Γαλλία-Τουρκία, η απόλυτη σύγκρουση: Τώρα ανοίγει και το μέτωπο του φυσικού αερίου…

την
Για ‘απόλυτη αντιπαράθεση’ μεταξύ της Τουρκίας και της Γαλλίας και ‘άνευ προηγουμένου ρήξη’ εντός του ΝΑΤΟ και της ΕΕ -δεδομένου πως η Άγκυρα είναι υποψήφια χώρα- κάνει λόγο άρθρο της εφημερίδας La Stampa, που υπογράφει ο Giordano Stabile, απεσταλμένος στη Βηρυτό. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

  • Τίτλος του κειμένου: «Γαλλία-Τουρκία απόλυτη σύγκρουση. Τώρα ανοίγει και το μέτωπο του φυσικού αερίου». Κια υπότιτλος: «Μετά το λιβυκό ζήτημα σπινθήρες μεταξύ Macron και Erdogan για τον ενεργειακό ανεφοδιασμό».
Το πιο έντονο μέτωπο είναι εκείνο της Λιβύης, παρατηρεί, ωστόσο η σύγκρουση αφορά στο φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Τα συμφέροντα Macron και Erdogan είναι ασύμβατα και έτσι ακολουθούν διαφορετικές περιφερειακές πολιτικές συμμαχίες. Σύμφωνα με το άρθρο ο ενεργειακός κολοσσός Τotal σκοπεύει να καταστήσει την Αίγυπτο ένα μεγάλο κόμβο υγροποιημένου μεθανίου. Το σκεπτικό είναι να συγκεντρωθεί το αέριο που εξάγεται στην Ανατολική Μεσόγειο σε δύο σταθμούς υγροποίησης και από εκεί στην Ευρώπη με πλοίο.

  • Αντιθέτως η Τουρκία έχει ένα σχέδιο εξόρυξης μεθανίου από την κεντρική Ασία και τη Μεσόγειο και στη συνέχεια σκοπεύει να το κατευθύνει στην Ευρώπη. Το Δεκέμβριο Τουρκία και Αζερμπαϊτζάν ολοκλήρωσαν τον Trans-Anatolian Natural Gas Pipeline (Tanap) που μπορεί να μεταφέρει έως και 16 δις κυβικά μέτρα μεθανίου ανά έτος και μπορεί να προστεθεί στον Turkstream, με χωρητικότητα 31 δις.
Οι Τούρκοι επιθυμούν να καταστούν το ευρωπαϊκό κέντρο διαλογής μεθανίου, ακόμη δε περισσότερο αν οι τουρκικές εταιρείες καταφέρουν να παρεισφρήσουν στα ανοιχτά της Κύπρου και στη Λιβύη. Η εξερεύνηση στην Κύπρο, σημειώνει το άρθρο, έχει αρχίσει, παρά την αντίθεση της κυβέρνησης της Λευκωσίας, ενώ και στη Λιβύη η Τουρκία έχει λάβει έγκριση για ταχείες παραχωρήσεις. Σύμφωνα με το άρθρο, όλες οι ανωτέρω κινήσεις εκνευρίζουν τον Macron , ο οποίος έκανε λόγο για επικίνδυνα παιχνίδια του Erdogan, ενώ ο Γάλλος ΥΠΕΞ Le D rian ζήτησε χθες από τους Ευρωπαίους εταίρους να συζητήσουν τις σχέσεις με την Τουρκία ‘χωρίς αφέλεια’.
Το Παρίσι, υποστηρίζει το άρθρο, δεν εισακούγεται στις Βρυξέλλες και για αυτό δημιούργησε ένα κοινό μέτωπο με την Αίγυπτο, την Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ. Η συμμαχία σταθεροποιήθηκε ακριβώς εξαιτίας του φυσικού αερίου με την δημιουργία του EastM ed , ενός αγωγού 1900 χλμ. με δυνατότητα μεταφοράς 10 δις κυβικών μέτρων, που είναι όμως πολύ ακριβός και αναμένεται να στοιχίσει τουλάχιστον 7 δις.
Στο σχέδιο εμπλέκονται και οι ιταλικές Eni και η Edison , ενώ τον Ιανουάριο του 2019 επτά χώρες συμμάχησαν ώστε να υλοποιήσουν το σχέδιο, που έχει καθυστέρηση εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων και της πανδημίας. Επισημαίνεται ότι το πρώτο ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού μετά την πανδημία ήταν ακριβώς στο Ισραήλ.

  • Παρατίθεται η άποψη του αναλυτή G. Mitchell του Institute for Regional Foreign Policies, σύμφωνα με τον οποίο το σχέδιο βρίσκεται σε αδιέξοδο. Γίνεται αναφορά επίσης στο σχέδιο Β της Γαλλίας, δηλαδή στην υγροποίηση αερίου από την Αίγυπτο και στα προβλήματα που υπάρχουν εκεί με τις κλειστές υποδομές.
Η Ιταλία, σχολιάζεται, βρίσκεται στη μέση όπως συμβαίνει και με τη Λιβύη: η ολοκλήρωση του Tanap από την Τουρκία ευνοεί τον ΤΑΡ, ωστόσο στην Αίγυπτο η Eni έχει αναπτύξει το μεγαλύτερο κοίτασμα στη Μεσόγειο, το Zohr. Ταυτόχρονα τα τεράστια περιουσιακά στοιχεία της Eni στην περιοχή της Τρίπολης βρίσκονται υπό τουρκική επιρροή.
ΠΗΓΗ: LA STAMPA
===================
Blogger:
 Αν δούμε τη σκιά αυτού του άρθρου, μάλλον ετοιμάζεται ένας νέος γύρος του Ανατολικού προβλήματος. Δεν πιστεύω ότι η Γαλλία θα εκδιωχθεί χωρίς μάχη από τη Μεσόγειο. Ούτε θα αφήσει το Μαγκρέπ στα νύχια του Σουλτάνου. Θέλω να πιστεύω ότι η κίνηση του Σουλτάνου να παίξει στη Λιβύη - κλείνοντας το μάτι στη Γερμανία και με τη βοήθειά της - να είναι και η τελευταία πράξη του δράματος... 

Η Γαλλία ψάχνει το ρόλο της στο νέο κόσμο που αναδύεται μετά τον κοροναϊό και αφήνει πίσω της το βαρίδι της  ΕΕ.  
Και το κυριότερο: Είναι έτοιμη η ευρώπη να δώσει τα κλειδιά της Ενεργειακής της ασφάλειας στον Ερντογάν; (Εδώ έχουν λόγο: ΗΠΑ και Ισραήλ) 
Θα αφήσουν  οι Γάλλοι (λέγε με ΤΟΤΑL) τον Σουλτάνο να αλωνίζει... (Το πράγμα δεν είναι απλό, αφού πίσω από τον Σουλτάνο κρύβονται οι Γερμανοί και δευτερευόντως οι Ρώσοι οι οποίοι και τελικά θα ορίσουν το παιχνίδι! Λέτε να να συμβεί ότι και στο 2ο ΠΠ όπου οι Ρώσοι τελικά καθόρισαν στο που θα γείρει η πλάστιγγα!)
Και τι κάνει, τί μπορεί να κάνει η Ελλάδα σ' αυτό το πλαίσιο; Η Ελλάδα με τις ολίγιστες,  κατ' όνομα, "πολιτικές ηγεσίες", κατάφεραν να φέρουν τη χώρα σε  θέση  αδυναμίας (Μία με την δουλική συμπεριφορά που απέτρεψε κινήσεις διαφύλαξης των συμφερόντων της χώρας - λέγε με ανακήρυξη ΑΟΖ, μία με τα εξοπλιστικά, μία με την οικονομική χρεοκοπία που ήρθε και κούμπωσε με τον εθνομηδενισμό και τον δήθεν διεθνισμό - βλέπε εδώ). Τώρα σαν κουτσή πάπια περιμένουμε την λύση από τρίτους. Οι καιροί είναι μεταβατικοί. Όποιοι δεν θα παλέψουν για την ύπαρξή τους, απλά θα γίνουν θηράματα και λεία που θα μοιρασθεί από τους κυνηγούς. Προλαβαίνει δεν προλαβαίνει η πολιτική ηγεσία  - που έδειξε ότι υπάρχει με την αναιμική έστω παρουσία στον Έβρο - να μαζέψει τα  ασυμάζευτα και αφού βρει συμμάχους να δώσει τη μάχη υπεράσπισης της χώρας. (Οι κίνδυνοι έχουν περιγραφεί από παλιά: βλέπε σχετικά εδώ) 
Πριν απ' όλα όμως η ηγεσία πρέπει να κάνει το αυτονόητο. Να διώξει θεατρικό το τρόπο από κοντά της φωνές που έκαναν και κάνουν καριέρα υπάκοου δούλου

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου