Σε τροχιά προς μονοψήφιο ποσοστό ο ΣΥΡΙΖΑ

την
Αποστολόπουλος Απόστολος
Το ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ σβήνει άδοξα, όπως τα πυροτεχνήματα στις Απόκριες. Πολύ χειρότερο από τους απαισιόδοξους αριθμούς των δημοσκοπήσεων, είναι η αδιαφορία του κόσμου για τα λεγόμενα του κόμματος, των στελεχών και του ίδιου του αρχηγού του. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ νόμιζαν ότι μπορούσαν, όχι απλώς να αγνοήσουν, αλλά και να περιφρονήσουν τους ψηφοφόρους τους, πρώτον με την τούμπα στο δημοψήφισμα και δεύτερον με τις Πρέσπες. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Πίστευαν, αλαζονικά, ότι δεν θα πληρώσουν τίμημα. Ήταν το πρώτο λάθος. Το δεύτερο λάθος ήταν ότι υποτίμησαν τον αντίπαλό τους. Νόμιζαν ότι μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν η ιδανική ευκαιρία για μια "δεξιά παρένθεση" και την μετέπειτα θριαμβευτική επάνοδό τους στην εξουσία. Αλλά η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα από όσα περίμεναν ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί από όσους ψήφισαν Μητσοτάκη με μισή καρδιά, λέγοντας «και τι να περιμένεις απ’ τον Κούλη»;
Αλλά από τις πρώτες κιόλας μέρες αυτό το χλευαστικό "Κούλης" εξαφανίστηκε από το λεξιλόγιο των ψηφοφόρων, αλλά όχι οπαδών της ΝΔ. Ήταν σαν μην υπήρξε ποτέ. Το ξέχασαν ακόμα και οι οπαδοί της ΝΔ, αλλά και οι άσπονδοι φίλοι του πρωθυπουργού. Αυτοί, που τους έκοψε το βήχα περί ανασχηματισμού. Η ματαίωση του ανασχηματισμού δεν ήταν καμιά πράξη μεγαλειώδης, αλλά τουλάχιστον στο κομματικό πεδίο ήταν κίνηση αρχηγού. Χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και οι άλλοι σώπασαν.

Ήττα του εθνομηδενισμού

Με απλά λόγια ό,τι είναι να γίνει στην οικονομία και στα ελληνοτουρκικά θα το κάνουν αυτοί που ξέρουμε. Θεωρητικά, η ματαίωση του ανασχηματισμού ούτε παροτρύνει, ούτε εμποδίζει περισσότερες θωπείες στο τουρκικό "θηρίο". Ωστόσο, έγραφα την περασμένη βδομάδα πως, όσο η ΝΔ είναι μόνη στην κυβέρνηση, είναι κάπως δύσκολο να γίνουν απτές υποχωρήσεις προς την Τουρκία.
Εκτός αν οι κυβερνώντες έχουν αποφασίσει να αυτοκτονήσουν ομαδικά! Ισχύει και για την προσφυγή στη Χάγη, όπου οι υποχωρήσεις πρέπει να υπογραφούν από κοινού με την Τουρκία, πριν να εκδικαστεί η υπόθεση. Θα έχουμε παραδοθεί και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα βάλει απλώς τη σφραγίδα του στην κατάντια μας. Δεν υπάρχει εύσχημος τρόπος να παραδώσουμε στην Τουρκία κεκτημένα της χώρας μας.
Ξένοι και ντόπιοι παράγοντες διαπιστώνουν ότι στις εκλογές δεν ηττήθηκε απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ ως αυθεντικός εκπρόσωπος του εθνομηδενισμού, αλλά ότι, μετά τις Πρέσπες, αφυπνίστηκαν κοιμισμένα πατριωτικά αντανακλαστικά, με αποτέλεσμα τον ξεσηκωμό στα νησιά και τελικά στον Έβρο, όταν η Τουρκία εργαλειοποίησε μετανάστες για να πραγματοποιήσει υβριδική εισβολή στη Θράκη.

Το σχέδιο για νέα "κεντροαριστερά"

Αυτό που δεν μπορεί να κάνει ένας μόνος του, μπορεί να γίνει από πολλούς μαζί. Επιμερισμός ευθυνών, κυβερνήσεις συνεργασίας, απλή αναλογική. Προϋπόθεση είναι να κατασκευαστεί ένα αναμάρτητο "κεντροαριστερό" μόρφωμα, αντικαταστάτης του ΣΥΡΙΖΑ που πλέον πνέει τα λοίσθια. Δηλαδή όχι και τόσο αναμάρτητο, αφού ο "καταλληλότερος" και μόνος προσφερόμενος αρχηγός είναι ο Τσίπρας, με περγαμηνές εθνομηδενισμού από τις Πρέσπες.
Ο Τσίπρας έχει ήδη αποδεχθεί την ιδέα ενός νέου κόμματος, γνωρίζοντας ότι την υποστηρίζουν ενεργοί οικονομικοί και άλλοι παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού, εξωγενείς και ενδογενείς. Εκτός, φυσικά, αν διώξει και τον Σκουρλέτη, αλά Λαφαζάνη και Κωνσταντοπούλου. Δημοσίως υιοθετεί σενάρια κυβέρνησης συνεργασίας, σύμφωνα με τις επιθυμίες και της «μαντάμ Μέρκελ», για να θυμηθούμε τα παλιά.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ο τωρινός αλληλοσπαραγμός εδράζεται και στο ποιος θα αποσπάσει την
εύνοια των ημεδαπών και αλλοδαπών παραγόντων ποικίλης ισχύος, προέλευσης, επαφής και συνεννόησης. Κουλουβάχατα! Το πρόβλημα και μέγα ερώτημα είναι που θα βρουν ψηφοφόρους. Υποτίθεται ότι ο μεν Τσίπρας θέλει ένα μεγάλο, διευρυμένο, κεντροαριστερό κόμμα, ενώ οι 53 (Σκουρλέτης, Τσακαλώτος, Φίλης κλπ) θέλουν κάτι πιο μικρό, αλλά "αριστερό" και ελεγχόμενο.
Ποιος ψηφοφόρος άραγε θα χάσει τον ύπνο του για να απαντήσει σ’ αυτό το σαιξπηρικό δίλημμα; Ο Τσίπρας πήρε ένα κόμμα και από 3% που αποσπούσε στις εκλογές για πολλά-πολλά χρόνια, το έκανε κυβέρνηση, δίνοντας ελπίδα. Τώρα προσφέρει απογοήτευση. Στέρεψε και κατηφορίζει. Επιστρέφει, με μαθηματική ακρίβεια, στο σημείο από όπου ξεκίνησε.
==================
Blogger:
"Όπως  έστρωσε έτσι θα ...διαλυθεί"
Θα πάει "άκλαφτος"!
--------------------

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιταχθεί στο νεοφιλελευθερισμό

Να φτύσουν τα μούτρα τους! (μη... βασκαθούν)

...ένα κόμμα που στηρίχθηκε στις θέσεις του Σόρος και τα στελέχια του  υπερφαλάγγισαν τους νεοφιλελεύθερους μουτζαχεντίν δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης. Τη μόνη υπηρεσία που μπορούν να παρέχουν είναι να διαλυθούν.

 ----------------

ΟΙ ΤΣΙΠΡΙΣΤΑΣ ΚΛΑΨΟΥΡΙΖΑΝ-ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΣ-ΟΤΙ ΕΙΧΑΝ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ...ΑΛΛΑ ΕΙΧΑΝ ΚΙ ΕΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΕΝΤΕ (5) ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ,ΩΣ ΜΕΛΗ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΩΝ Rothschild ,ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ «ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»...
Η υποκρισία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για τον Στουρναρα...
Αυτή η ηγεσία, που ανέχτηκε, κάλυψε και στήριξε τον Στουρνάρα στα χρόνια της κυβέρνησης της, παρά τα όσα περί αντιθέτου έλεγε, προσποιείται σήμερα στα λόγια ότι, τάχα, διαφωνεί με τη νέα επιλογή Στουρνάρα στη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας. Και λέμε ότι προσποιείται, διότι στην πράξη όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο Γενικό Συμβούλιο τη Τράπεζας της Ελλάδας ψήφισαν με ΧΕΡΙΑ και ΠΟΔΙΑ την εκ νέου επιλογή του Στουρνάρα στη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας.
Συγκεκριμένα, ο Θόδωρος Μητράκος, αντιπρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας, επιλογή του Γιάννη Δραγασάκη και το μάτι του ΣΥΡΙΖΑ στην Τράπεζα της Ελλάδας, τάχθηκε υπέρ του Στουρνάρα. Το ίδιο έπραξε και η Όλγα Χαρίτου, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είχε τοποθετηθεί στο Νομισματικό Συμβούλιο της Τράπεζας, σύζυγος του πρώην βουλευτή και παλιού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, Χριστόφορου Παπαδόπουλου και οι δύο της στενής παρέας της Αίγινας του Αλέξη Τσίπρα.

Την ίδια γραμμή στήριξης ακολούθησε στο Γενικό Συμβούλιο της τράπεζας και ο οικονομολόγος Δημήτρης Σιδέρης, ο οποίος φέρεται να είναι στο περιβάλλον του Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Ο Νίκος Σκορίνης, μέλος της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, που μετέχει στο Γενικό Συμβούλιο της τράπεζας, για να μην χαλάσει η ομοφωνία της επιλογής Στουρνάρα, φρόντισε να απουσιάσει από το Γενικό Συμβούλιο, θεωρώντας ότι έτσι κρατάει, τάχα, τα προσχήματα, ενώ στην πραγματικότητα υποτιμά κατάφωρα και προσβλητικά τη νοημοσύνη των πολιτών.
Το συμπέρασμα κάτι παραπάνω από αυτονόητο: Ο Στουρνάρας, ως τοποτηρητής της Φρανκφούρτης στην Ελλάδα και ως κατεξοχήν άνθρωπος των πιστωτών, των Βρυξελλών και της Γερμανικής Ευρώπης,βρίσκεται πάνω από όλους και ενώνει όλες τις δυνάμεις του συστήματος, ως σύμβολο...

========================

από παλιότερη εγγραφή:

 Δυστυχώς η απαξιωμένη ελληνική πολιτική ηγεσία δεν ενδιαφέρεται για τη χώρα, αλλά για τα "καλά" που προσφέρει στην ίδια και στην περί αυτήν νομενκλατούρα η διαχείριση της χώρας μέσα στο αυστηρό πλαίσιο που ορίζουν οι ξένοι. 
Κοτσπαμπάσικη λογική που σπρώχνει τις λύσεις για αργότερα, μέχρι η χώρα να σαπίσει και ο λαός να εξουθενωθεί.  
Είχαν συμβιβασθεί πριν αναλάβουν την εξουσία. 
Η ιστορία θα τους καταγράψει σαν την ομάδα (ομάδα εξουσίας, είναι και τίποτα περισσότερο...) που κατέστρεψε το αγωνιστικό φρόνημα των Ελλήνων και κατέστρεψε, απαξίωσε συνειδητά κάθε εναλλακτική λύση. Μια εξουσιαστική ομάδα "άξιο" υπηρέτη των ξένων και της ντόπιας ελίτ.

 
------------------------------

Δεν σ' αφήνουν και ν' αγιάσεις... Νομίζουν πως όλοι στην χώρα μας ήρθαν... σήμερα...


 

Δεν σ' αφήνουν και ν' αγιάσεις... Νομίζουν πως όλοι στην χώρα μας ήρθαν... σήμερα...
-Ένα κόμμα με την νεολαία του να υιοθετεί ευθέως την Τουρκική προπαγάνδα για "τον νεκρό πρόσφυγα" και το ίδιο να μην επανορθώνει όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια,
-ένα κόμμα που καλύπτει τον...
ρόλο ΜΚΟ σε "γεωπολιτικά" θέματα σε βάρος της χώρας μας,
-ένα κόμμα που δεν αντιδρά ιδεολογικά στην αντίληψη του NO BORDERS,
ένα κόμμα, μέλη του οποίου όταν έθετες το θέμα της Τουρκικής προκλητικότητας,σε χαρακτήριζαν "τουρκοφάγο", ή σου "απαντούσαν", "θέλεις πόλεμο για να πάρουμε την Κόκκινη Μηλιά;"
-ένα κόμμα που στην Βουλή παλιότερα αρνιόταν την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των Ποντίων,
-ένα κόμμα με κορυφαία στελέχη σήμερα να στηρίζουν στο παρελθόν το ,Τουρκικής στρατηγικής, σχέδιο ΑΝΑΝ,
-ένα κόμμα που "έβλεπε" μόνο φασίστες και ακροδεξιούς στις εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών που αντιδρούσαν στην Συμφωνία των Πρεσπών,
- ένα κόμμα που στέλεχός του χαρακτηρίζει την Ελληνική σημαία "ένα πανί",
-ένα κόμμα που έχει στις τάξεις του αυτούς που έκαναν λόγο για "συνωστισμό" στην Σμύρνη,
-ένα κόμμα που στις αντιδράσεις να χρησιμοποιούνται πρόσφυγες -μετανάστες από τον Ερντογάν στα σύνορα ταυτιζόταν με απόψεις πως "τάγματα εφόδου" εμποδίζουν μάνες και παιδιά να περάσουν τα σύνορα" ,
-ένα κόμμα που δεν "γνώριζε" πως υπάρχουν και σύνορα στην θάλασσα...
και άλλα παρόμοια... ξαφνικά ανησυχεί για το σκηνικό στον Έβρο.
(Αυτά ανεξαρτήτως της πραγματικότητας για το συγκεκριμένο ζήτημα και των χειρισμών της κυβέρνησης)
 ===============================



=============================

Το «Παπαδημουλικό» πλεονέκτημα: Ο αριστερός νεοφιλελεύθερος




Ο αριστερός νεοφιλελεύθερος
Κανονικά, αν ζούσαμε σε έναν δίκαιο κόσμο, ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αντί να διασύρεται και να λοιδορείται για τα ακίνητά του, θα έπρεπε να διδάσκεται σε σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων. Ισως μάλιστα στο μέλλον ο όρος «Παπαδημούλης» να χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα συγκεκριμένο είδος επιχειρηματικότητας. Κάτι σαν το all inclusive. Οταν δηλαδή ένας επιχειρηματίας προσφέρει ένα πλήρες σύστημα υπηρεσιών που «καθετοποιεί» το service από το πρώτο βήμα μέχρι το τελευταίο, να δικαιούται να δηλώνει υπερήφανα ότι «Παπαδημούλιασε την αγορά». Ή ότι μόλις έστησε μια «Παπαδημούλεια» δουλειά…

Διότι το σχέδιο που έφερε εις πέρας ο Δημήτρης Παπαδημούλης έχει κάτι από την ευφυΐα μιας πολλά υποσχόμενης startup. Mοιάζει κάπως με προέκταση της ιδέας του AirBnB. Ενα AirBnB για πρόσφυγες με τίτλο Refuge n B! Το οποίο μάλιστα δεν κινδυνεύει να καταρρεύσει με την πρώτη πανδημία. Κανονικά είναι ένα υπόδειγμα θριάμβου της φιλελεύθερης οικονομίας. Και της υγιούς επιχειρηματικότητας. Ενας πιλότος για το πώς η κρίση γεννά ευκαιρίες. Και για το πώς μπορείς με διορατικότητα και ταχύτητα να διακρίνεις τα κενά της αγοράς, να βρεις τις ανάγκες της και να την «κυκλώσεις». Εκμεταλλευόμενος την οικονομική συγκυρία προς το συμφέρον σου. Πράγμα απολύτως θεμιτό σε μια ελεύθερη οικονομία που ρυθμίζεται από την προσφορά και τη ζήτηση.

Το να αγοράζεις σε περιόδους κρίσης φτηνά ακίνητα και στη συνέχεια μέσω του κοινωνικού σου πρεστίζ και των γνωριμιών σου να συνάπτεις μακροχρόνιες συμφωνίες, ώστε να τα εκμεταλλεύεσαι χωρίς την αγωνία, αποτελεί κατά βάθος το όνειρο κάθε κρατικοδίαιτου (στην περίπτωσή μας «ΜΚΟδίαιτου») επιχειρηματία. Το μόνο «πρόβλημα» είναι ότι σε περίπτωση που αυτό γινόταν κάποια στιγμή ταινία, ο ρόλος θα ήταν σαν αυτούς που ερμήνευε ο Αρτέμης Μάτσας ή ο Δήμος Σταρένιος. Αυτός του σκληρού εκμεταλλευτή, που δεν συγκινείται από τα κλάματα των παιδιών που πετάει στον δρόμο. Και που στις απελπισμένες εκκλήσεις τους απαντάει, «δεν με νοιάζει, εγώ θέλω τα λεφτά μου!».

Ε, τώρα, εδώ που τα λέμε, κανείς δεν νιώθει ιδιαίτερα καλά με έναν τέτοιο ρόλο. Γι’ αυτό και αναζητά κάτι να ξεχαστεί. Κάτι που θα τον κάνει να μη νιώθει σαν τον Εμπενέζερ Σκρουτζ από τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Ντίκενς. Κάτι σαν χόμπι. Οπως ας πούμε η Aριστερά.

Διότι, στην πραγματικότητα, ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι ένας χομπίστας της Αριστεράς. Οπως άλλοι ασχολούνται με το ψάρεμα και άλλοι με τον μοντελισμό. Ετσι κι εκείνος ασχολείται με την Αριστερά τον ελεύθερο χρόνο του. Οπως κάποιοι εκτρέφουν περιστέρια στην ταράτσα, εκείνος εκτρέφει «αριστερότητα».

Που σημαίνει ότι τον ελεύθερο χρόνο του, όταν δεν ασχολείται με το real estate και τις διακυμάνσεις της αγοράς μικροϊδιοκτησιών, βγάζει διαπρύσιες ανακοινώσεις συμπαράστασης για τους αδικημένους αυτού του κόσμου. Αντιστέκεται στα ψηφίσματα κατά του Μαδούρο. Μαζί με άλλους χομπίστες μαζεύονται μπροστά από μια κάμερα και κρατάνε κόλλες Α4, όπου γράφουν διάφορα συνθήματα συμπαράστασης για τους συνανθρώπους τους -ακόμα και για αυτούς που χάνουν τα σπίτια τους λόγω χρεών- για τη δικαιοσύνη στον κόσμο, για τους κακούς που χρησιμοποιούν τη δύναμη και τις προνομιακές τους σχέσεις με την εξουσία, για να επωφεληθούν… Μέχρι και ταξικό πρόσημο στον κορωνοϊό μπορείς να δώσεις.

Με άλλα λόγια, η Αριστερά ως χόμπι σε βοηθάει να βλέπεις τον εαυτό σου αντί για Εμπενίζερ Σκρουτζ, σαν γοητευτικό ιδεολόγο αγωνιστή που διαπνέεται από υψηλά ιδανικά. Περίπου τα ίδια ιδανικά που συγκινούν και τις υποψήφιες στα καλλιστεία. Οι οποίες μπορεί να εύχονται αγάπη και αλληλεγγύη σε όλο τον κόσμο, αλλά την ίδια στιγμή να ξεμαλλιάζονται στα παρασκήνια. Αλλο το ένα και άλλο το άλλο. Αλλο η ηθική και άλλο οι δουλειές, που έλεγαν και οι Φιλελεύθεροι τον 18ο αιώνα…

Και ως χόμπι, το να είσαι αριστερός σου προσφέρει ισχυρά πλεονεκτήματα. Γιατί σου προσφέρει ένα είδος ισχυρής ασυλίας. Σαν τις ασπίδες στα παλιά ηλεκτρονικά που απενεργοποιούν τις σφαίρες των αντιπάλων. Ή σαν την ευχή του Θεού, που σε προστατεύει και που έχοντάς την στο οπλοστάσιό σου, επιτρέπεται να κάνεις οτιδήποτε. Γιατί, πρώτον, αποκλείεται εξ ορισμού ένας αριστερός να κάνει κάτι κακό. Και στην απίθανη περίπτωση που όντως κάνει κάτι κακό, όποιος τον κατηγορήσει, στην πραγματικότητα δεν κατηγορεί εκείνον. Θέλει να πετάξει λάσπη στην Αριστερά. Λέγεται και ψυχική μετατόπιση στην ψυχανάλυση. Το να ταυτίζεις τον εαυτό σου με την ομάδα στην οποία ανήκεις.

Εξάλλου, έτσι ακριβώς απάντησε ο Δημήτρης Παπαδημούλης σε όσους τον κατηγόρησαν για τα Μη Κυβερνητικά Ενοικιοστάσια. Οποιος θεωρήσει ότι πίσω από το «Καλωσήρθατε πρόσφυγες» που αναρτούσε κρύβεται το συμφέρον, γιατί περισσότεροι πρόσφυγες σημαίνει περισσότερες ανάγκες για στέγαση, άρα περισσότερα νοικιασμένα σπίτια, είναι απλώς κακόπιστος.

Οπως κακόπιστος πρέπει να είναι και όποιος διακρίνει πίσω από τα φορτωμένα καρότσια του super market τη μικροαστική ανασφάλεια της συσσώρευσης αγαθών, όμοια με αυτή της συσσώρευσης ακινήτων. Ή κάποιον που απλώς θέλει και αυτός να παρακάμψει τις απαγορεύσεις και την καραντίνα και να «βολευτεί» όπως όλοι.

Κοντολογίς, ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι αθώος, για τον ίδιο λόγο που έχει δικαίωμα να κάνει business με τις ΜΚΟ. Γιατί μπορεί! Αφού έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί την ασπίδα που του προσφέρει το Trust Fund του ηθικού πλεονεκτήματος. Οι άλλοι που τον κατηγορούν έχουν να απολογηθούν, όχι εκείνος. Εκείνος -όπως άλλωστε είπε και ο ίδιος- ακολούθησε τις προτροπές: Ηθελε τους πρόσφυγες και τους πήρε σπίτι του…
Και εντάξει, αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο προσβλητικό ως «χωρατό» για τους πρόσφυγες. Δηλαδή για τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι νοιάζεσαι και διαδηλώνεις. Και μπορεί να σε κάνει ακόμα χειρότερο και από αυτούς που κατηγορείς ως ακροδεξιούς, επειδή θέλουν να ελέγξουν τα σύνορα.

Αλλά καμιά φορά, η απόσταση από το «Τραστ» του ηθικού πλεονεκτήματος μέχρι το «Τραστ» του γέλιου, είναι ένας Παπαδημούλης δρόμος.
=================


Τώρα δεν τους πιστεύουν ούτε τα παιδιά τους...

Μπορεί να στέλνουν τα βλαστάρια τους στα ιδιωτικά, αλλά η καζούρα είναι αναπόφευκτη...
Και θέλει, λέει, να έρθει να μας σώσει από ποιόν;
Τον συνεταίρο του Αλέξη Μητσοτάκη...
===================

Και σ’ ανώτερα: ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τον Στουρνάρα

By
moderator
-
0
77

ΣΥΡΙΖΑ: Στήριξε επανεκλογή Στουρνάρα στη Διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος!

23/05/2020
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται πως αντιπολιτεύεται τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, αλλά τρεις από τους εκπροσώπους του στο Γενικό Συμβούλιο της Τράπεζας στήριξαν την επανεκλογή του, με τον τέταρτο να απουσιάζει από την ψηφοφορία!
Ο ένας εκ των τριών είναι ο Θόδωρος Μητράκος, εκ των δύο Υποδιοικητών της τράπεζας ο οποίος ήταν προσωπική επιλογή του Γιάννη Δραγασάκη.
Στο ίδιο μήκος και η Όλγα Χαρίτου σύζυγος του πρώην βουλευτή Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ, Χριστόφορου Παπαδόπουλου, η οποία από το 2017 διορίστηκε στο εποπτικό συμβούλιο  του Υπερταμείου Αποκρατικοποιήσεων καθώς και στο συμβούλιο Νομισματικής Πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδος, με εξαετή θητεία. Η κα Χαρίτου και ο σύζυγος της ανήκουν στην στενή «παρέα» της Αίγινας καθώς διαθέτουν σπίτι στο νησί, ενώ θεωρούνται από τους στενούς φίλους του Αλέξη Τσίπρα.
«Ηχηρό» ναι στην ανανέωση της θητείας Στουρνάρα ακούστηκε και από τον οικονομολόγο Δημήτρη Σιδέρη, ο οποίος φέρεται να ανήκει στο περιβάλλον του πρώην υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου και τοποθετήθηκε στο ίδιο Συμβούλιο τον Αύγουστο του 2018.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι για την επανεκλογή του διοικητή της Τράπεζας δεν έγινε καν ψηφοφορία, καθώς και τα 11 παρευρισκόμενα μέλη είχαν ταχθεί υπέρ.
Το δωδέκατο μέλος, ο Νίκος Σκορίνης, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, είχε φροντίσει να απουσιάσει.
Πηγή: iskra.gr

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου