντιλήψεις,
- να παγιώσουν καταστάσεις,
- να πακτώσουν συμφέροντα.
Ο σημερινός πολίτης δεν προλαβαίνει να αξιολογήσει καμιά πληροφορία - είναι καταναλωτής πληροφοριών - που αποτελούν την πρώτη ύλη για τα δεσμά του μυαλού του. Αν πάει να καταλάβει κάτι, τότε την υπόθεση αναλαμβάνουν οι νεκροθάφτες των 8, που με περισσή τέχνη θα τεμαχίσουν το θέμα, θα το συνδέσουν ετσιθελικά με την κυλότα μιας τργουδιάρας, ώστε να υποβιβασθεί, να εξουθενωθεί και να εξωπεταχθεί από τη δημοσιότητα.
Αυτά (τα ΜΜΕ) θα τον καθοδηγήσουν τι να αγοράσει, αλλά κύρια θα δουλέψουν συστηματικά ώστε να πεισθεί ότι η λειτουργία της αγοράς όπως έχει, είναι η μοναδική λύση και απολαμβάνει της μέγιστης νομιμοποίησης (ελέω αγνώστων δυνάμεων...). Η λειτουργία τους είναι αντίδωρο στην χρηματοδότησή τους. Μην περιμένετε από ένα μέσο που παίρνει πακτωλό χρημάτων για διαφήμηση ενός προϊντος (π.χ. μαρμελάδα) να αναδείξει ως θέμα τη μεγάλη νοθεία που γινεται στο προϊόν αυτό, ή στο γεγονός ότι μεγάλες παρτίδες αυτού του προϊόντος θα βρεθούν μουχλασμένες. Ο νέος ρεπόρτερ που θα φέρει το θέμα - θα υποχρεωθεί να φάει αρκετές απ' αυτές - ως απόδειξη ότι δεν είναι αλλοιωμένες - και τέλος θα υποστεί υποκλισμό, ώστε να συνδέσει την ανακάλυψή μου με κάτι προσβλητικό, και να την ξαποστείλει έτσι κι' από την βραχεία μνήμη του. Σε δυο μέρες θ' άχει ξεχάσει το θέμα και θα ασχολείται με την ύπαρξη των κολεόπτερων - μαμούνια - και πως αυτά μας χαλάνε τον ύπνο μας το καλοκαίρι... και άλλα τέτοια τινά. Το πλέον δε σοβαρό θέμα που θα αναλάβει για τα επόμενα χρόνια είναι η παρακολούθηση της καλλιτεχνικής πορείας της αοιδού Μ. Ψώδη.
Σχετικά με το ρόλο των ΜΜΕ και τη μνήμη μας καλόν είναι να ρίξετε μια ματιά εδώ , καλλύτερα εδώ και επιστρέφετε για τα παρακάτω...
Το καταλάβατε... πάμε παρακάτω...
Αν δεν το καταλάβατε, ή έχετε κάποιες αμφιβολίες κάντε Click εδώ και μετά ....επιστρέφετε ...
Για το λόγο αυτό σιγά - σιγά οι απόψεις ουσιαστικής αμφισβήτησης - και της πιθανής λύσης - δεν υπάρχει περίπτωση να περάσουν από τα ΜΜΕ. Κάποιοι όμως οφείλουν να το κάνουν - κάτι σαν μια μάχη επιβίωσης.
Φυσικά είναι βλακώδες να περιμένει αυτό να γίνει από τους πολιτευτάδες μας. Σιγουρατζήδες - συνάπτουν τις συμμαχίες τους- με χρονικό ορίζοντα τις επόμενες εκλογές. Ο διανοητικός εξοπλισμός όλων αυτών των δικηγορίσκων - εκτός από το γεγονός ότι είναι προσανατολισμένος να εξυπηρετεί τα στενά συμφέροντα του συναφιού τους - είναι ατελής να συλλάβει το νέο που έρχεται. (Οι άνθρωποι έχουν "μπλέξει" το δημόσιο με το ιδιωτικό συμφέρον, ορίζουν κατά βούληση το ιδιωτικό του, ως δημόσιο για να νομολογήσουν επί τούτου...)
Αν στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένα σχέδιο της χώρας για το μέλλον - αυτό οφείλεται στις νομικές διάνοιες που μας κουμαντάρουν διαρκώς. (Δείτε λιγάκι τη διάρκεια ζωής των συνταγματικών αναθεωρήσεων - χρειάστηκαν μόνο τέσσερα χρόνια - για να αντιληφθούν ότι η προηγούμενη αναθεώρηση ήταν σε λάθος κατεύθυνση!!! - άντε να τους εμπιστευτείς όταν οι τάχα μου - τάχα μου συνταγματολόγοι εμπλέκονται σε περίτεχνες γνωμοδοτήσεις - για το ότι για τις εκτάσεις στην Αττική ισχύουν και σήμερα οι τίτλοι ιδιοκτησίας της Οθωμανικής περιόδου - φιρμάνια του Σουλτάνου, επειδή λέει η Αττική δεν κερδήθηκε με πόλεμο, αλλά παραχωρήθηκε με συνθήκη... φέρτε μου αυτόν τον ογκόλιθο της νομικής επιστήμης να μιλήσουμε για Οθωμανικό δίκαιο...
(Νάτα μας τα Μέσα! Η πληροφορία γράφτηκε στον έντυπο τύπο, αλλά ο μάγκας ξέχασε να γράψει και το όνομα που έχει εμπλακεί στην υπόθεση αυτή. Πιθανά μάλιστα αυτή την πληροφορία να την εξαγόρασε με κάποια αντιπαροχή, ή έπεσε πάνω σ' ένα τρανταχτό όνομα ... πάντως όπως και νάχει, εγώ και σεις δεν έχουμε το όνομα για να το ξεφωνίσουμε την επόμενη φορά που θα παπαρολογήσει σπουδαιοφανώς. Αυτός ο σπουδαρχίδης πρέπει να ακυρωθεί, να τον συνοδεύει για πάντα αυτή η νομολογία του, γιατί δηλαδή ένας κλεφτοκοτάς είναι κλεφτοκοτάς μια ζωή, άσχετα αν το έχει μετανοιώσει ο άνθρωπος, άσχετα αν ζήτησε συγνώμη στην πλατεία του χωριού, άσχετα αν επικαλείται την ομολογουμένη απ΄όλους πείνα του, που τον οδήγησε στην κλοπή της κότας....)
Οι άνθρωποι το περισσότερο που μπορούν να κάνουν - και το κάνουν καλά - είναι σκληρά νομικά κελύφη. Κελύφη - πλαίσια που έχουν εξουθενώσει κάθε δραστηριότητα. Έχουν εξουθενώσει τον Ελληνικό λαό με πλημμυρίδα νόμων επί νόμων - διατάξεις επί διατάξεων για έναν απλούστατο λόγο: Συσκοτίζουν τα πράγματα, αυξάνουν έτσι την ανάγκη για διαμεσολάβησή τους, για γνωμοδοτήσεις για ύποπτες παρεμβάσεις για χρηματισμούς δικού τους και άλλων προκειμένου να προχωράνε τα πράγματα ...
Εκτός από λίγες περιπτώσεις τα πράγματα είναι απλά, αρκεί να υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση την οποία ακόμα περιμένουμε: ήμουνα νιός και γέρασα, προς το παρόν αυτό που βιώνουμε σε όλο το μεγαλείο του, είναι το ανθετικό σλόγκαν: "άρπαξε να φας και κλέψε ν' άχεις".
=======================
Σχόλια