Η κρυμμένη αλήθεια στο βιβλίο “Η Συμφωνία που “Γκρίζαρε” το Αιγαίο”: Η υπογραφή του Σημίτη…

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΥ*
Μόλις κυκλοφόρησε ένα πολύτιμο βιβλίο και μάλιστα σε εποχή που οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται για άλλη μία φορά σε όξυνση εξ αιτίας των απαράδεκτων ενεργειών και αιτιάσεων της Τουρκίας.
  • Οι απαράδεκτες όμως αυτές ενέργειες και αιτιάσεις της γείτονος έχουν κτιστεί εν πολλοίς όχι μόνο στις αφόρητες πιέσεις των “μεγάλων μας συμμάχων” [ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία κ.α. ] και οργανισμών [ΝΑΤΟ, Ε.Ε.] αλλά και κυρίως στην διαχρονική ενδοτική συμπεριφορά, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, της εκάστοτε δικής μας πολιτικής ελίτ.
  • Μια από τις πλέον επαχθείς, για τα εθνικά μας συμφέροντα,, εποχές ήταν η περίοδος διακυβέρνησης της χώρας μας από τον “εκσυγχρονιστή” Κώστα Σημίτη.
Οι διακεκριμένοι, αντικειμενικοί και ακούραστοι ερευνητές, λειτουργοί της δημοσιογραφίας Μιχάλης Ιγνατίου και Νίκος Μελέτης μας αποδεικνύουν με αδιάσειστα στοιχεία και κυρίως μέσα από τα ίδια τα ΑΠΟΡΡΗΤΑ τηλεγραφήματα των Αμερικανών τού λόγου το αληθές…
Και ναι μεν οι υποψιασμένοι, ιδία οι μη τυφλοί μελετητές της πολιτικής και των διεθνών σχέσεων έρχονται με το βιβλίο αυτό να δικαιώσουν τις εκτιμήσεις τους, όμως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με εκτιμήσεις αλλά αποδείξεις όχι μόνον του ενδοτισμού της πολιτικής μας ελίτ αλλά και μιάς μεθόδευσης της να παρουσιάσει προς τον Ελληνικό Λαό την υποταγή σε επιτυχία…
Όπως καταγράφεται και στο βιβλίο, ακόμη και αρκετοί από τους τότε μετέχοντες στην Κυβέρνηση αλλά και στην κοινοβουλευτική ομάδα του τότε κυβερνώντος κόμματος αντέδρασαν στις ενέργειες Σημίτη, μερικοί έδειξαν ότι αντιδρούν και πλείστοι συμπορευτήκαν καιτοι θα περίμενε κανείς ότι θα αντιδρούσαν.
  • Την κατάσταση αυτή καθώς και το απαράδεκτο της “Συμφωνίας της Μαδρίτης” καταγράφει στο περίφημο βιβλίο του “ΓΙΑ ΤΟ ΖΉΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ” (Λιβάνης 2008) ο αείμνηστος ευπατρίδης της πολιτικής Αναστάσης Πεπονής. Τότε όμως δεν γνωρίζαμε τις αποδείξεις του απαραδέκτου. Σήμερα με το βιβλίο των Ιγνάτιου-Μελέτη τις έχουμε ατράνταχτες…
  • Το “γκριζάρισμα” του Αιγαίου που άρχισε με τα Ίμια ολοκληρώθηκε στην Μαδρίτη μέ την “συμφωνία” [στην πραγματικότητα με την ανακοίνωση της Ουάσιγκτον [!!!!] της 8ης Ιουλίου 1997 [βλέπε σελ. 138 και επομ. του βιβλίου]
  • Ακολούθησε η συνεχεία της τραγικής κατάληξης της μη εγκατάστασης των S-300 στην Κύπρο [στο βιβλίο καταγράφονται οι απίστευτες ενδοτικές πιέσεις του Σημίτη προς την Κυπριακή Κυβέρνηση και ο πανηγυρισμός των “συμμάχων” μας αλλά και της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ για αυτή την απίστευτη υποχώρηση “για να μην προκαλέσουμε τους Τούρκους”…

Το εξώφυλλο του βιβλίου των δημοσιογράφων Νίκου Μελέτη και Μιχάλη Ιγνατίου: “Η Συμφωνία που Γκρίζαρε το Αιγαίο: Από τα Ίμια στη Μαδρίτη” (εκδόσεις Πεδίο).
Για να συνεχίσουμε, εκτός βιβλίου, ακολούθησε η αθλιότητα της παράδοσης του Οτσαλάν από την κυβέρνηση Σημίτη για να φτάσουμε στο Ελσίνκι και τελικά στην αποθέωση του ενδοτισμού Σημίτη με την πλήρη στήριξη του υβριστικού όχι μόνον για την Κύπρο και Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την διεθνή κοινότητα σχεδίου Ανάν [όμως για αυτό υπάρχει το περίφημο βιβλίο των Μιχάλη Ιγνατίου, Κώστα Βενιζέλου και Νίκου Μελέτη “Σχέδιο Ανναν το μυστικό παζάρι”].
Στον επίλογο του βιβλίου ο Νίκος Μελέτης συνδέει το χθες και το σήμερα αναγράφοντας, και πολύ ορθά, μεταξύ άλλων ότι:
“…..Η συμφωνία της Μαδρίτης, όπως και το Ελσίνκι, αργότερα απλώς έδωσαν χρόνο στην Τουρκία να ανασυντάξει τις δυνάμεις της ….. να βελτιώσει την εικόνα της και να εμπεδωθεί ως περιφερειακή δύναμη ανατρέποντας συγχρόνως την ισορροπία δυνάμεων που υπήρχε στο Αιγαίο ύστερα από μία μακρά περίοδο μετά την μεταπολίτευση, όπου υπήρχε ελληνική υπεροπλία. Και να επικαλείται ο Τούρκος ηγέτης κατά βούληση και επιλεκτικά τη συμφωνία της Μαδρίτης και την υποχρέωση της Ελλάδας να μένει ουσιαστικά με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στη δική του επιθετικότητα…..”
Πιστεύω ότι το πολύτιμο αυτό βιβλίο πρέπει να το διαβάσουν όχι μόνο η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία μας σήμερα αλλά και κάθε Έλληνας σε εποχή που πιστεύω απόλυτα η στρατηγική μας πρέπει να αλλάξει και πιστεύω επίσης ότι ο ελληνικός Λαός δεν θα επιτρέψει σε καμία πολιτική ηγεσία να επαναλάβει τις αθλιότητες της Μαδρίτης.
*Δημήτρης Αλευρομάγειρος
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού
========================
blogger: 
  • δεν υπάρχει σημείο - κλειδί στην ιστορία της χώρας, που δεν έχει βάλει το χέρι του ο θλιβερός Σημίτης και η παρέα του... αντιγράφω από παλιότερη εγγραφή

Έπρεπε να γίνει η προεργασία του "μεγάλου ηγέτη" Σημίτη, ο οποίος έβαλε τις βάσεις της διάλυσης που σήμερα βιώνει η χώρα. Ο Σημίτης συνεργεία Χριστοδουλάκη, Παπαντωνίου και άλλων "εκσυγχρονιστών" αφού απαξίωσαν την έννοια της εργασίας με το έγκλημα του χρηματιστηρίου - τη μεγαλύτερη κλοπή σε περίοδο ειρήνης - "έβαλαν" όλα τα φιλέτα - επιχειρήσεις στο χρηματιστήριο ώστε να καταληστευτούν ακόμα μια φορά από τους  απατεώνες που ονομάζουν εαυτόν  επενδυτή!  Συνάμα  διαλύοντας κάθε παραγωγική διαδικασία  μετέτρεψαν ένα λαό, αυτάρκη και ολιγαρκή σε μαινόμενο καταναλωτή που υπάρχει μόνο μέσω των δανείων, τα οποία και τον κατέστησαν δούλο, ανίκανο να αντιδρά σε όποιο εκβιασμό. Και βέβαια είναι εκβιάσιμος κάποιος που νομίζει ότι τα τρόφιμα "φυτρώνουν στα Super Market που όχι μόνο δεν έχει ιδέα για την αξία της γης, αλλά μέσω του άλλου πυλώνα του Σημιτισμού, τα ΜΜΕ τύπου Κωστόπουλου καλιέργησαν  "αξίες του κώλου" και απαξίωσαν όλες τις χειρονακτικές και  γεωργικές εργασίες. 
===================

=====================


  • Η πολιτική τάξη στην εποχή της παρακμής

    ============

    ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥ, ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΘΗΚΕ ΩΣ ΔΗΘΕΝ " ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ "
    Το βιβλιο των δυο εγκυρων δημοσιογραφων Μιχαλη Ιγνατιου και Νικου Μελετη για το περιφημο κοινο ανακοινωθεν της Μαδριτης του 1997, ριχνει απλετο φως στην κατευναστικη πολιτικη Σημιτη εναντι της Αγκυρας, με παροτρυνσεις και πιεσεις της Αμερικανικης διπλωματιας, η οποια ηθελε να εξυπηρετησει τη δικη της πολιτικη αναλωμασι των Ελληνικων συμφεροντων.Το βιβλιο επιβεβαιωνει, με αναμφισβητητο τροπο, τις ολεθριες συνεπειες που ειχε το ανακοινωθεν αυτο στην Ελληνικη πολιτικη στο Αιγαιο και ειδικοτερα στην ασκηση εκ μερους της Ελλαδος των δικαιωματων της, που απορρεουν απο το διεθνες θαλασσιο δικαιο, με βαση τη Συμβαση του Montego Bay του 1982.
    Το βιβλιο βασιζεται σε απορρητα Αμερικανικα τηλεγραφηματα, που αποχαρακτηρισθηκαν με προσπαθειες των δυο συγγραφεων, με βαση τον γνωστο Αμερικανικο νομο περι ελευθεριας στην πληροφορηση.Τα τηλεγραφηματα διαψευδουν τους ισχυρισμους της τοτε Κυβερνησεως και του τοτε Πρωθυπουργου Κωστα Σημιτη οτι δηθεν δεν γνωριζαν τιποτε για το κοινο ανακοινωθεν πριν τη μεταβαση τους στη Μαδριτη.Αποδεικνυεται, αντιθετως ,οτι η Αμερικανικη πλευρα ,συνεοντας την πολιτικη των " ισων αποστασεων ",μετα το φιασκο των Ιμιων ,τον Ιανουαριο του 1996 ,προωθησε την αποδοχη απο την Ελληνικη πλευρα της θεσεως οτι " η Τουρκια εχει ζωτικα συμφεροντα στο Αιγαιο " και οτι η Ελληνικη πλευρα δεν πρεπει να προχωρησει σε " μονομερεις ενεργειες " .
    Προφανως,η Τουρκια , οταν αναφερεται σε ζωτικα συμφεροντα στο Αιγαιο, δεν τα εντασσει στο διεθνες θαλασσιο δικαιο.Η αναφορα επομενως σε " μονομερεις ενεργειες " παραπεμπει στην ασκηση απο την Ελλαδα των δικαιωματων της, συμφωνα με το διεθνες θαλασσιο δικαιο , οπως ειναι η επεκταση των χωρικων υδατων σε 12 μιλια και το δικαιωμα των νησιων σε υφαλοκρηπιδα και ΑΟΖ.Η υπογραφη απο την Ελλαδα ενος τετοιου ανακοινωθεντος,,υπο Αμερικανικη πιεση , ισοδυναμει με δεσμευση για τη μη αξιοποιηση υπερ της Ελλαδος των δικαιωματων της που απορρεουν απο τη Διεθνη Συμβαση του Θαλασσιου Δικαιου.
    Σημειωνεται σχετικα οτι η Συμβαση του Montego Bay, αν και εγκριθηκε το 1982, θα επρεπε να επικυρωθει απο τον αναγκαιο αριθμο κρατων για να τεθει σε ισχυ.Αυτο επετευχθη το 1993 - 94.Κατα την κρισιμη αυτη στιγμη, η ασθενεια πρωτα του Πρωθυπουργου Ανδρεα Παπανδρεου και η διαδοχη του μετα απο τον " εκσυγχρονιστη " Κωστα Σημιτη, επηρεασαν δραματικα την Ελληνικη πολιτικη στο Αιγαιο.Ο Αμερικανικος παραγων βρηκε προσφορο εδαφος στον Κωστα Σημιτη για ν' ανατρεψει πληρως την πολιτικη του ΠΑΣΟΚ,να υποθηκευσει την εφαρμογη των Ελληνικων δικαιωματων στο Αιγαιο και να εγκαινιασει, θορυβωδως ,την περιβοητη πολιτικη του Ελσινκι, που θα μετετρεπε δηθεν τα Ελληνο - Τουρκικα προβληματα σε Ευρω - Τουρκικα,υπο την προυποθεση οτι η Ελλαδα θα πρωταγωνιστουσε για την ενταξη της Τουρκιας στην Ευρωπαικη Ενωση.
    Η αδρανεια επομενως και ο αποπροσανατολισμος της Ελληνικης εξωτερικης πολιτικης,αλλα και της αμυντικης πολιτικης,, εχουν προιστορια,οπως επισης η περιβοητη πολιτικη για τη μετατροπη της Ελλαδος σε " πολυπολιτισμικη " κοινωνια, " πρωτοπορος " της οποιας ηταν παλι ο Σημιτης,απο το ιδιο ετος 1997 του ανακοινωθεντος της Μαδριτης.Τι σημαινει ομως στην πραξη μετατροπη της Ελλαδος σε " πολυπολιτισμικη " χωρα;Σημαινει , προφανως ,διασπαση της εθνικης της συνοχης και της ταυτοτητας της ως συμπαγους Ελληνικης και Ορθοδοξης χωρας.Αυτο εχει σχεση γενικοτερα με την παγκοσμιοποιηση και τις επιδιωξεις της, μια βασικη απο τις οποιες ειναι η εθνικη αποδομηση.Ειδικοτερα ομως και αμεσοτερα εχει σχεση με την επιδιωκομενη γεωπολιτικη αλλαγη στα Βαλκανια.Ειναι γνωστο οτι η Ελληνικη και Ορθοδοξη ταυτοτητα της Ελλαδος υπολαμβανεται απο ορισμενους ως παραγων που συντηρει εντονο εθνικο αισθημα αλλα και που εξωθει σε συμπαθεια και φιλια με την ομοδοξη Ρωσια.Πρεπει γι' αυτο, να αλλοτριωθει η Ελληνικη ταυτοτητα για ν' αλλαξει η γεωπολιτικη σημασια του Ελληνικου χωρου και να καταλυθει ουσιαστικα η Ελληνικη εθνικη κυριαρχια.
    Οι διαπιστωσεις αυτες εχουν πολυ κρισιμη σημασια σημερα, που βλεπουμε μπροστα μας τις ολεθριες συνεπειες των υποτελων πολιτικων του Σημιτικου ψευτοεκσυγχρονισμου και της κατευναστικης πολιτικης απεναντι στην Αγκυρα.Ανεληφθησαν,υπο Αμερικανικη πιεση, μονομερεις δεσμευσεις για τη μη ασκηση των δικαιωματων μας.Δωσαμε, με την πολιτικη αυτη , μηνυματα για μη υπερασπιση ζωτικων μας συμφεροντων και για ενδεχομενους απαραδεκτους συμβιβασμους, εκτος του πλαισιου του διεθνους θαλασσιου δικαιου.Επαναπαυθηκαμε, με την πολτικη του κατευνασμου, και δεν παρακολουθησαμε τους εξοπλισμους της Αγκυρας και τους σχεδιασμους της για αρπαγη της ΑΟΖ της Ελλαδος και της Κυπρου.Υπονομευθηκε και λοιδορηθηκε το δογμα του Ενιαιου Αμυντικου Χωρου Ελλαδος - Κυπρου,που βλεπει κανεις σημερα ποσο μεγαλη ειναι η σημασια και η αναγκαιοτητα του.
    Η Αγκυρα , αφου , σε πρωτα σταδιο ,επεδιωξε να εμποδισει την Ελλαδα ν' ασκησει τα δικαιωματα της και να κερδισει χρονο για να προωθησει τα εξοπλιστικα της προγραμματα, εριξε ,σε δευτερο σταδιο , τη μασκακαι επιχειρει ,ωμα και απροκαλυπτα , ν' αρπαξει την ΑΟΖ της Ελλαδος και της Κυπρου,προβαλλοντας τη γνωστη αυθαιρετη θεωρια της οτι δηθεν τα νησια δεν εχουν υφαλοκρηπιδα και ΑΟΖ.Εκμεταλλευθηκε την Ελληνικη υποτελεια στον Αμερικανικο παραγοντα και τη συνακολουθη αδρανεια και φοβικη πολιτικη, οπως επισης την εγκληματικη αμελεια στην αμυντικη προετοιμασια της χωρας και τη διαφυλαξη της αναγκαιας αεροναυτικης ισορροπιας,για να παρει η ιδια την πρωτοβουλια και να φτασει στη διακηρυξη της λεγομενης " Γαλαζιας Πατριδας " και στην ιταμη υπογραφη του γνωστου μνημονιου με τον εγκαθετο της στην Τριποη Αλ Σαρατζ.
    Η Τουρκικη επεμβαση στη Λιβυη απειλει αμεσα,με στρατηγικη ανατροπη ,την Ελλαδα.Ενδεχομενη οριοθετηση της ΑΟΖ με την Αιγυπτο θα αφηνε μετεωρο το λεγομενο Τουρκο - Λιβυκο μνημονιο, εστω και αν η Αγκυρα συνεχιζε να υποστηριζει τη γνωστη πολιτικη της.Η επισκεψη ομως του υπουργου εξωτερικων στο Καιρο δεν φαινεται και τη φορα αυτη να εφερε καποια προοδο.Αντιθετως,μεταδιδνται αρκετα ανησυχητικες πληροφοριες για τις Αιγυπτιακες θεσεις,που δημιουργουν απορια και προβληματισμο.Τα πραγματα θα ηταν διαφορετικα εαν η Ελλαδα προχωρουσε σε ριοθετηση της ΑΟΖ με την Κυπρο,εξασφαλιζοντας στηριξη απο συμμαχες χωρες, οπως η Γαλλια και το Ισραηλ.Η σταση του Καιρου ειναι σαφως απογοητευτικοι.Υπαρχουν πολυ σημαντικοι στρατηγικοι λογοι, που επιτασσουν και στις δυο χωρες την επιλυση του θεματος αυτου, πανω στη βαση του διεθνους δικαιου, και την ανατροπη του Τουτκο - Λιβυκου μνημονιου, που ειναι μερος της Οθωμανικης επιστροφης της Αγκυρας στη Λιβυη, που θετει στρατηγικη απειλη στην Αιγυπτο.Ενδεχομενη εμπεδωση της Τουρκικης παρουσιας στη Λιβυη θα ηταν θανασιμη απειλη για το καθεστως Αλ Σισσι , αλλα και μακροπροθεσμα για την Αιγυπτο.
    Ανησυχια προκαλει και η αλλοπροσαλλη Αμερικανικη πολιτικη στη Λιβυη, με τη στηριξη που παρεχει στον Ερντογαν , που εμφανιζεται τωρα στη Λιβυη ως δηθεν υπερμαχος του ΝΑΤΟ κατα των Ρωσων.Κρισιμωτατος παραγων για την εξελιξη των γεγονοτων ειναι σημερα η Συρτις και η βαση Αλ Κουφρα.Ενδεχομενη καταληψη της Συρτεως απο τον Αλ Σαρατζ και τους Τουρκους συμμαχους του, θα εκλινε την πλαστιγγα κατα του Χαφταρ , της Αιγυπτου και των συμμαχων τους.Ο Αλ Σισσι απειλει με επεμβαση, σε περιπτωση προελασεως των αντιπαλων μεχρι τη Συρτη.Η τελευταια εχει πολυ μεγαλη στρατηγικη σημασια για τον ελεγχο της Λιβυης και των ενεργειακων αποθεματων της.Εχει επισης συμβολικη σημασια, γιατι ειναι η γενετειρα του Συνταγματαρχη Κανταφι.Για το λογο αυτο, η Αγκυρα θεωρει την καταληψη της Συρτεως και της αεροπορικης βασεως Αλ Κουφρα ως προυποθεση για την αποδοχη της εκεχειριας,γιατι αυτο θα παγιωνε την υπερισχυση του εγκαθετου της Αλ Σαρατζ.
    Η Αιγυπτος , η Ρωσια, η Γαλλια αντιτιθενται με σφοδροτητα στην Τουρκικη προελαση προς τη Συρτη.Η Γαλλια, δια στοματος του Προεδρου της Μανουελ Μακρον,καλεσε την Αγκυρα ν' αποχωρησει απο τη Λιβυη.Το ιδιο εντονη ειναι και η αντιθεση της Ρωσιας., παρα τις ευαισθητες και περιπλοκες σχεσεις μεταξυ των δυο χωρων..Η Αγκυρα, εχοντας εξασφαλισει, με Ρωσικη υποστηριξη, τον ελεγχο του Κουρδικου διαδρομου στη Βορεια Συρια,ελισσεται τωρα προς την Αμερικανικη πλευρα για να διασφαλισει τα κεκτημενα στη Συρια και τα επιδιωκομενα στη Λιβυη και στην Ανατολικη Μεσογειο.Ειναι ανησυχητικη η δηλωση Τσαβουσογλου, με την οποιαν ισχυριζεται οτι εχει υπαρξει προσεγγιση μεταξυ Τουρκιας και ΗΠΑ στη Λιβυη.Ενα τετοιο ενδεχομενο, στο βαθμο που θα επιβεβαιωνοταν, θα ηταν πολυ αρνητικη εξελιξη για την Ελλαδα.
    Οι εξελιξεις στη Λιβυη δειχνουν, για μια ακομη φορα,πως η υποτελης μονοδιαστατη εξωτερικη πολιτικη ειναι πολυ επικινδυνη για τη χωρα.Η Ελλαδα , εκτος απο τις περιφερειακες συμμαχιες της στην Ανατολικη Μεσογειο, πρεπει αμεσα να ενισχυσει περαιτερω τη στρατηγικη συνεργασια και συμμαχια της με τηΓαλλια και να επανορθωσει αμεσα τις σχεσεις της με τη Ρωσια, που με τοση αφροσυνη επληξε η προηγουμενη Κυβερνηση.
    Περικλης Νεαρχου, Πρεσβυς ε.τ.

     

Σχόλια