2 Οκτωβρίου θανατώθηκε το δικό μας κοπάδι.
Μετά από 20 χρόνια.
Πρόβατα χιώτικα καθαρή Ελληνική φυλή με πιστοποιητικό.
Ζώα ευαίσθητα και περήφανα. Αν τα προσέβαλες σου κρατούσαν μούτρα. Μας εμπιστεύονταν. Όταν κατάλαβαν το θάνατο πήγαν να το σκάσουν. Τα φωνάξαμε και γύρισαν με εμπιστοσύνη για να πεθάνουν.
Τα χτύπησαν με ένα πιστόλι με ακίδα στην άκρη στον αυχένα. Όπως έπεφταν τα έγκυα γένναγαν αρνιά. Οι μήτρες τους πέταγαν έξω τα μωρά τους. Όλα μαζί με φαγάνα τα πέταγαν στο λάκκο. Εκεί στον στάβλο μας.
Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως αυτό που έγινε ήταν μεγάλη αμαρτία, μεγάλη αμαρτία, αυτό έλεγα μέσα μου. Όχι για μας. Αμαρτία για όλον τον κόσμο.
Μέχρι σήμερα δεν έχουμε προλάβει να σκεφτούμε την οικονομική ζημιά. Τα ζώα σκεφτόμαστε. Γι αυτά κλαίμε.
Η πολιτική της δήθεν εκρίζωσης του ιού φέρνει εκρίζωση της ίδιας της κτηνοτροφίας αλλά και της ανθρωπιάς μας.
Άνθρωπος είναι αυτός που αγωνίζεται να σώσει την ζωή. Οι μαζικές θανατώσεις ζώων εδώ και πάνω από έναν χρόνο είναι απολύτως απαράδεκτες.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι έχουμε έναν πολιτισμό που παράγει νεκρούς όπως κάποτε έχτιζε Παρθενώνες.
Λάκκοι για τα ζώα καντηλάκια για τα παιδιά.
Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να σταματήσουμε να κυνηγάμε τα μνημεία αλλά να εστιάσουμε σε αυτό που τα δημιουργεί.
Οι μαζικές θανατώσεις ζώων πρέπει άμεσα να
σταματήσουν.
Ο κος Τσιάρας άφησε τον ιό να εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα χωρίς να κάνει ΤΙΠΟΤΑ. Τίποτα είναι εντελώς εντυπωσιακό. Τίποτα. Η Θράκη καταστράφηκε και δεν το έμαθε κανείς. Αρχίσαμε να μιλάμε για την ευλογιά έναν χρόνο μετά. Τώρα ο κος Τσιάρας ξεκίνησε να καλεί συμβούλια και συσκέψεις.
Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά σε τόσο δραματικές στιγμές.
Εμβόλια προχθές και στήριξη πραγματική των κτηνοτρόφων πολλαπλή με ρυθμίσεις και ελαφρύνσεις και αναδρομική ισχύ από τον Αύγουστο του 2024 που άρχισαν οι θανατώσεις. Όχι αυτή η γελοιότητα των μέτρων που αλαζονικά έφερε στη Βουλή ο κος Τσιάρας.
Αυτά που πρέπει να γίνουν τα ξέρει και μικρό παιδί.
Η ευλογιά δεν ήρθε τώρα υπάρχει πάντα. Τέτοιο πράγμα όμως πρώτη φορά συνέβει.
Γιατί;
Θα φανεί
Όλα θα φανούν
Κι αλίμονο στους αμετανόητους
Σε αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν και να κάνουν δυστυχισμένους τόσο πολλούς ανθρώπους για τόσο πολύ καιρό.
Δεν γίνεται αυτό.
23 Σεπτεμβρίου ο Ευρωπαίος Επίτροπος διαβεβαίωσε, αυτό που διαβεβαιώνεται από την Ευρώπη από τον Μάιο του 2025, ότι η Ευρώπη είναι έτοιμη να βοηθήσει με εμβόλια και με κάθε τρόπο, για τον περιορισμό του ιού.
Στην Ελλάδα ωστόσο παρουσιάζεται μια άλλη πραγματικότητα.
Γιατί;
Θα φανεί
Όλα θα φανούν.
==============
Χρονολόγιο της Ευλογιάς των Προβάτων στην Ελλάδα
Αρχές 20ού αιώνα:
Η ευλογιά των προβάτων εμφανίζεται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, προκαλώντας μεγάλες απώλειες στο ζωικό κεφάλαιο, ιδιαίτερα στη Μακεδονία και τη Θεσσαλία.
1928:
Ιδρύεται το Κτηνιατρικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, με στόχο —μεταξύ άλλων— τη μελέτη και αντιμετώπιση λοιμωδών νοσημάτων των ζώων, όπως η ευλογιά των προβάτων και των αιγών.
Δεκαετία 1930–1940:
Πραγματοποιούνται οι πρώτες πειραματικές προσπάθειες εμβολιασμού στην Ελλάδα, με βάση τα εμβόλια που είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Δεκαετία 1950–1960:
Η ευλογιά των προβάτων παραμένει σοβαρό πρόβλημα. Ξεκινούν οργανωμένα προγράμματα εμβολιασμού υπό την εποπτεία των κτηνιατρικών υπηρεσιών του Υπουργείου Γεωργίας.
Το Κτηνιατρικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης παράγει εγχώριο εμβόλιο, βασισμένο σε εξασθενημένο στέλεχος του ιού capripox.
Δεκαετία 1970–1980:
Ο μαζικός εμβολιασμός μειώνει σημαντικά τα κρούσματα. Σε πολλές περιοχές η νόσος εξαλείφεται προσωρινά.
1990–2000:
Εμφανίζονται περιοδικές αναζωπυρώσεις, κυρίως μέσω εισαγωγών ζώων από χώρες της Μέσης Ανατολής ή των Βαλκανίων. Τα εμβόλια συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται προληπτικά.
Παραγωγή και εξαγωγή εμβολίου ευλογιάς προβάτων στην ΕλλάδαΑπό τη δεκαετία του 1950, το Κτηνιατρικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης άρχισε να παράγει εμβόλια για διάφορες ζωικές ασθένειες, μεταξύ των οποίων και για την ευλογιά των προβάτων και των αιγών.
Το εμβόλιο βασιζόταν σε εξασθενημένα στελέχη του ιού capripox, που είχαν απομονωθεί και καλλιεργηθεί στο εργαστήριο.
Η ποιότητά του θεωρήθηκε πολύ καλή και αξιόπιστη, οπότε η Ελλάδα όχι μόνο το χρησιμοποιούσε εγχώρια, αλλά εξήγαγε ποσότητες σε άλλες χώρες των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, κυρίως μέσω διακρατικών συμφωνιών τη δεκαετία του 1960–1970.
Η παραγωγή γινόταν υπό την εποπτεία του Υπουργείου Γεωργίας και του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ).
Αργότερα, με την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την εναρμόνιση με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς, η παραγωγή εμβολίων σε εθνικά ινστιτούτα μειώθηκε, καθώς επικράτησαν τα εμπορικά εμβόλια από διεθνείς φαρμακοβιομηχανίες.
Αυτά τα γράφω για να δείξω ότι κάποτε υπήρχε κράτος σε αυτόν τον τόπο το οποίο έχουν αποδομήσει εντελώς. Υπήρχε επιστήμη. Υπήρχαν ερευνητικές δομές.
Είναι ασύλληπτο μέτρο επί έναν και πλέον χρόνο η μαζική σφαγή των προβάτων.
Με 2 κρούσματα θανατώνεται ολόκληρο το κοπάδι. Έχουν θανατωθεί χιλιάδες υγιή ζώα. Μπορεί να είχαν κολλήσει. Μπορεί και όχι. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει.
-----------------------------
==================
Σχετικά με τη διαχείριση των νόσων των ζώων (1 χρόνια πριν...)
Ο χρήστης Ilias Tsimpidàros είναι με τους Ηλίας Τσιμπιδάρος και Ηλίας Τσιμπιδάρος.
Επιστολή αγανάκτησης από κτηνοτρόφο .
14 μήνες χωρίς εισόδημα. Παιδιά που κοιμούνται νηστικά. Σπίτια χωρίς ρεύμα. Χρέη που πνίγουν.
Και το κράτος… σιωπά.
Στην επαρχία της Ελλάδας, εκεί που η γη μυρίζει ιδρώτα και το γάλα δεν βγαίνει από εργοστάσιο αλλά από χέρια ροζιασμένα , οι κτηνοτρόφοι ζουν έναν εφιάλτη που κανείς δεν θα ήθελε να ζήσει.
Ζώα θανατωμένα άδικα με κρατική εντολή. Στάβλοι άδειοι. Και μαζί τους, άδεια ψυγεία, άδεια πιάτα, άδεια βλέμματα.
Οικογένειες σε απόγνωση
Μητέρες που κόβουν το φαγητό τους για να φάνε τα παιδιά τους.
Πατεράδες που κρύβουν τα δάκρυά τους όταν τους κόβουν το ρεύμα.
Παιδιά που διαβάζουν με φακό, γιατί το φως δεν πληρώνεται όπως άλλοτε με αξιοπρέπεια.
Σπίτια, χωράφια , στάβλοι που απειλούνται με κατάσχεση. Όχι γιατί οι άνθρωποι είναι «μπαταχτσήδες», αλλά γιατί τους σκότωσαν το μοναδικό τους εισόδημα.
Λόγω εμμονών του ΥΠΑΑΤ και 5- 6 δημοσίων υπαλλήλων να μην γίνουν εμβολιασμοί και σωθούν τα κοπάδια
Η σιωπή του κράτους είναι συνενοχή
14 μήνες μετά τη θανάτωση των ζώων, δεν έχει δοθεί ούτε ένα ευρώ αποζημίωσης για τα διαφυγώντα κέρδη στους ανθρώπους που θυσιάστηκαν για την δημόσια ασφάλεια και έμειναν χωρίς δουλειά και χωρίς εισόδημα. Ούτε ένα πρόγραμμα στήριξης. Ούτε μία ουσιαστική παρέμβαση. Οι υποσχέσεις έγιναν σκόνη. Οι οικογένειες, στα όρια της εξαθλίωσης.
Και το ερώτημα πονάει: Εσύ που δεν είσαι κτηνοτρόφος, θα άντεχες 14 μήνες χωρίς κανένα εισόδημα;
Οι κτηνοτρόφοι δεν ζητούν ελεημοσύνη. Ζητούν δικαιοσύνη.
Οι κτηνοτρόφοι δεν ζητούν να τους λυπηθεί κανείς. Ζητούν να τους ακούσει η Πολιτεία. Να τους δώσει πίσω ό,τι τους στέρησε, να τους επιτρέψει να ζήσουν.
Να τους επιτρέψει να ξαναχτίσουν τις ζωές τους. Να μην μεγαλώσουν παιδιά μέσα στην πείνα και την ντροπή.
Και το ελάχιστο που απαιτείται, είναι ένα ταμείο ανεργίας.
Όχι ως χάρη.
Ως αυτονόητο δικαίωμα.
Όταν το κράτος σου αφαιρεί το μέσο βιοπορισμού, οφείλει να σου δώσει το ελάχιστο για να ζήσεις.
Όχι να σε αφήσει να σβήσεις.
Κάλεσμα σε κάθε Έλληνα πολίτη
Αυτό δεν είναι πρόβλημα των κτηνοτρόφων. Είναι πρόβλημα της Ελλάδας. Της Ελλάδας που ξεχνά ποιος την ταΐζει.
Ποιος κρατά ζωντανή την ύπαιθρο.
Ποιος ξυπνά στις 4 το πρωί για να έχεις εσύ φέτα, γιαούρτι, γάλα και κρέας στο τραπέζι σου.
Αν δεν σταθούμε δίπλα τους τώρα, αύριο θα είναι αργά. Για τα παιδιά τους. Για τα χωριά μας, για τις ακριτικές μας περιοχές. Για την ίδια την ψυχή της χώρας μας.
Καρδίτσα
Νικηφόρος Νέα.
Σχόλια