Παράλογες απαιτήσεις εξόφλησης, «μπερδέματα» στους λογαριασμούς, ακόμη και fake πλειστηριασμούς «σκαρφίζονται» οι servicers για να επιτύχουν τους στόχους των funds που διαχειρίζονται κόκκινα δάνεια στην Ελλάδα. Πώς όμως μπορούν να προστατευθούν οι οφειλέτες; ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Η κατάσταση με τα funds και τις εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από τα δάνεια, τους γνωστούς servicers, φαίνεται να έχει ξεφύγει. Εντελώς και πέρα από κάθε μέτρο. Παλαιότερα με τις τράπεζες, όταν γίνονταν ρυθμίσεις εξωδικαστικές, ήταν τέτοιες που μπορούσε κάποιος να δώσει ένα μικρό ποσό για δόση και σε ελάχιστες περιπτώσεις υπήρχε και μία προκαταβολή για την εξυπηρέτηση της οφειλής. Τώρα με τα funds σε ελάχιστες περιπτώσεις δεν υπάρχει προκαταβολή. Παντού πλέον ζητάνε τουλάχιστον το 10% της οφειλής, αλλά όταν πρόκειται για ακίνητο που ξέρουν ότι θα «πιάσει» τα λεφτά του, οι απαιτήσεις αυξάνουν κατακόρυφα στο 20% και σε κάποιες περιπτώσεις και στο 30%. Ανθρωποι που προσπαθούν να έρθουν σε συνεννόηση με τα funds και τους servicers ανέφεραν στο Protagon ότι, αρχικά, μαζί τους υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα επικοινωνίας. «Μιλάμε για εταιρείες σχεδόν φαντάσματα –δεν είναι όπως ήταν παλιά η τράπεζα, που ξέραμε, θα πάμε στο κατάστημα, θα γνωρίζαμε ενδεχομένως και τον διευθυντή, κάποιον υπάλληλο που μας ήξερε και χειριζόταν την υπόθεσή μας. Μιλάμε πλέον για εταιρείες απρόσωπες, όπου πρόσβαση εκ του σύνεγγυς υπάρχει δύσκολα. Σε αυτές τις εταιρείες κάθε μήνα η υπόθεσή σου μπορεί να αλλάζει χέρια, να πηγαίνει και σε άλλον υπάλληλο – πολλές φορές αλλάζουν και οι εταιρείες οι ίδιες με τις αγοραπωλησίες δανείων», λένε.
Περίπτωση 1η: Οφειλέτης επισκέπτεται πριν από μερικές ημέρες με τον δικηγόρο του την εταιρεία servicer. Το διαμέρισμά του, που κινδυνεύει με πλειστηριασμό, είναι λίγο μεγαλύτερο από 70 τετραγωνικά μέτρα. Η οφειλή του, περί τις 200.000 ευρώ. Η ατυχία του, ότι το διαμέρισμα βρίσκεται σε περιοχή «trendy», γεμάτη Airbnb, οπότε θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι όχι μόνο θα τα πιάσει τα λεφτά του έτσι και βγει σε πλειστηριασμό, αλλά θα φέρει και καλό κέρδος στο fund, που φυσικά έχει αγοράσει το κόκκινο δάνειο πολύ φθηνότερα από 200.000 ευρώ. Η πρόταση που γίνεται από τη μεριά του οφειλέτη και του δικηγόρου είναι: προκαταβολή 30.000 ευρώ και μηνιαίες δόσεις ύψους 1.500 ευρώ έως την αποπληρωμή του συνολικού ποσού της οφειλής –εννοείται πως θα τρέχουν και τόκοι. Η ηλικία του οφειλέτη δεν είναι μεγάλη, με αυτή του την πρόταση υπολογίζεται να έχει ξεπληρώσει πριν βγει στη σύνταξη. Η απάντηση του υπαλλήλου της εταιρείας servicer: –Σας είχαμε κάνει μία πρόταση πριν από λίγο καιρό, γιατί δεν τη δεχθήκατε; –Μα δεν είχα τότε τα χρήματα για να τη δεχθώ. –Κρίμα, τι να κάνουμε τώρα… Ο «επενδυτής» (σ.σ. σικ τρόπος για να αποκαλεί κανείς τα funds τελευταία) θέλει να έχετε εξοφλήσει μέσα σε πέντε χρόνια. Δηλαδή, ο «επενδυτής» θέλει 40.000 ευρώ τον χρόνο, που μεταφράζονται σε περισσότερα από 3.300 ευρώ το μήνα, συν τους τόκους. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, η συζήτηση δεν κατέληξε κάπου. Επίσης εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι ο servicer προφανώς δεν θέλει να υπάρξει κάποια ρύθμιση του χρέους αλλά μάλλον προτιμά να πάει το ακίνητο σε πλειστηριασμό.
Τα κόλπα «Υπάρχουν οφειλέτες οι οποίοι φτάνουν στο σημείο να παρακαλούν, να παίρνουν δανεικά από 300 μεριές. Δεν μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι κάνουν προτάσεις αστείες – μιλάμε για ανθρώπους που δίνουν πολύ σοβαρά ποσά, κυνηγούν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους και κατ’ ουσία τους εμπαίζουν επειδή δεν θέλουν να συμφωνήσουν μαζί τους», αναφέρει στο Protagon ο πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Υπερχρεωμένων Νοικοκυριών και Επιχειρήσεων Ζαννής Σιδέρης. «Oλη η τακτική των funds στηρίζεται στον εκφοβισμό του οφειλέτη. Για αυτό και αποφεύγουν να μιλούν με δικηγόρους, θέλουν να μιλούν με τον ίδιο για να τον φοβίζουν. Μερικές φορές όταν τους παραπέμπει ο οφειλέτης στον δικηγόρο του, του λένε μάλιστα ότι δεν τον βρίσκουν. Κάποιες φορές λένε και ψέματα, ότι “ερχόμαστε την άλλη εβδομάδα, θα σας βγάλουν από το σπίτι” και άλλους τέτοιους εκφοβισμούς. Αυτό σε ανθρώπους οι οποίοι είναι αδαείς με τις συγκεκριμένες διαδικασίες φανταστείτε τι τους δημιουργεί – και τρόμο, και πανικό και σε τι τρέλες μπορεί να εξωθηθούν». Ο κ. Σιδέρης που είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω έχει εκπροσωπήσει μεγάλο αριθμό δανειοληπτών και έχει αποκωδικοποιήσει σειρά τακτικών που χρησιμοποιούν τα funds και οι servicers για να χειρίζονται την ψυχολογία τους. «Ενα από τα τρικ που χρησιμοποιούν είναι κατ’ αρχάς να τους δείξουν ότι “εμείς νοιαζόμαστε για εσάς”, ότι εργαζόμαστε για να λυθεί το ζήτημα και ότι “εμάς να ακούτε”, “οι δικηγόροι δεν ξέρουν”, “ο δικηγόρος σας δεν το έκανε καλά” και “το έκανε για να σας πάρει λεφτά”. Προσπαθούν λοιπόν με αυτό τον τρόπο να κλονίσουν την εμπιστοσύνη στους δικηγόρους που έχουν δίπλα τους οι δανειολήπτες και να κερδίσουν αυτοί την εμπιστοσύνη τους – συμπεριφορά που αλλάζει άρδην αν διαπιστώσουν ότι αυτό δεν περνάει», λέει ο κ. Σιδέρης. Το δεύτερο βήμα, από τη στιγμή που καταλάβουν ότι δεν κατάφεραν να κλονίσουν τη σχέση οφειλέτη-δικηγόρου, είναι η επίθεση, που για να μην τη χρεωθεί ο ίδιος ο υπάλληλος της εταιρείας servicer που έρχεται σε επαφή με τον οφειλέτη, λέει είτε ότι τον πιέζει το fund, είτε οι ανώτεροί του: «Και συνεχίζουν λέγοντας “θα σας βγάλουμε το σπίτι σε πλειστηριασμό”, “θα γίνει κατάσχεση”, “ό,τι και να κάνετε δικαστικά θα το χάσετε”, μία τρομοκρατία τύπου το σπίτι έχει χαθεί ήδη, τι συζητάμε, αν δεν κάνετε αυτά που θέλουμε, είστε ήδη εκτός σπιτιού και ό,τι και να κάνετε δεν πρόκειται να το σώσετε. Επειδή ο κόσμος δεν ξέρει και θεωρεί ότι το fund είναι κάτι πολύ μεγάλο, σκέφτεται ότι για να το λένε αυτοί έτσι θα είναι. Και κάπως έτσι πολλές φορές πετυχαίνουν και τον σκοπό τους», σημειώνει ο πρόεδρος του Συλλόγου Υπερχρεωμένων Νοικοκυριών και Επιχειρήσεων.
Περίπτωση 2η: Δύο αδέλφια έβαζαν χρήματα κανονικά στον λογαριασμό που τους είχε δοθεί από την εταιρεία servicer αλλά αυτά δεν εισπράττονταν. Όταν ρώτησαν τον λόγο, υπάλληλος του sevicer τους είπε ότι πρόκειται για πρόβλημα του συστήματος. «Αφήστε το έτσι, θα καταγγελθεί και μετά θα δημιουργήσουμε άλλον λογαριασμό με νέα ρύθμιση», φέρεται να τους είπε ο υπάλληλος. Όταν καταγγέλθηκε και έστειλε η εταιρεία servicer νέα σύμβαση, όλα ήταν διογκωμένα, το ποσό, οι δόσεις, τα πάντα. Φαίνεται προφανώς ότι λειτούργησαν σαν να χάθηκε η ρύθμιση με υπαιτιότητα των οφειλετών και όταν έγινε η νέα ρύθμιση ζητούσαν παραπάνω χρήματα στις δόσεις. Και όταν μετά τα δύο αδέλφια ήρθαν ξανά σε επικοινωνία με τον υπάλληλο που τους είχε προτείνει τη συγκεκριμένη «λύση», και του εξήγησαν ότι ζητούν πλέον περισσότερα, αυτός φέρεται να απάντησε ότι «έτσι αποφάσισε το αρμόδιο τμήμα, τι να σας κάνω εγώ τώρα;» Τα «λάθη» «Πολλές φορές έχει τύχει να καταγγελθούν ρυθμίσεις επειδή οι οφειλέτες δήθεν δεν πλήρωναν. “Μα εμείς πληρώναμε… Πού πληρώνατε; Εκεί… Α, ήταν λάθος ο λογαριασμός που είχατε, έχει αλλάξει. Και φαίνεστε υπερήμεροι”. “Να τα βάλουμε τότε στον σωστό λογαριασμό”, είπαν στον υπάλληλο, “αφού τα έχουμε πληρώσει, πού πήγαν, χάθηκαν;” Και ακόμα και για αυτό οφειλέτες κυνηγούν τους servicers για να ρυθμίσουν τα χρήματα. Kαι μιλάμε για χρήματα κατατεθειμένα. Αυτό συμβαίνει κατά κόρον και όταν αλλάζει χέρια το κόκκινο δάνειο, από ένα fund σε άλλο», λέει ο κ. Σιδέρης. Ενα άλλο «λάθος» που κάνουν για να τρομοκρατήσουν τους οφειλέτες είναι η εκ παραδρομής ανακοίνωση πλειστηριασμού του σπιτιού τους ενώ αυτοί εξυπηρετούν κανονικά την οφειλή τους. «Έχω περιπτώσεις που οι άνθρωποι είχαν ρυθμίσει είτε δικαστικά μέσω του νόμου Κατσέλη είτε εξωδικαστικά, και κάποια στιγμή διαπίστωσαν ότι το σπίτι τους βγαίνει σε πλειστηριασμό. Δύο τέτοιες περιπτώσεις είναι μάλιστα και πρόσφατες: Είχε πάει κόσμος από κάτω και κοίταζε το σπίτι και πήγαν και τους ρώτησαν. “Κοιτάμε αυτό το σπίτι επάνω”, “μα αυτό είναι το σπίτι μου” αποκρίθηκε ο οφειλέτης. “Ναι, βγαίνει σε πλειστηριασμό”, είπαν. Επικοινωνήσαμε μετά με τη συμβολαιογράφο, “α” λέει, “μας συγχωρείτε, κατά λάθος έγινε”…», εξηγεί ο πρόεδρος του Συλλόγου Υπερχρεωμένων Νοικοκυριών, επισημαίνοντας ότι εάν αυτό το “λάθος” προχωρήσει και το ακίνητο πουληθεί, αυτό δεν ακυρώνεται αυτόματα. «Πρέπει να προσφύγει στο δικαστήριο ο δανειολήπτης για να ακυρωθεί, το οποίο σαφώς θα το κερδίσει την περίπτωση αυτή αλλά θα επιβαρυνθεί με έξοδα και δαπάνες».
Περίπτωση 3η: Μεσήλικη κυρία λαμβάνει στο ταχυδρομείο της διαταγή πληρωμής δεδομένου ότι θεωρείται κληρονόμος οφειλέτη που απεβίωσε. Πηγαίνει στην εταιρεία servicer να ρυθμίσει το χρέος του θανόντα, όπου ακούει από τον υπάλληλο ότι δεν «φαίνεται» ως κληρονόμος. Εξηγεί ότι η συγκεκριμένη εταιρεία servicer της απέστειλε διαταγή πληρωμής, λόγω του ότι θεωρείται κληρονόμος του οφειλέτη. «Πρέπει να μας φέρετε και τα νομιμοποιητικά έγγραφα των υπολοίπων κληρονόμων», της λέει ο υπάλληλος. Εκείνη του απαντά ότι δεν έχει διατηρήσει σχέση μαζί τους επειδή είναι από άλλο γάμο, ότι δεν ξέρει πού μπορεί να βρίσκονται μετά το θάνατο του πατέρα της. «Δεν μας ενδιαφέρει, δεν γίνεται διαφορετικά», αποκρίνεται ο υπάλληλος. Η διαδικασία τελικά για την αναγνώριση των κληρονόμων έτσι ώστε να μπορεί να προχωρήσει η συμφωνία ρύθμισης πήρε έναν ολόκληρο χρόνο, με τους τόκους του χρέους φυσικά να τρέχουν. «Τα funds και οι servicers εμφανίζονται πλέον πάρα πολύ δύσκαμπτα, τόσο στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης όσο και σε πολλά άλλα ζητήματα, άρα πραγματική λύση είναι αυτό που υπήρχε – και κακώς το κατήργησαν. Χρειάζεται ένας αντίστοιχος νόμος Κατσέλη. Μία δικαστική ρύθμιση, όπου θα αποφασίσει ένας τρίτος, ο δικαστής εν προκειμένω. Έτσι δεν θα είναι ο κάθε δανειολήπτης έρμαιο στις εκβιαστικές τακτικές του κάθε fund και στο αν «αρέσει» το σπίτι του ή όχι. Θα υπάρχει ένας δικαστής ο οποίος θα αποφασίζει. Αυτό λαμβανομένης υπόψιν και της στεγαστικής κρίσης που υπάρχει. Γιατί αυτή τη στιγμή ο περισσότερος κόσμος τι λέει; Παλεύω να ρυθμίσω γιατί στην ουσία και να πάω να νοικιάσω σπίτι, τα ίδια θα δίνω. Τουλάχιστον ας μείνω στο δικό μου σπίτι», καταλήγει ο κ. Σιδέρης. Πηγή: Protagon.gr
===============
Αναστάσιος Κώνστας
================
-----------------------
-----------------------
Το ξεκαθάρισμα των δανείων που δόθηκαν με υποθήκη από τις τράπεζες της χώρας, κατέληξε σε ένα κύμα διεκδικήσεων και από τους εγγυητές των κόκκινων δανείων - Οι εισπρακτικές εταιρείες που πήραν στα χέρια τούς φακέλους, αγνοούν ακόμη και αποφάσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης που ρυθμίζουν υποθέσεις 20ετίας.
Σε μια νέα φάση, πιο επιθετική, περνάει το κυνήγι των κόκκινων δανείων από τα funds, που έχουν όλα έδρα την Ιρλανδία, καθώς και τις εισπρακτικές εταιρίες και τους δικηγόρους που επιλέγουν στην Ελλάδα, προκειμένου να φτάσουν μέχρι το τέλος, δηλαδή τον πλειστηριασμό κάθε ακινήτου ή άλλου περιουσιακού στοιχείου όσων χρωστούν και μπορούν να τους κυνηγήσουν. Το νέο φαινόμενο είναι ότι αγνοούν ακόμη και αποφάσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης και στρέφονται ακόμη και κατά των εγγυητών που έβαζαν την υπογραφή τους σε αιτήσεις δανείων φίλων ή συγγενών προ 20ετίας. Στις πρακτικές των funds δεν ισχύει πλέον κανένας φραγμός, ούτε νομικός – και πολύ περισσότερο ηθικός… Εχοντας περάσει πλέον πέντε χρόνια, διάστημα κατά το οποίο τα funds αγόρασαν τα χαρτοφυλάκια των κόκκινων δανείων από τις τράπεζες με εξευτελιστικό τίμημα (κάτω από 30 ευρώ για κάθε 100 ευρώ οφειλής) και έχοντας ξεκαθαρίσει τους φακέλους με τις προσημειώσεις και τις υποθήκες των δανειοληπτών, τώρα περνούν στο επόμενο στάδιο: Αρχίζουν το κυνήγι, όχι αυτών που πήραν τα δάνεια και τα οφείλουν στις τράπεζες, αλλά και των εγγυητών, δηλαδή συγγενών και φίλων οι οποίοι προσυπέγραφαν τις αιτήσεις δανειοδότησης, μη γνωρίζοντας τις συνέπειες. Τα funds πλέον στρέφονται κατά πάντων, αγνοώντας ακόμη και τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν μεσολαβήσει όλα αυτά τα χρόνια, οι περισσότερες από τις οποίες προστάτευσαν τους δανειολήπτες και την κύρια κατοικία τους, επιβάλλοντας ρυθμίσεις με χαμηλές μηνιαίες δόσεις, ενώ πολλές από από τις αποφάσεις απάλλαξαν τους εγγυητές από τις συνέπειες των νόμων και της άγνοιάς τους. Τα «κοράκια» από την Ιρλανδία, όμως, είναι απρόσωπα, κανείς δεν γνωρίζει σε ποιον πρέπει να απευθυνθεί για να λύσει το θέμα που τον απασχολεί, ενώ την ίδια στιγμή, μέσω ελλήνων δικηγόρων, επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους από τις περιουσίες δανειοληπτών και καλοπροαίρετων εγγυητών για τα δάνεια που έχουν αγοράσει. Η ιστορία ενός εγγυητή Μια από τις πιο τρανταχτές περιπτώσεις είναι η ιστορία ενός εγγυητή ο οποίος τρέχει 12 χρόνια στα δικαστήρια για να σώσει το σπίτι του για μια υπογραφή που έβαλε το 2003. Η ιστορία του τα λέει όλα…. Μπήκε εγγυητής το 2003 σε δάνειο φίλου του. Το δάνειο ήταν στην Eurobank. Δεν είχε δανειστεί ποτέ στη ζωή του και έκανε την ερώτηση του αφελούς: μήπως είναι επικίνδυνο. «Τι λέτε, κύριε;», του είπαν. Είναι μια υγιής επιχείρηση, αυτή του φίλου σας, του είπαν. Το δάνειο ήταν επαγγελματικό, ύψους περίπου 60.000 ευρώ. Στη συνέχεια, κάποια στιγμή το 2011, του ήρθε μια ειδοποίηση και του έκαναν κάποιες τηλεφωνικές κλήσεις από εταιρεία που είχε βάλει η τράπεζα για το «κυνήγι» των δανείων. Του ζητούσαν να τους πει πού μένει ο φίλος του που είχε δανειστεί τα χρήματα. Δεν γνώριζε, ήταν φοιτητές κάποια στιγμή μαζί στη Θεσσαλονίκη, έκαναν παρέα κάποια χρόνια, μετά είχαν τσακωθεί, μετά επανήλθε δυναμικά μπαίνοντας στην οικογένεια σαν φίλος. Τότε, το 2003, ο φίλος του εγγυητή έκανε εισαγωγές με την εταιρεία του. Μετά την ειδοποίηση από την τράπεζα ακολούθησε κατασχετήριο του σπιτιού του, το οποίο είχε μπει ως εγγύηση για το δάνειο της εταιρείας του φίλου του. Είχαν πάει κατευθείαν σε εκείνον, όπως επιμένει ο ίδιος. Και μετά, ξαφνικά ένα καλοκαίρι, κολλήθηκε στην πόρτα του σπιτιού όπου φιλοξενούνταν ο εγγυητής στην Αθήνα ένα χαρτί, παρ’ όλο που γνώριζαν ότι το σπίτι του είναι σε νησί. Μέσα στον Ιούλιο, που όλοι είχαν πάει διακοπές. Ετσι έχασε και το δικαίωμα της έγκαιρης προσφυγής για διακοπή της κατάσχεσης. Στη συνέχεια ο εγγυητής έτρεξε σε δικηγόρους, έκανε ασφαλιστικά μέτρα, δεν συνεχίστηκε η κατάσχεση και μετά ξεκίνησε η Οδύσσειά του, με πρώτη στάση το ειρηνοδικείο, όπου ζήτησε ρύθμιση της οφειλής. Τον Δεκέμβριο του 2013 η οφειλή ξεπερνούσε τα 90.000 ευρώ. Αργότερα η υπόθεσή του παραπέμφθηκε σε άλλο ειρηνοδικείο, εκεί όπου ανήκε λόγω της μόνιμης κατοικίας του σε νησί. Η σχετική αίτηση κατατέθηκε στα τέλη του 2015. Δύο μήνες αργότερα λαμβάνει ένα ειδοποιητήριο όπου εμφανίζεται ως εγγυητής σε τρία, και όχι σε ένα δάνειο. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι προσπάθησαν να του φορτώσουν άλλα δύο μη εξυπηρετούμενα δάνεια του φίλου του, χωρίς να έχει καν υπογράψει για αυτά ως εγγυητής. Παράξενο πώς, αυτό στο οποίο ήταν εγγυητής εμφάνιζε στην ειδοποίηση μικρότερο κεφάλαιο, κάτω από 60.000 ευρώ, αλλά οι τόκοι του είχαν γιγαντωθεί – είχαν φτάσει τα 65.000 ευρώ. Η οφειλή των άλλων δύο δανείων ήταν περίπου στα ίδια επίπεδα με το δάνειο στο οποίο είχε μπει κανονικά εγγυητής, αλλά του έλεγαν ότι χρωστούσε συνολικά πάνω από 250.000 ευρώ! Η δίκη στο νέο ειρηνοδικείο είχε αρχικά οριστεί για την άνοιξη του 2016, όμως έπειτα από αναβολές ορίστηκε για τις αρχές του 2017, οπότε και ματαιώθηκε λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών. Χωρίς να έχει μεσολαβήσει κάποιο δικαστήριο, την άνοιξη του 2017 τού έρχεται άλλη ειδοποίηση οφειλής, χωρίς τα δύο επιπλέον δάνεια αυτή τη φορά. Το σύνολο, περίπου 160.000, αυξημένο κατά 25% σε σχέση με αυτά που χρωστούσε μόλις 15 μήνες πριν. Τον Νοέμβριο του 2017 νέα ειδοποίηση, αυξημένη κατά 10.000 ευρώ. Η πρώτη δίκη για την υπόθεσή του γίνεται τελικά στα τέλη του 2018 και με απόφαση του δικαστηρίου υπάγεται στον νόμο Κατσέλη. Τα περουσιακά του στοιχεία, εκτός της κατοικίας του που είχε μπει ως εγγύηση αλλά προστατεύεται από τον νόμο, ήταν κάτι οικόπεδα εξ αδιαιρέτου και το δικαστήριο έκρινε ότι δεν ήταν εκποιήσιμα. Ετσι, κρίθηκε ότι για να ξεχρεώσει την οφειλή του θα έπρεπε να δώσει δόσεις των 100 ευρώ για 36 μήνες και μετά δόσεις 143 ευρώ για 240 μήνες – δηλαδή το 80% της αντικειμενικής αξίας της κύριας κατοικίας του, όπως ορίζεται στον νόμο Κατσέλη. Ξεκινάει το δεύτερο μέρος της περιπέτειας. Η τράπεζα κάνει ένσταση και η υπόθεση φτάνει σε άλλο δικαστήριο, για να δικαστεί σε δεύτερο βαθμό. Εν τω μεταξύ, ένα καφέ μπαρ που διατηρεί στο νησί όπου ζει το δουλεύει μόνος του και μερικές φορές με τη βοήθεια των παιδιών του. Ωστόσο η τράπεζα και οι δικηγόροι της θεωρούν θεμιτό να εμφανίσουν την ατομική του επιχείρηση ως μεγάλη, με υπαλλήλους, έτσι ώστε να μπει στην κατηγορία του κανονικού επιχειρηματία και όχι σε αυτή του μικρεμπόρου, η οποία του επέτρεπε να υπαχθεί στον νόμο Κατσέλη. Την ίδια περίοδο, τους πρώτους μήνες του 2019, τα σχέδια της διοίκησης της τράπεζας για το πακετάρισμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων ύψους 7 δισ. ευρώ –πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων εταιρειών– προκειμένου να μεταφερθούν σε όχημα ειδικού σκοπού, βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Αμέσως μετά τη μεταφορά τους στο όχημα, τα 7 δισ. τιτλοποιούνται υπό το project «Cairo», σύμφωνα με το οποίο δημιουργούνται τρεις εταιρείες ειδικού σκοπού, οι Cairo No 1, Cairo No 2 και Cairo No 3, όλες με έδρα στην Ιρλανδία. Το δάνειο στο οποίο είχε μπει εγγυητής πήγε στο πακέτο της Cairo No 2 και η εταιρεία doValue ανακοινώθηκε ότι θα κάνει τη διαχείριση των απαιτήσεων για λογαριασμό της Cairo No 2. O όμιλος doValue στην Ελλάδα επεκτάθηκε με την εξαγορά της μονάδας εξυπηρέτησης ληξιπρόθεσμων οφειλών της Eurobank. Η έφεση, που έγινε από την ίδια την τράπεζα και όχι από την εταιρεία ειδικού σκοπού με έδρα την Ιρλανδία, εκδικάστηκε τον Δεκέμβριο του 2020. Η τράπεζα ισχυριζόταν ότι η εμπορική και όχι μικρεμπορική ιδιότητα του εγγυητή, που λανθασμένα του είχε αποδώσει το πρωτόδικο δικαστήριο, του στερούσαν το δικαίωμα να υπαχθεί στον νόμο Κατσέλη. Υπήρξαν δε επιχειρήματα τύπου «ανθεί ο τουρισμός», «τα τελευταία χρόνια (το νησί όπου ζει και εργάζεται) παρουσιάζει 100% πληρότητα» και άλλα τέτοια. Μάλιστα, οι δικηγόροι είχαν μπει και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου ισχυρίστηκαν ότι ανακάλυψαν πως το καφέ-μπαρ του εγγυητή λειτουργεί από τις επτά το πρωί έως τις τρεις τα ξημερώματα! Ο ίδιος θυμάται τον δικαστή να λέει «α, του δίνετε και μια ώρα για να κοιμηθεί»… Επίσης, οι δικηγόροι ισχυρίζονταν ότι οι τιμές που προσφέρεται ο φρέντο στο καφέ του είναι «υπερβολικά υψηλές», στα 3 ευρώ! Ακόμα παραπέρα, παρουσίαζαν ότι το κατάστημα βρισκόταν στο κεντρικότερο σημείο της Χώρας του νησιού, σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν τα επιχειρήματά τους ότι έχει έσοδα και περιουσία, ενώ ο ίδιος, όπως φαινόταν στα στοιχεία που παρέθεσε στο δικαστήριο, είχε γενικότερα χαμηλά εισοδήματα. Το δικαστήριο δικαίωσε και πάλι τον εγγυητή, ορίζοντας, όπως και το πρώτο δικαστήριο, να καταβάλει δόσεις των 100 ευρώ για 36 μήνες και μετά 143 ευρώ για 240 μήνες. Η ιδιότητά του ως μικρεμπόρου παρέμενε, σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου, ενώ το ίδιο ακριβώς ίσχυε και για την υπαγωγή του στον νόμο Κατσέλη. Κάπου εδώ νόμιζε ότι είχε ξεμπερδέψει. Κακώς. Μέσα στο καλοκαίρι του 2024 του επιδόθηκε άλλη μία ένσταση, που τον έστελνε στον Αρειο Πάγο, με τη συζήτηση της υπόθεσης να ορίζεται για τα τέλη του 2024. Η τράπεζα επέμενε ότι η προηγούμενη δικαστική απόφαση που τον χαρακτήριζε μικρέμπορο ήταν λανθασμένη και ότι δεν θα έπρεπε να ισχύει για αυτόν ο νόμος Κατσέλη. Ο ίδιος επαναλάμβανε ότι λειτουργεί το καφέ μόνος του, ότι πρόκειται για 25 τ.μ. σε ένα καλντερίμι πέριξ του κέντρου και όχι κεντρικά, όπως υποστήριζε η τράπεζα, ότι λειτουργεί έξι-επτά μήνες τον χρόνο, ότι ποτέ δεν έλαβε δάνειο για το καφέ. Υπενθύμιζε ότι αυτός ήταν εγγυητής και ότι η οφειλή του δεν προέρχεται από δάνειο που έλαβε για την εξυπηρέτηση της επαγγελματικής –ή οποιασδήποτε άλλης– δραστηριότητάς του. Οτι μπήκε εγγυητής για λόγους αλληλεγγύης προς έναν φίλο του. Οτι αυτή η υπόθεση τα τελευταία χρόνια τού έχει προκαλέσει απίστευτη ταλαιπωρία, ψυχική και οικονομική. Η τράπεζα αντέτεινε ότι η αδυναμία πληρωμών του εγγυητή ήταν δόλια και ότι απορρίφθηκε από το προηγούμενο δικαστήριο χωρίς νόμιμη βάση. Επίσης, ότι εξαιρέθηκε από τη ρευστοποίηση ακίνητο του εγγυητή, επίσης χωρίς νόμιμη βάση. Ξένα funds-κοράκια χωρίς ελληνικό ΑΦΜ Εν τω μεταξύ, στον εγγυητή ήρθε μια ειδοποίηση από την doValue, που διαχειρίζεται το «κόκκινο» δάνειο που είχε λάβει ο φίλος του για την εταιρεία του. Με ημερομηνία Οκτωβρίου 2024 τον ενημέρωναν ότι πλέον η οφειλή του ως εγγυητή ανέρχεται σε περισσότερα από 400.000 ευρώ! Από την ίδια ειδοποίηση έμαθε ότι το δάνειο βρέθηκε στα «χέρια» άλλου fund: από το Cairo No 2 με έδρα στην Ιρλανδία πέρασε στο Corinth Financial Investor, και πάλι με έδρα στην Ιρλανδία. Εναν χρόνο πριν, τον Νοέμβριο του 2023, το δικηγορικό γραφείο Παλάζης – Μαγγόλα στη Θεσσαλονίκη ανέδειξε το θέμα ότι funds με έδρα στην Ιρλανδία και στο Λουξεμβούργο που έχουν αγοράσει τα τιτλοποιημένα κόκκινα δάνεια δεν έχουν ΑΦΜ στην Ελλάδα, και ως εκ τούτου έστειλε στην ΑΑΔΕ το ερώτημα αν έχουν την υποχρέωση να λαμβάνουν. Το σκεπτικό του δικηγόρου Γιάννη Παλάζη ήταν ότι αφού αυτά τα funds δραστηριοποιούνται εδώ, υπογράφοντας συμβάσεις με τις τράπεζες και τους διαχειριστές των κόκκινων δανείων, θα έπρεπε να έχουν και ελληνικό ΑΦΜ. Η απάντηση που έλαβε από την ΑΑΔΕ ήταν ότι όντως κάτι τέτοιο ισχύει και ότι εκτός από ελληνικό ΑΦΜ θα έπρεπε να έχουν και φορολογικό εκπρόσωπο στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το δικηγορικό γραφείο, η ΑΑΔΕ ανέφερε ότι η συγκεκριμένη υπόθεση θα διαβιβαστεί στη Γενική Διεύθυνση Φορολογίας για περαιτέρω ενέργειες. «Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα» λέει ο δικηγόρος. Το δικηγορικό γραφείο Παλάζη απέστειλε και άλλο ερώτημα στην ΑΑΔΕ, επισυνάπτοντας πέντε συμφωνητικά μεταξύ funds και διαχειριστών, τα οποία κανείς δεν είχε αναρτήσει στο Taxinet, ως όφειλαν, βάσει νομοθεσίας. Οπως αναφέρει ο δικηγόρος, τα ιρλανδικά funds συνάπτουν συμβάσεις συνεργασίας με κάποιες από τις ελληνικές εταιρείες διαχείρισης, όπως για παράδειγμα την doValue. «Ολα τα ιδιωτικά συμφωνητικά πρέπει να αναρτηθούν στο Taxis, είναι ο νόμος 1882 του 1990, που είναι για τα μισθωτήρια – ακριβώς το ίδιο πράγμα είναι. Παλιά πηγαίναμε χειρόγραφα και παίρναμε τη σφραγίδα από τις ΔΟΥ, τώρα τα αναρτάς στο Taxis. Αφού όμως το ένα μέρος δεν έχει ΑΦΜ, τι να αναρτήσουν; Είναι λογικό να μην μπορούν τα funds να αναρτήσουν τα συμφωνητικά, αφού δεν έχουν ΑΦΜ» σημειώνει ο κ. Παλάζης και προσθέτει ότι μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα θα απευθυνθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την υπόθεση των funds. Οπως έγραφε η ειδοποίηση που έλαβε πριν από μερικούς μήνες ο εγγυητής, η doValue συνέχιζε να έχει τη διαχείριση του κόκκινου δανείου. Ο ίδιος λέει ότι επί δυόμισι μήνες τηλεφωνούσε αλλά δεν του έδιναν τον νέο λογαριασμό. Ενώ προσπαθούσε να τους βρει στο τηλέφωνο, στα τέλη Νοεμβρίου η Γενική Διεύθυνση Αγοράς και Προστασίας Καταναλωτή της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου του υπουργείου Ανάπτυξης επέβαλε 90.000 ευρώ πρόστιμο στην doValue για αδικαιολόγητες καθυστερήσεις ανταπόκρισης σε αιτήματα δανειολήπτη και οφειλέτη, καθώς και για προβολή προσκομμάτων στην προσπάθεια ρύθμισης οφειλής με αίτημα πλήρους εξόφλησης. Πιο πριν, τον Σεπτέμβριο του 2024, της είχε επιβληθεί άλλο διοικητικό πρόστιμο, ύψους 670.000 ευρώ, για πολύμηνες καθυστερήσεις σε αιτήματα οφειλετών για αποστολή δοσολογίου, αριθμού λογαριασμού εξυπηρέτησης δικαστικής απόφασης (όπως στην περίπτωση του εγγυητή), χορήγησης εγγράφων και άλλων επαναλαμβανόμενων «φάουλ». Ακόμη νωρίτερα, τον Απρίλιο του 2024, της είχε επιβληθεί πρόστιμο 330.000 ευρώ διότι ανέθετε σε εταιρείες την ενημέρωση δανειοληπτών για ληξιπρόθεσμη οφειλή, ενώ αυτοί είτε την είχαν ήδη εξοφλήσει είτε είχαν υποβάλει αίτηση πτώχευσης που είχε γίνει αποδεκτή από δικαστήριο. Ακόμα, επειδή ενημέρωνε δανειολήπτες περί ύπαρξης ληξιπρόθεσμης οφειλής σε περιπτώσεις που είτε ο δανειολήπτης κατέβαλλε τις δόσεις του δανείου είτε είχε υπαχθεί στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Κατσέλη τηρώντας τη δικαστική ρύθμιση (βλ. περίπτωση εγγυητή). Τους τελευταίους μήνες του 2023 είχαν επιβληθεί στην ίδια εταιρεία πρόστιμα 385.000, συν 55.000, συν 60.000 ευρώ, για παρόμοιους λόγους. Τα πρώτα τρία-τέσσερα χρόνια της περιπέτειάς του ο εγγυητής δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Επαιρνε διάφορα σκευάσματα, δεν κοιμόταν – περίμενε να ξημερώσει και μόνο με τους εξωτερικούς ήχους έκλεινε για λίγο τα μάτια του. Το πρόβλημά του είναι ότι δεν δέχονται τον νόμο Κατσέλη, στον οποίο έχει υπαχθεί. Και τώρα περιμένει την απόφαση του Αρείου Πάγου… Ο εγγυητής πιστεύει ότι αυτή η επιμονή της άλλης πλευράς οφείλεται στο ότι έχουν βάλει στο μάτι το σπίτι του στο νησί, που βρίσκεται σε καλή θέση, σε έναν λόφο. Θυμάται ότι μια από τις δικηγόρους της είχε πει σε ένα από τα δικαστήρια, «να πάτε να δείτε πού είναι το σπίτι του, κύριε πρόεδρε». Μετά έγινε κουβέντα ότι το είχαν δει στο Facebook, ενώ ο ίδιος δεν έχει καν λογαριασμό σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Πρόκειται για ένα παλαιό νησιώτικο κτίσμα τουλάχιστον 50 ετών, περίπου 70 τ.μ., με ένα παταράκι όπου υπάρχει το κρεβάτι και με έναν σχετικά μικρό εξωτερικό χώρο. Απλώς έχει πολύ ωραία θέα. «Αυτή η ιστορία τα τελευταία 15 χρόνια μού έχει αποσαθρώσει τη ζωή» λέει ο εγγυητής. Πηγή: Protagon.gr
==================
Περίπου 2,27 εκατ Έλληνες δεν είναι επιλέξιμοι...για τίποτα
3)Υπάρχουν
2,27 εκατ έλληνες που οφείλουν στην Εφορία και άλλοι 1,8 εκατ που
οφείλουν στον ΕΦΚΑ και περίπου 1,96 εκατ που οφείλουν σε τράπεζες και
είναι εγκλωβισμένοι στα funds κόκκινων δανείων.
Το 35% με 40% του πραγματικά ενεργού πληθυσμού της Ελλάδος δεν είναι επιλέξιμο για δανεισμό και είναι εγκλωβισμένο σε οφειλές.
Η
μεγάλη ανατροπή που μπορεί να φέρει ο Πιερρακάκης ως υπουργός
οικονομικών είναι να φέρει μια ριζοσπαστική λύση για το 35% με 40% του
ενεργού πληθυσμού της Ελλάδος…
Το 40% της Ελληνικής κοινωνίας κάπου χρωστάει αυτό λέγεται καταστροφή.
Ο
Πιερρακάκης ως αρμόδιος υπουργός και ο Μητσοτάκης ως αρχηγός της ΝΔ εάν
λύσουν αυτό το πρόβλημα…. θα βάλουν ξανά την ΝΔ σε πορεία
κυβερνησιμότητας ως αυτοδύναμο κόμμα.
Η προσέγγισε της
παραχολογίας είναι λάθος, τα 2 εκατ έλληνες δεν χρειάζονται παροχές αλλά
λύσεις… στο καυτό πρόβλημα τους που τους καθηλώνει.
Όταν
ο Ηρακλής 1,2 και 3 έλυσε το τραπεζικό πρόβλημα, οι τράπεζες
αναστήθηκαν έβγαλαν 85 δισεκ. NPEs αλλά άφησαν σε μια κλίκα απατεώνων ή
περίπου απατεώνων – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – να λύσουν το κοινωνικό
πρόβλημα…
1,96 εκατ έλληνες ταλαιπωρούνται με οφειλές στα
δάνεια είναι βαλτωμένοι, αντιπαραγωγικοί, δεν δημιουργούν αλλά
φυτοζωούν… δεν πάει μακριά η Ελλάδα με πρότυπα παράλυσης.
Μα είναι δυνατόν;
Επίσης λέμε για πλεονάσματα στο κράτος, αλλά όταν το κράτος δεν πληρώνει προφανώς θα έχει πλεονάσματα…
Όλα αυτά είναι ανοησίες που δεν αγγίζουν αλλά εξοργίζουν την κοινωνία.
Σχόλια