Οι ελληνικές επιχειρήσεις αλλάζουν χέρια

την
Οι ελληνικές επιχειρήσεις αλλάζουν χέρια, Κώστας Μελάς
Κώστας Μελάς
Μπορεί τα μνημονιακά προγράμματα να έχουν τελειώσει, αλλά οι συνέπειές τους, αναφορικά με την ιδιοκτησία των στοιχείων ενεργητικού της ελληνικής οικονομίας, αποκαλύφθηκαν με τον πλέον καθαρό τρόπο κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, βεβαίως, οι ανακόλουθες, αποσπασματικές, ασαφείς και πλήρεις ιδεολογισμών πρακτικές των ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες οδηγούν τις ελληνικές επιχειρήσεις να περάσουν σε άλλα χέρια. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ειρήσθω εν παρόδω όλα τα παραπάνω δρουν απολύτως σωρευτικά. Σιγά αλλά σταθερά, λοιπόν, μέσω των μηχανισμών που έχουν διαμορφωθεί με αποφάσεις των δανειστών, γινόμαστε μάρτυρες της μεταφοράς των στοιχείων ενεργητικού της ελληνικής οικονομίας σε ξένους. Έχει προηγηθεί η δραστική μείωση της αξίας τους με ευθύνη του επιβληθέντος προγράμματος.
Είναι γνωστοί οι οργανισμοί-μηχανισμοί που έχουν αναλάβει αυτή τη διαδικασία: το Υπερταμείο Διαχείρισης της Δημόσιας Περιουσίας, που έχει υπό την εποπτεία του το ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), το ΤΑΙΠΕΔ και τον οργανισμό που έχει υπό την ιδιοκτησία του όλες τις συμμετοχές του Δημοσίου στις άλλοτε ΔΕΚΟ. Επί της ουσίας, οι δανειστές ελέγχουν και κατευθύνουν, σε μεγάλο βαθμό, τις μελλοντικές εξελίξεις στην ελληνική οικονομία. Παρά τις όποιες ενστάσεις ακούγονται από την παρούσα κυβέρνηση Τσίπρα, σε μια προσπάθεια να προστατευτούν οι ιδεολογικές αναφορές της στην Αριστερά, η αδήριτη πραγματικότητα περί άλλων τυρβάζει.
Ο πλήρης έλεγχος του ΤΧΣ φανερώνει ακριβώς την απώλεια ελέγχου του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Η πλήρης απώλεια του ελέγχου του ΤΧΣ είναι το αποτέλεσμα της ανακεφαλαιοποίησης που απαιτήθηκε στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα έπειτα από την πρώτη περίοδο διαχείρισης της οικονομίας από την κυβέρνηση Τσίπρα. Χωρίς αμφιβολία, οι ελληνικές τράπεζες ανήκουν πλέον στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στους ξένους μετόχους.
Η ελληνική κυριαρχία επί των τραπεζών μας έχει χαθεί. Και μαζί της χάνεται και η κυριαρχία συνολικά επί της ελληνικής οικονομίας. Μέσω της διαχείρισης των κόκκινων δανείων, αλλά και των νέων αρχών που θα επικρατήσουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα μέσω του Υπερταμείου, η ελληνική οικονομία αλλάζει χέρια. Η επόμενη περίοδος θα χαρακτηριστεί από ένα κύμα εξαγορών, συγχωνεύσεων και αναδιαρθρώσεων, στις οποίες κυρίαρχο ρόλο θα έχουν οι ελεγχόμενες από τους ξένους διοικήσεις των τραπεζών και των κρατικών επιχειρήσεων.

Ο λύκος και τα πρόβατα

Μετά από τα χρόνια εφαρμογής Μνημονίων, υπό το βάρος των επισφαλών δανείων των επιχειρήσεων και των κινδύνων που προκύπτουν για το τραπεζικό σύστημα, η κυβέρνηση εξαναγκάζεται να προχωρήσει στην εφαρμογή όσων έχει υπογράψει και να ασχοληθεί με την «αναδιάρθρωση» του επιχειρηματικού ιστού της χώρας. Αναθέτει, μάλιστα, την επίλυση του τεράστιου αυτού προβλήματος στις τράπεζες! Ως εμπλεκόμενες, όμως, οι τράπεζες έχουν συμφέρον να προχωρήσουν σε λύσεις, οι οποίες συνάδουν με τη μεγαλύτερη δυνατή εξασφάλιση των συμφερόντων τους. Αυτό θα έπραττε, άλλωστε, ο καθένας που θα βρισκόταν σε παρόμοια θέση.
Στην παρούσα φάση, η αναμενόμενη «αναδιάρθρωση» ουσιαστικά σημαίνει ένα μεγάλο downsizing της υπάρχουσας παραγωγικής βάσης μέσω εξαγορών, συγχωνεύσεων και κλεισίματος επιχειρήσεων, ώστε η εκκαθάριση των αγορών να συμβεί στο κατώτατο σημείο. Οι συνέπειες τόσο στην αξία φυσικού κεφαλαίου όσο και στην αγορά εργασίας θα είναι περαιτέρω αρνητικές. Δυστυχώς, η επικρατούσα λογική της γραμμικής και σταδιακής αντιμετώπισης των προβλημάτων αποδεικνύεται λανθασμένη, αναποτελεσματική και με υψηλότατο κόστος.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι στα επόμενα χρόνια θα έχουμε μεγαλύτερα επιχειρηματικά σχήματα, οι ξένοι μέτοχοι θα παίζουν κεντρικό ρόλο στην ελληνική επιχειρηματικότητα και η ελληνική πολιτική θα έχει περιορισμένη επιρροή στην εγχώρια οικονομία. Με άλλα λόγια, η ελληνική πολιτική θα πάψει να έχει τον έλεγχο στα μεγαλύτερα και πιο δυναμικά κομμάτια της οικονομίας. Το έργο της θα περιορίζεται στη διοίκηση του στενού κράτους και στη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών.
Αλλά και σε αυτά τα πεδία θα ετεροκαθορίζεται από προκαθορισμένους στόχους και συγκεκριμένες επιδιώξεις που θα εξασφαλίζουν τη δημοσιονομική σταθερότητα. Το δυστύχημα είναι ότι η ελληνική πολιτική δεν συνειδητοποιεί τη μεταβολή των συνθηκών και σε κάθε περίπτωση βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τα τεκταινόμενα στην οικονομία.

Κόκκινα δάνεια

Εμβληματικές επιχειρήσεις, leader άλλοτε στον κλάδο τους, έχουν κατά τη διάρκεια της κρίσης συσσωρεύσει τεράστια δάνεια, τα οποία δεν εξυπηρετούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPLs) των επιχειρήσεων διαμορφώνονται σε δεκάδες δισ. ευρώ ενώ τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα NPEs (περιλαμβάνονται και τα δάνεια με καθυστέρηση και κάτω από 90 ημέρες) διαμορφώθηκαν είναι ακόμα περισσότερα.
Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες σε διατραπεζικό επίπεδο σύστησαν το 2016 (εκτός πλαισίου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών) το NPLs Forum με στόχο την από κοινού αντιμετώπιση των προβληματικών δανείων. Είχε καταρτιστεί λίστα 75 επιχειρήσεων, τα κόκκινα δάνεια των οποίων ανέρχονται σε αρκετά δισ. ευρώ. Αυτή η λίστα με κωδικό «Μεγάλες Υποθέσεις» περιλαμβάνει επιχειρήσεις από όλους τους κλάδους. Για να ενταχθεί μια εταιρεία στη λίστα αυτή έπρεπε να έχει κοινή έκθεση δανείων σε τουλάχιστον τρεις από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες.

Στόχος της διατραπεζικής αυτής συνεργασίας ήταν εντός του 2018 οι συγκεκριμένες υποθέσεις, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να έχουν διευθετηθεί. Ρυθμίσεις, αναδιαρθρώσεις δανείων, πώληση σε τρίτους, ανάληψη ελέγχου, ρευστοποίηση εξασφαλίσεων, διαγραφές, αλλά και αντικατάσταση μη συνεργαζόμενων διοικήσεων είναι ορισμένες από τις πρωτοβουλίες που σχεδιάζονταν.
Οι δεσμεύσεις των ελληνικών τραπεζών έναντι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πρόβλεπαν τη μείωση κατά 40 δισ. του συνόλου των κόκκινων δανείων (στεγαστικά, καταναλωτικά, επιχειρηματικά) έως το 2019. Εξ αυτών, τα 23 δισ. (βάσει του σχεδιασμού) θα προέλθουν από την επιχειρηματική πίστη και ακόμη πιο συγκεκριμένα τα 6,5 δισ. από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Όπως γνωρίζει από την ειδησεογραφία ο αναγνώστης το πρόβλημα των κόκκινων δανείων είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό άλυτο.
=================

 Εκείνο που δυσκολεύεται να καταλάβει (!@;) ο Μελάς και άλλοι οικονομολόγοι ή δεν τολμούν να καταγγείλουν είναι ότι:
Η χώρα δεν έχει τα εργαλεία ούτε το πολιτικό προσωπικό να σχεδιάσει ενδογενή ανάπτυξη (τυχαίο άραγε το γεγονός ότι 9 χρόνια κρίσης και απουσιάζει συνεκτικό σχέδιο ανάπτυξης;). 
  • Το πολιτικό προσωπικό και οι οικονομολόγοι έχουν αποδεχθεί πλήρως την αποικιοποίηση και την μετατροπή της χώρας σε γερμανικό προτεκτοράτο με ότι αυτό συνεπάγεται.  Η δε οικονομία θα πάρει τη μορφή που θα επιβάλλουν οι Ευρωπαίοι - Γερμανοί, αφού στα χέρια τους βρίσκονται οι μοχλοί για να ενισχύσουν ή να διαλύσουν ολόκληρους τομείς. Στην καλύτερη περίπτωση η χώρα θα μετατραπεί σε Ταϊλάνδη των Βαλκανίων αρκετά κοντά για τις (φτηνές) διακοπές των Ευρωπαίων.
  • {Εν κατακλείδι: Για να λυθεί ένα πρόβλημα πρέπει να ορισθούν οι "αρχικές συνθήκες", γιατί είναι αυτές που θα  επιβάλλουν τη λύση. π.χ. Αν θεωρείς τη χώρα  σαν το πλαίσιο της λύσης: Τότε η η μετανάστευση 600.000 χιλιάδων των πιο δυναμικών πολιτών της είναι τραγωδία! (πολιτική και οικονομική). Αν βλέπεις τον κόσμο ολόκληρο έτσι γενικά και αόριστα, ή σαν γραφειοκοκράτης της  ΕΕ, τότε η μετανάστευση  των παραπάνω είναι ...πλούτος, αφού θα ...γονιμοποιήσει άλλες κοινωνίες!| 
και δανεισμένο από παλιότερη ανάρτηση: σχετικά με την ανάπτυξη που δεν λέει να έρθει!
blogger:
Ας μην παριστάνει τον ανήξερο ο Γερμανός Οικονομολόγος. Ξέρει πολύ καλά ότι με την λεηλασία που έχει υποστεί η χώρα, με την αδυναμία της να έχει δικιά της οικονομική πολιτική και νόμισμα, δεν πρόκειται ποτέ να ορθοδοπήσει. Θα παραμένει μια μίζερη οντότητα (δεν το λες κράτος) προτεκτοράτο και "ζει", αφού πρέπει να παραμένει "ζωντανή", προκειμένου να τεμαχίζεται και να πωλείται.  Χωρίς τραπεζικό σύστημα, με το καλύτερο δυναμικό να έχει μεταναστεύσει - και το άλλο οργανώνει τη φυγή του -η χώρα δεν μπορεί να έχει μέλλον. (Τώρα αν περιμένει από τους Έλληνες κεφαλαιούχους να επενδύσουν στη χώρα, δεν έχει(;) καταλάβει τίποτε! Τόσο πολύ "πάσχισαν" οι άνθρωποι να λεηλατήσουν τη χώρα και να βάλουν τα χρήματά τους στους φορολογικούς παραδείσους και στην Ελβετία ...)
Άδικα περιμένετε! Το ελατήριο της ανάπτυξης έχει ...σπάσει!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου